SCHOLIERENFRONT TE AALST
AALSTENAAR JAN MATTHIEUBEROEPSREIZIGER
DE BLIJDE INTOCHT
IN AMRITSAR
HOBBY EN
VRIJETIJDSBESTEDING IN
't APOSTELKEN
SLUIKSTORTERS KRIJGEN HET TE
HOFSTADE NIET LANGER NAAR HUN ZIN
MOORSEL
BRANDWEER TWEEDE
MATERIAALWAGEN
Zo zie je dan
maar weer
De Voorpost - 28-2-75 - 11
Vrijdag jl, ging in het Koninklijk Atheneum een diskussie-
avond door van de aktiekomitees Lyceum-Atheneum.
Deze avond die door een vijftigtal scholieren en enkele
leraars uit verschillende Aalsterse onderwijsinstellingen
werd bijgewoond, behandelde de problematiek van het
niet-autoritair onderwijs en hieraan gekoppeld het nut
van een scholieren-aktiekomitee.
Na een exposé over Summerhil, een niet-aurotiraire school
in Engeland gesticht door de Schotse pedagoog A.S.
Neill, werd dit onderwijsstelsel getoetst aan de situatie
in de Aalsterse instellingen.
Tijdens de diskussie kwam bij
het uitwisselen van de ervarin
gen der beide komitees, duide
lijk de wens naar voor om dit
kontakt te bestendigen en zo
mogelijks uit te breiden tot de
andere onderwijsinstellingen
van de stad.
Wat het doel van een dergelijk
opzet betreft kon men toch
twee duidelijke standpunten
onderscheiden
vooreerst moeten de aktieko
mitees erover waken dat de
rechten van de scholieren wor
den gerespekteerd, zo zal men
bijvoorbeeld bij overdreven
tuchtmaatregelen, al te barre
akkomodatie of andere wantoe
standen, alle middelen aanwen
den om hieraan te verhelpen.
Een voorbeeld hiervan was de
scholierenstaking begin dit
schooljaar in het Lyceum.
Anderzijds konkludeerde men
dat op korte termijn er niet zo
fantastisch veel aan het huidig
onderwijssysteem kan veran
derd worden. Daarom willen de
aktiekomitees nog wat meer
doen dan te strijden voor «Co
cacola-automaten op de speel
plaats Meer bepaald willen
ze zich samen inzetten daar
waar volgens hen ons huidig
onderwijssysteem tekort schiet,
namelijk wanneer het erop aan
komt om de jongeren te hel
pen méér te zijnen niet
méér (nog meer en alsmaar
meer en meer) te kennen
Met initiatieven als deze eer
ste diskussieavond wil men
pógen de jongeren meer maat
schappijkritisch op te stellen.
De wantoestanden in hun om
geving op te sporen en alter
natieven naar voor te schui
ven. (lieven)
TIEN KLEINE NEGERTJES
IN HET V.T.I.-AALST
Tijdens dit weekend wordt de vernieuwde en nu voor
toneel volledig uitgeruste feestzaal van het Vrij Tech
nisch Instituut aan het Aalsters toneelpubliek voorge
steld.
Dit gebeurt met de opvoering van de welgekende Thril
ler van A. Christie TIEN KLEINE NEGERTJES Voor
de vertolking zorgen leerlingen, leraars en vrienden van
het instituut en dit onder de regie van de heer Slag
mulder.
We wensen dit gelegenheidsgezelschap veel sukses en
hopen dat de voorstellingen die doorgaan op vrijdag en
zaterdag om 20 u. en op zondag te 19 u. een ruime
belangstelling mogen genieten.
In 't Apostelkf* loopt op 1, 2 en 3 maart een tentoonstelling van
hobby en vrij. !sbesteding ingericht door de werkgroep van
kuituur en ontspanning. De vooropening heeft plaats op 28
februari te 20 uur. Voor de tweede maal brengen in 't Apostelken
meerdere personen naar voor wat zijzelf, buiten de studie en de
werkuren en in de pensioen periode verrwezenlijkten en wat ook
u. alleen of in groepsverband kunt bereiken. Het resultaat is er te
bezichtigen. Gebruikte werkwijze wordt er uitgelegd
Aangetoond wordt er ook dat onze vrijetijdsbesteding met
velerlei, ook niet dure materialen, tot iets mooi en waardevol kan
leiden. Iedere bezoeker zal in de lange lijst van het
tentoongestelde wel iets naar eigen smaak ontdekken.
