BIJ RICHARD
MET'ZIJN KARREKEN ZONDER WIELEN'
LEDErSCHEPENKOLLEGE
OPNIEUW KOMPLEET
PIERRE DE WINTER OVERLEDEN
De Voorpost - 11-7-75 -
«Langs 't zoin de konker», het is een plaatsje waar reeds generaties
lang, d'Aalstenaars hun «sgerregossen» gaan naar binnen spelen.
Om precies te zijn, reeds sinds de jaren twintig, toen grootmoeder
nog een felle vrouw was en daar aan 't water de tram nam om naar de
'Grand Bazars' in Brussel te gaan en ze'r in de vroege ochtend
voorbijtrokken, de hele familie beladen met stoffen, om ze aan de
man te brengen op de markt in een of andere buitengemeente.
ZO ZIE JE DAN MAAR WEER
AALST-KERMIS
We weien ook wel dat op onze identiteitskaart de naam Anthierens niet
vermeld slaat. A nders konden we' r ons lustig van af maken door in een kafee
enkelepinten te gaan drinken of ons lang-uitop een hotelbed neer te ploffen.
Een beetje te schrijven over de weelderide boezem of mooie appeltjes van de
diensters, over de ontspanning van de Aal ster se loonslaven en desnoods nog
een gésprek voeren met een kleurling die poffers verkoopt.
Maar van ons verwacht men, nee, neemt men zulks nauwelijks.
Spijtig genoeg liggen die Aal ster se loonslaven nu ook nog ergens bruin te
branden op een of andere Costa, en god ja, waarom niet bekennen, is het
ondanks alles dik komkommertijd
We ondernamen drie pogingen om toch nog wat schrijfvoer bijeen te ronse
len, het resultaat bleef nihil.
We zijn net terug van die laatste strooptocht. Rond 14 uur werden pas de
zeilen voor de krammpjes weggehaald, en we kwamen dus onvermijdelijk
eerst terecht op een van die vertrouwde amberkrukjesEen biertje van hier
en eentje van ginder. Er wordt een kaartje gelegd, terwijl we onze vijf
franken uit de elektrische biljart met een telmachine horen wegratelen, ook
die uit de juke-box verdwijnen
Mieke moet haar speelkluppers afhalen aan het stadspark. Jola gaat naar
haar moeder toe en wij laten ons nog even verleiden en kunnen onze rode
kool en jonge aardappeltjes thuis koud naar binnen werken.
Mooie troep is dat. dat noemt dan Aalst-kermis
Men vergat zelfs vlaaien te bakken dit jaar, en kunnen ons dan maar
afreageren op de toetsen van onze tijpmachine.
En alles was zo mooi begonnenEven dachten we dat Aalst-kermis weer de
oude zou worden. Een zaterdag zonder weerga, met kermislief en al.
Honderden mensen op de foor, horeca-venten die weer kunnen lachen en
balboogschieters die er votf een keer niet naast schotenMet hoempapamu-
ziek. toeters en bellen en nog een marsjken ook.
Prachtig weer, volle terrasjeseen prettige danstent en een zwoele nacht.
Een zondag waar alles verder rustig doordraait en een maandag die je
door suft.
En zo is hel ook geweest, en zelfs meer. We dachten reeds aan volgend jaar,
we zullen er dan nog meer uithalen. De Gentse feesten moeten eraan! We
trekken dan terug onze korte broek aan om op de mast te klimmen, er komt
een heuse kermiskoers en we laten je zakkenlopen, gerrebollen, eierenkoer-
sen en mastellen eten
Je kan der van op aan, we welren nog nuchter als we besloten dat Aalst-
kermis zal herleven.
Wat we niet konden, was eens gaan praten met een paardenmolen-madam
De foor vermindert elk jaar, nog een beetje en ze moeten die mensen betalen
om hun tent nog te Aalst Ie zetten
Heeft Aalst-kermis zichzelf dan overleefd, natuurlijk niet. dat bewees het
weekend, maar we zitten wel aan een dieptepunt. De kermisaffiche beslaat al
maar amper 2m2
Waar is de tijd van die grote kermis-affiches, waarmee meteen je hele
kamermuur mee bedekt was. In een stad als Apist waren afmetingen als 2,5
m op 6 m een volstrekt minimum, zelfs Erembodegem haalde I op 3.
