ALBERT MICHIELS; «VERKEERDE BEHANDELING
""'TiTl fiUiÉrti BRAK INTERNATIONALE VOETBALCARRIÈRE!»
De Voorpost - 21 -6-74 -19
Vijfentwintig jaar geleden zette Albert Michiels zijn eerste schreden op het voetbalveld van
SK Zele aan de Dendermondsebaan. Dra bleek dat de jongste telg uit het grote
Michiels-gezin uit het goede hout gesneden was. Als 10-jarig mini-voetballertje had hij veel
meer in zijn mars dan zijn vrienden en in de jeugdreeksen kwam zijn intrinsieke waarde vrij
vlug op de voorgrond. Zodra hij zestien was werd hij fanion-speler bij Sporting.
n- OP 18 TE JONG EN OP 25
JAARTEOUD!
;i-
Het was een aangename
g woensdagnamiddag die we
r,.' doorbrachten met Albert Mi
le chiels om over zijn voetbal-
,n carrière te praten. In zijn
t- gezellige bungalow aan de
in Groen laan, aan de rand van
■n het ongerepte stukje natuur
dat Zele nog bezit, de Gra-
n tiebossen, vonden we een
wetend dat voetbal een win
tersport is, kunt U wel raden
in welke omstandigheden.
Zjn enige gezellen waren
koude, regen, sneeuw en
wind. Maar de Zeienaar wil
de zich veel opofferingen
getroosten om in de voetbal
sport iemand te worden
IN EEN SEIZOEN TWEE
MAAL GETRANSFEREERD
Na de drie optiejaren nam
e- Internationaal Albert Michiels.
a- bezadigde 35 jarige voetbal-
al Ier, die misschien niet onte-
jj vreden mag zijn over het-
H geen de voetbalsport hem
bracht, maar met zijn onte
gensprekelijke klasse en ka-
paciteiten, zat er toch meer
in.
Aan zijn debuut met de
fanionploeg van Zele,
knoopt Albert een stukje
Jj voetbalfilosofie vast. Hij
n was zestien en elkeen was er
aj vast van overtuigd dat hij de
e) Sporting goede dien-
jd sten kon bewijzen, maar om
ig hem te sparen werd hij maar
>n om de veertien dagen
'i- maar om de veertien dagen
opgesteld, want men zou
hem kunnen «kraken» zoals
dat heet, zegt Albert. «Als
men achttien is, bestempelt
Er men een voetballer als te
jong maar op 25 jarige
e. leeftijd, begint volgens
je sommigen de teruggang van
»- zijn loopbaan.» Voor Albert
n. staat het vast dat klasse en
inzet geen rekening houden
'2 met leeftijd. Dit werd het
geval voor hem, want na
één kompetitiejaar te Zele
14 ging hij over naar R.C.
15 Lokeren, waar hij 29 mat-
ii. chen in derde klasse optrad.
Hij deed dan nog een inter-
jaar te Zele om het seizoen
1959-60 te beginnen als lid
van Cercle Brugge.
De overgang van Michiels
naar die toenmalige tweede
H nationaler was een goede
zaak voor hem. De Brugge-
lingen, onder de hoede van
r de donkere Corsicaan Del-
four stonden bekend als de
ploeg, die het hebben moest
van verdedigen, om niet van
;e beton te spreken. Vooraleer
Albert zijn ware bestem-
ming vond, had hij reeds de
meeste plaatsen in het elftal
toegewezen gekregen. En
ydie bestemming was: wer
ken, lopen, voorzetten rond
strooien en doelpunten ma-
ken. Hij werd de onvermoei-
0 bare middenvelder, die een
gans elftal naar zijn hand
0 kon zetten. Zijn stalen wil en
ongekend doorzettingsver
mogen maakten ook in eer
ste klasse, Cerkle promo-
weerde naar Eerste, van de
}-naam Michiels een klank in
3-de voetbalsport. De karak-
i-termens had het nochtans
eniet gemakkelijk want het
»t Irajekt Zele-Brugge en om
gekeerd was lang en ve.
onoeiend, en iedere dag
e wanneer de meeste mensen
e ^eeds onder de vvo/' ?}a-
n<en, kwam hij met de sco8:
Pier van Lokeren naar Zele, en
Cercle Brugge de Zeienaar
definitief over. Michiels
was dus vanaf het seizoen
zijn oudere broer Jef mee,
die in een begenadigde dag
verkeerde en van alle posi
ties raak knalde. De Beer
schot-dirigenten dachten de
witte merel ontdekt te heb
ben en kochten Jef, die wel
in de landelijke reserven
uitkwam maar niet kon door
dringen tot de fanion-ploeg.
