(L
VRIJE TRIBUNE
K.P.
V.U.
B.S.P.
P.V.V.
NAPRATEN OVER HET RENAAT RAVIJTS».* aar
TONEELTORNOOI
K.B.G.-VERBOND AALST:
VOOR 'T EER-SJ MEJ YQLLE
BEDEVAARTTREIN NAAR LOURDES
KI
M
2 - 27-6-75 - De Voorpost
Di mhiktic hoc ft hel recht do/c teksten in tf korten
VEEL BITTERE TRANEN
De uitslag van de regionale
Italiaanse verkiezingen is be
paalde mensen in de buik
geslagen. De schitterende voor
uitgang van de Kommunisten
die de «Democratia Christiana»
tot op ongeveer 600.000 stem
men benaderen heeft %een
epidemie van gevaarlijke buik
loop verwekt zowel in als buiten
Italië. In Italië zelf gaan bv. de
lerberalen zich aan de meest
onnozele en gewaagde voor
spellingen begeven. Ze zeggen
dat «de Italiaanse demokraten
(wie zijn dat eigenlijk?) deze
alarmschei goed moeten be
grijpen om Italië te redden van
het lot dat eerder aan Hongarije
en Tsjechoslovakije is te beurt
gevallen.» Desociaal-demokraat
Saragat heeft andere kampen.
Volgens hem «zullen de
Italianen vrij blijven met U.S.A.
of ze worden allen slaven van de
Sovjet-Unie». Voilé, zo een
voudig is het. De super
kampioen van het antikom-
munisme, Emiel Van Cauwe-
laert van «Het Volk», blijft niet
tenachter. Hij^iet blijkbaar alle
kleuren van de regenboog. Hij
wijt de vooruitgang van de
kommunisten aan drie faktoren:
de rampspoedige binnenlandse
toestand, de niet bijster durven
de sociale politiek van de
Italiaanse Christendemokraten
en de verjonging van de kiesge
rechtigde leeftijd tot 18 jaar. En
dat wordt dan natuurlijk uit
voerig uitgelegd? Ook E. Van
Cauwelaert gaat zichzelf als
profeet beleven. Hongarije en
Tsjecho-Slovakije worden er
natuurlijk bijeengesleept. «De
kommunisten zijn geen demo
kraten, fair-play is geen
Italiaans woord en E. Berlinguer
(eerste sekretaris van de I.K.P.)
is geen Pepone, wees daar maar
zeker van», aldus E.V.E. die
dan besluit dat de zuidelijke
flank van ons vasteland er beslist
niet veiliger op wordt.
Dergelijke nonsens zwiert Van
Cauwelaert de lezers van de
Christendemokratische krant
«Het Volk» in het gelaat.
Hij vergeet daarbij dat het de
oppermachtige rechtervleugel
van de Italiaanse kristendemo-
kraten is, die het land op de rand
van de afgrond ligt bijgrgt. Dat
er geen gedurfde sociale politiek
uit de bus is gekomen ligt bij
diezelfde mensen. Dat de
verjonging van de kiesleeftijd tot
18 jaar de linkerzijde heeft
geholpen is juist, jonge mensen
denken progressiever. In de
Lauweiaró
echter is het alsof dit een ramp
betekent en dat men dus maar
niet zou moeten laten stemmen
vanaf 18 jaar vermits dit aan
links en dan in Italië vooral aan
de kommunisten ten goede
komt. In feite als men deze
redenering doortrekt zou men
tenslotte alleen diegenen mogen
ter stembus laten gaan waarvan
men zeker is dat ze voor een of
andere konservatieve partij hun
stem zullen uitbrengen. Ziet ge,
zo een demokraten zijn de nog
altijd talrijke Van Cauwelaerts.
Volgens hen zijn de meer dan 10
miljoen Italiaanse kommunis-
tische kiezers allemaal door de
sluwheid en de listen van de K.P.
misleid. E. Berlinguer wordt er
bijna voorgesteld als een satan,
en tot de socialisten overal ter
wereld wordt de vermanende
vinger gericht om toch nooit
ergens nog scheep te gaan met
de kommunisten. Ziedaar tot
waar het fanatisme leiden kan.
