29 MAAL PINKSTERREIS
MELDERT
mm ye
<Jn.
woAyr \ze
3 WLKèW MoéTéM
vïïqesrzi?.'I?£
4 - 30-5-75 - De Voorpost
Marcel Vermeir,de Kalanboerkes 'man
Er zijn lui waarvan je nooit iets hoort, die gans hun leven zwijgen en
die als ze het dorpscafé binnenstappen, altijd verlegen zijn.
Je hebt er ook die steeds het hoge woord voeren en altijd alles hebben
meegemaakt, of anderen die enkel over hun duiven praten en niks
daarbuiten schijnen te kennen.
Maar, en elke stad of dorp hoort er zo enkele in haar rangen te tellen,
er zijn tenslotte van die mannen die hun hele leven lang, de 'farseur'
van 't gezelschap zijn, de grappenmaker, degene die er voor zorgt dat
er nog es gelachen wordt, dat er leven is.
We mogen gerust. Marcel
Vermeir. die zowat 63 jaar
geleden met zijn geschrei, voor
het eerst Oudegem op stelten
zette, zo voorstellen.
Dat lachen en gek doen. zat
eigenlijk in de familie zegt hij
mij. Ik heb het van mijn moeders
familie, de Moensen. terwijl ik
anderzijds mijn bijnaam.
Marcel Trip. te danken heb aan
vader, die als 't kermis was in
zijn beenhouwerij zorgde voor
de trippen, terwijl zoonlief al
vlug voor de komiek van 't dorp
doorging en er 'd'ambiaans' wist
in te brengen.
Het begon eigenlijk wel allemaal
onschuldig en veel minder
kluchtig. Marcel had een goede
stem. en liet die horen telkens als
er in de patronage of op een
andere plaats toneel werd ge
speeld. Zo kon je zijn naam
treffen op de affiches van de
toneelgilden van de streek.
Wieze. Appels. Sint-Gillis.
Gijzegem. Schoonaarde, Zele en
natuurlijk ook Oudegem. Hij
werd er reeds een beetje bekend
mee.
Maar het was uiteindelijk Louis
Van San. die als jongleur
verbonden was aan het Gentse
Cirkus 'Tondeurs' en die hij
toevallig voor 't eerst op een
kermis te Oudegem ontmoette,
die hem later zou voorstellen om
samen een kabaretgroep op te
richten.
Je moet namelijk weten, dat Van
San in Oudegem. zijn artiesten
oog liet vallen op een flinke
Oudegemse freule en dit hem
regelmatig in het landelijk
dorpje bracht, zéker alms daar
iets te doen was. Want als artiest
was Van San er natuurlijk op uit
om nieuwe show-elementen te
ontdekken.
Als er café-chantant werd ge
houden was hij dan ook present.
Zo gebeurde het dat in 't café
van Leon de Vijlder waar de
grote café-chantantmannen uit
die tijd. Wannes uit Hamme en
Van Craenenbroek de liedjes
zanger uit Lebbeke. regelmatig
optraden, aan mij gevraagd
werd om ook te zingen. Ja, hoe
gaat dat. vertelt Marcel, de
mensen willen ook al eens iets
anders horen en dus moet de
'plaatselijke vedette' ook zijn
liedje brengen. Van San moet
dat toen nog niet zo kwaad
gevonden hebben, en hij voelde
er wel iets voor om. nu hij toch
met een Aaigemse getrouwd
was. in 't dorp een kabaretgroep
op te richten.
«De Santos» waren geboren, en
zouden stilletjes aan enige faam
verwerven in de streek. Hun
programma omvatte, zang. mu
ziek en dans, terwijl Louis Van
San dit afwisselde met enkele
jongleurtruukjes en Marcel tus
sen de nummers en de dekorver-
anderingen door. met zijn korte
humoristische sketches of
'Kalanboerkes' de zaal aan het
lachen bracht. Je zou zijn taak
een beetje kunnen vergelijken
met die van een klown in het
Cirkus of van de konferencier in
de hedendaagse showbisness.
