KABELTEVEE TE MELDERT
IN OKTOBER '75
AALSTENAAR
JEAN-PIERRE DEWAEN
ONTWIKKELINGSHELPER
ALS BEROEP
OVER VRIJDAG,
DE DERTIENDE EN ANDERE
BIJGELOVIGE VOLKSGEBRUIKEN
IN ONZE STREEK
LODE DE MESMAECKER
«NIET AKKOORD»
INPLANTEN
WATERZUIVERINGS
STATION IN
WELLEMEERSEN
OP DE HELLING?
-
«GROENE» STOOMLEIDINC
IN SIESEGEMKOUTER
8 - 6-6-75 - De Voorpost
Korte raadsvergadering ver
leden maandag te Meldert
met slechts 4 punten op de
agende, waar dan op aan
vraag van o.a. raadslid
Walter Van Brempt nog een
punt over de Rochuskapel
op Nievel werd aan toege
voegd.
DIENSTJAARREKENING
De dienstjaarrekening 1974
vermeldt o.a. volgende
sommen
-gewone dienst
ontvangsten 16177 852 fr
uitgaven 11 497 492 fr
boni 4680360fr
-buitengewonedienst
ontvangsten 958 912 fr
uitgaven 872648 fr
boni 86264fr
Rekening houdend met de
posten voor orde vormt
zulks globaal
ontvangsten 17 697 817fr
uitgaven 12932937fr
boni 4 764880 fr
VERKOOPVAN GROND
Voor de geplande sociale
woningen werd in zitting van
de Kerkraad een perceel
grond, groot 64,32 ca ver-
koch{ aan de Nationale
Landmaatschappij voor de
som van 345 392fr, zijnde 40
fr per m2 plus 20% voor
wederbelegging.
TELEDISTRIBUTIE:
Als antwoord op een door
het gemeentebestuur ge
stelde vraag nopens de
stand van zaken i.v.m. de
kabeltelevisie te Meldert
wordt door de maatschappij
gepreciseerd
- de uitvoeringswerken zijn
gepland voor augustus,
september 1975.
- de indienststelling zal
gebeuren in de loop van
oktober 1975.
- na ontvangst van de
verwittingskaart gedurende
een periode van zes weken is
de aansluiting kosteloos.
- de voormelde periode zal
de aansluiting gebeuren op
volgende basis 1. 498 fr
voor de eerste 10 meter en
daarna 113 fr per bijkomen
de meter.
- het abonnementsgeld voor
het komend jaar bedraagt 2
680 fr, BTW inclusief.
Voor de straten die vallen
buiten de eerste uitvoe
ringsfase zal volgend jaar zo
er belangstelling voor be
staat dezelfde procedure
worden hernomen.
De vraag van raadslid Van
Nuffel zal de gemeente het
initiatief nemen om te pol
sen of er inderdaad behoefte
is.
DE ROCHUSKAPEL:
De Rochuskapel op Nievel,
een inderdaad waardevol
deel van het Meiderts patri
monium, heeft volgens
raadslid Walter Van Brempt
wel enkele problemen. Er
wordt daarom aangedron
gen, ook op vraag van
raadslid Van deSypedieook
oordeelt dat Meldert, zolang
het nog voor zijn eigen kan
zorgen, de plicht heeft tot
maximale uitoefining,
maatregelen te treffen om
de kapel te vrijwaren.
Een bordje zal de toegang
tot de kapel aan onbevoeg
den verbieden en de veld
wachter zal er willen voor
zorgen dat de omgeving van
de kapel niet ontaardt tot
een kinderspeelterrein.
Raadslid Van Brempt vraagt
eveneens dat men de omge
ving zou bezaaien, het dak
eens nazien en herstellen,
en onderzoeken of er moge
lijkheid bestaat om de pas
geplaatste electrische appa
ratuur ter verlichting van de
kerk tegen diefstal en even
tuele beschadiging te vrij
waren.
De Raad vindt unaniem dat
deze kapel, na al wat er
reeds mee is gebeurd, de
volledige aandacht verdient
en wil zelfs een volledige
restauratie nader onder de
loupe nemen.
Al bij al een korte doch zeer
positieve vergadering.
L.H.
GELUKS- OF ONGELUKS
DAG?