En nu? Nog enkel Gent, kan zich een kleurendrukje permit er en en etat wordt
dan nog door de martikoo betaald.
Je kun natuurlijk zeggen dat de krisistoestand nog niet erg genoeg is, de
mensen nog teveel poen hebben en dat kermis-gedoe hen bijgevolg niet
interesseert.
Maar misschien ligt de reden ook in het feit, dat nog enkel de jeugd naar het
centrum komt tijdens de uitgangsuurtjes, en de klassieke burgerskafees het,
zelfs in het centrum, nog tunper volhouden.
Zijn we wel nog Aalstenaars' Zijn we niet meneer of mevrouw X, Y. Z die
toevallig in dat flatje of in die tuinwijk wonen en amper beseffen dat in de tuin
naast de hunne ook nog iemand zont? Of maken we maar gewoon enkele
kwade uurtjes door en wordt het seffens weer beter.
In elk geval wordt er na een toevallig fuifje op onze wijk toch gepraat over
een groot feest volgend jaar, misschien een beginWie weet
We hadden gedacht hier een zoetstuim en slijmerig zaakje neer te ploffendat
is her dus niet gewordenOver de goeien ouwe tijd weten we immers zelf niets
en wat de paardenmolenmadam ons had kunnen vertellen, is toch voorbij, en
misschien is ook dat wel goed zo.
We weten enkel dat er bij enkelen weer de fut in zit om alles weer zelf te
beleven. Liefst volgend jaar reeds...
Lieven Matthieu
LEEUWERIK-LEDE
De inrichting van een fietsenrally bij het begin van de
zomervakantie was een absoluut sukses, zowel qua deelneming
als qua inrichting: 185 mededingers traden in het strijdperk en
dit onder een lekker zonnetje wat het oplossen van de
oriëntatievragen niet altijd vooruithielp. De permanente kontrole
op het parcours van 25 kilometer was opvallend en de
aanwezigheid van verpleegdienst getuigde van een grondige
voorbereiding: winnares werd Cécile Meganck met 92
strafpunten voor Van Caelenbergh (98), Martin Lucas (108),
Willy Hostens (113). Mia Vervoenen (118), Hadewich Uytersprot
(118). Chris Cordemans (118), Peter Van Leuven (120) en
Claud ine De Smet (120).
Elfde werd Dirk Grootvriendt (123) voor André Roelandt (123),
Frik Rottiers (126), Leo SqcüS (128), Gerrit Breckpot (128), Johan
Vereecken (128). Paul Van Impe (128). Willy Van Impe (128),
Lode Matthijs (130), Wim Lievens (133). Rita Grisouille (133),
Lucien Vermoeren (133). Steven Vlaeminck (143) en Jean-Paul
Rottiers (143).
Al deze prijswinnaars hebben de proef goed doorstaan, dit in
tegenstelling met bv. de Chiromeisjes die halfweg opgaven, slecht
georiënteerd als ze waren op deze schitterend geslaagde
oriëntatie-fietsenrally.
Na de aanstelling van dhr. Gravez tot burgemeester,
moest het gemeentebestuur andermaal overgaan tot de
verkiezing van een schepen.
Daar waren liefst drie stemronden voor nodig. De twee
kandidaten, mw. Van Keymeulen Siau en dhr Frans
Roelandt kregen telkens 6 stemmen terwijl dhr. Minnebo
zich driemaal onthield. Dhr. Cannoot, raadslid van
de meerderheidsgroep, stemde telkens mee voor C.V.P.
kandidaat Roelandt.
De leeftijd van beide kandidaten zou dus beslissend zijn
en zodoende werd mevr. Van Keymeulen-Siau de derde
schepen, naast dhr. Galle en de nieuwe schepen dhr.