Of ze politieke toestanden
hekelden
Nee. hun grappen hadden nooit
een politieke achtergrond en
waren ook nooit kwetsend. Dat
zou in zo'n dorp trouwens niet
gekund hebben ook. Iedereen
kende iedereen, en politieke
disputen en menselijke fouten
waren gemeengoed. Natuurlijk
werd er tussen pot en pint wel
eens een stout plannetje be
raamd. maar hier wil Marcel
niet in details treden. We
begrijpen hem best, al woont hij
reeds sinds 1954 te Aalst, waar
hij zijn schilderswinkel open
houdt, als je hem hoort vertellen
is hij nog met hart en ziel met
zijn geboortedorp verbonden.
Nee. satirisch of sarkastisch
waren de Santos eigenlijk niet,
wel één en al humor met het
lepeltje romantiek die men in die
tijd verlangde.
OPTOERNEE
De 'Santos' vormden al vlug een
tof gezelschap en af en toe
vertrok er aan het Hagemse
dorpscafé een bus vol akteurs,
andere parochianen en boorde
vol rekwisieten om ergens in de
streek de mensen te gaan
amuseren. Er kwam zelfs eens
een heuse toernee van. maar
voor Marcel betekende zijn
individueel sukses tijdens optre
dens te Beervelde, toch het
hoogtepunt van zijn gekdoene-
"j-
Daar verzorgde toen. in een der
grootste zalen van België, de
Gentse kabaretgroep 'Van
Daele' het matinee-programma,
terwijl Marcel Trip tijdens het
soiré-programma optrad in
kombinatie met een Mechelse
dansgroep.
Ik was er toen werkelijk 'in', zegt
hij. en het applaus overtrof
steeds dat van de matinee-voor
stelling. Wat voor mij werkelijk
een grote voldoening betekende
als komiek.
Over die periode met De Santos,
herinnert hij zich ook nog
volgende anekdote
KABARTE BAL
Tijdens de oorlog 1940-45, wasd
het verboden om bals te geven.
Natuurlijk moeten we je niet
komen vertellen dat zulks de
danslustige jeugd helemaal niet
zinde. De oplossing werd echter
vlug gevonden. Men zette op de
affiche gewoonweg 'Kabaretbal'
en zolang er geen 'feldgendar-
merie' in de omtrek te bespeuren
viel gaf een groene lamp aan dat
er lustig kon gedanst worden.
Bespeurde de tipgever echter
onraad, dan was het zaakje vlug
opgelost; in de zaal doofde het
groene licht en op het signaal
van een rode lamp werd met
stoelen en tafels de dansvloer
verscholen, terwijl Marcel ach
ter de scène klaar stond en
onmiddellijk een of ander
nummer uit zijn mouw schudde.
Niet alleen De Santos, pasten dit
sisteem toe. maar op 't einde van
de oorlog werd het spelletje al te
gevaarlijk, en moest het gezel
schap soms het hazepad kiezen
om geen moeilijkheden te krij
gen.
Na de oorlog was dc groep een
beetje uit elkaar gevallen. Louis
Van San overleed, en nu was het
de beurt aan Marcel, om op zijn
beurt de teugels in fianden te
nemen.
Hij herdoopte zijn groep tot
kabaretgroep «De Nerviërs» en
schuimde crochets af om talent
volle jongelui aan te trekken.
Ook kon hij nog steeds rekenen
op de steun van Urbain Van
San. die zijn vader opvolgde en
ondermeer aan het Aalsterse
Cirkus Johnny verbonden was.
Samen met zijn 'Nerviërs' zal
Marcel nog negen jaar lang
zorgen voor leute en plezier, tot
1954, wanneer hij Oudegem
verlaat.
