KUNST ZONDER UFIRNES
In de intimiteit van hun atelier
STUDIE WORDT
BEKROOND
KULTUUR
KALENDER
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
FILM BIJ ONS
ALOSTA
20 - 29-6-74 - De Vpofpost
Kreativiteit is een modewoord aan 't worden waarachter heel
wat oorspronkelijke en nageaapte kunst en semi kunstuitin
gen schuilgaan. Er was eens een tijd dat een kunstenaar een
kluizenaar was die zich opsloot en in een wereld leefde die de
doorsneeburger volledig buitensloot. Het heeft meer dan 150
jaar geduurd. Nu echter is het kunstonderwijs volledig inge
burgerd en worden de Akademies druk bevolkt. Benevens
deze akademisch geschoolden zijn er midden het volk nog
heel wat kunstenaars, autodidakten, self-made-men. Wij
doen steeds ons best zoveel mogelijk kunstenaars te belich
ten, en vooral kennis te maken met persoonlijkheid die ach
ter het kunstwerk schuilt.
Al te dikwijls profiteren we van
de gelegenheid van een ten
toonstelling in of rond de stad.
Het is dan niet onze bedoeling
als kunstkritici te werk te gaan.
Wij proberen veelal de houding
van objektieve toeschouwer
aan te nemen, met voor ogen
die twee grondleggende ei
genschappen die wij als het
ware noodzakelijk zien om ge
slaagd werk te brengen: esteti-
sche vorming en «vormkundi-
ge» bagage.
Estetische vorming bekijken
we dan wel relatief. Wij zien het
eerder als de kennis van de
normen die eigen zijn aan de
plastische kunst. Door de eeu
wen heen is er inderdaad een
geheel van normen dat men al
tijd weer en/aart in het goede
werk. Dit geheel kan echter op
diverse wijze geïnterpreteerd
worden. Zo hoort het ook. Met
vormkundige bagage bedoe
len wij niet alleen het kennen
van de natuurlijke vormen,
maar tevens in staat zijn een
onderscheid te maken tussen
de mooie en de lelijke vorm en
de wisselwerking van die vor
men in een kompositorisch ge
heel aan te voelen.
Om van onze gewoonte af te
wijken hebben we deze keer
twee kunstenaars opgezocht,
twee mensen die de naam
kunstschilder niet wensen te
dragen, maar die in de stilte
van hun atelier eksperimente-
ren, zoeken en zoi trachten hun
vrije tijd zinvol en kreatief te
benutten.
MARCEL VERCAUTEREN:
GEEN ANDERE «ZENDING»
DAN SCHILDEREN
Iemand die met eenvoudige
middelen iets aanschouwelijks
kan maken en onderwerpen
behandelt die voor iedereen
begrijpelijk zijn is een verdien
stelijk kunstenaar en dat is
Marcel Vercauteren ongetwij
feld.
Eigenlijk heeft deze Aalsterse
artiest nog nooit tentoonges
teld, toch is hij geen onbeken
de. Personen uit zijn kennis
senkring raken niet uitgepraat
over zijn kleurrijke beweeglijke
marines.
Marcel Vercauteren is afkom
stig van Opwijk, maar woont
reeds geruime tijd te Aalst.
Deze achtenveertigjarige is
vooral in de meubelsektor
goed bekend. Na talloze jaren
hard werken is hij met de han
del gestopt om zich definitief
aan het schilderen te wijden in
- zijn rustig atelier te Erpe.
Het begon allemaal als kind al.
De aanleg was er. Autodidak-
tisch werkte hij zich op. Hij ont
plooide zijn tekentalent door in
zijn jeugdjaren mee te werken
aan Pats kinderkrant en di
verse lokale schoolbladen.
Een pittige herinnering die zo
goed illustreert hoe de tijden
verandert zijn: De jonge Ver
cauteren was entoesiast over
een interscolaire wedstrijd toe-
ndertijd uitgeschreven. In het
strenge internaat waar hij zijn
schooljaren doorbracht was
schilderen buiten de tekenles
verboden. Hij kon aan de ver
leiding niet weerstaan en
maakte in het geniep een
ferme boerekop met speeksel-
verf.
