OPENDOEK
VOOR EEN BOEK
G
PAN OVERTREFT ZICHZELF
VERZORGDE OPVOERING VAN «DE KALE ZANGERES»
FILMBDONS
SUCCESVOL RERUM NOVARUM
CONCERT
BITTEREWIJN
ME
KULTUURKALENDER
24 - 16-5-75 - De Voorpost
Met de opvoering van «De bale zangeres» van Eugène Ionesco, één
van de grote internationaal erkende schrijvers van het absurd toneel,
heeft Jo Corthals, alias Joachim van Sint Vaas, regisseur en leider van
de Pan-groep bewezen dat zijn gezelschap redenen van bestaan heeft.
Ionesco aanpakken, hij is geen kat om zonder handschoenen aan te
pakken, is een getuige van durf. Het toneel van Ionesco is inderdaad
zo moeilijk om in de juiste toon te vertolken.
Met de onbevangenheid die
jonge mensen kenmerkt heeft de
Pan zich een opdracht toege
meten en die met sukses vervuld.
Het werd een uiterst verzorgd
anekdoten op, bijten en blaffen,
zijn vriendelijk tegen elkaar, tot
ze tot de konklusie komen dat zij
man en vrouw zijn. De brand-
weerkommandant (Jan Doorns)
is de klown van de bende, gekke
toestanden aan de lopende
band.
Een goede regie, net dekor, knap
akteerwerk, grondige rolkennis
zijn de faktoren die het sukses
van het optreden van de
Pan-groep verzekeren. Het werd
een vlotte vertoning, wel erg
statisch maar zeker niet slecht,
omdat juist teveel beweging ook
woorden zou laten verloren
gaan. 'et was de bedoeling van
derr sseur juist de personnages
en de woorden naar voor te laten
komen.
Hilde Gilbos akteerde goed.
doch niet zonder af en toe te
hakkelen tijdens pijlsnelle dia
logen.
Hugo Matthieu was evengoed
als zijn broer Lieven Alhoewel de
stemvervorming van Lieven wat
natuurlijkheid mist. Beiden
hebben nog gebrek aan plan
kenvastheid, maar we zijn er
van overtuigd dat van deze
onwennigheid na enkele optre
dens nog weinig te bespeuren zal
zijn. Met grote stijl vertolkte
Hélène Corthals de rol van de
karaktersterke Mrs. Martin.
Jan Doorns gaf een staaltje van
tekstkennis weg. Tweemaal na
elkaar een ellelange ingewikkel
de mop zo van: de tant van mijn
ooms zuster enz. (wij slaan er
naar) op identieke wijze vlot en
rad aframmelen lijkt ons geen
kinderspel. Verder was hij als
komiek die niet komisch is zeer
aanvaardbaar.
Coralie Van de Maele vormde de
zwakke schakel in het geheel, zij
miste soepelheid, zij aarzelde.
Lag de rol van een aardig op weg
zijnde sexs-simbool haar
misschien niet?
De kostumeuitvoering. kapsel
en grime waren tot in de puntjes
verzorgd. Een pluim voor Tony
De Naeyer en Ann Van der
Taelen.
Zwak punt is zeker de be
lichting. we kunnen van een
gebrek aan belichting spreken.
Het is ook geen wonder, vier
spots zijn immers zeker niet
voldoende om een toneelbe
lichting te verzorgen. Eerste
zorg voor Pan: meerspots.
Al met al een goede produktie,
en alhoewel wij nu niet speciaal
gesteld zijn op dit gegoochel met
woorden, de allusies, de klanken
dit absurd toneel, moeten we
toch toegeven dat wat er achter
het zo maar naast elkaar over
elkaar maar niet met elkaar
praten van personages stak, een
diepere achtergrond inhoudt,
Van L.n.r. Helène Corthals, Coralie Van de Male, Hilde Gilbos, Jan Dooms, Hugo Matthieu en Lieven
Matthieu (jm)
geheel.
Inderdaad reeds bij het binnen
komen viel ons het kader op, en
zoals in de diverse kelder en
kleine teaters werd hier ook het
principe «de zaal betreden
enkele ogenblikken voor het
spel» gehuldigd.
