BEN BAMIDIRK MARTENSPRIJS
101e tentoonstelling van
Lug De Rnn in de Belfortznal
TONEEL BUITEN
DE DENDERSTREEK
KULTUURKALENDER
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
VAARWEL AAN GERTRUDE
iveeiTX
B
FILM BIJ ONS
24-29/11/74-De Voorpost
KONINKLIJKE VLAAMSE SCHOUWBURG BRUSSEL
Van 27 november tot 31 december speelt in de regie van
Walter Moeremans het bekende stuk van Neil Simon «Suns
hine boys», algemeen gezien als een bestseller uit het reperto
rium van het amusementstoneel.
Willy is een zeer oude akteur. Gedurende 43 jaar is hij in alle
musichalls ter wereld opgetreden met zijn vriend Al. Zij waren
even bekend als Laurel en Hardy. Maar net als die twee eindigt
vriendschap in haat.
Elf jaren gaan voorbij. Willy zonder Al betekent niets meer. Hij
woont in een hotelletje van niemendal en blijft opgesloten in
zijn kamer. Gelukkig is daar neef Ben, 20 jaar, die hem komt
opzoeken en hem de nodige levensmiddelen en lektuur be
zorgd Maar Willy is daarmee niet getroost; hij wil werken.
Eindelijk heeft Ben een uitzending voor de televisie kunnen
verkrijgen maar Willy moet daarvoor met zijn partner van
vroeger optreden. Maar tijdens de repetitie loopt alles in het
honderd want Willy en Al maken ruzie. Al verlaat de studio en
Willy valt neer, getroffen door een hartaanval. Vanuit zijn
hospitaalbed droomt Willy. Eind goed, alles goed; de ruzi-
eënde vrienden worden weer goede vrienden
Spelers: Jan Reusens, Jan Pauwels, Vic Moeremans, Fried
Zuidweg, Gilda De Bal, Karei Branckaerts en Paul Emiel Van
Royen.
NEDERLANDS TONEEL GENT
Het N.T.G. heeft tengevolge van de nasleep van de akteurs-
staking nog enkele veranderingen aan het repertoire moeten
doorvoeren.
«De ploeg van de sterren» van Sean O' Casey en «Help mij uit
de nood» van Neil Simon worden van plaats verwisseld. Een
kalendertje met de nieuwe en vaste data is te verkrijgen aan
het plaatsbesprekingsbureau en telefonische inlichtingen
krijgt u op het nummer (091)25.32.08.
Na Richard II brengt het gezelschap op 7 december de pre
mière van «De dans van de Reiger» van Hugo Claus, produkt-
tie die doorgespeeld wordt tot 16 december.
Op 21 december start de reeks «De ploeg en de sterren» die
loopt tot 5 januari. «Help mij uit de nood» tenslotte wordt in het
N.T.G. gekreëerd op 10 januari en speelt tot 26 januan
R.V.D.P.
VRUD AG 29 NOVEMBER
Affligem
20 uur: vooropening van de tentoonstelling «Het Betere
Geschenk» in het Kultureel Centrum. De tentoonstelling loopt tot
31 december. Open op zaterdag van 14.30 tot 20 uur, zondag van
11 tot 13uuren van 14.30 tot 20 uur.
20 uur: in het Kultureel Centrum, Dorpsplein, vooropening
akwarel en gouachetentoonstelling. Inleider de h. L. Weynants.
Ingericht door de Leedse Kulturele Kring, V.A.B., Open op
zaterdagen en zondagen van 9.30 tot 12 uur en van 14 tot 20 uur,
op woensdagen en vrijdagen van 14 tot 20 uur.
Aalst
Tot en met 2 december in het Oud-Hospitaal, Oude Vismarkt,
tentoonstelling van werken uit het kunstenaarscentrum
Bergen/Noord-Holland. Open alle dagen van 14 tot 17 uur,
zondagen van 10.30 tot 12.30 uur en van 14 tot 18 uur.