Na de jeugdeksperimenten
bleef talent en inspiratie ko
men, maar werd onbenut op
gehoopt bij zoveel illusies.
Voor Vercauteren ontbrak de
tijd om zijn scheppingen daad
werkelijk met verf en palet om
te zetten. Tot hij zowat vijf jaar
geleden, na het bezoek aan
een Brusselse tentoonstelling,
ferm verbaasd over de hoge
prijzen die op de kunstmarkt
schering in inslag zijn, een ge
specialiseerde winkel binnen
trok en zich voor drieduizend
- franken materiaal aanschafte.
De inspiratie die 's nachts on
gemerkt zijn slaap durft versto
ren wordt in de dag in de werke
lijkheid omgezet. Hij schildert
niet-fotografische portretten,
maakt naaktstudies zonder le
vend model, kreëertzeer kleur
rijke marines, en paarden ko
men ook op de voorkeurlijst
4Zijn kleuren zijn algemeen
zacht, hij werkt met borstel en
acrylverf, maar hanteert toch
liefst het palet.
Als oude meester prefereert hij
Schellinck en in de heden
daagse kunst is dat Van Der
Loo.
Vercauteren stelde nog nooit
tentoon. Zoveel werk bezit hij
nu weer niet... maar dat komt
nog wel, het is in elk geval één
van zijn wensen, maar dan
liefst met goed uitgewerkte ma
rines en in een bekende galerij.
ADHEMAR DE WOLF:
ZOEKT EN VINDT
Hij werd geboren te Aalst op 17
augustus 1943 en volgde ge
durende één jaar als vrije leer
ling de lessen (alle afdelingen)
aan de Akademie te Aalst.
Verder trok hij naar de Rijks
normaalschool te Gent waar hij
gedurende twee jaar in de afde
ling regentaat plastische kun
sten als leermeesters Octave
Landuyt en Cools had. Volgens
De Wolf was Landuyt «zijn»
leermeester niet alleen op
kreatief maar ook op intellektu-
eel gebied. De Wolf vindt inspi
ratie larie en ziet enkel «een
bepaalde manier van redene
ren». Momenteel is De Wolf re
gent aan het Rijkshoger insti
tuut voor technisch onderwijs
waar hij onderricht geeft aan
kinderverzorgsters, in de coif
fure en verkoopsafdeling. Het
spreekt vanzelf dat dit onder
richt vooral geschiedt in funktie
van het toekomstig beroep van
zijn leerlingen. Zijn doel is hun
vooral een bepaalde ziens
wijze mee te geven.
Samen met Herman Schepens
stelde hij zijn werk tentoon in
de Belfortkelder. Dit is nu al
weer een hele tijd geleden.
Maar helemaal stilzitten doet
hij niet. Zijn eerste werken wa
ren vrij zonderlinge monoty
pes. Hij nam twee bfaden pa
pier, op het ene blad maakte hij
een schets, deze ruwe teke
ning bedekte hij met verf, het
andere blad legde hij er boven
op, wreef de verf open en be
kwam zo zijn monochromen.
Hij zocht het vooral in de dieren
en de mikroskopische wereld.
Op onze vraag of daar eigenlijk
wel tekenen bij te pas komt,
antwoordde hij «Tekenen is
niet noodzakelijk om iets te
schepppen. Ik kan wel iets te
kenen, maar veel moeilijker
dan iemand met een volledige
akademische scholing.»
Van zodra De Wolf deze tech
niek volledig onder de knie had
ging hij monumentaler werken
en onderzocht volledig een
waaier van mogelijkheden. In
galerij Foncke te Gent nam hij
deel aan een groepstentoon
stelling.
Een derde kombinatie was het
werken op glanzend papier.
Zwarte verf en gebruik van wa
ter gaven als produkt, werk rijk
aan grijswaarden, wat een die
per maar vooral zachter effekt
gaf. Hiermee stelde hij op
nieuw tentoon in de Belfortkel
der te Aalst.
