«RONDE TAFEL» OP DE
FIETS VOOR
LEVENSVREUGDE
EN CEMOV
KLADDER AD ASJ
EREMBODEGEMNAREN
OP «VERRASSINGSREIS»
TENTOONSTELLING
IN MIKISCLUB MET
WILLIAM DE SCHRIJVER
EN KRIS VAN VLAANDEREN
De Voorpost - 20-6-75 9
EREMBODEGEMS KONFEKTTE-
BEDRÏJF CARMEN DOEKT OP
Nog maar net zijn een honderdtal werknemers, hetzij dan
technisch-werklov/s geworden bij de brand van het bedrijf Horn
op het derde Erembodegems industrieterrein of een honderdveer
tig werknemers, in hoofdzaak vrouwen, van het konfektiebedrijf
Carmen op hetzelfde industrieterrein worden volldedig werkloos,
daar het bedrijf de deuren sluit.
Eind september 1973 brandde ook dit bedrijf volledig uit. Na
enkele tijd konden de werkzaamheden echter verder gaan in de
voormalige gebouwen van de Europa-garage in de Schoolstraat te
Aalst, waarna vorig jaar in oktober het gebouw op het
industrieterrein opnieuw genomen werd. Naar verluidt zouden
vooral de minder gunstige verzekeringskontrakten het bedrijf de
das om gedaan hebben.
Voor de 140 werknemers alvast een minder rooskleurig
vooruitzicht in de huidige konjunktuur.
JOHAN VELGHE
Met friet- en tripgeuren om zich heen sloofden eerbiedwaardige
•notabelen zich vorige zaterdag op de fiets af tijdens een
ploegenkoers en een individuele wedren, georganiseeerd door de
Ronde Tafel een serviceklub voor leden onder de 40 jaar
waarbij het in de bedoeling lag geld in het laadje te brengen voor
het Aalsterse werk voor gehandikapten Levensvreugde en voor
het CEMOV-kompleks waar aan beroeps- en patroonsopleiding
gedaan wordt. Alles ging in een bovenbeste Vlaamse Kermissfeer
door. doch eenmaal op de fiets kwamen tussen de apotekers,
bedrijfsleiders, dokters.... de sportiefsten naar voren. De
Brusselse ploeg won niet alleen de ploegkoers doch met winnaar
Van Hoop maakte zij de zege kompleet in de individuele wedren.
Alles verliep in de gewenste sportieve geest, weliswaar zonder
dopingkontrole. (JV)
Voor de kompetitie voorzien voor oktober 1976 wordt door
sommigen, ook «van over 't water», de vorming van een nieuwe
ploeg die de trui van het «ElSboerke» zou kunnen dragen, in 't
vooruitzicht gesteld. Wellicht komt het dan tot een boeiende
strijd, misschien zelfs tot een nek aan nek race, tussen eisende
«boeren» en typisch steedse «ajuinenploegen» van allerlei
■variëteit.
Door het toekennen van de naam «Van der Nootstraat» zou
Baardegem, geboorteplaats van Jan Frans Vonck, ook deze
andere figuur uit de Brabantse Omwenteling in ere willen
houden. Hopelijk wordt het dan niet in de volksmond de
•Notelaarsstraat»!
Aalsterse K.S.A-ers met hun «oink»-beest (Ib)
Stadstrnmmelaar» Dolf Eeckhout (1b)
te Boejoemboera in mei '72 een
honderdtal mensen samen: de
kardinalen, cén bisschop per
land. deskundigen, sekretaris-
sen. leken en protestanten.
Zulks bracht wel problemen qua
huisvesting, organisatie, instal
laties voor vertaling, persdienst,
sekretariaat. reisbureau, wissel
enz. Op 6 september is er het
Symposium voor het Afrikaans
Episkopaat te Abidjan en op 1
oktober '71 de Bisschoppensy
node te Rome. Een druk
welgevuld en dus niet probleem
loos leven!
