Pers uerrast op aangename namiddag
Dode hond on wenende schepen
AALSTENAAR JAN MAÏIHIEIIBEROEPSRHZIGER
De Moslimonaden
Steg?;
OVER KARNAVAL
ILLES
/an N
De Voorpost - 17-1-75 - 3
i de gij
sn A
de khaanwezigheid van burge-
5 vaneester De Biscchop,
ïen dadssekretaris Willems,
ïspeeihepen Ringoir, Kapitein
misachiels, Hoofdkommissa-
beo<( Geeroms, Keizer Karna-
;n arl, Prins Karnaval Antoine,
oemenfee Myriam, het
n _jnavoltallige feestkomitee
1 vele perskorresponden-
had in de salons van het
WStel Atlanta een perskonfe-
ttie met spijs en drank
der, opiatS-
et kontorzitter Fons Singelijn
Aalstette ons allen welkom en
Raoulj de twee versies van het
9ntvanfenu voor. Vooreerst was er
tofficiele menu en daarbij
eefni'f or'9'ne'e opgesteld door
'ooradl Corum Allostum Impe-
;idsbo|e die voor insiders een
i de sillsters kruid meegekregen
d. Na de «Krèft a la Anita»
n forel met diverse kruidi-
nmerk sausjes kregen wij de
Onder (Umentatiemap die het
z,jn' igrammavan de karnaval-
iprobkfsten ann0 1975 bevatte-
willen onze lezers niet
ger dan nodig op de
ien sedöef stellen. Hier volgt dan
?edertii beknopte rooster die
;rs van|r a|S de tijd er nog rijper
Let cpr is uitgebreid in geuren
•ken'n|kleuren °Pn'euw zal ver"
ing"is ï'Jnen-
en diclii^S' 24 Jar,uari te 20 uur
de keizershallenVerkie-
(g Prins Karnaval 1975«
ssen Wb wordt het?
ven wejdag, 9 februari te 14 uur
gmacWidgang van de 47ste kar.
aankw t t met 45 Aalsterse
n met
chter |ePen
icmen»vormin9 van "e stoet IS
ïnleniials gewoonlijk op de
d omwborselbaan.
it tcrregwijzer: Moorselbaan,
en kwijvenjerstraat, Varkens-
ng van^rkt, Molendries, Sint An-
brug, Werf, Molenstraat,
nm Jpellestraat, Graanmarkt,
.lénartstraat, Stations
in, Stationstraat, Espla-
leplein, Dendermonde
?enweg, Zeshoek, Dirk
iJrtensstraat' Koolstraat,
v ^tridpark, Duivekeestraat,
"et"rJltsestraat, Vlaanderen-
3at, Nieuwstraat, Grote
s te li
Meert
Markt, Lange Zoutstraat,
Korte Zoutstraat, Keizerlijk
Plein (daar zijn tribunen
voorzien, een afsluiting zal
geplaatst worden en de in
kom bedraagt er 20 frank),
Arbeidstraat, ontbinding
hoek Arbiedstraat en Kapu-
cienenlaan.
Te 19u30 in de Keizerhallen
prijsuitreiking aan de mu
ziekverenigingen en taptoe
door de verschillende mu
ziekkorpsen.
Maandag, 10 februari dte 14
uur Show met de heksenbe-
zem door de Aalsterse Gil
lis. Op Sint Anna Kinderka-
valkade.
te 16 uur Traditionele massa
ajuinenworp
te 17 uurTwee rondgang van
al de Aalsterse groepen. Na
de stoet is de uitreiking van
de prijzen aan de Aalsterse
groepen in de Keizershallen.
Dinsdag, 11 februari dte 15
uur rondgang met de Oude
Garde en de Voile Jeannet-
ten.
Zondag 16 februariDag van
de Prinselycke Carnaval-
caemere der Aloude Keyser-
lycke Stede tot aalst met als
apoteose het karnavalvuur-
werk«Vaarwel karnaval
1975, Dag karnaval 1976» op
het Stationsplein. Tot daar
in korte trekken het pro
gramma van de komende
feestelijkheden. Na een lek
kere «Petrolsoep» vergastte
het «Corum Allostum Impe
riale» met als hoofdvedette
Nicole Schellinck, we ston
den even verstomd van zo'n
mooie stem, ons op hun
allernieuwste hit «De krab
bers». De mannen van het
C.A.I. (niet te verwarren met
het C.I.A.)kunnenzingen en
brachten de zaal met hun
originele liedjes in de juiste
stemming.
