ATAKDMBEN BIJLANGE GEEN SINISTER OORD
ZO ZIE JE
DAN MAAR WEER
HOOGSTUDENTENKLUB
«DE DOMPER»
GAAT VAN START!
ERDERSEM
i/IJFDE FEEST VAN
VRIJZINNIGE JEUGD
3 AALSTERS
KORT NIEUWS
Aalst
«VOOR TAAL EN VRIJHEID
MIKT BOVEN HAAR MOGELIJKHEDEN.
Diamanten bruiloft.
Aalst
ARTSENKRING ESKULAAP
HIELD SYMPOSIUM
ISOTOPENDIAGNOSE
Dc Voorposl - 10/5/74 - 27
WÊLKO M
Een niet zo beste prestatie van «Voor Taal en Vrijheid» (jm)
Enkele weken geleden verscheen in deze kolommen het be
richt waarin de heroprichting van de Leuvense hoogstuden-
tenklub «De Domper» in het vooruitzicht werd gesteld. Vele
positieve reakties hebben ervoor gezorgd dat dit een feit zal
worden. Inderdaad, vele studenten uit de Denderstreek wor
den hierdoor verenigd zodat de klub haar bestaansrecht niet
zal hoeven te bewijzen. Studenten uit de streek van Ge-
raardsbergen, Aalst en Denderleeuw kunnen steeds kontakt
opnemen. Sympatisanten en oud-leden kunnen financieel
hun steentje bijdragen door het bestellen van een ere-lidkaart
aan de prijs van 500 frank. Dit kan gebeuren bij Daelemans
Dirk, Guido Gezellestraat 7, 9308 Hofstade of bij 't Kindt Jo-
han, Burgemeestersplein 21 Aalst, die ze dan eerlang zullen
bezorgen.
2Ufnneer je In Herdersem aan iemand naar de katakomben vraagt
u.-i iedereen je onmiddellijk zeggen: «die staan in de Alfons De
lekstraat. U zult er telaren aantreffen, maar een net wit gebouw,
slechts even boven het niveau van de weg uitsteekt.
r gelegenheid van de inhul-
ring Burgemeester Muylaert
'ens inwoner van de Alfons
Cockstraat) werd Herder-
erj i in tien wijken onderver-
V ld, die elk hun eigen bijdra-
leverden voor de feeststoet.
tegenstelling met de meeste
lere wijken waar na de
uldigingsfeesten in 1971 de
litees ontbonden werden
jf dit van de Alfons De
.•kstraat, Kerkwegel en St.
.straat niet alleen voortbe-
in, doch is het zijn aktivitei-
gaan uitbreiden. Tijdens
algemene vergadering
arop alle bewonrs van de
k waren uitgenodigd werd
gend bestuur samengesteld,
•voorzitter. Burgemeester
geiylaert, voorzitter De Sutter
-^ur, ondervoorzitter Vermoe
id Paul, sekretaris De Neef
bert, schatbewaarder De
>or Roger en de leden Mevr.
n Keer-De Cock, Put Frans,
nckman Alfons, De Rop
Veldeman Robert en
i der Steen Alberic.
een sprookjesachtige sfeer, en
in een gebouw dat meer leek op
de ruïnes van een versterkt
kasteel dan op de reten van een
brouwerij, maar het sukses was
groot, en het bestuur en hun
medewerkers trokken er hun
besluiten uit voor het volgend
jaar. Onmiddellijk na het be
ëindigen der eerste katakom-
benfeesten werden de werk
zaamheden aan het gebouw
voortgezet en het geen dat er
van dat ogenblik af tot de
tweede feesten gepresteerd is,
grenst werkelijk aan het onge
looflijke. Iedere zaterdag, soms
van vier uur 's morgens werd er
gezwoegd en gezweet. Tonnen
beton en metselwerk werden
verwijderd, nieuwe materialen
werden aangevoerd. Er werd
gemetst, geasfalteerd, geverfd,
een oprit en een parking aan
gelegd. Al deze aktiviteiten
werden gedaan door mensen
waarvan een groot gedeelte niet
gewoon is met schop en hou
weel om te gaan.
Het resultaat heeft echter op
zich niet laten wachten, want
de katakombenfeesten 1973
waren uitgegroeid tot iets enigs
vijf dagen lang duurden deze
feesten, tot groot genoegen van
de wijkbewoners.die de bekro
ning smaakten van hun on
baatzuchtige samenwerking.
