AALSTEN AAR JAN MATTHIEU: BEROEPSREIZIGER
INDIAEFFE UITBLAZEN
|L- v
AALSTERS
KORT NIEUWS
EREMBODEGEMS
KORTNIEUWS
MEDELEVEN
De Voorpost - 21-2-75 - 11
f telex aalst telex aalst telex aalst telex aalst telex aalst X
☆De Aalsterse bloemenfeeën zoeken, en hopen op eenieder opdat hun zoeken
niet langer vruchteloos zou zijn. Met z'n zevenen reeds, Claire (69), Martine (70),
Yvette (63) Anny (63)' Nicole (72), Monique (73) en Myriam (74) zoeken ze naar een
gepaste naam voor hun vereniging van bloemenfeeën. Namen van konfrerie (al te
braaf) tot heksensabbat (wat te stout) worden geweerd, doch voor een echte, gezonde
en deugdelijke naam is er plaats. Myriam zal bij het aanhoren ervan, U dankbaar zijn.
Inspraak kan ook ondemokratisch zijn. In een Aalsterse lagere school lekt de
verhouding die een onderwijzer heeft met een personeelslid uit en dit feit dat totaal
binnen de privacy van een persoon ligt, wordt door de schooldirekteur op een
oudervergadering in het openbaar te grabbel gegooid. Of dit te verenigen is met enig
humanistisch of kristelijk beginsel, betwijfelen wij ten zeerste.
Wat aan de gevel van het stadhuis tijdens de karnavaldagen niet kon, deed de
prinsencaemere met het overigens oerlelijke station: talrijke poppen versierden
het gebouw.
In de Aalsterse straten is behoorlijk rijden ondenkbaar. Over de straten hobbe
len met je wagen kan nog wel sedert de maatschappij die de aardgasleidingen nakijkt
er het genoegen in vindt de bij de vleet gemaakte putten niet eens behoorlijk opnieuw
toe te leggen.
In het stadhuis ging dinsdag II. Leon De Smet, sedert jaren zowat de ceremonie
chauffeur van de stad met pensioen. Niet alleen was hij zowat een kopie ceremonie
chauffeur, doch tevens diende hij onder vier burgemeesters: Borremans, Debunne
14 jaar lang onder burgemeester Blancquaert en sedert de jongste legislatuur onder
burgemeester De Bisschop.
☆Of Aalst binnenkort helemaal niet langer meer de naam van brouwerijstad zal
verdienen hangt af van onderhandelingen die lopen tussen een Aalsterse brouwerij
en een Leuvense. Aalst Centrum van biernijverheid behoort binnenkort tot de ge
schiedenis.
BRENDAN
Op initiatief van het Aalsters stadsbestuur en de Stedelijke
Raad voor de problemen van de Derde Leeftijd wordt op
zaterdag 1 maart a.s. om 15 u. in de stadsschouwburg, Vre
deplein, een toneelopvoering gebracht door de Koninklijke
Rederijkerskamer Sint-Barbara Arbeid en Kunst. Het pittig
blijspel 'Kaktusbloem' van P. Bartillet en J.P. Gredy, kunnen
alle derdeleeftijders aan de inkomprijs van 20 fr. gaan kijken.
Het verhaal speelt zich af op vier plaatsen en wordt voor het
publiek gebracht op een groot draaiplateau waarop alle dekors
worden gemonteerd.
De sporthal Rozendreef nadert haar voltooiing. Op 13
maart schrijft het stadsbestuur een aanbesteding uit voor
de uitvoering van binnen- en buitenverfwerken.
Tijdens een radioprogramma, zaterdagnamiddag op BRT 1,
stonden burgemeester De Bisschop en Feestkomiteevoorzit-
ter Fons Singeleyn hun man om Aalst als karnavalstad te
verdedigen tegen Maaseik en Aarschot.
De Werkgroep Leefmilieu sluit zich volledig aan bij de
oproep van de kampagne «Een toekomst voor ons verle
den» in het monumentenjaar '75 en onderschrijft het
motto «tijd dat we d'r samen iets aan doen». Aan dit
samen er iets aan doen wil de Werkgroep meewerken
door het invullen van de inventariseringsfiche voor ge
bouwen, archeologische resten, ensembles, klein-
architektuur. Wie wenst mee te werken met de Werkgroep
om waardevolle zaken uit het Land van Aalst mee op de
fiche te zetten, die naderhand aan de bevoegde ministe
riële diensten overgemaakt wordt, kan terecht bij Luk Van
der Helst, Parklaan 26, Aalst. Tel. 053-70.49.25. Let even
wel op, alles dient er nogal vlug aan toe te gaan, want voor
eind maart dienen de inventariseringsfiches reeds over
gemaakt te zijn aan de diensten.
