v.u.
EREMBODEGEMS
KORT NIEUWS
VRIJE TRIBUNE
B.S.P.
K.P.
P.V.V.
C.V.P.
GDZEGEM BAART ZICH
ZORGENOVER
GEWESTPLAN
2 - 31/10/74 - De Voorpost
Uit het verslag van de jongste vergadering van de Erem-
bodegemse gezinsraad kunnen volgende opmerkingen
genoteerd worden: de steun van de vergadering aan een
voorstel van Mevr. Van Vaerenbergh om de bevolking aan
te moedigen voor het inenten van meisjes die reeds 12 jaar
zijn tegen de rode hond en de onderzoeken van TBC en
kanker in ruime mate te propageren. Mevr. Geerts ves
tigde de aandacht op de blijvende verkeersproblemen op
Terjoden waar de overheid niets voor onderneemt.
Het leeuwenaandeel van de vergadering gaat naar een
bespreking over de nood aan sociale woningbouw in de
gemeente. De maatschappijen Veilig Wonen, Land van
Aalst en Kleine Landeigendommen zullen aangesproken
worden om hun aandacht aan Erembodegem te schen
ken. Ten slotte drukt de gezinsraad het voornemen uit het
gewestplan grondig door te nemen.
Op den Dries te Erembodegem bleef men net als overal elders
gespaard van overvloedige regens. Doch wanneer daar ver
vuilde beken bijkomen kan men het minder prettige resultaat
zo raden. De landbouwers Van Vaerenbergh en Van den
Steen zijn dan ook totaal in de onmogelijkheid geraakt hun
gewassen nog van het veld te halen. Reeds werden bij sche
pen van openbare werken de h. Remi Van Vaerenbergh stap
pen ondernomen om een normale waterafvoer via de beek
opnieuw te verzekeren.
Di n il.iklir hci-fl hit rei hl dc/i' teksten in te korten
WAAROM LEZEN DE
VLAMINGEN ZO WEINIG?
In Antwerpen is sinds 1
november de jaarlijkse Boe
kenbeurs van Vlaanderen
weer open. Die beurs bezit
traditie en reputatie, zij is
een gebeurtenis die ons jaar
voor jaar eraan herinnert dat
het leesseizoen weer open
is.
De organisatoren en de uit
gevers - die bij die gelegen
heid hun nieuwe uitgaven of
herdrukken tonen span
nen zich fel in om van de
beurs een «feit» te maken,
een soort motorisch mo
ment dat beweging brengt in
de belangstelling voor het
boek, dat wellicht het be
langrijkste kultureel ver-
bruiksgoed van een ontwik
keld volk is.
Men kan nooit overdreven
aandacht besteden aan dit
«feit». Omdat die en andere
boekenbeurzen de enige
echte gerichte vormen van
promotie voor het boek zijn.
Vlaanderen dat toch
reeds een niet-lezend yolk is
is op dat vlak niet ver
wend. Daarom kijken wij wat
afgunstig naar de enorme
reputatie van de Frankfurter
Buchmesse en de toeken
ning van de grote literaire
prijzen in Frankrijk: Prix
Goncourt Gong auteur), Prix
Femina (met een vrouwelij
ke jury), Prix du roman de
l'Académie Frangaise, Prix
Médicis (nieuwe stijl). Met
die alombekende literaire
prijzen promoveren de Fran
sen niet alleen auteurs en
uitgeverijen, zij dwingen er
ook indrukwekkende ver
koopcijfers mee af: van de
bekroonde auteurs worden
in minder dan één week
meestal anderhalf miljoen
boeken verkocht, een cijfer
dat natuurlijk ook. zijn prik
kelende weerslag heeft op
de verkoop van boeken van
andere schrijvers.