Akwarellen en schilderijtes waarvoor dia's model staan, van
W. Hooghe.
Balatumschilderijtjes gebracht door Patrick D'Hondt, Aalst.
Fineerwerk en pentekeningen van Luc Van Vaerenbergh,
Email en kleireliefs van Jan Meert, Asse
Gitaarbouw als winterwerk en tapijtknopen als zomerwerk,
van L. Van den Eeckhout, Aalst
Keramiek gemaakt door Hilde Vlassenbroeck, Aalst
Linodruk met breugeliaanse motieven van Eug. Van den
Broeck, Asse
Lucifermerken verzameld door Gustaaf D'Hondt, Aalst
Meubeltjes in elkaar gezet door Hubert Heyvaert, Aalst
Miniatuurbouw van spoortwegmateriaal naar eigen ontwerp
gebouwd door Firmin V. Vaerenbergh, Aalst
Scheepmodellen van Alfons Vide. Aalst
Verzameling met schaalmodellen van vliegtuigen rond en in
de 2de wereldoorlog samengesteld door Frans Seminck,
Aalst.
De hoge Venen in reliëfkaart gezet door Luc Kieckens, Aalst
Een muntenverzameling van E. Van der Straeten, Teralfene
Nylonbloemen kunstig uitgewerkt door Mevr. Cardinael
Van den Brande. Aalst
Zandtapijten worden gestrooid door Roger De Boeck
Hekelgem. ROMAIN Van den Eede, Aalst toont enkele
schilderijen.
De St.-Joris-Hobby-Club werkt meer met hun rietwerk, de
hobbyclub van gepensioneerden brengt allerlei en de Wielewaal
leert ons hoe we de natuur kunnen gaan verkennen.
De tentoonstelling is toegankelijk op zaterdag 1 en maandag 3
maart vanaf 13 uur. op zondag 2 maart van 11 uur af.
De sluiting maandagavond gaat gepaard met de trekking der
duizend loten waarvoor werken van onze deelnemers en andere
waardevolle zaken voor het vrijetijdsbesteden als prijzen zullen
uitkomen. De inkom is gratis.
Onder het voorzitterschap van
burgemeester De Smet verga
derde de gemeenteraad op
donderdag 13.2.1975 hoofd
zakelijk over een reeks admini
stratieve punten, die zonder
veel geschiedenis werden
aangenomen. Meer aandacht
ging naar het voorstel tot invoe
ring van een politiereglement
betreffende het storten van
vuil. De Raad was het er una
niem over eens dat het nu ein
delijk moet gedaan zijn met het
sluikstorten op allerhande
plaatsen. Voortaan zal gever
baliseerd kunnen worden al
wie afval stort of achterlaat op
het grondgebied van Hofstade
•en bevoegdheid om te verbali
seren wordt aan meerdere
personen toegekend.
In dit verband werd beslist aan
de inwoners mede te delen dat
tweemaal per jaar, rond Pasen
en voor de Zomerkermis, het
groot huisvuil zal weggehaald
worden.
Een ander punt dat de belang
stelling der raadsleden wegd
roeg, was het onteigenings
bundel voor de nieuwe baan
die de industrieweg met de
Rijksweg zal verbinden. De on
teigeningen werden geschat
op ongeveer 320.000 F.
Na de zitting werd nog geruime
tijd van gedachten gewisseld
over het fusievoorstel van de
Minister van Binnenlandse Za
ken, waarbij Hofstade met
Aalst en andere gemeenten
zou samengevoegd worden.
Zoals bekend moet de ge
meenteraad daar in een vol
gendevergadering advies over
uitbrengen.
