IIÊ
A
HAND IN HAND MOORSEL GEVIERD
np
,IP
AALSTEN AAR JAN MATTHIEUBEROEPSREIZK3ER
GEMEENTE LEDE
KOOPT MELKERIJ
LEEDSE RAAD
KIEST NIEUWE SCHEPEN
27-6-75 - De Voorpost
Vorige zaterdag werd de Moorselse biljartklub Hand in Hand
ten gemeentehuize ontvangen. Deze klub won tijdens het
afgelopen seizoen zowat alles wat er te winnen was in het
gewest Aalst. Zij werden kampioen zonder een enkel puntje
prijs te geven en wonnen tevens de beker van de federatie
Aalst.
Wij achten het dan ook passend de prestaties van Hand in
Hand even in het licht te stellen.
plaats in te nemen van B.C.
Lede, wat dan ook gebeurde.
Er werd dus gestart met twee
ploegen, een in de A-reeks en
een in de B-reeks. Er werd van
wal gestoken met Aelbrecht
Jozef, Cami Hector, Coetsiers
Daniel, Coppens Eddy, De
De A-ploeg die deelnam aan
de Toekomstbeker van België
haalde hier de één vierde finale
waarin zij uitgeschakeld wer
den door Lier.
In het individueel kampioen
schap van het gewest Aalst
verloor Willy De Rouck de fi-
Mertens en Leo Verhulst. Bo
vendien leed Jef Mertens
slechts één nederlaag in twee
seizoenen. Leo Verhulst
speelde de finale van het indi
vidueel kampioenschap en
moest slechts nipt de duimen
leggen tegen De Backer van
ONTSTAAN
Een achttal jaren geleden
ruimde het tafelvoetbal plaats
voor het golfbiljart in de meeste
plaatselijke herbergen. In ver
scheidene van deze herbergen
werd dan ook een biljartklub
gesticht. Zo ook sloegen in de
Moorselse Kattestraat enkele
mensen de handen in mekaar
en speelden er een individuele
kompetitie in café «Kleine Mer
tens». Regelmatig werden ook
vriendenwedstrijden georgani
seerd tegen andere caféploe-
gen.
Voor de start van het biljartsei
zoen 1971 - 72 werd Hand in
Hand aangezocht om aan te
treden in het verbond van het
gewest Aalst. Doch de meeste
leden achtten de klub daarvoor
nog niet rijp.
EERSTE SEIZOEN
Bij de start van het volgend sei
zoen 1972 - 73 was B.C. Lede
met twee ploegen ingeschre
ven die beiden forfait gaven.
Daar de kalender voor dat sei
zoen reeds klaar was, werd
Hand in Hand verzocht de
De Leedse melkerij St.-Martinus werd reeds enkele jaren ge
leden gesloten.
Een deel van de gebouwen werd sindsdien gehuurd door het
gemeentebestuur, als bergplaats voor het materiaal. Een an
der gedeelte werd als oefenruimte gebruikt door de judoklub
Osaka-Kwai.
Het grootste gedeelte bleef echter ongebruikt, alhoewel alle
gebouwen zich nog in een uitstekende staat bevinden.
Reeds geruime tijd worden stappen ondernomen om de ge
bouwen aan te kopen. Naar wij uit betrouwbare bron verne
men, zou het gemeentebestuur nu het ganse komplex defini
tief aangekocht hebben voor de som van 5,5 miljoen.
Alles wel beschouwd is dit geen overdreven bedrag. De ge
bouwen zijn voorzien van centrale verwarming en staan nog in
goede staat. Deze aankoop opent uiteraard heel wat perspek-
tieven.
De ruimte waar thans de judoklub oefent, zou met enige aan
passing kunnen omgebouwd worden tot een feestzaal. De
garages kunnen verder aangewend worden als stapelplaats
voor het gemeentemateriaal. De burelen zouden uitstekende
diensten bewijzen aan het politiekorps, dat zich thans met
weinig moet tevreden stellen. Wie echter het meest zal opge
zet zijn met de aankoop, zal het Brandweerkorps zijn. De
behuizing van de Leedse brandweer was totnogtoe zeer eng
en verouderd. Bovendien zou een uitrukken tijdens de dins-
dagmarkt heel wat problemen opgeleverd hebben.
De gebouwen van de melkerij zullen een ideaal tehuis vormen
voor de brandweer.
MARCOLE
Verhulst dit seizoen. Leo
mocht reeds een plakket in
ontvangst nemen.