Zeker, zelfs nu nog blijft het
volksbijgeloof meer verspreid
dan men wel denken zou.
U schokschoudert? 't Is uw goed
en billijk recht want op het
eerste gezicht vindt U het. indien
niet absurd, dan toch wellicht
overdreven in onze zo geëvolu
eerde en wetenschappelijk ge
oriënteerde maatschappij nog te
horen zeggen dat de bijgelovig
heid, die aan zekere cijfers wordt
gegeven, heel wat meer bewaar-
kracht heeft behouden dan
aanvankelijk verondersteld
werd. Akkoord, de tijd van «De
heksen van Salem» is weliswaar
opgedoekt en de XXste eeuwers
zijn schijnbaar wel zo verstandig
gewurden er nu niemand meer
van te beschuldigen omgang te
hebben met satan, het kwade
oog, of dergelijke nonsens meer.
Maar of er nu helemaal geen
gevallen meer zijn waar er
beroep wordt gedaan op 'de
paterkens' om 'zich te laten
belezen' - (waar het consulteren
van dokter of psychiater mis
schien iets duurder maar alles
zins efficiënter is!) - willen wij
hier buiten beschouwing laten.
Meerder vormen van bijgeloof
bleven welig tieren tot begrijpe
lijke vreugde van diegenen die
lichtgelovige luitjes op arglistige
wijze en handige vorm van
pseud o-geleerdheid. financieel
weten te exploiteren. Denkt U
maar even aan diegenen die in
de huidige inflatie-tijd geld
verspillen aan waarzeggerij,
handlezerij, talismans, horosco
pen. De doorslaggevende domi
nant die het bijgeloof in stand
weet te houden is te wijten aan
het neurose karakter van de
tijden en de bezorgdheid voor
«het vege leven», of de ingeboren
drang naar een plukje voor
spoed. Zo heeft getallenmagie
doorheen de eeuwen het doen en
laten van heel wat mensen
beïnvloed. Onder de getallen is
13» de vaandeldrager geworden
én van het bijgeloof én van
vooroordelen. Valt daarbij een
vrijdag op de dertiende, zoals
vandaag, dan zullen sommigen
die dag als funest bestempelen,
anderen diedag weer opportuun
vinden om 'iets te avonturen'.
Vandaag. 13 december (vrijdag)
zullen er beslist meer loten
gekocht worden van de Nationa
le Loterij dan gewoonlijk reeds
het geval is!
Naargelang het aangekochte lot
nu wel of niet een prijs ten deel
zal vallen, zal de eigenaar van
het lot jubelen of jammeren
«Ja, die vrijdag, de dertiende...!»
Is het nu wel zo dat er bij
sommige bijgelovige mensen een
neiging bestaat om het getal 13
als heilbrengend te beschouwen,
toch blijft er in het onderbe
wustzijn een vage vrees bestaan
voor dit getal. De 13 is
inderdaad onovertroffen op het
gebied van bijgelovigheid.
Cicero reeds (U weet wel die
kerel met de gladde tong) sprak
reeds in zijn tijd van «Dat
hatelijke getal 13». De volks
mond zegt dat als men met 13
aanzit aan een tafel, één van de
feestdissers binnen het verloop
van het jaar zal sterven. Onze
toneelmaatschappijen kennen
zeker de komedie
«Met 13 aan tafel» waarin de
bijgelovige gastvrouw heel wat
13-kompleksen heeft!
DE DERTIEN IN CONTRA EN
PRO
Dat het niet aangeraden is met
13 aan tafel te gaan wordt in
verband gebracht met een
oud-Noorse sage. waarin Balder,
een der dertien goden van de
Germanen, sterven moet na een
gezamenlijke maaltijd in het
Walhalla. In dit op onze dagen
nog levende volksbijgeloof wordt
door sommigen een allusie
gemaakt op «Het laatste
Avondmaal» Jezus met zijn
twaalfapostelen.
