L
I
1
ANTOINE EERSTE PROVINCIALE PRINS
Erembodegem
AALST
HET KONINKLIJK
ST. JOBSKOOR
LEEDSE
FLODDERS
LEEDSE MISS BETTE-
VERKIEZING WORDT EEN
TOPPER
DOKTEREN AAN HET
WATERZUIVERINGS
PROBLEEM
m
GEDENKTEKEN DOM MODEST VAN ASSCHE
NAAR DE SINT AMANDUSPAROCHIE
12 - 29/11 /74 - De Voorpost
Zaterdagavond was de zaal «de Klaroen» het toneel van de eerste pro
vinciale prinsenverkiezing. Slechts vier kandidaten kwamen op
dagen. Rik uit Wette ren en Johny uit Ronse vielen wat zwakjes uit
tegen de Leedse prins Etienne en Antoine, die voor eigen volk ze
gevierde.
Een geslaagde karnavalzitting kreeg een vrij woelig einde. Dat niet
altijd iedereen akkoord gaat met de beslissing van een jury, zal wel
een steeds terugkerend verschijnsel blijven. Maar hier lag de onte
vredenheid toch op een ander vlak.
In het kader van de verkiezing
van een prins van België, inge
richt door de Federatie der
Europese Narren, kreeg Aalst de
eer om de Oostvlaamse schifting
te organiseren. De «Gaa Lowies»
stelden dan ook hun karnaval
zitting geheel in het teken van
deze verkiezing.
Naast burgemeester De Bis
schop en de Aalsterse bloemen-
fee, vertegenwoordigers van
Feestkomitee en Prinsenkamer,
vielen vooral de sterke afvaar
digingen uit Ronse en Lede op.
De Nederlandse groep de Leute
Kneuters vergastte de inrichters
op een reusachtig koekenbrood.
Uiteraard waren ook de meeste
Aalsterse karnavalgroepen ver
tegenwoordigd.
Nadat burgemeester De Bis
schop de titel van «docter
humoris causa 1974» had ont
vangen, leidde voorzitter Wil
liam Hereman de Leedse keizer
Pad ova in, die de vier deel
nemers aan de Oostvlaamse
prinsenverkiezing zou voorstel
len.
TWEE UITSCHIETERS
Prins Johny van Ronse trad als
eerste in het strijdperk. Hij
kreeg, net zoals alle kandidaten,
vijf dagen omtrent karnaval te
beantwoorden. Na vier juiste
antwoorden viel zijn presentatie
nogal mat uit.
Prins Antoine voelde zich in zijn
Aalst uiteraard het best thuis.
Zijn liedje over een karnaval-
vierder die de woensdagmorgen,
was uitstekend aangepast aan
zijn voorstelling. Op klompen,
pet op het hoofd, rode zakdoek
uit de zak, maar in witte smo
king (hij was immers een «ho
vaardig» boerken) bekeek hij de
stad Aalst even door de bril van
een boer die voor de eerste maal
naar Aalst komt.
juryleden, de punten van de
eerste en tweede kandidaat op
nieuw op te steken. En meteen
brak de reaktie los in de zaal.
Velen hadden immers opge
merkt dat een Aalsters jurylid
tijdens de eerste stembeurt een
zes had getoond voor de Aalster
se kandidaat, maar dat hij de
verhelpen. Spijtig ook voor de
organisators, die tot dan toe
konden terugblikken op een ge
slaagde karnavalavond, waarop
de Aalsterse karnavalssfeer weer
eens hoogtij vierde.
Niemand bleek echter de moed
te bezitten, de jury even ter
verantwoording te roepen. Om
in eigen vesting een Aalsterse
overwinning in vraag te stellen
was dat wellicht nogal veel ge-
Vraagd! MARCOLE
Antoine I van Aalst krijgt uit handen van de voorzitter van in de inrichtende karnavalgroep de «Gaè-
Lowies» zijn waardigheidslint en de in de wacht gesleepte prijzen (Ib)
tweede maal een zeven toonde.
na vier dolle dagen huiswaarts
keert, deed het uitstekend in de
zaal. Ook Antoine miste slechts
één antwoord op de vijf gestelde
vragen.
