MELDERTSE KUNSTSCHILDER GUSTAAF VAN DE PER
VAN AMATEUR TOT VOLGROEID ARTIEST
4
m -
IE
V
1
FILM BIJ ONS
STREEKGENOTEN EN HUN
RECENT WERK
TENTOONSTELLINGEN
BUITEN DE DENDERSTREEK
KUNSTSCHILDER
EDGAR HEIRMAN IN DE
BELFORTZAAL
:;;/f
OPEN DOEK VOOR EEN BOEK
OP LEVEN EN DOOD
FESTIVAL VA
VLAANDERE
OP DE
ENGELSE
TOER
24 -13/9/ 74 - De V oor post
WEEK VAN 13 TOT EN MET 19 SEPTEMBER 1974
Echte filmliefhebbers kunnen deze week hun hartje weer eens
ophalen. Vooreerst is er de Katolieke Filmliga, die op donder
dag 19 september hoopvol een nieuw seizoen inzet met «IL
CASO MATTEI», van de Italiaanse regisseur Francesco Rosi.
De film behaalde op het filmfestival van Cannes '72 de Grote
Prijs, samen met «La Classe Operaia va in Paradiso» van Elio
Petri. Beide regisseurs behoren tot de kern van politieke fil
mers die zich tot doel hebben gesteld de rechtvaardigheden in
onze maatschappij duidelijk te maken. Terwijl men in de an
dere Europese landen teruggrijpt naar verhalen en thema's
van zo'n dertig, veertig jaar geleden, zijn er in Italië enkele
regisseurs die bijzonder aktuele politieke films maken. Zij
handelen bijna altijd over onjuiste machtsverhoudingen en de
onmogelijkheid om eraan te ontkomen. Althans, als individu
kan men er niet aan ontkomen, wanneer men ertrachttegen te
reageren valt dit steeds nadelig uit, in het geval van Mattei
moet hij het zelfs met de dood bekopen. Kenmerkend voor de
films van Rosi is ook dat hij steeds objektief te werk gaat, hij
vertrekt van louter feiten en aan de hand daarvan laat hij de
toeschouwer zetf zijn besluiten trekken. «II Caso Mattei» be
gint en eindigt met beelden van de wrakstukken van het
privé-vliegtuig van Enrico Mattei. Tussen begin- en eindbeeld
maken wij kennis met een bijzonder fascinerende figuur. Mat
tei staat aan het hoofd van de E.N.I., een staatsinstelling die
instaat voor de energiebevoorrading van Italië. Men noemde
hem dan ook de petroleumkoning. Zijn opvattingen omtrent de
te volgen politiek, alsmede zijn vertrouwen in de bewustwor
ding van de Derde Wereld waren er de oorzaak van dat hij in
politieke kringen als gevaarlijk bekend stond. Gevaarlijk om
dat hij het bestaande evenwicht, wat in feite neerkwam op een
overwicht van de Verenigde Staten, in het gedrang bracht.
Bovendien steunde hij de Algerijnse onafhankelijkheidsbewe
ging met geld, wapens en munitie, zodat hij voor de Fransen
eveneens een hinderpaal betekende. Al deze achtergronden
legt Rosi stuk voor stuk bloot, zonder echter een definitief
antwoord te geven op de essentiële vraag: werd Mattei ver
moord en zo ja, door wie?
Hoofdvertolker is Gian Maria Volonte, een minder bekend
akteur misschien, maar verbazingwekkend echt en talentvol.
Een andere interessante film wordt op vrijdag 20 september
om 20 uurvertoond in de Mikisklub, gelegen in de Nieuwbeek-
straat. Het gaat om «COME BACK, AFRICA», een film van
Lionel Rogosin. Hoewel de film in 1959 werd gedraaid is hij,
omwille van het onderwerp, nog steeds brandend aktueel. Hij
behandelt de apartheid in Zuid-Afrika in de vorm van een
half-dokumentair verhaal over een zwarte mijnwerker in Jo
hannesburg. Rogosin vertelde de Zuid-Afrikaanse autoriteiten
dat hij een studie wilde maken van de bevolking doch reali
seerde in feite clandestien een aanklacht tegen de overheid.