Zo iets missen wij in Vlaan
deren. Onze talloze literaire
onderscheidingen zijn klein
grut en onderstrepen het
vermoeden dat bestendig
als een mist over onze
literatuur hangtdat de prij
zen ofwel een door clanne
tjes gepleegde inteelt zijn
ofwel de bevestiging van
een sinds jaar en dag ge
vestigde waarde. Een en
ander veroorzaakt dat de
literaire prijzen bij ons in
geen enkele mate
verkoop-stimulerende ge
beurtenissen zijn. Een be
denkelijke uitzondering als
de zaak Jef Geeraerts-Gan-
green bevestigt slechts die
regel
Gelukkig hebben wij Ant
werpen nog, waarheen wij
zouden moeten gaan als de
honderdduizenden die op
herfst- en winterzondagen
enthoesiast naar de voetbal
velden trekken en op zomer
dagen bij de aankomststre-
pen van wielerkoersen
staan. Nu mag je niet den
ken dat wij de sport onbe
langrijk vinden. Integen
deel. Maar de wanverhou
ding, zie je. Vertel ons niet
dat de Spanjaarden en de
Italianen nog doller zijn op
een bal en een fiets, zonder
te wijzen op hun grotere
leesgierigheid. Bij hen kan
je op zondagochtendpleinen
slechts twee soorten dag
jesmensen aantreffen: zij
die luid kakelen en zij die
lezen in een krant of een
ooeK.
De wetenschap dat de Vla
ming te weinig leest is
een oud zeer. En men ge
neest het beslist niet met
enkele modern verpakte
dooddoeners: dat het ge
drag van de schrijvers vaak
anti-propaganda is voor het
boek, dat al de boeken
daarenboven veel te duur
zijn en dat de jonge mensen
na schooltijd niet meer le
zen omdat Konservatiéve le
raars hen volgestopt hebben
mei Streuvels en Gezelle en
progressieve met Claus en
Wolkers. Waarop dit kan
geantwoord worden
1) de sportlui en de promo
tors van onze bierkuituur
zijn ook verwaande goden
en precies zij die beter
kunnen schandaal verwek
ken dan schrijven, zijn de
lievelingen van wie klagen
over het gedrag van onze
schrijvers; 2) een gewoon
boek is niet duurder dan een
kaartje voor een voetbalzon
dag en het meest luxueus
gebonden boek kost door
gaans minder dan onze we
kelijkse fuifjes en de dans
partijen van onze verenigin
gen, die ons steeds maar
wat armer aan schoonheids
ervaring maken.
Als derde antwoord is er de
vaststelling dat de gewraak
te oppervlakkigheid van het
onderwijsmilieu slechts een
vermeende oppervlakkig
heid is die vooral de leraars
moedertaal treft. Die leraars
zijn niet de beteren onder
hun kollega's, maar zaak is
dat zij in overgrote meerder
heid, liefdevol of met zachte
dwang, dwepend of met
doorgewinterde argumen
ten hun leerlingen trachten
te winnen voor goede lek-
tuuren zich daarbij vaak niet
mogen afvragen of zij bin
nen de gebodsbepalingen
van inspekteurs-rijksonder-
wijs of de verbodsbepalin
gen van sommige bisschop
pelijke inspekties handelen.
Zoiets eist morele moed en
moedige mensen moet men
eren. Daarenboven dient het
toch maar eens beklem
toond dat die leraars nog
veel meer voor het goede
boek zouden kunnen doen
indien zij niet een al te ruim
deel van hun tijd en energie
dienden te besteden om in
de hoofden van hun leerlin
gen de schade weg te wer
ken die onze geschreven
pers voor haar rekening
dient te nemen: stijlloos
heid en volkomen gebrek
aan korrektheid en eenvor
migheid in het spellings
beeld. Het is in-triestig,
tijdrovend en degenererend
een loopbaan lang een
dwangarbeider te moeten
zijn in het kreupelhout van
de spellingsverwarring, ter
wijl de open zon van de taal
en het grootse landschap
van de literatuur halfverdui-
sterd en voor de helft onbe
treden blijft.
Die toestand, gevoegd bij
het tijdsverschijnsel TV, de
ontwikkeling van de be-
roepssport, de onvoldoende
zorg van sommige openbare
besturen voor de bevorde
ring van het boek en de
algemene trend om het on
derwijs ^meer en meer ie
richten naar het verbale toe,
is het antwoord op de vraag
waarom de Vlamingen zo
weinig lezen.
Frans-Jos Verdoodt
FUSIES VAN
GEMEENTEN:
CVP-KLUCHT!
