Weekblad van Dender-
Durme - en
Scheldestreek
ilbert]
SCHIM VAN MONUMENTENJAAR TE AALST
ZWUBTop
KLEDINGCENTRUMi!
OPNIEUW POGING TOT
SCHENDING
WELLEMEERSEN
HET PAARTJE
EN HET PEUKJE
5*
SBLS
De Voorpost
DONDERDAG 14 AUGUSTUS 28" JAARGANG NR. 32 - 16 F
EEN UITGAVE VAN NOG 10 DAGEN
OPGERUIMDE PRIJZEN
KINDERKLEDING
GROTE AFSLAG
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPER-
ROBBERECHT pvba
Verantwoordelijke uitgever:
A. DE CUYPER
PCR. 115692 (De Cuyper)
Bureau:
Pontstraat 64 - Aalst
053-70.41.19
Jaarabonnement 750 F
Halfjaar 375 F
Trimester 190 F
HERENBROEKEN
550-650-799 KLEEDJES-
ENSEMBELS
99-200-300-500
700- 900
HERENKOSTUUMS
2900-3500-3900
PRIVE-INITIATIEF WINT HET VAN OVERHEIDSBELEID
1975, dat plechtig uitgeroepen werd als jaar voor Monumentenzorg,
heeft reeds heel wat stadsinwoners gesensibiliseerd voor dit voor
naam aspekt van ons leefmilieu. Het privé-initiatief heeft reeds een
grote verwezenlijking op haar aktief, de restauratie van de oude ge
vels en van de kerk van het Sint-Jozefskollege in de Pontstraat. Dit
werk, buitengewoon geslaagd, werd reeds van alle kanten geloofd en
geprezen. Het verwondert dan ook niemand dat de Kommissie in de
schoot van het verbond van Heemkundige Kringen in Oost-
Vlaanderen beslist heeft deze restauraties te huldigen en te bekronen.
In oktober zal deze huldiging plaats hebben te Gent. Het aandeel van
de overheid daarentegen valt eerder mager uit. Wel werd het beeld
houwwerk «Sint-Begga beschermt een begijn», werk van beeldhou
wer Wery, overgebracht van het kerkhof, waar het prijkte op het graf
van de grootjuffer Van der Straeten, naar het pleintje voor de Begijn
hofkerk, waar het een enig kader vormt met de kerk en de huizen van
het oud-begijnhof.
Op de terreinen eigendom van de heer Schouppe uit
Denderleeuw, werd vorige week dinsdag 5 augustus begonnen
met het graven van een visvijver. Het bewuste terrein ligt midden
de «grote* Wellemeersen dat opgetekend staat als natuur- en
reservaatgebied. Dit betekende ook de vierde schending in korte
tijd. Door natuurliefhebbers verwittigd, kwamen de diensten van
Stedebouw echter reeds de volgende dag tussen, zodat de werken
meteen werden stopgezet, niet nadat naar alle waarschijnlijkheid
er even wat gebakkeleid werd. De werkgroep Raldes, reeds
meermaals in het verweer voor het behoud van de Wellemeersen.
feliciteert de verantwoordelijkeoverheid voor het kordate
optreden. Mindergelukkig is de Werkgroep Leefmilieu-Aalst met
de hernieuwde aanbesteding voor de sanering van de Osbroek.
Saneringswerken in de Osbroek betekenen immers onvermijde
lijk een schending van dit ongerept natuurgebied.
Smoorverliefd waren ze. zoals ze daar door het bos wan
delden. De hittegolf in hun hart leek niet te temperen, zo'n
zomer zindert immers maar ééns door je lijf. «Op de heide
bloeit...», zong zij en hij riep dat het Erika Heette. Ze staken
er nog eentje op. Zorgeloos.
Toen laaiden de passies pas voorgoed op, wonderlijk ei
genlijk. Razend snel gloeide de hitte uit tot ver in het ronde,
houtvuur knetterde, takken werden toortsen en het bos een
rode. rokende vlek van verdriet.
Zo is t misschien ook in Noord-Duitslano opgewalmd: een
paartje, een peukje, een vuurzee. De onvoorzichtigheid is
de moeder van de liefde en s zomers steken we zeker niet
zo nauw. En als vrijen op de heide al niet meer mag, waar
moeten we dan wel met onze hartstochten heen? Het zal
ons overigens niet overkomen, de Oostvlaamse bossen
zijn uiterst dun gezaaid en Kempen, Zoniënwoud en Lüne-
burgertieide te ver weg om ons zorgen te maken Laat ze
dus maar blussen ginds, het raakt onze kouwe kleren niet
dat ze daar legertanks en helikopters opgetrommeld heb
ben.