De opbrengst van de feesten
worden in de wijk zelf besteed,
voor het inrichten van gratis
filmavonden, koffietafels met
gezellig samenzijn, een kamp
vuur, een paasfeest voor de
kinderen enz.
Speciale aandacht worden ech
ter de ouden van dagen en de
gehandicapten geschonken; ie
der jaar wordt een driekonin
genfeest ingericht en bezoeken
de drie wijzen alle gepensio
neerden en gehandicapten van
de wijk om hun geschenken
pakket te overhandigen. Zowel
aan deze van de wijk als aan de
ongeveer 140 bejaarden uit
eerste betrachting van de
■tuursploeg bestond er in een
:aal te vinden dat kon
igepast worden voor hun
:rse aktiviteiten. Hun oog
op de oude brouwerij
l^lerheist Gebr.» die eigendom
mrden was van Firma De
tte en zonen. Die niet alleen
gebouwen ter beschikking
fin|de maar ook haar medewer
king om de gebouwen aan te
^sen aan de nood wend ighed-
9% van de wijk. Gezien het
de bedoeling lag enkel de
ders te gebruiken werden de
enverdiepingen afgebroken,
ontstond vrij spoedig de
>rN$ni «Katakomben».
e-< it man en maht, en met
derne middelen zoals buil
der en zware vrachtwagens,
f*1 g men van start. In augus-
1972 hadden de eerste
takombenfeesten» plaats in
mdp.
2-
'"Dp 11 mei te 15 uur heeft in de feestzaal van F.F.R. Dender-
londesteenweg 77 te Aalst het vijfde feest van de vrijzinnige
eugd plaats. Dit feest is meteen een lustrumviering van het
Humanistisch Verbond.
'raditiegetrouw zal het bestaan uit een bezinningsgedeelte en
ien ontspanningsgedeelte met het mimegezelschap Frederik
fan Melle.
3it feest wil vooral een hulde zijn aan de leerlingen en leer-
rachten zedenleer en een beklemtoning van de universele
proederlijkheid.
Het is een unieke gelegenheid voor de aanwezigen de groei
ende traditie van de vrijzinnige levensbeschouwing in onze
extftreek te versterken.
e**Naar aanleiding van dit feest van de vrijzinnige jeugd heeft het
irganisatiekomitee een tekenwedstrijd ingericht. Daarmee
s leoogde men de jongeren tot een duidelijk vrijzinnig geïnspi-
eerde kreativiteit te brengen. Aan alle winnaars zal een prijs in
)atura geschonken worden. De bekroonde tekeningen zullen
r tentoongesteld worden.
frijdag 17 mei gaat burgemeester De Bisschop, met enkele
an zijn randgemeente-konfraters, waaronder zeker de
R. De Pauw, burgemeester van Baardegem, op studiereis
ar Essen (W. Duitsland), om aldaar het kombinaat
luisvuilverbrandingsoven-waterzuivering wat van naderbij te
eren kennen.
r^Vat moeten vergrijsde politici en welmenende burgers wel
lenken van volgende woorden van onze konfrater van Het
lieuwsblad, verslag uitbrengend over de jongste gemeente-
aadszitting: «Vooraf legde de h. Albert Steenhaut (BSP) de
led af als nieuw raadslid bij de oppositie in vervanging van de
J). Willy Vernimmen. Daarna werd het ernst». Voorwaar,
'oorwaar
.'oals reeds eerder vermeld, krijgt Aalst tijdens de zomer-
op laanden, en wel van 29 juni tot 31 augustus zijn permanent
g «ristisch informatiebureau, ondergebracht in het gebieds-
ciüisje van het Belfort. Dagelijks zal iedere bezoeker voor
E formatie niet alleen van en over Aalst zelf maar over gans de
denderstreek, er terecht kunnen van 10 tot'12.30 u. en van
r4.30 u. tot 18 u. Hostesses zullen er iedere toerist wegwijs
h. laken. Meer dan waarschijnlijk plant het bureau zelfs bustrips
aar Geraardsbergen, Ninove, de Falluintjes. Alles gebeurt in
en samenwerking tussen de Kommissie voor Toerisr.-\ de
ederatie van Toerisme voor Oost-Vlaanderen, de Mandels-
hajamer en Horeca.