Sedert jaren spreekt men over
deze fusies studiegroepen
allerhande publiceerden reeds
menigmaal hun konklusies en
wensen. Naargelang men het
probleem benaderde hetzij
ekonomisch, urbanistisch of
eenvoudig menselijk worden
de besluiten heel wat uiteenlo
pend.
De BSP gaf het voorbeeld
Een drietal jaren geleden reeds
heeft onze partij de studie over
de fusies aangepakt. Op een
studiedag werden trouwens
heel wat nuttige en objektieve
konklusies naar voor gebracht.
Benevens de argumenten van
ekonomische aard en leef
baarheid der gemeente, werd
«de mens centraal gesteld»».
Vergeten wij immers niet dat al
te grote fusies de inwoner vaak
slecht wordt gediend en vaak
als ongekend en inspraakloos
nummer wordt behandeld.
Overleg met andere partijen
Na deze voorbereidende stu
die werd dan geruime tijd over
leg gepleegd met de andere
partijen, opvallend daarbij was
toch de weinige zin voor objek-
tiviteit de konklusies bleven
dan ook uit en het geloop «voor
eigen politiek profijt»» nam een
aanvang.
CVP-minister Michel maakt
de klucht volledig
Met enige verwondering na
men wij vorige week kennis
van het voorstel van de CVP-
minister Michel, alle adviezen
werden heel eenvoudig ter
zijde gelegd en blijkbaar wordt
alleen gehoor gegeven aan de
CVP-leiding en het politiek
favoritisme. Deze stellingname
wordt tevens onmiddellijk bij
getreden door de Jong-CVP
van Denderleeuw, die in een
fusie met Haaltert en Kerksken
en Denderhoutem reeds
voortekenen zien om de vol
strekte meerderheid van Den
derleeuw ongedaan te maken.
Wie trouwens deze vooropges
telde fusies onder de loupe
neemt komt tot de bevinding
dat de CVP er op uit is het
maximale te halen uit deze fu
sie. Wie trouwens deze voor
opgestelde fusies onder de
loep neemt komt tot de bevin
ding dat de CVP er op uit is het
maximale te halen uit deze fu
sie, en dat het probleem
«mens» waarover zij het zo
vaak hebben slechts bijkom
stig is.
CVP-demagogen reeds aan
het werk
Wie vandaag een ritje maakt
door Haaltert en Kerksken
wordt getroffen door de pane
len die de fusie verwerpen.
Hierdoor willen de heren bur
gemeesters aan de bevolking
wijs maken dat wij gekant zijn
tegen de fusie terwijl met
hun eigen CVP-minister is die
deze fusie opdringt misschien
mogen wij wel venvachten dat
de heren De Leenheer en Cie,
hard zullen van leer trekken te
gen de CVP voor dergelijke
truukjesfoei heren burge
meesters.
Vinnige strijd tegen het plan
Michel!
Het spreekt vanzelf dat de an
dere politieke partijen hard zul
len reageren tegen deze
CVP-willekeur Het opzet is
trouwens overduidelijk: dé
CVP in zoveel mogelijke ge
meenten de volstrekte meer
derheid bezorgenin 1976,
Daarom is het ook nodig dat wij
de bevolking gaan voorlichten
over dat te verwerpen voorstel.
Er blijven nog twee jaaren
wie het onderste uit de kom wil
krijgt weieens het deksel op
zijn neus. Dat hopen wij en
voor de CVP en voor zijn minis
ter van Binnenlandse Zaken
Michel.
Willy VERNIMMEN
Senator
DRIE
REDENEN
Nog zeer onlangs hadden we
met een vriend, toevallig direk-
teur van een bankagentschap,
een geanimeerde diskussie
over de rol van een «bank» in
ons maatschappelijk bestel
Met vuur en geestdrift verde
digde hij de hoofdtesis dat «de
bank een sociale instelling is».
We hebben hem zonder pre
tentie menen te moeten verbe
teren als volgt: «een sociale in
stelling zou moeten zijn, maar
het door het privékarakter en
de daaraan verbonden wins
thonger onmogelijk kan zijn».
