PLECHTIG SLOT VAN «RENAAT RAVUTS TONEELTORNOOI»
TROFFEE Bü ARBEID EN KUNST
REDERIJKERSKAMER «SINT BARBARA
ARBEID EN KUNST» WINNAAR
UITREIKING DER PRIJZEN MET AU,F. LUISTER
NACHTELIJKE BEZOEKERS
EEN MISBAKSEL
UITSLAG
«PRIJS RENAAT RAVUTS»
1974-1975
EERSTE PRUS: BAS RELIEF
VAN DE HAND VAN
FONS HUYLEBROECK
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
NOORDERLICHT
24 - 30-5-75 - De Voorpost
Volksvertegenwoordiger Van Hoorick, burgemeester De Bisschop en schepen Bogaert met de laureaten
van de Renaat Ravijts toneelwedstrijd, (lb)
Voor wie regelmatig de toneelvoorstellingen te Aalst en omgeving volgt was het uitschrijven van een
wedstrijd een welkome afwisseling in de eerder eentonige toneelwereld. Het was een frisse wind die Renaat
Ravijts wedstrijd, die er kwam toen een groep vrienden van wijlen Renaat Ravijts het er over eens waren
dat zijn naam aan het Aalsterse liefhebberstoneel, waar hij een vooraanstaand en bekwaam akteur was,
gekoppeld moest blijven.
akkoord. De grootste kritiek die
wij menen te mogen formuleren
is de samenstelling van de jury.
Het principe om van elke
deelnemende vereniging één
De formule van een wedstrijd
werd bedachtzaam verwezen
lijkt door een werkgroep, be
staande uit leden van een
toneelvereniging. Ten onrechte
wordt «De Schakel» nog steeds jurylid te laten afvaardigen is op
gezien als de inrichter van dit
tomooi. Niets is minder waar.
De werkgroep is een zelfstandige
organisme die met de toneel
groep «De Schakel» op dit
terrein geen bindingen heeft.
Die werkgroep zal beslist aan
het einde van dit eerste tornooi,
waaraan deelnemers uit Aalst en
omgeving hun medewerking
verleenden, de nodige konklu-
sies kunnen trekken. Inderdaad
elke organisatie die start is voor
kritiek vatbaar. Ook wij gaan
met bepaalde aspekten niet
zich?' een zeer demokratische
inzet, waar niemand iets kan
tegenin brengen. De verenigin
gen zelf moeten zich dan ook
laten vertegenwoordigen door
mensen met wat toneelervaring,
liefst door spelers technisch
onderlegd en bekwaam om alle
facetten van het literaire werk,
van het toneelspel globaal en van
elke speler afzonderlijk objek-
tief te beoordelen. Bij de
samenstelling van de jury (waar
de werkgroep geen inspraak
had) zaten een paar mensen wie
wij deze kwaliteiten niet durven
toeschrijven. We bedoelen
hiermede zeker niet dat naar een
professionele jury moet ge
streefd worden, maar wel dat de
verenigingen meer selektief
moeten te werk gaan. Net door
die jury is een resultaat naar
voor gekomen dat sterk ruikt
naar het principe: «het eerste
stuk... (XX)wat is dat mooi. en
maar kopieus met punten
gooien.» waardoor achteraf een
heel deel vergelijking moeilijk
gemaakt wordt, terugkrabben
niet meer mogelijk blijkt te zijn,
want de juryleden zien hun
punten na elke voorstelling
verzegeld.
Heel wat verenigingen waren
misnoegd omdat zij van deel-
Het op een rijtje stellen van
toneelverenigingen Is misschien
voorbijgestreefd, dat is de be
doeling van de werkgroep niet.
In elke wedstrijd moet er
uiteraard een eerste en een
laatste zijn. Waar het vooral op
aankomt is de uitwisseling van
gedachten, die door het samen
komen van diverse personages
met een zelfde belangstellings-
punt, een leerrijke onderneming
is. Alle deelnemende verenigi-
ging 1 hebben voor eikaars
prestatie belangstelling aan de
dag gelegd. Dat de «Rederij
kerskamer» Sint-Barbara
Arbeid en Kunst won, werd met
gemengde gevoelens onthaald.