Maar wees gerust, nog geen
duizenden Van Cauwelaerts
zullen de vooruitgang en de
ontvoogding van de mens tegen
houden. De tijd is voorbij dat
met brood en spelen de mens tot
slaaf kon worden gehouden, de
verstandelijke, de ekonomische
en de politieke ontvoogding
breekt verder door. Mannen
zoals een Van Cauwelaert reiken
nog niet eenst tot aan de hielen
van een E. Berlinguer en
honderden andere oprechte en
eerlijke Italiaanse kommunisten
waarvan ik persoonlijk een heel
deel ken en ten zeerste waardeer.
Op geen enkel gebied en zeker
niet op gebied van een open en
eerlijk humanisme hebben zij
van een Van Cauwelaert lessen
te ontvangen, integendeel. We
verheugen ons samen met onze
Italiaanse kameraden over deze
verkiezingsoverwinning en we
herhalen hierbij de woorden van
E. Berlinguer nadat de uitslag
van deze verkiezingen bekend
was: «We zijn tevreden dat niet
alleen wij maar de ganse
linkerzijde is vooruitgegaan.
Wij blijven echter ijveren
voor ons «historisch kompromis»
(verbond tussen de echte kris-
tendemokraten, de socialisten
en de kommunisten) omdat wij
alle werkende mensen willen
verenigen achter eenzelfde pro
gramma dat ons land van de
ondergang moet redden, de
uitbuiting van de ene mens door
de andere moet doen stop zetten,
en een gelukkige toekomst zal
opbouwen voor alle mensen uit
ons land.»
JOSDE GEYTER
Wie vanuit Aalst over Moor-
sel en Baardegem naar
Vilvoorde rijdt, kan aan de
gemeentehuizen van die
Faluintje-gemeenten de
zwarte vlaggen zien hangen.
Die zwarte vlaggen zijn -
zoals elders - de eerste
reakties op de officieuze
fuzie-projekten van CVP--
minister Michel en versche
nen op de gewestelijke
bladzijden van enkele kran
ten.
Volgens de minister van
Binnenlandse Zaken zou het
arrondissement Aalst opge
deeld worden in nog slechts
tien gemeenten. Met andere
woorden en om de zaken te
zegen zoals ze zijnDe
gemeenten van het arrondis
sement Aalst worden ge
woonweg afgeschaft en ver
vangen door tien mini-ge-
westen, waarin elk gemeen
schapsgevoel 'zal ontbreken
en die hoofdzakelijk een
administratieve eenheid zul
len vormen, een naam op
een identiteitskaart, een
woord opeen grensplaat.
De reeds vermelde zwart
vlaggen zullen vanzelfspre
kend gevolgd worden ande
re akties, de ene al massaler
dan de andere, maar alle
maal met één gemeen
schappelijk kenmerk: dat ze
de uiting zijn van de machte
loze woede van de bevolking
tegen een maatregel die,
alhoewel zeer ingrijpend in
het leven van de mensen,
genomen wordt boven hun
hoofden heen, zonder hen te
raadplegen en alleszins te
gen de wil van de overgrote
meerderheid van de bevol
king. Wij zijn een vredelie
vend volk, zegt men, en tot
de gewelddadige uitbars
tingen zal het wel nergens
komen. Dat hoeft ook niet.
Maar dat neemt niet weg dat
de slag bij velen hard zal
aankomen en dat de woede
niet direkt verkropt zal zijn
De beslissing - weliswaar
nog niet officiél, maar tbch
bijna - om het arrondisse
ment Aalst op te delen in
tien mini-gewesten, is een
verkeerde en een ondemo-
kratische beslissing. Zij
druist in tegen de belangen
van de bevolking en wordt
genomen tegen de wil in van
de overgrote meerderheid
van de bevolking. De annek-
satie bv. van de Faluintjes-
gemeente Moorsel, Meldert
en Baardegem bij Aalst
wordt slechts gevraagd door
een kleine fraktie-van de
CVP en de PVV. Zelfs te
Aalst zelf vragen de politie
ke frakties deze anneksatie
niet.