De «zaak» van de Bank van
Brussel zal onze bewering ze
ker niet tegenspreken, inte
gendeel. Ze laat zeer duidelijk
uitschijnen dat het hoogstdrin-
gend is de banken te onttrek
ken aan privé-belangen. In de
mate dat men aanneemt dat de
bankaktiviteiten het algemeen
belang moeten dienen wordt
het onaanvaardbaar dat ze
verder beheerd blijven in een
winstgeest om private groepen
enorme winsten te bezorgen.
Als de Bank van Brussel een
verlies van ongeveer 1,5 mil
jard zal uit te wissen hebben is
dit niet uitsluitend omdat vier
van haar bedienden onhandig
zijn geweest. De ganse opera
tie is slechts het gevolg ge
weest van monetaire geruch
ten die aan het spekuleren op
de wisselkoersen een onge
hoorde omvang hebben gege
ven. Het enige doel ervan was,
is en blijft er een meerwinst uit
halen dan uit andere bankver-
richtingen. Het bij de Bank van
Brussel geciteerde bedrag is er
om dit te staven: het 1,5 miljard
verlies is tenslotte als winst te
recht gekomen in de kluizen
van de buitenlandse banken
waarmee de B.B. gehandeld
heeft. Dergelijke operaties le
veren niet alleen veel risiko's
op voor de banken en bijgevolg
voor de deposito's van hun
kliënteel maar ze dragen ook
bij tot de monetaire onstand
vastigheid.
Door het groeiend belang van
de «kredieten» door de banken
toegestaan komen ze zich sti
laan in de plaats stellen van de
«Staat als monetaire macht».
Onder vorm van kaskredieten
kan heel wat geld de wereld
worden ingestuurd. De bank
kredieten aan de privésektor
bv. zijn in 15 jaar met zeven
vermenigvuldigd. Dit is één
van de oorzaken van de infla
tie. Wat dan de kredieten aan
de openbare sektor betreft: tot
1962 waren de banken ver
plicht tot 65% van hun deposi
to's in staatsfondsen te beleg
gen. In 1962 werd die maatre
gel afgeschaft en hadden de
banken opnieuw de handen vrij
om druk uit te oefenen op de
politieke macht. Die druk oefe
nen ze trouwens nog anders
uit. Sinds meer dan 25 jaar zijn
alle ministers van financiën
zeer nauw met de bankwereld
verstrengeld. Gaston Eyskens
werd president van de Krediet
bank, H. Liebaert was beheer
der van de Bank van Brussel,
Van Houtte J. werd voorzitter
van Cobepa (Banque de Paris
et des Pays Bas), A.E. Janssen
was voorzitter van de Belgi
sche Bankmaatschappij, A.
Dequae was in de beheerraad
van de Kredietbank, R. Hen-
rion was voorzitter van de Ge
nerale, Snoy et d'Oppuers is
beheerder van de Co
Bruxelles-Lambert, A. Vlerick
is beheerder bij de Kredietbank
en Willy De Clercq was lid van
het Komitee van het bijhuis-
Gent van de Bank van Brussel.
Deze lijst laat wellicht aan dui
delijkheid niets te wensen over
Tenslotte vergemakkelijken de
banken het fiskaal bedrog o.m.
door de kapitaalsvlucht te ver
zekeren naar de zogeheten
«fiskale paradijzen» dank zij
hun reeks van filialen in den
vreemde en hun samenwer
kingsakkoorden met buiten
landse banken. Deze operaties
gebeuren onder de bescher
ming van het bankgeheim. Dit
opheffen zou meteen ook de
werkelijke belangrijkheid van
de inkomsten van de grote
«fraudeurs» blootleggen.
Om al deze redenen moeten
de banken aan het privé-
belang onttrokken worden en
er openbare instellingen wor
den van gemaakt. Dit betekent
niet een overgang naar een bu-
reaukratische verstaatsing van
de banksektor. De omvorming
in «openbare dienst» moet met
een demokratisering van het
beheer gepaard gaan en daar
aan moeten zeker de verte
genwoordigers van de vak
bonden (en zeker van de sek
tor bankwezen) worden bij be
trokken.
