UNIEK EVENEMENT IN HET VLAAMS TEATER
>1
MISTERO BUFFO TE AALST
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
FILM BU ONS
LAATSTEJAARS
SINT-JOZEFSCOLLEGE METj
«HET PROCES TEGEI
DOUGLAS».
KULTUURKALENDER
Onder de auspiciën van het Ministerie van Kuituur, Dienst Volksontwikke
ling, brengen de Vrijzinnige verenigingen van Aalst en omgeving in sa
menwerking met Parnassos, een voorstelling van «Mistero Buffo» Het stuk
oogstte overal in ons land reeds een enorm sukses.
De auteur Dario Fo is in Italië
beroemd, maar ook berucht
Hij startte in het politiek kaba-
ret. Met subversieve teksten,
zang, dans en mime haakte hij
direkt op de politieke aktualiteit
in. Sinds 1966 richtte Dario Fo
avonden in waarbij het publiek
volledig in de manifestatie be
trokken is, het meeting-teajer
ontstond. Uit deze avonden
zag ook de lekenpassie Mis
tero Buffo het licht. Mistero be
tekent hier mysterie of pas
siespel en sluit aan bij een zeer
oude traditie van lekentoneel,
het reizend teater dat begon
binnen de kerk, later aan de
ingang van de kerk, maar er nu
volledig buiten staat. Buffo
slaat op de nar, de zot, de
klown die het kan wagen langs
zijn neus weg, lachend en ge
kscherend harde waarheden te
verkondigen.
Dario Fo heeft in Mistero Buffo
vanuit zijn Leninistisch-
Marxistisch standpunt het
evangelie aangepakt. Het stuk
spreekt de gehele mensheid
aan, zelfs de minst geënga
geerde. De mens in zijn totali
teit wordt hier als één groot
vraagteken voorgesteld; wat is
het leven waard als ik van de
vruchten van mijn arbeid niet
kan genieten, als ik mijn even
mens niet kan beminnen, als ik
de wereld er niet beter kan op
maken, als ik mezelf niet kan
zijn. Het stuk is dan ook een
enorme aanklacht! De Interna
tionale Nieuwe Scene die voor
de vertolking ervan zorgt werd
opgericht in juni 1973 en speelt
stukken die gaan tegen het be
staande maatschappelijk sys
teem, startte suksesrijk met het
spel Mistero Buffo in de regie
van Arturo Corso. Nadien
kwam daar nog Putsch en de
Ballade voor Grote en Kleine
Poppen bij. Onder de talrijke
akteurs zien wij Jan Decleir,
Charles Cornette en Hilde Uyt-
terlinden die tot de elite van ons
land behoren en zeker borg
staan voor een uiterst goede
vertolking.
We zullen Charles Cornette op
zijn eentje tientallen rollen zien
vertolken. Hij is de nar, de zot,
hij is de virtuoos die adembe
nemend, komisch, soms
schrijnend hard, agressief en
venijnig de waarheid mag zeg
gen. Vipen spelers vormen
een koor die liederen uitbeel
den en zingen. Die liederen
behoren tot de folklore en ook
tot het politiek repertoire, ook
de dansen illustreren de tema-
tiek arbeid, liefde en opstand.
Mistero Buffo is een stuk dat
anti-bourgeois, anti
kapitalistisch, anti-klerikaal is.
Het is een stuk dat misschien
sommigen zal hinderen, veron
trusten of zelfs shokeren, maar
het is steengoed toneel. To
neel is immers niet gemaakt
om de gewetens te sussen.
Woensdag 19 maart te 20 uur
in de zaal Okapi, Burchtstraat
te Aalst.
