Ralsterse groep brengt Ierse folk op Gentse feester
IS CIIMAIIOM
het daensisme
frans-jos verdoodt
arrondissement aalst
FILM BIJ ONS
Open doek voor een boek
WAT BEN IK BLIJ
DAT IK IN EEN DORP
GEBOREN BEN
20-19/7/74-De Voorpost
«Is Cuma Liom», terug naar de goede oude volksmuziek.
volksliedjes, waarbij ze welis
waar geen vaste vergoeding
kregen maar even met de klak
mogen rondgaan. Ook nu nog
wordt dat nog eens toegepast
wanneer er lange tijd geen deftig
kontrakt werd afgesloten en
iedereen er een beetje krap voor
zit, of men graag een nieuw
instrument bijkoopt.
Zo duurde het een jaartje, ze
namen zichzelf niet zo au serieu
(dat doen ze nu eigenlijk ook
nauwelijks) en hoopten er nog e
enkele maanden mee door te
gaan. Doch verleden jaar ver
zorgden zij het voorprogramma
van een avond met De Kadullen
te Aalst en dezen vonden hen zo
goed dat ze hen meteen moti
veerden om bijeen te blijven. Het
optreden zelf van de Kadullen
werd besloten met een gemeen
schappelijke Jamm Session die
minstens (we waren er zelf bij)
een vol uurduurde.
«Is Cuma Liom» is geboren, er
wordt regelmatig gerepeteerd en
je vindt hen terug op affiches
voor het voorprogramma van
zangers als Walter de Buck,
Alfred den Ouden of Jan de
Wilde. Hierdoor komen ze weer
in kontakt met verschillende
mensen. Walter en Alfred tonen
onmiddellijk belangstelling
terwijl Jan hen reeds vroeger min
of meer bij dit drietal dat «Is
Cuma Liom» af en toe te rade
gaat en bij wie ze reeds vele oude
volksliedjes ontdekten. Dat ge
beurt gewoonlijk tussen pot en
pint na een of ander optreden
waarbij Walter dan bijvoorbeeld
vraagt of ze dit of dat nummertje
reeds kennen. Walter (die zelf
geen muziek kan schrijven) zingt
het dan even voor en zij tekenen
vlug de melodie op. Zo verza
melden ze reeds een zestigtal
nummers die ze allemaal prak
tisch even vlot brengen.
OOK EIGEN WERK
«Is Cuma Liom» brengt echter
niet alleen oude volksliedjes, ook
17 eigen nummers behoren tot
het repertoire. Ze werden alee
door Chris geschreven en op
muziek gezet. Qua tekst en
muziek doen ze ons wat denken
aan het werk van Wim de
Craene wat Chris trouwens grif
toegeeft. Maar je kan als fan van
Wim de Craene gerust op je
beide oortjes slapen, van
plagiaat is er nu ook weer geen
sprake.
Toch. zegt Chris, hebben we
altijd een beetje schrik om ze
op't podium te brengen. Als je
nog geen al te bekende groep
bent is dat altijd wel een beetje
gevaarlijk...
Waar ze echter geen schrik van
fluit en zang, Hugo, viool en
banjo. Steven, mandoline en
banjo en tenslotte Chris, gitaar,
percussie, fagot, trekzak en
binnenkort ook doedelzak, ho
pen ze nog een drie jaar door te
gaan. Wat Chris en Hugo
betreft, voor hen staat het vast
dat de muziek hun leven zal
worden, ze hopen dan ook
binnen enkele jaren studies aan
het konservatorium aan te
vatten. Steven ziet zijn toekomst
meer in een ingenieursloopbaan
zitten maar nam zich toch voor
de eerstvolgende jaren het
muzikantenleven niet op te
zeggen. Tom ziet binnen enkele
maanden zijn familie terug naar
Roeselare vertrekken maar
logeert iedere vrijdag, zaterdag
en zondag te Aalst om de repe
tities en optredens bij te wonen.
EEN EERSTE LP?
Tot nog toe beschikt «Is Cuma
Liom» niet over een eigen
installatie en moeten ze voor
ieder optreden er hier of daar
een gaan huren. Daarom sparen
ze nu reeds een tijd... maar
60.000 fr. verdien je als begin
nende groep nu ook weer niet op
enkele weken tijd, bovendien
hebben ze nog lang niet elk
weekend een interessant kon
trakt. Daarom hopen ze binnen
kort een akkoord te kunnen
afsluiten met een platenfirma.