Jos DE GEYTER
EEN BELEID IN DIENST VAN
HET WERKELIJK BELANG
De beleidsvisie inzake prijzen
en lonen zoals die door de re
gering, bij monde van minister
Oleffe werd afgekondigd, heeft
de verantwoordelijken tot de
realiteit terug geroepen. De
binding tussen de verhogingen
van de lonen, de produktiviteit
en de prijzen werd zeer nuchter
in het parlementair halfrond op
de banken geworpen. De mi
nister verklaarde duidelijk dat
hij geen prijsverhogingen zal
toestaan die'hoger liggen dan
de stijging van de produktiviteit
en de lonen. Dit komt neer op
het niet dulden van de doorbe
rekening van de hogere loons-
stijgingen in hogere prijzen.
De regering wil met deze poli
tieke visie een einde stellen
aan de spiraalbeweging van
lonen en prijzen. Er moet een
einde komen aan het systeem
waardoor de arbeider, wat hij
meer verdient moet betalen als
verbruiker. Een dergelijke poli
tiek zal het verlies aan koop
kracht van ons geld afremmen
ten bate van de werkende be
volking en van de spaarders.
Eindelijk, na de voorbije jaren,
waarin de oorsprong van de
waardevermindering van onze
munt ligt, durft een regering het
aan zich tegen de voorheen
gevoerde gemakkelijkheidspo-
litiek te verzetten. Een dergelijk
bqleid plaatst het werkelijk be
lang van de hele bevolking bo
ven een schijnpolitiek van
steeds hogere lonen die on
middellijk aan hogere prijzen
verloren gaan.
Dat de socialisten, als opposi
tiepartij, deze politieke visie
niet delen is hun recht. De
goedkeuring van deze politiek
zou echter een afkeuring zijn
van voorgaande BSP-
ministers op ekonomische za
ken. Wanneer men echter
deze gezonde regeringsvisie
verwerpt moet men een beter
alternatief kunnen brengen.
Trachten de visie van minister
Oleffe als een loonstop te doen
doorgaan is alleen de kiezer
bedriegen. De maatregel van
de regering heeft tot doel de
prijsstijging niet afhankelijk te
maken van loonsaanpassin-
gen. Dit betekent dat wanneer
de procentuele hogere loon
sverhogingen worden toeges
taan deze gedeeltelijk moeten
afgenomen worden van de op
brengsten of winsten zonder
dat de verbruiker daarvoor een
hogere en onmiddellijke prijs
verhoging moet betalen. Het
gaat in werkelijkheid om een
stop in de richting van de her
verdeling van de opbrengst,
waarbij meer wordt gegeven
aan het werk van de arbeider,
bediende, zelfstandige, dan
aan het geïnvesteerde kapi
taal. Dit betekent het toepas
sen van een gezond beginsel
boven het steeds maar meer
eisen, maar ook meer betalen.
De regering moet echter de
zelfde gedragslijn huldigen in
haar bedrijf, de STAAT en in de
toekomst nauwlettend elke ta
riefverhoging voor gepres
teerde diensten door de over
heid afwegen tegenover de
produktiviteitskosten en de lo
nen.
DIANE D'HAESELEFR
Nederlandssprekenden is een
probleem dat tot vandaag door
onze regeringen en ministers
totaal werd verwaarloosd.
Want laat het dan waar zijn dat
aan vreemde ambassades
geen bevelen kunnen gegeven
worden, er kan op hen toch
druk uitgeoefend worden, al
was het maar om hen tot een
beetje beleefdheid aan te zet
ten tegenover de meerderheid
van de inwoners van dit land.
De Vlaamse Beweging heeft
nog veel katten te geselen. We
zijn nog lang niet aan het einde
van de lange weg naar
Vlaamse zelfstandigheid. Het
moet evenwel toch mogelijk
zijn onze taal te doen respekte-
ren door de vertegenwoordi
gers van de vreemde landen
die hier een ambassade heb
ben. En zelfs als het waar is dat
Nederlands geen in diploma-
tenkringen gebruikte taal is,
dan moet daaraan maar zo
snel mogelijk een einde ko
men. Het kan ons trouwens he
lemaal niet schelen welke ge
bruiken die diplomatie nog al
lemaal uit de vorige eeuw aph-
terzich sleept. De meerderheid
in dit land spreekt Nederlands.