Kaarten te bekomen bij alle be
stuursleden van de inrichtende
verenigingen
ROEL VAN DE PLAS
Week van vrijdag 14 tot en met donderdag 20 maart 1975
Alweer een massa films in jeugdklubs en soortgelijken, om te
beginnen EDIPO RE Italiaanse film van Pier Paolo Paso-
lim. daterend van 1967 Pasolini is een bijzonder veelzijdig
Italiaans schrijver (romans, essays en poësie) en tevens een
filmregisseur van wereldformaat, zijn films (Accatone, Mamma
Roma, Het Evangelie volgens Mattheus, Theorema) zijn stuk
voor stuk belangrijke dokumenten. Hij begon als medewerker
en scenarist bij o.a. Frederico Fellini, en zijn marxistische
benadering van het medium film heeft hem tot een veelzeg
gend kontestatair gemaakt Deze marxistische instelling ver
klaart meteen ook zijn grote belangstelling voor de geschie
denis. In zijn Edipo Re», een adaptatie van de klassieke
tragedie van Sophocles, geeft hij zijn eigen indringende visie
op het gegeven van de man die onmogelijk aan zijn noodlot
kon ontsnappen en tegen zijn wil in gedoemd was om de
voorspellingen ten uitvoer te brengen. De film valt uiteen in
drie grote stukken het eerste deel sluit aan bij wat Freud
uitwerkte tot een invloedrije theorie, nl. die van het Oedipus-
komplex. Het middendeel leunt nauw aan bij Sophocles'
tragedie, en het laatste deel tenslotte is de interpretatie die
Pasolini zelf aan het gegeven toevoegt.
Franco Citti speelt de rol van Oedipus. U kan de film gaan
zien in jeugdklub Dido op 16 maart.
Een andere Italiaanse film kan U op 21 maart gaan zien in
jeugdklub Kreja, het gaat hier om ROMEO AND JULIET
een film van Franco Zeffirelli, daterend van 1968. Het is een
verfilming van het Shakespeare-drama dat de geschiedenis
verhaalt van twee jonge geliefden wiens liefde onmogelijk
werd gemaakt omwille van het feit dat zij tot twee rivaliseren
de families behoorden. Zoals het de gewoonte is bij Shakes
peare vallen er op het eindé enkele doden en helaas zijn het
de twee jonge geliefden die aan het kortste eind trekken.
Zeffirelli hield zich aan Shakespeare's tekst en verfilmde die
met de nodige aandacht voor de 'couleur locale' in Verona.
Leonard Whiting is Romeo, Olivia Hussey is Juliet en Michael
York is een stoute neef. Prachtige dekors. meeslepende mu
ziek, een lach en heel wat tranen, kortom een heerlijke film
avond. De film verwekte indertijd nogal wat opschudding om
dat de hoofdakteurs zeer jong waren, doch toen duidelijk
werd dat dat vroeger de gewoonte was werd alles vrij vlug
vergeten
De vijftiende maart is er in de Tuf-Tuf klub een andere heer
lijke film, nl. «BUTCH CASSIDY AND THE SUNDANCE KID»
(1969), van George Roy H^ll (andere bekende films Slaughter
house Five, The Sting), met Paul Newman als Butch, Robert
edford (wat is dat toch een akteur jongens) alsde Kid en
Katharine Ross als Etta, de onderwijzeres. Deze film heeft
eigenlijk de 'ontdekking' van George Roy Hill tot gevolg ge
had, omdat het zo'n aparte western was, en omdat Burt Bac-
carach er lekkere muziek voor schreef'Raindrops keep
falling on my head' was een tijdlang een hit.
Butch Cassidy en Kid Sundance zijn twee van de vele legen
darische figuren die Amerika rijk is op het einde van de
negentiende eeuw beefde elke bankbediende toen hij die
namen hcorde. Nochtans hebben zij niets van een rovers
duo Cassidy was charmant, gekant tegen bruut geweld, op-
t.mistisch, een romantische dromer de Kid daarentegen
stoer en nors (nee, niet nols), zwijgzaam, realistisch en van
het type dat er keihard op los gaat. In de film maken wij hun
laatste jaren mee, het begint al met een spelletje kaart waar-
Dij oundance vals zou spelen. Hun lekkere leventje wordt
echter vergald door een posse die hen alsmaar dichter op
de hielen komt te zitten, zodat zij besluiten naar Bolivia te
vluchten, niet echter voordat zij het lieve onderwijzeresje zijn
gaan opzoeken. (Bij Etta speelt zich het tafereeltje af van
Newman op de fiets). In Bolivia ondervinden zij wel enige
taalproblemen bij het overvallen van de banken net zoals
in Schaarbeek kunnen zij aan geen loket terecht in hun
eigen taal. Dat geeft aanleiding tot bijzonder geestige tafe-
i ooitjes, met zinnetjes op papiertjes en zo, echt grappiq.