Maar toch zal Moorsel,
Meldert en Baardegem niet
tot een zelfstandige ge
meente worden samenge
voegd. Alhoewel de overgro
te meerderheid van de bevol
king zulks vraagt. Alhoewel
deze samenvoeging een
leefbare gemeente tot ge
volg hebben. Alhoewel deze
fusie de belangen van de
bevolking zou dienen. Maar
het zal niet mogen zijn. En
waarom? Laten we de zaken
nogmaals zeggen zoals ze
zijn: omdat slechts een zor
groot mogelijk Aalst in
overeenstemming is met de
persoonlijke belangen van
twee kandidaat-burgemees
ter! Om geen enkele andere
reden
Over deze monster-fuzie is
het laatste woord in het
arrondissement Aalst nog
niet gezegd. Laten we voor
lopig sluiten met deze
laatste bedenking de men
sen die in dit fuzie-kapittel
hun persoonlijke belangen
hebben doen zegevieren,
zijn niet op hun plaats in
demokratische instellingen.
Inderdaad, zij zijn de ware
doodgravers van de demo
krat ie!
Dr. R. Van Leemputten
vol ksvertegen woord iger
NIEUWE KRISIS
VAN HET
EKONOMISCH
LIBERALISME
De oude School Van Het
Economisch Liberalisme
Waar het voor alle oude klas
siekers van de nationaal - eko
nomische school vanzelfspre
kend was dat «ekonomie» sy
noniem was van «liberaal -
ekonomisch sisteem», was het
voor de klassieke politiekers
van vroeger even evident dat
zij de rol van de staat beperkt
zagen tot «ordehandhaving»,
tot «sterke man».
Met het ekonomisch leven
diende de staat zich in geen
geval in te laten: de ekonomi
sche wetten van vraag en aan
bod, m.a.w. de wetten van hét
liberaal ekonomisch systeem,
zouden er wel voor zorgen dat
alles naar wens verliep.
De basisidee was eenvoudig:
tendeerde de ekonomie naar
verslapping van de aktiviteit,
naar werkloosheid, dan zou
den door de kracht van de me
dedinging de goederenprijzen,
de reële lonen en de kapitaal-
prijs zo gering werden, dat het
weer interessant zou worden
om te kopen, te investeren en
meer arbeidskrachten aan het
werk te zetten. Hetzelfde me
chanisme, maar dan in omge
keerde richting, zou ervoor
zorgen dat het nooit tot te hoge
prijzen en te hoge lonen kwam.
Zo zou de ekonomie ten eeu
wigen dage rond het even
wichtspunt balanceren. (Theo
rie van de slingerbeweging).
De Eerste Grote
Crisis Van De Jaren
Dertig
De grote ontgoocheling, de
grote verbijstering en meteen
de eerste grote klap voor het
liberaal economisch denken
kwam echter met de ekonomi
sche wereldkrisis van de jaren
dertig. Het sisteem had ge
faald! Het was niet zo feilloos
gebleken als grote ekonomis-
ten hadden voorspeld. De
klassieke liberaal - ekonomi
sche theorie stortte in elkaar.
Keynes En
De Monetaristen
Meteen werd uitgekeken naar
een nieuwe benadering van de
ekonomische politiek, naar
nieuwe middelen, instrumen
ten om dergelijke krisissen te
voorkomen. Zo werd de
grondslag gelegd van de zg.
«moderne» ekonomische poli
tiek. De ekonomische instru
menten van deze politiek, die
ondertussen terug reeds als
klassiek worden bestempeld
door progressieve ekonomis-
ten, gaan op de ervaringen van
de jaren dertig terug. Deze in
strumenten worden nog steeds
in een belangrijk aantal liberaal
georiënteerde landen toege
past.
