m ZUSJES ANNEMARIE
EN MONIQUE VAN DE STEENE
'4 DIENSTMEISJES BIJ
-I EDDY MERCKX EN MARK EYSKENS
JNG HET BEGON MET MISSIEKALENDERS
WIEZE WIL LEBBEKE EN
DENDERBELLE VAN DE
KAART VEGEN
HERLEEFT DE SCOOTER
DIT JAAR
De Zeel se meisjes Annemarie en Monique Van de Steene scheppen de soepborden
vol bij twee niet onbelangrijke personaliteiten in dit land. Annemarie DEED dat ruim
twee jaar bij wielerfenomeen Eddy Merckx, Monique DOET het bijna twee jaar bij
Mark Eyskens, professor aan de Leuvense Universiteit en zoon van gewezen pre
mier, Gaston Eyskens. De loopbaan van de beide meisjes begon met de verkoop van
missiekalenders
Het is zondagmorgen om
streeks elf uur, wanneer we bij
de Van de Steenes op de wijk
Hansevelde te Zele aanbellen.
Zonder veel moeilijkheden ge
raken we tot in de woonkamer.
Het is er een vrolijke boel. Jong
volk in overvloed, waarbij er al
een koppel spijts het nog vrij
vroege uur een paar eerste
schuchtere vrijerspogingen
waagt.
Moeder Maria Van de
Steene-De Vriendt schrikt zich
bijna een aap, wanneer ze
hoort waarom dat komisch
drietal op zondagmorgen bij
haar is komen binnenvallen.
«Wat,» zegt ze, «een reportage
over mijn dochters? Peins
maar vlug wat anders. God-
mijnhere, gij zijt op uwe kop
gevallen zeker?» En dan de
arm bezwerend uitgestrekt
en die arm van moeder Maria
kan tellen «Nooit. Ah neen!
Die ballon gaat niet op.»
We gebaren van kromme
haas. Zetten ons op een stoel.
«En waarom niet?» willen we
weten. «Maar meneer,» zegt
Maria en je ziet zó op haar we
zen dat ze het echt meent, «dat
gaat toch niet. Daarbij ons An-
j nemarie is al een paar maan
den geen dienstmeisje meer bij
Eddy Merckx. En mijnheer
Eyskens moeder Maria
spreekt nu heel traag, bijna met
fezeistem is een veel te se
rieuze, een veel te brave heer
om in de gazet te zetten
i Moeder Maria vergist zich,
zeggen we We zijn niet geko-
men om de vuile was van Eddy
Merckx indien die er zou zijn
I aan de publieke waslijn te
hangen. We zijn niet gekomen
j om te weten of ze bij Mark Eys-
r kens al dan niet soep uit blikjes
eten. We willen alleen maar
wat horen vertellen over haar
dochters, en hoe die op hun
«dienstmeisjespost» beland
zijn.
Maria De Vriendt laat haar arm
die - kan - tellen zakken. Dreigt
te kapituleren. Na een laatste
I negatieve golfslag, gaat ze
I door de knieën en ze vertelt
I ons met vele gebaren en rijke
stemschakeringen het verhaal
I van haar dienstmeidende
dochters.
«Och jong,» zegt Maria, «'t Is
allemaal heel onnozel begon
nen. Maar zeg, moet gij niets
drinken. We drinken al ge
noeg 's avonds, verklaren we
met effen gezicht en ergens
met de pips aan 't hart dat Ma
ria weerom van gedacht zou
kunnen veranderen Onze
kinderen verkochten missieka
lenders voor de paters. Daar
was ne pater van de familie bij.
En toen die pater hier eens, na
een kalenderverkoop, een bo
terham kwam eten en een tas
koffie drinken, zei ik zo tegen
hem: «Weet gij zo soms niets
voor ons Annemarie?»
«We zullen ne keer uitkijken,»
zei de pater.