«Dwezerikken mé lèpsaas»
waren het vervolg van de
smulpartij. Stadsplaketten
werden vervolgens uitge
deeld door onze lieftallige
bloemenfee Myriam. Keizer
Karnaval stelde zijn platen
voor: vier liedjes op een
single. De plaat zal rond 20
januari op de markt komen en
nbevat volgende meezin
gers: Oh gai Voil Jeannet;
Kom insj nor OijstEn vivan
d'ajoinen« Men Oiljst.
Prinselijke «Bachenlapjes
versierd met wijngaardveld
sla» kwamen op hun beurt
onze maag tot de orde
roepen. De drie resterende
kandidaten Prins Karnaval
konden zich voorstellen. De
heer burgemeester stelde ze
aan de pers voor. Het zijn
Bob Van Den Bergh, Danny
Meert en Francois Van Oost.
Te vernoemen is zeker hun
initiatief: wie van hen ook
wint, ze gaan met zijn drieen
in de stoet, een goed idee.
Eigenlijk was de wijze waar
op ze zich aan ons voorstel
den maar aan de magere
kant. Laten we hopen dat er
op de eigenlijke verkiezing
ietwat meer spirit in steekt.
De heer De Bisschop wenste
dan toch ook Keizer Karna
val nog even in het daglicht
te stellen« eveneens Prins
Antoine werd in de hulde
betrokken, het was een goe
de Prins waarop nooit tever
geefs beroep werd gedaan.
Een verrassing was het des
sert de coupe «Maiter Wal
ter. een ijstaart gemaakte
naar het karnavalaffiche van
de hand van Frans De Pauw
uit Nieuwerkerke. «Paapse
koffie met dito ballonnetjes
moest dan het einde zijn en
het C.A.I. bracht ons nog
enkele liedjes. Een optreden
van Herman Daeleman de
monstreerde een stukje to
neeltalent met een prachtig
deel uit «Ketsje»
Gustaaf De Stobbeleir haal
de nog enkele anekdotes op
uit de goede oude tijd toen.
in het jaar 1923 een eerste
karnavalstoet werd ingericht
door hem en enkele vrien
den.
Toch maakt deze vijf en
zeventig jarige zich de be
denking waar moet dat alle
maal gevierd worden met 45
groepen. Is dit nog wel
houdbaar?
Ik heb in mijn leven als schrijvelaar reeds veel trieste zaken
meegemaakt, daarbij veel mensen in hun wanhoop zien we
nen, doch wat ik zaterdag op de hovingen van Arthur Delil
zag, werd me wee om het hart.
De vosgrijze Mechelse schepershond die zoals we vorige
week reeds meldden voor een ware slachting zorgde, beet
zaterdagnacht weer toe.
Hierbij verwondde hij opnieuw drie weerloze schapen zo erg
dat deze zaterdagmorgen reeds dienden te worden genoods-
lacht. De hond, echter kwam er deze maal ook bekaaid van af
en werd door schoonzoon Roland Claeys met een raak schot
naar het honden-Walhalla verstuurd, tot grote opluchting,
niet alleen van de schapenhouder, maar ook van de hele
buurt - gelegen tussen de Merestraat en de Gentsesteenweg-
alwaar de kinderen gerust terug op straat mogen spelen.
JACHT
TOT EN MET
DE DOOD.
Ondanks het feit dat tijdens
een vorige slachtpartij de Me
chelse scheper reeds zwaar
gehavend werd door geweer
kogels van de Aalsterse rijks
wacht en een hagelregen uit
het jachtgeweer van Arthur De-
lil, werd de schepershond door
honger gedreven weer tot aan
vallen genood, geplaagd door
nijpende honger.
Roland Cla
eys, op zijn hoede hoorde plots
de schapen luid mekkeren en
sprong gewapend met zijn
jachtgeweer buiten. Weer zag
hij het lugubere schouwspel
van de hond die als een ra
zende schapen verhakkelde.
Hij kon de hond van de kudde
afzonderen en deze met een
raak schot neerleggen.
Drie
schapen waren echter zo toe
getakeld dat zij staande ston
den te sterven, waardoor men
snel besjoot tot de noodslach-
ting. Vooraleer het echter zo
ver kwam werden wij gekon-
fronteerd met het meest schrij
nende wat we in onze joernalis-
tieke loopbaan meemaakten.
Zonder een kik te geven be
gonnen de drie gewonde
schapen gelijktijdig hete tranen
te wenen, dit gepaard gaande
met een lijdensvolle uitdruk
king op de schapenkop.
