Pottenbakken met liefde
HOPFEEST
te. MELDERT
OUD AMBACHT
IN JONGE HANDEN
De Voorpost -19/7/74-11
Oost- Ksmplosns voor Oost-
el Si Annlck Ds Vlaanderen bij ds
H RnSuT tambosr-msjoors Llsvs
Marcosn Anns-Ma ris, Bsmadstte Bruyland,
dsrds In provinciaal kam- Llly Lambracht, san Stasians Hilda Anita Callaart Vara Van Uarda provincials kamploana Lambrecht Agnss
ploanschap twaada an aan twaalf ds Oost-Vlaandaran, majo-
P's«t» rattan twaada kategorie.
HERDERSEMSE MAJORETTENNACHTEN
i ANNICK DE BRUCKER EN LIEVE EVERAERT OOST-VLAAMSE KAMPIOENEN
i/) Voorzitter Achiel Cayet, ondervoorzitter Gustaaf Lambrecht,
-sekretaris René De Meyst en schatbewaarder Gilbert De
d. Witte samen met alle bestuursleden van «Concordia et Doci-
aa litas» hebben met hun organisatie van het nationaal majoret-
tenkampioenschap te Herdersem vorig weekeinde geen
[aa windeieren moeten rapen. Als met een pletwals van aktivitei-
kerten werd van vrijdagavond tot maandagnamiddag de hele
na gemeente bij de festiviteiten betrokken.
Reeds na zes weken training een provinciale kamptoenentltel voor
Lieve Everaart (hdw)
de hostessen-van-dienst mevr.
Arts, Mevr. De Meyst en Mevn De
Wolf, hielden de achtentwintig
kandidaten meer zenuwachtig,
dan als gold het een schooleksa-
men flink in toom. Leuke jon
gens zorgden er voor dat zij niet
van gerstennat verstoken bleven
want bij iedere kandidaat ontrolden
tofWaar de verkiezing van de natio-
eenale kampioene majoret en
^„tamboer-majoor zondag het hoog
tepunt vormde van dit lange en
.nachtelijke weekeinde, kwam de
"feestmolen vrijdagavond met de
vaOost-Vlaamse majorettenkampi-
OOloenschappen dadelijk op gang
rgtHet bestuur, flink bijgestaan door
Bemadette Bruyland met fora (hdw)
ter
Op ZATERDAG 28 september 1974 richt de Kulturele Kring
Meldert een groots GEWESTELIJK HOPFEEST in. Meldert,
centraal gelegen in de hopstreek Asse-Aalst, wil hiermede in
a^het jaar van de folklore, de gebruiken en volksgeplogenheden
6f'n verband met hoppekweek en -teelt doen herleven. Op het
bedrijf van hopkweker Jozef De Wolf-Callebaut, Putstraat, Mel-
:p^dert, zal een origineel HOPPESPEL WORDEN OPGEVOERD,
EEN EVOKATIE VAN HET HELE HOPGEBEUREN, OP
—(TEKST VAN Eugeen Van den Broeck, folklorist, Asse. Zowel
het poëtische als het romantische, het muzikale en het koreo-
hriJgrafische element zullen aan bod komen. In een bonte rij ziet U
11 ^benevens de hopboer en -boering, plukkers en pluksters de
lu'ipastoor en de koster, bellerapers, de verschillende aanvallen
van de «hopduvel», vele kleine hopduveltjes, werklui, de H.
Rochus, enz. enz. Liederen die het hoppegebeuren verheerlij-
ken worden er door het Zangkoor van de CKM vertolkt. Er heeft
"-'"'een wedstrijd in het plukken volgens de aloude spelregels
-""plaats. Hopvaantjes, zeer kunstig vervaardigd door Eugeen
e vVan Den Broeck, zullen er worden aangeboden en natuurlijk
jicjvolgcn na een «bellepapmaal» drank en dans.
naj Een folkloristisch feest dus met Breugheliaanse inslag! We
£ljden u beslist verder op de hoogte van de voorbereidingen van
dit eerste HOPFEEST dat belooft uit te groeien tot een folkloris-
enjtische gebeurtenis onze streek waardig.
J MUYLAERT
Annlck De Brucker In alle kalmte (hdw)
zij een .spandoek met daarop
«Wedden voor een pint, dat Be
madette wint». De naam van de
begenadigde die voor de pint
mocht instaan wisselde dan wel
even vlug als de kandidatenrij die
de show op het podium brachten.
Kandidaten uit Ename en Baas
rode werden gewikt en gewogen
door de jury en te licht bevonden
want over de gehele lijn was het
Herdersem boven. Hilde Staelens
liet al rockend de sticks bij de vleet
vallen dich verloor er de glimlach
niet bij. Kanne Arts deed het vlot op
de tonen van een meestam-
pertje, Agnes Lambrecht hield het
bij marsmuziek terwijl Anita Cal-
laert het bij flip-flap muziek hield.
Met een waar «fingerspitzenge-
fühl» nam Bernadette Bruyland
een ernstige optie op de provin
ciale karhpioenentitel bij de majo-
retten tweede kategorie.