Ook wij waren niet unaniem
akkoord met het resultaat. Als
wij terugbladeren in onze eigen
kritieken dan zagen wij «Arbeid
en Kunst» struikelen over een
onwaarschijnlijk Dubbelspel.
Het stuk zelf kwoteerden wij
zeer laag. «Dubbelspel» van
Robert Thomas noemden wij
zonder blikken en blozen een
snertstuk, een opeenstapeling
van onwaarschijnlijkheden rond
een afgezaagd en goedkoop
tema, dat van de (och arme) zo
mooie rijke vrouw die zich laat
verleiden door een schurk.
Verder schreven wij over het
spel: «Als het publiek zich toch
geamuseerd heeft dan is dit voor
een groot deel te danken aan de
prestatie van Ronald Scholiaert
die in zijn dubbelrol volledig
zichzelf was en een voldoende
bewijs van zijn kunde leverde.
Samen met Franpine De Bolle,
bij de aanvang zenuwachtig en
daardoor weinig zelfzeker
vormde hij een schitterend duo
die uit een zo kompleet gede-
modeerd stuk alles wist te halen
wat er uit te halen viel. De
prestatie van Paul Seghers
mogen wij hier zeker niet
vergeten. He spel leek ons
langdradig door een te traag
tempo en de zo voelbare
spanning bij een triller noodza
kelijk was er niet door een
overvloed van nieuwe
elementen...»
Aan de rolinterpretatie werd
hier dus wel degelijk veel waarde
gehecht tenzij anderen van
mening waren (en tot zo'n opinie
aten wij ons ook wel eens
verleiden 3U de groep sterk
homogeen is en wekrelijk toneel
van de bovenste plank brengt)
dat zo'n gemakkelijk, sentimen
teel verouderd stuk zonder
inhoud het nog steeds doet.
Wij betreuren hoegenaamd niet
dat «Arbeid en Kunst» de trofee
in de wacht sleepte, de toneel
vereniging bezit een uitstekende
kern spelers en heeft reeds
voldoende bewezen in staat te
zijn steengoede zaken voor het
voetlicht te brengen. Wij denken
aan Blaise, aan Kaktusbloem
e.a. alleen dat Dubbelspel
spelen wij niet mee.
Daartegenover stonden
«Bemoeial» door Hoger Op en
«Straat zonder bomen» door
K.L.V. die bijna gelijk tweede
eindigden (slechts één tiende
verschil). Deze stukken totaal
verschillend, maar allebei qua
inhoud stukken beter dan
Dubbelspel verdienden beslist
meer dan die armzalige 72% die
zij bedeeld kregen.
Maar ja het is een wedstrijd, er is
een puntensysteem. Een open
diskussie op een gezonde spor
tieve basis kan niemand schade
berokkenen en zonder mop
peren of kwade blikken legt de
meest teleurgestelde zich hier
ook bij neer.
De werkgroep deelde ons
achteraf mee dat een bijeen
komst van alle voorzitters van de
deelnemende verenigingen zal
gepland worden om alle kritiek
en suggesties naar voor te
name uitgesloten waren door
nalatigheid van hun voorzitter,
door het te laat arriveren van
hun inschrijving of door het
helemaal niet arriveren. Een
inschrijvingsdatum moet echter
geëerbiedigd worden, maar wat
in de toekomst als het deelne-
mingsveld uitgebreid wordt en
de inschrijvingen vermenigvul
digen? Dan zal. indien een
voorselektie onmogelijk blijkt
een openbare loting de enige en
juiste oplossing worden.
ROEL VAN DE PLAS
in aanwezigheid van tal van personaliteiten had zaterdagavond in de
stadsfeestzaal de plechtige prijsuitreiking van het toneeltornooi
Renaat Ravijts plaats. In zijn openingswoord zei Tuur Van den
Brulle, voorzitter van de werkgroep, dat deze avond ter
nagedachtenis van Renaat Ravijts zeker geen dodenhulde zou
worden maar een plechtige v iering.
Renaat Ravijts die op 36 jarige
leeftijd overleed was voor vele
mensen een raadsman en vriend.