De nu vijftigjarige Rogosin was een van de meest belovende
regisseurs uit de school van New York doch omwille van zijn
engagement krijgt hij niet dikwijls de kans zijn talenten te
ontplooien. In tegenstelling tot «II Caso Mattei» echter is de
film meer konkreet: hij toont inderdaad de uitbuiting van de
zwarten in Zuid-Afrika, hij toont de miserabele omstandighe
den waarin die mensen moeten leven en werken en hij vraagt
zich ook af waarom. Ook in stijl verschillen beide films: Rogo
sin filmt direkter, werkt met niet-professionele akteurs, gaat uit
van een schematisch scenario, behandelt de kamera bijzon
der beweeglijk, dingen die wij ook bij de Franse Nouvelle
Vague terugvinden. Dat maakt dat de film veel levensechter
wordt, ten nadele van de technische afwerking weliswaar,
doch dergelijke films zijn juist daarom de moeite waard, dus
indien de KFL-ers vrijdagavond niets te doen hebben
Nog goed nieuws verder voor diegenen die de kans niet heb
ben gehad om «ZARDOZ» te gaan zien: de film wordt tot en
met zondag 15 SEPTEMBER DOORGESPEELD IN CINEMA
Alfa. Meer hierover kunt u lezen in de vorige aflevering van
Film bij ons, doch voor diegenen die daarmee hun kachel al
hebben aangestoken (dat mag wel met zo'n weer) even een
en ander herhalen. Het is een film van John Boorman, met
Sean Connery (de man die James Bond liet vallen om degelij
ker rollen aan te pakken), Charlotte Rampling en John Alder-
ton. De film is bijzonder boeiend omwille van zijn fascinerende
beelden en originele trukages, het gegeven is eveneens inte
ressant doch moet met het nodige korreltje zout worden ge
nomen (alhoewel in alle visionaire films wel enige aarheid zit).
Het verhaal speelt zich af in het jaar 2.293 ONZES Heren,
nadat de wereld op een elite van rijken en geleerden na
volledig is uitgeroeid. Zardoz levert aan zijn uitverkorenen
wapens en munitie om de Bruten uit te roeien, ondertussen
leidt de elite in een soort paradijs een heerlijk leven. Zij worden
bestuurd door een centrum, zijn onsterfelijk en volledig demo-
kratisch ingesteld. Alles is door en door geperfektioneerd (ech
ter zonder de gags en snufjes van hoogontwikkelde techni
sche maatschappijen) tot op het ogenblik dat Zed, één van de
uitverkorenen van Zardoz, in hun gemeenschap binnendringt.
Wat er van dan af fout gaat moet u zelf maar eens gaan zien
In cinema Palace loopt een vrolijke, doch vrij banale Italiaanse
komedie: «MALIZIA». Malizia is niemand minder dan de
knappe jonge huishoudster die in het gezin van een weduwe
naar terecht komt. Buiten de weduwnaar (een oude bok lust
ook nog wel een fris groen blaadje, u weet wel) zijn er ook nog
drie zonen die voor de nodige moeilijkheden zorgen. De film
werd gerealiseerd door Salvatore Samperidie hiermee duide
lijk op de licht verteerbare sekstoer is, de knappe Laura Anto-
nelli is de jonge meid die opschudding verwekt (op de foto
wordt ze door de stoute zoon gekust ter gelegenheid van haar
huwelijk met de weduwnaar) en verder zijn er ook nog Turi
Ferro en Allessandro Momo En voor wie het allemaal plezant
vond volgend verheugend nieuwsje: er is een vervolg van
«Malizia» op komst.
In cinema Feestpaleis: «DE KEVER GEEFT VOLLE GAS»,
pretentieuze Duitse ontspanningsfilm, een duidelijk minder
waardig epigoon van Walt Disney's Dolle Kever.
In cinema Rio (die bestaat ook nog. jawel): «DE STALEN
ARM», voor de hardnekkige liefhebbers van karate en andere
zelfverdedigingstechnieken.
GUY DE LOMBAERT
Of het nu het mooie landschap is dat de kunstenaars inspireert tot
interessante pikturale scheppingen ofwel of het de kunstenaars zijn
die ons geleerd hebben hoe mooi onze streek wel is, feit is in elk geval
dat de waarheid wel ergens in het midden zal liggen en dat de kleine
gemeente Meldert, op gebied van schilders, reeds heel wat heeft
voortgebracht.