Zel
den maakten we zulke weeë
momenten door. Machteloze
miserie bij een dier, dat zijn
einde voelt naderen, kan aan
grijpend zijn.
In het totaal werden zomaar
eventjes 42 schapen naar de
andere dierenwereld gehol
pen. De schade wordt geschat
op ruim honderdduizend frank.
Zeker niet overdreven, wan
neer men weet dat deze scha
pen stuk voor stuk bijna vold
ragen lammeren droegen. Wat
er van de tweede kleine witge-
vlekte hond geworden is, weet
niemand. Feit is dat hij sedert
de eerste kloppartij vorige
week, viel en niet meer gezien
werd.
(HDW)
Roland Claeys met de neergeschoten hond (hdw)
OPROEP
Op zondag, 12.1.75, rond
20u, werd te Aalst, Affli-
gemdreef, de voetganger
Daeleman Jan, 65 jaar
oud, uit Hekelgem, door
een autovoertuig aange
reden en gedood. Het
voertuig vluchtte ver
moedelijk in de richting
Hekelgem.
Het aanrijdend voertuig
kan een vrachtwagen zijn
en zou dan beschadigd
zijn aan de rechter voor
hoek zonder dat de lich
ten verbrijzeld werden.
Het aanrijdend voertuig
kan ook een personen
wagen zijn en dan zou het
beschadigd zijn aan de
rechter voorslijkweerder
en eventueel ook aan de
rechter voordeurstijl. Het
is mogelijk, maar niet
noodzakelijk, dat een
voorlicht beschadigd
werd, maar WERD NIET
VERBRIJZELD.
Personen die getuige
zouden geweest zijn van
gezegd ongeval, of ter
zake nuttige inlichtingen
kunnen verstrrekken,
worden verzocht zich
kenbaar te maken aan de
dichtstbijzijnde politie- of
rijkswachtpost, of aan
onderzoeksrechter Mer-
tens te Dendermonde,
telefoon 052.212784.
derde afleverinS
iet is een lange treinrit naar Erzurum. Ik
eloof over de 1700 km. Turkije is een
aar... land. Groots, uitgestrekt. Woest. Ge-
iin bij "ar^'lk. Onherbergzaam.
vam d d,eze trem SewaPende soldaten. Elke
w '0"d vertrekt deze express om tien uur.
PI >in "ehben ons geïnstalleerd in ons coupé
i r'eil et gat< een jotJSe donkerharige Fransman.
geplaa.it/ er 0p >t eerste gCzicht erg rustig uit. En
roper. Gewoon een jongen-op-reis. Pierre-
lain en Johan Zwitsers. Pierre is amper
et viad ventien en ziet er nog jonger uit. Hij is
echts el ï&ftpgen en open. Een regelmatig gevormd
>ronkeimet schouderlang blond-bruin enge-
e kuni ""aar- Hij zou een mooi meisje zijn. Jo-
»r. Voo verPerso°f'l'ikt de lome verveling. En
r0, ls helemaal niet op z'n gemak. Dan is
°°h nog Luk. Een blonde negentienjari-
Antwerpenaar. 'Neije, van Schoeiten...' en
mstopherex-junkie, speedy, alkoholie-
ir Soci 'r, kettingroker. Maar joviaal en geestig.
e werk iet kapotgespoten. 'Ik ben er bijtijds mee
volkom stopt, dank zij mijn vrouwtje...' Met mij is
Aalst. 1enige die al in India is geweest. Hij
1 zaten e m Goa cn keerde naar Oostenrijk
entrun "!e' zijn '"etsje. Voor de bevalling.
een i "et kind in Europa krijgen. Je
tnt de Indische Hospitalen.' 'Maar nu wil
een goed huis vinden in Goa en daarom
1 1 '6,r"g over voor de winter en de
atsheu?o/e vloed uit Nepal. Je weet dat veel van
Van nlL "thmandufreak bevolking voor Nieuw-
erse PiV'"aar Goa komt en dan kan je daar geen
werd éjt'ft huis meer vinden. En met zo'n kind
V f 0ch niet meteen in een hut kruipen.
zig, wie zullen een frigo nodig hebben en baby-
itcrdag e" zo\ baarbij kan ik het me nu ook
I metPfpmitteren. We zouden een jaar of
ie diel, hhjven. Ik ben wel wat zenuw-
>«4 iu°r' want het kind is nog niet ge-
gemees>>ren. Ik verwacht nieuws van thuis in New
ncacmtehli. Maar ik kon niet langer wachten.
