EUROVISIE SCHENKT TWEE
MILJOEN VOOR ROS
BEIAARDOMMEGANG '75
HUIS OPGEBLAZEN TE MOERZEKE
KNAP DEBUUT VAN KUNSTSCHILDER
WILLY VAN DEN BREEN UIT DENDERBELLE
Dc Voorpost-24/5/74-3
vervolg van blz. 1
Benoit De Saeger, was naar
zijn werk vertrokken. Hij
moest werken van 6 uur tot
10 uur. Plotseling trilde mijn
huis onder twee enorme
schokken. Stukken venster
glas, ramen en meubelen
vlogen door het huis. Direkt
hierna was er die enorme
steekvlam. Ik sprong uit
mijn bed en rende naar de
kamer van mijn zoon, Fred
dy, hij kwam gelukkig onge
deerd onder de scherven uit
gekropen. Mijn zesjarige
dochter Monica stond we
nend in het deurgat van haar
kamer, terwijl de twee ande
re zoons, Franky en Benny
nog in bed lagen onder de
glasscherven en een bed
sprei die reeds brandde. On
middellijk trok ik de sprei
naar buiten, waardoor ik
beide handen verbrandde.
Toen zag ik buurman Ver-
machelen brandend over de
straat lopen. Hij bloedde
hevig, steeds maar huilde
hij: «Kan niemand mij hel
pen?»
Er zijn gelukkig geen dode
lijke slachtoffers te betreu
ren, wat misschien te dan
ken is aan het feit dat het
huis waar de ontploffing
gebeurde aan de buitenkant
van een blok van zes huizen
stond.
Jean-Pierre De Lamper
Reeds vroeg in de morgen stroomde een massa volk naar de plaats van de ramp.(v)
Van de keuken bleef praktisch niets over.(v)
De Moerzeekse brandweer was zeer snel ter plaatse en kon vermijden dat bijgelegen mazouttanks
ontploften.(v)
Een ramp van dergelijke omvang verwekt heel wat opschudding in een kleine gemeente.(v)
Schilderij «De Walvls»(sh)
behandelt de volksdevotie, Leo Pee dc
schuttersgilden, Franki Hervent de
Helleput, Emiel Verstrepen de Wal
vis, Daniël Liévois de Kraankindcrs,
Prancis Ghysbrecht de
Dendermondse-Londense Lord Ma
jor, Julien De Vuyst de muzikale fol
klore en Hugo Van Hese de folkloris
tische rivaliteit tussen Dendermondc
en Aalst. Kon ons Peirt zich tussen
deze entoesiaste en toch ontroerende
Ommegang-voorbereidingen iets be
ters dromen dan een lange, hete, fol
kloristische zomer, waarin het onster
felijke prachtdier reeds de eerste lof-
betuigingen mag ontvangen, alvorens
het in mei '75 nog glorieuzer door een
overrompelde Denderstad en door dc
televisietoestelletjes van tweehonderd
miljoen Eurovisiekijkers zal jubelen
PAUL VAN DEN EEDE
(ef is tegenwoordig allesbehalve makkelijk zich een
d laatsje te bewerken in het toch reeds ruim bevolkte kun-
or enaarswereldje. Hoewel jonge kunstenaars vaak pogen
l ch met kwaliteitswerken te manifesteren, gebeurt het
r J leer dan eens dat ze verplicht worden hun werken aan
ljk )tpubliek voor te stellen in weinig gunstige omstandig-
)den. Met alle gevolgen vandien.
in groepstentoonstelling biedt vaak de oplossing. Der-
ilijke kans greep kunstschilder Willy Van den Breen uit
ge enderbelle. Dit weekend immers exposeert hij een hele
ee eks werken in het kader van een gezamenlijke tentoon-
ielling in de zaal «Famiïia» te Hamme.
io|
ELDMADE
RTIEST
*illy Van den Breen, geboren
uggenhoutenaar, genoot
bjten enkele schildersoplei-
ng. Geen akademie dus, wel
aanmoedigingen en raad-
iejBvingen van wijlen Pros Bos-
die in hem wel wat zag.
nelustig aan deed hij verder,
3 mderspektakulaire sprongen
5n loruit of perioden van non-
ïd (tivisme. Nauwkeurig obser-
n« lerde hij zijn omgeving de
Jtuur, een sfeervol hoekje
>pfetzijn impressies bezinken en
ii' racht ze hierna expressief op
id ipier of doek. Meteen behoort
I tot de velen die, dank zij een
sis talent en een niet afne-
inde werkkracht, erin slaag
den een peil te bereiken dat het
klassieke «zondagsschilder»
een geenszins pejoratief
begrip— overtreffen. Nu
achtte hij het moment geko
men zijn werk aan het publiek
te tonen.
Wellicht kan een haarkliever-
kritikus hier of daar, na lang
zoeken, een of ander technisch
detailfoutje ontdekken, doch dit
belet geenszins in de werken
van Van den Breen een spon
taneïteit aan te treffen, die we
in het werk van geschoolde
schilders met naam, vaak moe
ten ontberen.
