DE TEMPELS VAN KHAJURAHO
100JRAR WICHELEN
pV'ó) 4 o
PRINTERS- POTPOURRI
i>e Kievwissev m cyRiBL
De Voorpost - 24/5/74 - 5
rc YRifi. I'S MEr Z(jto
^oto req£A/ e£v
^~\goort Gegevtfj'
IS HJJ
(jEKtvtTST
Auce/v eeiv paar
TARK6/V QeKRAART.
eieiuïlrii
eemkringvoorzitter Gust De Maes
Jbliek luisteren aandachtig.(vdv)
Gust De Maesschalck tijdens zijn openingstoespraak. Burgemeester Derde en het
mens hadden, toen reeds, de plaats ingenomen van de
versieringen. De kunstenaars zagen mens en dier in het
tijdsgebeuren.(Foto Fr. Herreboudt)
Wanneer de Printer Trotters over de hete tem
pels van Khajuraho (India) vertellen sturen ze de
kinderen wandelen, hopen ze dat de maagde
kens zullen blozen, spreken ze met stille stem en
beginnen hun ogen te schitteren. Spontaan ma
ken ze vergelijkingen met Sluis en met de mo
derne sexshops. De heren worden bescheiden
en de dames kijken verwijtend. De tempels, dui
zend jaar geleden gebouwd, tonen in steen al
wat intiem tussen man en vrouw, zowel in 't en
kelvoud als in 't meervoud, kan gebeuren en
gedroomd worden. De erotiek druipt er van
eeuwenoude muren die slechts vijftig jaar gele
den uit het overwoekerende groen van het oer
woud werden blootgelegd. Al wat door Jef Gee-
raerts, Jan Cremer en andere handige jongens
als moderne en bevrijdende pornografie op de
markt wordt gesmeten staat daar in details in de
stenen gehouwen. De liefdedaad wordt er
meermaals gereduceerd tot een acrobatie die
de westerling met verstomming slaat. Hij wist
niet dat de vindingrijkheid en de fantazie van de
oosterlingen zoveel sterker waren dan die der
Westerlingen.
buurprochie» Sers-
np. O ja: Valeer Lam-
ns zat op de bok van de
irdetram en leverde al de
misgangers die niet goed
poot» waren veilig en de
I «ter bestemming» af.
hebben in Wichelen
latjesschieters gezien. Ze
iveerden er met een zeer
i/arieerde gamma toestel-
van het simpelste appa-
itje tot het meest gesofi-
keerde, en dus dure, «ge-
Aan één film hadden de
lesten niet genoeg om de
ow in te blikken e voor het
ageslacht» vast te leggen,
maakten halt bij de won-
rdoktoor, want voor één
ertje had dokter Verlinden
witte kiel geruild voor ene
zwart pak en een glim-
inde buishoed. Hij be-
)fde kosteloze genezing
n alle kwalen. Chemische
eparaten kreeg de kranke
st te slikken. Als het niet
terde met een «straffe
ilot», kon men nog altijd k
rngezond worden met
ïee van de dertien blom-
ekes», «vliersiroop», «het
Dnderbare brood van Sint
Hubertus» of... met «kerne-
melk»...
De «achttiende mei van ht
jaar Onzes Heren 1974» pro
duceerde een mirakel - zon.
Het was warm voor al dege
nen die hun zomerplunje
hadden aangetrokken. De
«antieken», uiteraard gevan
gen in verschillende kilo
grammen kleren van beto
vergrootmoeder of bonpa,
maakten het niet zo goed:
ze zaten in een Turks bad
gevangen. Maar dat hadden
ze er al na al graag voor over.
Ze waren mooi.
Onder die gloeiende zon
keken zaterdag duizenden
naar een urenlange show.
