ZUID AFRIKAANS JEUGDORKEST SPEKT
VOOR KARNAVALPURLIEK
TENTOONSTELLING IN DE BELFORTZAAL
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
KRISTIAAN VAN INGELGEM
TE GAST IN
ZOMERKONCERTEN
TE DE PANNE
SUKSESVOL OPTREDEN
TE GENT
KULTUURKALENDER
20 - 22-8-75 - De Voorpost
Vervolgvan blz. 1
Als dit de
bedoeling was weze gezegdmen
slaagde er niet in, en het orkest
musiceerde dapper door: een
prachtig mooi adagio, met een
oneindigheid aan variaties en
Alberto Bolet
afwisseling in instrumentatie.
Driemaal is scheepsrecht, zegt
het auditorium, en nogmaals
werd Dvoraks symfonie als
«finished» beschouwd. Maar de
boer, hij ploegde voort
«Dvorak», uitgesproken
«dworsjach» is de Tsjechische
benaming voor boer! De
dirigent trok een heel be
denkelijk gezicht, pinkoogde
even naar de orkestmensen en
vatte aan met het derde deel.
Onmiddellijk daarop volgde het
vierde deel zodat tenslotte de
muzikanten ook hun werk
konden verrichten zoals het
hoorde. Menig lezer zal schrijver
dezer met een «kwaad oog»
bekijken, maar ik vond het echt
noodzakelijk dit alles te vermel
den omdat het een unicum
betekende in mijn veelvuldige
koncertavonden.
Tevens wou ik vermelden dat het
koncertgebouworkest van
Amsterdam in september te gast
is (Festival van Vlaanderen) en
o.m. de negende symfonie van
Schubert uitvoert. Die bewuste
symfonie bestaat uit vier delen
en duurt ongeveer vijftig mi
nuten. Dit ter informatie. Nu
terzake. Reeds eerder sprak ik
mijn bewondering uit voor het
Zuid-Afrikaanse orkest. Terecht
trouwens. Naast enkele inciden
tele misgrepen (slagwerk in
Vaughan Williams ouverture
«The Wasps») verliep alles vlot
en wisten de muzikanten met
volle overtuiging de partituren
tot leven te brengen.
Peter Klatrows «Still Live With
Moonbeams» gaf de jonge
mensen volop de gelegenheid het
orchestrale palet in al zijn
aspekten te belichten. Misschien
Na een tijdje stilzwijgen lieten de kulturele
stadsdiensten bij het begin van de zomerva
kantie weer van zich horen en wel met een
zeer opmerkelijke tentoonstelling in de Be
lfortzaal, tentoonstelling die toegevoegd is
aan het toeristisch informatiebureau.
Een schitterend initiatief als
men bedenkt dat al wie aan de
stad vreemd is en informatie
wil, systematisch met zeer
goed werk van Aalsterse kun
stenaars in kontakt komt. Een
goede zaak voor het informa
tiebureau dat nu ook de
toerist-kunstliefhebber een
soort museum voor moderne
kunst kan voorstellen.
Aalst dat veel kunstenaars telt,
een dichtbevolkte akademie
heeft en een lerarenkorps van
de bovenste plank, moet dit in
itiatief als een jaarlijkse traditie
opnemen. Wij denken onmid
dellijk aan het kultureel cen
trum waar men in september
hoopt te beginnen, met lot 2 en
waarvan optimisten beweren
datmenin 1980 aan lot3 zijnde
de afwerking, zou kunnen be
ginnen. Daar zal men, en dit is
wellicht zeer futuristisch beke
ken, een permanente tentoon
stelling van zeer goed werk
kunnen bezichtigen.
Momenteel in de Belfortzaal
verlenen veertien kunstenaars
uit Aalst, Moorsel en Dender-
houtem hun medewerking, ge
steund door de bond van oud
leerlingen van de Aalsterse
Akademie (BOLASKA). Een
zevental der eksposanten be
horen tot het lerarenkorps van
de Akademie: Mare De Bruyn,
Lutgarde De Gendt, Jozef De
Schrijver, Achilles Hutsebout,
Herman Muys, Monique Muy-
laert en Veerle Verhegge.
