«ON A FARM IN CANADA....»
EN NA 25 JAAR TERUG TE AALST
OPGRAVINGEN TE AFFLIGEM
2*
KULTUURKALENDER
20 - 8-8-75 - De Voorpost
MEVROUW MARIE VAN BOVEN - GHIJSELS (84):
Begin deze eeuw vertrokken vanuit de industrieel zwakke
streken in Ierland, Nederland en Vlaanderen duizenden werk
lozen als emigrant naar de overzeese gebieden.
Echte pioniers of goudzoekers kon je die mensen nog moei
lijk noemen, maar dergelijke onderneming bleef toch wel
avontuurlijk. Alles vaarwel zeggen, een lange boortreis en
dan aankomen in Kalifornië, Florida of de meer noordelijke
gebieden van Kanada, daar waar «de dollars op de bomen
groeiden...»
Zo ook vertrok op een mooie
dag, de zoon van mevrouw
Ghijsels om zijn geluk te be
proeven. Als alternatief goud
mijntje, richtte hij een tabak
splantage op.
Mary, die toen nog Marie
heette vertrok jaren later, nl. op
29 juni 1949, samen met haar
man naarTillsonburg, Ontario.
Gedurende een drietal jaren
deelden ze het farmersleven
van hun zoon, die zich later op
een kleinere farm vestigde,
gedurende enkele jaren school
liep en zich specialiseerde in
motoren.
Als tabakskweker begonnen, is
hij nu meestergast voor een be
langrijke firma. Mary zelf, trok
naar de stad en werkte gedu
rende ongeveer tien jaar in een
hospitaal. De laatste zeven ja
ren werd haar man in een sana
torium opgenomen en zo bleef
ze als 59-jarige vertrokken, tot
haar zeventig aktief.
Deze tegenslag, heeft mevr.
Ghijsels toch niet ontmoedigd.
Haar man ontving prima zor
gen en haar vrije dagen mocht
ze samen met hem in het sana
torium doorbrengen. Toen ze
als gepensioneerde alleen
kwam te staan, nodigde de Be
lgische konsul haar uit om zijn
gehandikapte dame gezel
schap te houden
IK BLIJF «GINDER»
In 1968 vond Mary het wel
even tijd voor een welver
diende vakantie op het Euro
pese vasteland. Dat betekende
echter geenszins haar terug
komst. Toen ze het er hier even
van had genomen, keerde ze
terug en als gepensioneerde
betrekt ze nu een flat speciaal
opgetrokken door de Ontario
Housing Company, voor be
jaarden die zich nog vlot kun
nen behelpen. Want, mevr.
Ghijsels ziet er met haar84 nog
echt kranig uit. En al is ze te
vreden weer eens bij haarfami-
lie op bezoek te kunnen ko
men, verklaart ze toch ronduit:
«Ik ben ginder heel graag, en
zou nooit meer willen terugko
men, toch niet naar Aalst»
We voelen even ons chauvinis
tisch hart geschokt, maar
mevr. Ghijsels vervolledigt: De
straten en voetpaden zijn hier
bijvoorbeeld veel te smal, gin
der is het voor een bejaarde
veiliger wandelen.»
EEN LAND VAN BELOFTE?
De levensstandaard ligt natuur
lijk een heel stuk hoger dan-
hier, hoewel anderzijds som
mige produkten in vergelijking,
ontzettend duur werden. Toch
lijkt Kanada een aangenaam
land, ondanks de harde winters
en de vaste zomers, vind je het
hele jaar door een grote diver
siteit aan geïmporteerde voe
dingswaren. Wat het sociale
stelsel betreft, lijkt dit in tegen
stelling tot de States, het Belgi
sche te evenaren.
Wel zijn er enkele fundamen
tele verschilpunten. Zo leeft de
doorsnee Kanadees (of gena-
tionalisserde immigrant) van
de ene dag op den andere.