Men onderscheidt hier voor
namelijk de theorieën van
Keynes en de theorieën van de
zg. Monetaristen.
Op de theorieën van Keynes
steunen zich heden ten dage
nog heel wat regeringen, in
mindere of meerdere mate, wat
hun konjunktuur of stabiliteits-
politiek betreft: zo bv. de Bel
gische regering.
De «filosofie» van Keynes, die
blijft zweren bij het ekonomi
sche liberalisme, is vrij een
voudig: Keynes gelooft niet in
de stimulerende werking van
een monetaire of geldpolitiek
(rol van de Nationale Bank), bij
het overwinnen van diepe kri
sissen, van grote werkloos
heid. Volgens Keynes is het
meest geschikte instrument
daartoe de begrotingspolitiek:
wanneer de vraag niet vol
doende is om alle produktie -
kapaöteit te bevatten, dan
moet de staat met supplemen
taire uitgaven inspringen. Die
uitgaven scheppen inkomen,
stimuleren privé-investeringen
en helpen het ekonomisch le
ven weer op dreef. Deze bud
gettaire stimuleringpolitiek
wordt op vandaag toegepast
onder vorm van belastingsver
lagingen (bv. in de Verenigde
Staten), investeringspremies
(bv. in België en Duitsland..),
hogere staatsbestellingen (bv.
België). Tot'daar de kern van
de typische Keynesiaanse kon-
junktuurpolitiek.
Naast de Keynesiaanse school
ontwikkelde zich ook de school
der monetaristen (momenteel
vooral in de Verenigde Staten
van belang). Deze nationaal-
economen zijn van oordeel dat
men met de Keynesiaanse in
strumenten (begrotingspoli
tiek) alleen de ekonomische
heropleving op korte termijn
kan bewerkstelligen. Op lan
gere termijn echter kan alleen
een monetaire politiek een
duurzame oplossing brengen
voor de economische proble
men. Volgens hen moet de
geldhoeveelheid (door de Na
tionale Bank in omloop ge
bracht) gelijke tred houden met
de produktiekapaciteit. Zo
kunnen alle moeilijkheden
vermeden worden.
Niettegenstaande de voor
standers van de ene of de an
dere economische doctrine
mekaar nog regelmatig in het
haar zitten, zijn vele ekonomi
sche beleidsverantwoordelij
ken op vandaag van oordeel
dat beide benaderingen in de
praktijk een bijdrage tot de glo
bale ekonomische politiek
kunnen leveren.
Wat er ook van zij, beide dok
trines achten het totaal uitge
sloten dat men gelijktijdig met
hoge werkloosheid en met
hoge inflatie kan te kampen
hebben. Een dergelijke hypo
these is niet voorzien in hun
model. Zij voorzien dan ook
geen oplossingen voor het ge
val beide fenomenen zich ge
lijktijdig mochten voordoen.
De Huidige
situatie
Momenteel echter kennen wij
voor het eerst in de geschiede
nis tegelijkertijd én een grote
werkloosheid, én een hoge in
flatiegraad. Dit is meteen een
nieuwe uitdaging van het libe
raal ekonomisch stelsel, dat
andermaal faalt in het vinden
van een oplossing voor de kri-
sis. Het feit dat de klassieke
mechanismen van het ekono
misch liberalisme het ander
maal «niet meer doen», heeft
ertoe geleid dat men ook op
vandaag weer spreekt van een
«nieuwe krisis» van het «eko
nomisch liberalisme».
Het hoeft ons dan ook niet te
verwonderen dat de regering
Tindemans, verder steunend
op de voorbijgestreefde libe
rale beginselen, ondanks de
opeenvolgende fasen van haar
ekonomisch herstelprogram
ma, blijft falen in haar ekono
misch beleid. Van de rege
ringskaas wil blijkbaar nie
mand meer eten en ondertus
sen zinkt het land steeds die
per weg in de ekonomische kri
sis: de inflatie is niet ingetoomd
en de werkloosheid blijft stij
gen.