Mare De Bruyn is vertegen
woordigd met twee heel typi
sche beeldjes: een gitaarspe
ler en een gekruisigde Kristus,
klein maar fijn. Wat niet de
specialiteit is van Mare De
Bruyn, maar toch opvalt, zijn
zijn schilderijen een naakt en
een bloemstuk.
Lutgarde De Gendt brengt
twee grote werken naar voor,
kleur zwart, wit. Het is inleg
werk uit marbriet waar zij wel
licht met een schabloontech-
niek surelementen wist uit te
halen om die daarna te bakken
Deze wit zwart grijs kombina-
ties voelen bij een eerste ken
nismaking nogal koud aan
maar weten bij nader toezien
toch met een verrassende
sfeer te bekoren.
Jozef De Schrijver, leraar
kunstschilder, brengt een stil
leven en een naakt, sumiervan
kleur.
Jan De Nijs, uit BOLASKA,
stelt drie tekeningen tentoon,
typische Jan De Nijs-kreaties,
verhaal tekeningen, bestaande
uit zes of meer delen, in pot
lood en kleurpotlood.
Het werk van Valery Héreman
wijkt wat het onderwerp betreft,
enigszins af van de rest. Zijn
altaarstukken en zijn binnen-
zichten zijn met grote mooie
prentkaarten.
Een frivole indruk laten de pot
loodtekeningen van Achilles
Hutsebout na.
Alfons Huylebroeck, oud
leraar. heeft de meeste werken
in deze ekspositie Naast zijn
houten beelden zijn er drie
kleinere stenen kreaties, mooi
/an lijn en vorm.
Zijn twee schilderijen, een zich
uitkledende vrouw en de diri
gent zijn werken bezien uit een
ander gezichtsvlak.
Monique Kieckens komt naar
voor met een kleurrijk glasbe-
ton en in de kijkkasten midden
in de zaal kan men haar zeven
studies in glasbeton bewonde
ren.
Herman Muys, de specialist in
keramiek stelt twee prachtige
beelden tentoon. Zijn werk is
speels, verfijnd, het fascineert,
is toch sober van kleur en
ademt een exotische sfeer uit.
Het getuigt van vakmanschap.
De door elkaar vloeiende mas
kers van Monique Muylaert
met als hoofdkleur goud en
paars, zijn eveneens verfijnd
en geven een uitstekend voor
beeld van bestudeerde sier
kunst.
Benevens zijn meisje en het
bloemstuk in olieverf is Louis
Persoons ook nog vertegen-
VINGERS VAN
MIJN LINKERHAND
De Noordnederlander Jef
Last is met zijn naam geen
zogenaamd vlaggeschip in
onze literatuur. Ten onrechte.
Want Last verdient méér er
kenning en populariteit dan
velen wiens naam voor ie
dereen bekend cultuurgoed
is geworden. Want naar onze
smaak is Jef Last, naast Si
mon Simon Carniggelt de bes-
ste Nederlandse schrijver
van korte verhalen en schet
sen en defijngevoeligste pen
tekenaar van de eertijds door
de literatuur vergeten men
sen van de zelfkant van de
maatschappij: moeilijk op
voedbare jeugd, kunstenaars
talent dat nooit helemaal
openbloeit, wereldvreemde
geleerden zonder enige so
ciale zekerheid noch veilig
heid, politieke vluchtelingen
die ontheemd blijven, berooi
den die niet loyaal blijven te
genover een maatschappij
die hen frusteert, armen tus
sen agressiviteit en berus
ting.
Vrijwel al de figuren bewegen
zich op de politiek-sociale
achtergrond van het Neder
land tussen 1930 en 1945,
bekeken door de ogen van
een linkse idealist wiens in
stelling niet mag verward
worden met het gemiddeld
«links» van vandaag en toen
een in de catacomben levens
alternatief was van het kleriti-
aal -militair schrikbewind. De
verschillende intelling blijkt al
leen al uit de verschillende
wijze in het duiden van de
schuldigen in politieke en so
ciale onrechtvaardigheden.
