dancing pigalle
PRINS ANTOINE: 'K WIL HERBEGINNEN
DE ZOETTERIKKEN WORDEN
PLEZANTE BIEKES
NAAR'! CIRKUS
KARNAVAL
«OVER DE DENDER»
ZOEKT BIERPRINS
EEN «OILJSTERSE PLOOT»
MET DE
SCHRAMOEILLEKRABBERS
VAN SJIEPEEREKES
EN ZEEPAARDEKENS
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
24 - 17-1-75 - De Voorpost
praaVwagej
Prins karnaval is dood, leve
prins karnaval.
Voor Antoine Van Der Hey-
den heeft het schone liedje,
zoals dat met schone liedjes
hoort te gaan, niet lang
geduurd. Een heel klein
jaartje maar. «Ik wil d'r
onmiddelijk mee herbegin
nen, als ik mag van vrouw
lief».
«Een beetje spijt,ja,als je
maar eens nagaat welke
kansen tot kontakten, welke
straatr niet als hij zo even
tjes terugblikt. Het is een
straat als een andere, alleen
wat specialer. Samen iets
opbouwen staat hier cen
traal en wringers krijgen op
welke manier dan ook onge
lijk. Dat is trouwens de
sterkste van de man die mij
moet opvolgen. Als Fran-
gois het niet haalt is 't een
ongelukje. De Koolstraat
staat er achter».
Dat hij, mits het hoogstnor-
male goedkeuringsknikje
van vrouwlief, die hele
grootste ervaring nog eens
vna A tot Z wil overdoen
schreven we hoger al. Als
gladde Aalsterse vos pikt hij
onmiddellijk in «Mjjn vrouw
is meestal mee op toernee
teweest, maar allé.... en
bovendien moet de Prinsen-
caemere leefbaar bijven.
Dan zijn er nog de Kool-
straaten mijn matchkes ar-
bitreren». Zonder dan nog te
spreken de karnavalgroep
die Antoinefiguurlijken ook
wel in de ware betekenis
van die wending 'onder de
vleugels heeft genomen'.
Een klein wensje mag er
vooreen prins die Aalst naar
bestvermogen heeft verte
genwoordigd (en daar,*
zal dit tegenspreken, m
geslaagd in ook) wel vai
«Wie mij opvolgt»; or!
Antoine een beetje spijts
kend, «dat hij het beter do
voor Aalst en onze kan
val».
Gemakkleijk taak wordt
iets niet.
(A. Heyvaert)
ontmoetingen en belevenis
sen ik heb mogen noteren.
En zeggen dat ik die hele
Aalsterse bedoening vroe
ger zo ongeveer koudweg
-over me hen liet gaan».
Prins Antoine die vrij toeval
lig in die aparte wereld van
het karnavalgebeuren te
recht kwam heeft mooie
momenten mogen beleven
tijdens zijn bewind. Alhoe
wel, en hier pennen we
opnieuw de prinselijke
woorden neer «prins woden
stukken vlotter en gemakke
lijker uitde broekzak werd
geschud dan het eigenlijk
vertegenwoordigen van zo'n
titel».
Waar de beste en minder
goeie mijmeringen dienen
gezocht? Om in een adem
op die twee vragen te ant
woorden: het slechte ver
geet je, kritiek is gemakke-
l:'k. En dan de best herinne
ringen. Mijn regentschap is
natuurlijk nog niet helemaal
teeinde maaropdit moment
heb ik (zorgvuldig bijgehou
den, rekenmaar) honderd en
een bezoek afgelegd. Daar
bij krijgen de oudjes die ik
een attentie mocht bezorgen
wel een zeer aparte plaats.
ZOnder daarom die reuze-
karnavaldagen een ogenblik
te vergeten: de stoet om
zomaar iets te noemen, een
zondag met zon, volk en
sukses. Allé; ik heb het
allemaal met plezier gedaan
en 't is enorm meegevallen.