Verhelst.
Tijdens dezelfde raadsztting werd de begroeting van de
C.O.O. nog goedgekeurd. De gemeente zal meer dan 3,5
miljoen moeten bijpassen.
Door de verkiezing van mw. Van Keymeulen-Siau komt er
echter een nieuw ambt vrij. Ze was immers voorzitster
van de K.O.O. En ook daar schijnt meer dan één
gegadigde in de rij te staan.
Het is nu wel duidelijk geworden dat de eens zo sterke
groep-Raes in een serieuze krisis is terechtgekomen, na
het overlijden van drie effektieven waaronder de
burgemeester zelf. In het licht van de nakende
gemeenteraadsverkiezingen roept dit uiteraard heel wat
vraagtekens en gissingen op bij de Ledenaars.
Marcole
Vrachtwagens behoorden amper tot het straatbeeld en als vele an
deren waren ze aangewezen op de nu afgeschafte kleine treinlijntjes:
't roetje van Moorsel of naar de kanten van Nieuwerkerken, Burst.
Het was de tijd toen er nog gevist werd en je'r de geur kon snuiven
van de Aalsterse textielbedrijvigheid, het gedokker van karren kon
horen, en vanop den trekweg met paard of mankracht getrokken, de
boten over 't Denderwater heengleden.
Maar, dat is alles lange jaren
voorbij, in de Filature worden in
plaats van totjes, brieven ver
handeld, en in plaats dat er
pluiskens uit de ventilatoren op
't eiland Chipka dwarrelen,
verzoet de nachtlucht bij de
uitwasemingen van het masto-
dontbedrijf, Amylum.
Een zaak verandert niet, de
konker aan 't Sint-Annabrug is
en blijft een der drukste ver
keersaders van de stad. Al
wacht men er nu op de lijn- of
stadsbus, in plaats van op den
tram, werd er door de Ameri
kanen een 'moderne' brug ge
zet, de mensen van den ande
ren kant van 't water die er da
gelijks passeren om naar hun
werk te gaan en als ze terug
komen hun potje te gaan pak
ken bij Mieken Medas, ze ken
nen nog steeds de kwaliteit van
de befaamde «sgerregossen»
die er verkocht worden.
ZE KOMEN
VAN OVERAL,
MENEER
Trouwens niet enkel Aalste
naars zijn verzot op deze sger
regossen, al wie er uit ge
woonte passeert, wordt wel
eens verleid om aan dat
kraampje te gaan staan en de
gluiperige diertjes naar binnen
te slurpen. En wie eens bij Ri
chard is geweest, komt zeker
terug, al was het alleen om de
praatjessfeer. Zelfs bes
te Sherlock-Holmes kan er
nog zijn licht op steken, ware
het niet, dat er ook voor Ri
chard zoiets als 'beroepsge
heim' bestaat. Over de vele
liefdesaffaires en andere peri
kelen krijg je geen woordje los.
Wijzelf kwamen aangepuft met
ons brommertje, twee vrouwen
uit Berlare bestelden net een
tweede portie bij en bekeuvel-
den of de koopjesnamiddag
met geen gueuze kon worden
afgerond; «Ons mans moesten
't horen!»
Richard geeft deskundig uitleg;
«daarrechtover hebben ze nog
goeien demi.»
Intussen staat er ook voor ons
een schoteltje besteld en moe
ten we wat opschuiven voor
enkele klanten.
Het blijken ervaren
sgerregossen-eters, wellicht
uit gewoonte want ik zit nog
maar aan mijn vierde beestje of
hun bordjes is leeg, hun saus
uitgeslurpt.
Een komen en gaan, alle dia-
lekten doorheen, haastig en
praatziek, dat is zowat de sfeer
aan 't kraampken.