In het drama van de Joden
vervolging bijvoorbeeld, wijst
Last het Nederland van zijn
tijd terecht. Wie centen
meebracht mocht blijven,
de rest werd opgejaagd en
over de grens gezet als zi
geuners. Het was ook al zo
lang geleden dat Amster
dam door tienduizenden
Vlaamse en Joodse emi
granten van een onbelang
rijk vissersdorp tot de
grootste handelsstad der
wereld gemaakt was!
Een typisch Last boek
en een duidelijke zinsspeling
op zijn sociaal - politieke in
stelling is Vingers van
mijn linkerhand (Uitgege
ven door G.F. Kroonder,
Bossum). Hier zijn vijf verha
len opgenomen die door Last
geschreven werden met een
groot hart voor de «under
dog»: het korte leven van een
jongen met artistiek talent en
een moeilijk karakter, de in
tegratie van een non-
conformistisch communist in
de verburgerlijkte Russische
Revolutie, het tragische le
venseinde van Duitse ont
heemde, de strantjutterij in
de grote stad! van com
plexloze arme mensenkinde
ren, de botsing van de princi
pes van een aards en een we
relds rechter.
Het beste onder die goede
Last verhalen is alleszins
Mijn vriend de prins, een
novelle op zichzelf. De Duit
ser Harry Doméla is er de
hoofdfiguur. Als «valse prins»
en schrijver en geleerde be
landt hij in Amsterdam Daar
maakt hij kennis met Jef Last,
met wie hij tenslotte naar de
Spaanse burgeroorlog trekt.
Daar maakt hij werkelijk «car
rière» is tot op zekere hoogte
gelukkig, maar komt jaren la
ter ergens in Europa ellendig
aan zijn levenseinde Last kon
n hem echter niet zomaar
vergeten Daarom heb ik dit
geschreven als een in me-
moriam voor een dappere
strijder, die een valse prins
was, maar een écht mens
geweest is.
Als je dat alles zo leest, dan
moét je doordringen tot de
kern van de zaak: de niet licht
te overdrijven waardering
voor de vrijwillige soldaat, om
het even in wiens dienst hij
belangeloos strijdt: voor of
tegen het Spanje van Franco,
voor of tegen het Duitsland
van Hitier Idealisme is idea
lisme. politieke verhoudingen
wijzigen hierin niets!
Frans-Jos Verdoodt
had een sterkere dynamische
nuancering het geheel nog meer
gestalte kunnen geven.
Piet Koornhof. een veertien
jarige violist, was solist in het
bekende concerto in sol klein
van Max Bruch.
Bleek de intonatie van de jonge
virtuoos vooral in het hoge
Register niet steeds even feilloos,
en was het samenspel met het
orkest niet altijd van eenzelfde
homogeniteit, toch kunnen we
enkel onze bewondering uit
drukken voor de geleverde
prestaties. Een objektieve kijk
op de zaak is haast onmogelijk
omdat we al te zeer verwend zijn
door overgeperfektioneerde
plaatuitvoeringen. Het koncert
besloot met Dvoraks achtste
symfonie in sol groot opus 88.
Het werk staat enigszins in de
schaduw van de «Nieuwe-
Wereld-Symfonie». maar moet
er muzikaal nauwelijk voor
onderdoen.
woordigd met een zandtapijt,
een zwarte zuster voorstel
lend. Dit zandtapijt had de eer
ste dagen reeds heel wat te
verduren van peuterende vin
gers, maar werd achteraf bij
gewerkt.
Henri Van den Broeck stelt een
houten beeldje tentoon, twee
landschappen en een vrou
wenhoofd. In de schilderijen
van Anne-Marie Van Hoorick
zijn collages verwerkt, zeer
sfeervol maar de opmaak
grenst aan het slordige.
Veerle Verhegge maakte een
textielcollage, waarin zij
gouddraad, knopen en allerlei
materialen verwerkte.
Deze tentoonstelling, die een
zeer grote verscheidenheid in
de kunstrichtingen toont, voor
elk wat wils, kan men volledig
geslaagd noemen. De Aalste-
naars en belangstellenden die
nog niet tot een bezoek kwa
men, kunnen wij aansporen om
deze laatste dagen nog eens in
de Belfortzaal binnen te wip
pen. Het loont de moeite.