Prins Rik uit Wetteren bracht
het tot vijf goede antwoorden
maar kon in zijn voorstelling
evenmin overtuigen als de eerste
kandidaat, maar bracht toch
enkele toespelingen op het
Aalsterse bier.
Prins Etienne uit Lede, vier
goede antwoorden op vijf, deed
de Aalstenaars op muzikale
wijze kond dat hij een «uveirdige
Leedsjen Boer» was. Zijn imago
HEIBEL
Het was voor iedereen duidelijk
dat de titel zou verdeeld worden
tussen Antoine of Etienne.
Keizer Padova, die de voorstel
ling uitstekend leidde, verzocht
de juryleden om de bordjes met
punten op te steken. En toen
begon het.
Nadat drie kandidaten hun pun
ten hadden gekregen, bleek het
dat de voorzitter van de jury een
foutje had gemaakt bij het note
ren, zodat hij voor de tweede en
de derde kandidaat een ongelijk
aantal kwoteringen had. Keizer
Padova verzocht daarom de
De heibel kwam er pas voorgoed
toen bleek dat Etienne slechts
met één puntje was verslagen
door Antoine. Ondanks het feit
dat vier van de elf juryleden
aandrongen om de jury even
samen te roepen buiten de zaal,
om dit incident op te lossen,
bleef de Mechelse voorzitter (die
geen stemrecht had) koppig op
zijn standpunt en liet meteen de
uitslag bekend maken.
Voor prins Antoine wierp het
een schaduw op zijn overwin
ning. Aan die beslissing van de
jury kon hij uiteraard niets
Dat het mogelijk is dat in een officiële stedelijke feestzaal een zuiver
kerkkoor optreedt in samenwerking met een ondersteund door een
niet specifiek kristelijk geïnspireerde symfonie is een gelukkig teken
van deze pluralistische tijd waarin kategoriële indelingen vervangen
en soms artificieel opgebouwde muren gesloopt worden.
maken voor hun taak zodat ze
Een uitzonderlijke avond was
het inderdaad die maandag 18
november waar het St. Jobskoor
o.l.v. haar sympathieke en
begeesterende dirigent Roger
Van de Wiele optrad ter gele
genheid van de Ceciliafeesten
van de Koninklijke Symfonie
kring «Door Eendracht Groot»
die er o.l.v. de immer jeugdige
Raoul Ladeuze koncerteerde en
het Koor begeleidde en onder
steunde.
Uitzonderlijk? Enerzijds wel
want het St. Jobskoor dat een
zuiver kerkkoor is met voor
Vlaanderen nog een enige en
eigen traditie zong hier nu eens
niet in een kerk maar wel in een
profane feestzaal. Anderzijds
kan men een kerkkoor in een
feestzaal dan weer geen tegen
strijdigheid noemen want was de
eerste en oudste vorm van de
muziek niet de religieuse mu
ziek? Is de muziek, zowel de
vokale als de instrumentale, niet
ontstaan in de vroege oudheid
als spontaan menselijk hulp
middel bij de verering der
goden? En is uit die primitieve
vorm die zich later in alle
facetten ontwikkelde tot de
huidige polyfonie niet de profa
ne muziek gegroeid?
Zelfs het feit dat het Koor
optreedt met orkestbegeleiding
is niet uitzonderlijk daar de
stichting van het Koor dateert
uit een periode toen de kerk
muziek gekomponeerd werd
voor een dergelijke muzikale
ondersteuning. Dit romantisch
genre dat zijn hoogtepunt kende
rond de eeuwwisseling geraakte
door gewijzigde levensomstan
digheden in verval om plaats te
maken voor de orgelbegeleiding
of de «a capellazang».
Bij de jeugd schijnt thans, onder
een moderne vorm, een herop
flakkering van de romantische
stijl waar te nemen en het is een
der verdiensten van dit Koor dat
het historisch en rijk muzikaal
repertorium uit de periode van
1900 niet laat verloren gaan.
Grote inspanning moet zulks
wel gevergd hebben van alle
koorleden en er zijn er ongeveer
55, evenwichtig over de vier
groepen sopraan, tenor, alt en
bas verdeeld en stijlvol optre
dend in een zeer bezette en
delicaat luisterende zaal.