Nog tot 9 december in galerij Valerius De Saedeleer, Keizerlijk
Plein, tentoonstelling Jos Albert. Open alle dagen van 10 tot 12
uur en van 14 tot 19 uur. Op dinsdag gesloten.
Nog tot 15 december in galerij Pieter Coecke, Molenstraat,
tentoonstelling werken van Herwig. Open alle dagen van 10 tot 12
en van 15tot 19uur. Op zondagvan lOtot 12.30uur.
Nog tot 4 december in de Belfortzaal. Grote Markt,
tentoonstelling Luc De Ro. Open alle dagen van lOtot 20 uur.
Nog tot 4 december in 't Apostelken. Mijlbeek, tentoonstelling
werken Romain van den Eede. Open elke dag van 11 tot 21 uur.
ZATERDAG 30 NOVEMBER
Aalst
20 uur: in Stadsschouwburg, Vredeplein opvoering van de
komedie «Dingen van Vroeger» door Het land van Riem.
20 uur: in de belfortkelder, Grote Markt, tentoonstelling
Vereniging voor Aalsters Kultuurschoon met werken van Gust
Francois, Pater Van der Linde, herinneringen aan Fr. Van
Schuylenbergh, beeldjes van Uytersprot, postkaarten van Viersé,
werken van Mej. Van den Steen en de heer De Block en B. Van
den Broeck. Open tot 15 december alle dagen van 15 tot 19 uur,
op zondagen van lOtot 12 en van 15 tot 19 uur.
ZONDAG 1 DECEMBER
Aalst
20 uur: in de feestzaal Moorselbaan (school) opvoering van «De
rotsen luisteren» in een regie van Louis Pauwels door «Hoger Op».
Aalst
II uur: ontvangst jubilarissen Rederijkerskamer De Catha-
rinisten in het lokaal Het Paviljoen, Grote Markt 5, Aalst.
16 uur: in de Feestzaal van het Stadhuis, koncert van het
Meisjeskoor «Halleluija» van het Instituut van de Dames van
Maria, in samenwerking met het Instrumentaal ensemble «Pro
Musica».
20 uur: in CSV, 't Fabriksken. Wellekensstraat 45 optreden van
Roland and his Bluesworkshop.
20 uur: in Stadsschouwburg, Vredeplein opvoering van de
komedie «Dingen van Vroeger» door het Land van Riem.
MAANDAG 2 DECEMBER
Aalst
20 uur: in de feestzaal Moorselbaan school) opvoering van «De
rotsen luisteren» in een regie van Louis Pauwels door «Hoger Op».
Aalst
20.30 uur: in de feestzaal Stadhuis, St.-Ceciliakoncert door de
Kon. Harmonie «Al Groeiend Bloeiend» o.l.v. L. Van den
Bossche.
DONDERDAG 5 DECEMBER
20 uur: in de zaal van het St.-Jozefskollege, Pontstraat of
Hoogstraat, vertoning van «Rode Psalm». Ingericht door K.F.L.
Aalst, 25 november 1974. Stads
magistraat Jan De Neve, die kui
tuurschepen Van Den Eede ver
ving, heeft vanavond de Dirk
Martensprijs 1974 uitgereikt aan
de dichter Ben Cami voor de bun
del «Wat ik wil is gelijk aan nul»
Ben Cami's bundel blijkt naar luid
van het verslag van de juryvoor
zitter Willem M. Roggeman on
der de 70 in 1973 en 1974 gepu
bliceerde dichtbundels de enige,
waarover alle juryleden van de
Dirk Martensprijs gunstig advi
seerden. Waarom berichtte de
stad enkele weken geleden aan de
pers dat gekozen werd uit 120
bundels? Een niet onbelangrijk
detail omdat de jury slechts 10
bundels voor eventuele bekroning
kon aanvaarden. 10 van de 70
biedt een ander gezicht op de
waarde van de huidige Vlaamse
poëzie dan 10 van de 120.