Moriaan, Sarida en Iraldo
dansten rond de Bohemen-
seminiwoonwagen. Dansen
deden ook «De Sterreman»,
Toon en Tineen de Wichelse
«boerkes en boerinnekes, en
voor de hoempapamuziek
stonden de voor de gelegen
heid uit Dendermonde geïm
porteerde «Ratten en Mui
zen» van «Meester Pieters»
in.
Sint Sebastiaan was er ook
in hun blauwe kiel mikten d
vervolg van blz.1
eschutters naar de keizers-
vagel. Charles Van Boven
haalde die naar beneden
onder luid applaus van de
«broeders»...
OUDE AMBACHTEN
Allemaal waren ze op post:
de blinde mandevlechter en
de blokmaker, de lepelver-
tinner en de wever, de kant
werkster en de smid, de
wever en de beenhouwer, de
pataconmakers en de been
houwer die een schaap aan
het spit hing en bloedtrie-
pen bakte...
En onder luid jolijt plantte
men de meiboom. In de
schaduw van die boom ver
koos Toon de meigravin. Hij
pikte Lydie Van den Abbeele
op uit tientallen frisse Wi
chelse maagdekens.
Eigenlijk was er nog veel
meer: Sooi Vereecken
kroonde zich tot de oudste
«Paddenhoekenaar». Zijn
geboortedatum? 29 decem
ber 1174voor zijn gezegen
de leeftijd zag hij er warem
pel nog uitstekend uit. In de
vooravond althans.
Een tapijt hebben we ook
D liepen de Wichelaars erbij tijdens de viering van het achthonderdjarig bestaan van hun gemeen-
(vdv)
s
gezien. Ontwerper is Dries
De Block: zijn werkstuk ka-
rakterizeert Wichelens he
den en verleden zo frappant,
dat het een. blijvende ere
plaats verdient in het ge
klasseerde en recent geres
taureerde oud-gemeente
huis.
HOOGMIS
Luisteren naar de mooie
Gregoriaanse misgezangen
kunnen we niet zo dikwijls
meer. In de 100 -jarige Sint
Gertrudiskerk gebeurde dat
zondag wél.
En bovendien was het een
heel schouwspel, die massa
«gelovigen uit vorige eeuw»
onder de spitsbogen van de
tempel te zien zitten en riep
het jeugdherinneringen op
te luisteren naar de preek en
de «geboden van den huwe
lijken staat». Wie niet in
«tenue» was, betaalde één
frank «amende» aan de
strenge sjampetter Karei
Leys.
Dat was de inzet van de
zondagsfestiviteiten die
naast de «ingezetenen» van
Wichelen en ommeland, een
massa kijkgragen uit ver
schillende hoeken van het
Vlaamse land aantrokken
Hoogtepunt van de namid
dag was de modeshow:
tientallen «koppels» defi
leerden voorbij de pui van
het oud-gemeentehuis. Lau
reaten van de wedstrijd wer
den de heer en mevrouw
Etienne Eeckhout. Hun fel
ste konkurrenten het duo
Oscar Van de Meirsche-
Bonnaerens, «baron» Victor
van den Abbeele en zijn
achtbare gade, en Raf en
Noëlla Verstraeten.
In de bierwinkels en op
straat zong Mandje De Vos
de «straatliedekens» op een
rijtje, jan Rasschaert en
«belleman» Bart Van Hau-
wermeiren verkochten het
allerlaatste eksemplaar van
de unieke «Gazet van Wiche
len», de bolders toonden
zich onvermoeibaar en, al
stond dat niet op het pro
grammablaadje, Achiel Van
Hee maakte een duik in het
onbezoedelde Scheldewater
en stak uren nadien nog
onder deolie...
Aan de Scheldeoever ging
de sprookjesverlichting aan.
«miss foklore» De Visch was
huistoe, de «fakteurs» van
«postmeester» Schottes
kantoor klapten de boeken
dicht en in de café's schuim
den de laatste pinten «Oud
Zottegems». «Wichelen
800» is voorbij. Maar over
enkele tijd beleven we de
tweedaagse nog maar eens.