Op 19 februari komt Pater Willy
met verlof om zijn keel te laten
verzorgen. Specialisten vinden
blijkbaar niets en menen dat het
de evenementen van 1972 zijn
die op Willy zodanig hebben
■Te Moorsel werd zaterdag 14 juni een der roemrijke inwoners ten
e gedragen onder geweldige belangstelling uit het ganse land. uit
iFrankrijk, Spanje, Duitsland, Zwitserland, Italië, Noord- en
(Zuid-Amerika kwamen vrienden de lijkplechtigheden van Pater
Willy Permentier bijwonen. Willy was een jongen uit het landelijke
Moorsel, geëvolueerd tot een waardigheidsbekleder in het verre
Rwanda.
■Waar ouderen onder ons zich uiteraard enigszins ergerden aan het
Jvoortdurend veranderen van namen als Roeanda (nu Rwanda),
ll'rundi (nu Burundi) en Usumbura (nu Boejoemboera) was Pater
JPermentier een man die zich steeds met gemak aan alle mogelijke
I veranderingen kon aanpassen en zich indenken in de gedachtengang
n de mensen uit het zwarte kontinent.
«Verassingsreis» stond op het reklamekaartje dat vorige
week in de Erembodegemse brievenbussen terecht
kwam. Jozef Van Wezenmael (36) en zijn buurman Vital
Arijs beiden uit de Wilgstraat te Erembodegem besloten
aan deze uitstap gekoppeld aan een fabrieksdemonstra-
tie deel te nemen. Een dagje vrij af en zonder vrouw was
niet te versmaden. Een verrassing kregen ze zeker al was
het dan helemaal op het einde van de reis.
's Morgens stapte het duo op de bus aan de kerk van
Erembodegem. Na een rit door Oost- en West-Vlaande-
ren belandde het gezelschap op de Zwarteberg
(Poperinge). In een herberg werd een verfrissing gebruikt
alvorens de terugreis aan te vatten. Toen het tweetal
terug op de bus waarmee ze al een ganse dag op schok
waren wou stappen, zei de busbestuurder hun dat ze best
de andere bus konden nemen van dezelfde firma. O.K.
zeiden de mannen maar blijft hier nog even wachten
moest de andere bus die om het hoekje stond reeds
vertrokken zijn dan komen we aanstonds terug. Ze
hadden nog maar een paar passen gedaan of ze zagen
inderdaad de andere car vertrekken. Toen zij op hun
stappen terugkeerden was ook hun bus vertrokken.
Beiden trokken ten einde raad terug in de herberg alwaar
ze hun wedervaren vertelden. De uitbater gaf hun de raad
per taxi naar huis te keren. Dat zou ons nogal een
sommetje kosten replikeeerde het tweetal. Zij besloten
nog een glas te drinken alvorens een oplossing te
zoeken. Na een kwartier kwam de redding onder vorm van
hun autobus die teruggekeerd was onder druk van andere
inzittenden die gezien hadden dat het tweetal niet op de
andere bus geraakt was. Verre van vriendelijk werd het
duo door de busbestuurder onthaald. De reis terug naar
Erembodegem via Aalst verliep verder in de beste
omstandigheden en werd gelachen en gezongen. Te
Aalst op de Grote Markt stapte iedereen af uitgenomen
de twee mannen die te Erembodegem aan de kerk zouden
uitstappen. Wij schrijven «zouden». De beloofde
verrassing op het kaartje volgde minuten later. Jozef Van
Wezemael en Vital Arijs zagen de busbestuurders het
stadhuis binnengaan. Na een klein minuutje kwam deze
terug startte de bus en reed verder tot vlak voor het
politiebureel van Aalst in de Geeraardsbergsestraat.
De bestuurder trok het politiebureel binnen. Sekonden
later schrokken de nietsvermoedende reizigers zich bijna
een aap tot vijf Aalsterse agenten in looppas de autobus
kwamen opgestormd. Meegaan klonk het. Wie zou of kon
zo nu iets weigeren aan de politie. Gewillig volgde het
duo de agenten tot in het gebouw. Toen een van hen iets
hoorde over in de cel steken vroeg hij heel beleefd wat er
in feite gaande was. Een der agentende busbestuurder
heeft net klacht neergelegd. Hij zei dat er twee moeilijk
jongens in dronken toestand op zijn car zaten.