Een bandopname liet de stem
t wijlen de akteur horen met
toneelgroepen prees, als bij
drage aan een kultuurstrijd.
Hij meende te kunnen weten wie
de beste toneelvereniging van de
stad was. noemde daarbij de
Schakel (en trapte gelijktijdig op
vele tenen) prees de familie
Ravijts en het toneel in het
algemeen als kulturele vorming.
Aan de proklamatie die een
einde maakte aan veel
zenuwachtige nieuwsgierigen
ging nog een zeer spitsvondige
speech van Herman Ravijts
voorat. Hij had zijn tekst
dusdanig aaneengelijmd dat in
grappige woordspelingen de
titels van de beoordeelde stuk
ken schakels in het geheel
vormden.
Tot slot richtte Tuur Van den
Brulle een dankwoord tot allen
die aan het welslagen van dit
eerste tornooi meegewerkt
hebben.
een kort fragment uit «Het Ei»
van Felicien Marceau dat in de
regie van Roger De Wilde life
opgenomen w as. Al was de band
dan niet van een uitstekende
kwaliteit, de nodige sfeer om een
vriend te herdenken was er mee
geschapen.
Een zeer verzorgde vlotte opeen
volging van muziek en dekla-
mat'. .iielp daar nog aan mee.
Guido Klinck droeg uitstekend
een stuk van Pablo Neruda, de
dichter die de noden van het
Chileense volk bezingt en een
hand reikt om te helpen hoger
op te komen in het fragment «De
toppen van Machu Picchu» voor.
Kris Yserbyt. Chris Verhoeven,
Rose-Marie Daelman en Guido
KLinck speelden met de woor-
f den van Paul Van Ostayen's
Polonaise. Alpejagerslied.
Oppervlakkige Charleston.
Avond Strand Orgel, zeer ge
slaagd. zeer licht en origineel
opgevat, zeer goed afgewerkt.
De muzikale omlijsting werd
verzorgd door leerlingen van de
muziekakademie, Cecile De Vos
speelde Preludium en Fuga in H
groot van Bach op de piano. Het
blokfluitkwartet van de klas
huismuziek van de heer Van
Beveren vertolkte werk van
Thomas Morley. De kamer
muziekklas. van de heer
Scholiaert bracht sonate opus 83
nr.4 in G voor dwarsfluiten van
James Hook.
Ook al was de hele avond zeer
stijlvol toch menen wij dat een
toneeltornooi best kon besloten
worden met een eenakter of een
volavondstuk. verzorgd door
hetzij een erkend gezelschap,
hetzij door spelers van de
deelnemende verenigingen.
Wellicht is dit een te zware
opgave maar fragmenten uit
gespeelde stukken zouden wel
licht meer een typische toneel
sfeer geschapen hebben. Ook al
brachten die korte muzikale
intermezzo's zeer Fijne muziek,
het voelde te akademisch aan.
Het woord was toen aan
burgemeester De Bisschop die in
zijn rede de kuituurgeschiedenis
van Vlaanderen schetste en het
werk van de rederijkerskamer en
SPITSVONDIGHEDEN DOOR HERMAN RAVIJTS
Na gedurende 16 dagen HET
DUBBELSPEL gespeeld re heb
ben van de man die alles weet en
niets mag zeggen, is het me een
welgekomen opluchting einde
lijk de uitslag van dit eerste tor
nooi bekend te mogen maken.
Uit DINGES VAN VROEGER
heeft de werkgroep gemeend te
moeten leren, dat een jury ge
makkelijk beticht wordt Tan ve
lerlei zonden, waarbij de deel
nemers aan de wedstrijd soms
optreden als ware GETUIGEN
A CHARGE in het proces van de
beoordeling.
Daarom is het dan ook dat in ons
tornooi, de juryleden met stem
recht aangeduid werden door de
deelnemende kringen zelf. Dat
jiermede alle bronnen van kri
tiek leeg staan zou veel gezegd
zijn, want de beoordeling van
acht toneelopvoeringen ge
spreid over zeven maanden en
sterk uiteenlopend in genre,
blijft steeds een zware opgave.