Zijn jongere broer Albert
kwam die keer niet in aan
merking voor overgang.
De nogal late overgang naar
Beerschot betekende voor
Mlchielseen heleommekeer
in zijn leven. Want voetbal
spelen, zijn grote liefde en
ideaal, een tak waarin hij
zich als eerder stille jongen
van de buiten kon uitleven
en doorzetten, zou zijn
hoofdberoep worden, leder
namiddag zou hij trainen,
leven voor de voetbalsport.
In de voormiddag werd hij
aangesteld om het Beer
schotstadion te onderhou
den.
Dit bleek de ideale oplos
sing, want dra werkte hij
zich op tot een centrale
figuur, de as waarrond het
Beerschot-raderwerk draai
de. Trainer Bandi Beres
bouwde hem uit tot een
groot voetballer met interna
tionale klasse. Albert maak
te op Beerschot ook voor het
eerst kennis met powertrai-
ning. Niets was hem te
heet of te zwaar en niemand
kon zijn opgang naar het
topvoetbal nog remmen.
HET DUO MICHIELS-WEYN
Vanaf de periode 63-64
kwam het Beerschotteam in
de kijker dank zij het mid
denveldduo Michiels-Weyn,
dat zich in het 4-2-4 spelsys
teem, een reputatie bijeen-
voetbalde, die leidde tot het
tweede beste van belgië,
achter Jurion-Hanon. Al
hoewel op bepaalde perio
den de insiders er van over-
Albert Michiels en de nationale A-kern.
1962 definitief lid van Cercle
Brugge. Tijdens het kompe
titiejaar 1961-62 kreeg hij
verschillende taken opge
dragen, die hij steeds met
evenveel entousiasme ver
vulde, maar die hem de
indruk gaven, dat hij geen
vaste plaats had en bij
Cercle gebruikt werd als.,
«reizende passant». In de
transfertperiode nam de
toenmalige Beerschotma
nager Deckers kontakt op
met Cercle Brugge om over
een eventuele overgang van
Bert Michiels naar de Man
nekens te praten. Het werd
een driehoeksgeval want de
eerste klub, S.K. Zele had
nog altijd medezeggen
schap, maar uiteindelijk
werd in mei '62 Bers Mi
chiels voetballer aan het
Kiel.
Normaliter moest Bert zijn
eerste stappen in het natio
nale voetbal voor Beerschot
gezet hebben, maar dat
voetbalkenners kunnen fa
len en talent niet altijd op de
juiste wijze gescout wordt,
werd met de zaak Michiels
nog eens bewezen. S.K Zele
werd uitgenodigd om een
wedstrijd te spelen tegen
Beerschot, wedstrijd die
eerder bedoeld was als test
voor Bert Michiels. Maar op
dat moment speelde ook
tuigd waren, dat de Kiel-
twee, de sterkste warep,
maar het Belgische, Brus
selse of Anderlechtse kor
don doorbreken, kon men
niet alleen al voetballend,
daar komen ook nog andere
faktoren bij kijken.
INTERNATIONALE CAR
RIÈRE
Onder Bandi Beres, de trai
ner waarmee Bert Michiels
het meest zweept, bouwde
hij een internationale voet
balloopbaan op. Zijn kon-
takt met het internationale
voetbal dateerde reeds uit
zijn Cercle Brugge tijd, toen
speelde hij bij de beloften
onder de 23 jaar. Alberts
beste periode viel samen
met het tijdperk Ceuleers
Van den Stock, die hun heil
zochten bij Anderlecht en
maar sporadisch een
vreemd (provinciaal) gezicht
lieten doordringen. Bert Mi
chiels mocht zich dan ook
gelukkig achten met 11 B-
selekties. Hoewel hij zijn
voet mocht zetten naast de
beste middenvelders, moest
hij toch tot in 1965 wachten
om internationaal te wor
den De omstandigheden
waren zeker niet ideaal voor
een debutant, want na de
«teleurgang van Sofia», zo
als het in de pers genoemd
werd, kreeg de nationale
ploeg met trainers, spelers,
leiders en systemen het
zwaarte verduren. De kwali
ficatie voor het wereldkam
pioenschap 1966 stond op
het spel en de Anderlecht-
speelwijze werd bestempeld
als de processie van Echter-
nach - een stapje vooruit en
twee achteruit een mo
dern voetbal was wat anders
geworden dan «breien» en
«juffrouwenvoorzetten» ge
ven. De Belgische ploeg had
in het middenveld een intel
ligente speler nodig die een
goede en verre dieptepas in
de voet had. En die man
werd Bert Michiels. De vuur
doop vond plaats in het
Versé-stadion. Michiels
bracht diepte in het spel en
vaart in gans de ploeg, en
samen met Thio werd hij
genoemd, als de spelers die
de weg toonden, die de
«meesters» maar hoefden te
volgen. Hun prestatie was
het bewijs dat het systeem
niet deugde, de Belgische
triomf was volledig. Bulga
rije werd verslagen met 5-0
en Michiels' eerste interna
tionale wedstrijd zat er op.
