Weekblad van Dender-
Dnrme - en
Seheldestreek
V
EERSTE
STAP NAAR
ZIEKENHUIS
REALISATIE
IS GEZET
OPLURHTING RU TGDISKOMST
VAN MAIRJA - MEISJES
Mill
«FIJN DAT JE ER BENT
OUDJES KREGEN DURE EN
SLECHT UITGEVOERDE
KARWEITJES AANGESMEERD.
De Voorpost
VRIJDAG 18 APRIL
28e JAARGANG NR. 16 16 F
EENU^TOAVE v^i Een geschenk van bij
B is altijd een belevenis!
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPER-
ROBBERECHT pvba
Verantwoordelijke uitgever:
A. DE CUYPER
PCR. 115692 (DeCuyper)
Bureau:
Pontstraat 64 - Aalst
053-70.41.19
Jaarabonnement
Halfjaar
Trimester
750 F
375 F
190 F
PORCELEIN- EN
GESCHENKENZAAK
Hoogstraat 28
9300 AALST
TEL. 21.23.22
U?Kattestraat 73
9300 AALST
TEL. 21.56.00
Voor mensen die iets persoonlijks, iets
beter zoeken.
Het kan echt onwaarschijnlijk klinken, maar waar de jongste
gemeenteraadszitting het nog in een scherpe motie over had, blijkt
tot de raliteiten te gaan behoren. Half maart werd het Koninklijk
besluit dat de bestemming van de gronden voor de inplanting van
het nieuw ziekenhuis in het Bijzonder Plan van Aanleg nr.9
Beekveld vastlegt, getekend.
Het gaat hier om een 9 ha. die uit het BPA gelicht werden om hun
bestemming te krijgen voor het nieuw ziekenhuis. Deze eerste en
belangrijke stap, waar jaren naar gewacht werd, betekent nog niet
het einde van de lijdensweg van het nieuw ziekenhuis.
Een leningdossier dient klaar
gemaakt te worden en van de
plannen van voorontwerp dient
men naar een ontwerp te komen
het voorontwerp is reeds 2.5
jaar klaar terwijl tevens bij
KB een onteigeningsprocedure
bij hoogdringendheid dient in
gezet.
Het K.O.O.-bestuur hoopt
evenwel alles toch met een
zekere spoed te kunnen laten
verlopen door de verwerving van
de gronden en de administra
tieve voorbereiding gelijktijdig
fe laten verlopen. Ongeduld is er
echter niet meer bij. want na al
die jaren, in 1968 kwam de
ministeriële toelating voor de
oprichting van het nieuw zieken
huis van 398 bedden en de eerste
plannen dateren reeds van
1936. is geduld een mooie
K. O. O. -deugd gewprden.
SINT-ELISABETH-
ZIEKENHUIS
In het K.O.O-ziekenhuis Sint-
Elisabeth gaan de vernieuwin
gen intussen steeds door. Recen
telijk werd voor circa 12 miljoen
nieuwe apparatuur aangekocht
die voornamelijk bestemd is
voor de nukleaire genees
kundige.
De K.O.O. beschikt hiermee
over een universitaire installatie
die vijftig procent meer onder
zoeksmogelijkheden biedt.
VERNIEUWING
De zopas vernieuwde
radiologie en nieuwe isotopen-
afdelingen hebben een diagno-
tische taak, waarop alle takken
van de geneeskunde beroep
doen.
In een rekordtijd, en dit met de
proporties van de administra
tieve slakkengang bij openbare
besturen in acht genomen,
bekwam de K.O.O. van Aalst de
realisatie van deze projekten.
Van de gelegenheid werd ge
bruik. gemaakt om met eigen
personeel tal van lokalen op te
frissen.
FIBERFLEET
I n verband met de overname van
de karnavalhalle Fiberfleet aan
Hertshage, kon voorzitter Piet
Rousseau meedelen dat de
K.O.O. plannen heeft voor het
optrekken van een nieuwbouw,
waar de centrale werkplaatsen
een onderdak zouden krijgen.
Centrale werkplaatsen met
hondervijftig man personeel
die momenteel onbestaande zijn
en her en der in het kompleks
zijn ondergebracht, zonder was-
en kleedplaats! Deze nieuw
bouw zou naar raming acht
miljoen kosten. Momentcel zijn
evenwel onderhandelingen tus
sen de K.O.O. en het stadsbe
stuur aan de hand om deze hoge
kosten te vermijden en door ruil
met stadsgronden de Fiberfleet-
halle aan de K.O.O. over te
maken t die er een geschikte
plaats voor haar werkplaatsen
zou in vinden.