Sekretaris - schatbewaarder
Frans Hereman overhandigde
aan de burgemeester een her
inneringstrofee en hij dankte
het gemeentebestuur voor de
ontvangst.
Dat alles werd dan besloten
met een drink aangeboden
door het gemeentebestuur.
VOORUITZICHTEN
Het hard werkende bestuur
van Hand in Hand heeft heel
wat in haar mars voor het ko
mend seizoen. Dit bestuur is
samengesteld als volgt: Voor
zitter Frans Van der Straeten,
sekretaris - schatbewaarder
Frans Hereman, lokaalhouder
Richard Mertens en leden Gil
bert Verspecht, Petrus Pots,
Jozef Mertens, Romain De
Gols en Eddy Coppens.
Voor het seizoen 1975 - 76
start de federatie Aalst me
reeksen van 12 ploegen, l
in Hand komt uit met
A-ploeg en een B-ploe
reeks A en nu ook met,
C-ploeg in reeks C.
Moorselse ploegen zijn: I
sel A in reeks A Moorse
reeks B. Onder de Torei
reeks C en Klakskens en
der dé Toren B in reeks t
Als versterkingen voor Ha,
Hand werden aangew
Roger Buyl, Jozef Van^
Eede en Jozef Van Bieser
B.C. Moorsel, Stefaan DE AC
kens van Lebbeke en WE yg
Neulant van Onder de To,,
Om ook de C-ploeg de t'
genheid te geven op te trè?
werd door Richard Mer'
een prachtige biljartzaal i(V .e
richt en een splintemieuvrfr JUIS
jart aangekocht.
orenH
s en
aks
lewoH
VanKL
Hand in hand, kampioen van het gewest Aalst werd op het gemeentehuis ontvangen, (jm)
Meyst Jan, Ebraert Jozef,
HHereman Frans, Mertens Jo
zef, Mertens Richard, Pots
Marcel, Pots Petrus, Van
Nieuwenborgh Louis en Ver
specht Gilbert.
Het bleek alras dat met Hand in
Hand diende rekening gehou
den. De A-ploeg eindigde dat
seizoen vierde na Fosques
Meldert, Cosmos Aalst en B.C
Moorsel. Bovendien haalde
Hand in Hand de finale van de
beker van het gewest Aalst en
verloor deze finale tegen Cos-
mos.
B-PLOEG KAMPIOEN
Het volgende seizoen werden
aangeworven: Creygelman
Jean Pierre, Heyndrickx Ri
chard, Van der Straeten Alfons
en verder de huidige voorzitter
Van der Straeten Frans van
B.C. Moorsel en Leo Verbuist
en Willy De Rouck van Lebbe
ke.
Dat deze aanwinsten een ver
sterking betekenden werd be
wezen door de behaalde resul
taten. De A-ploeg eindigde dit
keer op de derde plaats achter
Fosques Meldert en B.C.
Moorsel. Hand in Hand B
speelde in de B-reeks kampi
oen.
name tegen Herman De Gols
van Fosques Meldert. Willy De
Rouck is tevens kampioen in
het Lebbeeks Tapbiljartver-
bond.
KAMPIOEN EN
BEKERWINNAAR
Het derde seizoen zou de be
kroning worden van de voort
durende inzet van spelers en
bestuur. Hand in Hand won
bijna alles wat er te winnen
was. Hand in Hand A werd
kampioen van het gewest Aalst
zonder ook maar een puntje
prijs te geven. Het was de eer
ste keer in de geschiedenis van
de federatie Aalst dat een klub
kampioen werd met het maxi
mum der punten. Hand in Hand
B eindigde daarenboven op de
vierde plaats achter Fosques
Meldert en Cosmos Aalst. De
beker van het gewest Aalst
werd gewonnen door Hand in
Hand B. In de Toekomstbeker
van België bereikte de A-ploeg
de halve finale waarin zij het
onderspit moesten delen tegen
«Op en Over Vilvoorde».
Tijdens het seizoen 1974 - 75.
telde Hand in Hand A vier spe
lers die slechts één maal verlo
ren in 22 wedstrijden: Willy De
Rouck, Frans Hereman, Jozef
Cosmos.
Verleden zondag werd het in
dividueel kampioenschap van
België gespeeld. Onder de 32
finalisten bevonden zich drie
spelers van het gewest Aalst:
Jean Pierre Moens van Cos-
mos, Leo Verbuist van Hand in
Hand die tussen de 8ste. en
16de plaats eindigde en Jozef
Mertens, eveneens van Hand
in Hand, eindigde vierde in het
kampioenschap, hij miste
slechts op het nippertje defina-
le. Proficiat Jef! In de B-reeks
plaatste Raymond Van Liefe-
ringe van Cosmos B zich onder
de 32 finalisten.