Dat ondanks alles een zekere
homogeniteit bekomen werd,
kan alleen een bijkomende ver
dienste zijn, die mijn inziens ge
rust bedacht kan worden uit een
concert van dank, al of niet aan
geboden door de FANFARE DE
ST- JANSVRIENDEN. Deze
homogeniteit werd wel eens in
gevaar gebracht wegens het feit
dat niet alle leden steeds aanwe
zig konden zijn op alle opvoer
ingen. Het zij hen vergeven,
want steeds was een dwingende
omstandigheid er de oorzaak
van waartussen - IK BEN GE
TROUWD- wel de meest origi
nele was. Opdat ons tornooi
geen STRAAT ZONDER BO
MEN zou worden, hopen wij dat
de winnaar van vanavond vele
navolgers moge hebben, die alle
samen in de loop der jaren de
getuigenis zuilen-zijn van de vi
taliteit en de groei van onze
wedstrijd.
Na ist de winnaars zijn er ook
spijtig genoeg ook niet win
naars. Hun verdienste is er niet
kleiner omTen slotte is de deel
name aan dit tornooi op zichzelf
een voldoende verantwoording.
En belangrijker dan winnen is
het kontakl met andere groepen
en de vriendschapsbanden die
er gelegd worden.
Als we in de toekomst kunnen
bereiken dat alle liefhebbers
verenigingen ONDER HET
ENE DAK van hun passie voor
toneel zouden samenwerken tot
grotere bloei van het toneelle
ven in Vlaanderen, dan zal de
werkgroep Renaat Ravijts ge
slaagd zijn in zijn opzet, tot spijl
van alle BEMOEIALS die hel
zouden benijden.
Bert Verminnen gaf in de
stadsschouwburg een voor
stelling van zijn «Nachtelijke
bezoekers», een progressieve
toneelavond ingericht door de
vrienden V.U.B. en P.V.V. jon
geren; èL.V.S.V., H.V., Socra
tes kring. H.J.
Verminnen heeft het stuk ge
schreven en geregisseerd en
het werd opgevoerd door Bert
Ghyssels, Michiel Mertens en
Rina Van Bever.
Over deze derde produktie van
Bert Verminnen in tegenstel
ling met zijn eerste «Onbe
kende bewoners» valt hele
maal niets goed te vertellen
«Nachtelijke bezoekers» is een
futuristisch verhaal, het vertelt
de situatie van een man die
volledig vrij wil zijn, buiten de
maatschappij wil leven. Dit lukt
hem echter niet want de maat
schappij in al haar vormen be
moeit zich steedds weer met
hem.
Het stuk is schier onverstaan
baar en door de diepere inhoud
die Verminnen er poogt in te
steken onaantrekkelijk,
spreekt het zeker niet tot het
grote publiek. En dan dat eeu
wige lullen, die zinloze tekst,
weinig origineel, weinig fris.
Neen voor ons hoeft dat soort
toneel niet te bestaan.
Het feit dat Verminnen zijn Ik
figuur bijna een vol uur totaal
naakt laat optreden en daar
mee de bedoeling zal hebben
zijn tekst te onderstrepen sho-
keert in het geheel niet. Over
dat naakt, grijs beschildert en
met een neus op (waarom?) is
dan meteen alles gezegd: het
is zinloos. Men kan er gerust
mee lachen. Erger is de slor
digheid die van de tegenspe
lers uitging en vooral een ge
wilde vulgariteit van de vrouwe
lijke vertolkster, die blijkbaar al
leen sensatie voor doel had
Trouwens het spel van de twee
nachtelijke bezoekers ge
tuigde van weinig of geen to
neelervaring.
Het dekor was evenmin om te
gieren, nutteloze witte plaaster
poppen stelden de massa voor
en verder nog een tafel die zo
wat alles suggereerde.
Wil Verminnen eksperimente-
ren, taboe's verbreken dan is
dat zijn goed recht; maar wil hij
betalend publiek naar een vol
gende kreatie lokken dan zal hij
toevallig wat meer te bieden
moeten hebben.
Roel Van de Plas
ls Ie prijs
Prijs «Renaat Ravijts» met 75%. Rederijkerskamer Sint-Barbara
Arbeid en Kunst Aalst, met «Dubbelspel» van Thomas Robert.
