HILDE DE CRAECKER,
MEER WAARD DAN LAUWE KOMMENTAARTJES
lil- H j
CENTRALEDER
BOEKNIJVERHEID VIERDE
75-JARIG BESTAAN
MUZIEKTENTOONSTELLING
VOOR LEEDSE HARMONIE
ZOVEELSTE
HOOGTEPUNT
De Voorpost - 30-5-75 - 9
MELDERT STELT
STRAATVOETBALPLOEGEN OP
Ook Meldert - Dorp ontbreekt niet (jm)
Op zaterdag 24 mei jl. vierde de Centrale der Boeknijverheid -
afd. Aalst - haar 75-jarig bestaan met een welgevuld banket en
een gezellig samenzijn in de Salons Carlton.
Tussen de gerechten in werden toespraken gehouden door o.m.
de heer Frans Nuël. voorzitter van de afdeling, die de genodigden
verwelkomde en de historiek maakte van 120 jaar syndikaal
leven, want reeds in 1856 werd de eerste «Vereniging van
Drukkersgezellen» gesticht, die na enkele jaren aktiviteit werd
ontbonden. Herhaalde pogingen om de grafische arbeders van
Aalst opnieuw te verenigen kenden weinig sukses. want reeds na
enkele jaren werden ze allemaal opnieuw ontbonden. Op 1 mei
1900 slaagde men er dan ten slotte in de drukkersgezellen
opnieuw in een syndikaat samen te brengen; deze keer slaagde
het opzet volledig want op 24 mei vierde men het 75-jarig
jubileum. Spreker gaf een overzicht van het wel en wee van de
afdeling.
Vervolgens feliciteerde de heer Willy Boonaert, nationaal
voorzitter, de jubilerende afdeling, waarop de heer Roger
Demeyer, nationaal sekretaris, hulde bracht aan 5 jubilarissen.
Het bronzen ereplakket van de centrale voor minstens 40 jaar
lidmaatschap werd uitgereikt aan de heren Valery Van den
Bremt. Benoit De Cock, Frans Nuël. Karei Van de Meerssche en
Frans Daelman. De drie eerstgenoemden mochten'tevens het
gouden ereplakket van de centrale in ontvangst nemen voor
minstens 25 jaar bestuurslidmaatschap. Bloemen en geschenken
werden aan de eregasten en jubilarissen aangeboden.
Dit jubelfeest eindigde met een gezellig samenzijn waarop de
dorstige kelen werden gelaafd en oud en jong zich op de dafisvloer
kon uitleven. Het werd een gemoedelijk en gezellig feest dat de
deelnemers zich nog lang zullen herinneren.
Een franstalige straat te Aalst?
Dit is dan geen Nolsiaanse streek, noch een frats van het Corum Aiostum Imperiale, doch een
memorabel overblijfsel van minder gunstige situatie vroeger te Aalst (Ib)
Onze medewerker René De Witte tijdens het ochtendlijk
vraaggesprek met Hilde De Craecker (jm)
Dagen. daarbij, de muze voelt zich
Maar hiermee belanden we moegewerkt.
reeds in een ander artikel en RENE DE WITTE
lot groot jolijt van wie het
Imerkte, kreeg een zekere
Voorpost-medewerker die ik
hier niet met naam wens te
[noemen, want Dirk Daelemans
heeft dat niet graag, te maken
met een kreftig pakkeman. Hij
had zijn melkwit autootje blijk
baar op een verboden parkeer
plaats geloodst.
Op deze grauwe zondagmorgen
zag mijn kollega er uit als een
uitgeputte kermisvogel. Het zal
de lezer meteen duidelijk zijn
dat hij op het «vroege» uur nog
steeds ontoerekenbaar was bij
de gekke hersenkronkels. die
zijn kopje er niet minder
houterig deed uitzien. Toege
geven. ik voelde me evenmin in
stemming om het dorpsplein van
Lede springkikkerend rond te
huppelen. De stille hoop koes
terend dat onze mistroostige
ogen een tasje koffie zouden
waard zijn. stapten we aldus.
zelfgeschreven materiaal klinkt
fris. aantrekkelijk en vooral zeer
verzorgd. Echt nieuwe dingen
brengt ze evenwel niet. wat
natuurlijk op zichzelf geen
hinder kan genoemd worden. De
teksten zijn bijna een uitzwerven
in de zoete denkwereld der O-zo
begeesterende idylles. Een men
gelmoes van gevoelens van
iemand die het niet zou kunnen
rooien met de eenzaamheid,
gekruid met mooie beeldspra
ken en zonder enig gespui van
bitter herdenkingen. Uit het
liedje «Sun is back», ter illus
tratie. een mooie passage;
like a flower in the snow
You made me grow
the flower became a tree
it's as simple asyou and me...»
Dit en nog veel meer is
kenschetsend voor Hilde's werk.
Dat ze echt meer verdient dan
lauwe kommentaartjes zal de
lezer nu wel duidelijk zijn. De
verscheidene crochetwedstrij-
den die Hilde De Craecker won
kunnen onze bewondering
slechts vergroten. Met haar,
heeft Lede nogmaals bewezen
een vruchtbare muzikale bodem
te bezitten. Denken we bijvoor
beeld aan Lapscheure Butter-
kock Worshop en Stampen en
Telkens wanneer je denkt dat de koninklijke harmonie St-Cecilia de
absolute top heeft bereikt met één of andere organisatie, pakken deze
mensen even later doodgemoedereerd uit met nog iets straffer.