Slechts weinigen zien de be
hoefte om zich werkelijk een
groot vermogen te vergaren en
dan te rentenieren. Maar ver
volgt haar thuisgebleven
schoonzoon, de h. De Pels-
maeker, Kanada is ook niet
meer het land, waar de dollars
voor het grijpen liggen. Even
als bij ons, steeg het werke
loosheidscijfer merkelijk, kor
tom voor hem, geen argumen
ten om het voorbeeld van zijn
familie te volgen.
Ontspannings- en kultureel le
ven zijn ook praktisch onbes
taande, en zoiets moet een
echte Aalstenaar die minstens
lid is van vijf verenigingen en er
toch zeker drie stamcafés op
nahoudt wel onaangenaam in
de oren klinken. We weten nu
niet of dit ook voor de h. De.
Pelsmaeker geldt maar wijzelf
zijn er niet vreemd aan.
In Tillsonburg is het vanaf 's
middags enkel in de hotels
mogelijk om een biertje te
snoepen. Voor de rest ben je
aangewezen op theehuisjes en
milkbars, of moet je je tevreden
stellen met het mooie land
schap en de scherpe bosgeu
ren.
Trouwens ook 's avonds kan
men enkel in de schaarse ho
telbars terecht. Wel erkent Mr.
De Pelsmaeker dat de tabak
splanters de wettige opvolgers
blijven van hun voorouders, de
geïmmigreerde Vlamingen blij
ken inderdaad uit te blinken in
het doorspoelen van gerstenat.
Al lijkt het een detail,"het dunkt
me dat de mensen ginder meer
zin hebben om de zaken prak
tisch aan te pakken en soms
minder chi-chi maken dan wij.
In een bar, behoeft de gargon
bijvoorbeeld geen tien keer
voor hetzelfde gezelschap
naar de toog te snellen.
Hij vult gewoonweg een hele
rolwagen met glazen bier en
gaat de tafeltjes rond. Wie
drinken wil legt geld op tafel en
maakt zijn bestelling over. De
gargon bedient en betaalt zich
zelf zolang men wisselgeld op
tafel laat liggen komt ie bij elke
Mevr. Marie Van Boven - Ghijsels (84) in,gezelschap van haar doch
ter Mevr. De Pelsmaeker - Van Boven Camilla (53) haar kleindochter
mevr. Spaenhoven - De Pelsmaeker Godelieve (25 j.) en achterklein
kind Veerle Spaenhoven 3,5 jaar oud. (Ib)
café-ronde iets bestellen.
Maar belangrijker, blijft toch het
volledig gebrek aan kulturele
verenigingen. Wel heb je de
gekende Belgium-klubs, waar
sinds jaren de geïmmigreerde
families, elkaar treffen. Toch
blijft ook in deze klubs de
strenge alkoholwet strikt toe
gepast. Pas sinds kort mogen
minderjarigen ouder dan 18
jaar een drankgelegenheid
binnen, en in sommige hotels
bestaan er afgescheiden ruim
ten voor mannelijke en vrouwe
lijke bezoekers met deze toe
geving dat een man zich wel bij
een vrouwelijk gezelschap
mag voegen om zijn steak
champignon naar binnen te
gaan werken.
Nu al deze maatregelen be
hoeven ons wel niet te venwon
deren als je weet uit welk alle
gaartje de allereerste geïmpor
teerde bewoners van Amerika
bestonden. Strenge maatrege
len op gebied van hygiëne wa
ren rond de eeuwwisseling,
beslist geen overdreven luxe.
Maar nu lapt de jeugd die ver
ouderde janboel lustig aan
haar laars (of indische sanda
len). Zeker geholpen door
deze strenge en strikt toege
paste alkoholwetgeving, «hok
ken» zo zegt de h. De Pels
maeker, deze jongelui bijeen
en drinken de illegaal ver
voerde whisky ergens klandes-
tien uit terwijl in deze middens
ook hasj wordt verbruikt.
Maar wat droom je jezelf voor,
enkel in de scholen bestaan er
jeugdklubs en ook daar blijft
voor de drie maal zessers een
pintje taboe. Legio aan de
Britse situatie, verenigen de
jongeren zichzelf en zo ver
breekt men stelselmatig het
kontakt onder de generaties.
