STANMNe
ZWART op
ANHICK DEPREZ
BLOEMENFEE1075
Weekblad van Dender -
Editie Dunne - en
Mist Scheldestreek
VIJFHONDERD JAAR ZWARTE ZUSTERS TE AALST
2 KOSTUUMS
kopen voor
^v*DE PRIJS VAN
1 KOSTUUM
UW MILJOEN BRENGT
GEEN INTREST OP
VAN HULP AAN PESTLIJDERS TOT GROOTS SOCIAAL DIENSTBETOON
AALST KOOS AALSTERS:
ENIG IN DE
NEDERLANDEN
DENDERMONDSESTEENWEG 276
AALST TEL. 053-217973
II De Voorpost
EEN UITG
AVE VAN
vnuurtü o cscr i civiDtM «r JAARGANG NR. 35 - 16 F
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPER-
ROBBERECHT pvba
Verantwoordelijke uitgever:
A. DE CUYPER
PCR. 115692 (DeCuyper)
Bureau:
Pontstraat 64 - Aalst
053-70.41.19
Jaarabonnement 750 F
Halfjaar 375 F
Trimester 190 F
In de stereotiepe klisjering van volkeren staan Walen en
Vlamingen geklasseerd bij de «noeste werkers». Niet altijd ten
onrechte ons inziens. Het overgrote deel van onze landgenoten
zou bij een klassering naar de werkzucht en ijver, schitterend
slagen voor deze proef. Doch wat te denken van onze kamerleden
en senatoren? Recentelijk verscheen in de oerdegelijke en van
revolutionaire troebelwaters zeker vrij te pleiten «La Libre
Belgique» een portrettengalerij van onze honderdtweeëntachtig
achtenswaardige senatoren en de tweehonderdentwaalf al even
respektabele volksvertegenwoordigers. Alfabetisch, met een
tiental lijntjes kommentaar achter hun naam werden de
parlementariërs ten voete uit getekend.
Men kan de Libre moeilijk betichten van anti-demokratische
inslag, poujadisme of verdoken anarchisme, want de Libre is op
zichzelf reeds een etiket van vaderlandsliefde. En toch, in plaats
van de loftrompet over onze kamerleden te moeten opsteken,
heeft de redakteur van La Libre Belgique, de volksvertegenwoor
digers en de senatoren in hun blootje moeten zetten. Het
overgrote deel der senatoren en volksvertegenwoordigers is
gebuisd, zakt finaal door de mand, bij een klassering naar ijver en
werkzucht. Van de 212 kamerleden zouden er 41 bij een
puntenrangschikking op twintig zowaar nul op hun bulletijn
krijgen. Vijfenzeventig zouden maksimum negen op twintig
halen, of nog altijd geflest. Zestien halen net.de helft en
eenenzestig hangen tussen de 11 a 13 punten, of de middelmaat.
Naarmate de kwotering stijgt wordt 't aantal kamerleden kleiner
en kleiner. Slechts drie halen 19 op 20 en de premier haalt
maksimum. Een pover resultaat, niet alleen voor de betrokkenen,
doch evenzeer voor de partijen die gedogen of bevorderen
dat via partij-intriges en poli's figuren van de middelmaat
omhoog kruipen op de maatschappelijke ladder. Eenmaal boven
installeren zij zich konfortabei a rato van één miljoen per jaar als
parlementaire gage. De onbenulligheid en het profitariaat zit ten
troon. Verkozen door en voor het volk, heeft het grote deel der
parlementariërs meer interesse voor kumul dan voor het grote
parlementaire werk. Het parlement waarvoor ze dubbel en dik
betaald worden, liefst driemaal zoveel als in Engeland, het
dubbele van de Nederlandse parlementsgage en ruim meer dan in
Duitsland, Frankrijk, Italië en de Skandinavische landen.
Het absenteïsme is ontstellend groot bij de «verkozenen des
volks». Het miljoen wordt echter opgestreken. De appartemen-
tenbouw aan de Franse en Spaanse rivièra's en costa's kan er
maar wel bij varen. Zonder onderscheid van partij pikten wij er
voor u, lezer, de portretten uit van uw volksvertegenwoordigers en
senatoren uit het Aalsterse kiesarrondissement. U vindt ze allen
terug in de zure glimlach-rubriek «Kiadderadasj». Niet allen
staan er met de vermelding «grand inconnu dans l'hémicycle».