Was dit geen toevalskunst? «In
het begin zeker en vast, maar
van zodra ik de techniek volle
dig meester was, liet ik zo
weinig mogelijk het toeval
meespelen.»
Hetzelfde principe gebruikte hij
met olieverf op doek, maar ging
nadien het geheel bewerken
met glaciseffekten. (opbren
gen van een zeer dunne laag
transparante verf over een of
andere kleur zodat een derde
kleur ontstaat). Het is een
werkmetode die in de midde
leeuwen veel werd toegepast
en tot ver in de 19de eeuw in
gebruik is gebleven.
Tijdens zijn legerdienst ging hij
zijn schilderstechniek verder
uitwerken. Hij maakte kompo
sities van foto's uit tijdschriften
die hij glaceerde en mengde en
bekwam zo kollages en schil
derijen.
De Wolf is de man van de tech
niek. Hij kombineerde verschil
lende technieken, gebruikte
veel gekleurde vlakken en
Kunstschilder Vercauteren. (JM)
trachtte steeds het kontrast
tussen het organische en het
geometrische scherp te teke
nen.
Spraken we steeds in de verle
den tijd dan is dit omdat De
Wolf gewoon wegens tijdge
brek niet meer aan eksperi-
menteren toekwam. Momen
teel is hij terug aan de slag en
werkt meteen op grote forma
ten doek of paneel. In de toe
komst ziet hij reeds reliefwerk
met de glacistechniek verwerk
te. Ook het witte basreliëf met
bepaalde details uitgewerkt
met glaciseffekten spieekt
reeds tot zijn verbeelding.
De Wolf is een zoeker, een
man die papier, doek en verf en
andere schildersbenodigdhe
den zodanig benut, vormt en
vervormt, dat zijn eksperimen-
ten gekombineerd met gevoel
voor kleur en schoonheid snuf
jes van technische vaardigheid
zijn.
Roel Van de Plas
VRIJDAG 28 JUNI
Aalst
20 uur: in stadsfeestzaal,
Guldensporenviering. Woord
van Welkom door: Burge
meester. Marcel De Bisschop.
Tot zondag 30 juni in de Bel
fortkelder, Grote Markt, re-
trospektieve tentoonstelling
Jules Delafortrie. Open op
zondag van 10 tot 12 uur en
van 15 tot 19 uur, gedurende
de week van 15 tot 20 uur.
20.30 uur: Koncert door de
Kon. Harmonie «Al groeiend
Bloeiend» o.l.v. L. Van den
Bossche, aan het Apostel
ken, Mijlbeek. Werken van
von Suppé, Ganne, Planquet-
te, Leemans, Lortzing, Wag-
nien, Bagley zullen uitge
voerd worden.
Vanaf 8 uur tot 18.30 in Kap
salon New Reform, Naarstig
heidsstraat 61 tentoonstelling
«Mijn kleine kollektie»
Moorsel
Tot 30 juni tentoonstelling in
lokaal Pee Klak, Waverstraat
30 van werken van de mis
siebroeder André De Witte,
Petrus De Ridder en Freddy
De Cocker. Toegankelijk alle
dagen van 9 tot 21 uur.
ZATERDAG 29 JUNI
Aalst
20 uur: in de grote zaal van
het C.S.V., Wellekensstraat
45 de grote nederlandstalige
pop- en rockgroep «Louiset-
te».
19 uur: Grote Markt, Beiaard-
koncert
20.30 uur: Grote Markt, kon
cert door de Kon. Harmonie
Al Groeiend Bloeiend o.l.v. de
h. L. Van den Bossche
20 uur: in de Mikisklub,
Nieuwbeekstraat 35, een
einde-voorjaarsavond
20 uur: in zaal Madolon,
Grote Markt optreden van de
Piotto's. Ingericht door Bo-
laska.
Oudheidkundig museum
(Oud-Hospitaal, Oude Vis
markt 13)
14.30 uur: PAN - piknik in het
«Klein Parksken»
ZONDAG 30 JUNI
Aalst
14 uur: Spaanse folklorena-
middag met paëlla, dansen,
muziek, films in lokalen PAN,
Wellekensstraat 45.