Het uitbrengen van een LP levert
immers steeds heel wat kontrak
ten op en dan staan ze meteen
een beetje dichter bij een eigen
geluidsinstallatie.
Maar een LP uitbrengen kost
ook veel geld en hierover
beschikken zij natuurlijk ook
niet. Ze gaan echter onmiddel
lijk in h^ huwelijksbootje met
de platenfirma, die de volledige
produktiekosten op zich neemt
(met het risiko dat het een flop
wordt) maar ook alle eventuele
winsten opstrijkt. Natuurlijk is
daar geen enkele platenfirma
precies happig naar, daarom zal
veel afhangen van het al dan niet
slagen van hun optreden tijdens
de Gentse feesten. Loopt alles
daar even vlot als bij elk ander
optreden af, dan is er zelfs een
waterkansje dat je hen volgend
jaar op de affiche van NEKKA
zal terug vinden wat dan wellicht
een definitieve doorbraak zou
betekenen.
Reeds tweemaal nam «Is Cuma
Liom»,aan een wedstrijd of Free
Podium deel en beide keren
eindigden ze bij de eersten (een
2de en 4de plaats). Spijtig
genoeg zegt Chris, bereikt ons
het bericht over de organizatie
van dergelijke avonden gewoon
lijk een week te laat, anders
hadden we reeds veel meer aan
wedstrijden deelgenomen. Ook
hopen wij binnenkort, de Gentse
feesten spelen daar terug een
grote rol in, aan te sluiten bij het
kleinkunsttheater Merlijn. Dat
biedt namelijk ontzettend veel
voordelen, installatie, affiches,
regelmatig kontrakten...
Op de vraag of ze niet meer,
willen ze ooit echt doorbreken,
naar het klassieke kleinkunst-
genre moeten evolueren, ant
woordt Chris resoluut: neen. We
willen overwegend traditionele
folknummers brengen omdat we
vinden dat de folk er de laatste
tijd echt op vooruit gaat, terwijl
de kleinkunst stilletjes aan op
het achterplan komt. Trouwens,
gaat hij verder, waarom denk je
dat Jan de Wilde instrumenten
voor folkmuziek bijkocht?
In ieder geval, of we volgend jaar
de liedjes van «Is Cuma Liom»
op de radio horen spelen zal voor
een stuk van de Gentse feesten
die vanaf morgen zaterdag tot 27
juli doorgaan, afhangen.
Van onze kant hopen we maar
dat onze stadgenoten er het goed
vanaf brengen en er op de steun
kunnen rekenen van vele andere
Aalstenaars.
LIEVEN MATTHIEU
II I I IV_xl
I Deze week verschijnt het rijk geïllustreerde J
I boek «Het Daensisme, in het arrondissement I
Aalst» door Frans-Jos Verdoodt.
Vanaf heden verkrijgbaar aan 150 F. op onze bure- j
len.
Pontstraat 64, Aalst
I Oude Vest 34, Dendermonde.
Chris met de bas, bij gebrek aan oude originele instrumenten.
Het wordt wat moeilijk met die vakantieperiode, ik had u deze
week eens graag verwend met een aantal foto's, doch de
mensen die ze mij bezorgen zijn ook met vakantie en dus geen
foto's. Bovendien komt er volgende week geen Voorpost van
de persen en dus moet ik de programma's voor volgende week
ook bespreken. Voor de cinema's Palace en Alfa is mij dat
onmogelijk omdat ik nu nog niets over hun programmatie voor
die week afweet. Van vrijdag 19 tot maandag 22 juli loopt in
Palace «OOK ENGELEN VRETEN BOONTJES». (Dit heeft
uiteraard niets te maken met onze illustere stadsgenoot Louis
Paul Boon). Het is een Italiaanse film van E.B. Clucher, met
Giuliano Gemma, Bud Spencer, Robert Middleton, Billy Van-
ders e.a. Clucher is de man die de westernserie over Trinity
Hill maakte, bedoeld als parodie op de westerns. Zijn film wil
een parodie zijn en wel op de Amerikaanse gangsterfilms uit
de dertiger jaren. Daartoe mengt hij zowat alles wat in die films 1
aan bod kwam, namelijk de grootstad New York met zijn
armoede en werkeloosheid, de misdaadsyndikaten met als
voornaamste aktiviteiten chantage, korruptie, hold ups, ver
plichte bescherming, de onderlinge gevechten tussen gangs
en nog een heleboel andere onwettige aktiviteiten. Dat
mengsel kan dan af en toe wel eens grappig uitvallen, doch
daarom is het nog geen geslaagde parodie, tenslotte zijn er
honderden kerels die Humphrey Bogaert kunnen imiteren.