De dagen gingen voorbij en
moeder Maria dacht dat de
brave familiepater het uitkijken
verleerd had. Tot er een maand
later een spoedbestelling ten
huize Van de Steene werd af
gegeven. 't Was een brief van
Claudine Merckx. Ze zocht een
dienstmeisje, schreef ze en ze
had van een pater gehoord
Om het kort te maken, na wat
heen en weêr geschrijf en ge
telefoneer, trok moeder Maria
met haar dochter naar Brussel,
het onbekende avontuur te
gemoet. Claudine Merckx had
via de telefoon zo goed en zo
kwaad het ging aan de Van de
Steenes de weg uit de doeken
gedaan. Met de bus vertrok het
tweetal naar Dendermonde,
vandaar met de trein naar
Brussel. In «de Nord» werd af
gestapt, een taxi genomen en
in één ruk ging het naar «Les
Quatre Bras»
«Daar moest het ergens zijn,»
vertelt moeder Maria. «We lie
pen daarzo wat rond te klunge
len langsheen al die villa's,
toen ik daar ne vent zie staan,
die zijn haag aan 't scheren is.
Ah, peins ik, ik ben gered.
«Mijnheer,» vraag ik hem,
«weet U soms niet waar Eddy
Merckx hier woont?» En weet
je wat die knul me antwoordt:
«C'est une personne, qui est
inconnue pour moi» «Ach gij
begot, zei ik, wat voor nen 'troe-
ten' zijde gij me!» Maar zoveel
Vlaams verstond hij niet. We
zijn dan toch tot bij Merckx ge
raakt, op ne wip was het alle
maal in orde.»
Terwijl moeder Maria in haar
pallietertaal d'er Brusselse
evenementen uit de doeken
doet, is Annemarie stilletjes in
de voorplaats verdwenen en
komt te voorschijn met een
grote pralinedoosvol met
«Waarom ben je er dan niet
gebleven?» vragen we.
Annemarie lacht verlegen. Dan
kijkt ze met een vertederde blik
naar de jongeman op wiens
knie ze na de pralinedoos -
met- foto's - affaire gaan zitten
is. «Ik peins van te trouwen,»
zegt ze, «en ik kon maar alle
weken naar huis komen en 't
was zo verAnnemarie
«dient» echter nog. Maar nu
veel dichter bij huis, veel dich
ter bij hare vent. In Waasmun
ster. De gehechtheid aan het
gezin Merckx, aan de kleine
Axel, aan de snoezige Sabrine,
is echter nog niet weg. Met de
regelmaat van een klok spoort
Annemarie nog naar huize
Merckx, om «eens goeie dag te
gaan zeggen».
Hoe Monique bij professor
Eyskens verzeild geraakt is,
heeft ook met die pater je
weet wel van de missiekalen
ders te maken. Toen Moni-
Zo ravotten de kinderen van Mark Eyskens in de Zeelse achtertuin.
foto's. Voor haar allemaal dier
bare herinneringen toen ze bij
Merckx dienstmeisje was.
Moeder Maria's ogen schieten
vonken. «Die doos weg,» be
veelt ze. «Ge gaat aan die
mannen toch geen foto's ge
ven zeker!» En Annemarie
kraamt op met de doos vol met
fc^'s van Axel en Sabrina
Merckx.
Over Merckx komen we niet
veel te weten. Alleen dat hij
veel van huis is tijdens het sei
zoen, dat madame Claudine
alle wedstrijdverslagen op
teevee volgt tijdens de uur-
rekordpoging van Eddy moest
ze zelfs dnemaal van blouse
veranderen omdat het zweet
haar van de spanning uitbrak.
Wat Eddy in de winter doet?
Als hij niet ergens op een of
andere piste ronddraaft, zit hij
thuis opgescheept met repor
ters een van de vele vrien
den is Fred De Bruyne gaat
hij RWDM een hart onder de
riem steken, 's Avonds heeft hij
tijd te kort om de talloze recep
ties af te werken.
«Welke taal spreken ze bij
Merckx in de huiselijke kring?»
willen we weten. Annemarie
krijgt geen tijd om te antwoor
den. Met twee lengten is moe
der Maria haar dochter voor:
«Vlaams,» zegt ze, «Ze moe
ten niet komen vertellen dat
Merckx ne franskiljon is. Thuis
praat hij Vlaams.»