lustaatwam is de baan misschien dicht. De Khy-
feestefrP« was vorig jaar verschillende maan-
doorr gesloten.' Dat is ook ons probleem.
en faro'n wil iedereen nu een beetje rap voor-
Smulde' al ls dat natuurlijk niet de beste ma
tter enf vanJe'zen.
j pfp' wordt een gezellige boel. Maar het blijft
k» we de volgende morgen uit on-
ccn Kslaapzetels rollen staat de trein stil. Dat
4311 nf z'chzelf niets verbazingwekkends, want
[het Oosten... Maar teken de middag staat
omen 1jj er nog. En dat is toch niet zo normaal
o.m. Ffr- Waar ter wereld zijn we Misschien
jn op F iets mis f Dan blijkt dat de spoor-
fg half weggespoeld is. Rondom is water.
f wielen van onze wagon zijn onzicht-
uild Df tre'" staat daar als een eilafid in
■nhondl. zo"dvl°cd. De berg Arafat. We hebben
ltde dal' t We %een Paar duiven hebben mee-
1 a l wat vragen en zoeken op de
akruidMM komen we erachter dat we slechts 80
MIG
km buiten Istanbul zijn geraakt. De binnen
zee van Izmit, grijs, ligt aan onze rechter
hand. Dat moet volgens de kaart van Pier-
re-Alain het zuiden zijn. En het klopt nog
ook. Want een paar minuten scheuren ruk
winden de loodzware wolkenmassa even o-
pen, en daar, wazig als een schotelvod, is
de zon. Tegen twee uur 's middags is heel
de express met een speciale ferry geëvacu
eerd en kunnen we, een dertigtal kilometer
verder, nog eens proberen een andere trein
ivacht. Pas om zes uur 's avonds komt er
eindelijk beweging in. We hebben 120 km
afgelegd op 20 uren.
ik heb intussen vriendschap gesloten met de
Oostenrijker. We drinken bier en vodka in
de restauratiewagen. Het gesprek vordert o-
ver klankinstallaties en boosters naar waw-
waivpedalen, moogsynthesizers, mellotrons..
we hadden allebei wat te maken met de
'popsien'. Hij als gitarist. Ik drummer en
geluidstechnicus. Maar dat is het verleden.
Zo hebben we een deel van de 3000 ver
diend waarmee wc anderhalf jaar hopen te
reizen. Tien maanden in parochiezalen en
Vlaamse Kermissen en Willems- en Davids-
fondsavonden met Walter De Bulck en zij
ne vlieger en steeds zwaarder wegende
klankkasten.
Jeanine gruwt van de technische details, de
opnametechnieken, het gebabbel over de ls-
land-studio's en vlucht bij de Antwerpenaar
die tenminste over normale- dingen praat.
En gelijk heeft ze. Er wordt verteld bij een
glas goedkope vodka in de restauratiewagen.
We hadden onze afschcidsparty. Een'kleine
fuif voor alléén de meest nabije vrienden.
Er was 16 liter punch, een mengsel van 5
liter Joegoslavische Grappa, een soevenier-
tje van mijn zuster's vakantietrip, een 11 li
ter fruitsap uit de MakrO. En natuurlijk kis
ten wijn en kratten goed bier en J canines
heerlijke kouwe schotels...
Dan slapen op de couchctten. Midden een
stikdonkere duisternis... machinegeweervuur.
Overal bandieten, soldaten. Een buitgemaakt
mitrailleur in m'n handen, handgranaten.
Schieten voor ons leven. Bewegende scha
duwen. Lichtflitsen van zaklampen snijden
onderdelen van sekonden uit de tijdeloze
duisternis. Ik heb het coupé al verlaten. Er
is een besnorde kleine Turk met mijn mes
in de keel terug naar buiten gevallen rol
de van de drie trappen en verder de spoor
wegberm af... Jeanines nachtmerrie klopt bij
na tot in de details met de mijne. Is me dat
nu een gebalanceerde geest zult ge vragen
Wie droomt er nu zulke dingen...? En dat
voor een pacifistische antimilitarist. Tja, ik
vond het ook wreed. Maar niet vreemd. Ge
zijt tenslotte in Turkije.
Dan is de volgende morgen daar. En natuur
lijk slecht geslapen.
Reisgezellen. Reis gezellig.
Je leert uiteraard veel mensen kennen. Men
senkennis. Als je wil. Soms moét het ook.