Jury-voorzitter Roggeman
noemde Ben Cami de dichter van
de bezinning. Hij bezint zich
voortdurend over de menselijke
situatie, leven en dood, over de
zin van beide. Wat zijn we? Waar
gaan wij naartoe? Hoe kunnen wij
de wereld beter, menselijker,
leefbaarder maken? Waarom
moeten wij elkaar altijd pijn
doen?
Dit zijn de vragen waarop Ben
Cami een antwoord zoekt In het
antwoord dat hij tracht te formule
ren zit daarom flink wat maat
schappijkritiek, schamper protest
en vooral zelfverdediging van een
individu dat zichzelf zeer kwets
baar weet.
Voor de jury is de bekroning van
Cami echter in de eerste plaats de
vaststelling dat bij die belangrijke
dichter de poëzie uit Wat ik wil is
gelijk aan nul. gewonnen heeft
van het protest. Op die laatste
vaststelling zal ook de Neder
landse gastspreker Geert Borgers
inspelen. Voor hem is Cami geen
aggressieve dichter, doch iemand
die zijn innerlijkheid wil be
schermen, niet vanuit een indivi
dualisme, maar vanuit een zorg
om de wereld waarin het dag voor
dag moeilijker leven wordt, want
één vernedering per dag noem je
je brood verdienen (Ben Cami).
Daarom streeft Cami ernaar, in
een grote samenscholing van
beelden (Walraevens) zichzelf te
zijn in de wereld, waarvan hij
niets meer verwacht voor zich
zelf, want Wat ik wil is gelijk aan
De overhandiging van de Dirk Martensprijs door Schepen J. De Neve
(lb)
Moeder Yolande, hoe u dat
weer tot het beste einde hebt
gebracht, is het geheim van
uw moeder-zijn dat verder
reikte dan tot Gertrude
alleen. Zo het al een kunst
was uw eigen kind op te
voeden, wat moet het dan
niet gevraagd hebben het
met dat zoontje van mulders
knecht vol te houden.
Met die liefdevolle en waar
derende gedachtenis eert
Johan, de toekomstige mon
nik en ik-figuur in Raf Van
de Lindes Vaarwel aan
Gertrude (Uitgave DAP,
Brussel) zijn pleegmoeder
Yolande en zijn pleegvader
Timothee, die hem na de
dood van zijn moeder opne
men op hun grote hoeve,
waarvan het huisje van
Johans gezin een afhankelijk
gebouwpje is.
Johans vader is arbeider
molenaar. Hij is sterk ge
bouwd en gezond en een
gewaardeerde arbeids
kracht. Maar zijn buien van
dronkenschap brengen el
lende in het gezin, waar ook
reeds omwille van Johans
debiele zusje Els weinig
vreugde is. Als Johans moe
der sterft in het kraambed
van haar derde kind, wordt
Els naar een instelling ge
bracht, terwijl Johan op de
hoeve van Yolande en Timo
thee een nieuwe thuis vindt
en er meer geborgenheid
ontvangt dan in het gezin van
zijn beproefde ouders kon
geboden worden. Johans va
der/, sinds de dood van zijn
vrouw eenzamer dan ooit,
verzet zich een tijdlang met
emotionele maar meestal on
redelijke argumenten tegen
het pleegouderschap van
Yolande en Timothee. Toch
zal hij Johan daar nooit
kunnen weghalen, ook al
groeit mettertijd een innige
gehechtheid tussen vader en
zoon. Dan slaat het noodlot
opnieifw toe: precies op het
ogenblik dat vader een nieuw
leven wil gaan opbouwen en
de terugkeer naar het huisje
voor Johan in het vooruit
zicht ligt, blijft hij dood in
een verkeersongeval, waar
van de precieze omstan
digheden nooit gekend ra
ken.
Op de grote hoeve groeit
Johan op naast het door
omstandigheden enige
kind Gertrude en met dezelf
de rechten en dezelfde plich
ten. Tussen Johan en Ger
trude ontwikkelt zich een
diepe vriendschap die echte
liefde wordt en gesteund is op
het samen-horen en op het in
elkaar aanvuren van ridder
lijkheid en prestatiedrang,
van tederheid en evenwich
tige geestelijke ontwikkeling,
behulpzaamheid en onvoor
waardelijke solidariteit. Het
onderwijsmilieu van beide
jonge mensen is echter zo
verschillend dat vervreem
ding onafwendbaar lijkt.