De zaal was in een rouwkapel
hervormd, een' vreemde in
druk dit geheel Scène en
toeschouwersplaats één en al
zwarte doeken. Door de zaal en
door de scène hingen zeer langs
sjerpen aan een nylondraad
bevestigd. He,t spel begint en tot
lol van de enen, schrik van de
andere vallen die sjalen tussen
de toeschouwers spookachtig
naar omlaag. We dagen ieder
een uit een logisch verhaal neer
te pennen over wat op scène in
feite gebeurt. Hier telt alleen wat
men ziet. wat men hoort.
Mr. Smith (Hugo Matthieu)
komt op. Mrs. Smith (Hilde
Gilbos) breit aan een sjaal
(binding met het publiek). Hij,
de Engelsman, oerdegelijk, zij,
even Engels, een forse
vrouw die weet wat ze wil. Zij
vertelt alledaagse dingen, hij
bromt, zij kibbelen en verzoenen
zich. Dienstmeid Mary (Coralie
Van de Maele) vertelt haar
stadse wedervaren, die zij zon
der de toelating van haar
werkgever beleefd heeft.
De Smith's gaan zich verkleden,
omdat de echtgenoten Martin er
aan komen. De Martin's: zij
(Hélène Corthals) kwaadaardig,
gevaarlijk, zelf vergeten dat zij
ooit getrouwd is, hij (Lieven
Matthieu) een onbenullig wissel
vallig ventje, rakelen wat ge
beurde levensherinneringen en
WEEK VAN VRUDAG 16 TOT EN MET DONDERDAG
22 MEI 1975
We beginnen deze keer met enig filmklub-nieuws. Vorige week
kreeg u reeds informatie omtrent «Woo«istock», een film van
Michael Wadleigh. In vele opzichten een interressante film
omdat hij een uitgebreid beeld geeft van het gelijknamige
pop-festival dat in 1969 zowat de gebeurtenis van het jaar was.
Deze film kan u gaan zien op zaterdag 17 mei om 20.30 uur.
Helaas is er diezelfde avond in filmclub Pan eveneens een
filmvertoning, zij het dan een nachtvoorstelling (om 23 uur).
Verwoede filmliefhebbers kunnen daar kennis maken met de
jongste film van Alain Robbe-Grillet: «Giissementes Progressifs
Du Plaisir». Voor jonge (en oudere) intellektuelen zal
Robbe-Grillet wel geen onbekende zijn. Onze 'Voorpost' is echter
geen elite-blad en daarom een woordje meer over deze illustere
mijnheer. Hij is een Frans romanschrijver, leidinggevend voor de
strekking van de «nouveau roman». In de filmwereld verwierf hij
enige vermaardheid door het schrijven van het scenario voor
'L'Annéedernière a Marienbad», een film van Alain Resnais als
antwoord op de «nouvelle vague»-beweging. Hij kreeg de
film-smaak te pakken en maakt «L'ImmorteJle», «Trans-Europ-
Expres», «L'Homme qui ment» en «L'Eden et après».
Wat nu zijn laatste film, «Glissements progressifs du plaisir»
betreft: hierin probeert hij heersende normen en vormen in onze
maatschappij te overschrijden, morele en religieuze taboes te
doorbreken. Hij doet dit aan de hand van het onderzoek naar een
moord. Een jonge vrouw wordt er van beschuldigd haar lesbische
vriendin te hebben vermoord. Dit geeft voor Robbe-Grillet
aanleiding tot het ten tonele voeren van een aantal gefrustreerde
nonnen en priesters. Op een eerder hermetische manier probeert
Robbe-Grillet zichzelf waarschijnlijk te bevrijden van allerlei
kompleksen en trauma's, om van de perversies nog maar te
zwijgen. Daarmee roept hij zichzelf dan nog uit tot onbegrepen
genie, ant het belangrijlste van de ganse film is volgens hem de
struktuurvan de vertelling. Niemand echter die inziet waarom hij
op die manier te werk gaat. Het resultaat is immers een soort
intellektuele hersengymnastiek die uitermate pretentieus
aandoet. Men mag dan nog onbevangen in de zaal gaan zitten, na
enige tijd slaat de interesse om in verveling.
Mensen met veel geduld kunnen alvast een poging wagen om deze
vrijwel onbenullige film aandachtig te volgen tot het einde.
De kommerciële programmatie heeft weinig verandering
ondergaan deze week.
In cinema Palace loopt nog steed «The Towering Inferfio», een
goede rampenfilm van John Guillermin en Irwin Allen.
«The Towering Inferno» is het niet eens zó onwaarschijnlijke
verhaal van een reusachtige brand in een immens torengebouw.