Een beetje spijt, natuurlijk».
Antoine vergeet zijn Kool-
De Schramoeillekrabbers wer
den. om in de stijl van de
omgeving te blijven, een beetje
vertimmerd uit D'EIastieke
Sjinsjippen. Naast de reeds
genoemde lolbonk, Antoine,
staat ex-bloemenfee Nicoe er
Dit jaar is er dan toch een initiatief gepland om karnaval
ook «over den Dender» te brengen en dit door basket-
ploeg Suncharm in samenwerking met brouwerij Wiele-
mans. De eerste grote Wielemans Vastelaovendfiesten»
kunnen reeds bogen op een meer dan gevuld programma
van zaterdag 8 februari tot en met maandag 10 februari.
In zaal Black-Boys, Pierre Corneliskaai gaat zaterdag 8
februari vanaf 22 u de verkiezing door van de BIERPRINS.
Wie de eerste prijs viseert, een bromfiets van 13.000 fr, en
tussen de 18 en de 35 jaar is, lid van een sport- studenten-
klub of karnavalgroep kan mits teoretische en praktische
proeven de titel behalen. Kandidaturen dienen bij de
Black-boys binnen te zijn voor 31 januari a.s. (jv)
Een LP, meer dan veertig minuten vol Aalsterse karnaval
in een rasecht Oiljsters, zijn we voortaan rijker. In de reeks
«Hier spreekt men Oostends, Brugs, Gents... werd nu ook
de plaat «Hier spreekt men Oiljsters» uitgegeven.
Vorige dinsdag overhandigde de platenproducer een ek-
semplaar aan de h. burgemeester en het schepenkollege,
terwijl ook alle medewerkers tijdens de receptie op het
stadhuis, alsook de pers er een aangeboden kregen.
Eerder toevallig ontstond het opzet om Aalst in te schake
len in deze platenreeks, de Aalsterse showavond eind
augustus op de Hopmarkt was er de direkte aanleiding toe
en eind oktober ging ter gelegenheid van de plaatopname
het hele showgebeuren nog eens door in de Madelonzaal.
Je hoeft al niet meer te raden wie er aan medewerkte.
Naast, vanzelffsprekend, burgemeester De Bisschop, tal
van karnavalgroepen die voor de nodige sfeer in de zaal
zorgden, Keizer Karnaval Kamiel Sergant, de dekenij
Koolstraat, De toneelgroep Hoger op, Prins Antoine, Lp
boon, Prins Michel met een «boerenberremiesterlied» a la
Yvan Heylen, dat niet van de poes is, de prinsencaemere
met sketches en vanzelfsprekend het Corum Alostum Im
periale met als solisten Nicole Schellinck en Frans Wau-
ters. Het «Weir zen jonges van de Veirkemert» ontbreekt
or zeker niet op. Een toemaatje, de prijs, amper 199 fr, is de
plaat overwaard, (jv)
Ze komen allemaal uit de omgeving van het polidebureel, zijn
welgeteld 22 jaar 'onderons' en 9Zoeterikken' en, ochgottekes toch,
hoe zouden ze kunnen leven zonder hun karnaval. Voorzitter
Bernard Arijs die de jaren zonder karnaval niet meer weet te noemen
zegt het voor al de anderen: «'t Zit in het bloed en krijgt dat er maar
eens uit».
Hoewel de groep van toen ze nog
Onderons heette een respek-
tabel aantal fameuse lolbeleve-
nissen kan voorleggen zijn de
huidige Zoeterikken nog relatief
jong. Van hart uiteraard maar
ook als gemotoriseerde deelne
mer aan de stoet. Met de
Far-West-Bar van twee jaar
geleden en de Rio De Janeiro-
uitbeelding die vorig jaar werd
ineen geknutseld lonkten de
mannen van de Sint Kamiel-
straat Geraardsbergsestraat en
St. Job-omgeving duidelijk maar
roemruchte en kleurrijke uit
spattingen uit vreemde karna-
valsteden. Dit jaar zoeken de 30
zoete ventjes het met hun
zoetekes wat dichter bij huis.