Wie hier een vertegenwoordi
ger wil hebben, kan er voor
zorgen dat die persoon min
stens over Nederlandsspre
kend en Nederlandsschrijvend
personeel beschikt. Dat is een
doodgewone regel van dood
gewone wellevendheid en van
even doodgewoon gezond
verstand.
Of is gezond verstand geen di
plomatieke geplogenheid?
Dr. R. VAN LEEMPUTTEN
Volksvertegenwoordiger
NEDERLANDS IN DE AM
BASSADES
Het Centraal Sekretariaat van
de Vlaamse Verenigingen (Et
terbeek) heeft een onderzoek
ingesteld naar de taalvaardig
heid van de te Brussel geves
tigde ambassades. Meer spe
ciaal ging het er om te weten in
hoever deze ambassades in
staat zijn de taal van de meer
derheid in dit land te gebruiken.
Met andere woorden: waar
men Nederlands machtig is en
waar niet.
Voor wie van mening is dat de
Vlaamse Beweging haar eind
doel stilaan nadert, zal de uit
slag van dit onderzoek een
koud stortbad zijn. Inderdaad!
Vier ambassades kunnen zich
volledig van Nederlands be
dienen en in die taal werken:
Zuid-Afrika, Nederland, Oos
tenrijk en Duitse Bondsrepu
bliek. Punt. Gedaan.
Achtendertig van de achten
negentig ambassades kunnen
een schriftelijke informatie ge
ven, maar zijn niet in staat deze
informatie ook mondeling te
verschaffen. Uit het onderzoek
bleek ook dat ongeveer de helft
van de ambassades nooit Ne
derlands gebruikt. Het waarom
hiervan is vrij duidelijk: ze zijn
er doorgewoon niet toe in staat.
Van verschillende ambassa
des duidt deze toestand op
klaarblijkelijke slechte wil. Het
moet voor de ambassade van
Groot-Brittannië bijvoorbeeld
toch niet overdreven moeilijk
zijn een paar mensen aan te
werven die Engels, Frans en
Nederlands spreken en schrij
ven.
Deze toestand wijst evenwel
op nog iets. Het probleem van
de toegankelijkheid van de
vreemde ambassades voor
NIEUWE START
De CVP van het arrondisse
ment Aalst heeft in de tweede
helft van oktober haar leiding
opnieuw samengesteld. Op het
kongres te Geraardsbergen
werden een voorzitter en 33 le
den verkozen, terwijl in het be
gin van de week de statutaire
koöptatie werd gedaan. Sa
men met de ambtshalve leden
(o.m. parlementairen, provin
cieraadsleden) telt het arron
dissementeel Partijbestuur 59
leden, verspreid over de vijf
kantons.
Eén van de bijzonderste ei
genschappen van de demokra-
tie is de verplichting op regel
matige tijdstippen verkiezingen
te organizeren. Dat laat de
«basis» toe een ooffleel te vel
len over wat werd gedaan in
het algemeen en over de pres
taties van de afzonderlijke be
stuursleden in het bijzonder.
Maar er is nog een ander voor
deel: regelmatig gehouden
verkiezingen zorgen ervoor dat
er ook regelmatig «vers» bloed
in de beweging wordt gespo
ten, zodat vrees voor aderver
kalking helemaal ongegrond is.
Sedert 1965 is er in de CVP de
statutaire verplichting één
derde van de te verkiezen
plaatsen voor te behouden aan
jongeren beneden de 35 jaar.
Door deze maatregel alleen al
komen telkens nieuwe gezich
ten de bestuurskaders verster
ken. Na de rechtstreekse ver
kiezingen hadden aldus zes
nieuwe jongeren hun intrede
gedaan in het arrondissemen
teel partijbestuur. Anderzijds
heeft de CVP in het arrondis
sement bepaald dat er bij de
rechtstreekse verkiezingen
minimum één vrouw per kan
ton moet worden verkozen.
Van de tien vrouwelijke kandi
daten werden er zes recht
streeks verkozen. Dit aantal is
nog te minimaal: wij verwaciri
ten evenwel dat, dank zij ei
hernieuwde vrouwenwerkin
ook het aantal kandidaten
stijgen, zodat de vrouwen in
toekomst beslist naar een n
mere vertegenwoordiging zi
len gaan.
Op het kongres te GeraardT^
bergen werden, in drie sekt
vergaderingen, drie versi
lende tema's behandeld.