KAMPIOENENVIERING
Verleden zaterdag was Hand
in Hand te gast in het Moor
selse gemeentehuis waar bur
gemeester Uyttersprot spelers
en bestuur feliciteerde voor de
behaalde titel en beker. De
burgemeester drukte erop dat
deze biljartsport nog beoefend
wordt als zuivere sport en zui
ver amateurisme. De burge
meester overhandigde een
plakket van de gemeente
Moorsel aan Willy De Rouck
die vorig seizoen dezelfde
prestatie leverde in het feder
aal kampioenschap als Leo
JDNZE
v/erg e«
nu af r
KERM
Tijdens de gemeenteraadsveri<iezingen van 1970 behaaPe sta
de groep Raes 2.733 stemmen op een totaal van 6.449. Deten zijr
42% van de stemmen waren echter goed voor een volstrefö, wo
meerderheid in de gemeenteraad. Vooral het zeer ho18 juli
stemmenaantal van burgemeester Raes zelf (2.196) zorgDebijz
ervoor dat de groep zeven van de dertien zetels bemachtigdde spe
In amper zes maanden tijd kreeg de groep echter flinke kl/iav'9e
pen te verwerken. Eind vorig jaar overleed raadslid Emiel (STADI
Smet. Begin van dit jaar verloor Lede haar burgemeesterr'605'
vorige week werd schepen Albert Smolders ten grave gedrGeope
gen. Drie markante figuren, waaronder twee leden van h11 u:.(
schepencollege, verdwenen aldus op tragische wijze uit Pverl'ic
Leedse samenleving. gende
Luöen De Kerpel nam de plaats in van Emiel De Smet, LefXok
ard Cannoot verving burgemeester Raes en deze week legf?'
Georges Vandecandelaere de eed af, als vervanger voorciuff.
bert Smolders. echter
Wanneer we nu even het stemmentotaal nagaan van de zevSïjS
huidige vertegenwoordigers van de meerderheidsgroep, drTqyf
stellen we vast dat de groep met 1.778 stemmen nog r
ons kiesstelsel in bepaalde gevallen voor vrij eigenaardi?eleve
wendingen kan zorgen. VISMI,
Tijdens de laatste raadszitting werd Emmery Verhelst me^1
stemmen bij 6 onthoudingen tot schepen verkozen. Wannt J;
nu de kandidatuur van Jozef Gravez voor het burgemeestt J™ERK
schap zal goedgekeurd worden door de koning, moet er uite®^8101
aard nog een schepen verkozen worden. Maar dat kan rx
wel een tijdje aanslepen. SOCU
Voor de rest vielen er geen meldenswaardige beslissingenr0"6^
noteren tijdens deze raadszitting. BEDR
MARCOM®^
Uens c
WAG!"
he
We schrijven eind januari. Met zijn drieën
nu. terug op weg. Onze vriend Jan gaat met
ons mee naar Zuid-India en Indonesië. De
zoveelste vooroorlogse bus... Vaarwel GOA.
Op naar (nog) rustiger oorden.
Aan de grens met de staat Mysore: strikt
verboden alcohol in te voeren. Plots voel je
weer heel schérp dat Goa toch niet het echte
India is. Alles wordt weer veel armoediger.
Vuiler. Sympathieker. De mensen zijn-
anders. De schone busrit langs de westkust.
Kronkelende rode stofweg, telkens over
heuvels en weer neerdalend tot de kust.
Kilometers baai, duizenden palmen. Dan
weer abrupt een heuvel op. De belauwe zee
even verliezen. En dan plots van de top een
gans nieuw uitzicht over een andere baai.
Een snelle afdaling in het groen. Steeds weer.
Tot in Mangalore. We hadden op een goede
kaart een piepklein stipje uitgekozen, een
honderdtal kilometer landinwaarts. De
tocht naar MUDIGERE hield een nieuwe
verrassing: een echte 'col' van bijna 30
kilometer. Fantastische bergweg tegen de
blauwe rotswanden geplakt. De palmgrens,
de loofbomen, plots de eerste sparren. Hoger
en hoger in de avondkoelte. De ravijnen
dreigender bij elke haarspeldbocht. Dieper,
zich verliezend in purperen schaduwen. En
in het laatste rode licht van de ondergaande
zon (kreunende motor) Stof dat vingerdik de
bomen en struiken langs de wegkant bedekt.