«Ik weet niet hoe hij tijdens een
koers is,» zegt Annemarie,
«daar zal hij wel vechten voor
zijn boterham. Kan hij soms
wel hard zijn, maar thuis is het
in elk geval een plezierige, een
leuke en een toffe kerel.» En ze
knikt heftig met het hoofd om
haar woorden kracht bij te zet
ten
que de school verliet, werd de
pater terug opgevist Deze
keer had hij zelfs zo'n lange tijd
niet nodig om «eens uit te kij
ken». Al heel vlug na zijn ver
trek rinkelde op zekere dag bij
de familie Van de Steene de
telefoon. Eén van de pagad
ders nam de hoorn af, riep dan
luidkeels: «Moeder, d'er is een
madam Eyskens aan de tele
foon. Die zal zeker ook voor
nen auto stro bellen het
moet zijn dat de Van de
Steenes ergens wat met stro te
maken hebben en gij moet
ne keer komen.» Moeder Maria
kwam 't Was niet voor een
auto stro, maar voor Monique
Een afspraak werd gemaakt en
moe Maria trok met haar
tweede naar Leuven. Het eer
ste onthaal viel al dadelijk mee,
al schrok Maria Van de
Steene-De Vriendt wel even
toen Mark Eyskens met een
heel ernstig gelaat haar even
plots als onverwacht vroeg:
«En mevrouw, U bent toch ka-
toliek?» Moeder Maria slikte
drie keer, herpakte zich en zei:
«Ik ben geen kerkuil, maar ge
moogt over mij bij onze pastoor
alle inlichtingen inwinnen, die
U denkt nodig te hebben. En
daarbij moet mijn dochter hier
komen om naar de mis te gaan
of om te werken?» Toen was
het de beurt aan professor
Mark Eyskens om even te slik
ken. «Ik zie het al,» zei hij, «we
zullen akkoord geraken.»
Maria Van de Stene is er nog
altijd grondig gelukkig om.
«Meneer, vertelt ze, het zijn
toch zo'n brave eerlijke men
sen. Mijn dochter kon in het
hele land geen betere kost
school gevonden hebben dan
daar. Het is een echte leer
school voor mijn kind. Ze wordt
er beter gevormd dan in 't beste
pensionaat.»
Monique vindt dat haar moeder
het nog niet genoeg in de verf
zet. Ze is er enorm gaarne. Een
dienstmeisje is bij de familie
Eyskens geen werktuig. Iedere
namiddag om veertien uur is
het werk afgelopen en kan ze
doen wat ze wil. En vermits ze
er echt gelukkig is, vindt Moni
que het maar heel normaal dat
ze praktisch nooit weggaat.
Ook 's avonds wordt ze in de
familiekring opgenomen. Na
dat ze de vier kinderen naar
bed gedaan heeft blijft ze met
Mark Eyskens en zijn echtge
note teeveekijken, muziekbe-
luisteren of een boek lezen.
De band tussen de familie
Mark Eyskens en de Van de
Steenes is zelfs zo hecht dat
moeder Maria al eens naar
Leuven op bezoek trekt over
de crème fraiche gaan we het
nu niet hebben dat ze zelfs
naar zee trekt wanneer het ge
zin Eyskens er zijn vakantie
doorbrengt. Er wordt niet al
leen naar Leuven gereden.
Mark Eyskens' tweeling, Filip
en Reginald draafden te Zele
door het huis en in de tuin toen
we er vlijtig aan het interviewen
waren. Ze brachten het wee
kend te Zele door. Niet de eer
ste keer trouwens. Toen het
varken geslacht werd waren ze
ook present. Ze zaten zelfs op
het beest om met de voorpoten
bloed te pompen.
En of Monique nog lang bij het
gezin Eyskens blijven wil?