(JV)
huize «Denderrust». Dat het
in deze wijk aangenaam is om
te leven bewijzen de drie
gouden huwelijksjubileums die
reeds mochten gevierd worden
sinds het ontstaan van de wijk
in 1971, namelijk de echtparen
Saeys-De Bièvre. Verleden jaar
mochten zij een eeuwelinge
vieren in het rusthuis- Mevr.
André Cecile, thans 101 jaar.
De wijk is steeds vol aktivi
teiten die eigenlijk nooit op
houden want het einde van een
feest betekend de geboorte van
een ander. Ook wordt er ter
gelegenheid van het katakom-
benfeest een lied op tekst gezet,
waarin* het voorbije jaar word
bezongen.
J»s Muysewinckel.
De personages raken in heel
wat rare en ingewikkelde situa
ties verzeild om de ware ge
schiedenis voor de achtbare
kardinaal verstopt te houden
en de eer van de familie te red
den. Ongewild komt hij de hele
zaak te weten en het happy
end kan zich voltrekken. An
toinette en Hubert willen niet
meer scheiden, worden ver
liefd en blijven getrouwd.
Arlette Schellinck, die de zieke
Myriam Bockstael als Lucie
moest vervangen weet zich he
lemaal niet te gedragen op een
scène, wenkt haar tegenspe
lers om op te komen, ver
spreekt zich veelvuldig en trekt
de nodige zogezegd veront
schuldigende grimassen naar
haar tegenspelers. Toneel spe
len kan voor de spelers zelf erg
belangrijk zijn in het licht van
hun persoonlijke ontplooiing of
door anmikaal entertainment.
Om zich in het seizoen 1974-
75 waar te maken zal echter
aan «Voor Taal en Vrijheid»
hogere eisen gesteld worden
wat techniek en talent betreft.
Belachelijk detail: het doek
gaat open... de gravin staat
nog niet op haar plaats, vlucht
in paniek naar boven, hilariteit
in de zaal.
Van een flop gesproken
ROEL VAN DE PLAS
Dergelijke ingewikkelde situa
tie stelt regisseur en spelers
voor een zware taak. Wat vol
gens het programma een
sprankelende komedie, een
dol-leuke strijd om een vrouw,
een fortuin, een titel, zelfs een
kardinaalshoed moest worden
is ontaard in een grenzeloos
vervelend langdradig tam en
slordig afgewerkt geheel. De
spelers van «Voor Taal en
Vrijheid» hielden zoniet zich
zelf dan toch het publiek voor
de gek, publiek dat zij wat
smaak betreft niet zo hoog
aanslaan. Als amateursgroep
kan men natuurlijk zo redene
ren, dat een stuk voor eigen
volk wel ergens zal inslaan. Dit
geldt dan in de mate dat Jan in
de zaal wel zal appreciëren wat
Piet op scène presteert. Er zijn
echter nog andere normen die
al dan niet bepalen of een stuk
goed gebracht wordt. Voor
eerst is er de rolkennis die bij
de meesten te wensen overliet,
door grondige repetities dient
een vlotte repliek bekomen te
worden, verder moet de speler
zich in de huid van zijn perso
nage steken (of dat proberen)
en dat met een aangepaste
Na hun zeer goede produktie «Kent U de Melkweg» koos
«Voor Taal en Vrijheid» voor hun tweede optreden «Ik ben
er... en blijf er» een komedie in drie bedrijven van Raymond
Vincy en Jean Valmy, in het nederlands bewerkt door Molly
Pintelon.
Het verhaal speelt zich af op
het kasteel van de gravin. Neef
Hubert die bij haar inwoont is
tien jaar geleden getrouwd met
een bedriegster die er na en
kele dagen met de inhoud van
de brandkast vandoor ging.
Antoinette een jonge vrouw die
te Parijs een restaurant uitbaat
wenst te trouwen met Jefmaar
verneemt op het stadhuis dat
dit onmogelijk is. Voor de wet is
zij de echtgenote van baron
Hubert, allemaal te verklaren
als men weet dat zij haar identi
teitspapieren ooit eens verlo
ren heeft en nooit meer het ori
gineel terugkreeg, papieren
waar de bedriegster indertijd
dankbaar gebruik van maakte.
Baron Hubert, verliefd op
Gisèle wenst te scheiden.een
zaak die de eer van de familie
op het spel zal zetten.