Met zijn allen zijn ze druk in de
weer om een reuze-bijenkorf te
kreëren. Dat zij zelf voor
zoetgevleugelde prikbeestjes
gaan spelen lijdt wel geen twijfel.
Toen we de groep aan het werk
zagen viel het zo meteen op dat
er heelwat jonge mensen aktief
in het Zoeterikkenleven mee
spelen. Voorzitter Arijs: «Als
bestuursleden moet ik Etienne
De Clercq. Rene De Troch en
DolfCorthals vernoemen. Maar
belangrijk is dat iedereen zijn
zegsken heeft. Als je een groep
wil bijeenhouden kan dat ge
woon niet anders tegenwoordig.
En misschien gelukkig maar dat
Iz godgeklaagd. De Schramoeillekrabbers mogen voor ons part
dan nog een pienieuwe karnavaltelg zijn, en dus uiteraard boordevol
entoesiasme zitten, maar 't blijft godgeklaagd. Een ijverige burger op
een zaterdagmorgen om zo'n onmenselijk uur naar de Fiberfleet
lokken kan nu eenmaal geen fatsoenlijke manier van doen worden
genoemd. En terwijl het getimmer - geplak in de loods
-waar-alles-kan ons er attent op maakt dat we er beter hadden aan
gedaan eerst eventjes de slaap uit de -reeds half open gerumoerde-
ogen te wrijven staat een lekker frisse prins Antoine ons te woord.
borg voor dat de 20-koppige
groep veilig door de eerste
karnavalsbattementen wordt
geloodst.En een klein beetje
mag iedereen gerust zijn: 't zijn
er uit de omgeving van de
Koolstraat. Om zomaar een
greepje weg te gooien: Micmak-
ker Éddy De Neef, allerzoetste
meter Margriet Peters, André
Mertens, Nadine Wils.
Christiane Van Der Heyden
(kandidate Bloemenfee '75?)
Van een groep die pas in mei
laatsleden werd uit de grond
gestampt kan je niet zoveel
vertellen en één ding moet je bij
alle nieuwkomers dan nog tot in
het haast vervelende oneindige
herhalen: ze willen zich, als dat
zou nodig zijn, tegen heug en
meug. amuseren. Geen greintje
geheimdoenerij voor wat het
praalwagenontwerp betreft. Een
beetje invloed van die vermaarde
Prinsencaemere dachten we zo
toen men ons uit het ijzeren
geraamte een 'Kultureel cirkus
met Jack in the box' voorteken
de. Zoals ook de niet zo snuggere
lezer (zijn er zo?) wel durft
veronderstellen gaat het hier om
een ajuinachtig cirkus. Wat ze
niet weten is dat een reusachtige
muzikale clown hierbij de
hoofdrol speelt. Het zou geen
heuse Aalsterse Schramoielle-
krabberinitiatiefzijn als het niet
allemaal tot in de puntjes zou
worden uitgedokterdEen
zweem geheimzinnigheid lokt
Antoine uit als hij fluistert dat
die kostumes iets aparts zouden
moeten worden. Ais we even aan
een andere kostuumaffaire den
ken dan weten we dat het echt
kan. Al moet het in enkele dagen
of minder. Voorde rest een heel
overbodige, maar welgemeende
wens: dat die Koolstraat-en-
omgeving snuisteraars het nog
lang mogen volhouden.
Roland Beeckman, voorzitter
van dc Sjiepeerekes (wat dat
beest is zullen we hier trachten
duidelijk te maken, ongeduldige
krabottekracheleir) noemen we
voortaan alleen nog 'de Nep-
meertunusbaaspeereken'. Om
nu toch maar naar de regionen
van verstaanbaarheid af te
dalen: Dc Sjiepeerekes vormen
een twintigkoppige leutebende
die het, inflatie-lap-het-aan-je-
laars, in dit gezegende en
gepasseerde jaar 1974 hebben
aangedurfd altegader voor kar-
navalvereniging te gaan spelen.