Het Socialistisch
Alternatief
De socialisten verwerpen zo
wel de door de regering Tin
demans gevoerde antj-
inflatiepolitiek op basis van een
restriktief beleid (denk aan de
blokkering van de hypothe
caire kredieten gedurende
maanden), als de algemene
relancepolitiek die recentelijk
werd aangekondigd (onder het
mom van een selectieve poli
tiek) en die inflatoir werkt, een
eenzijdige bevoordeling van de
privé-sektor inhoudt en niets
fundamenteel wijzigt aan onze
ekonomische structuur.
De socialisten stellen dat de
moeilijkheden alleen kunnen
overwonnen worden door:
een strenge prijzenpoli
tiek (tegen de inflatie)
een selektieve relancepo
litiek (om de werkgelegenheid
te bevorderen)
een imperatieve planning
een socialisering van de
sleutel sektoren
een ekonomische demo
cratie in de bedrijven
een begeleidende sociale
politiek teneinde de koop
kracht en de werkgelegenheid
te beschermen.
Deze politiek, die een funda
mentele verandering in 's lands
beleid veronderstelt en die de
belangen van de «mens» voor
opstelt, moet men echter niet
verwachten van de CVP-
PW-RW ploeg Tindemans.
Martin Hutsebaut
Politiek sekretaris
BSP-afdeling Aalst
DE BESTUREN NAAR DE
GEWESTEN
Alhoewel het parlement nog
slechts vier dagen zal ver
gaderen, vooraleer met verlof te
gaan, heeft de regering een
aantal belangrijke ontwerpen
ter studie genomen.
Eén van deze ontwerpen behelst
de dekoncentratie van de cen
trale besturen en hun spreiding
over de gewesten. Historisch
gegroeid, heeft de centrale
macht steeds meer en meer
bevoegdheden tot zich
getrokken.
Meteen, werden de beslissingen
verder en verder van de burger
en het gewest verwijderd. Daar
door ontstond een groeiende en
machtiger wordende bureau-
kratie, die onpersoonlijker op
trad.
In het raam van haar politiek
beleid heeft de huidige regering
de bedoeling de beslissingen
opnieuw dichter bij de burger te
brengen. Dit zal de efficiëntie en
de doeltreffendheid van onze
administratie verhogen. In een
moderne wereld is de snelheid
van beslissing van groot belang.
Daarom is het noodzakelijk de
centrale administratie te decon-
centreren. Daarbij stellen zich
onmiddellijk vragen. Hoever
gaat men de diensten uit
spreiden, tot provincie of arron
dissement? Welke diensten ko
men in aanmerking? Met welke
methode zal men deze dekon
centratie operatie door
voeren? Eerst tot de tussen
schakels of onmiddellijk vol
ledig? Een overbrengen van de
administratie naar de gewesten
mag niet tot oorzaak hebben dat
de werking van de diensten
wordt ontredderd.
Zeker zal zijn dat ingevolge de
overbrenging van de admini
stratie naar de gewesten, op
nieuw een meer menselijke
dimensie aan onze administratie
zal worden gegeven. Deze ope
ratie zal ook bijdragen tot een
beter bestuur en kadert in de
politieke strukturen die men in
ons land aan het uit bouwen is
naar de gewesten toe.
Anderzijds kan in deze Peri«-jp-n
van ekonomische recessie pKh
spreiding van de adminisl
bijdragen tot een heropbj
Zeker zal het overbrengen
de administratie naar de gev
ten een aanzienlijke besp;
(alleen al de tussenkomst ii
abonnementen) betekenenj
de pendelarbeid gevoelig
dalen» wat zeer dure infrasl
turen overbodig maakt. Ht
noodzakelijk dat de regt
werk maakt van het plan!
spreiding van de overl
diensten. Verheugend is
beslist werd nog voor
vakantie een eerste rapport Joost Nc
stellen. Alleen moet gewJiterator'
worden dat de dossiers niet jpordroe
schuiven belanden na het vei^er 1 d(
DIANE D'HAESELldie dit s
Stijn terec
Jan Van
de E
kers, ini
flie het k
nieuwe
kon ongeveer op de hoogte zijn kunnen zijn. Hij wees
na de samenspraak van de jury Voorstellen om het tornooi yan «de
Vorige week had een na
bespreking en diskussieavond
plaats in verband met het
voorbije Renaat Ravijts toneel-
tornooi. Buiten Lede waren alle
deelnemende verenigingen aan
wezig.