Inspanningen van de koorleden
van wie een groot gedeelte waar
schijnlijk wel zeer muzikaal en
stemhebbend is maar minder
muzikaal geschoold zodat de
taak van de dirigent er des te
verdienstelijker maar eveneens
des te lastiger om wordt.
Gelukkig schijnt de Heer Roger
Van de Wiele, reeds van in 1937
in het vak en dus niet meer aan
zijn proefstuk, de man te zijn die
ze niet alleen kan bijeenhouden
wat nu al een prestatie is maar
die ze ook kan bezielen, ze warm
het zingen opvatten als een be
vrijding uit het alledaagse slen
terleven en door vereende krach
ten willen komen tot een artis
tieke prestatie die we eenvoudig
weg «af» kunnen noemen.
Wat al energie de dirigent er aan
heeft gewijd kunnen we bij
ervaring wel vermoeden, te meer
daar ook een deel van de arran
gementen niet alleen van het
vokale deel maar ook van het
orkestrale van zijn hand zijn.
Gelukkig is Roger Van de Wiele
wel dat hij in zijn koor in elke
stemgroep wel een paar mensen
heeft die zeer bekwaam zijn en
die hun partij aan hun mede
leden kunnen voorzingen en
eens apart doornemen.
Dat de Koninklijke Symfonie
kring het Koor begeleidt is
echter ver van een unicum.
Reeds vele jaren begeleidt het
orkest immers in de kerk van de
Kapucijnen de uitvoeringen van
dit koor waardoor, via de
muziek, een ware vriendschap is
ontstaan die dan uitgegroeid is
tot een zekere solidariteit.
Tevens, op de vooravond van het
jubeljaar (het koor werd gesticht
in 1915 door niemand minder
dan de Aalstenaar Gustaaf
Pape), wordt dit optreden be
schouwd als een «vernissage» in
dank aangeboden aan de vrien
den van de symfonie die tot zijn
leden behoren.
Op briljante wijze ingeleid door
Robert De Voghel, germanist,
muziekliefhebber, pianist en
ook componist, die daarenboven
beschikt over de gave der elo-
quentia en elk stuk situeert,
analyseert en er zijn eigen
duiding aan verbindt, brengt de
Koninklijke Symfoniekring
o.l.v. Raoul Ladeuze en met een
getalsterkte van ongeveer dertig
volslagen en geroutineerde mu
zikanten de Ouverture van
Rosamunde van Franz von
Schubert en een Concerto van
Bach voor viool en hobo,
partijen vertolkt door de jonge
belofte Anne-Marie Bleyen en
Gilbert De Saedeleer. Wat we nu
bij deze prachtige uitvoeringen
meest bewonderd hebben vra
gen we ons eigenlijk wel zelf af
en na introspectie blijft- dit nog
steeds onbeslist. Was het het
mooie keurige samenspel van
het prachtig vertolkende orkest,
was het de schittering van de
jeugd in de verrukkelijke viool
partituur die met Schwung en
virtuositeit werd gebracht of was
het de mooie tonaliteit van de
hobo van Gilbert De Saedeleer.
Een andere maal willen we het
over deze symfonie meer in
extensowel hebben doch nu ging
onze aandacht meer naar het
zingen, naar het vokale, naar het
Koor.
Machtige groep als hij opkomt.
Meer dan vijftig personen van
beider kunne waarin het jeugdig
element een voorname rol speelt
wat dus wel een waarborg is voor
de toekomst en de contuniteit
van dit mooi ensemble.
Dat de «chef» ze in de hand
heeft, ze in de hand houdt, ze
nooit lost, dat was zo wel van ver
te zien. Roger Van de Wiele
drukt zijn stempel op de
prestatie van zijn flink ensem
ble.
Uittreksels uit missen, motetten
of koralen vond Roger Van de
Wiele minder geschikt omdat ze
de sfeer van de kerk missen en
orgelbegeleiding vragen. Er
werd dan uitgekeken naar
nummers die meer tot het
romantsche genre behoren en
door hun eigen karakter grenzen
aan het profane.