20 uur: «De Nacht van de
Vampiers», de beruchtste
nacht van de PAN met drie
shows om 20.30 uur: De we
deropstanding van Dracula,
21.30 uur: inwijdingsritueel
van de volgerlingen van Dra
cula en om 22.30 uur: bal van
Dracula, dit alles in de lokalen
PAN, Wellekensstraat 45.
19 uur: In de Keizershallen,
slotavond van de Week van
de Vrijetijdsbesteding
MAANDAG 1 JULI
Aalst
20 uur: Openluchtteater
Stadhuis (ingang Kapelle-
straat), gratis. Gezamenlijk
optreden van het Tsjechisch
Meisjeskoor «Plamen» uit
Bratislava, Pools Knapen
koor «Slowiki» uit Stettin,
Jeugd en Ballet «Troncon» uit
Aalst, St. Marti nuskoor,
Kunstgroep Wolfsangel,
Schola Cantorum Cantate
Domino.
DE ZEER SCHONE UREN
VAN JUFFROUW SYMFO-
ROSA, BEGIJNTJEN
De lucht is nat-zilver als de
rug van vis.
Die dagen zijn er schone
wolken van allerhande ge
daanten en verven, en ter
wijl hier de zon een vinger
licht door het venster
steekt, staat er ginder bo
ven de velden een helder
stuksken regenboog, 'g Is
nu tijd om de tuin te bewer
ken.
Dus heeft Juffrouw Symfo-
rosa Felix Timmermans:
De zeer schone uren van
Juffrouw Symforosa, be-
gijntjen, Uitg. Van
Kampen-De Standaard, Am
sterdam) de jonge hoven
ier Martienus gevraagd om
het tuintje bij haar begijnhof
huisje te komen spitten en in
orde brengen voor de ko
mende lente. Martienus is de
neef van mijnheer pastoor, hij
is een ervaren tuinier en be
woont ook het begijnhof. Dus
zijn er veel redenen om pre
cies hém te vragen voor de
karwei. Symforosa mag Mar
tienus graag Ze voelt zich
aangenaam gestemd in zijn
bijzijn en stelt hare gebe
den tot deze avond uit. Als
hij vertrokken is, droomt ze
nog lange tijd over hem na
Ze beseft plots dat ze verliefd
is op hem. Dat gevoel windt
haar op en maakt haar tege
lijk eenzaam.
Waarom is
Martienus haar broeder
niet? Ze peinst zelfs
meer Maar ze knijpt de
ogen toe. Neen dat niet! Het
bloed komt naar het hoofd.
Zeziet reeds de geburen op
ketels, schelen en marmit-
ten slaan. «En indien ik
eens wilde!» lispelt ze in
een opstandig gevoel. Maar
toen klept de beeklok, ron
kend en luid, dwars door
haar hart. En zij bidt ge
knield de «Engel des Hee-
ren». Als ze weer opstaat,
zit de maan met haar zilve
ren toten in 't mager appe
laarken verward. Zij wordt
angstig en vraagt zich af:
«Maar heb ik nu vandaag
geen kwaad gedaan?»
Toch overheersen haar ge
voelens jegens Martienus de
wetenschap dat haar toe
stand van begijntje onvere
nigbaar is met haar verliefd
heid. Daarom zet ze door,
ook nadat de argeloze Mar
tienus haar meedeelt dat hij in
een klooster gaat treden.
«Wel Juffrouw, ik word
broeder bij de Bruin Pater-
kens, als 't God belieft word
ik binnen veertien dagen
broeder bij de Paterkens!»
En kinderlijk verheugd ziet
hij haar aan.
Die nieuwe toe
stand is een ware pijniging
voor Symforosa. Tot ze op
een dag voldaan en blijgezind
terugkeert van het kloos
ter waar Martienus een
gelukkig broederken is. De
ontmoeting in het klooster is
voor haar de krisis geworden,
waaruit zij nu gezuiverd van
alle angst en verdriet tevoor
schijn treedt. Zij is nu bevrijd
van haar grote ontgooche
ling. En dat is geen klein
ding in een mens zijn leven.