Gelukkig maar, zouden we zeggen, want wij, de kiezers,
verdienen beter.
JOHAN VELGHE
sprak namens alle zusters van de
kongregatieendeheerdirekteur
Cauwe. Zij had enkel woorden
van dank. Dank aan «Hem die
de gever is van alle goed» voor
het voortbestaan van een kleine
groep religieuzen gedurende 500
jaar. Dank aan de stadsmagis-
I tratuur voor de eeuwenlange
I gastvrijheid. Dank aan stads-
i archivaris Karei Baert,
advokaat Jozef Dauwe. pater
Antoine. pater Antoine. hun
medewerkers, voor de interesse
en het monnikenwerk waarmee
ze de archiefinventaris, het
prachtige boek en de tentoon
stelling samenstelden. Dank aan
prof. Dillemans die als gast-
j spreker zo vriendelijk was prof.
Prims te vervangen die verstek
moest laten gaan om gezond-
heidsredenen.
Prof. Dillemans. voorzitter van
i de kristelijke konfederatie van
instellingen voor sociale en
gezondheidszorg, had het in
i klare en rake taal over een stuk
I geschiedenis waarvan de bete-
kenis ons overstijgt. Hij stelde de
uitzonderlijke soepelheid waar
mee de Zwartzusters op alle
j situaties antwoordden in het
licht. Door hen zijn bruggen
I geslagen, van vitaal belang voor
de gezondheidszorg. Hij vatte
dit samen in volgende vier
punten:
Vooreerst waren ze de promo
tors van een samenwerking
tussen openbare en privéinstel-
lingen voor gezondheidszorg. De
korrupte toestand waarin de
openbare klinieken zich bij de
eeuwwisseling bevonden hielpen
1 de zusters daardoor uit de
wereld
Vervolgens beoefenen zij reeds
I eeuwen het heilzame thuisver-
plegen. naast de verzorging
binnen de muren van het
ziekenhuis.
I ertio vervullen zij een stimu
lerende taak bij de teamwerking
en de goede geest binnen het
I medisch personeel.
I Tenslotte en niet het minst
belangrijk: zijn zij het die de
mens benaderen, de zieke cen-
j traal stellen in een medische
I wereld waar technisch alles
mogelijk is, maar waar het
persoonlijk kontakt met de
patiënt zo vaak verloren gaat.
I De professor dankte hen oprecht
j dat zij in hun levenswijze en
ideaal een gelukkige uitzon-
I dering vormen. Een gelukkige
uitzondering op de hypokrisie
van onze maatschappij, op haar
radikalisme tegenover alles. Een
maatschappij die geen oog heeft
I voor zieken, voor bejaarden en
Als slot bracht ze dan een tekst
met enkele geestige zinsspe
lingen waarin niet bepaald met
bloemen maar met potjes naar
stadsfiguren en mandatarissen
werd gegooid.
Een goeie tekst, die echter
verder ook niets met bloemen
of Aalst bloemenstad te maken
had.
De hele verkiezing ging door
onder het waakzame oog van
een deurwaarder, aangesteld
doror het inrichtend komitee. In
zijn aanwezigheid, en met ge-
Lees door blz. 4
Deze bijzondere en belangrijke verjaardag, zowel voor de
stad als voor de kloostergemeenschap wordt gevierd met
een tentoonstelling van het rijk kunstpatrimonium der
zusters. Het feestgebeuren van zaterdag 30 oogst
jongstleden begon met een dank- en jubelmis gecelebreerd
door Mgr. De Bisschop van Gent. Feestelijk klonken de
stemmen van het Cantate Dominokoor en het orgelspel van
K. Van Ingelghem. Tijdens de akademische zitting die
daarop volgde werd het menslievende werk van de
zwartzusters belicht, waarmee zij sinds eeuwen met de
geschiedenis van de stad zijn verbondenDe opening van de
tentoonstelling doorschepen van kuituur Van Den Eede was
het orgelpunt van een uitzonderlijke feestdag.