Achtereenvolgens kon het zeer
aandachtig luisterend publiek
dan genieten van volgende
werken.
«Diffusa est gratia» van Jozef
Griiber, de Oostenrijkse kom-
ponist van het wereldberoemde
«Stille Nacht». Het is een
kompositie die hij betitelde «Am
Feste Maria Lichtmess», vol
romantiek.
«Heilig ist der Herr» uit de
Deutsche Messe van Schubert,
eveneens Oostenrijker. Hymne
vol diep gevoel, innigheid en een
volwaardige melodie. Aangrij
pend in zijn eenvoud met mooie
crescendo's en afzwakkingen.
«Go down Moses», de geken
de negro-spiritual in een voor
mij althans andere bewerking,
gezongen op overtuigende ma
nier door Hubert Van Geert,
waaruit het verlangen naar vrij
heid van de Amerikaanse neger
slaaf zo nadrukkelijk naar voor
komt.
Einde van het eerste deel wordt
dan «Klapt in de handen», een
vrije bewerking op vreugde
psalm nr. 46 op muziek van de
Nederlandse pater Clemens.
Gedurende het tweede gedeelte
brengt het Kon. St. Jobskoor
dan een meer profaan georiën
teerd programma.
«Nader bij U, mijn God»
waarvan beweerd wordt dat het
gezongen werd door de schip
breukelingen van de Titanic
terwijl de zeereus met honder
den passagiers in de golven
verdween.
«Victoire» van de Fransman
Julien is dan meer naar het
theatrale toe en dit werkje
bekleedde destijds een ereplaats
op het repertorium van «Les
Compagnons de la Chanson».
«Spie Anioloe» («Door Enge
lenkoren») is een Pools kerstlied
en de zetting is van de dirigent.
«Exodus» uit de gelijknami
ge film van de Joodse komponist
Ernst Gold vertolkt de betrach
ting van het Joodse volk naar het
bijbelse Israël, betrachting die
het Joodse volk steeds heeft
gedomineerd en die nu mis
schien meer dan ooit voelbaar en
aktueel is. Het is dan ook een
lied dat overal moet inspireren
tot bezinning.
Dat na de uitvoering van dit
gevarieerd en fel gesmaakt pro
gramma er een daverend en
langdurig applaus aan te pas
kwam, dat bloemstukken te
voorschijn kwamen en dat het
ganse koor en de Heer Van de
Wiele in het bijzonder in zijn
nopjes leek na de prestatie die
werkelijk vlekkeloos verliep zal
ik wel niet moeten zweren.
Waar R. De Voghel de commen
taar leverde bij het orkestrale
was voor wat het Koor aangaat
dit de taak van Etienne De
Ridder die zich hiervan dan ook
terdege kweet.
Ook vanwege voorzitter Charles
Panné en Dirigent Raoul La
deuze mocht Roger Van de
Wiele felicitaties ontvangen
maar de meeste zijn hem ont
snapt. Die waren wel te horen in
de vestiaire waar iedereen zijn
indrukken de vrije teugel liet.
Met «La Voix des Cloches»
waarin vooral de hoornen (vader
en zoon) een typische rol
vertolkten en het vierdelig
«Sylvia-Ballet» werd dan deze
avond besloten op een waarlijk
imposante wijze die de Symfonie
van een provinciestad werkelijk
tot eer strekt.
Weinig reaktie dus bij de
Leedse gemeentevaderen
omtrent het nieuwe fusieplan
van minister Michel. Vroe
ger met Wanzele en Impe.
Dan alleen met Impe. Dan
weer bij Aalst. Nu Lede-
Wanzele-lmpe-Smetlede-
Oordegem-Papegem.
Kortom een hele fusiesoep.
Maar in Lede zijn ze tevre
den, zolang het geen «ajuin
soep» wordt. Totnogtoe
geen nieuws over een even
tueel bal op zaterdagavond.
't Is niet te geloven. We
zullen dus moeten wachten
tot zondagnamiddag om de
benen uit te slaan. Tradi
tiegetrouw kan dat op twee
plaatsen: Lelie en Brouwers
huis. Al wie echter nog kan
rechtstaan en roepen moet
zondag mee naar Merchtem.