De zeer schone uren van
Juffrouw Symforosa, be-
gijntjen is wellicht het aller
beste werk van Timmermans.
Het is sober-beschrijvend en
vlot-verhalend Het glijdt met
milde en wijze humor heen
over de momenten van diep
verdriet in het hart van een
mens.
Een leerlinge schreef eens in
een opstel: sommige schrij
vers zou ik wel een zoen wil
len geven!
Felix Timmermans heeft die
zoen zeker verdiend.
FRANS-JOS VERDOODT
Met een kort maar goed ver
tolkt «Intrada» van P. Cabus
opende het koperensemble
o.l.v. dhr. Verstraeten de
plechtige prijsuitreiking van
het Akademie voor muziek,
ballet en toneel op maandag
24 juni '74.
Marcel Crombeen, voorzitter
van de Kommissie van Bestuur
van deze instelling dankte ie
dereen die ook maar enig ver
band met de school heeft.
Vooral de direkteur J. Dispa
zette hij in de bloemetjes. Hij
herinnerde de aanwezigen aan
een paar koncerten nl. het op
treden in het kader van het Dirk
Martensjaar en de openstelling
van de gerestaureerde feest
zaal, realisaties die werkelijk
op een hoog peil stonden.
Tenslotte maakte hij de beden
king dat ieder die na zijn dag
taak nog lessen volgt, een
zware inspanning levert.
Hyppoliete Van Den Broeck
(piano) en Jan Wellekens (cel
lo) brachten als intermezzo
«Poeme» van J. Jongen. Ver
volgens werden de diploma's
notenleer uitgereikt.
Prijs van de Schepen van on
derwijs en kuituur: Rita Piron
(voordragen).
Prijs van de voorzitter: Klinck
Guido (voordragen en toneel).
Prijs van de direkteur: Carine
Bleyes (notenleer).
Prijs voor piano: Guido Traf-
faes.
Prijs J.S. Bach: teneinde in de
pianolessen de studie van de
twee en driestemmige inven
ties van Bach aan te moedigen,
wordt deze prijs toegekend aan
de leerling die op deze proef
het hoogste aantal punten be
haalde: Bombeeck Martine.
Prijs geschonken door dhr.
Lonque: geschonken aan de
leerling die het hoogst aantal
punten behaalde op de techni
sche proeven van piano: Bom
beeck Martine.
Prijs voor strijkinstrumenten:
Jan Wellekens (cello).
Prijs voor blaasinstrumenten:
Wolfgang Van Impe (koper).
Prijs voor kamermuziek: Mar
iene Daelman.
Prijs Muza: (vereniging van
leerlingen, oud-leerlingen en
vrienden van de Muziekaka-
demie) wordt toegekend aan
de leerlingen die uitzonderlijke
verdiensten hebben in het bij
wonen der lessen: Raf De Vos
(viool, samenspel en piano) en
Peter Haerens (notenleer,
dwarsfluit, huismuziek en blok
fluit).
Tussen de uitreiking der diplo
ma's, medailles en bijzondere
prijzen in verzorgdé dhr. Ver
straeten met zijn koperensem-
hle «Suite voor kopers» van
J. Perel.
Martine Bombeeck bracht
«Etude Opus 12 nr 12» «Revo
lution étude» van Fr. Chopin.
Een slotwoord door schepen
Van Den Eede en «Suite» van
H. Purcell door het ensemble
besloten deze plechtigheid.
En geen plechtigheid zonder
receptie, gelegenheid voor een
dankwoord, een afscheid of
een afspraak voor volgend
schooljaar.
R. VAN DE PLAS
Week van 28 juni tot en met 4 juli
1974.
Palace: «DE LANGSTE DAG»
HOVENIERSSTRAAT 62
9300 AALST TEL. (053)278.97.
ALOSTA: staalveren, polyether. Super Bultex, koudschuim.