Tot 1963, waren het Fons en
Gusta, die er hunnen boterham
kwamen verdienen. Twee eer
lijke mensen, die het werk
kombineerden met het rond
gaan met mosselen. Richard
van Boxstael die het werk
overnam, zit echter ook reeds
sinds 1938 in het vak. Eerst
ging hij 's zomers met ijs rond,
terwijl hij 's winters aan de ca
fés sgerregossen verkocht. In
die tijd kwamen de diertjes uit
Nederland, maar met de wa
terbezoedeling vertrouwt hij
nog enkel de waar uit Frankrijk,
terwijl de karrekdlen, die je er
elke woensdag kan kopen, af-
Op 30 juni jl. overleed Pierre De Winter, in de leeftijd van 77
jaar. Vorige week vrijdag, namen enkele honderden vrienden
van hem afscheid.
Met het heengaan van Pierre zal het Aalsters Stads- en kui
tuurleven voortaan een goede vriend missen. Steeds was hij
kritisch, dat wel, maar ook zielsverbonden en in hart en
nieren Aalstenaar, deed hij honderden voorstellen.
Hij was aktief bij vele facetten van het stadsleven, maar liet
zich niet opslorpen in al te veel verenigingen en behield een
vrije kijk op alles wat zich afspeelde en had er zijn zegje over.
Op Pinksteren 1968 brandde het simpatieke karretje van Richard af.
PIONIER VAN DE
NIEUWE KARNAVAL
Amper twee jaar geleden ging
hij voor 't laatst de Aalsterse
kamavalstoet vooraf en zorgde
weeral voor heel wat animo.
Telkenjare was het immers zijn
gewoonte om op zijn eentje
(want zo was «Winterken» nu
eenmaal) voor de show te zor
gen bij de ere-tribunes.
Toen zette hij werkelijk de mi
nisteriële poppen aan het dan
sen en nodigde prompt de
vrouw van minister Callewaert
op de markt-dansvloer uit.
En al werden niet al zijn grap
pen even tof onthaald, als ver
woed karnavalist trok hij zelfs
naar Eupen, Keulen en Nice
om nieuwe ideeën op te doen,
de verbranding van Karnaval
bijvoorbeeld...
Wie niks doet, doet ook niks
verkeerd.
Maar iemand die altijd met al
les en nog wat in zijn hooft
rondloopt, zoals we Winterken
steeds hebben gekend, ont
moet soms tegenstand
Dan schudde hij meewarrig het
hoofd en zei: «Ik doe niet
meer mee...» maar als puntje
bij paaltje kwam werd alles bij
gelegd en was Pierre fuifnum
mer 1.
De meesten hebben hem
steeds gekend als de winkelier
in feest en karnavalartikelen
van «achter 't Belfort». Daar
zette hij inderdaad het werk
verder van het huis Kakkelaki
waar de eerste karnavalkos-
tuums werden veitiuurd.
Maar ook was hij bezieler van
«Erkentelijkheid» de vereni
ging die zorgde voor een ere-
perk op het kerkhof ter nage
dachtenis van overleden ver
zetstrijders.
Als pacifist, tegen het oor
logsgeweld, mogen we hem
jong van hart noemen. Ook hij
was erbij als tienduizenden
jongeren in Brussel de anti-
atoommarsen hielden.
Pierre De Winter had ook inte
resse voor wat zijn stadsgeno
ten op zang- en toneelgebied
presteerden.
Hij woonde vele voorstellingen
bij van onze liefhebbersgroe
pen.
Pierre De Winter was een eer
lijke en openhartige man, hij
was een durver en bracht ver
andering in deze Denderstad.
Aalst mag dit nooit vergeten.
Lieven Matthieu
KLEINE EN GROTE 11 JULI-VIERINGEN
Lede en Impe gaan reeds jaren
hand in hand voor de organisatie
van de 11 juli-viering. In Lede
zorgen Davidsfonds en VTB
voor een avond viering die reeds
jaar en dag een toespraak en een
kleinkunstprogramma omvat.
De zondag nadien richt het
gewestelijk 11 juli-komitee de
gewestelijke viering te Impe in.