Tot het hoogplateau was bereikt. De
toeristbungalow van Mudigere was wel, het
toppunt van komfort voor... 12 frank en een
kwartje. Een enorme marmeren kamer met
twee grote hemelbedden met muskietnetten.
een bureau, een grote tafel, acht stoelen.
Keuken, badkamer en twee toiletten (één
europees en een Indies).
En Francis, de 'caretaker' op de koop toe.
Meteen geïnviteerd op een huwelijksfeest bij
volle maan. Lekker eten, gezelligheid. We
waren ook te gast bij een oude rijke dokter,
eigenaar van een grote koffieplantage in de
heuvels. Bezochten met één der zoon
(ingenieur) de plantage, onder de schaduw
van hoge bomen waarvan we de naam nooit
geweten hebben. Tussen de koffieplanten in:
mandarijnenbomen met soms al rijpe
vruchten 't was weer prachtig.
Zoals de tempels van Belur en Halebid, die
we op aanraden van de oude dokter zijn gaan
bezoeken. Op zichzelf zouden ze een
kompleet artikel waard zijn. Had ik er de
plaats voor. We maakten er op een morgen
een ritueel bij; met kosmische muzikanten.
Een fluitsolo. van een verfijning zoals we ze
nergens ter wereld nog zagen. De honderden
zuilen, alle verschillend van mekaar. Het is
weer eens zo'n geval waar me de woorden te
kort schieten. De priester die voedsel offert
onder 't luiden van een klok en honderden
raven... plots uit het niets, verslinden de
spijzen en verdwijnen even snel op het laatste
nazinderen van de bel. Hoeveel honderden
generaties van vogels al en van
priesters?... Maar over de kolos van
SRAVANABELAGOLA moet ik toch echt
iets meer vertellen. Je kon'm van dertig
kilometer ver reeds zien. De hoogvlakte daar
is dor en uitgestrekt. En ver, ver doemen
twee heuvels op. En als de bus dichterbijge-
komen is. blijken het twee kolossale rotsen te
zijn. Zwart graniet En bovenop de ene
rots een kaal hoofd van een dikke
driehonderd meter hoog met gladde
wanden, langzaam naar binnentoe buigend,
haast een halve bol... staat de KOLOS
BAHUBALI. De heilige Gommateshvara.
644 uit de rots gehouwen treden brengen je
uitgeput aan zijn enorme voeten. Hier staat
hij. Uitziende over de vlakte. Meer dan
vijfentwintig meter groot. Spiernaakt-
Kaarsrecht. De armen stijf tegen 't grijze
lichaam aangedrukt. Met een glimlachje,
een beetje pervers, uitkijkend over dit stukje
van de wereld. Naast henrben je je ineens
bewust van je eigen plaats in het middelpunt
van je eigen wereld. En wat voor jou bestaat,
nu, is: zover je ogen kunnen zien, de horizon
in een straal van 300 graden, tot waar
geluiden tot je oren doordringen, geuren
opstijgen. Je tast naar de steen. En je voelt
een grote hilariteit bij het beleven van dit
beeld. Dit onmogelijke ding. Duizend jaar
geleden hierboven geplaatst met tot nog toe
ongekende middelen. Hoeveel het precies
weegt ben ik vergeten. Maar zelfs met onze
twintigste eeuwse technologie zou het een
haast onmogelijke opgave zijn dit gewicht
over zo'r. afstand te vervoeren en 300
meter hoog omhoog te hijsen over deze
gladden rots... Want in geen kilometers in de
omtrek is dit soort van steen te vinden...
Rara?
Het is een Jain-heilige. De Jains hebben een
zeer grote invloed gehad in India (zelfs nu
nog). Het is alleszins een van de oudste en
origineelste sekten op het sub-kontinent.
Hun filosofie een der diepgaandste. Wel
meer intellektueel gericht dan het Boud-
dhisme. En strenger. Het zijn vooral de Jains
geweest die het vegetarisme in India hebben
doorgedreven. Ze doden geen enkel dier.
Eten geen dierlijke stoffen of vetten.'Hun
monniken lopen volledig naakt. Ze mogen
zelfs geen lendedoek bezitten. Hun voedsel
moeten ze bedelen. Ze bezitten slechts een
waaier om de grond voor hun voeten te
vegen om te vermijden dat ze kleine insekten
zouden doodtrappen. Sommige groepen
dragen ook een lapje voor de mond om geen
insekten in te slikken die in de lucht vliegen.
