«HOC
TSEN LUISTEREN
mn Ur» mill
FILM BIJ ONS
RAYMONDA
TE MERE
HOFMAN
KULTUURKALENDER
MARCEL KEKEBOS
IN DE BELFORTZAAL
KERSTNACHTMIS IN
DE KAPUCIENENKERK
OPEN DOEK VOOR EEN BOE»
HET BOLLEKEN
24 -13/12/74 - De Voorpost
In een zaal op de Moorseibaan, duidelijk een noodoplossing
voor de toneelgroep «Hoger Op» konden wij eindelijk eens
herademen. Al is de parochiezaal momenteel nog helemaal
niet zo geschikt, een turnzaal kan moeilijk een toneelsfeer
WEEK VAN VRIJDAG 13 TOT EN MET DONDERDAG 19
DECEMBER 1974
Vorige week zaten er weer een paar fouten in voor wat de
programmatie betreft, doch dat mag u, gezien de labiele situa
tie van het filmbedrijf niet verwonderen. Ik probeer er voor te
zorgen dat dat niet meer gebeurt.
Verder heel wat filmnieuws deze week, ik geef het kris-kras
door elkaar en begin bij cinema Alfa, waar «Deadly Trackers»
loopt (tot zondag). Het is een film van Barry Shear, van wie u
misschien ook «Wild in the Streets» en «Across the 110 th
Street» heeft gezien. Deze keer is Shear echter op de western-
toer doch dat maakt voor hem niet zo veel verschil uit: geweld
(vaak zinloos) is weer troef. Het verhaal is nogal stereotiep:
goed wordt eens te meer tegen kwaad uitgespeeld. Richard
Harris, Rod Taylor en Al Lettieri zijn de hoofdvertolkers.
In cinema Feestpaleis wordt «The Sting», de film met de
zeven Oscars, nog een week doorgespeeld (dat zijn dan vier
weken, niet slecht voor Aalst). «The Sting» is een enorm
goede film van George Roy Hill, met Paul Newman en Robert
Redford in de rollen van bijzonder handige oplichters die de
slag van hun leven slaan. Zij willen één van hun vrienden
wreken: die werd vermoord door handlangers van een rijke,
maar o zo louche bankier. Die bankier zullen zij dan even een
paar miljoentjes lichter maken, doch dat loopt niet van een
leien dakje want die kerel weet natuurlijk van wanten en is erg
op zijn hoede. Robert Redford is echter zo overtuigend en
handig dat de stouterd er zonder meer intrapt. Op het laatste
nippertje schijnt het aanvankelijk slecht te zullen aflopen, maar
dat moet u zelf maar gaan zien.
In cinema Palace: «The Bell Boy», of de dolle fratsen van
Jerry Lewis. Lewis maakte deze film in 1960, volledig op
lakatie in hotel Fontainebleau te Miami. Interessant om eens
terug te zien.
Filmklub Varia vertoont deze week eveneens een Jerry Lewis-
film: «Jerry Barst van woede». Deze film kan u gaan zien in
Gijzegem, Herzele en Mere. Op donderdag 19 dec. kan u bij
de Katolieke Filmliga gaan kijken naar de jongste film van onze
landgenoot André Delvaux: «Belle», met Jean-Luc Bideau en
Adriana Bogdana. «Belle» is het magisch-realistisch verhaal
van een man die een mysterieuze vrouw ontmoet ergens in de
Hoge Venen. Hij heeft er een verhouding mee die nogal onge
lukkig afloopt: zij wordt vermoord, of toch niet, want het lijk
wordt niet teruggevonden waar hij hij het laatst heeft gezien.
Zoals alle hermetische films zijn op «Belle» velerlei verklarin
gen toepasselijk: bestaat die vrouw wel echt? Is zij een gepro-
jekteerd beeld van zijn dochter die gaat trouwen en waar hij
dus afstand van zal moeten doen? Wie is de geheimzinnige
andere man? enzovoort. Hopelijk komt Delvaux zelf zijn film
inleiden, dan xordt u er misschien wat wijzer van. Feit is dat
Delvaux' films nogal moeilijk overkomen, gedeeltelijk door hun
traag verloop, anderzijds ook omwille van de gezochte, nogal
pretentieuze opzet.
Pater Janssens, drijvende kracht achter de Katolieke Filmliga.