Niettegenstaande het feit dat de brand uitbreekt op de
eenentachtigste verdieping (in totaal zijn er een honderddertig,
wat deze 'Glass Tower' meteen tot het hoogste gebouw ter wereld
maakt) en er een heleboel veiligheidsmaatregelen voorzien waren,
bereikt het vuur na korte tijd de top van het gebouw. Op dat
ogenblik is er echter een inhuldigingsreceptie aan de gang en een
grote groep mensen wordt bedreigd. Dank zij een gewaagde
reddingsoperatie slaagt men er in de brand te doven doch de
balans van het gebeuren is nog zwaar: tweehonderd doden.
Paul N' a man was de architekt van het enorme gebouw, Steve
McQr .eh is de dappere brandweerkommandant, Richart
Cha* öerlain is de grote schuldige aan het onheil (hij volgde de
aar, /evelingen van de architekt niet op). Verder zijn er nog
William Holden, Faye Dunaway, Fred Astaire (in een zielig
rolletje). Susan Blakely, Jennifer Jones en Robert Wagner. (Een
hele waslijst alweer).
In cinema Feestpaleis is «Keetje Tippel» aan haar derde week toe.
Regisseur is Paul Verhoeven, de voornaamste rollen worden
vertolkt door Monique van de Ven en Rutger Hauer (beiden reeds
te zien in 'Turks Fruit'). Eddie Brugman, Andrea Domburg en
Jan Blaaser. Deze derde langspeelfilm van Verhoeven staat
technisch op een meer dan behoorlijk peil doch getuigt op
kreatief vlak van een grote leegheid. Het begint er sterk op te
lijken dat Verhoeven recept-films aan de lopende band begint te
maken. Daar waar 'Turks Fruit' niemand onbewogen kon laten
stelt men bij'Keetje' alleen maar vast dat men bijna twee uren
naar een scherm heeft zitten turen zonder ergens bij betrokken te
zijn geweest. Sociaal engagement zoekt men tevergeefs, de
periode waarin het gegeven zich afspeelt bood daar nochtans
gelegenheid genoeg toe. Van een ontwikkeling in de pesonnages
komt ook al niets berecht, de figuur van Keetje leent zich daar
nochtans uitstekend toe, doch Verhoeven heeft dit aspekt
verwaarloosd. Het enige wat de kijker overblijft zijn een aantal
bekoorlijke plaati->s van de zee (die sterk aan de Engelse schilder
Turner doen der n), van de interieurs, allemaal mooi verzorgd,
doch te vrijblijvend.
In cinema Alfa tenslotte een interressante herneming: «Ben Hur»,
een film van William Wyler (1959), met Charlton Heston, Jack
Hawkins, Stephen Boyd en Haya Harareet. Een superproduktie
die indertijd een enorm sukses heeft gekend, vooral omwille van
het spektakel dan. De film kostte niet minder dan 15 miljoen
dollar (in die tijd een enorm bedrag, nu haas een peulschil,
vergeleken bij het budget van «Towering Inferno» bijvoorbeeld),
vergde tien jaar voorbereiding en één jaar opname, er spelen
honderdduizend figuranten in enzovoort, the biggest of all dus.
«Ben Hur», een religieus drama dat nog best genietbaar is, met die
unieke wagenrennensekwentie, kan ik u gerust aanbevelen indien
de trekpleisters in cinema's Palace en Feestpaleis nog een weekje
kunnen wachten.
GUY DELOMBAERT
HALLELUJA - KOOR
IN SFEERVOL KONCERT
Zondag 11 mei bracht het Halleluja - meisjeskoor van het
Instituut Dames van Maria o.l.v. Dom Bernard Copray in de H.
Hartkerk een prachtige auditie, ter herinnering aan hun reis
naar Rome en Assisi in december 1974.
Z werden bijgestaan door het instrumentaal ensemble «Pro
Musica» bestaande uit Louis Van der Paal (spinet) Jan Welle-
kens (cello) en Luc Vandeveize (altblokfluit). Hun optreden
resulteerde in een bijzonder sfeervol en spontaan gebrachte
aangelegenheid.
Naast werken uit 16de, 17de
en 18de eeuw van diverse
komponisten brachten ze een
prachtige bloemlezing uit Gre-
goiaanse gezangen. Het is ons
reeds meerdere malen opge
vallen dat het koor dergelijke
muziek ten volle beheerst en
we durven zelfs zeggen dat ze
de enigen zijn van Aalst en om
streken die het Gregoriaans
alle recht laten weervaren. Bij
zonder informatief werken ook
de teksten ter verduidelijking
van de gezangen die door een
der koorleden gedeklameerd
werden. Een mooi initiatief!