Uit de gedachtenwisseling
bleek dat over de grond van de
zaak tegen fusie nu de
beide groepen het eens zijn,
doch dat er wel diskussie zal
zijn over wat precies mag en
niet mag gezegd worden, zulks
rekening houdend met stand
punten aan hogere partij
instanties. Het wordt dus uitkij
ken. DAELEMANS DIRK
Op maandag 10 februari kwam de Moorselse gemeenteraad
in zitting bijeen om een tien punten lange dagorde af te
werken. De hoofdbrok van de zitting was natuurlijk het
uitbrengen van het advies omtrent de fusies van gemeenten
Hieraan hebben wij een uitvoering afzonderlijk artikel
gewijd.
Voor het overige stonden nog negen punten op de dagorde
die stuk voor stuk werden goedgekeurd
Het algemeen rioleringsplan werd aangenomen met
eenparigheid van stemmen. Achtereen volgens kwamen dan
aan de beurt: Het proces-verbaal van kasnazicht bij de
ontvanger van het vierde kwartaal 1974, een aanvraag om
begrotingswijziging van de kerkfabriek, het politieregle
ment op het sluikstorten en het toekennen van een
mobiliteits vergoeding aan het personeel.
Vervolgens kwam de aankoop van een tweede materieelwa-
gen voor de plaatselijk gemeentelijke brandweerdienst ter
sprake. Deze aankoop zou 118.000 frank bedragen plus
BTW. Ook dit punt werd aangenomen.
Ingevolge de stijgende kostprijs werd het tarief voor de
waterbedeling als volgt aangepast: Abonnementsvergoe
ding 110 frank en 20 frank m3 verbruik. Als voorlaatste punt
kregen wij de herziening van taksreglement op de
inrijpoorten en het aanstellen van een inenter. Tot nogtoe
waren de heren dokters De Coster en Podevijn aangesteld
tot inenter. Nu werd beslist dokter Vermeir eveneens als
inenteraan te stellen. D.D.R.
Verleden week hebben we nog even ons gehemelte
verbrand aan zeven polleflietoliebollen. De stad lag
druilerig, de skooter stond reeds elders opgesteld.
In sommige cafés wachtte men op dit ogenblik na de
kamavalwoede om verfraaiingswerken uit te voeren,
we vinden het bericht op do gesloten voordeur.
Langs de vesten duwen we onze volle zeventig kilo
tegen de snijdende wind. Veertien dagen geleden waan
den we ons hier in Rio. Nu rest enkel de herinnering
aan de stoet waar we ons met volle overgave instort
ten, de nacht in zwoele zalen, de te korte slaap.
We zijn alweer opgenomen in dit 361 dagen durende
karnavalgedoe, we duwen ons van de ene vergade
ring naar de andere, bespelen weer de toesten van
deze typmachine, bewegen ons voort tussen een naam
loze apathieke mensenmassa.
Je zult het me moeten vergeven, lieve lezer.
Een heel jaar leef je in dit ritme, breidt je vrienden
kring uit, verliest erweer. Slaat flaters, bent depres
sief. Malaise
Soms wordt het beter, je raakt in de Arbeidsstraat in
een cafeetje verzeild waar ouden van dagen hun potje
komen pakken. De porto is niet duur en loopt vlug
en zoetjes binnen.
De oude dag heeft ook zijn rechten nietwaarWe
hebben ons zo eens geamuseerd, hahaha, al 't jonk
volk danste mee en gaf allemaal kuskes aan die oude
tantes. Ja gijle, de jong elementen moet d'ouden soms
eens beet pakken, en opheffen en zeggen hier
Meneer wordt uw moeder ook niet oud, en wil jij ze
dan alleen laten
En er wordt weer besteld en voor je 't weet ken je
drie levensverhalen. Van de echte parochieloper en de
jonge weef en van mie tomat en juul balzac en jijzelf
bent jong en weet eigenlijk niets te vertellen over de
mensen die naast je of schuinsrechttegenover je in de
tuinwijk van de stad wonen. Er is daar ook geen café,
in die tuinwijk, vroeger zouden er op zijn minst drie
geweest zijn. Eén voor de blau (zoals deze waar we nu
vertoeven), een voor de bokken en een voor de rooje.