BENAMINGEN
De K.O.O. dringt er op aan de
vroegere en minder gunstige
benamingen voor haar instel
lingen niet meer te gebruiken.
Verheugend is echter dat bij de
jongere generatie de benaming
«Sint-Elisabethziekenhuis»
beter gekend is dan «gasthuis,
hospitaal», terwijl ook «Sint-
Lievensrustoord» meer ingang
vindt dan «Ongeneeslijkenhuis».
Voor wanneer de K.O.O. als
benaming Kommissie van
Openbare Onderstand zal
wijken voor Centrum voor
Welzijnszorg is nog niet gekend.
ARCHIEF
De voortdurende uitbreiding
van het ziekenhuis noopt de
K.O.O. de oprichting van een
centraal medisch archief in
overweging te nemen, spijts alle
praktische moeilijkheden hier
aan verbonden. Gehoopt wordt
evenwel dat er een universeel
TWEE WEKEN NA INTREKKEN
VERGUNNING-.
BETONWEGENBOUW
SPUIT WEER STOF.
Woensdag jl. hernam de nv Betonwegenbouw de asfaltproduktie
aan de Zeebergbrug, dit nadat het bedrijf sedert dinsdag 1 april
zijn werkzaamheden diende stil te leggen nadat de Bestendige
Deputatie de vergunning ingetrokken had. De intrekking van de
vergunning was het gevolg van een protestaktie van de
omwonenden en van een recent rapport van een scheikundige
inspektie van het Staatssekretariaat voor Leefmilieu die
teerbestanddelen in het stof vond. Het bedrijf had tien dagen de
tijd om beroep tegen de beslissing van de Bestendige Deputatie
aan te tekenen, wat dan ook gebeurde.
Tijdens de periode waarin de zaak in beroep is mag de produktie
als van oudsher doorgaan. NV Betonwegenbouw plaatste
intussen beschcrmkappen op de stof-spuiende schouwen.
sisteem geldig voor alle zieken
huizen zal ontworpen worden.
Nog steeds heeft zowel het
ziekenhuis 402 bedden en
het rustoord Sint-Lieven met
plaatsgebrek te kampen. Een
nieuw ziekenhuis is in dit
perspektief meer dan dringend
nodig, terwijl voor het rusthuis
de vraag zich opdringt wat er zal
gebeuren bij de fusie van
gemeenten wanneer bewoners
van de gefusioneerde gemeenten
ook aanspraak op plaatsing
zullen kunnen maken. Waar
zullen ze kunnen geplaatst
worden, wanneer er nu reeds een
wachtlijst voorhanden is en een
aantal bejaarden in afwachting
van opneming in het ziekenhuis
verblijven?
«Maloja, Maloja het is hier toch zo fijn...», dat hoorden wij de meisjes donderdagnamiddag door de
telefoon zingen, toen wij verbinding hadden met «Maloja Palace» in Zw itserland.
Inmiddels zaten hier heel wat ouders ongerust de nieuwsberichten af te wachten die vla pers, radio en t.v.
emge klaarheid moesten brengen over de toestand waarin zich de meer dan zevenhonderd meisjes van de
Kristehjke Mutualiteiten van Aalsten Brussel bevonden.
Verschillende tientallen oude mensjes werden het slachtoffer van een
gewiekst oplichter. Zij lieten hem allerhande knusjes opknappen
waarvoor ze een bedrag betaalden schommelend tussen de 150 en de
3.300 frank. Anderhalfjaar lang is deze kerel erin geslaagd oude
mensen op te lichten die niet meer in staat waren zelf noodzakelijke
herstellingen aan hun huisje aan te brengen.
Tot september 1973 gaat de
sport van deze bedrieger terug.