Maar de gereserveerde lei
ding van Yolande en Timo
thee, de wilskracht van Johan
en de vroege volwassenheid
van de serene Gertrude
nemen die bedreiging weg.
En als Gertrude en Johan
hun middelbare studies af
hebben, weet de een van de
ander niet zonder elkaar te
kunnen leven. Hun samen
horigheid, geëvolueerd tot
schroomvallig geuite ver
liefdheid. is echt en bestand
tegen aantasting. Maar een
mogelijk huwelijk ligt nog
heel ver af: een grote
schroom houdt beiden van
een lichamelijke toenadering
en daarenboven bereidt Jo
han zich voor op hogere
studiën die tenminste vijf
jaar zullen duren. Maar
tijdens de njaSriden die
Johans hogere studiën Voor
afgaan worden beiden ge
plaatst tegenover het onont
koombare verschijnsel
«roeping» en tegenover enke
le ernstige persoonlijke te
genslagen.
Een en ander brengt hen
ertoe afstand van elkaar te
doen en de religieuze roeping
te beantwoorden, echter pas
nadat zij hiervoor van elkaar
het uitdrukkelijke jawoord
hebben ontvangen.
Raf Van de Linde naast
Van Hemeldonck. Demedts,
Depauw, Weyts en Mets de
levende vertegenwoordiger
van de terugkerende bloei
van de heimatroman heeft
in meerdere van zijn werken
de problematiek van de
roeping behandeld, maar in
Vaarwel aan Gertrude heeft
hij daarenboven de onge
neesbare pijn van het ouder
loze kind uitgeschreven, voor
wie het leven vaak dubbel
zwaar is. Omdat je ondanks
alles een wees blijft en het
onthoudt in je hart, al zou
zelfs een engel het je probe
ren uit het hoofd te praten.
FRANS-JOS VERDOODT
Gerrit Borgers, Ben Cami en W. Roggeman (lb)
Over het woud en over het ontbla
derd woud
Vangt de regen aan,de regen in de
wolk
In de lucht in de kruinen in de
modder
En diep in de aarde
We hebben de oude vrachtwagen
achtergelaten
Hoe lang geleden stond hij over
moedig
Zoemend te wachten in de Haven
Deze oude vrachtwagen
Verzonken in de regen in de mod
der
In het ontbladerd woud
Minder moeizaam herinner ik mij
De oude Vietnamees die we zeven
dagen
Aan een koord hebben meege
sleurd.
De oude Vietnamees, met een
nekschot
In het bladerloos woud
Achtergelaten
Wat ik wil is gelijk aan nul
F.J. VERDOODT
IV/MI? J6 CiCFMS.
V/ttJ MAPOUOfc
Bljj'VCN K<jK£v!?!J
Door zijn zeer persoonlijke stijl
heeft Luc De Ro zich in de
kunstwereld een heel aparte
plaats weten te veroveren. Hij
schildert en tekent in een ver
nieuwde expressionistische
richting en heeft een totaal ei
gen vorm van uitbeelding aan
genomen.
Hij werd geboren te Ruisbroek
in 1925, behaalde zijn leraars
diploma maar weigerde steeds
het in de onderwijsrichting te
zoeken.
Volledig autodidaktisch be
gonnen leefde hij sinds 1950
door en voor zijn teken- en
schilderkunst, hij tekende voor
talrijke tijdschriften en kranten
in binnen- en buitenland en
weigerde halstarrig vóór zijn
vijfendertigste jaar werk ten
toon te stellen.
Deze eerste tentoonstelling
kwam er dan in het koncertge-
bouw te Brugge en kende een
enorm sukses. Als tekenaar
was hij in de jaren vijftig een
van de vernieuwers van de
Vlaamse grafiek zich vooral in
spirerend op het Vlaamse
volksleven. In gans zijn werk
zien wij trouwens zijn Vlaamse
aard dat vooral wat de kleur en
de opbouw van zijn werk be
treft.