GEVARIEERD
OEUVRE
Bij zijn eerste kontakt met het
publiek, een jeugdexpositie te
Buggenhout niet te na gespro
ken, konfronteert Van den
Breen de bezoeker met een
gevarieerd oeuvre.
Onder het vipental oliever
fschilderijen, van divers for
maat, vallen vooral de marines
op. Knap geborsteld, gul van
rood, behoren ze tot zijn beste
werken.
Rood maakt trouwens het
hoofdbestanddeel uit van zijn
palet. Geen hel, vlammend
rood echter, dat de ogen pij
nigt, doch een zachte, sfeer
volle kleur, die zo passend de
stemming kan weergeven. Bij
zonder knap en intimistisch is
bovendien zijn «Avondmijmer
ringen», waarop een landbou
wer, alvorens zich naar huis te
begeven, nog even zijn gepres
teerde werk bemijmert.
In zijn pen- en penseeltekenin-
genheeft Willy Van den Breen
zijn omgeving getekend:
«Hoeve te Lebbeke», «Huisje
te Buggenhout». Stuk voor stuk
heeft hij werkjes gekreëerd die
door hun kleiner formaat en de
zachte, donkerbruine tinten
enorm dekoratief zijn. Leuke
resultaten bereikt de kunste
naar met de scraper-board,
iets in de aard van het foto
negatief. De oppervlakten van
zijn overwegend zwart, enkel
de kontoeren van de figuren
worden weggekrast en zijn wit.
Met een paar witte lijnen en
vlakken worden knappe kom
posities gebouwd.
Ook met de pastelstift en het
houtskool kan Van den Breen
overweg. Zelfs akwarellen sie
ren zijn oeuvre, zodat de be
zoeker van kennismaken met
diverse technieken kan vast
stellen dat de kunstenaar niet
gewoon experimenteert, doch
met kennis van zaken deze di
verse technieken hanteert.
Het werk van Willy Van den
Breen valt op; niet alleen door
de diversiteit van de technie
ken, maar meer nog door de
graad van vakmanschap
waarop het uitgevoerd werd.
Beslist de moeite waard met
het werk van deze jonge Den-
derbellenaar kennis te maken.
PIERRE VAN ROSSEM
van het ruime, houten paviljoen dat
van 7 juni tot 15 augustus op de Grote
Markt zal opgesteld staan, geld ook
om de promotie van de tentoonstelling
te bekostigen. Zeer verzorgde affi
ches, waar het Ros Beiaard op een
rood-witte achtergrond staat afgebe
eld, zullen nationaal verspreid wor
den, zodat gans Vlaanderen zal weten
dat Dendermonde zich nu reeds klaar-
stoomt voor de schitterende feeste
lijkheden voor de uittocht van ons
Peirt binnen precies één jaar. Die zo
noodzakelijke gelden kan de VVV-
Dienst voor Toerisme niet volledig uit
haar subsidies putten en daarom gaat
men ons Peirt verkopen. Ons Peirt
wordt verkocht als een afbeelding op
kunstzinnig glasraam waar ook de
Reuzen, het stadhuis en het spitse mu
seumtorentje op afgebeeld staan. Ons
Peirt prijkt driemaal op de bekende
wit-rode vlaggetjes die reeds in '58
verspreid werden en nu op hetzelfde
formaat hermaakt werden en op de
tentoonstelling zullen verkocht wor
den. Uiteraard wordt de katalogus van
de tentoonstelling, een ko-produktie
van Emiel Verstrepen en Frankie Her-
vent, ook verkocht. Zelfs aan een heel
goedkope prijs. Deze katalogus is een
bijlage van het lijvige werk -Folklore
in Dendermonde-, dat begin juni van
de persen komt
EEN MEESTERWERK
«Folklore in Dendermonde» ver
schijnt in een eindredaktie van Emiel
Verstrepen, de konservator van het
stedelijk oudheidkundig museum. Hij
verklaarde dat dit werk geen syllabus
is van de bestaande vulgaten, maar
oorspronkelijk kritisch-historisch
werk bevat. Het werk is wel weten
schappelijk verantwoord, maar toch
werd het in een zeer bevattelijke en
originele vorm voorgesteld, zodat ook
niet-specialisten met veel smaak een
tikje heimwee zullen kunnen lezen
hoe Dendermonde vroeger leefde en
beweegde. De voetnota's bij de on
derscheiden bijdragen werden naar de
laatste bladzijden verschoven, Fer-
nand De Troch verlucht het werk met
originele kunstfoto's en het werk
wordt bij pvba A. De Cuyper uitgege
ven. Schepen Wiemcersch schreef het
voorwoord voor dit werk. professor
Peeters behandelt het verschijnsel van
de volkskunde, Louis De Lentdeeker
heeft het over Dendermonde als «Een
stad om lief te hebben». William De
Decker beschrijft de sage en de fol
klore rond ons Peirt. Georges Dic-
rickx schreef vier van die folkloristi
sche pareltjes, die we van hem ge
woon zijn: Tsjin soete naemen in den
volcksmondt ons gegeven; Liefdes
brief in 't Derremons; Dendcrmondsc
Typen en het gedicht Aster. Met een
stuk over het Rederijkersleven schreef
Rita De Baets een bijdrage in het ver
lengde van haar licenciaatsverhande-
ling en Vera Waelkens-Van Onsem,
eveneens germaniste, deed hetzelfde
toen ze haar «Sagen en Legenden te
Appels en Sint-Gillis» aan de pen toe
vertrouwde. Dom Pieter De Batselier
bruikbaar, maar met de romp kan men
niets meer aanvangen. Die is totaal
verpulverd. Daarom is men in de
vochtige stadsmagazijnen nu een
nieuwe romp aan het maken en dat is
geen sinecure, daar de vochtige plaas
ter in het vochtige magazijn maar niet
wil opdrogen. Nu heeft men niet beter
gevonden danken elektrisch vuurtje in
de romp te plaatsen en dat helpt. Er is
ook nog het Schipken: een vrij groot
zeilschip van vroeger. Dit zeilschip
heeft men in !52 en in '58 opnieuw
moeten optuigen en dit is ook nu het
geval. Het is een enorm ingewikkeld
en delikaat specialistenwerkje om de
zeilen op te tuigen. Het huis Pieters
van de Dendermondse Werf werd met
dit werk belast en deze firma heeft
naar verluidt niet minder dan duizend
meter koorden nodig op de zeilen om
zijn en zij doen de herstellingswerken
heel knap.
