FRANK DELEU BESPEELT
AALSTERSE BEIAARD
ZAKLOPEN AAN
AALSTERSE
WATERTOREN
KLADDERADASJ
VLAAMSE MUZIEK OP HET
OUDSTE ORGEL TER WERELD
AALSTENAARS OP MALLEMUNTBUHNE
De Voorpost - 1-8-75 - 9
LEDE
AKKORDEONSUKSESSEN
VOOR LEERLINGEN VAN ETIENNE
DE WINNE
Het is stilaan een traditie geworden dat de leerlingen van
Etienne De Winne met de kist prijzen gaan lopen op Belgi
sche en Europese kampioenschappen. Tijdens het Belgische
kampioenschap te Brussel behaalde Pierre Lemmens, Spec-
kaert, 41 Lede de eerste prijs met grote onderscheiding en
beker (93%) in de reeks beroepsspelers C.
Peter Bonnaerens, Bosstraat 24/2, Wanzele bekwam in de
reeks beginnelingen A. de eerste prijs met grootste onder
scheiding en gelukwensen van de jruy, plus beker en erelint.
Hij is meteen titeldragend kampioen van België met 95% der
punten.
Door deze prestaties werden beide leerlingen toegelaten tot
de Europese kampioenschappen die dit jaar plaatsvonden op
26 - 27 en 28 juni in Tilburg, Nederland.
Pierre Lemmens behaalde in zijn kategorie beroepsspelers C,
intussen 87 deelnemers, de eerste prijs met grootste onder
scheiding, gelukwensen der jury en beker en erelint. Hij werd
meteen titeldragend kampioen van Europa met 96% der pun
ten. Bij de beginnelingen A kwamen 119 kandidaten opdagen.
Peter Bonnarens stoorde zich hieraan geenszins en behaalde
eveneens de eerste prijs met grootste onderscheiding, ge
lukwensen der jury, beker en erelint Ook hij werd meteen
titeldragend kampioen van Europa met 96% der punten.
Peter werd op 21 juli pas 11 jaar en speelt pas 19 maand
accordeon. Een kereltje duf waar toekomst ir\zit.
Wat Pierre Lemmens betreft, die jongen speelt al in een reeks
die kan tellen. Hij was bovendien de enige kandidaat uit zijn
reeks die geen enkele fout heeft gespeeld. Een uitzonderlijke
prestatie dus.
Etienne de Winne begint met zijn leerlingen meteen te werken
voor de volgende kampioenschappen te Brussel en voor de
Europese tornooien te Cannes in Frankrijk in 1976. Volgend
jaar zullen niet twee, maar reeds vijf leerlingen deelenemen.
Voor Etienne De Winne, de bekende en begaafde Leeds
muzikant, betkent dit in enkel geval een stimulans in het zware
werk van leiding geven aan beginnende muzikantjes.
MARCOLE
Vele wandelaars en ééndags-touristen werden op maandag
21 juli aangenaam verrast. De jonge beiaardier Frank Deleu
bespeelde gedurende ruim één uur het zo weinig gebruikte
instrument in de toren van ons prachtig belfort. Naast mooie
improvisaties over Vlaamse volksliederen hoorden we werk
van Jef van Hoof, Staf Nees, Léon Henry en anonieme oude
muziek. Ook werd een Gige en «La Bourboise» van Couperin
ten gehore gebracht, weliswaar in transcriptie voor beiaard.
Al te vaak wordt dit instrument geassocieerd met
volksmuziek maar even dikwijls verzet de beiaardier zich
tegen deze verkeerde opvatting door specifieke beiaardcom
posities op zijn programma te plaatsen.
Het instrument waarover we
in Aalst beschikken is uiter
mate geschikt voor uitvoe
ring van oude muziek. In
1958 werden de klokken
hergoten volgens de oude
stemming of anders gezegd
de reine stemming. Dit wil ik
graag even nader verklaren.