ROEL VAN DE PLAS
Pierre de Groote.
De immense kracht, de mee
slepende Slavische melodiek, en
de orchestrale spitsvondigheden
en de boeiende majeur-mineur
afwisseling doorheen gans de
symfonie maakten het geheel tot
een meesterlijk werkstuk. De
uitvoerders kwamen ten volle
tegemoet aan de eisen die
gesteld werden. Vooral wou ik
hier de koperblazers, meer
bepaald de hoorns, vermelden.
De vele moeilijke passages
werden met veuve naar voor
gebracht en. waarom het niet
toegeven, bleken beter vertolkt
dan in plaatopnamen van gere-
nomeerde orkesten. Bij de
strijkers viel een mooie sono
riteit op bij celli en... kontra-
bassen. Vaak klinken laatstge
noemde instrumenten heel
rommelig in een ruimte zoals de
Sint-Martinuskerk, maar hier
bleek alles te zijn afgestemd op
de okalistische eisen die gesteld
worden. De werken van
Vaughan Williams en Peter
Klatrow werden gedirigeerd
door Pierre de Groote. muzikaal
Direkteur van het Fee State
Symphony Orchestra. Meer in
spirerend voor de jonge musici
was volgens mij Alberto Bolet,
die Bruch en Dvorak dirigeerde.
Alberto Bolet trad vaak op met
bekende symfonieorkesten van
Europa.
De samenwerking met het
Zuid-Afrikaans Jeugdorkest re
sulteerde in een muzikaal hoog
staand gebeuren en heeft
enigermate bijgedragen tot het
geloof in het behoud en een
verdere uitbloei van onze grote
symponieorkesten.
ANDRE DE GROEVE
Van Ingclgems triomftocht gaande van Parijs tot Sion (Zwitserland)
werd in eigen land voortgezet met twee gedenkwaardige koncerten.
Op 3 augustus vergastte hij in de Onze-Lieve-Vrouwkerk te De
Panne een opgetogen publiek op een koncert dat door de
verscheidenheid der geprogrammeerde werken en de stijlzuiverheid
waarmede ze werden uitgevoerd, om eens te meer de grote
kwaliteiten van onze stadsgenoot in het daglicht stelde.
Van Ingelghem beschikte er
over een Clays-orgel, dat welis
waar geen excellent instrument
is. maar toch door een goede
intonatie en aanpassing aan de
ruimte voldoende was om de
verschillende composities recht
te laten gelden.
Er werd ingezet met Bachs
koraalvoorspel «Valet will ich
dir geben». Een rijke muzikali
teit. onovertrefbaar is de
meester van Leipzig, door
stroomt dit enkele minuten
durende werk. De deur tot een
artistieke beleving van hoogste
rang werd aldus overtuigend
geopend. Het meer medikatieve,
of beter, biddende karakter van
Brahms Koraalvoorspelen Fuga
op «O Traurigkeit, o Herzeleit»
raakte menig luisteraa door de
passende gevoelige registratie,
dynamiek en frasering.
De getormenteerde inzet van
Max Regers Fantasia en Fuga
opus 135b. het laatste orgelwerk
van de componist, bracht on
middellijk het auditorium op
muzikale hoogspanning. Een
geweldige crescendo, uitlopend
op een niajeur-akkoord dwingt
de luisteraar deel te nemen aan
de strijd die Reger met zichzelf
voert. Een orgelwerk dat door
zijn inhoud en het edutieve
karakter ervan tot het allerbeste
behoort in het genre.
Na de magistrale fuga, eindi
gend met een triomfantelijk
akkoord uitte het publiek zijn
enthousiasme met een spontane
ovatie.
Als tegenhanger van het waar op
de handliggende werk van Reger
volgde Hindemiths Orgelsonate
Nr 3. Een mengeling van humor,
flegme en ironie. Muziek die
door de onverschilligheid die er
van uitgaat de luisteraar in de
ban houdt.