Het is voor Monique een over
bodige vraag. «Nog heel lang,»
zegt ze want cupido heeft haar
hart nog niet getroffen
Maria Van de Steene vindt het
best dat haar dochters dienen
gaan. «Als ze op een goede
post zijn, is het voor hen beter
dan de beste kostschool.» zegt
ze. Het zit trouwens in de fami
lie, want toen ze nog 'jong' was
heeft moe Maria ook gediend
Bij een vooraanstaande
Zeelse familie
De grote en kleine wijzer spe
len achter elkaar verstoppertje
op de wandklok. Het is middag.
Uit de keuken stijgen de noen-
geuren op. Bij moeder Maria
worden straks de borden op ta
fel gezet. Filip en Reginald
Eyskens zullen met de zes kin
deren van Maria aan de tafel
zittenen eten wat de pot
gekookt heeft. En na de mid
dag trekken ze naar de karna-
valstoet te Dendermonde. In
één rush gaat het nadien naar
Berlare, waar een heldhaftige
tarzanfilm op het programma
staat. Wanneer mevrouw Mark
Eyskens deze avond haar
tweeling zal komen ophalen,
zullen eerst nog twee stel jon
gensknieën duchtig moeten
geschrobd worden. Zeker
wanneer je Tarzan gezien
hebt, en de Van de Steenes
een lange tuin met bomen en
een kippenhok hebben
tekst KAMIEL MONSIEUR
foto's EMIEL VERMEIR
Annemarie en Monique Van De Stene: dienstmeisjes bij beroemde namen.
De Wiezenaars beramen een aanslag op hun buren uit Leb-
beke en Denderbelle. In koelen bloede. Zonder enige vorm
van waarschuwing. Zonder enige emotie in hun stem. Ze
stellen immers voor de geplande fusie Lebbeke-Wiez-
Denderbelle, gewoonweg «Wieze» te noemen. Kort en goed.
Business is business. Van Denderbelle of Lebbeke geen
sprake meer.
Argumenten pro dit voorstel
zijn er ruim voorhanden, aldus
de Wiezse raadsleden Wieze
is een internationaal bekend
toeristisch oord, dat daarenbo
ven heel wat mensen tewerk-
stelt. De Wiezenaars willen er
wel de Bellenaars bij; o.a. om
dat de verbindingsweg tussen
de twee centra Lebbeke en
Wieze, over Denderbels
grondgebied loopt. Voor
noemd fusie-advies werd ge
formuleerd tijdens de eerste
raadszitting van het nieuwe
jaar, een zitting waaari n ook de
begroting, onder voorbehoud
echter, werd goedgekeurd.
Aansluiting bij DDS voor
hui svu il verwerki ng
Op voorstel van schepen Van
Strythem en met akkoord van
DDS, zal het terrein voorzien
voor de aanleg van het sport
terrein in de Populierenstraat
op het gewest- en struktuur-
plan, aangeduid worden als ak-
tieve rekreatiezone. Het zal
aansluiten bij de reeds ge
plande groene zone. Schepen
van openbare werken Veire-
man verduidelijkte dat aanpas-
singswerken zullen uitgevoerd
worden aan de Molenstraat en
Pasbrugstraat,
noemde straat zou verbreed
worden tot vier meter. Ook de
Olmendreef werd in deze plan
ning opgenomen. Een ontwer
per zal aangesteld worden. De
raad besloot eveneens una
niem dat de gemeente zal toe
treden tot de huisvuilverwer
king van de interkommunale
DDS. De definitieve start wordt
voorzien begin 76. 't Politie-
reglement betreffende brand-
voorkoming in dancings -een
echt zware dobber- werd uit
gesteld tot een volgende zit
ting.
Begroting, onder voorbe
houd, goedgekeurd.
Na formulering van het fusie
advies werd het jaarverslag
74 goedgekeurd Wieze telde
eind vorig jaar 2.470 inwoners,
vijf minder in vergelijking met
vorig jaar. Dan kwam de begro
ting aan de beurt. Uit de lange
reeks geciteerde cijfers, ont
hielden we dat o.a. twee mil
joen voorzien werd voor het
onderhoud vaan sommige we
gen. 1 miljoen hiervan zou ge
bruikt worden voor de ge
plande wandelweg; de andere
helft zou aangewend worden
voor de Pasbrugstraat. Tijdens
de bespreking drong raadslid
Mannaert aan, waar het nodig
is, de straatnaamborden aan te
brengen of te vervangen.