Bijvoegend dat het kwaaie waren en hem zelfs een
rammeling hadden beloofd. Beiden konden echter hun
oren niet geloven. Daarbij nog bijna verdorst. De agenten
lieten na hun gezegde het tweetal vrij uit gaan met de
woorden als jullie dronken zijn is gans het politiekorps
hier dronken. Eens buiten stelden zij vast dat hun
autobus er voor de tweede keer de dag er vandoor was. Te
voet geraakten de mannen uiteindelijk na een paar
kilometers flink marcheren terug in de Wilgstraat. Spreek
hun echter niet meer van een publi-reklamereis per
autobus. (H.D.W.)
loon van de eenvoudige dorps-
irouwer Jozef Permentier en
V. Tilley (Moorsel 23 jan.
[1919). werd Willy na de lokale
:usters- en jongensschool naar
[het St.-Viricentiuskollege te
[Eeklo gestuurd waar E.H. De
ir. van Hofstade. fantastisch
Kaatser die vader Permentier
Kende uit zijn studentenjaren.
perior was. Na briljante
humaniorastudies (tweede in
petorica) trad Willy in bij de
Witte Paters van Afrika» waar
hij de jongste van zijn jaar was.
[Te Bouchout (tussen Antwerpen
[gn Lier) studeerde hij gedurende
Wee jaar filosofie, te Varsenare
'olgde hij een jaar noviciaat en
Ie Heverlee de theologie.
WERELDOORLOG
Willy was toevallig in Boechout
n mei 1940 bij het Duits
ïombardement van Deurne en
overste zond allen naar huis
iet de raad «Als het werkelijk te
tar wordt verzamelen we te
'arsenare*. Samen met zijn
'nu-dekandidaat Denis
■Cooreman uit Herdersem ver
trok Willy via Varsenare naar
Parijs. De trein bracht hen naar
Marseille en met het schip
bereikten ze Algerië. Omwille
van zijn wankele gezondheids-
toestand werd Willy door zijn
oversten naar Thibar in Tunesië
gestuurd om daar in het
Scholastikaat. een landbouwex
ploitatie van meer dan 400 ha.
lO zijn studiën voort te zetten.
V Priester gewijd op 30 juni 1943
vertrok hij na het beëindigen van
de vijandelijkheden in Noord-
Alrika Willy met een hele
karavaan met een Brits schip via
Gibraltar naar Lissabon waar ze
/wet 36 jonge Witte Paters in het
Groot-Seminarie verbleven.
NAAR RWANDA!
Na een paar maanden vertrok-
ken ze naar Kongo waar ieder
naar zijn werkterrein werd
gestuurd. Voor Willy zou dit
Rwanda zijn. toendertijd onder
Belgisch Protektoraat. Hij werk
te er op de missiepost en werd
aangesteld als inspekteur van
alle scholen. Nauwelijks dertig
jaar had hij de verantwoordelijk-
beid over een gewone begroting
^Hvan 20 miljoen toenmalige frank
een even zware buitengewone
^■begroting. Er konden dan
immers veel sekondaire scholen
bekomen worden doch men
moest klaar zijn met plannen en
goedgekeurde dossiers. Deze
last droeg Pater Willy geduren
de zeven jaar op zijn schouders.
Dat hij het hele schoolsysteem
Rwanda degelijk uitbouwde
zal hem als een blijvende
verdienste worden aangerekend.
Zei een medepater niet van hem:
Hij was steeds de wijze en
rustige raadgever van honder
den mensen en de steunpilaar
de bisschoppelijke raad.
Nooit heb ik iemand gekend die
to gewerkt heeft. Hij. die tijdens
de vormingsjaren vaak ziek
as. overtrof nu zichzelf, werkte
dag en nacht en bleef steeds een
charmante konfrater.» Sedert
1940 had hij Moorsel niet meer
Kc/icn doch in september 1954
^Btomt hij even terug. Te
^^■Mdsbroek is moeder alleen
^^^Hyader is intussen gestorven).
^^^Ttijn broer Gaston is gehuwd,
fook een inlands priester uit
Rwanda, zijn goede vriend E.H.
Alexis Kagamé. verwelkomt
hem op het vliegveld. Reeds 11
jaar priester doet hij nu te
Moorsel zijn Eremis aan het
altaar bijgestaan door E.E.H.H.
Alexis Kagamé en Mulenzi uit
Rwanda.