Het koncert van Cantate Domino was wellicht het kultureel
topevenement van de laatste jaren in Lede. Het muziekfestival dat de
officiële viering moest omlijsten, getuigde van groot organisatietalent
en durf.
Werd daar nu zaterdagavond in
de Volkskring nog een muziek-
tentoonstelling geopend waar
menig Ledenaar met open mond
bleef naar gapen dat was niet
alleen uniek voor Lede. Deze
tentoonstelling zou in de grote
expo-centra van Brussel. Gent of
Antwerpen geenszins misstaan
hebben.
GOED HUWELUK
Sinds vele jaren zijn de kon.
Harmonie en de Heemkundige
Kring als goede huwelijkspart
ners verbonden. Ze zaten reeds
vele malen samen achter de
organisatietafel. Ook ditmaal
werkten deze beide verenigingen
hand in hand om deze muziek-
tentoonstelling op een hoog peil
te brengen.
Namens de Heemkundige Kring
heette dhr. De Fruytier de
talrijke aanwezigen welkom en
wees op de hechte samenwer
king tussen beide verenigingen.
Hij dankte dhr. Julien De Vuyst
voor zijn bëmiddelende rol bij
het muziekmuseum te Brussel,
waarvan heel wat voorwerpen in
bruikleen werden gegeven.
Hij merkte terecht op dat deze
tentoonstelling zowel voor de
leek. als voor de musikoloog
interessante aspekten in zich
draagt.
Zijn dank ging ook uit naar dhr.
Maurits De Lannoy en dhr.
Emiel Vinck. voorzitter van de
harmonie, die voor de vele
ideeën en mogelijkheden zorg
de.
E.H, De Groote, leraar aan het
St Maartenskollege te Lede,
behandelde dan het thema
«mens en muziek». Hij vroeg
zich af waarom'de boodschap
van de muziek over het alge
meen zo slecht begrepen wordt
door de mens.
«Wc kunnen muzich niet lezen,
schrijven of horen. De algemene
muzische kuituur ontbreekt
vooralsnog», aldus E.H. De
Groote. Verder had hij het over
de inhoud van de tentoonstel
ling. die alle aspekten van de
muziek in voldoende mate aan
bod laat komen. De periodes van
muzikale hoogkonjunktuur
werden er. samen met alle grote
namen, uitvoering in besproken
via overzichtelijke en uitstekend
leesbare teksten.
Er werd een uitgebreid orkest
aan muziekinstrumenten sa
mengebracht. Blikvangers zijn
nochtans de oude. veelal onbe
kende muziekinstrumenten.
Uiteraard werd ook aandacht
besteed aan de eigen harmonie
via foto's, teksten en publika-
ties. Partituren van Leedse
toondichters, van wie Edward
Van Zandijcke wel door de
meesten gekend zal zijn. vormen
een bijkomende attraktie, even
als de vele tekstbladen van de
vroegere kermiszangers. Echt
teveel om allemaal op te
noemen. En dan vernoemden we
nogdevelekostumes niet. die de
grote kunstperiodes bijna als
levende getuigen moeten be
klemtonen.
Na een dankwoord van voorzit
ter Vinck, waarop een korte
receptie volgde, werd deze
openingsavond afgerond met
een optreden van de jeugdfanfa-
re Burleske uit Lendelede.
Voor wie in de loop van deze
week nog niet mocht binnenge
wipt zijn in de volkskring
kunnen we niet genoeg beklem
tonen wat je er te zien krijgt is
echt uniek voor Lede. De
tentoonstelling vormt een lo
gisch sluitend geheel en de
presentatie is gewoon verbluf
fend. De tentoonstelling is nog
toegankelijk op zaterdag 31 mei
van 17 tot 21u en op zondag 1
juni van 10u30tot 12u en van 15
tot 20u. Mis die kans niet!
MARCOLE
Een deel van het patrimonium van de Leedse
(jm)
naar de boekenhandel van de
familie De Craecker toe.
Hilde De Craecker. kersverse
W?, 5=3
De ploeg van Meldert - Kokerij (jm)
Ook Meldert - Molenkouter is er bij (jm)
winnares van onze persprijs en
tevens tweede in de «Ontdek de
Ster» avond te Hofstade (10-5).
leek eerder verrast met die plotse
belangstelling. Een bescheiden,
mooi meisje die de drukte
desondanks niet te zeer «au
serieux» nam en dan ook een
spontaan en natuurlijk voor
komen toonde.
In de gezellig ingerichtte woon
kamer trachtte ze, de zoveelste
sigaret tussen de lippen klem
mend. onze in-stelling-
gebrachte artillerie-«vragen te
ontwijken. Het hek was echter
van de dam en onze journalis
tieke weetgierigheid was niet
langer meer in toom te houden:
\ertel w at over je ervaringen op
de «bühne», heb je plannen, enz,
enz. Weinig originele vragen
trouwens, die ze nochtans vrij
moeizaam en telkens kort be
antwoordde. Haar toekomst-
ideëen over de liedjeswereld kan
ze slechts weinig gestalte geven.
De studies (sociaal assistente)
gaan nog steeds vóór. en hierin
kunnen we Hilde zeker geen
ongelijk geven alhoewel... ja. we
zijn bijna overtuigd van haar
kansen om de suksesladder
hogerop te klimmen. Niet dat je
meteen gaat rechtveren bij het
horen van haar liedjes. Het
Vanzelfsprekend ook Meldert - Doment (jm)
De jongens van Meldert-Putstraat (jm)