In «Le jardin suspendu» van de
jong gestorven Fransman Johan
Alain werd vooral de nadruk
gelegd op de haast transcenden
te sfeer die gans het werk
doorvloeit. Een oneindige men
geling van fijne nuances en
ongewone cominaties. Opnieuw
een spontane publieke uiting
van medeleven. Het virtuoze
aspect kwam opnieuw op de
voorgrond in Gaston Vitaire's
«Prélude et Danse Fugée». Het
abrupte einde verraste einigs-
zins het publiek dat na een korte
stilte terug tot de werkelijkheid
kwam!
Het koncert besloot met een
meesterlijke improvisatie. De
dwingende inzet, met stijgende
gamma's in het pedaal diende
als aanloop tot een passacaglia
die steeds in hevigheid toenam
en die naar inhoud naast de
geweldige scheppingen van een
Reger kan staan. Het toppunt
werd bereikt met een brutaal
dissonerende noodkreet die de
passacaglia afsloot en plaats
maakte voor... een fuga.
Het is haast onbegrijpelijk hoe
dergelijk ingewikkeld stem-
menweefsel kan geïnproviseerd
worden, zo perfekt samengaat
en bovendien consequent door
gedreven wordt.
Net als in de passacaglia werkt
hij naar het einde toe met
verdubbelde kracht. De stijgen
de gamma's uit de introduktie
ondersteunen het geheel dat na
een laatste aanhaling van het
hoofdthema in schitterende
open majeur-klankeindigd.
Een ongelooflijke prestatie, een
even ongelooflijke ervaring.
SINT BAAFSKATHEDRAAL
GENT
Op 7 augustus oogstte Van
Ingelgem opnieuw lauweren en
ditmaal voor een Gents publiek.
Om niet in herhaling te vallen
zien we af van een individuele
bespreking der geprogram
meerde werken. Van Ingelgem
wist de orgelbank op gepaste
wijze in de ruimte te integreren.
Wie het orgel van de Sint-
Baafskathedraal kent zal weten
dat dit voor velen een haast
onoverkombare moeilijkheid
betekent en dit door de onge-
lukkge opstelling van het in
strument. Voor verschillende
organisten betekende dit een
struikelblok over de ganse lijn
Opnieuw heeft Van Ingelgem
bewezen een musicus te zijn van
grote klasse, die zich doorheen
de moeilijkste situaties steeds
met een bewonderingswaardige
intuïtie weet te manifesteren.
ANDRE DE GROEVE
TONEEL BUITEN
DE DENDERSTREEK
N.T. GENT
Van 12 september tot 5 oktober 1975 speelt N.T.G. «De Revi
sor» een satire van Nikolay Visiljevitsj Gogolj in regie van Radu
Pencuilescu.
Gogoly leefde in Rusland van 1809 tot 1852. Bij hem hoeft
men geen bokkesprongen te maken om de dingen te plaatsen
in hun tijdsgebonden kader of te bekijken met de ogen van de
tijd. Gogolj 's leven was een stille tragedie. Hij was erg onzelf
zeker, teruggetrokken, ongelukkig in één liefde, door zijn
schuchterheid mislukt als onderwijzer en later ook als universi
teitsprofessor. Vele handschriften vernietigde hij, o.a. het
tweede deel van zijn schitterende schelmenroman «De dode
zielen».
Hij schreef enkele verhalenbindels waaronder «Arabesken»
en «Het dagboek van een gek» van zijn toneelstukken is «De
Revisor» inhoudelijk het rijkst, veelzeggenste en het plezierig
ste.
In plaats van «De Revisor» kon het ook een andere titel heb
ben «Geef de spiegel niet de schuld als je een scheve smoel
hebt»
Bijzonder komisch maar ongenadig hakt de auteur in op de
gebreken, de tekortkomingen die o zo menselijk zijn. (vlijerij,
kontlikkerij, machtswellust). Zeker en vast neemt hij het bu-
reaukratisch gekonkel, de chantage en corruptie op de korrel.
Verschijnselen die zich zowel in de 19de eeuw als heden ten
dage regelmatig aan de orde komen.
In de hoofdrollen spqlen Hugo Van Den Berghe en Cyriel Van
Gent en praktisch het hele N.T.G. gezelschap
R.V.D.P.