Om het kind nu helemaal bij zijn
(of is Zjiepeereken vrouwelijk,
lees dan HAAR) naam te
noemen: we keren met rasse
schreden en een kop die nog wat
naar karnaval zweemt terug
naar die maand april. Enkele
frisse jongelingen komen met
het ekstravagante idee voor de
pinnen: laat ons een karnaval
groep bouwen. In die Aalsterse
Stede is er nog geen. Hoe ze aan
't NOESTE WEIK VEDROM
EEN OITJGEBRAIDJ ARTIKEL
OEVER 'D OILJSTERSE
KARNAVALGROEPEN
E. HERTECANTLAAN 9290 BERLARE
Tel. 052-42.35.86
IEDERE ZATERDAG EN ZONDAG ORKEST
de tijd voorbij is dat een enkeling
het allemaal voor het zeggen
had». Wc mogen dus nog een
beetje gerust zijn, de opvolging
is bij de Zoeterikken verzekerd.
Aan een oude rat in het vak.
iemand van de groep, vlugjes
nog even gevraagd of hij ons
geen wens kon verkopen voor
Aalst-karnaval. Het bleek niet
met een enkel woordje gezegd te
kunnen worden en we zijn
verplicht de raadgevingen van
een oudgediende samen te
vatten. -Wij trachten, net als
gelijk welke groep, het beste te
Idereen weet dat er in
voorbereiding enorm veel
tijd en geld kruipt. Hoewel
beloning eigenlijk
onszelf cadeau doen zou er
eens serieus mogen
worden aan prijzen die
evenredigheid zijn met
gepresteerde. Tenslotte
hier toch naam en faam
Aalst op het spel. Verder
heel klein algemeen wensje:
onze, nieuwe prins het
mag flikken als Antoine*.
die waterachtige naam geraak
ten? Iedereen had zo zijn eigen
voorstelletje en als het leuke
Zeepaardeken uiteindelijk de
prijs in de wacht sleepte dan heet
dat te zijn omdat als absolute
voorwaarde werd gesteld dat de
naam van de pasgeboren tijdens
de eerste karnavalpassen diende
te worden uitgebeeld. Meteen
weten we bijzonder stellig dat de
praalwagen en wat daar bij
hoort in het geheel niks heeft te
maken met Zjiepeerekes. Rusti
ge toeschouwers moeten dus niet
zitten wachten op wat voor
zeemeerminnen, Neptunusafge-
zanten of dergelijke waterkie
kens meer. Serieus en zonder
zwansen, als je die doucheach
tige uitbeelding van de Zjie-
peerekens wil zien dan moet je
maar komen kijken. Het geheel
van hun uitbeelding speelt zich
willens nillens een stuk onder
water af en de gebruikelijke
prikjes on der de zeespiegel
fantaseerj er zelf maar bij. Om
nu nog iets over de groep zelf te
vertellen: hoewel de leden ervan
zo'n beetje verspreid zitten over
deze hachelijke stad huizen de
meesten onder hen toch in de
omgeving van een toeristenhalt;
met zijn allen stomen ze hun
wagen klaar aan de Sint-Anna-
laan en zonder uitzondering
staan ze achter, voor en naast
hun kompagnon Danny Meert
wanneer die straks in de arena
van dc prinsenverkiezing treedt.
Voor het overige zal deze
beginnende groep het wel rooi
en. Daar staan Roland Beeck
man, Gilbert Marcoen, Margot
De Waegeneer, Danny Meert en
Willem De Troch borg voor.
Onder de leuze 'Ve< 1 plezier en
als we onze centen zo'n beetje
terug hebben zijn we kontent'.