Antoinette komt op het kasteel,
beweert de wettige echtgenote
te zijn. kan dit bewijzen en
wenst ook te scheiden van de
man die zij nooit gekend heeft,
net voor het bezoek van de
kardinaal, huisvriend van de
gravin.
grime (hals en nek inbegre
pen aksentueren. Claudine
Beeckman als Antoinette, Nor-
bert De Sutter als Patrice en
Denis Daelman als Jef staken
hoog boven hun medespelers
uit. De hé hé hé van Claudine
Beeckman vergeten we maar
even. De gravin, vertolkt door
Jeanne Schaepdrijver, was te
tam, daar waar een gravin toch
met meer nuance zou moeten
optreden. Jo Beeckman was
een te jonge kardinaal, die in
de richting van de tekststeu-
ners toespeelde, personen die
zo hard dienden voor te zeg
gen dat het tot in het midden
van de zaal te horen was.
Gisèle, gespeeld door Rosa De
Boom bracht een goede type
ring. Mare De Jode als Baron
Hubert was te stereotiep (korte
pasjes, benen wijd open,
steeds terugdeinzend) wat de
uitbeelding van een ietwat
simpele geest moest worden
werd gekarikatuseerd tot een
klownesk spel.
Het is gebeurd. Weliswaar geen morbus turelutibus, dagmer
ries, slapeloosheid of dergelijke afwijkingen meer zullen we
ervan overhouden, maar toch. Tenslotte, het is niet meer dan
een ballon die effe werd doorgeprikt. Wij koesterden tot nutoe
de stille hoop ooit eens pralend en nekkend te kunnen uitpak
ken en zeggen dat we over elk Aalsters gezin iets hadden
geschreven. Die prik willen we in deze zoziejedanmaarweer
herstellen: aanleiding is dus een ontgoocheling.
Stappen we deze week boordevol goeie bedoelingen en met
in het hoofd een tritsje vragen naar de Acacialaan. Ergens in
die straat moest het zijn,, we hadden het zorgvuldig nage
gaan. Voor diegenen die zich helemaal netjes en korrekt
wensen te situeren kunnen we er nog bijvoegen dat het in
nummer 30 is voorgevallen. Een statig burgerhuis precies op
het hoekje van genoemde laan en de Hugo Lefevrestraat. De
klank, volume, timbre en nagalm van de bel zouden we even
tueel nog kunnen weergeven. En daar we de ogen wijdopen
hadden het was al bij de middag zou het ook niet zo
lastig zijn te vertellen welke indruk onze «slachtoffers» maak
ten toen de deur langzaam openging. Om heel beknopt te
vertellen wat in vele volzinnen ook kan gezegd worden: wij
zouden samen met de bewoners van dit huis een praatje
maken. Om te beginnen uiteraard over koetjes en kalfjes
maak de mensen van wie ge iets meer wil vernemen eerst
rustig en laat hen aanvoelen dat er werkelijk interesse is voor
het onderwerp, zo staat het in het boekje en later, wanneer
de borrels al een keertje waren bijgevuld dat hoeft niet in
het vraaggesprekboekje te staan zouden we dan een spits
vraagje stellen en het was weer eens in de doos. Wie op de
feiten vooruitloopt riskeert echter al eens het deksel op zijn
neus te krijgen. En in dit geval hadden we buiten de waard
gerekend. Het wordt-zo stilaan tijd dat we bedoelde waar
even voorstellen: een echtpaar, zij 86 hij 83, samen volle
zestig jaar in het huwelijksbootje. Mensen die wel al zullen
weten hoelang de eeuwigheid zo ongeveer moet duren.
Mensen van bij ons die het allemaal wel heel erg bescheiden
en stil hebben gemaakt maar die toch wel iets te vertellen
hebben. En al vinden sommigen dat niet zo netjes, hun dia
manten bruiloft was voor ons de gelegenheid om het echt
paar De Ridder we mochten de naam niet noemen effe
in het krantenzonnetje te laten staan.