Geen Turken in ons coupé-! Het is geen pa
ranoia of rascisme. Louter voorzichtigheid.
Vroegere ervaringen helpen om vandaag te
vermijden wat jaren geleden niet had mogen
gebeuren. Deze streek is nu eenmaal gevaar
lijk. Af en toe zelfs nog een treinoverval.
Dromen komen tenslotte érgens vandaan.
Deze morgen zijn we met een schok uit on
ze droom wakker geworden. Als ik de ho
ge wagon afklim we zijn... ontspoord. Het
verwondert ons zelfs niet. Het betekent al
weer zes uren oponthoud. De dorpsjeugd
verzamelt rond de twee ontspoorde wagons
die als een onregelmatige V uit de lange
rechte lijn springen. Een paar kinderen krij
gen de rare witte vogels in het oog door
het venstertje en meteen kijken we in tien
tallen nieuwsgierige lieve donkerbruine kin
derogen. En ge kunt niet nalaten te denken
binnen een jaar of tien, twaalf, kijken die
anders. Dan is er lust, begeerte. Nu zijn die
oogjes nog eerlijk verbaasd. Binnenkort ook
gefrustreerde of blanke vrouwen beluste
mannetjesdieren. En niet enkel op blanke
vrouwen. Nadruk op de ouw. Ze maken
weinig onderscheid tussen de geslachten.
En een knappe jongen, is btj gebrek aan
een vrouw, altijd beter dan niks.
Schone Pierre-Alain is ook niet meer erg op
z'n gemak.
Hoe komt dat toch allemaal, zult ge vra
gen Dan ziet ge de zwaargesluierde vrou
wen. Objekten. De Turken hebben het niet
zo gewild tracht ge te denken. Maar wie
dan wel Maakt het land de mensen De
godsdienst t De dorre woestijnenDe schra
le heuvellanden? De onherbergzame bergen?
Dit land ruikt kwalijk naar fanatisme. Het
zit in de grond. In de droge bodem van het
hete seizoen. In de moerassen van het na
jaar. Het zit in elk menselijk wezen. Fana
tisme is met het monopolie van de mus-
lims. Toch heeft het hier een zeer rijke voe
dingsbodem gevonden. De zonen van de
Profeet. Met glinsterend kromzwaard en stij
ve penis. Niemand waagt zich ver van de
trein.
IK tracht mezelf wijs te maken dat ik over
drijf. Ik hou er niet van dat ik zulke din
gen moet schrijven. Maar ik had gezegd dat
ik zo eerlijk mogelijk zou zijn. En in alle
oprechtheidIk overdrijf niet. Het is wer
kelijk zo. Ik kan de ettelijke keren niet op
noemen dat ik 'moslimonaden' van mijn
vrouwelijke reisgezellen heb weggeslagen.
Bijna-verkrachtingen op het nippertje voor
komen, want die mannen laten er geen gras
over groeien, en één keer zelfs was het al te
laat. Dat gebeurde weliswaar in Marokko,
vier jaar geleden, maar je vergeet zoiets
toch niet. Je blijft voorzichtig. In de prak
tijk zijn niet alle moslims zo, natuurlijk.
Maar het percentage dat wél zo is, is pre
cies wat wij meestal ontmoeten. In de
grootsteden, in de bazaars, zwarte markt,
heroinedealers, geldwisselaars, hotelperso
neel. Alles wat enigszins npet het westen in
kontakt is gekomen. Mensen die van hun
autoritaire godsdienst voldoende vervreemd
zijn om er een loopje mee te nemen waar
het niemand ziet. En dan de plattelanders,
misschien dorpsgekken, die 's nachts rond
onze stilstaande trein sluipen. Naar het
schijnt is het op dit gebied véél en véél be
ter in Zuid-Turkije. Maar hier zijn we in
Oost-Turkije. Vanouds een roversnest. Af en
toe verdwijnt hier nog een VW-busje of
Landrover met jonge Amerikanen of Duit
sers. Ze worden zelden teruggevonden.
Nooit levend. Je kan natuurlijk net zo wel
bij ons verongelukken. Of hier in een ra
vijn rijden. Of ziek worden. Het schijnt er
ergens bij te horen.
TAALVERWARRING.