Een oud zeemansgebruik wil dat
men op een vrijdag slechts
ongaarne uitvaart en lieft niet op
vrijdag, de dertiende. Ter illus
tratie een voorval, tien jaar
geleden. De reders van de
Franse oceaanreus, «France»,
wilden toen een einde stellen aan
dit achterlijk bijgeloof en gaven
opdracht dat het schip in
lijnvaart moest afvaren in de
haven van Le Havre, op vrijdag
13 november 1964. Dit gebeurde
niet want de geboekte passagiers
weigerden kordaat die dag het
schip te betreden. De afvaart
diende noodgedwongen ver
daagd. Een jaar later, op vrijdag
13 oogst 1965. besloot de rederij
- tegen de termijnplanning in -
ook het schip in de haven te laten
want zowel bemanning als
passagiers waren unaniem in
hun verklaring «Een vrijdag, de
dertiende is geen dag om het
noodlot te tarten en risico's te
nemen».
In heel wat hotels wordt liefst het
nummer dertien als hotelkamer
vertneden. Mogen wij de «exper-
ten van 13» geloven, dan heeft
dit getal een belangrijke rol
gespeeld in het bestaan van
Mata Hari. Haar eerste sukses
zou ze geoogst hebben op 13
maart 1905 te Parijs als
naaktdanseres. (Stelt U zich
gerust, het wordt heus geen
schandaaltjeskroniek!). Omdat
haar het voorstel werd gedaan
op vrijdag 13 mei 1916, ving ze
haar spionagewerk aan voor de
Duitsers. Amper vier maand
later, op 13 september 1916,
veranderde zij van kamp en
werkte voor de Franse geheime
diensten. De Engelsen vertrouw
den de 'beminnelijke Mata' niet
en op doorreis te Falmouth,
werd ze aangehouden op 13
november 1916. Bij gebrek aan
bewijs werd zij vrijgelaten en op
13 december 1916 nam ze weer
kontakt met de Duitse spiona
gedienst. De Fran^n hadden nu
bewijzen van haar dubbele
agent-rol en Mata Hari werd
aangehouden op 13 februari
1917. Ze werd gefusilleerd want
haar 'hartontroerend genade-
verzoek' werd verworpen op 13
oktober 1917.
Zo werd de 13 - wat ze
Raldes, de regionale aktiegroep leefmilieu, Dender en Schel
mocht vorige maandag van K.Poma, staatssekretaris vo
Leefmilieu een afschrift van het antwoord van Luc D'hooi
staatssekretaris voor Streekekonomie en voor Ruimtelij
Ordening, ontvangen op de vraag van Raldes over de bestemmii
van de Wellemeersen.
Luc D'hoore antwoordde in volgende zin: «naar aanleiding
uw schrijven van 11 april werd in het kader van het ontwe
gewestplan Aalst-Ninove-Geraardsbergen dat op 9 mei jl. I
Ministerieel Besluit werd vastgelegd ten gronde onderzocht well
bestemming de Wellemeersen kon toegewezen worden.
Een groot deel van dit gebied werd omwille van het biologist
belang als natuurreservaat opgenomen. De overige grondi
werden ais natuurgebied bestempeld. Een zone voor b
inplanten van een zuiveringsstation werd niet voorzien. De vraj
is trouwens nooit door het gemeentebestuur van Welle noch doe
andere besturen konkreet gesteld geworden.
Zodra mij hierover om informatie wordt verzocht zal ik ni
nalaten samen met u het inplanten van een waterzuiveringsinsta
latie te bespreken.»
Tot daar het ministerieel schrijven dat het Weilegebied
natuurgebied en natuurreservaat bestempelt. (Johan Velghe)
aanvankelijk haar geluksgetal
noemde - haar fataal.
Naar aanleiding van de moord
op president Kennedy kwamen
'cijferaars' tot onthutsende vast
stellingen aangaande de invloed
van de zoluidende 'magische
getallen zeven, dertien
honderd'. Maar dit vertellen
U graag volgende week in i
artikeltje waarin U ook k
nagaan of U wel dan
bijgelovige praktijkjes huldig
SCRIPTMj
Jean-Pierre Dewaen
De h. Ludoviko Demesmaecker is het niet eens met de bijdrage die op
9 mei 1975 in De Voorpost over hem verscheen onder de titel «Wie is
de Hofstaadse Lode De Mesmaecker?». Hij schrijft ons dat hij de
mensen van Hofstade nooit met een handluidspreker heeft
gewaarschuwd voor het 'naderend onheil' en dat hij hen nooit heeft
opgeroepen om 'zich te bekeren tot het geloof In-de ware God'.