Woensdag a.s. gaat in de vergaderzaal van Openbare Wer
ken, een vergadering door waar o.m. ook op uitgenodigd
werden V.V.A.K. en Werkgroep Leefmilieu, om de studie voor
een voorontwerp van een struktuurplan voor het centrum van
de stad, door te nemen. Samen met hen zullen de drie archi-
tektengroepen die voor deze studie aangeuid werden aanwe
zig zijn. Dialoog en konfrontatie van meningen blijken ons
inziens de beste weg om dit vraagstuk aan te pakken.
De ontdubbeling van de weg Ninove-Aalst blijkt eindelijk,
na jaren van beloften, tot de realiteit te gaan behoren.
Volgens nieuwe beloften, in een schrijven aan de Inter-
kommunale Land van Aalst zou binnen afzienbare tijd een
aanvang gemaakt worden met de werken. In het ontwerp
vijfjarenplan is voor 1976, 90 miljoen kredieten voorzien
voor de over- en onderbrugging van de spoorweg. De
onteigeningen zouden reeds gebeuren in '75 en de aan
besteding van de wegenwerken zou in '76 gebeuren. De
grondmechanische proeven voor de brug over de Dender
zijn voltooid. Deze aanbesteding is nog voor '75, waarvan
een raming van 65 miljoen is opgemaakt.
De lieverdjes van de bewoners van de Kapucienenlaan en de
Léo de Bethunelaan, de bomen, werden gesnoeid. De oude
verlichtingspalen zijn verwijderd en werden aan de stadsdien
sten overgemaakt zodat ze voor andere straten kunnen aan
gewend worden.
J. VELGHE
De dekenij Dorp, die al de handelaars groepeert richtte zich tot
het gemeentebestuur om het parkeerprobleem in het
Erembodegemse centrum even te onderzoeken. De dekenij zelf,
verklaart zich voorstander van de invoering van de «Blauwe Zone»
in de Stationsstraat. Dorp- en Denderstraat. Weggevoerden
straat. de Kerkstraat en de Termurenlaan tot aan het Gildenhuis.
De parkeerruimte op het Kerkplein zou vooralsnog vrij blijven,
wel de ruimte voor de kerk. Zo zouden aldus de dekenij, de vele
winkelende gezinnen meer kans krijgen een plaatsje voor hun
wagen te vinden.
Het fusievoorstel van Minister van Binnenlandse Zaken Michel
voor wat Erembodegem betreft, kreeg deze week een wijziging:
met de spoorlijn Denderleeuw-Kortrijk, doch wel de spoorlijn
Brussel-Oostende zou als nieuwe gemeentegrens voor Groot-
Aalst genomen worden. Teijoden wordt door deze nieuwe
regeling zowat doormidden gesneden. Voor Erembodegem dat
zich tijdens zijn jongste gemeenteraadszitting fel kantte tegen een
fusie met Aalst, komt er nu ook een nieuw aktiepunt bij kijken,
want een kunstmatig^ grens valt er niet in goede aarde.
(IV)
Het bestuur der dekenij
Koolstraat heeft de
droeve plicht U het
overlijden te melden
van haar bestuurslid
André Mertens, gebo
ren op 13 juni 1947 en
echtgenoot van me
vrouw Nicole Ringoir.
De begrafenis heeft
plaats zaterdag 22 fe
bruari om 10.30 uur in
de St.-Jozefskerk.
Rouwadressen: Kool
straat 74 en Dekenij
Koolstraat 66.