Een passage uit de toenma-
malige kommentaren
spreekt boekdelen over het
debuut van de Zeienaar:
«Michiels is een crack, een
echte internationaal, DE
man die de Rode Duivels in
het midden nodig hadden
om het spel meer variatie te
geven. Het intelligente
doorzicht van Michiels, zijn
kunde om een verre through-
pass door te steken, zijn
ritmeveranderingen, zijn
schoten op doel, zijn onver
beterlijk tandemwerk met
Jurion, dat alles maakte van
Michiels een van de hoofd
vedetten uit deze onverge
telijke België-Bulgarije...»
België bleef in koers voor
een eventuele kwalificatie
mar op 29 december 1965 te
Florence werd met 2-1 de
belle tegen datzelfde Bulga
rije verloren. ledereen meen
de dat er iets aan de hand
was met die Bulgaren. «Ze
liepen ons voorbij als hazen
en het schuim stond hen op
de mond», vertelt Albert,
«na de wedstrijd dienden er
twee naar de kliniek overge
bracht.»
Albert had zich als een grote
van het internationaal voet
bal gemeld en niemand
iW*
Michiels in gesprek met Jurion op de nationale training.
dacht dat zijn vierde A-wed
strijd op 17 april 1966 tegen
Holland in Rotterdam zijn
laatste zou zijn.
LIESKWETSUUR WAS HET
EINDE
Albert Michiels was als
voetballer tot einde seizoen
1966 gespaard gebleven van
ernstige letsels, die hem
lang van de voetbalvelden
hielden, maar de laatste
wedstrijden van het seizoen
'66 voelde hij bij de minste
inspanning een stekende
pijn in de onderbuik. De
diagnose van clubdokter
Moereels was eenvoudig:
«Die pijnen moet ge er
uitspelen».
Maar het werd van kwaad tot
erger. In de loop van de week
kon Michiels niet meer trai
nen en iedere zondag werd
hij opgelapt met inspuitin
gen die de pijn verdoofden
maar geen genezing brach
ten, integendeel. Een ont
goochelde Michiels zocht
na 8 maand in Ludenscheid
Dr. Hagedorn op en diens
uitspraak scheen logischer
te zijn: «de schuine buik
spieren waren verrokken» en
alleen absolute rust kon hier
volledige genezing brengen.
Berten Michiels was opge
lucht toen hij naar België
terugkeerde, maar Dr. Moe
reels scheen het resultaat
van het Duits onderzoek niet
ontvangen te hebben, zodat
Michiels nog maar eens naar
Ludenscheid trok en uitein
delijk dank zij de tussen
komst van de heer Deckers,
kwam klaarheid in de zaak.
Hij kon zijn rustperiode be
ginnen en na drie maand
was hij fysisch weer de
oude, maar zijn al fel toege
takelde moreel kreeg een
nieuwe klap, toen bleek dat
hij het vertrouwen van de
Beerschot-verantwoordelij
ken had verloren. Hoewel hij
in het seizoen 67-68 nog 25
maal werd opgesteld ging
hij de transfertlijst op en
belandde bij Antwerp. Al
bert, de karaktermens, was
tevreden nog in de Metro
pool te kunnen voetballen
en hij zou dan ook trachten
zijn steun te verlenen tot het
herwinnen van de eerste
klasse-plaats van de Great
Old. Antwerp echter, zat als
ploeg en als klub in de put.