Eveneens van 19 tot 22 juli, maar dan in cinema Alfa, kunnen
de dertigers hun jeuga herbeleven bij het zien van «ELVIS ON
TOUR». Inderdaad, niemand minder dan de grote, de enige,
de echte «king of rock en roll» gedurende anderhalf uur op het
witte scherm. Tijdens zijn grote gloriejaren maakte Elvis niet
minder dan 32 films, die allen een min of meer groot sukses
kenden bij zijn fans in Amerika. Geen wonder dat alleen de
fans die draken wisten te apprecieëren want op filmisch ge
bied waren die dingen echt beneden alle peil. Het scenario kon
enkel de allersimpelsten van geest boeien en stond volledig en
in functie van Elvis en de liedjes die hij moest zingen. Al die
films gingen ook vlug goed op elkaar lijken want telkens kwa
men dezelfde elementen terug: grote sleëen van auto's, een
aantal mooie meiden (Raquel Welch maakte in één van die
films haar debuut) en stoere knapen, en uiteraard Elvis Pres
ley zelf als DE held, de redder, de bovenste beste. Deze «Elvis
on tour» is gelukkig geen speelfilm met Elvis in de hoofdrol, het
is eerder een dokumentaire over Elvis. Dat maakt het geheel
toch nog genietbaar, ook voor niet overtuigde Presley-fans.
Van dinsdag 23 tot donderdag 25 juli loopt in cinema Palace
«DE CHINESE WREKER». De titel zegt al heel wat, doch ik
weet er geen raad mée. Die Hongkong-films zijn soms onder
verschillende titels op de markt en die lijken allemaal zo sterk
op elkaar dat zij soms verwarring stichten en daarvan ben ik nu
getuige. Bovendien zeggen de namen van de akteurs zo
weinig dat die ook al geen klaarheid kunnen brengen. Ik ver
onderstel dan maar dat het hier om «Fist of Fury» gaat en dat is
één van de betere Chinese aktiefilms met Bruce Lee (de brave
man die we hier voor het laatst aan het werk zien want na deze
film is hij overleden aan een geheimzinnige ziekte, die nauw in
verband stond met de gevaarlijke karweitjes die hij in deze
easterns opknapt). Bruce is hier een verdrukte Chinees die het
tegen een legertje misdadigers opneemt en (zoals altijd wan
neer de goede het met slechterikken aan de stok heeft) als
glansrijk overwinnaar uit het strijdperk treedt.
Als je hamaniorastudent bent, iets ot wat muziek kan lezen en men
zoekt b. je school enkele mensen die een of andere avond willen
animeren, dan zoek je ganw nog enkele muzikanten in spe op en
begin je verwoed te repeteren. Dat is zowat de klassieke story over het
begin van de zovele groepjes die ieder jaar gevormd worden en even
snel als ze ontstonden, weer verdwijnen.
Bijna was het ook zo vergaan met IS CUMA LIOM, een groep
gevormd door vier niet pretensieuze stadsgenoten die twee jaar
geleden bij elkaar kwamen om enkele nummers in te studeren om een
avond van de Vlaamse Volksbeweging wat te gaan opvrolijken.
Dit debuut viel echter nogal mee
en ze zagen nu een mogelijkheid
om eindelijk eens aan wat
zakgeld te geraken. Het viertal
speelde vanaf dan regelmatig op
kermissen en in cafés, hun
Vlaamse en later vooral Ierse
hebben is om de liedjes die door
Tom gemaakt zijn lukraak
tussen de andere in te brengen.
Het betreft echter hier meer
«romancekes» zoals Chris dat
uitdrukte.