Uiteindelijk loopt het echter niet zo goed af want zij worden
ingesloten door een legertje boze Boliwaanse soldaten die
met goed, maar wel heel veel schieten. Bij hun hopeloze uit-
,V»rLW»rden, zli le,terliJk doorzeefd, het lijkt wel wat op «The
Wild Bunch» van Sam Peckinpah, of op die andere bank
overvallers-film «Bonnie and Clyde».
«Butch Cassidy and the Sundance Kid» heeft echter heel
wat voor op twee hogergenoemde films hij is spontaan fris
en vrolijk, steengoed
Bij de Katolieke Filmliga is deze eler Chaplin te gast met
zijn «GOLD RUSH», daterende van 1925. Het is verbazend
hoe die films van goeie ouwe Charlie opnieuw in de belang
stelling komen, een echt fenomeen in de filmgeschiedenis.
Zoals de meeste van zijn films is ook deze «Gold Rush»
aan de ruwe en elementaire kant, simplistisch tot en met.
Zij zijn ook nogal sentimenteel (de man met het gouden
hart) en Chaplin verstaat de kunst om zich steeds op het
voorplan te zetten, centraal in beeld nog wel. Helaas gaan
zijn films bij veelvuldig bekijken snel vervelen de meeste
situaties kennen een gelijkaardig verloop en enkele voor
beelden daarvan zijn het bijna vallen, het gevaar dat achter
de rug dreigt en toch ontlopen wordt (meestal ongewild
zelfs), allerhande bewegingen die tot een soort ballet uit
groeien. Goed detimde vondsten zijn weliswaar grappig doch
hebben weinig of geen betekenis. Zijn humor komt steeds
voort uit personnages die in uitzonderlijke situaties zijn ge
plaatst. Niettemin is het telkens weer een belevenis, zo'n
Chaplin film, misschien omdat de sterkst komische scènes
(zoals in Gold Rush het eten van zijn schoen) toch ook de
grootste tragiek inhouden. In de zaal van het Sint-Jozefskol-
lege op donderdag 20
In de Mikis-klub toont men op 21 maart een film van Joris
Ivens DE ZEVENTIENDE BREEDTEGRAAD» (1967) De thans
76-jarige Ivens is één van de allergrootste dokumentaire films
van alle tijden, op wereldschaal mag men hem gerust naast
Robert Flaherty plaatsen. Zijn belangstelling is steeds uitge
gaan naar de mens de mens en zijn werk, zijn gevecht met
de natuur, zijn strijd tegen sociale onderdrukking. Ivens,
bijgenaamd de Vliegende Hollander, is boven alles een militant
kineast die door zijn zoeken en uitdrukken van de waarheid
door middel van de film een soort van geëngageerde ob-
jektiviteit kreëert zijn films 'getuigen'. Filmisch bereikt hij
dit door een los kameragebruik (waarbij hij zelden het beeld
aan zijn lot overlaat), het inlassen van lussen titels omdat
hij gelooft in hun overtuigingskracht, en het monteren.
Heel v/at kennis heeft hij opgedaan bij de Russische kineast
Vertov, en een van zijn meest gekende films, «Borinage»,
maakte hij in samenwerking met onze landgenoot Henri
Storck.
In zijn «Zeventiende Breedtegraad», die handelt over strijd
van het Vienamese volk,-toont hij aan dat er een band be
staat die de mens met de aarde verbindt de Vietnamezen
vechten met en voor hun grond. Een interessant deel van de
film handelt over de manier waarop de Vietnamezen hun
leven hebben geolrgamseerd, ondanks de oorlog en de bom
bardementen de vindingrijkheid van het Vietnamese volk
(vissen kweken in bomkraters bv.) is wereklijk verbluffend
op dit gebied.
«17de Breedtegraad is een buitengewone film die beslist
Uw aandacht verdient.