De kwaliteiten van het meis
jeskoor kwamen ook duidelijk
tot uiting in religieuze en pro-
fana gezangen uit late Midde
leeuwen, Barok en Romantiek.
Dom Bernard Copray heeft een
voorkeur voor rustige gezan
gen. De planerende melodiek
van de geselekteerde werken
past volmaakt bij de mogelijk
heden van het ensemble en het
kan een grote verdienste van
de dirigent genoemd worden
dergelijk* bewuste program-
makeuzo maken, beperkt
heid die een gevolg is van
smaakvolle bescheidenheid en
Het traditioneel jaarlijks koncert van de Schola Cantorum
Contate Domino liep eens te meer uit op een suksesvoile
aangelegenheid. Een talrijke publieke opkomst en de aanwe
zigheid van belangrijke personaliteiten hebben de uitvoer
ders er toe aangezet het beste van zichzelf te geven!
Naast Cantate Domino waren het de Solisten van het Be
lgisch Kamerorkest, Maurice van Gijsel, hobo, en Krisitaan
Van Ingelgem, klavecimbel die instonden voor de uitvoering.
Het aandeel van Cantate Do
mino bestond uit werk van
Bach en Pergolesi. Opvallend
mooi was de vertolking van het
Magnificat van laatstgenoem
de Een evenwichtige verhou
ding tussen de stemmen on
derling en een smaakvol uitge
balanceerde dynamiek lieten
alle aspekten van Pergolesi's
muziek aan bod komen.
Minder gelukkig vonden we de
interpretatie van Bachs Motet
«Jesu meine Freude». De
zelfde opmerking maakten we
trouwens ook toen het Hanno
ver Knapenkoor dit werk ten
gehore bracht.
De moeilijkheidsgraad zo
wel qua interpretatie als
muziek-technisch van der
gelijke werken eist bijna een
professioneel uitvoeringsap
paraat. Cantate Domino mikte
iets te hoog, doch dit neemt
niet weg dat in de toekomst
Bachs Motet alle eer kan aan
gedaan worden.
Als orchestrale intermezzi kre
gen we Bachs Concerto in fa
klein voor klavecimbel en or
kest en een hoboconcerto van
Telemann. De opstelling van
het orkest achter het altaar was
misschien wel de reden van het
moeizaam overkomen van de
orkestklank. Dit belette even
wel niet dat we ten volle kon
den genieten van het spranke
lend klavedmbelspel van Krisi
taan Van Ingelgem. Verschil
lende luisteraars waren zelfs
van oordeel dat met dit con
certo van Bach de avond zijn
hoogtepunt bereikt had.
Maurice Van Gysel, hoboïst in
het concerto van Telemann,
wist ons te bekoren met een
fraai gevormde melodiek, De
Solisten van het Belgisch Ka
merorkest (leiding: Ge'orge
Maes), in de programmabro
chure bij «de meest vooraan
staande kamerorkesten van
Europa» gerekend hadden we
graag in een meer beziek en
verfijnde begeleiding gehoord.
De schrijver van de program
mabrochure is blijkbaar niet op
de hoogte van het bestaan van
«I Musici» of «The Academy of
St. Martin-in-the-Fields»; en
sembles die werkelijk toon
aangevend zijn. Laten we ech
ter realistisch blijven, voor
plaatselijke aangelegenheden
voldoet George Maes en zijn
ensemble ruim aa i de eisen
die gesteld worde..maar laat
dit geen reden zijn tot ongekon-
l.oleerde lofbetuigingen.
Voor ons, luisteraars, mag het
ook geen aanlek ing zijn tot
een overdreven zoeken naar
onnauwkeurigheid, want be
denken we: een koncert is er
om ons genoegen te verschaf
fen en we kunnen tot de slot
som komen dat hierin door alle
uitvoerders in ruime mate vol
daan werd.
Vermelden we ook nog het op
treden van Cantate Domino in
de Radiomis vanuit de Sint-
Maartenskerk. Ze brachten er
een kreatie van de «Missa
Chromatica» van Dr. Med. J.