Hel is altijd verbazend te ontdekken hoe de traag-
heidswet zowel op de lichamen van toepassing is,
als op de gevoelens en geestesgesteldheid van de
mens Men kan zich met zomaar meteen aanpassen;
en wat is aanpassen'? Het Westen weegt nog zwaar
op ons. Onze leefgewoonten, ritme. Vooral voedsel;
de elementaire dingen des levens: eten. slapen, kle
ding, seks, sociale kontaktenZolang je er tot
over je oren in vastzit, besef je het dikwijls niet. Je
kan het wéten met je verstand. Maar je kan het echt
niet voelen met je hele wezen. De kanker van het
Westen heeft ons brein aangetast en verziekt. De
pollutie zit niet alleen in de lucht. We zijn geestelijk
-bezoedelden-. Het is als een blindgeborene. Hij
voelt niet dat hij iets mist. Hij heeft niet de kennis
van hel Licht. Voor hem is het leven duisternis. We
denken de wereld en onszelf te kennen. En de ont
spoorde wetenschap steunt ons in deze illusie. Er
gens in het verleden is er iets gescheurd. De mens
heeft lang in harmonie geleefd met de rest van de
schepping en was ongetwijfeld gelukkig. Religie en
filosofie en wetenschap waren één; de bedoeling
ervan was eerder de kosmos en de mens beter te
begrijpen, de zin ervan te doorgronden en te genie
ten van de schoonheid die er altijd geweest is. Maar
dan zijn enkele remmen losgeslagen en de kennis der
dingen is gaan vooruitlopen op het begrijpen ervan.
Bezit werd steeds belangrijker en uiteindelijk een
doel op zichzelf. Het hield op een middel te zijn De
mens ging steeds verder van de bron van het leven
wonen. Verder van de aarde, van de zee.
Het voedsel komt nu in plastiekverpakkingen langs
steriele grootwarenhuizen en je denkt er zelfs niet
meer bij na, wanneer je een hygiënisch verpakte,
met hormonen opgeblazen, artificieel gekleurde en
met bewaarmiddelen verpeste diepgevroren steak
opvist uit de vrieskast. Hoeveel mensen realiseren
zich nog dat dit stuk van een dier is, dat ooit geleefd
en gegraasd heeft, misschien op de zijberm van de
E3 waar je alle dagen aan honderdtwintig per uur
voorbijvliegt'? Het Westerse keukenkomfort is erop
gericht van zo weinig mogelijk tijd aan het bereiden
van voedsel te laten -verloren gaan- De gewone
baktenën worden vermoord en onzichtbare, maar
gevaarlijker chemische stoffen komen in de plaats.
Dingen waartegen ons lichaam geen enkel natuurlijk
verweermiddel bezit, In plaats van wormen of diar
ree hebben we maagkanker.
Welke vrouw künen wil, nog een hele voormiddag
besteden aan het bereiden van voedsel'? Womens Lib
krijgt dan ineens een totaal onverwachte dimensie.
Wordt er niet een beetje teveel de nadruk gelegd op
uiterlijkheden'? Op het materiële? Wat ik eigenaar
dig vind is dit: de vrouw is altijd nog iets meer
menselijk en dichter bij de aarde en bewuster en
levenswijzer geweest dan de -gemiddelde- man.
Haar werk meer elementair en direkt noodzakelijk
dan dat van haar levensgezel, die dikwijls bijna
totaal van zijn oorspronkelijke taak: voedselverga-
ren en de stam beschermen, is vervreemd. Hoeveel
mannen zien nog het velband tussen hun 14-daagse
loonzakje, of erger, de maandelijkse cheque die
rechtstreeks op een anonieme bankrekening wordt
gestort, en de triomfantelijke thuiskomst van de
jager of visser met de buit van de dag'? Buiten mis
schien de boeren En de boeren zijn ongetwij
feld de meest evenwichtige en dus gelukkigste men
sen in het gemekaniseerde Westen.
En precies onze vrouwen nu, willen hun heilige
privilegie verloochenen omdat ze niet langer meer
beseffen dat ze beter af zijn dan de mannen. Ze
kennen niet meer de gezellige drukte van de markt
plaats, de spanning om te zien wat er vandaag voor
delig te krijgen zal zijn misschien wel boontjes,
en met een beetje geluk een bosje mint. Het vrolijk
afbieden op een paar centiemen ajuintjes, de lach
van de verkoper die soms een extraatje in de korf
gooit, de geuren der kruiden, de kleine eetstandjes
voor een versnapering op weg van de markt naar
huis, als het van 't budget af kan, of anders gewoon
een babbeltje met de andere vrouwen op de markt.
En dan het oneindig genoegen van met een paar
eenvoudige dingen toch een afgewisseld maal in
elkaar te boksen. Het aanmaken van het houtskool
vuur in stenen emmers met een tochtgat vanonderen
gedroogde kocietaarten bovenop. De rook die het
voedsel 'n smaaknuance geeft die je nooit op een
elektrisch vuur kunt bekomen, iets -aards». En de
spelende kinderen: schreiende, lachende kinderen,
overal Deze vrouwen hebben geen tijd om te
piekeren en zich de zin van het leven af te vragen.