Uiteindelijk komen we dan bij de kommerciële programmatie
terecht (is er nog wel plaats, baas in cinema Palace
neemt James Bond het voor de derde wee op tegen «THE
MAN WITH THE GOLDEN GUN», in een film van Guy Hamil
ton, met Roger Moore en Britt Ekland, en muziek van John
Barry, een talentrijk Engelsman die al heel w.at schitterende
partituren op zijn naam heeft staan.
In cinema Feestpaleis kan U naar een recente Vlaamse film
gaan kijken «SALUT EN DE KOST», een aardige film van
Patrick Le Bon, een Antwerpse kerel die op de ingeslagen
weg beslist moet voortgaan. Voor één keer een Vlaams
Filmke (waarmee ik hoegenaamd niets pejoratiefs bedoel)
dat niet op een boek is gebouwd, doch op een origineel S
scenario. Hoewel do thematiek van de film mij enigszins S
verouderd schijnt te zijn boeit de film door zijn frisse aan- S
pak. Het verhaal is vrij eenvoudig en klassiek opgebouwd I
een jonge kerel komt uit hot leger en zoekt zijn weg in het j
leven Dat kan op twee manieren ofwel zijn eigen zin doen
(dat is wel het plezantste maar niet zo gemakkelijk), ofwel I
naar vader luisteren en in konflikt komen met de maatschap-
pij. Eerst probeert de jonge man het laatste, zijn vader is i
toezichter cp een bouwwerf en plaats zoonlief tussen de'
metsers. Dat valt echter tegen wanneer een gastarbeider ver- I
ongelukt omwille van de spaarzaamheid (zeg gerust gierig- f
heid) van de baas. Van dan af stapelen de problemen zich op i
zoonlief gaat er vandoor, trekt in bij het lief die ee.n kind f
verwacht, last krijgt met de huisbaas en met de direktio van J
de school waar zij les geeft.
Bovendien wil zij geen abortus en dat doet dan de deur
V', 9aat ,eru9 blJ haar °uders wonen. De film geeft I
uiteindelijk geen oplossing voor de problemen en het open 2
einde laat alle veronderstellingen toe.
Enkele bekende namen onder de akteurs: Hans Rooyaards I
a s de jongen, Romain Deconinck als zijn vader en Mark Dex
als de schoonbroer. Do titelsong is van de hand van Zjef S
vanuytsel
Een film die ik U om velerlei redenen wil aanraden (een 1
beetje chauvinisme kan geen kwaad). Guy
De onoverzichtelijk berg
leed die elke oorlog,
maar in het bijzonder de
Tweede Wereldoorlog
heeft veroorzaakt, heeft
vele schrijvers geïnspi
reerd tot brokken bijzon
der waardevolle litera
tuur, zoniet tot hun beste
literair werk. De verwij
zing slaat zowel op de
periode van oorlog en
bezetting als op de perio
de van repressie erna,
twee periodes die helaas
te lang hebben aange
sleept en te wreed waren
en daarom zelfs onze
generaties nog blijven
tekenen, ook al werd de
«vrede» rees dertig jaar
geleden afgekondigd.
De Noordnederlandse
schrijfster Marga Minco
heeft de stof voor haast
haar gehele oeuvre ont
leend aan de grootste
tragedie rondom de
Tweede Wereldoorlog:
de vervolging en de
systematische uitroeiing
van Joden.
Marga Minco is zelf het
enig overlevende lid van
een Joods gezin. Haar
verhalen zijn daarom bij
na volkomen autobiogra
fisch. Dit geldt op de
eerste plaats voor haar
Het bittere kruid (Uitg.
Bert Bakker, Den Haag),
een boek dat naast Mul-
tatuli's Max Havelaar.
Timmermans' Pallieter,
Streuvels' De Vlas
chaard, Claes' De Witte
e.a. tot de meest ver
spreide onder de waarde
volle boeken van ons
taalgebied hoort.
Het bittere kruid, het
relaas van Marga Minco's
tragische oorlogsjaren,
is de bijzonder sober-ver-
halend en sereen boek.
Het is een diep-menselijk
dokument waarin ner
gens plaats is voor opris
pingen van haat of wrok.