De organisatie in het kleine
Impe mag zich reeds jaren
verheugen in een toenemende
belangstelling. Ook nu was het
kerkje vele malen te klein om de
talrijke Vlamingen een plaats te
bezorgen inde 11 juli-mis.
Aan het Orgel deed Wies Pee,
met zang van Herman
Slagmulder, zijn best zoals
steeds. Na een korte bind teksten
en het optreden van de fanfares
van VNJ en KSA.-Lede nam
T.A.K. voorzitter Piet De Pauw
het woord. Niet voor lang. Wat
hij te zeggen had was bondig
maar raak.
Hij pleitte voor een representa
tief overlegorgaan en verklaarde
zich bereid, aan elke aktie of
ieder plan mee te werken dat
snel en ernstig werk maakt met
de verwezenlijking van de
vlaamse eisen.
«Laat ons wat minder aan onze
specifieke organisaties, en wat
meer aan Vlaanderen denken»
aldus Piet De Pauw, die nog
stelde dat de huidige partij
politiek aan het verworden is tot
eigen belang en dat die partij
politiek ons slechts naar ver
deeldheid kan leiden. De poli
tieke partijen zijn er volgens
spreker niet meer voor het volk,
maar meestal nog alleen om
zichzelf in stand te houden. «En
wij offeren geen volk, op de
altaren van de partijpolitiek.
Geef ons minder voorzitters,
maar godv... meer leiders!». De
T.A.K. voorzitter verwees ten
slotte naar de gekende eisen en
bleef nog even stilstaan bij de
toepassing van de taalwetgeving.
«Na twaalf jaar zijn de politie
kers die de taalwet zelf stemden,
nu te laf om die wet toe te
passen. Daarom moeten we hen,
vooral in Brussel, over veertien
maanden de rekening aanbie
den en bij de gemeenteraadsver
kiezingen te Brussel opkomen
met een eenheidslijst. denk niet
aan uw eigen aantal zetels, maar
aan de Vlamingen die dat front
absoluut nodig hebben».
BURGEMEESTERS
Vooraleer de hele viering begon,
had er in de zaal van het klooster
een korte receptie plaats, waar
op alle burgemeesters en
schepenen uit de omliggende
gemeenten waren uitgenodigd,
en waarvoor de meesten trou
wens hadden toegezegd te
komen. Enkel de burgemeester
van Oordegem en Vlierzele
waren verontschuldigd omdat ze
reeds op verlof in het buitenland
waren. Naast senator O. Van
Ooteghem, volksvertegenwoor
diger mw. G. De Kegel en
provincieberaadslid J.
Henderickx waren de burge
meester van Erpe, Zonnegem.
Wanzele en Erondegem aan
wezig. Mere stuurde een afge
vaardigde. Van Lede, Otter-
gem. Vlekkem. en Smetlede
bleef men zonder nieuws, on
danks hun toezegging.
Bovendien had de burgemeester
van Impe geweigerd, een lokaal
in het gemeentehuis ter be
schikking te stellen voor deze
receptie, ondanks het feit dat het
11-juli komitee alle kosten op
zich nam. Het gaf bovendien
blijk van.weinig gemanierdheid,
dat er niemand van het schepen
kollege van Impe aanwezig was
op een receptie waarp in het
gemeente heel wat burgemees
ters en schepenen waren uitge
nodigd.
Vermelden we volledigheidshal
ve dat burgemeester De Somer
van Vlekkem en burgemeester
De Bisschop van Aalst in Impe
arriveerden wanneer de viering
net ten einde was... juist op tijd
om mee aan tafel te gaan!
Tijdens de receptie had komitee-
voorzitter Robert Baeyens er
voor gepleit, dat de burge
meesters bij zouden dragen tot
de bewustwording van de men
sen omtrent de Vlaamse em
blemen en feesten.
Het werd in Impe een kalme en
waardige viering die naast de
beste in de reeks mocht ge
plaatst worden.
TWEE MAAL
DRIEËNVIJFTIG
En dan hebben we het nog niet
gehad over Lede. Ook daar werd
11 juli gevierd. De manier
waarop verdient echter wat
toelichting.