Iemand die gelukkig is kent de zin ervan. Al wat ze
doen is zinvol en het resultaat is een volgende dag
En pijn en plezier houden de balans in evenwicht
Wie op de punt zit vergaat in pijnlijke verveling
Waarom houden kinderen van schommels'?
Onze kamer Ls ruim; deel van een kastehuis (de
Taylors) en onze buren zijn prachtige mensen. Het is
een brahmaanse familie; grootva en grootmoe, kin
deren en kleinkinderen. Vasudev werkt als klerk in
het College. Hij spreekt redelijk goed Engels en kan
luisteren als iemand op zijn vragen antwoordt. Een
zeldzame kwaliteit bij een Indiër. Zijn vrouw geeft
les in de lagere school. Samen verdienen ze twee
duizend BF in de maand. Daarvan leeft de hele
familie; eenvoudig maargoed. Hun voedsel: chapat-
ties, dal en curries. Bijna geen rijst hier. Ook de
graanprijzen zijn verdriedubbeld. Het gaat niet goed
m Gujarat. Eris gemor, zoals overal in India. Er was
zelfs een betoging en enkele oppositie-leiders wer
den aangehouden.
TIJDMACHINE
We kookten ons eigen potje dank zij een prachtaan-
koop uit Jaipur, de rode stad: een kerosinevuurtje.
Belegging van 32 rps. Het loont de moeite Nee,
dat is de zaak onderschatten. Hoe weinig beseften
we dat dit vuurtje deze 32 rps, de meest zinvolle
aankoop zou worden van deze reis. Dat dit simpele
stoofje ons hele leven hier zou veranderen en de
onontbeerlijke ladder worden los doorheen een hele
tijdsdimensie naar het verleden van ons ras en vlak
bij waar deze mensen wonenEen soort tijdmachi
ne.
We leefden immers nog steeds met méér dan een
voet in het westen. Onze hotelletjes hielden het
leven veilig buiten en de restaurants waren slechts
een fraktie van een proces waar we volledig buiten
stonden. Het is altijd zo, dat iets slecht begint te
bestaan wanneer het echt met uw leven interfereert.
Je kunt langs markten wandelen zonder ze te erva
ren; bijna als een toerist, die het hele westen inge
blikt met zich meeneemt, als een maanreiziger, in
een hermetisch gesloten cel, die doorheen een gla
zen bokaal kijkt en niet ziet en nog minder begrijpt.
Om het Oosten te beleven moet je zelf Oosterling
worden. Kijk door de ogen, smaken met de tong,
ruiken met de neus van de Oosterling. En niets is
makkelijker en niets is moeilijker. Want er is die
traagheidswet die een lichaam voortdrijft in de rich
ting waarin het bewoog en vertragen, stilstaan,
stoppen en misschien: teiugkeren zijn processen die
elk hun tijd en impuls vragen En veel energie
Nu de rash van het westen eindelijk was uitgedoofd,
het smeulen krijg je wel nooit meer weg, konden we
dat we vertraagden; de dingen rondom
ons begonnen stilaan vorm te krijgen. Vanuit een
snelrijdende trein kan je geen bloem bestuderen
Toen we het vuurtje kochten, in een drukke gezel
lige straat van Jaipur, stond er iets stil; maar de
schok voelden we nog niet. Die kwam pas later. We
hadden dit vuurtje gekocht om twee goede redenen:
zélf koken is goedkoper en veiliger voor de gezond
heid. Ik was mijn dysentene-miserie van 1971 nog
niet vergeten, toen had mijn leven 'n paar dagen aan
een natuurzijden draadje gehangen.