Paula De Wolf, in een minder dagje
verspeelde punten bij het verliezen
van de tamboerstick, terwijl Lieve
Everaert haar evenknie in behen
digheid was.
Van de charleston waarmee
In België is het beroep niet te leren,
althans niet op een akademie. Je
moet in de leer bij een ervaren pot
tenbakker of het allemaal bij stuk
jes en beetjes zelf uitzoeken met
het risico dat je meer dan eens op
nieuw moet beginnen omdat je er
gens een onverwachte fout maakte
en je de klei nog niet zo goed be
heerst.
Hilde De Bruyn is nog jong, nog
geen éénentwintig, studente aan
de stedelijke Akademie voor
Schone Kunsten te Aalst, afkoms
tig uit het kunstenaarsgezin pa
beeldhouwer, ma weefster in haar
vrije tijd. Op school volgt ze de af
deling keramiek-beeldhouwen en
de socio kulturele promotie kera
miek met als leermeesters Geo
Vindevogel, Monique Muylaert en
haar eigen vader Mare De Bruyn.
Eigenlijk is ze niet zo opgezet met
het schoolsysteem, de meesten
komen slechts om een diploma op
zak te steken en dat hoeft voor
haar niet, en verder klaagt ze over
het tekort aan materiaal, zowel in
dag- als in avondleergangen, over
het plaatsgebrek en over de kosten
die haar studie met zich mee-
KUNSTAMBACHT
Haar handen zijn nog fijn, eens zul
len ze echter verweerd zijn door
het werk aan de draaischijf en met
de klei, want Hilde denkt er haar
beroep van te maken, alhoewel ze
het als hoofdberoep niet zo goed
ziet zitten, het is financieel niet te
doen, ze hoopt op een kans als
lesgeefster.
Hoe ze er toe kwam? Alle hand
werk trekt haar aan. Maar vader zat
er wel voor een groot deel tussen.
Hij stuwde haar die richting in en ze
begon te experimenteren, want het
draaien van de klei kun je nergens
leren. Ook de kennis van schei
kunde is onontbeerlijk, daar pot
tenbakken gepaard gaat met gla
zuur Hilde hoopt een winkel
atelier te kunnen beginnen of in
een centrum voor kunstambacht te
kunnen werken Maar vooraleer
het zover is wil ze eerst bij de echte
Anne-Marie Marcoen en Vera Van
Lierde een gooi deden naar de
kampioenentitel, aiover de Paul
Mauriatklanken met Anne-Marie
Van.Kerkhove, de sterke staaltjes
show van Lily Lambrecht en de rus
tige presentatie van Annick De
Brucker werd de strijd om de titel bij
de majoretten eerste kategorie,
een genietbaar kijkstuk. Na jurybe
raad mochten Annick De Brucker,
bij de majoretten eerste kategorie,
Bernadette Bruyland bij de majo
retten tweede kategorie en Lieve
Everaert bij de tamboer-majoors
zich provinciaal kampioen heten.
UITSLAG
MAJORETTEN 1e kategorie:
De Brucker Annick (Herdersem),
Lambrecht Lily (Herdersem), Mar
coen Anne-Marie (Herdersem),
Van Lierde Vera (Herdersem),
Bostijn Vera (Ename), Dubois
Hermine (Ename), Van Kerckhove
Anne-Marie (Herdersem), De Bock
Karine (Ename), Bostijn Martine
(Ename).
MAJORETTEN 2e kategorie:
Bruyland Bernadette (Herdersem),
Vallaeys Katrien (Zwijnaarde), Arts
Karine (Herdersem), Sturtewagen
Daisy (Ename), Maheur Annie
(Ename), Kesteleun Regine
(Ename), Lambrecht Agnes (Her
dersem), Van den Bulcke Daisy
(Ename), Lambrecht Agnes (Her
dersem), Van den Bulcke Daisy
(Ename), Jacobs Rita (Baasrode),
De Troetsel Elise (Baasrode). Ge
lijk gerangschikt: Callaert Anita
Paula De Wolf In volle aktie (hdw)
(Herdersem), Maheur Monique
(Ename), Ramael Christian (Baas
rode), Ramael Hilde (Baasrode),
Staelens Hilde (Herdersem).
Vrancken Linda (Baasrode).
TAMBOER-MAJOORS
Everaert Lieve (Herdersem), De
Wolf Paula (Herdersem, Dubois
Rita (Ename)
J. VELGHE
Het pottenbakken is al zo oud, dat het in vele ogen tot defolklore gaat
behoren. Al zitten de sporen van het verleden er nog in geborgen,
toch brengen moderne technieken een waaier van mogelijkheden.
Zoveel pottenbakkers zijn er In ons land niet meer te vinden, terwijl
het nochtans een van de oudste ambachten Is dat de mensheid
beoefend heeft En het hedendaagse produkt van de ambachtsman
pottenbakker valt de koper van deze tijd in de smaak. Stilaan begint
men te beseffen dat het handwerk toch veel mooier is, veel meer leeft
dan de massaproduktie uit de fabriek. Het Is persoonlijk, het draagt
de stempel van de ambachtsman, het leeft
Slechts een begin (Ib)
pottenbakker in de leer om nog
veel meer knepen van het vak te
leren. Dan pas kan ze aan het zelf
standig atelier denken. Het kost
een bom duiten, een electrisch
aangedreven schijf met voetpe
daal die de snelheid van de rotatie
regelt, een electrische oven die
een warmte van 100 gr.C moet
kunnen bereiken, houten rekken
om de voorwerpen te laten drogen
en de basisstoffen als klei en gla
zuur. Je mag er zo een 100.000 F
voor neertellen.