Voorzitter Tuur Van den Brulle
drukte de wens uit dat dit de
enige diskussieavond zou
worden. De uitslagen, de punten
der juryleden, netjes opgetekend
op overzichtelijke tabellen
werden prijsgegeven ter even
tuele kontrole.
Het zou pas na de vergadering
zijn dat bepaalde leden de lijsten
inzagen.
Als eerste kritiek werd het feit
aangevoerd dat een lid van de
werkgroep in een stuk had
meegespeeld. Iedereen weet dat
Herman Daelman door Kunst
Licht en Vrijheid werd aange
zocht om de blinde man te
spelen in Straat zonder bomen.
Ook het feit dat Luc Vernimmen
zowel met Wetteren als met
Lede meespeelde was voor
kritiek vatbaar. Beide punten
werden weerlegd: deze feiten
werden vooraf goedgekeurd in
de werkgroep. Een operking in
vergelijking met andere wed
strijden was het nogal lage
puntanaantal. Men was er
unaniem mee akkoord dat de
punten moeten opgedreven
worden. Tenslotte 75% voor een
eerste prijs, 72% voor een tweede
en derde prijs is laag.
De hoofdbrok van de avond
werd ingenomen door diskussies
omtrent het puntensysteem en
de jury. Het jurylid van de
vereniging die de eerste speelde
van de kwotatie die zijn vereni
ging bekomen had.
Het zou zuiverder zijn dat
punten onder een gesloten
omslag slechts gegeven worden
na samenspraak. Dan kan reke
ning gehouden worden met
andere visies, want het ene
jurylid geeft al meer aandacht
voor het dekor, het andere voor
andere facetten van het toneel
spel. Een voorstel om de hoogste
en de laagste kwotering weg te
laten werd gunstig onthaald,
terwijl een ander om een
samentellen van beide punten,
deze van voor en na de
samenspraak, in overweging
genomen werd.
Wat de jury betreft, een paar
voorstellen kwamen uit de bus:
een samenstelling zoals voor
gaande, maar met hogere nor
men (welk?) of een jury samen
gesteld uit leden van niet
deelnemende toneelverenigin
gen; misschien een beroepsjury,
maar dat kost geld aan ereloon
en verplaatsingsonkosten; het
zou ook een verzameling mensen
bekend in de toneelwereld,
provinciaal niveau te orgsvolksjon
seren werden minder gunsbracht.
onthaald, evenals een suggetEre-vooi
om slechts de toneel verenigHeyden,
gen aangesloten bij één vande leve
drie verbonden, te laten dggevierde
nemen. Van H(
Een gegronde kritiek, die ben
op een vergetelheid, is het n"
vermelden van de namen
juryleden op het program
blad.
De wens werd ook uitgednj
om de drie laatst gerangscla
groepen ex-equo te klasseren]
Tegen het einde van het jaat
de administratieve rompslol
in orde zijn en vanaf janJ
1976 tot einde mei zullenj
groepen zich kunnen
inschrijven, terwijl op het e»
van volgend toneclseizoenj
wel door lottrekking, of doen
dagstempel van de postzegdf
beslissing zal vallen over wij
volgende deelnemers van I'
tweede Renaat Ravijtstor^
zullen zijn.
Tenslotte publiceren wij hier
punten voor en na j
bespreking.