Werk van G. Van de Perre van 4 tot 17 oktober
Hopfeest niet opvoering van «De
Hopduvel Gevangen* aktief als
akteur en regisseur. Alle drie
hadden ze de toneelmikrobe te
pakken. Thuis deklameerden ze
voor de spiegel, akteerden en
traden op in de plaatselijke
toneelkring.
In ue tentoonstelling gehouden
vóór ettelijke jaren in jiet
toenmalige «Parochiehuis» stel
den inderdaad verschillende
Meldertse schilders hun werken
tentoon, ook Meldertenaren die
reeds geruime tijd hun gemeente
hadden verlaten en in de laatste
tentoonstelling van de Kulturele
Kring Meldert onder het motto
«Meldert met Camera en Pen
seel» hingen doeken o.a. van
Achiel Giets (nu woonachtig te
Brussel). Hugo Peeters, Roger
Van Keer en Armand Van
Landeghem. Wie er echter ook
met een keur uit zijn oeuvre
hing. nl. met een achttal werken
van waagde. was Gustaaï Van de
Perre met «Kerkinterieur». «Stil
leven», «Meldert kerk», «Stille
ven», «Herfst over de Rochus-
kapel». «Fazanten». «Winter-
zicht over Payottenlandschap»
en last but not least «Tweespan».
Te Meldert-Doment, geboren in
oktober 1923. tekende Gustaaf
in het «café* van zijn ouders
reeds van kindsbeen af de muren
vol. In de gemeentelijke jongens
school schetste hij vaak onder
het goed keurend oog van Mees
ter Cyriel. allerlei voorwerpen
uit het klaslokaal en de typische
kop niet de «bros» van Meester
Gust, was een van zijn gelief
koosde onderwerpen. Met een
tekening van een eenvoudige
almanak in de hoogste klas wist
hij ver- en bewondering bij zijn
meester te wekken en vele jaren
later werd nog steeds deze
tekening aan reeksen volgende
leerlingen als model getoond.
Thuis waren ze niet drie jongens,
de oudste Gustaaf en daarbij
Alfons (die tevens over een
mooie tenorstem beschikte) en
Arnold, geboren akteur, zowel
in het College te Aalst als te
Meldert bv. in het komend
MARC DE BRUYN, leraar aan de Aalsterse akademie voor
Schone Kunsten, entoesiast en zeer bekwaam beeldhouwer en
schilder stelt zijn recent werk tentoon in de parochiezaal te
Terjoden van 8 tot 15 september, op zondag van 10 tot 12 uur en
van 14tot 20uur, anderedagen van 14tot 20uur.
De Bruyn tracht zijn beelden zeer funktioneel tegenover de
maatschappij te houden. Zijn akwarellen uit de Zwalnistreek
getuigen van eenvoudige schoonheid.
ETIENNE LECOMPTE is te gast in de galerij Vandenboom te
Deurne vanaf 20 september tot en met 14 oktober. Zaterdag,
zondag en feestdagen van 10 tot 19 uur. maandag en vrijdag van
14 tot 19uur.
Het werk van Leconiptc getuigt van een aangeboren talent, een
raak observatievermogen en een grote scheppingsmacht. Door
zijn merkwaardig trillend kleurenpalet, zijn markante
persoonlijkheid heeft Etienne Lecompte een eigen strekking in
onze hedendaagse figuratieve schilderkunst gekreëerd.
«OOG EN PENSEEL»
Tot 20 oktober stelt in de voorlopige lokalen van het Museum
voor Moderne Kunst, Koningsplein 1 te Brussel, de grote
landschapschilder van de school van Tervuren Hippolyte
Boulenger tentoon.
Met deze tentoonstelling wordt het honderdjarig afsterven van de
kunstenaar die amper 37 werd. herdacht.
Hij was een leidende figuur voor de kunstenaars die het
schilderen gefundeerd op observatie van de natuur toepassen.
De tentoonstelling groepeert een sclcktie van meer dan 90
werken, schilderijen, akwarellen en tekeningen.