TOVEREN MET
KLEI
Omdat onze ervaring dateert van
een bezoek aan Antwerpen waar
zo'n pottenbakker in een stemmig
winkeltje zijn vingervlugge kunde
toont en verder van een blik op een
standje in een jaarbeurs waar we
tussen drummende nieuwsgieri
gen een glimp van de kreatieve
draaier konden opvangen, vroe
gen we Hilde nu eens een stuk van
die metamorfose te kunnen mee
maken, en de blok klei tot een krea-
tie te zien groeien. Terwijl we ge
boeid toekeken hoe ze zich van
armbanden, ringen en andere ver
sieringen ontdeed, maakten we
ons de bedenking dat het toch wel
eenvoudig moet zijn. Niets is ech
ter minder waar, het is een sekuur
werk en met zoveel faktoren moet
rekening gehouden worden.
Ze nam een blok, een goeie hand
vol rode klei en bewerkte die zoda
nig tot alle lucht eruit verdwenen
was. Ze klopte de massa goed aan
op de draaischijf en maakte haar
handen vochtig en walste de klei
naar omhoog en omlaag, dit is nog
een techniek om de lucht eruit te
krijgen.
Met de elleboog in de heup ge
steund duwde ze de brij zodanig in
de goede richting tot deze niet
meer «klopte», dit wil zeggen recht
in het middelpunt van de draaischijf
stond.
Dan begint het moduleren op de
snel draaiende schijf die ze met de
voet in beweging bracht.
De gladde kleiblok kreeg automa
tisch door de streling van haar vin
gers geleidelijk vorm en sierlijk
heid. Het zou de indruk kunnen ge
ven dat die steeds draaiende be
wegingen een vermoeidheid en au
tomatisme meebrengen. Niets is
minder waar, want steeds nieuwe
en andere scheppingen genieten
haar voorkeur.
Er was nu een pot ontstaan, we
dachten dat het af was, maar had
den het mis, want de wanden moe
ten overal dezelfde dikte hebben
en dat deed ze door met haar duim
dezelfde bewegingen van op de
bodem tot bovenaan te herhalen.
De bovenkant kreeg een stevig
heid door een lichte druk. Met een
naald op een kurk sneed ze de bo
venkant gelijk, en werkte het ge
heel een laatste maal bij.
Het is niet alleen de vingers die bij
de werkwijze draaien en kloppen,
ook de voet op de pedaal is onder
worpen. De snelheid is niet altijd
gelijk. Bij het opentrekken en bij de
opwaartse bewegingen dient ver
traagd. Het potje was klaar en ze
sneed het met een draad van de
schijf af, maakte de schijf vochtig
en herhaalde deze snijbeweging
een paar maal. Wordt het een tas
of een kan, dan moet een oortje of
een tuitje aangezet worden.
Is haar vorm mislukt of bevalt het
haar niet zo goed, dan maakt ze er
een beeldje van. Na de afwerking
worden de voorwerpen te drogen
gezet op houten-rekken. De vorm
moet lederhard zijn, de droogtijd
varieert, het hangt af van de weer
somstandigheden. Gevaarlijk is
het te vlug drogen. Het voorwerp
wordt dan in een oven geschoven
van 1.000 gr.C. Na de afkoelings
periode begint het glazuren, eerst
wordt de binnenkant gegoten en
daarna de buitenzijde met de spuit
of het doppend penseel. Na een
glazuurbad wordt het voorwerp
een tweede maal gebakken weer
op 1.000 gr.C, de roodachtige gla
zuren op een lagere temperatuur.
Hilde gebruikt ook oxyden. Koper,
kobalt of chroomoxyden geven een
originele tint, afhankelijk van de
soort klei. Men kan ook voor dè
bedekking met glazuur de klei met
oxyden bewerken. Koper geeft
bruin op witte klei en zwart op rode
of zwarte klei. Kobalt geeft blauw
en chroom bruin.
Wat ons vooral in Hildes werk op
valt is de soberheid. Geen
schreeuwende kleuren, geen
harde modetinten, maar een gla-
zuurlaag die heel dicht de natuur
lijke kleur van de klei benadert.
Hier en daar zit een veeg ge
droogde klei op Hildes kleren,
maar dat hoort bij het werk.
Kleiblokken omtoveren tot stevige
potten, kleine potjes, tasjes, as
bakken, rechte vazen en eetser
viezen in originele tinten is Hildes
hobby en levensdoel. Ze verkoopt
haar voorwerpjes aan vrienden en
kennissen en hoopt zo beetje bij
beetje haar droom werkelijkheid te
zien worden.
Roel VAN DE PLAS
De wanden worden gelijk gezet (Ib)