Wel trad hij te Aalst nog op voor
de 'pompiers' en de beenhou
wers en in 't café van zijn vriend
Jef De Schrijver, waarde Lustige
Vinkeniers hun lokaal hebben.
Hij maakte zelfs een liedje met
als titel «De Lustige Vinkenier»
dat op plaat werd opgenomen.
DE GRAPPENMAKER
Hiermee is ons gesprek een
beetje op een dood punt beland,
de bel rinkelt gelukkig en
Marcel bestelt enkele potten
zwarte verf. Maar als hij terug
komt met twee pintjes, is hij nog
lang niet uitverteld.
Ja. als ge daar allemaal aan
terug denkt... ge zoudt er tien
jaar kunnen over vertellen.
Zie. zegt hij. zo zaten we op 't
einde van de oorlog in een café in
Gijzegem. Er was daar nu buiten
toch een vent aan 't slaan en 't
schoppen op een geit omdat het
beest voor noch achteruit meer
wilde. Ik dacht dat hij mij niet
zou kennen en daar zijn
handelen me tegen de borst
stuitte ging ik buiten en gaf me
uit als inspekteur van de
dierenbescherming.
Met enthoesiame vertelt Marcel
nu Eh wel vriend, ge weet toch
dat zulks overeenkomstig de
wet. verboden is Zo'n beest
moet ge transporteren in een
laadbak en nioogt ge niet
voorttrekken
De andere begon mooie woorden
te spreken, maar Marcel Trip,
de inspekteur liet zich niet
zomaar lijmen.
Uiteindelijk ging hij toch ak
koord om geen proces-verbaal
op te maken, als de geitendrijver
het dier wou dragen. De man
droop af met het beest op zijn
rug, voorpoten rond de hals en
achterpoten rond de lenden
gebonden.
En om zich als inspekteur uit te
geven schijnt hij wel aanleg te
hebben want hij gaat onmiddel
lijk verder met volgend verhaal
Er waren eens twee Dender-
mondse gardes, die door een
nalatigheid, een klein ongelukje
hadden veroorzaakt. Het feit
zou door een Gentse inspekteur
onderzocht worden. De twee
gardes waren echter pienter en
overtuigden een Dendermondse
cafébazin die met de Gentenaar
bevriend was. bij deze aan te
dringen om de zaak in de
doofpot te stoppen.
De dag dat de inspekteur
komen, zat Marcel met
gardes in het bewust café.
telefoon rinkelde, en de ins|
teur liet weten dat hij niet
naar Dendermonde kwam. en,
zaak zo klasseerde. Natuurlij
een hele opluchting, maar
van de gardes keek toch nog sil
Het bleek dat hij zijn vrouw hal
gevraagd eens goed te koken o
zode inspekteur te lijmen, en rj
zat moeder de vrouw daar met ij
dat goed eten Geen zorl
Marcel zou zich wel van
zaakje kwijten en trok zidH
uitgevend als inspekteur in zijj|
nieuwe pak. bij de garde thuil
Alles verliep vlot en met
welgevulde pens keerden
terug naar 't café. Maar ee
gebuurvrouw had marcelerken D""1'
en midden het café kreeg h< 'wanl
verhaal een minder pretti :m^e
einde. Tervijl het gezelscha
zich nog op de billen kletst,on^
omwille van de geslaagde graj k'0HS
stoofde vrouw binnen en gafd,ler',,
garde een opdonder van jewe n°orf
geven
weste
Twee
het
Volgend jaar voor de 30° (de
dertigste) maal trekt men er te
Meldert met Pinksteren op uit.
De pinksterreis van Meldert
heeft dan ook niet alleen te
Meldert doch in de ganse om
geving bekendheid verworven,
niet alleen om haar gevari
eerdheid, haar degelijke voor
bereiding en organisatie maar
ook wegens de echt goedkope
prijs vermits het aspekt winst
bejag, in tegenstelling met
kommeröële ondernemingen,
hier niet aan bod komt.