Met de huidige bezetting: Tom,
Als wij een zware ontgoocheling Soms schrijft Lut Ureel louter v
oplopen, laten wij ons gemakkelijk standelijk, bijna academisch s
afglijden naar of is het een over de westerse agrarische o
«vastklampen aan»? de speelse tuur die haar harmonische sM|
wepmoed uit onze kinderjaren. Als faSe had bereikt in het wfl
wij onszelf voorbijgerend zijn in vlaamse polderland tussen IJh^|
een onstilbare drang naar presta- en kust, soms beschrijft zij met^H
ties, eer, macht en geld, beseffen erste zin voor nauwkeurigheid^®
wij dat de mens niet alles mèg doen uitzicht van veld en dorpsko
van wat hij kèn doen. Op dat ogen- maar meestal zijn haar woorden
blik keren wij als deemoedigen te- weemoedig uitgesproken herin^l
rug naar de natuur, die zich na dui- ring aan kinderjaren van intu^|
zenden generaties mensen nog beleefd geluk middenin een vo^|
steeds niet uit haar evenwicht heeft gebeuren dat afwisselend fees^l
laten halen. Niet de natuur met het |jjk> uitbundig, sakraal
wonder van wolken en wind, van godsdienstig-angstaanjagend
bloemen en planten is ontspoord, was: de processie, demissieprei
maar wel de mens. die een welzijn de kermis in het dorp, de oogue
binnen de grenzen van de natuur feesten, Allerzielen, KerstnP®
heeft opgeofferd aan een welvaart nieuwjaar, Driekoningen, karnat0
die volkomen kunstmatig dreigt te Met een hart vol begrip en me^p
worden. Met een gemoed vol voelen herdenkt zij ook de mensr
heimwee stapt de verdwaalde die door die gelukkige en solidaHC
mens vandaag de antiquairszaken gemeenschap werden urtgeslot»:c
binnen, reist door het bijna vermor- de vrijzinnige kasteelheer, de et'
zelde landschap op zoek naar gehuwde dames de nuttelozjU!
hoevetjes en uitgezochte villa- de zigeuners, de hulpeloze oudk.e
gronden. Want met het plètetts- die gingen sterven in het graur
volle verdriet dat men voelt voor «Oudemannenhuis» nadat zij
kostbare en voor altijd verloren als mannen en vrouwen streng v#*»/
waarden, hebben wij gemedi- elkaar gescheiden hadden moer,
teerd over de verdwenen be- teven pli
schaving die ons leven en onze T
persoonlijkheid modelleerde en "aren d'? '™fde"lal
ons voor altiid vreemdellnoen Ureels 9elie,d dorp gelukkiger 4
Ze«^dXh"S"he9" f^nSbrfio^k,6?0,"^
Die'ufriodainafot'medebezinnina
vormt de slotalinea van Wat ben Ik SdhverwachBnoenaChli"9en e»
blij dat Ik In een dorp geboren hleld' voor morgstl
ffl.'ftÏÏÏ Sh Un- S^renhSan,rnrv^b^>
noo, Tielt). Dit boek is geen roman, harbor, or,
geen verhaal «yaarin de natuur en merd d00r onwrikbare ma(Pa
levensomstandigheden de leefwe- 1 a"""rte
reld zijn van personages wiens da-
den en zieleleven s?hetp worden "an en kastijding, re
getekend. Het boek is integendeel Misschien was Ureels dorp toipg
een uitnodiging tot medebezin- ©en ideaal dorp omdat geen werkr
ning, tot meditatie over de natuur "jke kl00' 9aaP,e tussen armen yc
en de levensomstandigheden zelf, "Jken, tussen boeren en nieyg
in een dorp waar de mens in letter- boeren, tussen ontwikkelden
lijke zin leeft tussen de aarde en de ongeletterden. En omdat er diP"
lucht en van beide de wetten moet ook geen revolutie nodig was. Eepf
kennen en aanvaarden wil hij over- evolutie was voldoende.
leven. P'
Frans-Jos Verdoof
KE
In cinema Alfa, van 23 tot 25 juli: «STRAATMEID OVERDAG,ria(
ECHTGENOTE 'S NACHTS». Italiaanse film van Nello Rossa-^ei
ti, met Nino Castelnuovo enEva Czmerys. De film is iets on-^
schuldiger dan de titel doet vermoeden, omwille van de mora
listische bedoeling. Het gegeven, een jonge vrouw die tippe
laarster wordt en eraan ten onder gaat, is vrij interessant, de
uitwerking verbrodt het echter.