Geheime
Na
Groep
Bespreking
Bespreking
St.-Barbara
75,-%
76,-%
Land van Riem
68,6%
65,-%
Bambrugge
56,2%
56,-%
Denderhoutem
64,6%
63,-%
Lede
69,2%
70,5%
KLV
72,-%
73,-%
Hoger Op
72,1%
72,-%
Wetteren
70,5%
70,5%
De gev
hater,
antifas
grote I
mensei
«Consc
lezen n
strijder
zeld va
Debun
komst
ROEL VAN DE PU
Vrijdag jl., 21 juni, werd een
speciale radiotrein ingelegd
om de 525 gepensioneer
den, aangesloten bij K.B.G.
(Kristelijke bonden van Ge
pensioneerden) naar het
bedevaartsoord te brengen.
Ze hebben er deze week,
samen met 1100 andere
gepensioneerden, deelge
nomen aan een vijfdaags
programma, speciaal voor
hen opgesteld.
Er waren ondermeer ver
schillende Eucharistievie
ringen voorzien en natuurlijk
ook de traditionele kaars-
kensprocessie.
Uiteraard betekende deze
reis voor de zestig-plussers
ook vijf dagen genieten van
de enig mooie omgeving
rond Lourdes, samen keuve
lend en prettig samenzijn.
K.B.G.-Vakanties
fs het reeds een hele
prestatie om onder de
13.750 leden van 67 afdelin
gen tellend Aalsterse-ver-
bond zo'n grote reisgroep
bijeen te brengen, de cijfers
van de andere K.B.G.-va
kanties zijn nog indrukwek
kender. Tijdens de komende
zomermaanden zullen in
totaal 2.225 bejaarden met
K.B.G. hun vakantie hebben
doorgebracht. Het overgrote
gedeelte houdt zich bij een
binnenlands reisje, maar
520 andere kozen Zwitser-
lan, Spanje, Mallorca, Italië
of Bulgarije.
Het gaat hier om wat men
het sociale toerisme noemt,
waarbij verbleven wordt in
speciale home's aangepast
aan de behoeften van deze
mensen.
K.B.G. noemt zich dan ook
een beweging van- voor en
door de bejaarden. Als
socio-kulturele beweging,
stellen ze zich tot doel om
de zestigplussers als per
soon en als groep, te helpen
om in hun eigen konkrete
situatie het 'menszijn' zinvol
te beleven.
Men wenst de leden bewust
te maken van de eigen
problematiek, om er geza
menlijk wat aan te doenl Bij
K.G.B. gebeurt dit tevens
vanuit een kristelijke levens
beschouwing.
Bewegingsprogramma
Wat doet K.B.G. konkreet?
Vooreerst benadert men de
problemen van de bejaarden
in onze samenleving, hierbij
wordt voornamelijk aan
dacht besteed aan een
gewaarborgd inkomen,
huisvesting, gezondheids
zorg en tijdsbesteding.
Op sommige van deze vlak
ken, neemt K.G.B. ook zelf
initiatief, zo wat de tijdsbe-
J Andei
steding (we kunnen ra pjerr€
immers nog moeilijk ot |sjjeuv>
vrije-tijd spreken) hebl2jjn t
niet enkel de vakantie Leopc
maar ook lokale bijeenko]S. in
sten. Verschillende afdelfvoor
gen hebben een koor, do franke
aan toneel, ondernemi Pierre
uitstapjes en hebben hobfe verge
klubs. trawaï
Wat gezondheidszorg btersrT
treft, wordt aandacht bjjena
voor langdurige zieken jren c
vakantieverblijven voor de delijk
vaak vergeten groep. Oiuitgev
bestaat er een dienst vczich e
voetverzorging. schor
Maar als we over gepensien3.C
neerden spreken, denkeni1- wa
uiteraard aan de gezellü
koffietafels. Deze zijn
elke bond weer te v'nde^.-.
Toch bewijst K.B.G. dat'-lvOJ
ook wat meer kan gebeurei^
steed aan ziekenbezoe |es 171
met speciale tombola aktif 2eif n
i
undh
oem<
mere
Kenoe