En toch Terwijl wij plichtsbewust en brandschoon de (dure)
peukjes in de asbak doven, razen vreemde vliegtuigen
rakelings langs ons luchtruim. Tonnen water, de nieuwe
munitie, dragen de Fransen naar de Germanen aan. De
oorlogen van toen zijn allang uitgewoed en alleen de heide
smeult nog na. Vroeger brandden ze mekaars eigenheid
plat. het krijgsvolk van toen speelt nu pompier Het doet.
zelfs in de benauwde, kilometerslange rooksliert die ons
vanop het televisiescherm toehoest, verfrissend ontwape
nend aan, Duitsland en Frankrijk die, omwille van een
peukje, de ingewortelde argwaan voor mekaar overwin
nen. Eendrachtig watersproeiend. Oók een paartje.
Een krachtdadig spel zonder grenzen, maar dan echt,
wordt daar tussen hunnebedden en goudgele brem, in één
van de verrukkelijkste Europese natuurgebieden, opge
voerd. Ettelijke duizenden hektaren brandbos gaan ze te
lijf, onder hun hoede zijn ettelijke duizenden mensen in de
weer om een nóg grotere katastrofe te voorkomen.
Straks wordt er verder moeizaam in toppen gekonfereerd
over de Europese landbouwprijzen, gebakkeleid over
waarom de ene wél en de andeie met van de Nato weten
wil. Want aan tafel gaat de eensgezindheid veel makkelij
ker dan in 't bos in ro^k op.
Wouter Vloebergh
ONDERHOUD
Stilaan wordt het tijd, dat het
tot privé-personen én de
openbare instanties door
dringt, dat een monument
dat geklasseerd werd door
de Kommissie van Monu
menten en Landschappen,
gedurig en gestadig moet
onderhouden worden en
dat men met de kleine on-
derfioudsreparaties niet
mag wachten op het oor
deel en de goedkeuring van
die traag werkende Kom
missie. Op grond van dit
principe werden nu eindelijk
de «boompjes», die in de
dakgoot van het belfort
groeiden", weggenomen.
Helaas, ze schieten terug
op. De kapotte ruiten wach
ten nog steeds op herstel.
AFWERKING
Het standbeeld van de H.
Johannes Nepomucenus,
dat op een andere plaats
opgericht werd op de
Houtmarkt, wacht al jaren
op zijn volledige restauratie.
De binnenkoer van het
oud-gasthuis wacht nog
steeds op zijn afwerking.
Het is nog eens goed de
aandacht te trekken van de
stadsoverheid op het uit
stekend plan van «De Ver
eniging voor Aalsters Kul-
tuurschoon» (V.V.A.K.), om
het oud huis «De Stadt Ant-
De stadhuisgevel, zonder kommentaar.(jm)
werpen», dat nu eindelijk
geklasseerd werd, alsook
de oude gevel van het
oud-kapuöjnenklooster
aan de Graanmarkt, over te
brengen naar het oud
gasthuis om daar een vuile
lelijke gevel van de negen
tiende eeuw te vervanc m,
en aldus het prachtii ;te
geheel te vormen van i jr-
gerlijke architektuur, dat
ooit bestaan heeft.
mensen van die gemeen
schap, het moet een welbe
paalde rol te vervullen heb
ben. Het moet een groei
ende levensfunktie krijgen
en zodoende zal het een in
tegrerend deel vormen van
het leven van de gemeen
schap. Het zal zodanig ge-
projekteerd worden in het
leefmilieu, zodat men het er
niet meer uit wegdenken
kan, zodat het aan een le
vensnoodzakelijkheid be
antwoordt.
ROEPEN
OM HERSTEL
Het Hotel van Langenhove,
vooral de prachtige voor
deur ervan, in de Kapelle-
straat, roept al verschei
dene jaren om herstel. Ons
belfort roept om een drin
gende restauratie.
De begijnhofkerk, nu ook
geklasseerd, heeft drin
gend kleine herstellingen
nodig, vooraleer met de ei
genlijke restauratie van wal
kan gestoken worden. Men
is druk bezig met de dos
siers klaarte maken. Dit al
les vraagt zeker een tweetal
jaar werk om de administra
tieve rompslomp te door
worstelen.
De begijnhofmuur, langs de
zijde van de Houtmarkt,
dient ook hersteld te wor
den en in zijn vroegere staat
gebracht door -de bouw
maatschappij die voor haar
werken een bres in de muur
aanbracht. Tegen die muur
aan zou het goed zijn de
grafstenen, die zich in het
voorportaal van de begijn
hofkerk en in de tweede sa-
kristij bevinden, aan te
brengen. Zo worden ze
voor verdere slijtage be
hoed en wordt een aanvang
gemaakt van een «stenen
museum».
Lees door blz. 20
-iÖfS»-
-5^1^ ar
Een gebouw, waarvan men
het bestaan wil blijven ver
zekeren, moet opgenomen
worden in het leven van de
©P
Door de zorgen van het stadsbestuur werd het beeld van
de «H. Begga voor de begijnhofkerk geplaa\st.(jm)
In de begijnhofmuur werd een bres geslagen en tot op heden niet gedicht.(jm)