Bij het stemmen der klokken
treedt per toon een fout op
die één achste van die toon
bedraagd. Om nu die toch te
minimaliseren wordt ze in
de nieuwe of middeltoon-
stemming verdeeld over
elke toon van het oktaafdus
ook over de chromatische
halve tonen. In de oude
stemming daarentegen is de
fout enkel over de diato
nische reeks verdeeld. Dit
heeft als rechtsstreeks ge
volg dat op een instrument
in oude stemming de chro
matische halve tonen ver
meden moeten worden. Dit
is evenwel geen dogma,
maar het houdt toch in dat
een instrument in oude
stemming, zoals dat van
Aalst, in mindere mate
geschikt is voor hedendaag
se muziek. Aanziet men dit
als een nadeel, dan kan men
als tegenargumentatie het
feit aanvoeren dat de oude
stemming een warmer
klankbeeld geeft en dat
daardoor ook een meer
historische verantwoorde
restauratie bekomen wordt.
Beroemd klokkengieter was
Geert van Wou in de 15e
eeuw en in de 17e eeuw
waren Pierre en Frangois
Hemony uit Henegouwen de
toonaangevende figuren.
Deze kunst werd vooral in
Vlaanderen en in Nederland
beoefend en was een inter
nationaal vermaarde aange
legenheid. We kunnen dus
enkel dankbaar zijn nu nog
over authentieke speeltui
gen te beschikken die een
nog steeds onderschat doch
hoogst belangrijk deel uit
maken van ons cultuurpatri
monium.
Frank Deleu wist door zijn
spel gestalte te geven aart de
noodzaak tot emancipatie
van het instrument. Vooral
in zijn improvisaties maakte
hij op dankbare wijze ge
bruik van het sprankelende
hoge register. Fijne nuan
ces werden afgewisseld met
de warme, soms ernstige
timbres van laag- en mid-
dentessituur. In Couperins
werk wist hij ons te boeien
met smaakvolle rubati.
Snelle arpeggio's werden
feilloos naar voor gebracht.
Trillers werden zeer gelijk
matig uitgevoerd en steeds
was de dynamiek mooi
afgewogen en fijn uitgeba
lanceerd. Neem dit alles bij
een interessante program
makeuze en mooi instru
ment, het betekende een
muzikaal festijn zonder
weerga.
Frank Deleu is opnieuw te
gast in Aalst op 31 augustus
waar hij op de beiaard het
praeludium zal geven tot het
eerste concert in het kader
van het festival van Vlaande
ren dat plaats heeft in de
Sint-Maartenskerk om 20.30
uur. Het betreft een dubbel
concert waarbij Kristiaan
Van Ingelgem de Mess de la
Pentecóte van Olivier Mes-
siaen brengt en waarbij het
beroemde Londense en
semble «Pro Cantione Anti-
qua werk uitvoert van Las-
sus, Byrd, Palestina en de
Morales.
Dit wordt beslist een hoog
dag in het Aalsterse muziek
leven!
André De Groeve
Wanneer er een biervaatje met platte geuze ging lekken op de
pikfeesten was er een «rap en knappe» dagbladreporter die er
onder ging liggen, tot hy «blauw» zag.
24 uur, en vrijdag telkens van 12
tot 14.30 uur.
V rijdag 1 /8
Eddy Wally. Raymond Van het
Groenewoud en Bien Servi
Donderdag 7/8
Wim De Craene, Kleptomania,
René De Witte en Jan De Wilde
Vrijdag 8/8
Walter De Buck en De Lochte
Genteheirs, Fungus
Donderdag 14/8
Cel en Fred plus strijkerskwar
tet, Francois Glorieux (in het
kader van Jong Festival van
Vlaanderen) Albion Morris Men
City Waites (Engelse hoofse
muziek). Volharding, De Garve.
Donderdag 21/8
Malicorne (Bretoense muziek)
RUM
Vrijdag 22/8
Jef Eibers, Magenta, Koen De
BruyneenTrio.
Donderdag 28/8
Zjef van Uytsel, Johan Vermin
nen, en Theo Mertens.