Je kan gerust stellen dat de
New Style algemeen wordt
aangenomen. Eens bakvisleef
tijd ontgroeit, stellen de jonge
ren zich onafhankelijk van thuis
op. Het mooie Kanadese
voorbeeld volgend, maar dan
met wat minder kontent (voor
verslaafden nog enkel watshit)
werken er freaks onder hen.
Deze lopen enkele weken van
huis weg tot hun centjes op zijn
ze trouwplannen krijgen of de
auto van paps beginnen te
missen.
Maar zeker is dat de razzia's
van de politie, aan deze hele
situatie niet veranderen. Ten
slotte mag men ook niet verge
ten dat het grootste deel van
het kulturele leven, wat muziek
betreft zeker, zich in deze mid
dens afspeelt, en op dit gebi.ed
het platteland weinig te bieden
heeft.
Voor de tabaksoogsten of deze
van maïs en tomaten wordt
reeds sinds vele jaren beroep
gedaan op Europese studen
ten. Weinige jonge Kanadezen
voelen zich daar toe aange
trokken.
Maar ten slotte heb je in Ka
nada ook nog een kleine min
derheid van niet verdreven of
uitgeroeide, autochtone bewo
ners. Sommigen onder hen
hebben zich nooit aangepast.
Zo bestaat er nog een sekte
van zachte jongens en meisjes
die vooral om hun eerlijkheid
bekend staan en enkel van de
landbouw leven. Wanneer je bij
hen bijvoorbeeld kersen koopt;
verwijderen ze de steeltjes zo
dat je geen verlies hebt op je
kilootje.
O ja, en dan zijn er nog enkele
reservaten waar ten behoeve
van gekke toeristen, de wijze
tovenaar nog eens zijn pluimen
op het hoofd zet voor de enkele
dollars van een of andere za
kenman met vakantie die «zijn
kleurenfilm (met klank) van het
jaar aan het draaien is»...
Lieven Matthieu
Opgravingen zij «in» in de streek van Aalst en elders. Te
Moorsel zoekt men ijverig in de omgeving van het «Hof
Texel» en te Aflligem had onlangs een geslaagd archeolo
gisch werkkamp plaats door vrijwilligers onder leiding van
Heemkunde-Kringen en Geschiedkundige Verenigingen.
..-I?
_;:-3
IN 1974
Ondanks het weinig gunstig
weer met die fameuze zomer
en verregende herfst, werd
praktisch elke zaterdag ge
werkt en ontdekte men spoe
dig, op kleinere of grotere diep
te. overblijfselen van muren en
fundamenten waarvan het be
staan wel werd vermoed via
oude plannen en gravures
maar die toch sterk van de
vermeend gekende gegevens
bleken af te wijken. Daartussen
vond men een haast onover
zichtelijk geheel van scherven
aarde- en glaswerk waaruit
men soms volledige kruiken
wist samen te stellen. De aan
wezigheid van bepaalde soor
ten aardewerk liet reeds inte
ressante konklusies toe in ver
band met de eigen aktiviteit en
de betrekkingen van de abdij
met de buitenwereld.
1975
Dit jaar hebben de opgravers
zich vooral toegelegd op de
studie van de oude abdijge
bouwen. Tevens hebben ze
andere opgravingen rond ab
dijen bezocht en hebben ze de
voorhanden zijnde gegevens
zeer nauwkeurig geklasseerd
om nog met meer kennis van
zaken een nieuwe onderzoek
speriode te kunnen beginnen.
WERKKAMP
Zo rijpte het plan een oudheid
kundig werkkamp te organise
ren van zaterdag 19 tot en met
zaterdag 26 juli. Mensen wer
den gezocht die zich totaal on
baatzuchtig en met grote voor
zichtigheid gedurende een
week wilden inzetten voor de
opgraafwerkzaamheid
Niet minder dan 25, vooral
jonge mensen, beantwoorden
die oproep en werkten in onder
linge voorbeeldige verstand
houding.