Schepen Van Strythem van
zijn kant beklemtoonde de
noodzaak politiereglementen
goed te keuren voor reeds
aangebrachte verkeerssignali-
satie. De fakultatieve uitga
ven (toelagen) werden niet be
handeld. Raadslid Janseg-
heers werklaarde in dit ver
band, dat hij er niet akkoord
mee kon gaan, dat de bedra
gen van de toelagen, die vorig
jaar via een begrotingswijzi
ging werden goedgekeurd, op
nieuw gestemd zouden wor
den. Hij wilde niet langer St-
Niklaas spelen en stelde voor
de verdeling van de toelagen
tijdens een volgende zitting
grondig te bespreken en vast te
leggen Hiermee stemde de
overige raadsleden in, zodat
wel de eindbalans van de be
groting werd goedgekeurd,
doch over de subsidies later zal
gepraat worden. Vermelden
we bovendien nog dat voor het
oprichten van een sportschuur
en een B-terrein in de Populie
renstraat 15 miljoen op de be
groting voorzien werden. Me
teen kwam een einde aan deze
eerste raadszitting van het
nieuwe jaar, een zitting die een
vlot verloop kende en waaraan
raadslid Van Driessche, na
een lange afwezigheid, op
nieuw deelnam.
Pierre Van Rossem
De motorfiets en bromfiets
kennen de laatste jaren
enorme suksessen, dit is ge
bleken uit de statistieken. Uit
bevoegde bronnen hebben we
vernomen, dat men dit jaar een
herleving van de scooter mag
verwachten. De scooter is een
zeer goedkoop vervoermiddel
en men kan er «Gekleed», op
rijden. Een Vespa 150cc, kost
slechts 30.000fr, BTW. inbe
grepen, terwijl men zelfs reeds
een Vespa scooter heeft van
18.000fr, BTW. inbegrepen.
Het verbruik bedraagd slechts
2,51per 100 km en dit aan een
snelheid van 90 km per uur. De
Vespa scooter is te bezichtigen
in het gekende motorhuis Hof
man en zal vanaf 1 maart le
verbaar zijn uit voorraad.
Alle verdere inlichtingen kun
nen verkregen worden bij de
twee wielerspecialist Hofman
Paul, Gentsestraat 4-6 Aalst
Tel. 053-70.33.95
Op vrijdag 14.2.75 omstreeks 23u15 had te Mere op de autostrade E 5 Brussel Oostende een
zwaar verkeersongeval plaats waarbij een persoon ter plaatse het leven verloor en een andere
persoon zwaar werd gekwetst. Een personenwagen B.M.W. metaal blauw, nummerplaat BBN
684 reed op de autostrade in de richting van Oostende. Op het grondgebied van de gemeente
Mere is die auto plots naar links uitgeweken, ging over de dupuisafsluiting en kwam op de
middenberm terecht om uiteindelijk tot stilstand te komen op de dupuisafsluitinq, lanqs de
overkant van de middenberm, met de rechterzijde tegen een elektriciteitspaal.
De auto B.M.W. vatte hierna onmiddellijk vuur en brande grotendeels uit. De bestuurder van deze
wagen werd uit de auto geholpen en was zwaargewond, terwijl de passagier die naast hem zat in
het voertuig geklemd zat en ter plaatse overleed.
Alle personen die getuige waren van dit ongeval of ter zake enige inlichting kunnen verstrekken
in verband met de omstandigheden van dat ongeval worden dringend verzocht zich kenbaar te
maken bij de dichts bijgelegen politie of rijkswachtpost of rechtstreeks bij onderzoeksrechter A
Merlens, Justitiepaleis te Dendermonde, tel. 052- 21.27.81. Vermelden dossier nummer V 556-
k