(Jm)
Op 20 december a s. in de Mikisklub: «Wat smaakte mijn
kleine fransman lekker», daarover volgend week meer
GUY DE LOMBAERT
oproepen, toch hadden de leden van «Hoger Op» werk noch
moeite gespaard om alles zoveel mogelijk op te knappen.
Stof viel er althans niet te bespeuren, vandaar ons opgelucht
herademen, een welkome afwisseling na onze vele bezoeken
aan de stadsschouwburg.
In de regie van Louis Pauwels
brachten de leden van «Hoger
Op» een uiterst genietbaar
spel. We bevinden ons in de
woning van de Lowfell - boede-
De Aalsterse kunstenares Raymonda Hofman die wij enkele
tijd geleden aan onze lezers voorstelden toont haar werken
momenteel in het «Hof ten Dale» te Mere.
De emoties die de komoosities en de kleuren van deze kunst
schilderes oproepen zijn gebazeerd op een neuw kontakt met
mens en natuur. Elk werk dat zij voortorengt heeft een ziel
mee. Elke lijn, kleur, schaduw, en klaarte krijgt zijn juiste plaats
en vormt een geheel dat een streling voor het oog blijft.
De tentoonstelling blijft geopend tot 16 december op zaterda
gen en zondagen van 14 tot 20 uur en op maandagen en
vrijdagen van 18 tot 20 uur.
R.V.D.P.
VRIJDAG 13 DECEMBER
Aalst
20 uur: in Galerij Valerius De Saedeleer, Keizerlijk Plein 53,
vooropening tentoonstelling «Kunst en Kunstvorm uit Portu
gal» en «Byzantijnse en Russische ikonen». Open tot 6 janua
ri, iedere dag van 10 tot 12 en van 14 tot 19 uur. Op dinsdag
gesloten.
Tot 15 december in Galerij Pieter Coecke, Molenstraat, ten
toonstelling werken van Herwig Van Holbeeck. Open van 10
tot 12 en van 15 tot 19 uur. Op zondag van 10 tot 12.30 uur.
19.30 in Mikisklub, Nieuwbeekstraat 35, opening Internatio
nale Geschenkenbeurs, uit Oosteuropese landen. Open za
terdag van 14 uur af en zondag van 10 tot 13 uur en van 19.30
uur af.
Nog tot 15 december m Belfortzaal, Grote Markt, tentoonstel
ling Marcel Kekebos. Open alle dagen van 15 tot 19 uur,
zondag van 10 tot 12 en van 15 tot 19 uur
Nog tot 15 december in de Belfortkelder, Grote Markt, ten
toonstelling ingericht door de V.V.A.K., open alle dagen van 15
tot 19 uur, zaterdag van 10 tot 12 en van 15 tot 19 uur.
Affligem
Nog tot 31 december in het Kultureel Centrum tentoonstelling
«Het Betere Geschenk». Open elke zaterdag en zondag van
14.30 tot 20 iiur en op zondag ook nog van 11 tot 12.30 uur.
Moorsel
Tot vandaag 13 december, in lokaal Van der Borght, Opwijkse
Steenweg 15, tentoonstelling werken van Maurits Tilley. Open
van 9 tot 12 en van 14 tot 19 uur.
Lede
Nog tot 15 december in het Kultureel Centrum, Dorpsplein
«Akwarel en Gouache».
ZATERDAG 14 DECEMBER
Aalst
20.30 uur: in New Reform, Wellekensstraat 45, opening ten
toonstelling «Vormen van Kreativiteit»: een poging om venvar-
ring en misbruiken van het begrip «kunst» te relativeren, met
Pol Geest, Johan Van Geluwe, Luc Steels en Mark Verrekt,
Hervé Fischer, Helmut Schweizer, Paul Dieter Kramer, Felipe
Ehrenberg, Edgardo - Antonio - Vigo, David Persons, David
Zack, Ria Pacquée en Hans Koetsier. Achteraf gaat een kon-
cert voor drums door. De tentoonstelling loopt tot 29 decem
ber.
Zaterdag 14 en zondag 15 december in 't Apostelken, Mijl
beek, tentoonstelling boetseerwerke en geschenkjes van
«Dietbrand».