Hendrickx. Het werk wist te be
koren door zijn vaak ingewik
kelde stemvoering en een
grote expressiviteit. Minder
smaakvol was naar onze me
ning het Credo, waarin Grego
riaanse zinnen onveranderd
werden overgenomen en in het
geheel werden ingelast. Daar
door werd de homogeniteit
een onontbeerlijk aspekt voor
goede kerkmuziek enigzins
onrecht aangedaan Voor de
rest, een boeiend werk dat ze
ker meer bekendheid verdient.
Het Gregoriaans proprium
werd gebracht door het Sint-
Jan-Berchmanskoor uit Hof-
stade, geleid door de heer Jo
zef Van der Vurst en het
Halleluja-koor van de Dames
van Maria, onder leiding van
Dom Bernard Copray. Laatst
genoemd koor bleek duidelijk
de meerdere te zijn wat de uit
voering van het Gregoriaans
betreft. Als één stem, met een
uiterst bezielde voordracht,
hebben ze het geheel op een
hoog peil weten te brengen.
De mis besloot met een schitte
rende improvisatie van orga
nist Kristiaan Van Ingelgem.
Aan alle medewerkers van de
Eucharistieviering en het Re-
rum Novarumkoncert betuigen
we graag onze dank, en wen
sen hen in de toekomst een
vruchtbare werking.
André De Groeve
die door een strakke regie en een
vloeiende speelwijze sterk naar
voren kwam. In een gesprek met
Jo Corthals tijdens de receptie
na de gala-première:, PAN
bestaat immers vijfjaar, waarop
wij wel benieuwd waren naar de
toekomstplannen van de groep,
kwam naar voor dat er sterk
wordt gedacht aan goed modern
toneel. Er komt beslist een
éénakter (De Meiden van Ger
en een volavondstuk dat wel ei
«De Nonnen» van Eduai
Manet zou kunnen zijn.
Werkt Pan deze toekomstl
verder degelijk uit dan zal in
Aalsterse eindelijk een grc
zijn die breekt met de aanha
zijnde normen in het amateu
toneel»
ROEL VAN DE PL
resulteert in een aangename
voordracht!
Pro Musica bracht de reeds
eerder uitgevoerde Sonate
voor cello en basso continuo
van Geminiani (1680 - 1762).
Het soloinstrument werd enig
zins overstemd door het bege
leidende spinet, althans op de
plaats waar schrijver dezes
zich bevond. Hopelijk klonk het
op andere plaatsen in de kerk
beter want cellist Jan Welle-
kens verdient alle aandacht!
De fluitist Luc Vandeveire
bracht samen met Louis Van
der Paal en Jan Wellekens de
Suite nr. 1 voor altblokfluit en
basso continuo van Dieupart.
Een aangenaam werk waarin
de instrumentalisten zich van
hun beste zijde toonden.
Het koncert besloot met een
werkje van Purcell (1659 -
1695) waarin het koor door Pro
Musica begeleid werd.
Een langdurige en verdiende
ovatie was de uiting van dank
baarheid van een talrijk opge
komen publiek.
Een avond, vol intens muzikaal
genot dat de vrucht is van een
diep doorvoelde muzikale
voordracht
André De Groeve
Kom nu maar op, jullie,
ingenieur die ik naar de
zelfmoord heb gedreven,
schoonvader wiens dood
ik heb vervroegd, Sofie,
die ik moe heb getergd!
Mensen, mannen, vrou
wen en kinderen, die ik in
mijn ongenadige strijd tot
armoede heb gebracht.
Kom allen op! Heel de
wereld! Kom dan toch op,
godverdomme! Ik zal je
uit elkaardoen barsten!
En ondanks zijn blaffende
uitspraak, komen zij allen
thans werkelijk tegen hem
op. Tegen John Draes de er
niet langer meer in slaagt
zijn verleden van zich af te
schudden, de schimmen
van de door hem getergden
en gekwelden die thans
hemzelf komen kwellen en
hem tot ontzetting en
wanhoop drijven. Machti
ge en gevreesde John
Draes heeft het van ellen
dige gauwdief en straat
schuimer tot ongenaak
baar top-figuur irvde Euro
pese grote industrie ge
schopt. Maar thans is er
een bankdirekteur die hem
trotseert en hem zelfs
bedreigt. Het hele op
corruptie en zwendel ge
bouwde imperium gaat
aan het wankelen. Dat is
de bittere wijn die hem
doorzijn antagonist wordt
voortgezet.
