STREEKGENOOT
PAUL ROELANDT
HET IS NIET NODIG ONMIDDELLIJK
EEN "ARTIEST TE ZIJN
NIEUWKOMER IN DE
MET ASPIRATIES OP
VLAAMSE SHOWBUSINESS,
LANGE TERMIJN
24-14/6/74-De Voorpost
Vader en moeder Roelandt fronzen zo nu en dan wel eens de wenk
brauwen, maar zijn toch al bij al erg in hun schik met de prestaties en
de ambities van zoon Paul. Je kan je moeilijk een betere plaats voor
een interview voorstellen dan bij de Roelandts; de heer Roelandt is
depothouder van dranken, zodat dan ook onvermijdelijk bij een lek
kere pale-ale, spoedig het gesprek doorspekt wordt met tal van
annekdotes die voorvielen vroeger toen alles voor Paul nog maar
een verre droom was, en voorvalletjes van de jongste maanden
sedert het Denderhoutemse jeugdidool op het podium staat, en dit
met een uitzonderlijke hoge frekwentie.
Je hoeft in Dendertioutem echt
niet lang te vragen waar Paul
Roelandt woont. «Ah Paul,
die woont in de Molenstraat...
je bemerkt wel het bierdepot».
Uit de toon waarop je de weg»
diets gemaakt wordt hoor je zo
dat je met een fan, op zijn minst
een bewonderaarster van Paul
Roelandt te maken hebt.
Schiet nu niet op de pia- Jst, we
klampten niet een hip «schoon
kind» aan.
Wie ons van antwoord
diende was een vrouw die
bliek, dat niet de «vedette» op
een pied-de-stalle plaatst doch
graag een aangename show
ziet en niet ongevoelig blijft bij
wat sentimentele liedjes. De
mensen even laten weg wezen
uit hun gewone doen, dat be
reiken is het doel van het uitge
balanceerde programma dat
deze twintigjarige coming-
vedette brengt.
Beroeps
De jarenlange voorbereiding
maakt het Paul Roelandt ge-»
makkelijker bij de uitbouw van
zangerswereldje als een lou
tere vlugge en bijwijlen gemak-
kelijke weg zien naar
karrière-maken, is de direkte
zorg van Paul Roelandt natuur
lijk, gezond amusement te
brengen, waarbij ook liedjes
gebracht worden die andere
vedettes niet zingen, alle gen
res komen immers aan bod in
zijn show. Waardig en gezond
amusement, dat staat ergens
als kenspreuk gegrift, bij deze
levensblije jonge zanger. Zo
wel het «Vredeslied» van Mar
tin Luther King, als een lied van
Mare Dex wordt gebracht, als
het voor hemzelf goed is, naast
zijn eigen liedjes. Dat hierbij op
het publiek ingespeeld wordt,
is duidelijk... want naast Simon
and Garfunkel, is er de Purpe
ren Hei, zijn er gevoelsgeladen
liedjes. Paul gelooft rotsvast in
het amusementslied, en zingt
het dan ook met heel zijn hart
tijdens de shows, die hijzelf
samenstelt en ook presenteert
meer onder vorm van pr'aatjes
dan loutere aankondigingen,
hierbij beurtelings de oudere
en de jonge toehoorders aan
sprekend, waarbij er telkens op
gelet wordt dat de gebrachte
liedjes een quasi vertolking zijn
van eigen gevoelens.
Mooie jongen
Paul hoeft het niet weg te ste
ken, hij is een mooie jongen,
die zich voor zijn optredens bo
vendien nog ekstra verzorgt,
dit ligt helemaal in de lijn van
vermoedelijk reeds over het
hoofdje van een kleinkind kon
aaien. Aan dit informatief ge
sprekje met die mevrouw van
middelbare leeftijd dienden wij
tijdens ons gebabbel meerma
len terug te denken. Paul is
immers geen eendagsvlieg die
zich leent tot één modegril van
het zangwereldje, hij ziet het
ruimer en wilt zingen voor ie
dereen en liefst zo lang moge
lijk.
Dasje en jasje
Zit je dasje goed, zit je jasje
goed, zo zingt Toon Hermans
het uit over een wat zwoele va
der, doch voor Paul Roelandt is
het realiteit. Aan een zekere
drukte is men nu reeds stilaan
gewoon geraakt in de Molen
straat: telefoons, zorgen om de
kostuums, het ontbreken op
het allerlaatste ogenblik van
een attribuut... dit alles achter
de schermen. De hele familie
staat in de bres opdat elke
show tiptop zou verlopen; tot in
de details toe wordt er gewikt
en gewogen, ook wel of dit
strikje wel bij dat kostuum
hoort.
Drukke aktiviteiten
Eind augustus maakte Paul
Roelandt in eigen gemeente
bijna om het gezegde «geen
sant in eigen land» tegen te
spreken zijn officieel debuut
als professionele zanger. En
sedert dit optreden voor zowat
heel Denderhoutem samen
met tal van andere vedettes
van het lichte lied, kreeg onze
jonge zanger uit de streek, zijn
wekelijkse optredens, waarvan
de meeste gekoncentreerd lig
gen in het Aalsterse, doch ook
Weer niet uitsluitend. Vele zo
genaamde hitscoorders kun
nen hem om zijn geliefdheid bij
het publiek benijden.