Ze aanvaarden geen god of schepper. Hun
heiligen zijn leraars die de verlichting
hebben bereikt. De morele grondslag van
hun leer is: Ze geloven in zielsverhuizing
zoals tegenwoordig iedereen. Hun oudste
teksten gaan terug tot meer dan vijfhonderd
jaar voor Chirstus. Hun hoogste leraar,
Mahavira, was een tijgenoot van Boeddha.
Onder invloed v^n de Jains, vooral van een
heilige die Rayachand heette, heeft
M AHATMA GANDHI in het begin van zijn
loopbaan zijn politieke en sociaal-
ekonomische filosofie geformuleerd, met als
grondslag waarheid en geweldloosheid.
MYSORE-STAD. Bedelaars en bioscopen.
Een knappe ZOO. Snoepwinkeltjes. Maar
ook weer de massa. Het was als bijna twee
maanden geleden dat we nog in zo'n
mierennest gelogeerd hadden. Een klein vies
hokje was onze hotelkamer. Te heet om te
slapen. Het werkte zozeer op de zenuwen dat
we besloten van maar meteen enkele
kilometers buiten Mysore te gaan. Er is daar
een grote dam met kunstmatig meer
vertelde men ons.
KIRSHNARAJASAGARADAM (verslik u
niet). Naar de sultan die het liet bouwen:
Sultan Kirshnarajasagara. Hoe zuidelijker
je komt in India, des te onmogelijker worden
de namen.
Het werd een geweldig grappige toestand.
Achter de kolossale dam had men een park
aangelegd met europese (exotische) bloemen
en fonteintjes en kunstmatige watervalletjes.
Gazonnetjes en prieeltjes. Alles zo on
natuurlijk en zo kitsjerig mogelijk. Gazon
netjes en prieeltjes. En het toppunt: elke
avond, klokslag zeven, wordt het hple gedoe
verlicht met gekleurde spots. Men vindt het
in de streek blijkbaar een geweldige
bezienswaardigheid. De godganse dag is er
aan de dam geen ziel te bekennen, maar
precies vijf voor zeven wordt de dam
letterlijk overspoeld door een vloedgolf .van
bussen en taxis uit Mysore. Afgeladen vol
met Indiërs en kamera's. En vol uur lang
worden er foto's genomen van de fonteintjes
bij gekleurd licht, en dan, om acht uur stipt,
gaan alle lichten weer uit (energiebesparing)
en vijf minuten later is iedereen weer weg.
Het leek ons totaal absurd. Wat het ook was.
Voor onze volgende etappe: de bergen in.
Losdoorheen Bandipur wildreservaat. Wilde
olifanten slungelen langs de wegkant. Geen
tijgers gezien. Over honderd haarspeld
bochten gaat het naar Ootacamund. Van de
snikhete stad naar een 'hill-resort» waar de
thermometer op dat tijdstip van het jaar
nog... 5 graden C. aanwees. Een verschil van
meer dan veertig graden. De plaats was zo
toeristisch en koud dat we er de volgende dag
al vertrokken. Enkele kilometers lager, naar
Coonoor, Coonoor is zo'n plaats waar een
mens als ik feitelijk zijn leven zou kunnen
blijven in peis en vree. Ik had er graag
geschreven, aan artikeltjes over India
bijvoorbeeld. Maar het is er nooit van
gekomen, 't Was er gewoon te goed.
Onvoorstelbaar. Ongeveer 25 graden C. Dus
niet te koud of te warm. Een landschap als in
de Oostenrijkse bergen. Meertjes en
watervallen in de buurt. Er wonen nog veel
ex-kolonialen. Onze dagen vlogen er voorbij
zonder dat we er veel erg in hadden. We
zaten knusjes in een huisje op een
berghelling, onder hoge pijnbomen en
sparren en zilverberk. Kookten ons potjes.
Geen huis of luis een kilometer in 't rond. We
wandelen wat langs verborgen paadjes op
heuvelflanken. Er zijn de struiken met de
bloemetjes als miniatuur-chrysanten: het
hart is citroengeel bij deze variëteit, naar
buiten toe wordt het zacht lila, hemelsblauw.
Morgen of volgende week wordt het
scharlaken. Donker paars. Dan... sterft het
bloempje...: fluweelachtig violet en het
hartje okergeel. Andere zijn rood in 't
midden, uitlopend in oranjes. Ze zullen
bruin-roest-rood worden eer ze sterven. Er
zijn kronkelenende lianen in de loofbomen.