Eenmaal het geld in de handen
verdween de man. Later bleek
dat de herstellingen slecht of
helemaal niet werden uitge
voerd. De oplichter in kwestie
Pierre L. wonende te
Bambrugge maar tot voor kort
te Nieuwerkerken ging altijd op
dezelfde manier te werk. Soms
vergezeld van een of meerder
personen. Wanner de kerel wist
dat hier of daar een oud mensje
woonde belde hij om zijn
diensten aan te bieden. Enkele
voorbeelden meestal ging het
hier om lekke dakgoten of
verschoven pannen. De oudjes
zagen in de man een goeddoener
die hen een handje kwam
toesteken. Bij een 86 jarig
vrouwtje te Zottegem belde hij
aan en stelde voor de dakgoot te
reinigen. Vijf minuten duurde
de hele karwei waarvoor hij niet
eens materiaal bij zich had. Te
Aalst herstelde hij een lekkende
dakgoot. Hij vroeg borstel en
ladder. Een paar minuten later
was de karwei alweer opge
knapt. Nadat hij zich liet betalen
schreef hij zowaar een garantie
bewijs voor het uitgevoerde
werk. Deze garantie liep over
tien jaar. Maar... wat de oudjes
echter niet wisten was dat de
man om de haverklap alle
namen gebruikte behalve de
zijne. Te Lede bood hij zich bij
h. Troch aan in de Kerkvij-
yerslraat 49. Pierre L. had
bemerkt dat hier een schouwpijp
scheefgezakt was. Hij vroeg aan
de gepensioneerde man of hij
dat even mocht herstellen. Ja.
waarom niet. Ladder, cement en
truweel haalde Pierre L. van de
werf van het in opbouw zijnde
administratief centrum. De
emmer vroeg en kreeg hij van de
h. Troch. Op een. twee. drie was
ook deze karwei opgeknapt. Het
koste de oude man 1.500
franken. Hij pochte zelfs nog
tegen de oude man «Hiervan
trekt ge 1.300 frank terug van
uw verzekering.» Het rechtzet
ten bleef echter beperkt tot het
bestrijken van de schouwpijp
met een mengsel van zand en
cement langs drie van de vier
kanten. De vierde kant was hem
veel te moeilijk. De rijkswacht
die reeds een 20-tal dossiers
tegen de man aangelegd heeft,
denkt dat nog meerdere mensen
het slachtoffer zijn geworden
van deze oplichter. De kerel
verplaatste zich soms te voet of
per bromfiets doch meestal met
een metaalkleurige Opel met
zwart dak. Hij oppereerde in de
tot hiertoe gekende gemeenten
Aalst. Lede, Wetteren,
St-Antelinks. Erembodegem,
Denderleeuw, Zottegem, Ninove
en Mere. Hij werd tijdens het
voorbije weekeinde door de
B.O.B. van Aalst bij de kraag
gevat en overgebracht naar het
gerechtshof van Dendermonde
alwaar hij door onderzoeksrech
ter Jan Brasseur onder aanhou
dingsmandaat werd geplaatst.
H.D.W.
Pater Spillebeen en monitrices: «Gelukkig beseften de vakantiegangertjes de ernst van de situatie niet
helemaal» (hdw)
Sinds het op paasmaandag hevig
begon te sneeuwen in de
Zwitserse Alpen geraakten de
meisjes geblokkeerd in Maloja,
daar de enige uitweg «De
Malojapas» onder een lawine
bedolven raakte. Hierbij werd
het spoor van de bergtrein
St.-Moritz-Chur zwaar bescha
digd. Vrijdagmorgen even na
negen jubelden de meisjes het in
de eetzaal uit. toen hen medege
deeld werd dat het vertrek na
vier keer, deze maal officieel zou
zijn en ze de valiezen mochten
klaarmaken. Omstreeks 13 uur
werden zij door een vijftiental
postautobussen afgehaald die
hen naar St-Moritz brachten.
Per bergtrein ging het naar Chur
waar de reddende trein hen
opwachtte. De lange rit naar
Vlaanderen welke wij, dank zij
de heer Van De Voorde, een
stukje meemaakten kon begin
nen.
Kinderen kalmer dan ouders»
Toen de trein zaterdagmorgen
precies op tijd, tien na zeven in
het station te Aalst stopte
zongen wij het Malojalied zo
waar met de kinderen mee.
Zozeer waren wij opgegaan in de
sfeer die in de trein heerste.
Geen enkele deur van wagon of
kabine konden wij open trekken
of het Maloja Eurosonglied
weerklonk.
Enkele meisjes vroegen wij naar
hun ervaringen.
Jo vond de laatste avond die zij
in Zwitserland doorbrachten
nog de beste. «Wij mochten toen
met zijn allen een persiflage
maken over onze monitrices die
ons op een fantastische wijze
doorheen de moeilijke uurtjes
brachten». De dansavond die
werd ingericht en waar de
Zwitserse skimoniteurs ook aan
deelnamen vonden vele meisjes
ook fijn.