CVP-jongeren die opnieuw
wind in de zeilen hebben, b
raadden zich over hun spe
fieke plaats in de partij.
vrouwen hadden het over hi lo
rol in de politiek, terwijl in e jL
derde sektie gehandeld wejed
over «de kristen en de politiek ,ei
Het was een drievoudige, jSC
gen aanbreng, waarvan de e jet
sentie in de volgende maand [er
zeker nog zal worden uitgaf
De kongressisten mochti )ijv
zich verheugen in de aanw ioc
zigheid van minister Lavei
die de laatste maanden e
zeer opgemerkt figuur is geer
worden in de Belgische, do e\
ook in Europese kringen. I Ie
sprak over de politieke to hu
stand die op het ogenblik vol ior
dig beheerst wordt door f oé
probleem van en de strijd teg er
de inflatie.
Het Kongres kende een mo<
bekroning met een hulde a
oud-minister Moyersoen n.
zijn 70* verjaardag. De sod«
bewogenheid, waarvan de c
huldigde zijn leven lang b
heeft gegeven, 'werd sterk o
derstreept. Deze zorg om
noden van de kleine man vir
men nog steeds terug in z
ononderbroken aktiviteit
het arrondissement een ek
nomische uitrusting te gev*
waardoor de leuze «werk in
gen streek» toch voor een kl<
deel werkelijkheid is kunn
worden. Namens de CVP v
het arrondissement werd
hem, als blijk van erkenteli
heid, bloemen en een g
schenk overhandigd.
De CVP kent een nieuwe sta
In de lokale afdelingen werd
in de loop van de voorb
maanden de besturen h<
nieuwd; einde oktober we
een nieuw arrondissement*
partijbestuur verkozen; op
nationaal kongres van 7 ei
december zal oofr het nation*
partijbestuur opnieuw word
verkozen. Ook daarin zal o
arrondissement vertege
woordigd zijn, aangezien
statuten voorzien dat minimi
één lid per arrondisseme
moet deel uitmaken van het n
tionaal partijbestuur. In de C\
waait een demokratische win
Hubert VAN WAMBEI
Arr. Voorz. C\ nij
W
SOS ELEKTROKUTIB
VOORZICHTIG
Een raad van het
Belgische Rode Kruis
De Gijzegemse gemeenteraadszitting werd geen eentonige vertoni
maar een geanimeerde uiteenzetting en bespreking van
voorgestelde gewestplan.
Schepen Van Humbeeck merkte op dat enkele beslissingen van
Gijzegemse gemeenteraad totaal werden genegeerd, als men ziet
in tegenstelling met vorige proposities, geen landelijke bebouw
langs beide zijden van de Steenweg naar Dendermonde wd'
voorzien, terwijl ook het voorstel om een vijftig meter br«
groenzone langsheen de Gijzegemse industriezone te voorzi
gewoonweg werd doodgezwegen...
Het is duidelijk dat deze klachten aan de bevoegde diensten zul
overgemaakt worden, zodat na eventuele wijzigingen, een aangep
plan aan het gemeentebestuur kan voorgelegd worden.
Na bovengemelde opmerkingen werd de gewone dagorde afgewei
waaruit we leren dat de begrotingswijziging van de kerkfabriek,
sluit met 185.000 frank zowel in ontvangsten als in uitgaven w<
goedgekeurd. Ook werd de heer Jerome Sanders, aangeduid
afgevaardigde van de gemeente op de interkommunale vergaderidf
van Sana Denderoord. Het schepenkollege van haar kant, verkr
machtiging om gerechtelijke onteigeningen uit te voeren, in verbi
met de uitbreiding v^n de Gijzegemse industriezone.
Als laatste punt werd de modernisering van de Meerst
aangepakt. Deze weg, die loopt in de richting van Mespelare w<
volledig gemoderniseerd, en gezien de hoogdringendheid van d»
werking zal zonder tussenkomst van staatstoelagen een bedrag val
miljoen voorzien worden.
DIRK DAELEM.
rstriSl
de
W(
op
Di
zit
vc
w<
1 ge
Dé
rSt*
Nu
1 lui
ba
•ajbo
Aë
IA!