En misschien zijn het
precies die kwaliteiten
die de aanklacht van het
Joods kind-meisje zo
aangrijpend maken?
De tragedie van het
gezin Minco - dat een
buitengewone liefde voor
het verukkelijke van het
leven koppelt aan de
Joodse ernst - begint
eigenlijk reeds vóór de
Duitse bezetter een aan
vang maakt met de uit
drijving en liquidering
van de Joden. Want
jarenlang zijn de kinde
ren het slachtoffer van
het anti-semitisme dat zo
kenmerkend was voor
het Europa van de derti
ger jaren.
Hoewel Marga Minco'i
vader blijft geloven dat de
verdwazing spoedig wij
ken zal - ook al is het
inmiddels reeds oorlog
en bezetting -, wordt de
vernietiging van de Joden
nauwkeurig voorbereid
en weldra ingezet. Eerst
moeten alle Joden en
gele ster dragen op hun
bovenkleren. Nadien vol
gen spoedig de opeisin
gen van de mannen en
weer spoedig nadien rij
den de overvalwagens
voor. Marga's oudste
zus, Bettie, is de eerste
van het gezin die opge
pikt wordt. Met onder
drukte angst wachten de
overige gezinsleden nu
de verdere gebeurtenis
sen af, overwegen nu
eens de vlucht, achten
zich dan weer veilig in
een geïmproviseerde
schuilplaats in de tuin.
Maar noch voor het een
noch voor het ander
krijgen zij nog voldoende
de kans. Vader en /noe-
der Minco worden weg
gebracht naar een ver
plichte verblijfplaats in
Amsterdam, waar Marga
en haar broer Dave en
diens vrouw Lotte zich
spoedig nadien vrijwillig
bij hen komen voegen.
Alvorens definitief weg
gevoerd te worden, leven
Marga's ouders er in het
schamele geluk van de
berusting. Na hun ver
dwijning besluiten Mar
ga, Dave en Lotte naar
kennissen in Urecht te
reizen. Dave en Lofte
worden reeds in het
station van Amsterdam
opgepikt en voor Marga
begint nu de jarenlange
tocht, het dolen van de
ene boerderij waar dzij
even kan onderduiken
naar de andere. Als het
tenslotte bevrijding
wordt, heeft zij leren
leven met de pijnlijke
wetenschap dat zij alleen
op de wereld is.
Frans-Jos Verdoodt I
Het is werkelijk opmerkelijk hoe
de toneelliefhebbers rond Aalst
zo dikwijls aan hun trekken
kunnen komen. Inderdaad, to
neel is weer 'in'. Op 21 en 22
maart pakken de laatstejaars
van het Sint-Jozefskollege te
Aalst uit met het bekende stuk
van Bayard Veiller 'HET
PROCES TEGEN DOUGLAS'.
We zijn verheugd te merken hoe
het kollege zich telkens opnieuw
inzet voor het toneel. Het staat
ons nog goed voor de geest hoe
eertijds stukken als 'Kubinsky',
'Artiskieke Studenten' en 'Pota-
goima' bomvolle zalen trokken!
'Het Proces tegen Douglas' is het
verhaal van een rechtszaak,
waarin beklaagde Paul Douglas
op het matje geroepen wordt
voor de moord op zijn vader. Is
hij schuldig of niet? Een
kapitale vraag die we enkel te
weten zullen komen na een
resem volzinnen, spetterende
dialogen en tussenkomsten van
de rechter. Het is werkelijk de
moeite waard om de retorici eet
bezig te zien» De regie berust U
mevr. Daelman die zelf actrice
en reeds een heleboel prijzen
de wacht sleepte, alsook bij E.
Vandermeersch, die reeds me
dan 20 jaar regie op zich neenj
De kaartenverkoop is ree
volop aan de gang, zod
liefhebbers zich best haastei
eer het te laat is! De opvoering«_
gaan door op 21 en 22 maa
(vrijdag en zaterdag) telkens
20u stipt! En dit in de feestza
van het Sint-Jozefskollegi
Pontstraat 11 te Aalst. Kaarte
zijn te bekomen bij de porti»
van het college (Pontstraat) of b
leerlingen van de retarica zei
De prijs van de voorverkoo
bedraagt 50l'r., aan de zaal 60f
De opbrengst gaat integral
naar 'SODIGA' en 'Levens
vreugde', twee Aalsterse veren
gingen met een karitatief doel
Kortom een buitenkansje oi
deze jongens eens aan het wer
te zien.