-Ik woon in een hutje, schrijft
hij. Er is wel een afdak. Ons
gezin heeft nooit tekort gehad.
De ommekeer in mijn leven
kwam niet door het kontakt met
een pater. Het is niet waar dat ik
enkele dagen voor kerstmis
diKxl/.iek mijn einde lag af te
wachten. Ik heb geen enkele
g«xlsspraak gedaan. Ik hoefde
geen postproblemen te scheppen
«»m mijn stempelgeld te weige-
«*11. ledereen in Hofstade weet
«lai ik in oktober 1972 uit mijn
luns werd gezet omdat de
eigenaar het zelf nodig had.
Omdat ik niet op straat kon
wonen heb ik mij daar op een
stukje braakland een hutje
gebouwd van 3m op 3 waarin ik
wel kan rechtstaan. Verwarmen
kan ik het niet.
HULPGEROEP
ln januari 1973 ben ik met een
handluidspreker in elke straat
een slaapplaatsje gaan vragen
voor het geval het nog eens hard
mocht vriezen. Het vroor op dat
moment, dus niet dat het
kraakte. Weliswaar hebben de
vriesnachten mij een flinke deuk
gegeven. Ik kweek mijn eigen
groenten op natuurlijke wijze. Ik
doe dat met grote blijdschap en
beleef dit als een innige samen
werking met mijn Schepper die
alles doet groeien en bloeien.
HULPGEVRAAGD
Wie wil mij tijdens de zomer
enkele dagen komen helpen
om een betere hut te bouwen?
Alle werk wordt gratis verricht.
Mijn adres Noenstraat lb.
9308 Hofstade (Bij Aalst). 100
meter van Saegerman.
Ik ben geen volgeling van Billy
Graham of van Jesus People.
Ook niet van de man die
zoekertjes plaatst onder de titel
«Kristen zijn».
Dit is geen spektakulair relaas, evenmin een steunoproep, die al te
dikwijls de nasmaak is bij een artikel over ontwikkelingshulp.
Jean-Pierre Dewaen en Liiiane Rau zijn niet de enigen uit de
Denderstreek die in een ander kontinent aan ontwikkelingshulp
doen, evenmin is er iets merkwaardig aan hun beweegredenen om op
de avontuurlijke toer te gaan. Opmerkelijk is echter, dat zij reeds
jaren gehuwd zijnde, beiden sedert jaren in een degelijk werk te
Aalst, ergens het lef vonden om vorig jaar te breken met de sedert jaar
en dag gegroeide gewoonten en met het toch altijd blijvend ongewisse
voor ogen, vertrokken naar een projekt in Tog*, Afrika.
kelingsland dat zelf een projekt
op touw zet.
Na de lange wachttijd van quasi
tweeënhalf jaar. komt er voor
het echtpaar Dewaen een eerste
kontakt met de firma waarbij de
opgedane ervaring en het di
ploma van de heer Dewaen van
doorslaggevende aard waren.
Op 15 mei vorig jaar vertroic
Jean-Pierre Dewaen alleen naar
het hem toegewezen projekt in
Togo. terwijl mevrouw om
psychologische redenen en bo
vendien omdat de behuizing nog
niet klaar is, pas op 1 juli mag
vertrekken.
PROJEKT
Als enige Belgen, samen met
drie Nederlanders komen ze
terecht in een «Centre National
pour Promotion des Petits et
Moyennes Entreprises». opge
richt door de United Nations,
waarbij de idee gelanceerd
wordt om bestaande en nieuwe
klein-industrie te ondersteunen.
Taak van Jean-Pierre: de op
richting op het industriepark
waar het projekt loopt van een
centrale onderhoudswerkplaats.
Net zoals op eén werk bij ons,
verloopt alles met zijn goede en
kwade dagen.
Even is het wel wennen aan de
aangepaste werkuren, de nieuwe
werkmakkers en vanzelf
sprekend het klimaat waar grote
warmte en vochtigheid troef
zijn.
De goede financiële tegemoet
komingen zijn evenwel een
stimulans, terwijl ook de be
huizing en de akkomodatie
meevalt.
Dit laatste kan evenwel wis
selend zijn naargelang de op
dracht en het projekt. Na de
stage-periode van één jaar werd
de h. Dewaen in vast dienstver
band aangenomen. Idealisme
bij de ontwikkelingshelpers,
aldus de h. Dewaen komt er niet
bij te pas. enkel vrijwilligers zijn
zo geïnspireerd.