UIT HET MUSEUM
Naast de wagens uit de Ommegang
worden ook heel wat voorwerpen uit
het stedelijk oudheidkundig museum
op de folkloretentoonstelling geëxpo
seerd. Daarom is het museum zelf
deze zomer gesloten. Uit het museum
komen bijvoorbeeld: de vlaggen van
de Dendermondse gilden, voet- en
handkruisbogen, de hamassen van de
vier Heemskinderen, blazoenen van
de gilden, de bel van de stadsomroe
per, een oud ingericht café, toortsen
van Sint-Elooi, Sint-Niklaas en
Sint-Hubert en verschillende andere
historische en folkloristische klein
oden. Uit het stadhuis en uit de
Onze-Lieve-Vrouwekerk werden
Een mooie opname van het uithangbord «De Ooievaar».(sh)
hoog te trekken. Bij het Schipken
komt trouwens nog een speciaal pro
bleem kijken, namelijk het feit dat het
groter is dan het Ros Beiaard en eigen
lijk te groot is om in de tentoonstel
lingszaal, een sierlijk paviljoen op de
Grote Markt, geplaatst te worden. Het
zijn dc mensen van de stedelijke tech
nische dienst, die met dit werk belast
voornamelijk schilderijen rond folklo
ristische tema's overgebracht. De in
richting van de tentoonstelling vraagt
de VVV-Dienst voor Toerisme niet
alleen veel moeite en energie, maar
ook een zware financiële inspanning.
Geld dat er moet zijn om dc voorwer
pen uit de Ommegang efficiënt te her
stellen, geld dat nodig voor de huur
rvolg van blz. 1
rabele omstandigheden in de
Jdsmagazijnen stonden. De kleur-
4e kleren van de Kemel, van 't
Jrin Peirt en van de Hottentotten la-
bijvoorbeeld op de zolder van het
um en werden daar het slachtof-
eus Indiaan.(sh)
van de doordringende regen, die ir
<ett 'e P'assen door het kapotte dak
teide. De naaistertjes van mevrouw
rijs, die reeds vorig jaar voor de
:uwe kostuums van de reuzen Mars,
liaan en Goliath zorgden, zijn nu in
3 isverband aan het zwoegen om de
}n f anel, 't Klein Peirt en de Hottentot-
ujsi i uit hun kouwelijke naaktheid te
.nd lder
Ie EUWE PLUIM
Stra :t Ros Beiaard, dat het middelpunt
het aantrekkingspunt van de folklo-
entoonstelling zal vormen, krijgt
splinternieuwe pluim op z'n on-
felijke kop Hiervoor zal een
xiwtje uit Laame haar beste krach-
linzetten. De Hellewagen dan bevat
i rekonstruktie van de spitse toren
n de Onze-Lieve-Vrouwekerk en
k hiermee zit men te sukkelen. Die
1 en was namelijk behangen met het
onvindbaar geworden «breuk-
liti icnbehangpapierIn 1958 had men
toren ook al moeten opnieuw be-
mjjngen en toen vond men enkel be-
nj ngpapier waarop grote breukstenen
c getekend stonden Dit papier met
xikstenenafbeeldingcn heeft, zit er
:ts anders op dan de toren met ste-
n te beschilderen Met de Walvis
>Cl>eft men nog het meest ambras. Dc
alvis is een kolossaal beest dat uit
stukken bestaat: de kop, de romp
de staart. En deze drie stukken zijn
plaaster gemaakt. Nu is plaaster
jyj ccies geen oersterke materie en
JDet men omzeggens voor iedere
nmegang een nieuwe Walvis ma-
n. Dit jaar valt het nog mee, want de
ip en de staart van de Walvis zijn nog
H