Vermelden we vooreerst dat de
organisatoren vanwege de heer
Deken van Lede niet meer de
toelating kregen om de viering in
het jeugdhuis te laten doorgaan.
De reden waarom blijkt niet
gekend te zijn. Daarop stelde de
uitbater van het Brouwershuis
zijn zaal ter beschikking van
VTB. en Davidsfonds. de tradi
tionele inrichters. Spreker was
Mark boeuy. ondervoorzitter
de Vlaamse Volksbeweging.
Heel rustig, kalm en
duidelijk zette hij de Vlaamse
eisen nog maar eens op een rijtje.
Nu weet iedereen dat er nog heel
wat te verwezenlijken valt, maar
de brave man teisterde de 53
aanwezigen liefst 53 lange
minuten met dingen die ze
meestal reeds lang wisten en
waarvan hij hen overigens al
lang niet meer moest overtuigen.
Uit het voorgaande blijkt dus
dat het met de publieke belang
stelling ver beneden alle
normale verhoudingen lag. Een
vingerwijzing wellicht voor de
inrichters, om er in de toekomst
wat aan te doen en het over een
andere boeg te gooien. De
formule is tot op de draad
versleten. De Molenberger.
Blaaskapelle deed nadien haar
uiterste best om er wat stem
ming in te blazen, maar met
dergelijke beschamende
publieke opkomst was dat
gewoon onmogelijk. Voordien
had een zekere Werner Boons
(nadat eerst het Kliekske, dan
Frank Dingenen en dan weer
Werner Cools waren aangekon
digd) het kleinkun^tgedeelte
verzorgd. Maar de brave man
kwam nooit echt van de grond,
een paar goede woordspelingen
niet te na gesproken. Blijkbaar
liep er dus één en ander mank
met de organisatie. Nu er toch
wat moet aan gesleuteld worden,
en nu de 11de juli een officiéél
erkende feestdag is, lijkt het ons
hoog tijd dat het gemeentebe
stuur en het gemeentelijk Feest
en Sportkoniitee zich. samen
met de vroegere orangisators
eens voor de wagen gaan
spannen. Of is het niet logisch
iist fiSH? viering doer
officiële instanties ingericht
wordt, of in ieder geval toch
mede-ingericht.
Al bij al dus een weekend met
een grote viering in het kleine
Impe. en een (zeer) kleine viering
in het grote Lede.
MARCOLE
BAARDEGEM
NIEUWE CHIROLOKALEN GEOPEND
Schepen Benoni Ringoir, die de feesteling reeds 53 jaar lang haast dagelijk ontmoet bij de brandweer
en in tal van andere maatschappijen, overhandigde aan kommandant De Paepe een mooie
herinnering. Hij deelde mee dat het sukses van het boek «Volkstypen en Vaartkapoenen uit Aalst»,
onlangs nog door de gevierde geschreven, het schepenkollege tot een tweede uitgave had doen
beslissen. Ten slotte kondigde hij aan dat het kollege eenparig had besloten, ter gelegenheid van het
1 00-jarig bestaan van de vrijwillige brandweer, aan een nieuwe straat te Aalst de naam te geven van
Polydoor De Paepestraat, stichter van de brandweer en vader van de gevierde.
De vroegere Baardegemse chiro-
iokalen in de Hoogstraat waren
verouderd. Door toedoen van de
sympatieke familie Meersman-
De Coninck werden in de
Bosstraat nieuwe lokalen ge-
\onden. De familie Meersman
die vroeger een pluimvee-
slachtergij uitbaatten, stelden
de vrijgekomen plaatsen ter
beschikking van de chiromeisjes
die er prachtige lokalen inricht
ten. Dat alles niet in een
handomdraai tot in de puntjes
is verzorgd leidt geen twijfel,
maar toch zullen er weinig
problemen rijzen dank zij de
geslaagde openingsfeesten. Ver
leden zaterdag werden de feeste
lijkheden geopend met een
eucharistieviering in de feestent.
opgedragen door E.H. De
Rouck en opgeluisterd door het
Baardegemse zanjficoor, Na de
H. Mis volgde de opening en
inzegening van de nieuwe lo
kalen in aanwezigheid van
schepen De Gols, Tijdens een
T-Dansant met Studio Melodie
kon de massa aanwezigen zich
vermaken tot laat in de avond.