Het is een nieuwsoortig beroep
waarvoor enige lef nodig is om te
breken van een voor zichzelf
opgebouwd getto van gebruiken
en gewoonten.
Eerstdaags, vertrekken beiden
naar Tanzania voor een projekt
waarbij instrukteurs voor
onderhoudswerken van suiker
raffinaderijen opgeleid worden.
Wat wordt het nadien? Wellicht
een projekt in Azië?
Mevrouw Dewaen
Afwisseling is dé zekerheid
het beroep van ontwikkelinj
helper geworden.
Johan VELG!
In voorbereiding voor een nieuw
projekt in Tanzania, aan het
andere eind van Afrika, is het
echtpaar Dewaen voor enkele
weken te Aalst, in hun geriefelijk
en konfortabel appartement aan
Hertshage. Het biertje dat we
aangeboden krijgen is Aalsters,
doch de krijsende en ietwat
boosaardige papegaai, een
Togolese soevenier. de inhoud
van de konservatie en de
onvermijdelijke foto's hebben
weinig met Aalst en het vroegere
leventje te maken.
Reeds acht jaar gehuwd, werk
zaam te Aalst, ruime kennissen
en vriendenkring zijn alle
ingrediënten om eerder honk
vast te blijven dan om een bijna
onzeker bestaan te gaan leiden.
Zowat vier jaar geleden voelde
het echtpaar Dewaen die ver
stikking van de alledaagse sleur
aan. en met het gebruikelijk
gewik en gewee& werd bij een
Nederlandse firma die ontwik
kelingshulp van diverse aard en
in diverse landen voor zowel
regeringen, wereldorganisaties
als privé-initiatieven centrali
seert. gesol iciteerd.
Deze firma voert bilaterale
opdrachten uit voor regeringen
die hulp aan ontwikkelings
landen geven, voor de Wereld
bank voor de United Nation of
rechtstreeks voor het ontwik-
I lentallen handtekeningen werden op een petitielijst genoteen
opgesteld door omwonenden van de Siesegemkouter te Aali
waar de N.V. Intercom de aanleg plant van een bovengronds
stoomleiding.
Ook de Werkgroep Leefmilieu-Aalst tekende bezwaar aan bij he
Commodo et Incommodo onderzoek. Vorige week mocht d
Werkgroep het bezoek ontvangen van een ingenieur vai
Intercom die de aanleg van de bovengrondse stoomleiding kwar
verduidelijken.
Intercom stelt bij de uitvoering van de stoomleiding voorp da
deze leiding steeds perfekt rechtlijnig zal zijn. Bij stoomleidingei
dient er tevens steeds een Iaagpunthaven voorzien te worden
waar de gekondenseerde waterdruppels heen kunnen. Di
laagtepunt kan niet waterdicht gemaakt worden, daarom dien
het normaal hoger te liggen dan dc riolering. Dit betekent in di
Siesegemkouter dus hoger dan de beken, de Siesegem- en d(
Hoezebeek.
De bovengrondse leiding zal twee beken kruisen omdat er ander
over een privé-eigendom dient gegaan te worden, wat de kostprijs
aanzienlijk zou beïnvloeden.
^e. bovengrondse leiding zal naar schatting ongeveer vier
vijftienduizend frank de lopende meter kosten, terwijl de
diameter van de buis slechts 30 cm zou zijn, de eigenlijke buis
heeft een diameter van 89/80 mm.
Om het geheel zo gaaf mogelijk te houden wordt eraan gedacht de
leiding om te winden met groene plastic-tape, terwijl tevens
bomen zullen gepland worden de leiding en de keermuur.
«INTERVAPEUR»
Intercom herinnert eraan en in tegenspraak met alle geruchten
dat de «intervapeur» helemaal niet schadelijk zou zijn voor de
bomen van het Keizerlijk Plein, door de warmte zouden ze
integendeel nog beter groeien. De leiding ligt op het Keizerlijk
Plein in het midden en niet aan weerszijden. De leiding loopt wel
juist onder één van de twee Japanse Kerselaars bij het monument
van Astrid. Juist deze kerselaar gedijt goed.
JOHAN VELGHE