Wegens het grote sukscs wordt de tentoonstelling «Belgische
school van de jaren tw intig tot heden» in de Regentschapstraat 3
tc Brussel verlengd tot 6 oktober.
hij weldra te Meldert paarden,
volkstypes. hoppeplukkers,
bloemstukken en stillevens. Als
amateur-schilder groeide hij uit
tot een artiest die ons inderdaad
wat te bieden heeft. Voor de
eerste maal stelt hij zijn werken
tentoon en dit in de kunstgalerij
«Het Palet» in de Frans Cour-
tensstraat te Dendermonde en
dit van vrijdag 4 tot donderdag
17 oktober eerstkomend.
Een paar jaar geleden, gesti
muleerd c(oor enkele opmerke
lijke suksessen, schoot Van de
Perre voorgoed in gang en
konterfeitte o.a. een Meiderts
type «De Pessis» en een in
Mazenzele overbekende man
denmaker «Blinde Rik». Met
deze sterk gelijkende schilderij
en zijn de bezitters ervan
werkelijk in de wolken. Toen
eerst voelde Gustaaf dat hij zich
zelf steeds nedering had onder
schat en dat hij moest verder
gaan... en nu staat hij klaar voor
een tentoonstelling waaraan
heel wat tijd en oefening
voorafgingen.
Toen Gustaaf voor het eerst een
door hem bewonderde Karei De
Bauw ontmoette een paar jaar
geleden, kon hij hem tot grote
verrassing van Karei zelf, mee
delen dat hij diens werk door en
door kende. Hij had zijn paar
den en volkstypes bewonderd in
het ouderlijk huis te Asse op de
Kalkoven en veel van zijn
tentoonstellingen bezocht, o.a.
zijn eerste in het Belfort te Aalst
In het komende Hopfeest te
Meldert op zaterdag 28 septem
ber kan U Arnold als «hopduvel»
aan het werk zien.
Tijdens en ook nadat Gustaaf
zijn middelbare studiën voltrok
\oigde hij de lessen van de
Aalsterse tckgjiacademie waar
hij als leraars Piet Gillis.
Callebaut. De Coninck en
Claeys van de Latemsc school
had. In die periode werd hij
vooral technisch gevormd en nu
nog steeds blijft zijn bewonde
ring voor zijn leraars, vooral dan
voor Piet Gillis en Claeys.
levendig.
Na de moeilijke oorlogsjaren
werd hij soldaat en kwam na zijn
legerdienst terecht als vele
andere Meldertenaren bij de
NV. De Standaard waar hij zich
wist op te werken tot chef-boek
houder van de publiciteitsafde
ling.
Van zijn artistieke werkzaam
heden kwam er al die jaren niet
zb heel veel terecht hoewel hij
regelmatig bleef tekenen en
schetsen. Door arbeid en zorgen
verweerde gezichten van oude
mensen, vereelte boerenhanden
en logge Brabantse trekpaarden
bleven hem steeds bekoren.
Bewonderaar als hijjvas van Piet
Gillis uit het Dendermondse
maar ook van Karei De Bauw uit
Asse en Luc De Decker uit
Meerbeke bij Ninove. schilderde
j Van 21 tot en met 29 september is de Waasmunsterse
1 kunstschilder Edgar Heirman te gast in de Belfortkelder.
Zijn werk omvat een rijke verscheidenheid van landschappen,
straatzichten. folkloristische gebeurtenissen, interieurs, stil-
j levens, figuren en portretten, die steeds getuigen van echtheid en
zijn heimwee verraden naar vroegere tijden. Dit alles wil hij als
het ware voor de jeugd van tegenwoordig vereeuwigen. Het
i koloriet is steeds zacht, hij werkt graag met clair-obscur zonder
j de tegenstellingen te overschreeuwen.
Edgar Heirman is ook de schepper van het Heirmanuurwerk dat
te Sint-Niklaas kan bezocht worden. Hij realiseerde een groots
planetarium en is eigenaar van enkele tientallen brevetten. Ook
als auteur is hij bedrijvig. Dit jaar verscheen zijn autobiografische
roman «Mensen sterven alleen». Kwaliteit en talent is verenigd...
een bezoek aan de tentoonstelling kunnen wij u aanbevelen.
R.V.D.P.
5
j
En als ik nu aan Stella
terugdenk moet ik oppassen
dat ik niets idealiseer, ik moet
nuchter en heel konkreet
nagaan wat zij en ik voor
elkaar betekenden, en dat is
moeilijk genoeg omdat heel die
verhouding een verre herinne
ring geworden is, los van het
conflict'en los van het verdriet.