Jong Lede zal de hulp best
kunnen gebruiken tegen de
leiders. Bovendien hadden
de groen-witten zondag af te
rekenen met symptomen van
geelzucht. Gelukkig werd
het geen roodvonk. Mer-
geay houdt er alvast een
zondagje rust aan over. Als
de vogels en hun overblijf
selen zullen verdwenen zijn,
kun je vanaf zaterdag naar
het kultureel centrum voor
een tentoonstelling van
aquarel en gouache. De
tentoonstelling wordt inge
richt door het ministerie van
Nederlandse Kuituur afde
ling enzovoorts met mede
werking van VTB Lede,
gemeentebestuur en Kultu-
rele Kring Lede. Een grote
naam waarvan we niet zo
goed weten wat hij allemaal
dekt. Maar kom... het zal
wel allemaal met goede
bedoelingen gebeurd zijn.
Voor de smulpappen staan er
mooie dagen te wachten.
Vrijdagavond 6 december,
gratis mosselen wreten in
lokaal Reinacrt, op kosten
van de Volksunie. Daarna
wordt het wat duurder. Maar
de VTB blijft dan ook twee
dagen langs de Semois om er
«gastronomisch» te gaan
eten. 't Is eens iets anders
dan gewoon «warm eien» zou
Toon Hermans zeggen. Na
de vogeltentoonstelling de
beurt aan de duivenliefheb-
bers. Er zal zondag weer
wat «afgemolken» worden in
de Volkskring bij de kam
pioenenviering. Oh ja, je
kan ook daar gaan eten.
♦MARCOLE
Kort na de laatste karnavalfeesten ondernamen enkele lat*
vierders een schuchtere poging om alles wat in Lede
karnavalminnende krachten aanwezig was, te verenigen.
Enkele maanden later maakten reeds verschillende karna
valgroepen en enkele individuele leden deel uit van de inmiddels
gestichte «Orde van de Leedse Hovaardige Boer».
Een paar samenkomsten met het Feestkomitee leidden intussen I
tot een samenwerking die hoopgevend is voor de Leedse
karnavaltoekomst. De pas gestichte orde gaf nochtans de
voorkeur aan een kalme start. Liever één goed -georganiseerd#-T
aktiviteit, dan onder te gaan in de overdaad. 2at*
Er werd geopteerd voor een karnavalstart-avond waaraan de misdor
Bette-verkiezing gekoppeld werd. Vroeger stonden reeds eetfnei
paar miss Bette-verkiezingen op de affiche, met wisselend suksesfet
zonder evenwel hoge toppen te scheren. f6ri
DE DOORBRAAK $ch
De «Orde van de Leedse Hovaardige Boer» nam de organisatiflei*
van deze verkiezing op zich, en schakelde ze in bij ddoc
karnaval-startavond. Alles krijgt zijn verloop op zaterdag el!9.:
januari in de zaal Lelie. Naast de voorstelling van de kandidateipla.
voor de prins karnavalverkiezing, diverse karnavalgroepen eifani
genodigden, zal de miss Bette-verkielzing de hoofdschotel vormeijoei
van de avond.
Deze verkiezing, die door ons blad gepatroneerd wordt, staafOI
open voor alle meisjes vanaf 16 jaar. Alhoewel de lijst met prijzen» R'
nog lang niet volledig is, staat het nu reeds vast dat de eerste prijkt.-
een motorfiets wordt, ter waarde van 10.000 fr. Verder vinden w?ro
nog enkele draagbare radio's, een Polaroid-kleurencamera eife
diverse andere waardevolle prijzen in de geschenkenkast. 5t
Kandidaturen voor deze verkiezing kunnen gestuurd woraeflBd*
naar het sekretariaat van de «Orde van de Leedse Hovaardigfe 1
Boer», Mare Corthals, Hoogstraat 33,9310 Lede. Dp
De avond wordt opgeluisterd door «The Sonor Band» en zangerede
Ingrid. Kaarten aan 50 fr. zijn te bekomen bij de leden van dtiur
Orde. Karnavalgroepen die op voorhand hun kaarten bestellenpro
ontvangen de helft van de aangevraagde kaarten aan halve prijs, ^ai
MARCOLIf/ir
NE
PRI
Kol
Ing
Iran
De
De!