NAARLEOPOLDSTAD
In 1957 werd hij naar de
hoofdstad geroepen op het
bureau van de B.E.C. (Bureau
MEDELEVEN
Op 10 juni overleed te Erpe
in de leeftijd van 75 jaar, de
heer Leo Sleeuwagcn, echt
genoot van Mevrouw Maria
De Swaef en schoonvader
van onze sportmedewerker
de heer Jozef Van Hove. De
rouwdienst had vorige zater
dag te Erpe plaats. De
redaktic van De Voorpost
biedt aan de beproefde
familie haur blijken van
oprecht medeleven aan.
kliniek w aarna hij gaat rusten in
het Rusthuis St.-Bemardus te
De Panne, bij de Zusters
Bernardinnen.
Op zondag 4 maart wordt hij
echter op aanraden van Dr.
Cuvclier naar Aalst naar de
kliniek overgebracht waar hij
een heelkundige bewerking on
dergaat. Hij ontvangt het
sakrament der zieken en dokters
geven hem nog nauwelijks 48
uren te leven. Het worden echter
96 dagen van hard lijden zonder
ooit de minste klacht en steeds
uitermate vriendelijk jegens een
ieder tot op zondag 8 juni in de
namiddag het einde van zijn
lange lijdensweg hem komt
verlossen.
BEGRAFENIS
PLECHTIGHEID
In koncelebratie met Mgr.
Martin, oud-bisschop van Ngozi
Pater Georges Eeckhout. E. P.
Aug. Schouteten. Piet Aerts.
Alt. Van Hoof. E. Cauwe. Leo
Bossuyt. Michiel Lamssens,
Robert Watteyne, Jozef Jardinet
Karei Schillebeeckx. Theo
Horstens. Leo Bombay en Mare
Druwé werd door de Provinciaal
Overste van de Witte Paters de
Eucharistie opgedragen te
Moorsel op zaterdag 14 juni te
11 uur.
In de kerk bevonden zich nog
talrijke medepaters. zoals Roger
Heremans. De Saeyer. Jan
Geerts. Leo Govaerts. Broeder
Marcel, alsook Mgr. Keuppens.
gewezen bisschop van Kolwezi
en de heer Adalbert Bayigamba,
ambassaderaad van Rwanda te
Brussel. Een waarlijk vorstelijke
begrafenis die voor de beproefde
familie een troost moge wezen.
Tot in zijn uiterste wilsbeschik
king was Pater Permentier
konsekwent. Begraven wilde hij
worden in zijn geboortedorp
Moorsel en al wat hij bezat, een
schenking aan zijn nichtje niet te
na gesproken liet hij aan zijn
kongregatie, de «Witte Paters
van Afrika», tot verdere bloei
van hun vruchtbaar apostolaats-
werk in Rwanda.
L.H.
de l'Enseignement Catholique)
waar hij bleet tot bij de
onafhankelijkheid van Kongo,
leder jaar bezocht hij elk
vikariaat van de hele Kongo en
had men zijn hulp nodig, dan
trok hij er nogmaals heen.
In 1960 trok hij naar Boejoem
boera en werd er Direkteur van
het onderwijs in Rwanda-
Burundi. In 1962. toen ook deze
streken hun onafhankelijkheid
verwierven, werd hij sekretaris-
generaal van het Episkopaat van
Rwanda-Burundi waar zijn
kwaliteiten van efficiënte, dis-
kretie en degelijkheid 100%
konden renderen.
Na de eerste zitting van het
Vatikaans Koncilie wordt Pater
Permentier door Paus Johannes
XXIII benoemd tot expert op
het koncilie waar hij de onver
vangbare man achter de scher
men was.
In september 1967 trekt hij weer
naar Rome. als sekretaris-
generaal van het Kapittel der
Witte Paters. Ondertussen is hij
25 jaar priester 1968 - gevierd in
aanwezigheid van Mgr.
Matthieu Ntaho in Rwanda) en
in april 1969 is hij in vergadering
met de bisschoppen van Afrika
in Kampala - Oeganda (bezoek
van de Paus). In oktober 1971
woont hij te Rome nog de
Bisschoppensynode van de bis
schoppen van de hele wereld bij.