Voor inlichtingen:
Beursschouwburg
Tel.: 02.511.63.79
We kregen geen «vrije tribune» binnen van de onvervalste
Draeckenieren, zoals ze het op hun spoedvergadering voor
hadden. Dan maar het embleem.
beleven en genieten vgn wat
Vlaamse liedekens in de hoofd
stad. Daarnaast treden nog een
ganse schare buitenlandse ar
tiesten op. waarvan enkele in
Belgische, zoniet in Europese
première. Op de vorige Malle-
munt-en kwamen vanwege de
Franstalige pers veel woorden
vol lof voor het volstrekt nieuwe
initiatief in het kille, doodse
Brussel, al was er dan wel 'La
Libre Belgique' die blijkbaar
een tikje té jaloers was op al dat
Vlaams gedoe. Motieven dus te
over om zich te overtuigen dat
een dergelijke manifestatie, gro
tendeels gesubsidieerd door de
Nederlandse Kuituurkommis
sie, een volstrekt niet te voorbij
gaan gebeuren is waarbij de hele
Vlaamse gemeenschap te
Brussel én daarbuiten
deelgenoot is. Dagelijks trekken
zo'n 11.000 ambtenaren uit het
Aalsterse naar Brussel; reden te
meer om even een latere trein te
nemen. desnoods het ganse
gezin te laten overkomen en
de Aalsterse aanwezigheid op
het Muntplein te gaan belui
steren. Op de bühne: René De
Witte tesamen met Jan De
Wilde onder één dartel hoedje.
Deze beide jongens zullen hun
relakste en poëtische pareltjes
ten gehore brengen, tederder en
gewiekster dan ooit. René zal
menig Mallemunter doen sneu
velen met een paar van zijn
mooie vinnigste nummertjes
'Elektrisch Mieke' en 'La mer
du Nord'. En hopelijk wordt het
die donderdagnacht Jan de
Wildes 1.724ste droom zodat wij
allen kunnen meedreunen op dit
teugelloze festival. Mallemunt
wordt één droom!
Daarom: trek er eens uit naar
het Muntplein op donderdag 7
augustus vanaf 19.30!
Ziehier de Mallemunt-agenda:
(Onder voorbehoud uiteraard.
Loudon Wainwright b.v. is
donderdag 24/7 jl. niet komen
opdagen; blijkbaar was hij
hoogzwanger van één elpee.
Donderdag telkens van 19.30 tot
(Van onze verslaggever ter
plaatse)
Op de Valeriaheuvel te Sion,
honderd meter böven deze
hoofdstad van het Zwitserse
kanton Wallis, staat het oudste
bespeelbare orgel ter wereld.
Uiteraard een instrument met
een onvergelijkbare histori
sche enartistieke waarde. De
zuiver gotische stijl van het or
gelmeubel verwijst naar het
einde van de veertiende eeuw.
Vier van de acht registers date
ren eveneens uit die tijd. In de
zeventiende en achtiende
eeuw werd het orgel vergroot,
maar bij de laatste restauratie
in 1954 werd angstvallig ver
meden aan de dispositie en
zelfs de mechaniek van het or
gel iets te wijzigen, wat in onze
contreien de laatste vipg jaar
maar al te vaak gebeurd is.
Daarmee is dit instrument uit
ermate geschikt voor de
vroegste orgelmuziek tot en
met de barok.
In 1970 vatte de konservator
van het Valeriamuseum, de
heer Maurice Wenger, het ver
dienstelijke plan op ieder jaar
een internationaal festival van
het oude orgel te organiseren,
tijdens zes zaterdagnamidda
gen in de maanden juli en au
gustus. Met de jaren is dit tot
een enorm succes uitgegroeid,
met telkens verscheidene
honderden enthousiaste luiste
raars van alle nationaliteiten.
De heer Wenger nodigt voor
aanstaande organisten uit ver1
schillende landen uit en vraagt
hen liefst muziek uit eigen land
te brengen. Zo staan er dit jaar
een Spaanse, een Italiaanse
en een Japanse organist ge
programmeerd naast de we
reldberoemde Nederlander
Gustav Leonhardt en onze ei
gen stadsgenoot Kristiaan Van
Ingelgem.
Het programma dat Kristiaan
Van Ingelgem op 19 juli voor
een bomvolle kathedraal en
voor de Zwitserse radio ver
tolkte bevatte uitsluitend
Vlaamse muziek en is hier in
Sion een echte revelatie ge
worden.
Pieter Cornet, Abraham Van
den Kerckhoven, Matthias Van
den Gheyn, Dieudonné Raick
en Karei Van Helmont hebben
muziek gecomponeerd die ge
rust de vergelijking met die van
een Spaanse de Cabezon, een
Hollandse Sweelinck, een Ita
liaanse Frescobaldi of een En
gelse Byrd kan doorstaan en
die enkel in de schaduw is ge
bleven dank zij ons cultureel
minderwaardigheidscomplex.