VAN ÉÉN
NAAR DRIE
Waren het aanvankelijk één-
dagsreizen zoals in 48 Blan-
kenberge, in 49 Dinant, in 50
Spa, in 51 de kust, in 52 Val
kenburg, in 53 het Groot Her
togdom en in 54 Parijs, dan
evolueerde de reis in overeen
stemming met het verbeterde
levensritme naar een twee
daagse zoals in 55 Aken en in
56 Nederland.
DRIEDAAGSEN
Vanaf 1957 werd het een onaf
gebroken reeks van drie
daagse tochten naar al wat
binnen een tijdskader van drie
dagen in de hele omgeving be
reikbaar en bezienswaardig
was. Uiteraard is die Feeks
reisdoelen beperkt en komen
noodgedwongen na enkele ja
ren dezelfde reisdoelen terug.
Uiteraard wordt dan wel ge
zorgd voor een andere inkle
ding en evolueert elke toeristi
sche streek zo snel dat steeds
andere en nieuwe zaken te be
zoeken en bezichtigen zijn.
Een lange opsomming geeft U
een idee van wat de pinkster-
reizen van Meldert eigenlijk
waren: 57: Rijn en Moezel, 58
Heidelberg, 59 Vogezen, 60
Zwarte Woud, 61 Ahr Vallei, 62
Lahntal, 63 Taunusgebergte,
64 Sauerland, 65 Ruhrsee, 66
Vogezen, 67 Rijn, 68 Zwarte
Woud, 69 Ahrvallei, 70 Elzas,
71 Rijn, 72 Vogezen, 73 Wiltz,
74 Boulogne en nu pas de Ahr
met verblijf te Altenahr.
Toppers uit de reeks blijken wel
te zijn de romantische streken
van Duitsland, alsmede het
toeristisch zeer mooie gebied
van de Vogezen.
Ahrwein gesnoept en vloeide
de Pemod, de Picon of een
voudig het demokratische bier
al eens wat overvloedig, zodat
een of andere passagier werd
geveld, toch heerste er de vol
gende morgen weer de beste
stemming en leken onze men
sen fantastisch te rekupereren
en weer paraat te zijn voor de
komende dag.
NAAR ALTENAHR
Dit jaar ging de tocht naar de
vallei van de Ahr en hoewel in
extremis de familie Muylaert en
Van Pottelbergh uit Terjoden
wegens ongeval en het echt
paar Van den Steen-Mertens
wegens ziekte in de familie
moesten verstek laten gaan,
waren er toch weer veertig lief
hebbers om de driedaagse
tocht mee te maken.
Via Hoei waar na de morgen
koffie de traditionele beziens
waardigheden als de Rondia,
de Tchestia, de Pontia, de
Bassinia en het graf van Pieter
de Kluizenaar werden bezocht
klom onze bus dan naar hoger
gelegen gebieden waar het na
tuurschoon van de valleien van
de Ourthe en vooral van de
Amblève (de Amel) de mensen
boeide, temeer daar er een
echte zomerzon deze mooie
gebieden bescheen.
Te Coo werd gegeten, geke
ken uiteraard naar de waterval,
met de zetellift naar hogere re
gionen geklommen en met de
go-karts gereden dat het een
aard had.
Via het autocircuit van Fran-
corchamps, het typische Mal-
médy en de stuw van Bütgen-
bach werd de grens over
schreden bij Losheimergraben
en bereikten we via Stadtkyll,
een typisch stadje uit de Eifel,
de bron van de Ahr te Blanken-
heim. Achteraf ontdekten en
kele passagiers echter een
soortgelijke «bron» in de Marti-
nestrasse te Altenahr zelf.
Langs de grillige, steeds ver
bredende en kronkelende Ahr
bracht de bus ons in steeds
wisselende landschappen en
werd even verpoosd en ge
wandeld langs die mooie en
romantische Ahr.