ZATERDAG 14 DECEMBER
Aalst
15 uur: in Galerij 't Apostelken, Mijlbeek, vooropening ten
toonstelling Omer Delandsheer. Tot 28 december, open van
11 tot 19.30 uur. Gesloten op donderdag.
ZONDAG 15 DECEMBER
Herdersem
20 uur: Optreden van Vuile Mong en zijn Vieze Gasten in het
parochiaal Centrum. Ingericht door K.A.J.
Aalst
19 uur: in zaal «Kring» Dr. De Moorstraat, opvoering van «Zijn
Afgod» door Nieuw Leven, in een regie van Vik Moeremans.
20 uur: in Pan, Wellekensstraat 45, tweede Jazz-avond in een
heraangepaste Pan.
DONDERDAG 19 DECEMBER
Aalst
20 uur: in de filmzaal van het St.-Jpzefskollege, Pontstraat of
Hoogstraat, vertoning door K.F.L. van «Belle» en film van
André Delvaux.
rij in Eskborrow in de heuvels
van Cumberland.
Boerin Jenny heeft alles klaar
gemaakt om de gasten die hun
vakantie op Lowfell komen
doorbrengen te ontvangen. Elk
van deze gasten brengt een ei
gen probleem mee en deze
kleine en grote moeilijkheden
krijgen op de boerderij een op
lossing. De onderwijzer en zijn
vrouw hebben problemen met
hun huwelijk dat spaak dreigt te
lopen. De jongere zuster van
de vrouw des huizes, goed op
gevoed en werkend in de stad
ziet haar liefde nog altijd in het
eigen boeredorp liggen en wel
in de persoon van Joe Honey
well, de jongen die ervan
droomt een eigen boederij te
beginnen. Anthony Stewart
treurt om zijn verongelukte
dochter.
Geoffrey Grantham,
verliefd op de vrouw van de
onderwijzer loopt uiteindelijk
een blauwtje en Mijnheer Fen-
ton de hoteleigenaar, een vent
met geld, die van Eksborrow
een bloeiende toeristische stad
wil maken ziet zijn plannen ge
dwarsboomd door de dorpelin
gen die met hart en ziel vas
thouden aan hun tradities en
hun intimiteit.
Het spel laat het publiek intens
meeleven met al die proble
men, het is een antrekkelijk
stuk dat opkomt voor waarden
en tradities en aktueel kan ge
noemd worden. Het is een
goed verhaal met als inhoud
een problematiek waarmee de
moderne mens meermaals ge-
konfronteerd wordt.
Louis Pauwels als Fred de
schapenboer gaf weer het be
ste van zichzelf. Myriam Buys
als zijn vrouw Jenny gaf een
goede vertolking weer. Nest-
Verhof stadt was de juiste per
soon voor de onderwijzersrol
maar hij stotterde nogal wat:
een gebrekkige rolkennis! Lut-
garde Matthieu als de onder
wijzersvrouw viel buitenge
woon mee; zij wist door haar
natuurlijk spel te ontroeren, wij
kunnen hier van een schitte
rende prestatie gewagen. Ann
de Baets - Pauwels als de
jonge zuster van de boerin was
fris en hups maar kon ook het
ernstige gedeelte van haar ver
tolking zeer goed aan. Frans
Matthieu was zeer goed in zijn
rol van de oudere bezoeker.
Mark Poppe gaf een goede ty
pering van de man uit Honey
well. Frans Pauwels verbe
terde sterk naar het einde toe.
Wat de vertolking van Fons
Janssens als de hoteleigenaar
Meneer Fenton betreft moeten
wij opmerken dat wat hij pres
teerde werkelijk aan het ab
surde grensde, hij kende zijn
rol niet, stotterde dan ook
voortdurend en maakte een be
lachelijke indruk, een gedeelte
van het publiek vond zijn op
treden zo lachwekkend dat een
gegiechel, trouwens helemaal
ongepast, er het resultaat van
was.
Het dekor verdient alle lof: het
was funktioneel, ordelijk en
mooi. Frans Philips, Jos De
Smedt en de gildeleden ver
dienen hier zeker een pluim.
De belichting en de klank wa
ren eveneens zeer goed ver
zorgd. Algemeen li aten de ak-
teurs van «Hoger Op» een
gunstige indruk na. Wanneer
nu door de parochie nog verder
aan de opsmulT van de zaal
gewerkt wordt dan zal «Hoger
Op» de toekomst weer roos
kleurig kunnen inzien.