DIRK DAELEMAN1
VRUDAG 14 MAART
Aalst
20 uur: in New Reform, Wellekensstraat 45, voordracht door,
Paula Burghgraeve over «Kunst en programmatie».
20 uur: in C.S.V., Wellekensstraat 45, voordracht over
«Bureaukratie in Oost-Europa», door Stichting Leon Lesoil.
Nog tot 16 maar in New Reform. Wellekensstraat 45,
tentoonstelling «De explosie van de media in het museum van de
informatie». Open vrijdag, zaterdag, zondag van 19 tot 21 uur.
Nog tot 16 maart tentoonstelling «Wandtapijten ui* Polen» in
Galerij Valerius de Saedeleer, Keizerlijk Plein 53. Open op zon
en weekdagen van lOtot 12uuren van 14totl9uur.
ZATERDAG 15 MAART
Aalst
20 uur: in jeugdklub Tuf-tuf. Zonnestraat 20. filmvertoning
«Butch Cassidy and the Kid», met Paul Newman.
Herderscm
19.30 uur: in Parochiaal Centrum, opvoering van «Valstrik voor
een man alleen» door Toneelbond De Vriendenkring.
14 uur: opening boeken- en platenbeurs in de feestzaal
Mana-Asumptiasehool. Open van 14 tot 20uur en op zondag van
lOtot 12en van 14 tot 19uur.
Mcldcrt
20 uur: in zaal C. Van den Broeck. opvoering van het blijspel van
M.G. Schmidt «En ik dan?» door het Brussels Kamertoneel.
Hofstade
20 uur: in Parochiale Zaal, koorkoncert door het Sint-Jan
Berchmanskoor, dc Edelweisjes en G. De Roeck aan het klavier.
Aalst
19.30uur: in zaal Sint-Anna, Roklijfstraat optreden van De
Vlierinck.
ZONDAG 16 MAART
Affligcm
17 uur: in Kultureel Centrum, openbare projektie VAB-diaklub
met de onderwerpen «Het portret». «De litanie van het varken».
iHet Zonienwoud».
Aalst
20 uur: in Stadsschouwburg, redeplein, opvoering door Kunst.
Licht en Vrijheid van «Straat zonder bomen» in een regie van O.
Vandcnberghc
Herderscm
19 uur: in Parochiaal Centrum, opvoering van «Valstrik vooreen
man alleen», door 1 oneelbonde De Vriendenkring.
Aalst
Vanal 14.30 in zaal Madeion, Grote Markt, optreden van
Chileense dans-en zanggroep in het teken van het Internationaal
Jaar van de Vrouw.
MAANDAG 17 MAART
Aalst
20 uur: Stadsschouwburg, Vredeplein, opvoering van «Straat
zonder bomen» door Kunst, Licht en Vrijheid, in een regie van O.
Vandenberghe
inp
sen
fina
Aai
heic
het
gan
bed
gev.
stee
voci
nati
jonj
g«-'g
stoi
uit
zijn
Bij
niei
;dezt
"beh
va ii
zetr
ntlcrl
emiE
n sta
•rsehc
lals in
J40-4
ook r
et al
Uilst,
ef b
'beur
WOENSDAG 19 MAART
20 uur: in t Apostelken, Mijlbeek spreekbeurt met diamontage
door N. De Meester over «Natuurrijkdom in het Waddengebied».
Ingericht door De Wielewaal.
20 uur: in zaal Okapi. Burchtstraat opvoering door de
Internationale Nieuwe Scène van «Mistero Buffo».
DONDERDAG 20 MAART
Aalst
20 uur: in zaal St.-Jozefskollege, Pontstraat of Hoogstraat.
KFL-filmforum: «Goldrush» vanfC Chaplin.