Vooral mensen met een histo
rische knobbel voelden zich fel
aangetrokken, toonden hun
uitermate grote leergierigheid
en smaakten een gemeen
schappelijke voldoening bij
elke nieuwe vondst.
Ook een ploeg van de TV, afde
ling Schooltelevisie, kwam ter
plaats en maakte een hele
reeks opnamen voor latere uit
zending.
RESULTATEN
«Merwaardige vondsten» heeft
men tot hiertoe nog niet ge
daan. Geen beeldjes, geen
kunstvoorwerpen, geen schat
ten! Daarentegen wel enorme
hoeveelheden scherven van al
lerlei soort.
Daarenboven stellen de ont
dekte fundamenten ons steeds
voor nieuwe problemen. Gedu
rende de werkweek stootte
men immers op de machtige
fundamenten die architekt De-
wez juist vóór de Franse Om
wenteling had laten aanleg
gen. Muren die kunnen dateren
Welke letters, op welke muren? (jm)
Toch al heel wat resten gevonden, (jm)
uit de 12e eeuw werden ont
dekt en ook hier en daar skelet
ten en grafstenen.
Juist omdat het labirinth van
fundamenten en muren zo
overzichtelijk is blijft het werk
zo boeiend. Wat zal het wor
den? Gedacht wordt reeds dat
het werkelijke Affligem anders
en groter is geweest dan be
staande gravures laten veron
derstellen
TENTOONSTELLING
Gehoopt wordt binnen afzien
bare tijd de resultaten van deze
opgravingen blijvend te kun
nen exposeren in een museum
aan de binnenkant van de ab
dijhoeve.
Intussen kan men op zondag,
rond 16 u., onder begeleiding,
reeds een bezoek brengen aan
de opgravingen.
Ook op zaterdag, tussen 10 en
16 u., kan men de opgravingen
bezoeken en wordt door een lid
van het team uitleg verstrekt.
In 1976, tijdens de augustus
maand, volgt dan een tentoon
stelling met de resultaten van
twee jaar onderzoek.
In een passend kader van het
Kultureel Centrum zal dan een
indrukwekkende hoeveelheid
materiaal gepresenteerd wor
den samen met oude plannen
en gravures. l H
VRIJDAG 8 AUGUSTUS
AFFLIGEM
20 uur: Vooropening tentoonstelling «Kunst uit Polen» in Kul
tureel Centrum met inleiding van prof. Frans Vyncke. De ten
toonstelling is open op zaterdagen van 14 30 tot 20 uur en op
zondagen (ook 15 augustus) van 11 tot 13 uur en van 14.30
uur tot 20 uur Open tot 24 augustus.
ZONDAG 10 AUGUSTUS:
AALST:
21 uur: in CSV, Wellekensstraat45, zondagavondfilm van de
lach met Asterix en Cleopatra.
ONBEKENDE POEZIE
IS ONBEMINDE POËZIE
Poëzie is niet bepaald de meest populaire kunstvorm. Deson
danks zijn er vermoedelijk tientallen jonge en minder jonge
mensen die er de muze van opvrijen. De meeste onder hen
zullen echter nooit de erkenning vinden die ze met enkele van
hun gedichten verdienen. De oorzaken hiervan zijn veelvuldig.
Slechts weinigen kunnen voldoende waardevol materiaal bij
een schrijven om zonder blozen aan te kloppen bij een of
ander uitgever. Het is dichtvorm gestalte geven van strikt
persoonlijke gevoelens of ervaringen mondt bovendien vrij
vlug uit in een weinig kommeraëel aantrekkelijk wordt. Er zijn
nog heel wat andere redenen, maar goed, vele prachtige
werkjes verdwijnen aldus in de wereld der huisarchieven.
Hierbij aansluitend doet de redaktie een oproep aan elke lieve
en minder lieve lezer: grabbel als een verbeten politiehond op
de bodem van de lade, zoek er de produktjes van je schrijver
stalenten uit, stuur er ons enkele van op en wact tot je de
zwoele stem van één onzer redaktiesekretaressen aan de
telefoon hoort. Wij nemen dus kontakt op met u en bieden u de
publikatiekansen die je misschien nietdirekt naar de volgende
nacht van de pozie zullen brengen, maar dan toch zeker het
publiek van vader, moeder en de kanariepiet zullen uitbreiden.