Ik koester dus eerder de
herinnering aan een grote
liefde dan aan haar.
De herinnering is voor Stefan
echter meer: zij is de strijd om
een grote liefde, een strijd «op
leven en dood», zoals het boek
heet waarin Stefan de tra
gische hoofdfiguur is. (Op
leven en dood van Anna
Blaman. Uitgegeven door
Meulenhoff Amsterdam).
Anna Blamans ik-figuur, Ste
fan. is een overgevoelig en
teder gemoed en tegelijk een
brutaal verwerper van het
absolute... dat hij eigenlijk
nastreeft: in de vrouw, in de
vrienden, in de liefde. Precies
omwille van zijn zucht naar het
absolute, wil hij niet geloven
dat vrouwen zich met liefde
aan hem geven, wil hij niet
geloven dat zijn enige echte
vriend vriendschap tegenover
hem voelt. Vooral na het
heengaan van Stella, zijn
vrouw, heeft hij van zijn hart
een moordkuil gemaakt. Te
genover allen om hem heen
toont hij zich hard en veronge
lijkt. Zijn hartkwaal, die hem
herhaaldelijk in het aangezicht
van de dood doet staren,
draagt natuurlijk tot die instel
ling bij. Voortaan is hij niet
langer meer de man die berust
in zijn afzondering en zijn
vereenzaming: het weten dat
na Stella het grote, het
absolute voorbij is. De onge
naakbaarheid die hij zich wil
aanmeten, wordt spoedig
agressiviteit en taktlooshcid:
•Mag ik het zeggen? U hebt
het politieke inzicht van een
klein kind.» Hij takelt genade-
loosdiegenen afdie hem in een
mildheid die het uiterste van
hun krachten vergt, vriend
schap. genegenheid en zinne
lijke liefde willen schenken:
Sally, Francisca, Marian en
haar man Paul Stermunt. de
hoofdredacteur op de krant
waarbij Stefan medewerker is.
Van al die mensen kan gezegd
worden dat zij in hun verhou
ding tot Stefan ook enigszins
zichzelf zoeken. Behalve van
één onder hen: Paul Stermunt.
die vanwege Stefan alles inkas-
seert: zijn buigheid. zijn bruta
liteit. zijn ondank, zelfs de
gestrande poging om hem met
zijn vrouw Marian te bedrie
gen. Maar ook het verwaar
loosbaar klein deeltje eigen
liefdedat in Pauls vriendschap
tegenover Stefan aanwezig is.
is Stefan te machtig. Stefan
vindt Stermunts vriendschap
te absoluut.*~Maar tegelijk
staat dót absolute precies
Stefans eigen zoeken naar het
absolute in de weg. Dus ont
staat tussen beiden een uitput
tend geestelijk duel. Op het
ogenblik dat Stefan werkelijk
te ve gaat. breekt beider
weerstand.
Van het herstellen van de
vriendschap is echter geen
.sprake meer. want Stermunt
blijft enkele ogenblikken na de
krisis dood in een verkeers
ongeval en de tot wanhoop
gedreven Marian pleegt zelf
moord.
Met het zieke en eenzame hart
van Stefan gaat het nu spoedig
veel slechter. Hij belandt
tijdelijk in een ziekenhuis.
Maar als hij daar ontslagen
wordt, is het fanatiek betrach
te «absolute» plots dichtbij.
Want nadat hij vruchteloos
heeft gepoogd opnieuw met
Stella in kontakt te komen,
geeft hij zich spontaan aan
Jane, een zwaar beproefde
verpleegster die hem in het
ziekenhuis heeft verzorgd. De
sublimatie van de ontmoeting
is niet in woorden te vatten. Ik
kan niet vertellen hoe wij
elkaar in bed liefhadden die
nacht, en niet omdat ik dat zou
aanvoelen als een onkuisheid,
maar omdat de sensuele ver
voering aan zichzelf ontsteeg
tot iets dat nu eenmaal
onbeschrijflijk veel meer was.
FRANS-JOS VERDOODT
n
in 1939cn zijn grote dn
werkelijkheid. In de huiskat
van Gustaaf Van de Perre
Meldert hangt nu een prac
werk van Karei De Bauw.