Die John Draes is het tot
waanzin gedreven hoofd
personage in Bert Van
Aerschots Bittere wijn
(Uitgave Heideland, Has
selt). Als een zenuwzieke
slentert en zwalkt hij door
de stad. Overal doemt het
verleden vóór hem op, in
mensen en in dingen: zijn
arme moederen vader, zijn
verkommerde vrouw, zija
getergde schoonvader,
zijn eerste zakenrelaties
zijn ondergeschikten. Al
len verschijnen thans vóó
hem en keren zich vervol
gens met pathologisch
afschuw van hem af. Ma;
toch blijven enkelen me
hem aan de herbergtafe
zitten of wachten hem 0|
onderweg: de bazin
het stamcafé van twintij
jaar geleden, zijn vriem
die ingenieur was en doo
kuiperijen van Draes aai
lager wal geraakte en ziel
tenslotte van het level
-benam, zijn verbitterd!
vrouw Sofie en zijl
schoonvader, wiens kapi
taaltje hij verbeuzelde vóó
hij door een brutale gok al:
ekonomisch kollaborateu'
van Wereldoorlog II rijk ei
machtig werd
Wie door Draes niet wer<
doodgetergd, werd doo
hem bestolen. Thans ko
men hun ellendige gestal
ten hem als zoveel halluci
naties voor de geest. Zi
beschuldigen hem rauw
weg en ongenadig lang
zaam. Je kon geen café
binnenkomen, dronken o
nuchter, of je keek al ui
wat je gappen kon. Ik hel
je lege bierflesjes
asbakken zien stelen, dit)
gen zonder waarde.
En wat houdt dia rans
lemen voeten, die bedreig "ouv
de rijkaard John Draes
tenslotte nog over zich
zelf? Angst, zelfkwelling
en een nooit meer te
vereffenen schuld. Er blijft
zelfs niet meer de zeker
heid van rijkdom en zelfbe
schikking over. En naasl
hem leeft dat andere wrak
verder, Sofie. Een volko-
Zoal
WOOI
65 j
reed
haar
maki
thun
zij e<
gen
reis
erse
ter h
saloi
alda:
to, i
maal
ten i
neer
naas
Uith
mam
inmic
het I
Een'
kap
zwar
De
ets I
dieH
Diev
more
ter n
aan
zegg
neer
zaak
gelvr
3
men onschuldige die naast voor
een zwijn van een man aan vens
het drinken was gegaan.
Frans-Jos Verdood
VRUDAG 16 MEI
20 uur: in de Stadsschouwburg, Vredeplein opvoering van he
progressief toneel «Nachtelijke Bezoekers» van Bert Vernimmen
1 Ingericht door De Vrienden VUB, PVV-jongeren, LVSV, HV,
Sokrateskring, HJ.
20 uur: Mikisklub, Nieuwbeekstraat 35, vooropening tentoon-
stelling Herman De Schutter en Daniël De Gusseme. Dt
tentoonstelling loopt tot 1 juni
i 20 uur: in Grote Zaal CSV, Wellekensstraat 45 dia's
informatie-avond door de Derde Wereldwinkel over'«Voeding
waar hebben we 't eigenlijk over?».
Affligem
I In het Kultureel Centrum loopt tussen het Pinksterweekeinde j
i nog de tentoonstelling «De Lent». Open op zaterdag 17 mei vafl
14.30 tot 20 uur, zondag 18 mei van 11 tot 13 uur en van 14.30 tol
20 uur en op maandag 19meivan 14.30 tot 20 uur.
ZATERDAG 17 MEI
20.30 uur: in Tuf-Tuf, Zonnestraat 20 optreden van Stew Bal) ei
j openluchtvertoning van «Woodstock».
ZONDAG 18 MEI
wegi
kwar
steei
7diev(
raarr
d
wag<
Waks
traw<
te h
Sch
gee
Wie
twee
van
Oper
Aalst
20.30 uur: In Pan-filmklub, Wellekensstraat 45 vertoning van
«Glissement Progressifs du Plaisir» van A. Robbe-Grillet.
MAANDAG 19 MEI
20.30 uur: Pan Wellekensstraat 45, opvoering van «De kaMN
zangeres» van E. Ionesco.
1 WOENSDAG 21 MEI
Aalst
20.30 uur: in Pan, Wellekensstraat 45, opvoering van «De Kald
zangeres» van E. Ionesco.
DONDERDAG 22 MEI
20.30 uur: in Pan, Wellekensstraat 45, opvoering van «De kale
I zangeres» van E. Ionesco.