PIRELLI - DUNLOPILLO: latex.
Ressorts:
LA 'OFLEX: ideale steun voor de rug
ROI \DO: lattenbodem.
AUP G: verstevigde netressort
BRETOENSE EENPERSOONSKAMERS en BEDDEN
STAPELBEDDEN. VOUWBEDDEN, CAMPINGBEDDEN.
Ontdek de Skandmavische slaapkultuur.
AABE en SOLE MIO: dekens en plaids.
LAKENS - MATRASBESCHERMERS - BEDSPREIEN in chenille,
imitatiebont.
Alles in één:
het donsdeken vervangt alle dekens
de overtrek vervangt bovenlaken en bedsprei
Dit is een idee van IDEENS
VRAAG VRIJBLIJVEND INLICHTINGEN
Dertig jaar geleden, op 6 juni 1944, ontscheepten de gealli-
ëerde troepen op het strand van Normandië. Cornelius Ryan
vertelde in zijn boek wat er die dag, D-Day genoemd, allemaal
gebeurde. In 1962 werd dat boek verfilmd door Daaryl F.
Zanuck, en om die memorabele dag te herdenken komt de film
nu terug uit. Voor diegenen die de film toen niet gezien hebben
(en voor hen die hem willen terug zien) een klein woordjemeer:
het is een bijzonder spectaculaire superproduktie met een
hele waslijst vedetten (32 als ik mij niet vergis) waarvan ik er
slechts enkele vernoem: Bourvil-zaliger, Richard Burton,
Henry Fonda, Sean Connery, Robert Mitchum, John Wayne
enzovoort enzoverder. Tijdens de drie uren die de film duurt,
wordt de ganse landing uitvoerig uit de doeken gedaan en om
het geheel wat aangenamer te maken werd hier en daar een
humoristische noot toegevoegd. Op de foto ziet u één van de
stoere knapen die ons hebben bevrijd. Of die massale slach
ting wel degelijk verantwoord was en of er geen andere oplos
sing kon worden gevonden wordt er niet bijverteld, oorlogen
•schijnen hun eigen wetten te hebben en veel hangt af van
diegqne die aan het hoofd van het land staat, nietwaar Win
ston?
Alfa: «DE ONOVERWINNELIJKE ZWARTE DRAAK»
Karatefilm van Chu Han Ku, met een aantal gevaarlijke gele
vechtersbaasjes. Het stramien lijkt erg goed op dat van een
western, alleen heeft men de revolvers vervangen door kei
harde vuisten. Om de haverklap vliegen die rakkers elkaar in
de haren en daarbij schreeuwen ze dan nog alsof de wereld
vergaat. Bovendien kunnen ze al even goed meppen incasse
ren als uitdelen, want hoe ze na een paar keiharde klappen
rond hun oren nog kunnen opstaan is mij een raadsel De
kinderen houdt u best thuis als u het mij vraagt.
Feestpaleis: «PAPILLON»
Boeiende verfilming van het gelijknamige boek van Henri
Charrière. Met twee ster-akteurs: Steve McQueen (Papillon)
en Dustin Hoffman (Dega). De hoofdelementen uit het boek,
zijn behouden, hier en daar werd het verhaal wat ingekort,
maar toch duurt de film nog twee-en-een-half uur. Of de
avonturen van Papillon waarheidsgetrouw zijn doet hier,;
evenmin als in het boek, weinig terzaxe, de sfeer in het
strafkamp en de hechte vriendschap die ontstaat tussen Papil
lon en Dega krijgen voorrang op het verhaal, vooral het slot is
releverend (en wil die meneer achter mij nu eens ophouden;
met alles op voorhand te vertellen, het klopt toch niet met wat
hij in het boek gelezen heeft). En er zit nog veel meer in de film:j
onrechtstreeks wordt de vraag gesteld of de straf hier nog In
verhouding staat tot de (al dan met begane) misdaad. Als:
avonturenfilm behoort «Papillon» toch tot de betere kategorie.!
GUY DE LOMBAtRT