«Den Boester», een volkstype
Asse. Onbewust was Karei
Bauw voor Gustaaf de stimul;
om weer naar het palet te grijj
en op aanraden van
vrienden, waaronder verse
lende kunstkenners, borste
hij een vijftigtal doeken waan
er reeds verschillende een ko
vonden. Met een dertigtal st
hij nu klaar voor zijn tento
stelling. Men zal er zijn B
bantse paarden van het Klo
terhof te Bellingen kuntj
bewonderen evenals zijn sti
vens. zijn bloemstukken. 2|
hopplukkers en zijn Vla:
brocck. Al deze werken getui J
van de evolutie van Gustaaf
de Perre van gewoon amatf
naar volgroeid artiest.
Van in zijn zitkamer waar
één na één de werken
bewonderen ziet men doorh
het raam aan de achterzijde 1
het riante woonhuis aan N J
dert-vijver de hopperank
zwaar van de rijpe hoppebel
waarover Eugeen Van J"
Broeck zijn hopspel schri |(jf
Voor mij het schilderij <u«
Hoppeplukkers»; het is alsof
ranken zó naar binnen wou j|G
gebracht... de Meldertse li gg
pepluk is begonnen. Mocht j_
Voor Gustaaf niet een belli
maar een rijke schilderijenoo ï6
zijn waarvan de gemeenscl fg{
ten volle artistiek kan geniet
Die oogst begint voor hem F
Dendermonde in «Het PaliRu
Waarschijnlijk wordt het t|jp
wat meer dan de Meidei u
bewonderaar die vóór vele ja
zijn «Haringen» zag hangen
ze zo mooi getekend en gesel
derd vond dat hem het water
de mond kwam cn hij zei e
20 fr voor te willen geve
toendertijd Remi Moens e
kader had voor gemaakt die t(H|
reeds meer kostte.
Van de Perre rangschikt zi E
voor zoverre een schilder H
klasseren is. bij de naturalis B
die schilderen zoals ze het zi B
zoveel mogelijk naar de natt I
en dal in tegenstelling met I
impressionist die de indruk P!
hij ondergaat' tracht weer F
geven. Zulks sluit natuurlijk r I
uit dat hier de inspiratie ook i H
rol speelt, dat er kompositicwi I
is en dat de schilder wel al ei £j
iets ziet dat dé gewone n
inderdaad niet gezien heeft.
Voor nadere kennismaking
de schilder en vooral met
werk. kom tussen 4 en
oktober naar Dendcrmoi
naar «Het Palet». Ge zult het|
zeker niet beklagen!
J I
*ar
CAMBRIDGE UNIVERSE ie€
CHAMBER CHOIR Ml ng
«MATTHAUS-PASSION» I0n
THE KING'S SINGERS MI we
MADRIGALEN TOT POP uu
Dc laatste Festival van Vlaant ?v
ren-dagen te Aalst zijn vollci Iei
in Engelse handen. Vanda
vrijdag brengt het Cambrid'e
University Chamber Choir, er
uitvoering van de Mattha!®r
Passion van Heinrich Schii 'i"!
Dit koor bestaat uit twee»
dertig zangers uit de Univcrs
zelf cn dc stad Cambridf [et
Sedert dat het koor in 1969 do :rF
dc dirigent dr. Richard Marl l0t
opgericht werd, is het c
aaneenschakeling van suks«ic^
rijke koncerten geworden. IDQ1
uitvoering gaat door in
Feestzaal van het stadhuis. Cf
The King's Singers die dinsd fö
a.s. optreden in de Feestzaal vi BTI
het stadhuis. Ze zijn in v< 0€
opzicht een buitenbeentje in lir
muziekwereld. Hun kontrastr (cl
ke repertorium, van I6de eeuw nc
liederen tot pop, lokt heel w 0€
entoesiaste perskriticken ul)ol
Eksklusicf begonnen in h e
ernstige genre, ging hun aa Ja
dacht de jongste jaren nok na gg
het lichtere lied, zodat ga
gegeerde TV-verschijningi e<
werden in o.a. The Good O |fj(
Days, The Harry Secoml er
Show... Ze bezitten de mee or
uiteenlopende eigenschappi e|<
die men slechts zelden samei ro
vindt cn die hun dan oc
toelaten om «te spelen» m
muziek, zonder af te doen aa
keurigheid, finesse en stijl.
He