Trotee: Bas-reliëf Renaat Ravijts door A. Huylebroeck. 8.000 F en
een glasraam door Stad Aalst geschonken.
2de Prijs
Prijs «Vlaamse Toeristenbond» met 72,1%: Toneelgilde Hoger Op
Aalst met «Bemoeial» van Popplewell. 6.000 F. en een glasraam door
Stad Aalst geschonken.
3de prijs
Kunst. Licht en Vrijheid met 72%. met «Straat zonder Bomen» van
Ted Willis. 4.000 F en eveneens een Aalsters glasraam.
4de Prijs
Zucht naar Kunst uit Wetteren met 70,5% met «Onder één dak» van
Fabricius. 3.000 F. en glasraam van de Stad Aalst.
5de Prijs
Vreugd in Deugd uit Lede met 69,2% met «Ik ben getrouwd» van
Zorzi. 2.000 F. en het glasraam van de Stad Aalst.
6de Prijs
t Land Van Riem - Aalst met 68,8% met «Dinges van Vroeger» van
Alfonso Paso. 1.000 F. en glasraam geschonken door Stad Aalst.
7de Prijs
Hand in Hand uit Denderhoutem met 64»6% met «De Fanfare de
St.-Jansvrienden» van G. Vander Gucht naar E. Claes. 1000 F. en
glasraam van Aalst.
8ste Prijs
Davidsfondsafdeling Bambrugge met 56.2% met «Getuige Charge»
van Agatha Christie, 1.000 F. en het glasraam geschonken door de
Stad Aalst,
brengen en tc bespreken, wat
bewijst dat deze mensen het
ernstig menen, dat de werkgroep
goed funktioncert cn open staat
voor eventuele veranderingen en
v erbeteringen om bij de start van
het speeljaar 1976-77 met een
ietwat gewijzigde formule van
het Renaat Ravijtstornooi
toneelminnend Vlaanderen te
veroveren. Inderdaad het is de
bedoeling om niet in Aalst en
omstreken te blijven stilstaan
een echt Vlaams tornooi te
realiseren.
Hij werd te Aalst geboren als jongste in een gezin van acl
kinderen op zeven juli 1910. Hij volgde lagere school
Sint-Kamillius en van zijn tiende jaar liep hij ook akademie
Aalst. Hij kreeg er les in de beeldhouwkunst van Van Biesbroec
en Gust Van Der Meersche. Tien jaar lang was hij steenhouwer e
werkte ook zeven jaar op het atelier bij Pierre De Soete.
Fons Huylebroeck behaalde verschillende prijzen waaronder
Prijs Valerius De Saedeleer.
Op nationaal en op internationaal plan is hij geen onbekende. I 7
hield tentoonstellingen te Aalst. Antwerpen. Brussel. Oostend i
Luik. Dordrecht en Berlijn e.a. en behaalde er verschillen*
prijzen en onderscheidingen.
Fons Huylebroeck bewerkt steen, marmer, hout en ivoor, drij
koper en aluminiumplaat. Zijn portretten, bas-reliefs i
gedenkpenningen in marmer, brons en ivoor zijn zeer bekend.
De uitgeverij Querido heeft
in haar Salamanderreeks
zopas F. Bordewijks
Noorderlicht heruitgege
ven. Eigenlijk is zoiets een
hele gebeurtenis. Want in
moeilijke (ekonomische)
tijden als de onze een
boek van meer dan twee
honderdvijftig compact
bedrukte bladzijden Bor-
dewijk literatuur op de
markt brengen is een toe te
juichen daad van non-kon-
formisme: of wel langs de
zijde van de uitgever die
ondanks de moeilijkheden
in het uitgeverij-bedrijf
niet wil zwichten voor
gemakkelijke oplossingen
die slechts goed zouden
zijn voor de smaak van
gemiddelde lezer; ofwel
langs de zijde van de lezer,
die zich voor de vraag naar
werk als dat van Bordewijk
verzet tegen de vervlakking
die sinds een paar tiental
len jaren aanhoudt in onze
literatuur en veroorzaakt is
door de vloedgolf van
fantasieloze anti-taboe
romans.