De
.ar
Kor
na
3o<
jev
per
Ter
Ker
Bic
Door de technische diensten van de provincie is een plai/ar
opgemaakt dat een richtlijn wil zijn voor de aanpak van he3a<
waterzuiveringsprobleem in Oost-Vlaanderen. Reeds vijf station]
zijn in de provincie in gebruik, nog 54 dienen er bij te komen. Pef^Ll
station is een gebied afgebakend. Zone Al of Aalst, tot he^a
hydrografisch gebied van de Dender behorend omvat: AalstfBi
Gijzegem, Hofstade. Herdersem, Wieze, Moorsel, Baardegemjer
Meldert, Erpe, Mere, Nieuwerkerken en Erembodegem. Daarbitap
komen nog delen van Lede. Schoonaarde, Erondegem eHa:
Haaltert. Het zuiveringsstation dat dient opgericht te worde^e
komt ter hoogte van de grensscheiding Hofstade-Gijzegem op dKar
linkeroever van de Dender. Een gedeelte van de afvalwaters vatfar
Asse (Ter Heide) en Hekelgem (Affligem) stroomt ook naar dfio
zone Aalst. Het station zou een kapaciteit hebben van 200.00Co:
inwoners - ekwivalent. av
Jlkle
Op 23 juli 1961 werd te
Erembodegem posthuum hulde
gebracht aan één van de grootste
figuren uit de gemeente: Dom
Modest Van Assche.
Voor wie
deze figuur onbekend is willen
wij even een korte levensschets
geven: Alfons Van Assche werd
te Erembodegem geboren op 18
mei 1891, hij werd monnik in de
Sint Pietersabdij te Steenbrugge
en kreeg daar de naam Modes-
tus.
Tijdens de eerste wereldoor
log was hij eerst brancadier en
daarna Iegeralmoezenier. Toen
hij naar zijn stille abdij terug
keerde predikte hij luid de
vrede. Om zijn vele gaven werd
hij door zijn medebroeders tot
abt gekozen.
Na de tweede
wereldoorlog werden er onzinni
ge beschuldigingen aangewend
om Dom Modest Van Assche
gevangen te nemen, de ware
reden echter dient gezocht te
worden in zijn overtuigend
Vlaming zijn.
Ter zijn nagedachtenis werd
voorde kerk van Erembodegem
een gedenkteken van de hand
van de Gentse beeldhouwer Jef
Tinei, onthuld.
Men is echter
van mening dat dit huidebeeld
nog beter tot zijn recht zou
komen op de Sint Amandus-
parochie, waar hij eigenlijk
geboren is, nl. in de Kleistraat.
De verhuizing van het beeld is
voorzien voor de nabije toe
komst en de kosten hiervoor
gaan volledig door de gemeente
gedragen worden.
Het vroeger
gestichte Dom Modest Van
Assche komitee was bij de
voorbereidingen van deze plan
nen vertegenwoordigd door bur
gemeester Boel, D'Hondt Luc,
Steenhaut Maurits, Pereboom
Paul, Callebaut Hiloné, Dr.
Daem.
Deze mensen stelden
voor het standbeeld aan de Sint
Amanduskerk zo te plaatsen dat
het gezicht ervan gericht is naar
de Dom Modest .Van Assche-
laan en het profiel naar de kerk.
Men is ook van mening dat er
aan de jeugd van Erembodegem
over deze edele figuur iets m«|
moet bijgebracht worden.
een plan opgevat een opsl
wedstrijd in te richten waari
de kinderen Dom Modest
Assche als Vlaamse priestl
figuur moeten belichten zodal
dat ook de jongeren er
bewust van worden waarom ctfl
Erembodegem een gedenktek)
van Dom Modest Van Assq
staat.
Nu reeds 13 jaar staat het mo
nument op het Erembodegemse
kerkplein (Ib)
B.V.D
De h burqemeester F. Boel, Luc D'hondt, Maurits Steenhout d A
Daem, P. Pereboon en H. Callebaut onderzoeken de nieuwe plaat J(
voor de kerk van St.-Amandus. (Ib)