Nee, op deze wijk zijn er maar twee kruisingspunten,
de stadsbibliotheek (of althans het filiaal ervan), en de
winkel. Verder is de hele doening een beetje te ver
gelijken met een etrimoflat die in stukjes gesneden is
en per rijtje van zes op een stuk weiland werd neer-
gedropt. Het landelijke karakter van de omgeving is
verdwenen. De kasseien ruimden plaats voor een te
snelle asfaltweg en de schrale verlichting is samen met
het laatste spiertje romantiek verdwenen. Beetje bij
beetje wijzigde deze omgeving zich, het hoppeveld
waar ik vroeger vanachter mijn werktafel op uitkeek
is nu een braakland met notarisplaatje en de hoeve
achter dit veld werd nadat Filicien naar Frankrijk uit
week omgevormd tot een wanstaltige villa met twee
garages, waarvan ik me afvraag welke dokter er zijn
intrek wil nemen. De groen-wit geverfde luiken die je
enkel 's winters tussen het balkenbos van het ijzer
werk kon ontwaren liggen wellicht op een of ander
vaalt het landschap te ontsieren.
Maar keren we liever terug naar ons kaf eet je in de
Arbeidsstraat. Naar de donkere buurt met de ouder
wets uitziende fabriek waar nu de mannen van de
nacht hun schift beginnen. En een plannenmaker zal
als hij die verzwarte gevels en de goedkope straat
verlichting daar ziet, zeggen, dit stukje stad moet
gerevaloriseerd worden. En ik, lieve lezer, heb dan
alleen maar schrik dat hij wil zeggen dat hij nadat hij
van de buiten geen buiten meer gemaakt heeft, van
de stad geen stad meer zal maken... lieven
Ik heb nog niet verteld waar we zijn, hoe we deze
mensen hebben leren kennen. Maar daarmee zou
ik al te ver op mijn verhaal vooruitlopen. Het
voorgaande was EVEN UITBLAZEN: ik wilde
gewoon een stukje van de atmosfeer laten kennen
waarin dit wordt geschreven. In ons verhaal zijn
we echter nog zo ver niet. We zijn nog hoogstner-
veus en hebben zojuist de grens met India over
schreden.
Er moet een kosmische wet bestaan die zegt dat de
enaringen die je in 'n Oosters land opdoet, omge
keerd evenredig behoren te zijn met wat je aan de
grens ervan ondergaat Dat geldt voor Turkije, Iran
en Pakistan, waar je zonder enig probleem, zelfs
zonder visum, binnenkomt, maar zo vlug mogelijk
weer buiten wil. tegenover de Afghaanse, Indische,
Nepatese, Thailandse en Indonesische grenzen
waar je steeds eerst de hel doormoet om het paradijs
te kunnen betreden. Neem nu de Indische grens:
Geld tonen, tellen, aangeven, invullen, afstempe
len. Gesmokkelde hasj zien in beslag nemen bij
nagenoeg iedereen. Slecht weggestopte roepies zien
afpakken De wraakgodin in gebloemde sari is
sinds die drie jaar nier mooier geworden. Ze is nog
steeds, enfin, opnieuw zwanger En lesbisch dat het
niet proper is. Ik zie ze nog altijd met haar volle
hand in Gaby's slipje grijpen en er triomfantelijk
200 roepies uittoveren gelijk een goochelaar Ze
zocht gelukkig niet verder. We boden af tot honderd,
zij hield de andere honderd en met de paar duizend
die nog in het slipje zaten bracht onze roepie op
22,75 per Amerikaanse dollar, nog altijd een tikje
beter op dan op de zwarte markt in New DelhiDeze
keer hadden we niets te verbergen, behalve een
kadootje van vijf grammen zvsarte Afghaanse in mijn
onderbroekje, en dus waren er ook geen vermel
denswaardige troubles. Maar we zagen er ande
ren (On en a vu des autres!) De Fransen zijn
steeds met ons. Alles bij mekaar zijn ze nog heel
redelijk, en je kunt ze voor een redelijke prijs omko
pen .It'spart of the game. A Is je doorgesukkeld bent
kan je onder een grote bahian je eerste Indische
theetje met melk te duur betalen en toch smakelijk
opslurpen. Eerste dag in India, moet gevierd wor
den. Zelfs met een biertje
Een paar taximannen proberen je te overhalen om
het tienvoudige van de busrit naar Amritsar te beta
len. No more bus today. Maar je weet wel be
ter Na een halfuur komt in een grote stofwolk de
roodwitte bus en we zijn op weg naar Amritsar, de
heilige stad van de Singhs.