De trein zal nog eens zonder brandstof val
len. Een paar uurtjes ivachten op een die-
sellocomotief. Er is het taalprobleem in ons
coupé. De twee Zwitsers spreken uitsluitend
Frans. Geen gebenedijd ivoord Engels. Zijn
zelfs niet in staat om hun disembarkation-
kaart' deftig in te vullen. Jeanine mag ze
helpen, alhoewel ze zelf aan haar eerste En
gelse lessen pas ontgroeid is. De Oosten
rijker spreekt wél Engels maar dan weer
geen Frans. Wij spelen tolk en vertalen
beurtelings van het nederlands in het frans
naar het Engels, en van het Engels, door
spekt met Duits, terug naar het Frans.
Het is om hoorndul van te worden. Ge ziet
dat Babyion nadert.
Dan is de trein toch het station van Erzu
rum binnengedenderd. Liet heeft volle drie
dagen geduurd. Normaal slechts 42 uren.
We kunnen meteen beginen naar een goed
koop hotel zoeken. Maar eerst kijken voor
de bus. Er zijn verschillende buslijnen naar
de grens of ook rechtstreekse bussen naar
Teheran. Die bussen zijn er voor ons. D.W.
z. vroeger waren die er niet nodig. Nu
passeren hier elke dag dertig en meer jonge
trekkers. Dat betekent vraag en aanbod.
Er zijn alternatieven. Je kan een bus van
een andere maatschappij nemen of zelfs een
vrachtwagen. Zoals vroeger. Er kan over de
prijs onderhandeld worden. De behoort 8 S
te zijn maar de man wil er 9. Na twee uren
hebben we hem tot 8J én gratis hotelka
mer gekregen. (Het onmiskenbare voordeel
van met een groep eensgezinde mensen te
zijn). Dat zal later nog blijken. Enkele Ja
panners en Kanadezen zijn de hoop nog ko
men vergroten... De kamer was inderdaad
van het slag dat je gratis moogt verwach
ten. Niet wat ge zoudt noemen gezellig of
proper. Die avond haalden we ons gasbran-
dertje boven en Jeanine bereidde een heer
lijk maal met veel tomaten en groente en
een blok ravioli en we aten dat allemaal
samen en besproeiden het met alcohol van
een joernalist die zich bij ons best op z'n
gemak voelde.
IRAN
led er een is tamelijk goed uitgerust de vol
gende morgen. Straks zal de luwe bus met
'reclining seats', een nieuwe mercedes van
een Iraanse maatschappij, ons over de be
sneeuwde bergpassen brengen. En dan is
Turkije achter de rug. Maar Iran is als het
kan nog erger. Christoph en ik weten dat,
maar we denken er liever nog niet aan. Tot
nu toe is alles heel vlot verlopen. We zien
al hoopvol uit naar Afghanistan. Ook wel
een moslimland maar van een betere soort
dan toch. Teheran zal afschuwelijk druk
zijn wie het kan vermijden doét het. We
arriveren daar in de vroege ochtendalweer
een nacht doorgeredeneen paar uurtjes op
onthoud aan de grens niet te na gesproken.
Hotel Antir Kabir was er jaar en de burcht
van de jonge Westerse reizigers en is het
nog. De zaak werd uitgebreid. Er is een
restaurant bijgekomen met gezonde Euro
pese kost. Ommeletten en diergelijken. Ook
Steaks en ijs en hete chocolademelk. Er
zijn hete doesjes.
We nemen er een grote kamer met acht men
sen. Tot vier uur in de namiddag. Slapen
overdag een heerlijk bad na vier dagen
zonder veel wassen zijt ge daar wel aan
toe. Nog een heerlijk maal en dan de bus
op ncjar Mashad. Het heeft geen enkele zin
ook maar één uur langer in hans hoofdrad
te blijven dan nodig is. Er is niets te bele
ven. Stikt van de soldaten. En weer zijn daar
de flitsende ha/iden en de geile blikken.
Dc busrit voert ons doorheen eindeloze
woestijnen. Het wordt ook langzamerhand
warmer, na de bergen rond Teheran. Mas
had ligt bij de Afghaanse grens. Het is een
bedevaartplaats. Aan de rand van de woes
tijn. Het is er stofferig en heet. Tot overmaat
van ramp is het ook nog Ramadan de mos-
limvasten. Tot zes uur 's avonds is er ner
gens in Iran een deftige hap eten te krij
gen. Nadien trouwens ook niet, als je weet
wat daar Zoal als voedsel wordt beschouwd.
De mens leeft niet van brood alléén. En de
brochetten smaken niet al te vers.
We arriveren op een donderdagavond. Vrij
dag is hier zondag. Dat betekent voor ons:
wachten tot zaterdag om ons Afghaans vi
sum te pakken te krijgen. Het kost 80 frank.
't vervolgt.