De sparren majestatisch. Recht. Uren zaten
we op een open plek tegen de heuveltop.
Nabij de ruïne van een klein stenen huisje.
Onder één van die grote witstammige
bomen, bijna naakt, op enkele plukjes groen
als zwaluwnesten na, aan de uiteinden en
tussen de vorken van de witte grillig-kron-
kelende takken. Het vergezicht over
afgelegen heuvels. Het duizendmeter-diepe
ravijn open aan onze voeten. Dan ziet ge hoe
het zilver van de berkeblaren langzaam
verdiept tot donkergroen, afgewisseld met
zacht turquoise bij de in 't westen snel
wegzakkend i zon. Want voor je 't beseft is de
stille middag weer voorbij. Het bergtreintje
1300/
1) Na
ends
f1975 t
2) Ge
1975 t
is over het tandradspoor omhoogge-||975 j
klommen. Je hebt het niet kunnen zieng[_^Q|
tussen de boomkruinen. Maar het lawaai er^^n
de rook boven de bomen en ergens ookh P.
in je onderbewustzijn—
Je hebt het niet kunnen zien tussen de j-f
boomkruinen. Maar het lawaai en de rook
boven de bomen en ergens ook in je "'"Lit
onderbewustzijn... Hoofd!
Om zes uur zullen de sirenen nog eens één L?
minuut langde stilte openscheuren. De echo
zal nog even in het ravijn blijven hangen en L~
sterven. Dan fladderen de opgeschrikte k,
vogeies terug neer op hun geliefkoosde OUDE
takken en de nachtegalen zingen terwijl we PPen
voorzichtig het paadje teruglopen naar de Pes'°t
bungalow en een zoveelste heerlijk maal. De ZWEM
steaks kosten hier 18 F. het kilo!) pesloti
Zo gaat het in Coonoor. Dag aan dag. Niet i)UD-H
denken. Gelukkig zijn. Niet schrijven... :n ML
De afdaling van Coonoor naar Coimbatore «esloti
was me ook iets geweldigs. Dertig kilometer |ag 21
remmen op de motor of zonder motor. (De jpen v
prijs is in deze richting de helft goedkoper jeworv
dan bergop...! Daarvoor moet je in India »TPnc
zijn!) stads
Trein van Coimbatore naar Cochin aan de £es|0t,
Kust van Kerala. Alweer een nachtje fo(jur{
doorgetreind. Jeanine was doodziek en gnkp|
totaal uitgeput toen we in Cochin arriveer-
den. Een verschrikkelijk deprimerende stad. Léovo
Bevolking een mengsel van Moslims,
Katholieken, Joden en Hindoes en allemaal F
kommunist. Een echt kruitvat. En snikheet. |e' ^u'
Maar dan Héét! Onvriendelijke mensen die 15,
er genoegen in vonden van ons steeds de jlJZOl
verkeerde weg te wijzen, liefts op het iOMPI
schroeiende middaguur. Onze vriend Jan die IOVE1
drie keer trachtte zijn visum verlengd te fpwo€
krijgen en telkens werd teruggestuurd met Bald v
een ander smoesje. Nee, Cochin... lp don
Maar de boottocht doorheen de lagunen, Bhaalt
tachtig kilometer evenwijdig met de kust van !p dinj
Alleppey naar Quilon, maakt veel goed.
Lekker druivensap in Alleppey.
Beste lezer, je merkt het misschien ook: in
dit artikel wordt veel weg afgelegd. De eerste
regels zaten we nog in Goa, eind januari 9 en
1973. Madurai, de volgende belangrijke
plaats bereikten we in maart. Er is echter
over India zo ongelooflijk veel te vertellen
dat ik echt niet meer weet waar te eindigen.
Ik had zo graag nog verteld over de tempel
van Madurai. Maar we moeten redelijk
blijven, 't Was nochtans de grootste van
Zuid-India. Maar, nee... Het kan gewoon
niet blijven duren.
Het enige waarover ik het nog zeker moet
hebben, voor we aan ons laatste aflevering
en afscheid in India komen, dat is over de f
treinen in dit land.
Dat mag je zeker niet missen.
Volgendeweekinditblad.
Vai
aald v
P WO€
Bhaalc
anaf c
:loi
euc
j een
Ber v
ijskan
teindi
ier
e Coc
0 Sc!
Sd
Th)
Cai
Sei