Met luider stemme, onze allen/hendelijkste snoet opgezet en
wijdse, overduidelijke gebaren trachten we het mijnheer die
de deur open kwam maken aan te smeren. Net op het mo
ment dat de deur een stuk verder had moeten openzwaaien
kwam een buurvrouw aangehold met een ruiker. Buurvrouw
met bloemen binnen, wij met schrijfblok buiten. Wij hadden
rustig de tijd om het toneeltje dat zich daarbinnen afspeelde
te fantaseren, de gevel van de woning schuinrechtover te
bestuderen en de prijs van de groenten uit de buurtwinkel te
noteren. Buurvrouw zonder bloemen buiten, deur met een
knal dicht. Met engelengeduld aanbellen omdat je mensen
die het presteren zestig jaar getrouwd te zijn niet alles kwalijk
kan nemen. Mevrouw aan de beurt. Herhalen waarvoor je
komt en iets leuks verzinnen en overvloedig feliciteren omdat
je aanvoelt dat er wat mis schijnt te lopen. Mijnheer die zijn
echtgenote komt vervoegen meteen veelbetekenende niets
zeggende «Ah, ja van de gazet». En net als in die bange en
uitbundige ogenblikken van zestig jaar terug tot heden zetten
ze zich schouder aan schouder om wat komen ging te trotse
ren. Mekaar onderbrekend en aanvullend kletsten ze het
eruit: dat ze niet graag veel tamtam maakten en allebei van
het hart wisten. Dat laatste misschien wat overbodig, je zou
het voor minder. Het geweer van schouder veranderen, stie-
kum de bandrekorder inschakelen en vragen hoe oud ze zijn,
hoeveel kinderen ze hebben en welk beroep mijnheer uitoe
fende. Korte antwoorden en de opmerking van mevrouw
terwijl ze met verwrongen gezicht de mijnlijke linkerflank
koestert dat ze zo kwaad was omdat 't reklamblad had ge
schreven enzovoort... Stillekensweg in eigen haard blijk
baar dus nog steeds goud waard —zouden ze het een beetje
vieren. En meteen stonden we godvergeten alleen op de
stoep van de Acacialaan. Misschien hadden we bloemen
moeten kopen of vermomd als telegrambesteller een af luiste
rapparaat binnensmokkelen. Misschien was het toch maar
beter helemaal niks te vertellen over die diamanten bruiloft.
Dat zou ook gebeurd zijn ware het niet... Toen ik thuiskwam
stond mijn vrouw me op te wachten. «Weet ge» zei ze, «als wij
zestig jaargetrouwd zijn dan doen we het in alle stilte met een
feestje voor ons en de kinderen». Misschien bestaat de Voor
post dan ook nog.
ANDRE HEYVAERT
Op zaterdag 27 april '74 werd
in het O.L.-Vrouwziekenhuis te
Aalst een symposium «Isoto-
pendiagnose» gehouden door
de artsenkring Eskulaap.
Dr. M. De Roo van de K.U.L.
Leuven, Dr. L. Schelstraete
van de R.U.G. Gent en Dr.
H. Spiessens van de U.I.A.
Antwerpen verleenden hieraan
hun medewerking, naast de
dokters Dhont en De Winter,
welke sedert twee jaar de
dienst Nukleaire Geneeskunde
in het O.L.-Vrouwziekenhuis
verzorgen.
De nucleaire geneeskunde is
een tak van de medische we
tenschap, die zich bezighoudt
met de diagnostiek, de thera
pie en de bestudering van ziek
ten door middel van radio-
aktieve verbindingen. Dit spe
ciale terrein van de medische
werkzaamheid kon pas tot
ontwikkeling komen toen de fy
sici erin geslaagd waren
kunstmatige radioactieve iso
topen te vervaardigen en het
de technici gelukt was be
trouwbare detektieapparatuur
te ontwikkelen. Pas na de
tweede wereldoorlog was aan
deze voorwaarden voldaan.
De laatste tien jaar heeft de nu-
kleaire geneeskunde een
stormachtige ontwikkeling ge
kend.
De radio-isotopen worden ge
bruikt als speurders of «tra
cers» om de biologische pro
cessen te bestuderen. Zij laten
een morfologische en een
funktionele studie van een be
paald orgaan toe. Met een
speurdosis radio-aktief jood
kan men de vorm en de funktie
van de schildklier nagaan.
MET TECHNETIUM, EEN
ANDER VEEL GEBRUIKT
ISOTOOP, KAN MEN EEN
ABNORMALE HAARD INDE
HERSENEN DETECTEREN.
Lever, milt en nieren laten zich
middel van raaio-isotopen
mooi in het licht stellen. Isoto
pen maken het bv. ook moge
lijk zeer vroegtijdig een aantas
ting van het skelet op te spo
ren.
Deze ekele voorbeelden mo
gen volstaan om aan te tonen
welke de belangrijke aanwinst
de nucleaire geneeskunde
voor de diagnosestelling bete
kent.