Bordewijk is een «moeilij
ke» auteur. Hij schrijft een
korrekte maar stroeve taal.
Hij bouwt zijn verhaal op
met duurzame (woorden)
stof, gunt zichzelf geen
enkele vorm van opper
vlakkigheid en vraagt een
ernstige inspanning van de
lezer. Zodoende is hij
eigenlijk in eenklank met
de themata en de persona
ges die hij heeft gescha
pen: keiharde karakters,
geplaatst in Bordewijks
in een wereld waarin
slechts de sterksten recht
op kunnen blijven.
Bordewijks personages
zijn - naar het woord van
Sivirsky en zoals wij m.b.t.
Karakter reeds schreven -
dwarsdrijvers, mensen die
gedreven worden door ave
rechtse gevoelens. Zij zijn
zo onafhankelijk en zo
beginselvast dat zij hun
doeleinden nastreven zon
der ontzag voor zichzelf
noch voor de medemens.
Geplaatst tegenover een
wereld van zakencijfers,
van rechtsovertreding en
rechtstoepassing, moeten
zij vechten voor hun zelf
behoud. Of voor hun
zelfbevestiging. Daarom
zijn zij al bij al ook erg
eenzame mensen die
voortdurend de pijno meen
groot gemis moeten on
derdrukken: dat van een
liefde die om louter prak
tische of zakelijk motieven
niet kan beantwoord wor
den, Maar met karakter en
wilskracht en een weinig
lusp
berekening zetten zij zie
letterlijk over al hun tegen lsv
slagen heen, over tegen ai
slag in zaken, over ziekt eft
en over elke vorm vai iam
lijden. Daarom worden zi K
uiteindelijk absolute over fovi
winnaars of verliezers"'S11
maar nooit iets dat tussei AIS
beide in ligt. cke
Kenmerkend voor dit allei IN
zijn Aga Valcoog en Hup*? "nif
Van Delden in het reecfc
eerdergenoemde Noordef""'-'
licht Machtshanger, zei
bewustzijn, het zich doonra
zelfbevestiging wreken o r^t i
een onrecht zijn de motie urt
ven en de karaktereigen tvoe
schappen die Aga en H ugi rbe
met elkaar in botsing v
brengen, veroorzaken da mei
de een de ander uit zijl
evenwicht wil halen. Dl
inzet van hun strijd is d<jaai
macht over De Leydschi iaa
Ijzerhandel, een tot naam Td
loze vennootschap herin dei
gerichte familiezaak vaiijge
deValcoogs.
De Valcoogs zijn met z'n»
vijven, twee broers en drii
zusters. Alien zijn onge 'p
huwd. Welkom-hei kiezer
van bizarre namen was eei II
bijzondere eigenschap var
vader Valcoog - en Johan Btd<
nes bekleden een min o n e
meer zelfstandige post ii M""
de ijzerhandel, Luca ei
Marvé die beredderen he geh;
huisgezin en Aga, d< tge
jongste van de vijf, be
stuurt zowel de ijzerhande
als het gezin, doelmatk
maar vooral autoritair. Ir
het gezin blijft haar gezat
en haar macht onaange
tast - zij houdt de leder
samen en verhindert lief
de, verloving en huwelijk
maar in De Leydschi
Ijzerhandel wordt zij met
tertijd uit het zadel gelich
door een van haar belang
rijkste aandeelhouders, d<
ambitieuze maar onbere
kenbaar Hugo Van Delden
Eigenlijk draagt de eerlijk(
maar eigengereide Ag< I
zelf tendele bij haar neder
laag. Haar tijdelijke nederf
laag. Want op het ogenbli|
dat zij beseft middenin e
diepe krisis te verkeren!
weet zij hieruit spoedijf
gezuiverd te zullen terug
keren. Na jaren van ziekt<|s
en eenzaamheid weet zi
zich opnieuw voldoend! lijn
sterk om naar voren tl n9<
kunnen treden. Zij leid
opnieuw de ijzerhandel ei
in het gezin-van-vijf maak istoi
zij eenheid en de samen c
horigheid steeds hechter
over de grenzen van de;ncee
dood heen. ianc
Wit
Frans-Jos Verdoodt Rdat
«elk