India bestaat uit twee soorten van mensen.
Je hebt de gewone hindoes, moslims, kristenen
en alle andere sekten, zijnde: de grote massa,
weinig of niet intelligent, om niet te zeggen
dom. ongeschoold, nonchalant, vuil, verve
lend kortom: geheel gesteld om te lijden;
en dan heb je de elite, de Redders van India, de
Trots van de Natie
- wiens verblindend intellekt de duisternis ver
licht,
wiens leeuwenmoed de kudde beschermt, -
schoon en rijzig van gestalte, trotse gelaat
suitdrukking, toonbeelden van deugd en pa
triotisme, met als duidelijke onderscheidings
tekenen van de logeren dezer aarde (buiten de
altijd intelligentie uitstralende ogen, de waar
dige neus en imposante buik) de lange opged
raaide, onder de kin vastgepinde zwarte of
grijswitte baard, de kleurige tulband waaron
der het lange ongeknipte haar, het zilveren
armband, de kam in het haar, het mes aan de
gordel; het uitverkoren ras van strijders niet-
rokers, geheel gesteld om te leiden; De
SINGHS! Althans, zo zien ZIJ het.
Nu is het zeker waar: ge noemt geen koe bont
of er is wel ergens een vlekje aanEn ook bij de
Singhs is er wel iets van aan. Ze hebben iets.
Maar vooral toch een kronisch meerderwaar-
digheidskomplex. Wat hun andere kwaliteiten
aangaat: handeltjes elke zwarte markt is in
de dappere strijdershanden van de trots van de
natieZowel in Kabul als in Dehli als in Hong
kong, moet ge met uw cash of cheques bij de
Singhs terecht.
De gouden tempel in Amritsar reflekteert het
singhideaal, vooral als er weinig volk binnen
is, want we zijn nogal ongelukkig op de ver
keerde datum in India binnengevallen. Ge zult
misschien meteen begrijpen waarom ik op zo'n
gruwelijk subjektieve manier over de singhs
schrijf. We hebben ze niet bepaald van hun
beste kant leren kennen. Al zeg ik er meteen bij
dat wat nu volgt gelukkig meer uitzondering
dan regel is.
De Gouden Tempel. Oase van rust. wit mar
mer rondom, het gouden heiligdom midden het
meertje, weerspiegeld in het rimpelloze water.
Waardige pelgrims badetui onder de heilige
bomen. Heilige mannen en guru's onverstoor
baar twee meter hoge heilige boeken blaren
omslaand, murmelend, prevelend, heilige
woorden in hun witte baarden op een achter
grond van zachte orgelmuziek met tablabege
leiding, versterkt door echo-etule luidsprekers
over het klare maanzilveren waterHet vi-
zioen vervaagt.' Ik heb Jeannine verteld hoe
schoon het was en nu willen we het beleven.
Maar er klopt iets niet.
Als we ons klaarmaken om de tempel te gaan
bezoeken weten we al dat er enorm veel volk is
in de stad. De sarai van de tempel was vol
(sarai: soort hotel waar pelgrims en travelers
gratis kunnen overnachten in de bijgebouwen
van het tempelkompleksEr is zelfs een fre-
kitchen: chapatties en dal (gloeiend pikant,
zelfs Zuid-Indiërs krijgen het met moeite bin
nen). en in normale omstandigheden heeft ie
der een eigen kamertje, koorden bed, zelfs een
ventilator). Vandaag echter zat de zaak bom
vol. Er kon geen muis meer bij. En het volk
bleef maar binnenstromen. Als elke welden
kende europeaan denkt dat iets vol is, kunnen
er nog altijd een paar honderd oosterlingen
bij. Vraag niet hoé.' Onze paardekoets raakte
drie keer geblokkeerd in de massa.