Rond 18.30 uur kwamen we
dan na een mooie, wel relatief
lange maar absoluut relaxe-
rende tocht in het mooie Alte
nahr, de parel uit het Ahrtal,
waar Hotel WeissesKreuz ons,
zoals trouwens reeds in 1961
zou herbergen en zorgen niet
alleen voor smakelijke maar
tevens overvloedige maaltij
den waarover iedereen uiterst
voldaan bleek te zijn.
SFEER
Wat wel typerend bleek voor de
Meldertse pinksterreis was dat
er onder de passagiers waar
van de kern dezelfde bleef
maar waarbij uiteraard mensen
om allerlei redenen wegvallen
en andere jongere personen
de rangen komen vervoegen
de beste geest heerste en er
nooit in een zo heterogeen ge
zelschap op om het even welk
gebied troubles waren.
En werd er 's avonds al eens
duchtig vjjn.Bhe.rr, V.omj- oj.. V
HERDENKING A. DE COCK EN M. CORNELIS.
125 jaar geleden werd Alfons De Cock, de grondlegger van de
Volkskunde in Vlaanderen, geboren te Herdersem. Vele jaren
was hij «gemeenteonderwijzer» te Denderleeuw. Zijn werk «Het
leven der planten», is opgedragen aan de nagedachtenis van zijn
15-jarig dochtertje dat te Denderleeuw overleed in maart 1892.
Deze medewerker van Isidoor Teirlinck genoot grote
internationale waardering.
Op 10 mei 1973 overleed de 56-jarige Marcel Cornelis, de man die
zich op onbaatzuchtige wijze inzette om het kultureel leven te
Denderleeuw te stimuleren. Als aktief bestuurslid van de
geschied- en heemkundige vereniging «Het Land van Aalst» is zijn
voornaamste publikatie de uitgave van het degelijk en lijvig werk
(669blz.)«De Buitenpoortesboeken van Geraardsbergen».
Het gemeentebestuur van Denderleeuw, in samenwerking met
het «Land van Aalst», zal beiden dankbaar gedenken op zondag 8
juni.
Programma
In het gemeentehuis te Denderleeuw, te 10u30 handelt lie. Basiel
Boel uit Herdersem over het waardevolle werk van Alfons De
Cock.
Vertegenwoordigers van plaatselijke verenigingen en van het
Land van Aalst zullen het verdienstelijk leven van Marcel
Cornelis belichten. Deze morgenzitting wordt besloten met de
onthulling van beide beelden.
Te 13 uur wordt de feesttafel gedekt in het «Hof ter Leeuw». Wie
mee wil aanzitten stort voor 2 juni de som van 290 fr. (alles is er
inbegrepen) op postrek. 000-0586911-61 «Het Land van Aalst»,
Bevegemstraat 14,Zottegem.
Te 15 uur wordt de St-Amanduskerk bezocht onder degelijke
leiding, gevolgd door een bezoek aan de tentoonstelling met
herinneringen aan het werk van Alfons De Cock en Marcel
Cornelis,
Deze huldiging wordt besloten met een landelijke wandeling naar
deEne Molen» te Iddergem waar verpoosd wordt en de dorstigen
gelaafd.
Iedereen is welkom.
n'jA'jd -ih
AHRWEIN
Op het grote vat bij ons hotel
stond de tekst «Het leven
brengt ons de zorgen, de «Re-
ben», de wijnstok echter breekt
onze zorgen» ledereen
scheen deze tekst wel flink
verstaan te hebben en als de
wijnstok inderdaad de zorgen
breekt dan zullen er op die
twee roemrijke avonden wel
niet veel zorgen meer overge
bleven zijn, tenzij misschien
een paar hese kelen zodat die
zich dan al schrijvende in een
geheimzinnig notaboekje
moesten uiten. Er waren alles
zins personen bij die sinds hun
schoolperiode waarschijnlijk
op één avond niet meer zoveel
geschreven hadden als verle
den zondagavond.