UITSTAPPEN MET DE
VERENIGING VOOR
AALSTERS KULTUURSCHOON
Zondag 31 augustus 1975 reis naar Bergen (Mons) en
grote kloosterhoeve Vieuw-Reng en Binche
Vertrek om 8.30 u. stipt aan het Postgebouw in de Nieuw-
straat.
Over Ninove, Enghien, Soignies, rit naar Mons. Bezoek aan
het stadhuis, Belfort, St. Waudrukerk. Middagmaal naar eigen
keuze in de plaatselijke restaurants.
Rond 15u. verzamelen en vertrek naar grote kloosterhoeve
van Vieuw-Reng. Vervolgens naar Binche, waar gelegenheid
tot avondmalen en dan de E10 op naar Brussel en Aalst.
Prijs: bus, ingangen, fooi aan chauffeur: 180 fr.
Zondag 14 september 1975 namiddaguitstapje naar de
Donk
Vertrek om 13.30 u. stipt aan het Postgebouw in de Nieuw-
straat.
Bezoek aan Bareldonk, kerk en hoeve.
Bezoek aan het prachtig Mariamuseum van pastoor Penne.
Nadien met de boot naar de eendenkooi. Bezoek. Terug te
voet naar de Donk, waar gelegenheid tot avondmalen en
rondwandelen.
Vertrek ongeveer rond 20 uur.
Prijs: bus, ingangen museum en eendenkooi, fooi aan chauf
feur: 110 fr.
Inschrijvingen bij Penningmeester Cl. Uyttersprot, Eikstraat,
50.
ALFONS DE COCK-HULDE
HERDERSEM
ZONDAG 7 SEPTEMBER 1975
Deze dag word de bekroning van het Alfons De Cock-
Huldejaar 1975, door het Davidsdonds- Herdersem op touw
gezet ter gelegenheid van de 125 ste verjaardag van de ge
boorte van deze grote volkskundige aldaar.
Bij deze gelegenheid wordt een herdendingsbrochure Al
fons De Cock 1850-1975 uitgegeven.
PROGRAMMA:
10u.: Eucharistieviering
11u.: Opening van een grootse tentoonstelling over leven en
werk van Alfons de Cock (met katalogus) in de raadzaal van
het gemeentehuis. Openingswoord door Lie. Renaat van der
Linden, voorzitter van de Kon. Bond der Oostvlaamse Volks-
kundigen.
14u Receptie voor de genodigden, aangeboden door het
gemeentebestuur van Herdersem in het gemeentehuis
14.45u Optocht naar de Alfons de Cockstraat met de Konin
klijke Harmonie «Concordia et Docilitas» Herdersem
15u.: Onthulling borstbeeld Alfons de Cock door de heer A.
Muylaert, burgemeester van Herdersem.
Gelegenheidstoespraak door Prof. Dr. J. Van Haver, voorzit
ter van de Kon. Belgische Commissie voor Volkskunde.
Uitvoering huidecantate o.l.v. de heer Jozef Coppens.
Het huidejaar wordt afgesloten met een slotreceptie door het
Davidsfonds - Herdersem aangeboden aan familieleden en
medewerkers in de zaakvan de Kloosterschool na de uitvoe
ring van de huidecantate.
VRUDAG 22 AUGUSTUS
Aalst
Nog tot 26 augustus in Galerij De Saedeleer, Keizerlijk Plein 53,
tentoonstelling «Kunst van de 20ste eeuw».
Affligem
Nog tot zondag 24 augustus tentoonstelling «Kunst uit Polen». De
tentoonstelling is open op zaterdag van 14.30 uur tot 20 uur en op
zondag van 11 tot 13 uur en van 14.30 uur tot 20 uur in het
Kultureel Centrum.
Aalst
In de belfortzaal. Grote Markt, loopt tijdens het toeristisch
seizoen een tentoonstelling van werk van Aalsterse kunstenaars.
ZONDAG 24 AUGUSTUS
Aalst
21 uur: inCSV. Wellekensstraat 45 vertoning van «Help» van The
Beatles,
Lede
20 uur: in jeugdhuis Leeuwerik, optreden van Walter De Buck en
de fanfare De LoehteGenteneirs.