Alhoewel hij zeer sterke land
schappen schildert die een
zeer persoonlijke visie weer
geven gaat zijn voorkeur vooral
naar de mens. Hij schilderde
reeds een vijfhonderd portret
ten van kinderen en volwasse
nen van drie maanden tot
91 jaar.
Op de tentoonstelling zijn heel
wat symbolisch-surrealistische
komposities te bewonderen
maar dan wel een heel eigen
vorm van surrealisme die zeker
geen invloeden vertonen van
de meesters Dali en Max Ernst
die hij zeer bewondert Zijn
komposities zijn zeer persoon
lijk, evenwichtig samengesteld
met als overheersende kleur
goud en geel, diepbruin, olijf
groen of nachtelijk blauw.
Om deze sfeer te kunnen reali
seren moet de kunstenaar een
scherpe observator zijn wiens
hand bovendien een techni
sche vaardigheid bezit en die
geleid wordt door een perfekte
tekenkunde.
De tentoonstelling blijft ge
opend tot 4 december en ver
dient een warme aanbeveling.
RVDP
Week van vrijdag 29 november tot en met donderdag 5
december 1974
Naast «THE EXORCIST», het enorme kassukses dat in ci
nema Palace zijn derde week ingaat, blijft in cinema Feestpa
leis «THE STING» op het programma staan. Beide films zijn
totaal verschillend van sfeer doch hebben op filmisch gebied
enige dingen gemeen: zij zijn biezonder goed verzorgd, op
technisch vlak evenals wat de akteurs betreft. Toch gaat mijn
voorkeur naar «The Sting» omdat hij veel vlotter is en boven
dien veelvuldig gebruikt maakt van struktuurversterkende
middelen die eigen zijn aan de «cinema», namelijk de tussenti
tels en diverse optische trukages (het omdraaien van een
bladzijde, overvloeiers, enzovoort).
Diegenen die beide suksesfilms reeds hebben gezien raad ik
aan even cinema Alfa binnen te wippen, daar draait van vrijdag
tot maandag «THE MACKINTOSH MAN», van John Houston
(«Fat City», «Reflections in a golden eye», «A walk with love
arid death» e.v.a.), met Paul Newman, Dominique Sanda,
James Mason en Harry Andrews. Huston' jongste film is een
Britse spionagefilm, waarin Paul Newman de rol vertolkt van
agent Rearden die zich in het milieu laat inlijven om een bende
spionnen in te rekenen. Het verhaal is dusdanig verwarrend dat
men als toeschouwer volkomen verbouwereerd is bij het einde
van de film, het verhaal zit zo knap in elkaar dat zelfs de
aandachtigste toeschouwer er het Noorden bij verliest. Aan
geraden.
Ook nog in cinema Alfa, tweede helft van de week: «L'HIS-
TOIRE TRES BONNE ET TRES JOYEUSE DE COLINOT
TROUSSE CHEMISE», een volslagen onvertaalbare titel voor'
een Franse film van Nina Companeez, met Frangis Huster,
Brigitte Bardot (alive and well), Nathalie Delon, Bernadette
Lafont, Frangis Blanche. Aan het aantal vrouwspersonen op
de generiek merkt u al dadelijk dat er aardig wat gestoeid
wordt in deze film, die nochtans niet als seksfilm kan worden
beschouwd aangezien er meer wordt gesugereerd en gepraat
dan getoond (alhoewel dat ook geen norm is, maar ja). Colinot
is een jonge knaap wiens geliefde ontvoerd werd, en aange
zien alles zich in een romantisch tijdperk afspeelt gaat hij haar
zelf proberen terug te vinden, detektives waren er toen immers
niet Op zijn speurtocht leert hij Gods wijde wereld kennen met
alles wat erbij hoort. Vrij banaal gegeven en slecht geakteerd,
zodus
GUY DE LOMBAERT