ROEL VAN DE PLAS.
Het kan wel eens van het goede teveel zijn maar wij zijn de
mensen die in de eerste plaats wat water in onze wijn dienen te
doen. Wat wij nu echter reeds maanden lang met een regel
maat van «om de veertien dagen een ander» te zien krijgen in
onze eigen Belfortzaal en Belfortkelder loopt zo stilaan de
spuigaten uit. Dure vernissages met even dure schilderijen
vormen daar tegenwoordig de normen waaraan de Belfort-
schilderkunst moet voldoen. Met Marcel Kekebos veranderen
de zaken geenszins integendeel weerom wordt er kwistig
gestrooid met landschappen allerlei, met bomen die in de i
werkelijkheid reeds jaren voorbij gestreefd zijn en met namaak j
van ons aller Valerius De Saedeleer. Graag kenden wij enkele
van de belangstellenden die voor dergelijke afgezaagde en j
afgekleurde schilderijen de slordige som van veertigduizend f
balletjes kunnen neertellen en dit in een tijd dat spaarzaam- j
heid alom gepredikt wordt, dat devaluatie in een kindermond
gelegd wordt. Lieve mensen, de winterlandschappen met de
intimiteit van een dorpje in de vallei, waarboven de dreigende
koude woelt in weerbarstige kompozities, of de mensen ver
groeid met het landschap die er een eenheid mee vormt, de
oogst en de stoere landarbeid lijken ons momenteel zo ver
groeid met de Aalsterse Belfortzalen dat andere kunstenaars
zich daar wel eens kunnen door laten afschrikken en wij tot het
einde van onze dagen gedoemd of liever gedwongen tegen wil i
en dank, zullen zijn om de schoonheid van het landschap te f
beschrijven; met of zonder wasknijper op onze neus de kleur
en de charme van ons aller Dender te bezingen in een taal die
zingt van overtollige liefde voor wat in de huiskamer de illuzie I
van een puur en rein, een gezond en aantrekkelijke wandbe-
kleding moet vormen. Om de evolutie van de heer Marcel I
Kekebos te ervaren moet u beslist uw tegenzin voor land- J
schappen allerlei, stel dat die er is natuurlijk, op het plein van
de Grote Markt achterlaten.
ROEL VAN DE PLAS I
Op dinsdag 24 december 1974 gaat in de Kapucienenkerk
de traditionele Kerstnachtmis door, uitgevoerd door het
Kon. St.-Jobkoor met orkest. Deze nachtmis zal dit jaar
een uitzonderlijke betekenis hebben, gezien het koor
hiermede zijn «jubeljaar 1975» opent; het is immers in
1975 dat het Kon. St.-Jobkoor zijn 60-jarig bestaan viert.
Voor deze gelegenheid werd nog een gans bijzondere
inspanning gedaan. Uitgevoerd wordt, de «Weihnachts-
messe nach Choral- un anderen Motieven aus bekanten
Weihnachtsliederen», opus 51 van Christoph-Lorenz Ka-
gerer, een Oostenrijks komponist die waarschijnlijk rond
1900 leefde. Deze zeer rijke muzikale, maar tevens zeer
moeilijke kompositie heeft dit speciaal dat zij, zoals de
titel het zegt, gans gebaseerd is op kerstmotieven, zoals
«Stille Nacht», «Es ist ein Ros entsprungen», «Puer natus
est nobis», «Gloria in excelsis Deo». Waar zijn Kyrie en
Agnus Dei getuigen van het zuiverste romantisme, ge
bruikt hij in zijn «Gloria» een voor zijn tijd uitzonderlijke
moderne techniek van tegentijden en breeknoten. Voor de
uitvoering van dit oeuvre, werd het orkest versterkt met 2
hoornblazers en een trompet. Verder zijn er kerstliederen
uit Vlaanderen, Frankrijk, Duitsland en Engeland.
PROGRAMMA:
Dinsdag: te 23.30 uur kerkdeuren open, toegang vrij. Te
23.45 uur: «Kerstpoëzie» omlijsd door kerstliederen. Te
24 uur: plechtige middernachtmis, met tijdens en na de
mis, kerstliederen. Uitvoerders: koor en orkest o.l.v. Ro
ger Van de Wiele. Aan het orgel: E.P. J. Van Herreweghen.