Ook al gebeurt dat dan via de
«Echo» van «meester De
Smet», de man die ongetwij
feld iedereen inviteert om
naar zijn diamontage te ko
men kijken.
M. Van Hauwermeiren
«Ik dacht niet dat het allemaal mo
gelijk was. Mijn mond is van verba
zing opengevallen,» zegt apoteker
Malfeyt. De Printers die naar De
Voorpost kwamen om ook de films
en dia's over die erotische kracht
patserij te tonen waren allen eens
gezind: wat ze in Khajuraho zagen
overtreft alle verbeelding. Terwijl
de heer Merlevede met een West-
vlaamse rondborstigheid de beel
den van kommentaar voorzag, een
kommentaar die niet direkt voor
publikatie geschikt is, hielden de
aandachtige toeschouwers ter
sluiks ook de aanwezige klooster
zusters in de gaten. Hoe zouden
die reageren op al het bloot dat vol
gens Westerse normen meer ob
sceen dan normaal is De zus
ters, zij gaven geen kik. Sereen lie
ten zij de oosterse beelden aan
hun zachte oog voorbijglijden,
zonder ergernis, zonder schaamte.
Ze waren minder opgewonden dan
de anderen. Misschien kenden zij
het woord van Ghandi die eens
heeft gezegd: «Het zijn de bezoe
kers uit het Westen die ons geleerd
hebben dat veel van onze gebrui
ken, die wij totdantoe in alle on
schuld beleefden, prikkelend en
obsceen noemden» Inderdaad, de
Westerling die in Khajuraho met
zijn neus, zijn passie en zijn frustra
ties tegen de minnende beelden
gekwakt wordt krijgt een schok.
Nochtans zijn die beelden op zich
zelf niet kwetsender dan een van
onze Middeleeuwse schilderijen
waarop een Madonna het Kind de
borst geeft. Misschien zitten wij
Westerlingen zo in onze frustraties
gevangen dat wij niet meer kunnen
aanvaarden dat die erotische béél
den iets anders zijn dan porno
grafie. In feite zijn zij een kunstige
uiting van diep en zuiver geloot.
Meer nog dan de betrachting naar
het eeuwig geluk in de Nirvana
leeft in de Indiërs de drang naar
eigen kinderen.
Dat is door de
eeuwen heen altijd zo geweest.
Daaruit volgt de grote betekenis
die hij hecht aan de sexuele kracht
en aan de ritten rond de aanbidding
van de symbolen van voortplanting
en vruchtbaarheid. Uit de oudste
tijden werd de kultus van de phal
lus van geslacht tot geslacht over
geleverd. Shiva is de god, de phal
lus is zijn beeltenis.
De schep
pingskracht van Shiva wordt toe
geschreven aan zijn gemalin Kali
en de Linga en de Yoni, de afbeel
dingen van de mannelijke en'
vrouwelijke voortplantingsorganen
zijn de zuiverste symbolen van de
godheid. Volgens de oude Indiërs
konden alleen minderwaardige
onderontwikkelde geesten iets
verkeerd zien in die beelden. In het
land waar de phallus op duizenden
monumenten prijkt als een gebed
zijn de sexuele zeden en gebruiken
zuiverder, natuurlijker, ongedwon-
gener, beschaafder dan bij ons. De
Indiër beleeft zijn erotiek diskreet
en waardig.
Wat in steen op tem
pels gehouwen werd ziet hij als iets
goddelijk dat, wanneer het tussen
de levenden gebeurt, schroomval
lig en diskreet moet worden ge
houden. De eredienst van Shiva is
ondanks het uiterlijk vertoon een
van de meest strenge ascetische
en zuivere uit de geschiedenis van
de mens. Zo kon de Indische
schrijver Mulk Rat Anand zeggen
dat «de liefdedaad de mens de
mogelijkheid biedt om het metafy
sisch mysterie uit te diepen waarbij
twee een eenheid gaan vormen»
Zo hebben de gidsen het ook aan
de Printers uitgelegd. Natuurlijk
hebben deze dat niet onmiddellijk
aanvaard. Men doet niet makkelijk
afstand van zijn eigen gedachten,
van zijn eigen opvoeding, van zijn
zondebesef. De Indiër weet sedert
de Kama Sutra (eerste eeuw na
Kristus) dat de onkuisheid niet in
het lichaam maar in de geest zit
Wij zijn anders opgevoed, wij heb
ben het altijd anders gezien en
ook de moderne pornografie leert
het ons anders.