Het ligt hem in zijn vriende
lijkheid. In Denderhoutem gaat
hij om met iedereen als een
vriend. Bij een optreden wordt
het publiek voor hem een grote
vriendenkring. Dit alles resul
teert zich in een zeer trouw pu-
Een thuis die volledlq acnter hem aan staat Pau) Roelandt: geen eendagsvlieg
zijn zorg voor standing bij het
brengen van de show. Mooie
jongen, twintig jaar, groeiende
vedette... het ligt voor de hand:
een massa fans. Een deel van
Paul Roelandts dagelijkse zorg
is dan ook de fanklub, die naast
een hele schare jonge meisjes
ook wel oudere leden telt die
Paul als hun vriend en niet als
vedette beschouwen. Ze gelo
ven er rotsvast in dat hij er als
zanger komen zal en verdedi
gen hem dan ook door dik en
dun. De beantwoording van de
dagelijkse post en de uitgave
van een tweemaandelijks ver
zorgd fanblad zijn ook Pauls
zorg.
Met twintig jaar is hij eigenlijk
bitter jong voor al wat reeds
achter de rug is: een veertigtal
talentenjachten, Ontdek de
Ster als finalist, twee fonopla-
ten die een goede loop heb
ben: «Zeg nooit neen» - «Zon
der geld» in de zomer vorig jaar
uitgekomen en «Elke dag meer
en meer» - «Rio de Janeiro»,
eind vorig jaar. Zijn nog te ver
vullen legerdienst is de enige
hinderpaal die rlog rest.
Het zit er een beetje in
Vreemd aan de muziek is Paul
Roelandt helemaal niet. Een
muziekminnende familie die
steeds spontaan voor eigen
amusement instond bij tal van
familiefeestjes zal wel aan de
basis liggen van zijn zanger
sambities. Als veertienjarige
was hij zowat het idool van het
rusthuis te Liedekerke waar de
oudjes aan het wenen waren
toen hij het er uitzong bij een
heeft het voor Paul
Een hele fantroep
plaatselijk koor. Drie jaar
Grieks-Latijnse achter de rug,
ging het van een Aalsterse
privéschool, aiover tal van ta-
lentenjachts, een veertigtal in
anderhalf jaar en dit meerma
len met goed gevolg en goede
perskritieken een cfiklmip-
selalbum wordt als getuige op
tafel gelegd naar het Hoger
Instituut voor Dramatische
Kunsten, of in de gewone om
gangstaal, de Kleinkunstaka-
demie te Antwerpen, waar hij in
de klas terecht kwam samen
met Luc Appermont, Luk Bral,
Connie Neefs. Het niet mogen
optreden, voor een podiumrat
als Paul, zat hem erg dwars en
hij verliet de Kleinkunstakade-
mie na een jaar, spijts de beste
kritieken, doch in een goede
verstandhouding. Getuige
daarvan de kontakten die tot op i
heden onderhouden worden
met zijn lesgevers, zoals Anton
Peeters die hem deze winter
kontakteerde voor een rol in de
musical «De Wonderdoktoor». i I
De kontrakten kwamen los en
eind augustus vorig jaar werd
het menens: voor een publiek j
van ruim veertienhonderd man
kwam de vuurdoop van de
nieuwe show samen met zijn i
orkest The Hitmasters, in eigen j
gemeente. Een veelzijdige f
show gebracht als een
groepswerk. De tijd is inder- j
daad voorbij dat een orkest en j
de vedette alleen het repertoire
afdreunden. Een goed geamu
seerd publiek komt immers te
rug, vandaar dat de show in
funktie van het publiek staat en
niet in funktie van de zanger.
Spontane muziek, eenvoudige
teksten, gaande van drinklied
jes tot inhoudsliedjes, dat is
amusement dixit Paul Roe
landt.
Verder werken
Gewoontegetrouw noteert een
interviewer van een vedette dat
hij een en al bescheidenheid is.
Bij Paul Roelandt hoeft men
dat er niet bij te noteren, hij ver
telt zelf maar al te graag dat
alles nog beter kan. Er wordt
nog les gevolgd aan het Kon-
servatorium te Brussel voor
uitspraak en radiofonisch
spreken, naast taallessen. Hij J
behaalde intussen reeds drie
medailles op welsprekend-
heidstornooien.
«Ik ben met bang voor de toe
komst», zegt Paul, «ook al lijkt
die voor buitenstaanders mis-
schien niet zo heel stabiel. Ik
voel me zeker. Ik leef voor het
podium en heb daarnaast he- 1
lemaal geen verplichtingen.
Bovendien heb ik bovenste-
beste impressario's; mijn ou
ders».
Tekst: JOHAN VELGHE i
Foto's: JAN MUYLAERT I
De champagne mag wel eens schuimen op het sukses
zijn karrière, want de wil om er
een blijvende beroepsaktiviteit
van te maken wordt niet alleen
gehoopt, doch ook stevig uit
gewerkt. Paul ziet het ergens
deontologisch: hij kan het zich
gewoon momenteel niet meer
permitteren minder te preste
ren. Kritiek in het wilde weg,
stoort hem daarbij niet, doch
opbouwende kritiek, een
zienswijze, een kijk op een as-
pekt van de show die anders
doch verantwoord is, daar
wordt rekening mee gehouden.
Zonder dadelijk al te hoge aspi
raties te hebben verdedigt Paul
zijn eigen standpunt t.o.v. de
showwereld. Waar velen het
De dagelijkse studie daar wordt niet van afgeweken
