Weekblad van Dender- Durme - en Scheldestreek ilbert] SCHIM VAN MONUMENTENJAAR TE AALST ZWUBTop KLEDINGCENTRUMi! OPNIEUW POGING TOT SCHENDING WELLEMEERSEN HET PAARTJE EN HET PEUKJE 5* SBLS De Voorpost DONDERDAG 14 AUGUSTUS 28" JAARGANG NR. 32 - 16 F EEN UITGAVE VAN NOG 10 DAGEN OPGERUIMDE PRIJZEN KINDERKLEDING GROTE AFSLAG DRUKKERIJ-UITGEVERIJ A. DE CUYPER- ROBBERECHT pvba Verantwoordelijke uitgever: A. DE CUYPER PCR. 115692 (De Cuyper) Bureau: Pontstraat 64 - Aalst 053-70.41.19 Jaarabonnement 750 F Halfjaar 375 F Trimester 190 F HERENBROEKEN 550-650-799 KLEEDJES- ENSEMBELS 99-200-300-500 700- 900 HERENKOSTUUMS 2900-3500-3900 PRIVE-INITIATIEF WINT HET VAN OVERHEIDSBELEID 1975, dat plechtig uitgeroepen werd als jaar voor Monumentenzorg, heeft reeds heel wat stadsinwoners gesensibiliseerd voor dit voor naam aspekt van ons leefmilieu. Het privé-initiatief heeft reeds een grote verwezenlijking op haar aktief, de restauratie van de oude ge vels en van de kerk van het Sint-Jozefskollege in de Pontstraat. Dit werk, buitengewoon geslaagd, werd reeds van alle kanten geloofd en geprezen. Het verwondert dan ook niemand dat de Kommissie in de schoot van het verbond van Heemkundige Kringen in Oost- Vlaanderen beslist heeft deze restauraties te huldigen en te bekronen. In oktober zal deze huldiging plaats hebben te Gent. Het aandeel van de overheid daarentegen valt eerder mager uit. Wel werd het beeld houwwerk «Sint-Begga beschermt een begijn», werk van beeldhou wer Wery, overgebracht van het kerkhof, waar het prijkte op het graf van de grootjuffer Van der Straeten, naar het pleintje voor de Begijn hofkerk, waar het een enig kader vormt met de kerk en de huizen van het oud-begijnhof. Op de terreinen eigendom van de heer Schouppe uit Denderleeuw, werd vorige week dinsdag 5 augustus begonnen met het graven van een visvijver. Het bewuste terrein ligt midden de «grote* Wellemeersen dat opgetekend staat als natuur- en reservaatgebied. Dit betekende ook de vierde schending in korte tijd. Door natuurliefhebbers verwittigd, kwamen de diensten van Stedebouw echter reeds de volgende dag tussen, zodat de werken meteen werden stopgezet, niet nadat naar alle waarschijnlijkheid er even wat gebakkeleid werd. De werkgroep Raldes, reeds meermaals in het verweer voor het behoud van de Wellemeersen. feliciteert de verantwoordelijkeoverheid voor het kordate optreden. Mindergelukkig is de Werkgroep Leefmilieu-Aalst met de hernieuwde aanbesteding voor de sanering van de Osbroek. Saneringswerken in de Osbroek betekenen immers onvermijde lijk een schending van dit ongerept natuurgebied. Smoorverliefd waren ze. zoals ze daar door het bos wan delden. De hittegolf in hun hart leek niet te temperen, zo'n zomer zindert immers maar ééns door je lijf. «Op de heide bloeit...», zong zij en hij riep dat het Erika Heette. Ze staken er nog eentje op. Zorgeloos. Toen laaiden de passies pas voorgoed op, wonderlijk ei genlijk. Razend snel gloeide de hitte uit tot ver in het ronde, houtvuur knetterde, takken werden toortsen en het bos een rode. rokende vlek van verdriet. Zo is t misschien ook in Noord-Duitslano opgewalmd: een paartje, een peukje, een vuurzee. De onvoorzichtigheid is de moeder van de liefde en s zomers steken we zeker niet zo nauw. En als vrijen op de heide al niet meer mag, waar moeten we dan wel met onze hartstochten heen? Het zal ons overigens niet overkomen, de Oostvlaamse bossen zijn uiterst dun gezaaid en Kempen, Zoniënwoud en Lüne- burgertieide te ver weg om ons zorgen te maken Laat ze dus maar blussen ginds, het raakt onze kouwe kleren niet dat ze daar legertanks en helikopters opgetrommeld heb ben. En toch Terwijl wij plichtsbewust en brandschoon de (dure) peukjes in de asbak doven, razen vreemde vliegtuigen rakelings langs ons luchtruim. Tonnen water, de nieuwe munitie, dragen de Fransen naar de Germanen aan. De oorlogen van toen zijn allang uitgewoed en alleen de heide smeult nog na. Vroeger brandden ze mekaars eigenheid