Verder maar hopen 'dat we niet
vóór of achter een muziekve
reniging moeten opstappen, al
klinken die deuntjes nu nog zo
aardig, dat het weer mag
meevallen en dat het nog
jaaaaaren mogen beleven'.
WATER
Zwemmen is een beetje bijna
heilig zijn, schreef Paul Snoek.
Dit overweldigend gevoel van
bevrijding uit een maatschap
pij vol sleur en pietleuterigheid
heeft de ik-figuur uit Jan
Veulemans' Water (uitg. De
Clauwaert. Leuven) ertoe ge
dreven zich als een overmoe
dige zwemmer honderden
meters ver in een meer te
wagen. Uit de beschrijving
blijkt duidelijk dat het de
Laacher See is. gelegen aan de
voet van een groene Helling
warop de benediktijnermon-
niken van Affligem in de
middeleeuwen de gele abdij
van Maria Laach hebben
gebouwd.Aanvankelijk is dit
waagstuk een wérkelijke be
vrijding. Speels en ontspannen
als zijn zwemwijze is, herinnert
hij zich de blijde dagen van zijn
jeugd, zijn zonnige verlovings
tijd met zijn vrouw Hella, de
vlotheid waarmee hij in zijn
werkkring de onvermijdelijke
spanningen naast zich legt. Hij
vond het water net koel
genoeg. En ongelooflijk blauw.
Blauwer dan dc vele waters die
hij ooit onder de armen had
gehad. Een brede plas hemel.
Ik ben een kikker, dacht hij.
Een denkende kikker ben ik.
Een dromende kikker. Alleen
water kon je doen vergeten dat
je vol lauw bloed stak.
Maar gelijktijdig met de onge
merkt in zijn lichaam naar
binnen sluipende vermoeid
heid. keert de bezinning terug,
het schuldgevoel, de onmoge
lijkheid te heersen boven een
maatschappij van mensen, het
voor hem - die zich ooit een
monnikspij gedroomd had -
ontmoedigende bezoek aan de
abdij, de herinnering aan het
drukke tenten- en strand-
toerisme en de oorlogsverhalen
van de baas van het klein hotel
waar hij met Hella verblijft. Hij
zwom niet terug naar het riet.
waarachter Hella wachtte. In
de richting van de abdij zwom
hij, dc afstand leek korter dan
naar de tenten. In kuiten en
armen werd hij de vermoeienis
gewaar. Het meest verwon
derde hem wat er mijn zijn
ogen voorviel. Het water leek
niet meer blauw, het werd
donkergroen, hij begreep hel
niet. De herinneringen aan zijn
ongelukkige vader, de abdij,
zijn liefdeloos optreden tegen
over zijn eigen kinderen, zijn
misschien onrechtvaardig oor
deel over sommige kollega'sl
dat alles verergert zijn angst,
De kleur van het water is niet
langer blauw, zelfs niet meer
groen, het is bruine modder die
welgelijk om het dichttrekt.
Hij weet dat hij slechts door
zelfbeheersing en uiterst zui
nig gebruik van zijn krachten
de over kan bereiken. Eén ding
moet hij nu doen, aan iets
anders dan water denken, aan
gisteren of aan straks, aan hel
hotelletje van vanavond. Hij
zoekt de abdij, dc gele torens
tegen de hemel. Het geluid van
de klokken zoekt hij, maar hij
vernam alleen zijn hijgende
adem en een ver mengsel van
onwezenlijke stemmen. Even
poogde hij zich in te beelden
dat hij een kikker was, maar
het leek nu een kwellende
gedachte.
Maar niet kon op dat ogenblik
nog baten. De doodsangst is
ingetreden, de euforie vóór hel
fatale ogenblik. Hij schreeuwt
om Hella en om zijn kinderen.
Dan neemt het meer hem
rustig tot zich. vlak bij het riet.
Alsof het een kikker tot zich
nam.
Frans-Jos VERDOODT