Van goede intenties wel voorzien wacht de redaktie ongedul
dig op de eerste reakties!.
Redaktie-adres: De Voorpost, Pontstraat, 64, 9300 - Aalst.
Tel. 053-70.41.19.
De wereld van slakkenhuizen en lieve
vrouwebeesten: het gedichtenboekje van
Roger Vonck.
Een rare vogel: Roger Vonck. Raar, zelfs in de betekenis van
mooi met het rond brilletje dat zijn dichtersneus siert. Vreemd
bovendien, met z'n geslotenheid en soms gemaakte schuter-
heid. Alleszins iemand die zich, net als zovele anderen, in een
hopeloos zoeken naar integratie in de voor hem knotsgekke
wereld konstitueel niet in staat schijnt gelukkig te zijn.
Aldus in z'n gedichten: rijpe vruchten achteraan in de tuin uit
de poëzieboom geplukt. Een tuintje waar de bok en het schaap
zich onwel snoemen aan de sappigste, moeilijk verteerbare
njmpjesvruchten. Dit journalistiek bokkesprongetje laat ons
toe neer te ploffen in de beeldrijke wereld van hinderende
kommunikatiestoornissen waarin zijn werk wortek kan schie
ten.
-Van morgen werd ik wakker door het blaten van een schaap
in de schuur naast de mijn.
De boer en ik speelden wat, benhuur.
Ik spurt door heel 't konijnenhok en ontsnap aldus met de langste
gaap. -
Uit «Cupido bij de politie»
En zo zou ik nog uren verder kunnen gaan zou iemand anders
in zijn plaats zeggen. Een hele Voorpost vol gewaagt hier
iemand te zeggen maar wij weten dat de vogelpikkiub «De
Flierefluiters» wat verder in dit blad aan de beurt zijn. Daarom
vissen wij lukraak twee werkjes uit de stapel paperassen naast
ons «Trein»: een bizaar spoorwegtarereel en tot slot het inti
mistische «Dan ben ik voor niets geboren». Dat zal Roger
Vonck wel niet zijn!
TREIN
een geluid slingert door m'n hersens
en ik merk: alles wat ik vroeger ben geweest ligt als ijs in een glas
immens opgestapelde feiten
en ik luister naar het tikketitk
de vrouw naast het venster die r
die er nog wel hij wou staan
maar het niet meer kan
ze wil dood zijn.
r de kootjes kijkt
het meisje naast mij die een tandeloze mond is geworden
me niets meer te vertellen heeft
enkel nog te bijten.
de man
die een mondeloze tand blijkt te zijn geworden
die ligt te sudderen in eeuwen rnelacholie
van bang zijn voor een kindergezicht in z'n droom
die als een hondje loopt en als een hondje met me wou vrijen.
de begrafenis ondernemer op de andere bank
die zich een oor afsnijdt
zodat het ganse kompartiment onderloopt met bloed
en ik zelf dan
een wolkje op een bank onder het bagagenet
dat dreigt uit te regenen
zodat alles onderloopt
ook de overige komparlimenten
«DAN BEN IK NIET
VOOR NIETS GEBOREN»
als ik eindelijk val
en zachtjes naar beneden zweef
als de wind me draagt
I en de zuidwind en de westwind met me wandelen gaat
I joelend spelen gaat
I als kinderen naar me kijken
j en gieren van de pret
I me willen grijpen, onbegrijpend
I als ik de sterren zie
I en langzaam naar de hejde zweef
I en daar dan bruin en rottend jou m'n leven geef
I en hen ik niet voor niets geboren
I misschien...
i Tot daar ons kijkje in het werk van Roger Vonck. We zijn stellig
overtuigd van z'n kunnen, wensen hem veel sukses toe en
I zoeken naar de machinetoets waar een punt op staat.
R. De Witte
L.