Zondagnamiddag ging dan een
voetrally door die gezien de
prachtige weersomstandigheden
tot een suksesrijke ontspan
ningsnamiddag uitgroeide voor
de 125 deelnemers. Deze voet
rally werd gewonnen door de
oudstedeelnemer.de heer Frans
De Ridder. Tweede was zijn
dochter, juffrouw Marie-Jeanne
De Ridder, derde was mevr.
Rosette De Ridder-Verckerke.
De vierde en vijfde plaats
werden in beslag genomen door
Van Biesen Fran<;oisen Wim,
beiden uit Moorsel. Daarnaast
ging nog een «wekkerswedstrijd»
door. waarbij het erop aankwam
het juiste uur te raden waarop
een bepaalde wekker zou stilval
len Dëze wedstrijd werd gewon
nen door Linda De Block van de
Hoogstraat. Langs deze weg
bedankt de chiroleiding ieder
een die op een of andere wijze
zijn steentje heeft bijgedragen
tot het welslagen van deze
openingsfeesten.
DDR
komstig zijn uit Ierse wateren.
Ook in België zijn er kweke
rijen, maar Richard houdt zich
aan zijn leveranciers.
Het feit dat ie geen last heeft
met slechte waar, ligt ook in de
versheid van zijn produkt. Hij is
een der grootste afnemers en
moet daardoor zijn sgerregos
sen nooit lang bewaren.
Vooraleer ze echter in het
kraampje uit hun huisje worden
gestoken, is er wel enig werk
voorafgegaan.
Vooral de laatste jaren is het
waswerk toegenomen. Nadien
worden de huisjesdieren ge
kuist en uiteindelijk gekookt.
Maar zoals in elke kommerce,
blijft het grote werk, voldoende
klanten te hebben. Richard
heeft alles zelf geleerd. Als we
vragen of hij ook al een opvol
ger opleidt, is zijn antwoord on
zeker. Zijn zoon heeft een job,
en ten slotte is dit werk ook een
gave. Je moet met iedereen
kunnen omgaan, je mag nooit
kwaad worden. Want inder
daad in een kleine kommerce,
blijft de klant nog een beetje
koning.
Hierdoor is Richard natuurlijk
ook een van de meest gekende
Aalsterse figuren.
Over wat zich in en rond het
karreken in de loop der jaren
reeds heeft afgespeeld, kwa
men we eigenlijk niet zoveel
aan de weet. Wel vertelde hij
ons hoe de Eendrachtspeler
Willy, beter als Piasken ge
kend, de wielen van onder
zijn kar heeft gereden. De man
kwam goed beladen met zijn
wagen aangereden, het was
druilerig weer en toen hij zich
even vergistte van pedaal, had
^chard^Tog^Tetde^ii^mopz^
te springen, be wagen schoof
onder het kraam en de wielen
zijn van toen af verdwenen.
Het huidige kraam, is ook niet
het aloude, dat tijdens een
brand werd vernietigd, de Aals
tenaars moesten het toen een
maand lang zonder sgerregos
sen stellen.
SAUSJESDRINKERS
Nu, nog 't minste van die sger
regossen, maar de 'sausjes-
drinkers' zullen het beslist
moeilijk gekregen hebben.
Er zijn inderdaad heel wat klan
ten, die meer om de saus ko
men dan om de waar. Deze
saus, we mochten het zelf on
dervinden, smaakt" zeer goed
af en is ideaal als je's wil star
ten of daarna huiswaarts keert,
en je de biergeur wil verdoeze
len
LIEVEN MATTHIEU