Solisten: Mw. Daelman-Troffaes en H. Van Geert.
Nonkelken was rijk en had
nooit anders dan voor zijn
plezier geleefd: lekker eten
en drinken, jagen, paardrij
den, met de handboog schie
ten en op staminee gaan.
Nonkelken was zeer popu
lair, zeer gezien en geliefd.
De mensen van het dorp
noemden hem haast niet
meer bij zijn eigenlijke
naam. Wie kende die ook
nog? Men was het gewend
hem «Nonkelken» te horen
noemen; wellicht omdat hij
slechts één neefje als familie
had, die hem natuurlijk
altijd «nonkel» noemde.
Maar plots sterft het popu
laire Nonkelken. Aan een
wreemde ziekte die zich
toonde als een kitteling van
zijn keel en door hem het
bolleken werd genoemd en
spoedig door iedereen in het
dorp erkend werd als de
fatale kwaal waaraan hij
tenonder ging. Toch wist de
dokter beter: de drank en de
vrouwen, daarvan had de
jonggezel te veel genoten!
Het ene neefje, Vital, erft al
de goederen van Nonkelken,
stopt zijn bijna afgemaakte
studiën aan de universiteit en
komt definitief op het kas
teeltje van Nonkelken wo
nen. Aanvankelijk blijkt dat
hij ook het onstilbare verlan
gen naar de geneugten van
het leven heeft geërfd. Hij
leeft zelfs heel wat ont-
stuimiger, tot een paar diepe
ontgoochelingen in zijn lief
deleven hem ontnuchteren
en zelfs een tijdlang van hem
een mensenschuwe maken.
Maar ook hierin komt ver
andering als hij dodelijk
verliefd wordt op en trouwt
met Eleken, het schroom
vallige natuurkind uit de
herberg De Groene Linde.
Eleken is bijzonder mooi, is
onbesproken van gedrag en
arm. Het huwelijk brengt
natuurlijk het hele dorp in
opschudding. Het betekent
een standverlaging, waar
voorzijn vrienden hem waar
schuwen. Maar Vital be
schouwt dit huwelijk als de
enig mogelijke houding voor
een eerlijk minnaar. Iets roer
de even diep In hem, van
medelijden. Zij was toch
eigenlijk maar een arm, zwak
en ook eeri(jk mooi meisje,
die al haar hoop gevestigd
had op een geluk dat hij haar
door zijn hofmakerij had
voorgetoverd; en nu stond hij
daar opeens tegenover haar
als de machtige, onrecht
vaardige slechte rijkaard, die
terugneemt wat hij bijna
plechtig reeds beloofd had.
Hij voelde wroeging.
Het aan de mentaliteit van
Nonkelken gewende dienst-
personeel van het kasteeltje
beschouwt dit huwelijk als
een uitdaging: «Doe l(jk
Nonkelken! Stel ze kontent
mee geld as er ne kleinen moe
komen! Moar 'n treiwt er
toch nie mee, 'n doet de
noame van ou scheune fa-
mielde toch die oniere nie
aan!»
Maar Vital zet zijn wil door
en gaat met Eleken een rustig
en gelukkig huwelijk tege
moet. Tot hij zich met schade
en schande in de dorps
politiek stort en de vijand
schap op zich laadt van de
«heren» van het dorp, zijn
vroegere drinkebroers. Van
die nederlaag herstelt hij
nooit meer helemaal. Nau
welijks veertig jaar oud,
sterft hij een ellendige dood
en de mensen van het dorp
fluisteren 't Es 't bolleken;
hij hé dezelve ziekte as
Nonkelken, 'n famieldeziek-
te.
Met dit Het Bolleken (thans
her-uitgegeven door Man-
teau, Brussel/Den Haag)
brengt Cyriel Buysse het tra
gisch verhaal van mensen die
oeverloos veel tijd en geld
kunnen besteden aan hun
hartstochtenen hun materië
le verlangens, maar daarom
nog niet gelukkiger zijn dan
arme luiden. De arme luiden,
aan wie die andere Vlaming
Gustaaf Vermeersch zijn
naturalistisch proza heeft
gewijd.
FRANS-JOS VERDOODT