We hadden het voorrecht
reeds een vijftal recitals in Sion
mee te maken, maar, zonder
chauvinisme gesproken, het
Vlaamse programma getuigde
van de sterkste muzikaliteit.
Eens te meer heeft Kristiaan
Van Ingelgem bewezen in alle
stijlen en op alle orgels thuis te
zijn. Hij is van internationaal
formaat. Zijn voordracht
muntte uit door fijne frasering,
boeiende ritmiek, fantasierijke
registratie en adekwaat stijlge
voel. Bovendien keken de
kranten hier vol verwachting uit
naar de creatie van zijn Octo-
tonische Suite, speciaal voor
deze gelegenheid gecompo
neerd en die een geestdriftig
applaus uitlokte.
Met weemoed dachten we in
de stemmige Valeriakerk aan
het unieke historische orgel dat
in onze Aalsterse Begijnhof
kerk staat te vervallen. Hoe
lang zal het nog duren voordat
een internationaal bekend
stadsgenoot op een Aalsters
gerestaureerd historisch orgel
Vlaamse muziek kan vertolken
voor onze eigen mensen?
L.V.d.P.
Tot zover het boeiende relaas
dat Louis Van der Paal mij liet
geworden over Van Ingelgems
optreden te Zwitserland. Te
recht wees hij op het uitzonder
lijke belang van onze eigen
Vlaamse muziek en de ver
onachtzaamde mogelijkheden
om deze ook voor eigen pu
bliek uit te voeren. In afwach
ting echter van een tegemoet
koming aan dit te verwezenlij
ken projekt kunnen we reeds
gelukkig zijn met een vijfde or
gelcyclus die Van Ingelgem
plande ter gelegenheid van het
internationaal Albert Schweit-
zerjaar 1975. De data werden
vastgesteld op 7,14, 18, en 21
september in de Sint-
Maartenskerk te Aalst. Naast
de organisator zijn Bram Be-
eckman en Jean-Paul Imbert
de uitvoerende kunstenaars.
We kennen de Nederlander en
de Fransman reeds uit voor
gaande cycli en raden de men
sen die nog geen kennis heb
ben genomen van hun speci
fieke interpretatievermogens
ten zeerste aan deze gelegen
heid te baat te nemen. Zodra
we beschikken over voldoende
informatie zullen deze manifes
taties uitvoerig belicht worden
in dit blad.
André De Groeve
Het olijke Brussel van weleer is op sterven na dood. Te Brussel, eens
hét epicentrum van spontaan volksvermaak getuige de nog
overbekende Zuidkermis in wijken en op pleinen, werd de homo
ludens stilaan verdrongen door de homo economicius.
Te Brussel wordt je woonst a.h.w. voor je neus platgewalst en cleane,
steriele, roestrbruine kantoorblokken worden in de plaats ervan
neergezet. Maar Brussel is nog nét geen Manhattan, er is nog leven...
er wordt nog feest gevierd. En hoe!
Een brouwsel van hoge gisting
stijgt dit jaar ten vierde male
naar de Brusselse wolken:
Mallemunt '75, een gratisvoor-
niks muziekfestival op het
Muntplein, in organisatie bij de
Beursschouwburg, die als
nieuwe opdracht meekreeg een
zgn. «externe animatie» te gaan
voeren ën dit naar de Brusselse
bevolking toegespits.
In de volksbuurten die totnogtoe
gespaard bleven van de sloop
woede van de al te dolle
technokraten leven er nog een
niet onbelangrijk aantal
«Vlaams-Brusselse autoch
tonen». Daarom dient hier een
kultuurbeleid gevoero die kan
inpikken op het dagelijks leven
van deze Brusseleirs en van
daaruit een kuituur opbouwen.
Een beleid, a-politiekgericht,
een aanwezigheid met bijzon
dere aandacht op de entourage,
de sfeer, toffe muziek. Zolang we
niet begrijpen waarom een
«Vloms»-sprekend Brussels
Madammeke haar hond aan-
ment-en kwamen vanwege de
nergens...
Mallemunt nu, zet deze op
dracht verder maar dan voor een
ander publiek; Mallemunt zet
op een non-agressieve en ludieke
manier de poorten open voor het