Vera «Het was echt tof,
daaarbij een weekje extra verlof
en dan die sneeuw, wat moet je
meer hebben. Op een morgen
zochten wij tevergeefs naar het
basketbalplein. De sneeuw was
tijdens de nacht zo dik gevallen
dat de basketbalringen onder
gesneeuwd waren. Pas enige
uren later zagen wij de fijne
sneeuw weer wat zakken en
doken de ringen weer op. En
zeggen, dat wanneer ér bij ons
tien centimeter sneeuw valt er
van gesproken wordt. In
Zwitserland dwarrelde er op één
nacht 75 cm bij. In de nacht van
donderdag op vrijdag had het
gevroren zodat het direkte
lawinegevaar geweken was. De
'zon scheen en wij mochten een,
zomerse wandeling maken tus
sen metershoge sneeuwmuren.
Het was niet eens koud.»
Rita die het verhaal hoorde
lachte eens «Mijn moeke gaat
mij niet herkennen. Kijk eens
hoe bruin ik ben. Dat allemaal
van de zon in de sneeuw. Spijtig
dat we de laatste dagen niet
meer op de ski's mochten. De
leiding wilde echter persé ver
mijden dat iemand van ons op
het laatste moment nog een
beenbreuk zou oplopen. Onze
groep bracht het er goed af. geen
enkele breuk.»
Pater Spillebeen, die als almoe-
zenierde trip meemaakte vertel
de ons dat de Nederlandstalige
direktie niets onverlet liet om
ons zo snel mogelijk te evaku-
eren. Hoed af voor hen. Ook
voor de monitrices, dertien in
getal, had de pater niets dan lof.
Zij hebben zich volledig gege
ven. Viel er al eens een traan bij
de kinderen dan waren zij er
onmiddellijk bij. De traan werd
omgetoverd tot een lach. Eten
was er genoeg, al werden de
laatste twee dagen de aardappe
len en de bijspijs lichtjes
gerantsoeneerd.
Hoe de trein te Schaarbeek
zonder ongevallen binnenliep
blijft voor ons nog steeds een
raadsel. Op het perron stond
zowat tweeduizend man samen-
gedrumd. Het eerste wat we van
ouders kant konden opvangen,
nog vooraleer de kinderen uit de
trein waren was ze zien er toch
goed uit. De heer Pira, verant
woordelijke voor de Brusselse
kinderen stak het niet onder
stoelen of banken. De ouders
waren duidelijk meer in paniek
dan de kinderen. Iemand telefo
neerde zelfs dat wij de kinderen
per helikopter zoals in Vietnam
moesten evakucrcn. Veel ouders
kregen het op de heupen toen zij
de U.P.I. berichten over de radio
hoorden die melding maakten
van 11 doden in het kanton waar
ook Maloja gelegen is. Feit is dat
Maloja zelf echter volledig
lawinevrij is. Het komt enkel
door de Zwitserse strengheid dat
wij geen dag vroeger terug
waren. Veiligheid gaat echter
boven alles.
Na drie kwartier sporen uit
Brussel stopte de trein in het
feestelijk versierde station van
Aalst. De meisjes gooiden door
de geopende vensters witte en
rode anjers naar hun ouders die
voor hun geduld ieder een
edelweisje kregen. Feestelijke
marsmuziek weerklonk. Enkele
traantjes rolden. Dit alles onder
het oog van burgemeester De
Bisschop die eveneens aanwezig
was. Gelukkige ouders sleurden
pak en zak mee naar de tunnel
van het perron alwaar borden
waren aangebracht waarop te
lezen stond «Fijn datje er bent».
De monitrices en de treinbe
stuurder waren allen blij verrast
toen zij bloemen aangeboden
kregen van thuis gebleven kolle
ga's. De machinistdat maakte
ik nog nooit mee. Fijn van die
bloemen.
Intussen een vader OEF...Ik
heb vreselijk in de piepzak
gezeten. Na mijn dagtaak was ik
niet weg te slaan van radio of
Tussen het klingelen van de
Zwitserse koebellen liet één man
een zucht van verluchting. Hij
was reeds, met ons als bagage,
voor dag en dauw op weg de trein
tegemoet, nl. sekretaris Van De
Voorde. Gelukkig maar, zei hij
stilletjes, en hij betaalde ons en
de monitrices van pure vreugde
een stevige Vlaamse pint. Als
dank persten de leidsters het
laatste beetje lucht, uit hun met
berglucht gevulde longen, ze
zongen Maloja, Maloja het was
er toch zo fijn met sneeuw als
allerbeste lijm.
HERMAN DE WIT
i, een traan, een lach... de spanning is voorbij (hdw)