Er werden slachtoffers ge
zocht en gevonden en daar
behoorde de Zeienaar ook
bij. Kenschetsend voor de
toenmalige Antwerp-menta-
liteit was wel dat er op een
bepaald moment negen eer
ste ploegspelers in het re
serveteam uitkwamen.
MICHIELS 13 JAAR LIGA
VOETBAL EN ACHT KLUBS
Na twee jaar Antwerp ging
hij over naar SK St.-Niklaas
waar hij drie seizoenen ver
bleef en er het eerste sei
zoen goed werk leverde on
der de leiding van trainer
Marcel De Corte, die hij
naast Bandi Beres, noemde
als één der beste trainers
waar hij mee werkte. Maar
SK St.-Niklaas had zich
ergens vergaloppeerd op de
transfertmarkt en bestond
uit te veel vedetten en dik
betaalde voetballers. Na het
derde seizoen en hoewel hij
nog een jaar onder kontrakt
stond, kreeg Albert de vrij
heid en mocht naar een klub
uitkijken die zijn kontrakt
wou overnemen. Hij sloot
een akkoord met S.K. Aalst
en kwam in het voorbij
seizoen uit in Eerste Provin
ciaal. En na SK Zele, R.C.
Lokeren, SK Zele, Cercle
Brugge, Beerschot, Ant
werp en SK St.-Niklaas werd
het zijn zevende klub.
Geboren op 14 maart 1939
kon Michiels vanaf het sei
zoen 1974-75 genieten van
zijn vrijheid als 35-jarige
voetballer.
Door verschillende klubs
werd hij aangezocht als spe
ler-trainer, maar uiteindelijk
ging zijn voorkeur naar SP.
Buggenhout.
SPELER-TRAINER BIJ SP.
BUGGENHOUT
De achtste klub zal dus de
Buggenhoutse 1e provincia-
ler worden. Het wordt voor
Albert geen akkefietje om de
taak van trainer Huth over te
nemen, maar het schrikt
hem geenzins af. De Bug-
genhoutenaars waren onder
de leiding van Huth ook
gewoon om hard te trainen
zodat hij van die kant gerust
mag zijn. Het is voor Albert
een nieuwigheid het nu als
trainer te moeten bewijzen,
maar met zijn ondervinding,
wordt dit zeker geen handi
cap. Mits de nodige aanpas
sing mag SP. Buggenhout
er gerust in zijn, met de
aanwerving van Albert Mi
chiels als speler-trainer,
hebben ze twee goede zaken
gedaan.
Rik Van Looy tussen het duo Weyn-Michiels tijdens de Nacht der Vedetten.
NIET BUIGEN VOOR DE
JEUGD
Gans zijn loopbaan heeft
Albert voor het voetbal ge
leefd. Iets wat volmondig
beaamd wordt door zijn
vrouwtje, die zich ook vele
zaken moeten ontzeggen
heeft. Later dan 10 uur in
bed is een utopie tijdens de
voetbaltijd. Een huwelijks
feest van familieleden of
vrienden eindigde voor ons
altijd om 9 uur, zegt Me
vrouw Michiels. Ja, zegt
Albert, het is waar. Ik vond
het niet erg maar ik denk dat
mijn vrouw zich meer opof
feringen moest getroosten
dan ikzelf. Misschien zou hij
het als 35-jarige wat lichter
mogen opnemen maar niets
daarvan, steeds wil hij leven
als een sportman en iedere
dag, kompetitie of dood
seizoen, gaat hij individueel
trainen. De bossen in zijn
omgeving moeten hem de
zuurstof en de kracht geven
om het aan te kunnen tegen
het jeugdig voetbalgeweld,
wan hij blijft de ambitie van
een achttienjarige hebben.
Misschien komt hij tussen,
is de snelheid wat afgebot,
maar qua fysiek en inzet wil
ik voor geen enkele jongere
onderdoen en om dit te be
reiken wil ik nog een paar
jaar m tien uur naar bed.
De spelers van Buggenhout
zijn verwittigd, ze zullen in
Albert Michiels niet alleen
een trainer hebben die het
met woorden zal zeggen
maar het met daden zal
bewijzen en zijn zwiepende
en legendarische vrijschop
pen, waarmee hij destijds
op internationaal en natio
naal vlak furore maakte,
zullen nu nog gevaarlijk
blijven voor de tegenstan
ders want Albert ziet de bal
toch zo graag in de winkel
haak verdwijnen.
Beno