DE BISSCHOPPELIJKE
KONFERENTIE
Met de voorbereiding van de
bisschoppenkonferenties had
Pater Willv het druk. De
bisschoppen vergaderden im
mers om de twee maanden en dit
gedurende drie dagen. Met de
beide landen samen vergader
den ze om de zes maand.
Zo bracht o.a. een symposium
voor het Afrikaans Episkopaat
Tot en met 29 juni telkens
van 10 tot 12 en vanaf 14 uur
kan men de tentoonstelling
van het werk van twee jonge
kunstschilders bekijken.
Kunstschilder is hier een
woord dat niet zo goed past,
want of deze werken met
kunst veel te maken hebben
twijfelen we sterk. Het
volstaat nog steeds niet een
akademie gezient te heb
ben, een verf borstel in je
hand te kunnen houden en
het onderscheid van kleuren
te weten om de naam
kunstenaar te kunnen ge
bruiken. William De Schrij
ver en zijn vriend Kris Van
Vlaanderen behoren tot de
kategorie mensen die de
«Kunst» bedrijven met de
bedoeling ze kommercieel
uit te buiten. Want was dat
niet zo dan zouden ze
wijselijk hun werk nog
enkele jaartjes verstoppen
en wachten tot zijzelf in de
eerste plaats rijper gewor
den zijn. De achttienjarige
William, een zachte jonge
man met een ietwat starre
blik studeerde aan de Aals
terse Akademie maar wil
eigenlijk opvoeder worden
in een instituut voor gehan
dikapten en volgt met dit
doel de zaterdag lessen pe
dagogie en psychologie. In
feite heeft deze jongeman
wel een zware tegenslag.
Door verdriet, onzekerheid
en momenten van agressivi
teit hebben drugs de plaats
van het schilderen"ingeno
men. In deze periode maakte
hij drie zelfportretten. On
verstaanbaar. voor diegenen
die niet met de jongeman in
kontakt kwamen, kleurig
wilde doeken. Ze zijn een
uitdrukking van een schrik
om te sterven, schrik omdat
een deel van zijn hersenen
niet meer zouden funktione-
ren. De Schrijver heeft een
voorkeur voor blauw en wit
en werkt vooral met de nog
maar kort bestaande artist
fluid colors.
Van de twintig werken die
William tentoonstelt is
slechts een klein deel waar
de kunstschilder volledig
achterstaat. De rest is vol
gens hem kommercieel, ko-
pies van Wouters, zomer en
winterlandschappen alle
maal in olieverf. Geld is hier
het enige doel. De ontwen
ningskuur die de jongeman
in de Pelgrimkliniek te
Scheldewindeke momenteel
ondergaat zal hem mis
schien bij de ontdekking van
zijn eigen ik in de schilder
kunst helpen, wat in de
toekomst een hele omme
keer in het werk van William
De Schrijver kan betekenen.
Zijn vriend Kris Van Vlaande
ren woont te Gent is 26 jaar
oud. In feite kunnen wij hem
hier best Willem De Zwijger
noemen of Kris de Geheim
zinnige. Hij wenste op geen
enkele vraag te antwoorden,
de reden hiervoor is ons
onbekend, wij maken ons
echter de bedenking waar
om een kunstenaar zo
angstvallig zijn studies,
hobby's, interesesse en an
dere dingen wenst te ver
zwijgen als hij dan toch werk
aan een publiek wenst te
verkopen. De negenentwin
tig tekeningen van hem zijn
stuk voor stuk, zonder
allure, eenvoudig net. Ze
dragen allemaal een Engel
se titel voor wie ze soms niet
mocht verstaan. Het schijnt
dat tekenen voor Kris Van
Vlaanderen een tijdverdrijf
is en daarmee is ineens alles
gezegd.
Roel Van de Plas
ingewerkt dat hij rap vermoeid is
en zijn stem verloor.
Op 10 september '74 komt hij
weer terug uit Rome voor
onderzoek doch dra wacht hem
w eer een taak in Rome. Met zijn
neef en nicht rijdt hij over
Duitsland en Zwitserland tot
Milaan waar hij de vliegtuig
naar Rome neemt. Twee dagen
later is hij echter reeds terug te
Brussel en zijn lijdensweg
begint.
LIJDENSWEG
Geopereerd blijft hij gedurende
tien weken opgenomen in de