We hadden noodgedwongen een goedkoop ho
telletje moeten nemen in de buurt van het sta
tion. We maken de vergissing van ons te voet
de stad in te wagen. Het wordt een spitsroe-
denlopen. Overal knallen en soms waarach
tige ontploffingen: onmogelijk om 5 woorden
te zeggen. Alle duivels zijn in de hel losgela
ten. Dit is erger dan Brussel op het spitsuur.
En natuurlijk mikken de kwajongens hun voet
zoekers speciaal naar Europese benenHet is
niet dat we niet een beetje lawaai kunnen ver
dragen, maar na tienduizend kilometer bijna
aan één stuk door reizen en al de zenuwtoe
standen onder weg en aan de diverse grenzen,
wordt een mens soms wat kribbig, als hij dan
de verhoopte rust niet vindt die hij denkt ver
diend te hebben. Aan het eind van de kalvarie:
de Tempel.
Schoenen in bewaring geven: de rekken pui
len uit met het meest uiteenlopende schoeisel,
sandalen en moderne Europese schoenen van
'Sjieke siks», veel plastieken spullen van hin
does. zelfs naaldhakken. Bordje: -PLEASE
DO NOT PAY. ALL SERVICE IN THE
TEMPLE IS FREE - want de Singhs zijn rijk en
tonen het graag. Een muts of zakdoek op onze
onreine hoofden, doorheen een ondiep voet
bad waden, het lijkt een steeplechase, het doet
me ook denken aan het zwembad van Aalst,
maar dan vooruitschuifelend, wringend, du
wend, excuse me, tussen een paar luidruchtige
konverserende dikbuiken beklemd geraken
weer los, de trappen op vechten, voetje voor
voetje, elke trede brengt ons dichter bij het
heiligdom, over het marmer met de ingebe-
itelde namen van -donators-: donation of
5000 rps. by Swaran Singh, 250 rps in loving
memory of our father Gupta Singh. 300 rps
van hier en 500 van ginder tot onder de grote
boog van de ingang waar de trappen weer
afdalen naar het kunstmatige meertje.
De krioelende massa vult het hele tempelge
bouw. Een verbluffende toestand. Woodstock
van de Singhs. Daar is nu eens geen vierkante
millimeter marmer te bespeuren. De zee van
getulbande bruine koppen mengt zich met het
meer: ze staan tot hun lenden in het water. We
zien meteen dat dit niet te doen is en worstelen
ons terug buiten. Jeannine is niet te vituien.
Daar is haar hoofd. Wit-rood van koleire. Ze
heeft op één van die smeerlappen zijn vuil
smoel geslagen Een paar siks beweren dat
het absoluut onmogelijk is dat het 'n singh
geweest zou zijn. -De singhs komen niet met
hunne handen tussen de benen van Europese
vrouwen, zeker niet in hun heilige tempel,
maar er zijn vandaag wel vele minder goede
personen hier, want het is Diwali en misschien
hebben enkelen zich als singh vermomd om
beter te kunnen meedelen in de glorie, over
igens, jullie hebben het zelf gezocht: waarom
willen jullie ook precies vandaag naar de tem
pel komen Blijf er beleefd bij.
Op de terugweg door de bommetjesbeproe
ving: ergens in een restaurantje wenken drie
olijke Singhs: - Come and join us-.De whisky-
fles doet de ronde. I'm the sub-commander of
the Airport. My friend here is the sub com
mander of the Airport. My brother: Common-
derzz ovv die JairportszzWe moeten mee-
eten, meezuipen. Maar ze kunnen de alkohol
blijkbaar minder goed aan dan wij, doorwin
terde cafébezoekersHet eindigt in een rel met
de zatste van de drie die door één of andere
kleinigheid in zijn singh-trots is gekrenkt, en
de eer van zijn ras tegen de Europeanen wil
gaan verdedigen. Het eindigt bijna in een
vechtpartij en we vluchten vol weerzin terug
naar ons hotel. Jeannines eerste dag in India
ligt finaal in het water.
('t vervolgt)