VAN ALTENAHR
NAAR DE RIJN
Nadat in de voormiddag som
migen wat luierden op een ter
rasje of aan de Ahr na de zon
dagsmis, anderen de Burg
Aare beklommen of nog ande
ren na een winkeltocht door de
stad zelf met de zetellift naar
Ditscharthöle klommen werd 's
namiddags een bustocht ge
maakt naar de rest van het Ahr
tal. Altenahr met zijn midde
leeuwse vestingsmuren en to
ren werd gevolgd door de
mondaine kuurstad Bad Neue-
nahr waar de krant die een
zoektocht inrichtte naar Ahr en
Eifel ons wel gratis binnenlie* in
het Kurpark maar waar sportief
gekleden geweerd werden uit
de Spielbank. Wie er toch bin-
nenkon wegens het feit dat hij
ondanks het prachtige weder
vest, das, wit hemd en andere
vestimentaire rekwisieten
droeg kon zien dat daar inzet
ten werden gedaan tot DM
2400 ofte 36.000 BF per inzet.
In de Kurgarten zelf werden de
mooi aangelegde parken be
wonderd doch de «groGe spru-
del» die normaliter water van
36° tot op een hoogte van 18
meter zou spuiten scheen, te
ken des tijds, in staking te zijn
Ja. wellicht zouden we zo no
uren kunnen doorgaan, maa
het wordt tijd en we verlaten h< 'anKs
- naar
lEers
1726,
tweei
dond
pond
aann
Er v
hun
zesh
duiz<
alhoewel nauwkeurig toek Soor
winkelhuis waar her en d(
schilderijtjes hangen die Marei
nu in zijn vrije uurtjes maakt.
Hij schildert net als hij
luchtig, prettig en zonder ve
problemen, heel eenvoudig
dingen...
Lieven Matthic
kende belangstellenden
énig leven in de brouwerij za
elke
pelgi
gen, dat echter steeds op ee ont?e
sisser uitliep.
In Remagen waar de gealliee
den eerst over de Rhein
raakten in 1945, werd gepai
zeerd en genoot men van o
een terras van een prachl
zicht op de Rijnstreek al viele aa'
er daar wel bij het uïtstappa
van de bus enkele regendag
pels, de enige trouwens die
op de reis zagen. i
TERUGREIS Lhc
Na een verkwikkende nachV hocv
rust die vele mensen weer wa
op hun plooi bracht reden
door een ongerept natuurge
bied van de Eifel via Bad Mun
stereifel naar het Freilichtmu
seum van Kommern, een soa
Bokrijk, waar allerlei molens
hoeven, oude huizen uit he
ganse Rijnland werden sa
mengebracht en gerekonstru
eerd.
Langs de aloude trappistenab
dij van Mariawald voerde df
weg ons langs een hele reek!
haarspeldbochten naai
Heimbach-Hasenfeld. waa
ons het middageten, terug
goed en meer dan voldoende,
wachtte.
Bekroning van de trip doa
Duitsland was dan de boot
tocht op de Ruhrsee
Schwammenauel tot Ruhrberg
doch hier had het wel wat war
mer kunnen zijn.
Langs het drukbezochte Morv
schau waar die schilder uit Sch
Asse bijna in de Ruhr geraakte
ging dan de tocht langs de au
tobaan huiswaarts.
De lang uitvallende terugweg
werd merkelijk ingekort door de
grappen van Albertine, het ge
zang van allen en inzonderheid
de kompagnie van de Klaar-
haag en de fratsen van anima
tor Alphonse Filsdemaman en
postbode Frans De Troch!
Tot volgend jaar, hopelijk!
L.H
omgi
en o*
nion
In
waai
bevc
gebt
hocv
sel v
J1KK1
gcpl
dien
kap'
La n
deze
mig
JTüAAfl*
A//\