Wij weten ook dat
ondanks godsdienst, idealen en fi
losofie de waarheid van het
mensenleven soms anders is. dat
ook India altijd met zedeloosheid
had af te rekenen, dat reeds eeu
wen voor Kristus kleine legers be
roepsprostituees eigendom waren
van de koningen ten gerieve van
de opleiding en de verpozing van
de mannelijke heersers.
Geen
wonder dat de westerling bij het
eerste kontakt met de tempels van
Khajuraho opgewonden is omdat
hij niet begrijpt welke de diepere
betekenis is. Alle Printers hebben
tijdens de reis ook de inlandse
vrouw gefotografeerd die tegen be
taling en ten aanschouwe van ie
dereen de borst ontblootte om haar
kind te zogen.
bij het zien van de kleurrijke sug
gestieve foto's over de sextem-
pels, de eerwaarde missiezusters
kalm en sereen bleven: het leven
tussen de primitieven in de jungle
heeft hen geleerd de dingen te
aanvaarden zoals ze komen en
nooit te schrikken omdat met de
mens, waarin tegelijk de hemel en
de hel zitten, alles mogelijk is.
De vele verhalen uit de mond van
de Printers op bezoek in De Voor
post hebben mij overtuigd dat het
goed is dat onze mensen zoveel
mogelijk op reis gaan: in India leert
de Westerling dat hij niet de navel
is van de wereld of van de kuituur,
dat ook bij de anderen die wij niet
altijd begrijpen alles een zin heeft.
Zo is het ook niet zonder reden dat
in Nepal de doden op de brandsta
pel gelegd worden vlak tegenover
het gebouw waar krankzinnigen
een onderdak hebben gevonden.
Immers, degenen die wij krankzin
nigen en zenuwzieken noemen,
leven in een andere wereld, in een
wereld waar men wellicht de dood
anders ziet en begrijpt dan wij, een
wereld die voor ons de zoge
naamde toerekenbaren zo ge
sloten en geheimzinnig is als de
dood. Misschien begrijpt de zot de
Khajuraho is niet alleen de stad (of het stadje met de vele
erotische tempels. Ook onvolprezen beeldhouwwerk uit de eeuw-
wisselingstijd weerstond nog flink de «tand des tijds» .(Foto
Fr. Herreboudt)
Voor méér geld was
zij bereid de twee borsten te tonen.
De Printers waren verbaasd dat de
vrouw zich tot zoiets liet verleicen.
In feite was de inlandse vrouw ver
baasd dat zij betaald werd voor een
zeer gewoon iets in het leven van
elke dag.
Daar ligt ook de diepe reden waar
om, terwijl de Printers grapjes
maakten en de dames giechelden
geheimen van de dood beter dan
anderen.
Het bezoek van de Printers aan De
Voorpost bewees dat landgenoten
op reis in het oosten kleine for
tuinen spendeerden aan duizen
den foto's, dia's en films. Het is niet
nutteloos geweest. Ze zijn er rijker
bij geworden. Rijker naar de geest.
LOUIS DE LENTDECKER
Khajuraho Foto's doen het altijd. Men kan trouwens niet geloven dat deze erotische beelden de
buitenwanden versieren van de tempels die reeds in de jaren 1000 het hoogtepunt van de middeleeuwse
hindoe-architektuur uitmaakten.(Foto Fr. Herreboudt)