Maar het zou blijken: deze twee op zichzelf zeer
goede redenen konden lang niet opwegen tegen het
gevolg van deze «historische daad». Al lag dat op
een totaal ander niveau, onze filosofie zou er volle
dig door hersteld worden. We begonnen te ontdek
ken wat léven is, door 's morgens melk te kopen in
een huisje nabij het marktgebouw; een stille Indiër in
de witte lungi, gehurkt tussen zijn enorme kommen
stomende witte buffelmelk, brabbelende blaasjes en
dikke gele vellen aan de oppervlakte en zijn zelfge
maakte curd (youghourt) en de slappe botermelk
(die bij ons is beter). Ons melkkannetje laten vullen;
Tien schepjes met het koperen maatglaasje. Nog een
half schepje erbij Eén roepie twintig paisa. Dan
de bloem. We hadden het graan laten kopen door
Vasudev. Ze hadden het voor ons naar de molen
gebracht en bewaarden het voor ons in een van hun
blikken dozen. Om eieren te kopen moest ik een
kilometer lopen naar het enige, niet vegetarische
restaurant in het dorp. De eieren waren duur. Ons
ontbijt van pannekoeken met rijke buffelmelktee
was een luxe en kostte méér dan een uitgebreid
avondmaal. Het was nog dat nasmeulende westen:
een Indisch ontbijt in Gujarat viel ons te zwaar op de
maag.
DE WILDE VISSER
Na het morgenmaal verlaten we het huis en wande
len naar de rivier, waar de tempels zijn en de heilige
mannen wonen. Als het getij laag is kunnen we door
de rivier waden naar de overkant, waar het rustig is
en stil; waar slechts enkele vissers hun hutjes heb
ben De visser is onreinwant hij doodt en eet de vis.
Deze mensen hierin Dwarka, zijn allen vegetariërs.
Dan zetten we ons neer op het steil naar de zee
afhellcnde witte strand, waar waterjuffers ons gezel
schap komen houden en waar meditatie tot ons komt
als iets natuurlijks, wat het ook is. Uren konden we
daar de eenheid ervaren van de zee en de golven en
af en toe het zwarte vierkante hoofd van een zee
schildpad. Met één oog op het opkomend getij, dat
we niet afgesloten worden van de stad, want de
stroom is sterk en de rivier wordt vlug dieper met het
voorbijgaan der uren.
Soms zagen we de visser, als een banneling, een
eenzaat, schoon en wild. Een verre afstammeling
van een trots ras; met de volle zwartgolvende hangs
nor de gave witte tanden, en ogen waarin de hele
geschiedenis van zijn stam te lezen stondVis
sen, vissen. Een oermens, gelijk hij voorzichtig en
lenis als een roofdier de zee besloop met het werpnet
gedrapeerd over zijn gespierde donkerbruine harige
voorarm. En hoe hij het opengooide in een flits, over
de plaats waar zijn scherpe ogen een voor ons on
zichtbare wriemeling van zilver hadden bespeurd en
lo! als hij het inpalmt is het net gevuld met kleine
vissen
We naderden hem en vroegen of hij niet wat van zijn
vangst wilde inruilen voor papieren roepies. En hij
keek in onze ogen. Er was waardigheid en 'n vage
onrast in zijn blik en hij zegde: -Laat niet de mensen
in de stad weten dat gij deze vis van mij gekocht
hebt, want ze zullen hun woede tegen mij keren.-
We zegden hem: -Hebt geen angst. Niemand zal
hierover spreken, want de mensen in de stad kennen
ons en onze gebruikenen hebben ontzag voor ons -
De man gaf ons enkele vissen, doch niet van harte.
We vroegen hem daarna niets meer. Hij verdween
als een schim van het strand, hij was schoon van
lichaam, zoals we dat nog nooit hadden gezien. De
reinkamatie van de God Krishna: zijn gespierde rag
en borst en lange donkere benen, slechts omgord
met een wit lendendoek, en ik benijdde hem zijn
eenvoud en wilde schoonheid.
Dan wordt het tijd om naar huis weer te keren en te
beginnen aan de bereiding van het avondmaal. Jean-
nine en ik leerden al vlug dat dit éne vuurtje volstond
om toch de meest uiteenlopende schotels klaar te
maken. En tegelijk alles warm op tafel te krijgen
Soms hadden we groentekoteletjes" van gestampte
aardappels en wortel en kruiden en ajuin en peterse
lie. met een pikant sausje over. naast onze groenten-
curry met tomaten en bonen of ei-plant (aubergine)
en soms puree van aardappels met witte kool ge
mengd en buffelmelk en een eitje; en vele andere
meer Indische curnes en zelfs dalMet de chap-
paties van onze buren een njk maal.
(Vervolgt)
r..a\
rX ^sbowor
^AFÓHANI-I ,KbV»er f
Rntwerp^
Wa^b
Sofia ISTANBÜL^^;
KOndanar
Tobrl*
Erzururn
Ankara