plat. het krijgsvolk van toen speelt nu pompier Het doet. zelfs in de benauwde, kilometerslange rooksliert die ons vanop het televisiescherm toehoest, verfrissend ontwape nend aan, Duitsland en Frankrijk die, omwille van een peukje, de ingewortelde argwaan voor mekaar overwin nen. Eendrachtig watersproeiend. Oók een paartje. Een krachtdadig spel zonder grenzen, maar dan echt, wordt daar tussen hunnebedden en goudgele brem, in één van de verrukkelijkste Europese natuurgebieden, opge voerd. Ettelijke duizenden hektaren brandbos gaan ze te lijf, onder hun hoede zijn ettelijke duizenden mensen in de weer om een nóg grotere katastrofe te voorkomen. Straks wordt er verder moeizaam in toppen gekonfereerd over de Europese landbouwprijzen, gebakkeleid over waarom de ene wél en de andeie met van de Nato weten wil. Want aan tafel gaat de eensgezindheid veel makkelij ker dan in 't bos in ro^k op. Wouter Vloebergh ONDERHOUD Stilaan wordt het tijd, dat het tot privé-personen én de openbare instanties door dringt, dat een monument dat geklasseerd werd door de Kommissie van Monu menten en Landschappen, gedurig en gestadig moet onderhouden worden en dat men met de kleine on- derfioudsreparaties niet mag wachten op het oor deel en de goedkeuring van die traag werkende Kom missie. Op grond van dit principe werden nu eindelijk de «boompjes», die in de dakgoot van het belfort groeiden", weggenomen. Helaas, ze schieten terug op. De kapotte ruiten wach ten nog steeds op herstel. AFWERKING Het standbeeld van de H. Johannes Nepomucenus, dat op een andere plaats opgericht werd op de Houtmarkt, wacht al jaren op zijn volledige restauratie. De binnenkoer van het oud-gasthuis wacht nog steeds op zijn afwerking. Het is nog eens goed de aandacht te trekken van de stadsoverheid op het uit stekend plan van «De Ver eniging voor Aalsters Kul- tuurschoon» (V.V.A.K.), om het oud huis «De Stadt Ant- De stadhuisgevel, zonder kommentaar.(jm) werpen», dat nu eindelijk geklasseerd werd, alsook de oude gevel van het oud-kapuöjnenklooster aan de Graanmarkt, over te brengen naar het oud gasthuis om daar een vuile lelijke gevel van de negen tiende eeuw te vervanc m, en aldus het prachtii ;te geheel te vormen van i jr- gerlijke architektuur, dat ooit bestaan heeft. mensen van die gemeen schap, het moet een welbe paalde rol te vervullen heb ben. Het moet een groei ende levensfunktie krijgen en zodoende zal het een in tegrerend deel vormen van het leven van de gemeen schap. Het zal zodanig ge- projekteerd worden in het leefmilieu, zodat men het er niet meer uit wegdenken kan, zodat het aan een le vensnoodzakelijkheid be antwoordt. ROEPEN OM HERSTEL Het Hotel van Langenhove, vooral de prachtige voor deur ervan, in de Kapelle- straat, roept al verschei dene jaren om herstel. Ons belfort roept om een drin gende restauratie. De begijnhofkerk, nu ook geklasseerd, heeft drin gend kleine herstellingen nodig, vooraleer met de ei genlijke restauratie van wal kan gestoken worden. Men is druk bezig met de dos siers klaarte maken. Dit al les vraagt zeker een tweetal jaar werk om de administra tieve rompslomp te door worstelen. De begijnhofmuur, langs de zijde van de Houtmarkt, dient ook hersteld te wor den en in zijn vroegere staat gebracht door -de bouw maatschappij die voor haar werken een bres in de muur aanbracht. Tegen die muur aan zou het goed zijn de grafstenen, die zich in het voorportaal van de begijn hofkerk en in de tweede sa- kristij bevinden, aan te brengen. Zo worden ze voor verdere slijtage be hoed en wordt een aanvang gemaakt van een «stenen museum». Lees door blz. 20 -iÖfS»- -5^1^ ar Een gebouw, waarvan men het bestaan wil blijven ver zekeren, moet opgenomen worden in het leven van de ©P Door de zorgen van het stadsbestuur werd het beeld van de «H. Begga voor de begijnhofkerk geplaa\st.(jm) In de begijnhofmuur werd een bres geslagen en tot op heden niet gedicht.(jm)

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1975 | | pagina 1