Zoals reeds gezegd ken ik het verder programma van Palace
en Alfa niet. Voor cinema Feestpaleis is van vrijdag 26 juli tot
en met donderdag 1 augustus de groots opgezette superpro-
duktie «SPARTACUS» voorzien. Het is een reusachtige Hol-
lywoodprodukt uit 1960 met een massa vedetten: Kirk Doug
las (Spartacus), Laurence Olivier (Marcus Crassus), Jean
Simmons, Charles Laughton, Peter Ustinov, John Gavin en
Tony Curtis. Het verhaal van de mislukte slavenopstand onder
leiding van Spartacus kent u waarschijnlijk wel, zoniet moet u
de film maar gaan zien want ik heb geen plaats meer om het u
te vertellen. Wel ga ik nog een woordje zeggen over een aantal
mensen die de film hebben gemaakt. Eerst en vooral Kirk
Douglas: hij speelt niet alleen de hoofrol, hij was tevens produ
cent van dit monster. Eigenlijk is het dus wel een beetje een
Kirk Douglas-show geworden. Verder is er ook nog Dalton
T rumbo die het scenario schreef, over hem heb ik naar aanlei
ding van Papilion al een en ander gezegd. En tenslotte de man
die de film regisseerde: Stanley Kubrick. De laatste jaren is het
duidelijk geworden dat Kubrick tot de groten behoort, dat
bewees hij o.a. met «A Clockwork Orange». Nochtans is
«Spartacus» geen meesterwerk van hem, hij moest (op aan
vraag van Kirk Douglas) invallen voor Anthony Mann, de oor
spronkelijke regisseur, die het om een of andere reden liet
afweten. Kubrick kreeg niet de kans een eigen visie op de film
te geven en aan het scenario mocht hij ook niet raken. Niette
min is «Spartacus» tot de klassiekers van de superprodukties
gaan behoren. Opletten voor de uren der vertoningen, want de
originele versie duurt zomaar eventjes 196 minuten. Ook van
26 juli tot 2 augustus, op de affiche van cinema Rio: «BLUE
MOVIE». Nederlandse film van Pim de la Parra en Wim
Verstappen, met o.a. Hugo Metsers (de mens van goede wil,
maar dan wel in een andere kontekst). Ik vermeld deze film
omdat hij indertijd nogal wat opschudding veroorzaakte, zowel
in Nederland als in België: de film werd eerst verboden maar
later toch vrijgegeven, waardoor een precedent geschapen 'ei
werd Verstappen en de la Parra zijn zowat de enigen in het mi
nederlands taalgebied die aan de lopende band films produce- mi
ren en realiseren. Hun enige bedoeling is het maken van films as
op professioneel niveau en met een klein budget. Zij hebben
een nogal realistische kijk op de zaak en beseffen heel goed j
dat zij slechts films kunnen blijven maken indien zij geld op-
brengen. A
Hun films zijn dan ook sterk op de smaak van een groot publiek
gericht, zorgen nogal eens voor opschudding en lokken heel
wat kritiek uit. Hun recentste produkten zijn: «VD» en «Frank
en Eva, living apart together». Voornaamste kenmerk van hun
films is dat er op een openhartige manier seks aan bod komt
(vandaar de herrie met filmkleuring e.d.). In «Blue Movie» gaat
het over een jongeman die uit de gevangenis ontslagen wordt,
in het leven terecht komt en de seksualiteit ontdekt. Er gaat
ook iemand dood in de film want, zo zeggen de makers, in de
beste films gaat er iemand dood. Er zitten een paar zwakke
momenten in de film, soms duurt het een tijdje vooraleer je
weer geboeid wordt, en de grapjes zijn ook niet altijd geslaagd.
De film speelt duidelijk in op de voyeursmentaliteit van het
publiek (let op, het is geen voyeursfilm!), is technisch goed
afgewerkt, zelfs de klank is goed, wat een zeldzaamheid is
voor films uit lage landen.
GUY DE LOMBAERT
i tot
>ro-R
loi- M
ug- P
«Is Cuma Liom» tijdens hun optreden in 't Apostelken, met trekzak en klak om de centjes op te halen.