Burgemeester De Bisschop
schetste in zijn huldebetoog de
belangrijke rol die de Zwart
zusters vervulden op gebied van
ziekenzorg. Hij eindigt met de
belangrijke vraag: «Zal in deze
materialistische tijd met zijn
overdreven utilarisme. gepaard
niet zozeer met ontkerstening,
maar veeleer met een onverschil
ligheid tegenover de hoge waar
den van de kristelijke ethiek,
ook deze orde teloor gaan door
gebrek aan jonge krachten?» Hij
besluit met overtuiging: «Wij die
geluk hebben nog te kunnen
geloven, wij vertrouwen op God
de almachtige, die beloofd heeft
dat de poorten der hel zijn kerk
niet zullen overweldigen.»
Zuster-Overste Clementine
Kwam dan Hilde Baes, een
meisje uit Gent. Ze werkt voor
een Duitse firma en stelt ge
woonlijk badpakken en onder-
kledij in mode-shows voor. Nu
kwam het er echter op aan,
zichzelf voor te stellen en voor
deze gelegenheid droeg Hilde
geen badpak maar een ivoor
kleurige lange jurk.
Over de vragen die de konfe-
renöer stelde kunnen we
weinig zeggen, Hilde stond
heel nerveus op het podium en
is blijkbaar meer gewend om
Duits of Frans te spreken. Zelfs
iet feit dat, mocht ze bloemen-
fee worden, ze een speciaal
boontje zou hebben voor de
derde leeftijd, was ze bijna ver
geten.
Enfin, na het laatste vraagje
van Pol van Camp, verdween
Hilde onmidellijk van het po
dium zonder een toespraakje
of iets dergelijk.
Jan vond het bijna niet meer de
moeite om nog langer te blijven
maar bij het zien van Silvia
Lauwers sloeg dit helemaal
om.
Zwart openvallend haar, een
rode anjer langs het bruin ge
zichtje, kortom een echt «ha-
waiaans bloemenmeisje».
Jan's ogen volgden de bewe
gingvan de zoekspot als Sylvia
zich in echte mannequinstijl
over het zijpodium voortbe
woog. Die eerste indruk was
wel bijzonder knap
Toch vonden we het fout om
als Antwerpse die zich in Aalst
kandidaat stelt met de (Ant
werpse) konferencier zolang
over deze stad uit te weiden.
Ovberigens maakte ze een be
etje veel vergelijkingen. Wie
gelooft dat de verzoete lucht
van Aalst, beter is dan die van
Antwerpen heeft het misschien
over een fusiegemeente maar
niet over de stad zelf. Maar
evenzo als de voetbal historie
was dit een voorbeeld dat aan
toont hoe deze kandidaten alle
drie hebben getracht de jury en
het publiek te beïnvloeden en
niet zichzelf voor te stellen.
er niet voor terugdeinst gehan-
dikapten of mentaalgestoorden
aan de kant te schuiven. (Ik kon
evengoed schrijven «van kant te
maken»). Daarom niets dan lof
en dank voor de zusters. Zij
benaderen elk mens als kind van
God. Hun werk is niet het werk
van één generatie. Niet hun
kledij maar de geest maakt het.
Wij zien samen met hen uit naar
statuten voor bejaarden, ge-
handikapten. mentaalgestoor
den enz... Ongelooflijk maar
waar: pas dit jaar werd daaraan
begonnen.
Met deze scherpte uitval besloot
prof. Dillemans zijn spreekbeurt
en de akademische zitting.
Advokaat Jcf Dauwe en stadsarchivaris Karei Baert: de samenstellers van het prachtiiie boek over de
aanwezigheid van de Zwarte Zusters te Aalst (jm)
TENTOONSTELLING schepen Van Den Eede. Het van hun kapel, wordt er ten-
Bij valavond werd in het Belfort rijke kunstpatrimonium, tot nog toongesteld en beschreven:
de tentoonstelling geopend door toe verborgen in de intimiteit schilderijen. beeldhouwwerk.
Lees door blz. 2
Je weet niet welke opluchting het voor me was op weg naar de Kapiteintjes mijn borertje Jan
tegen het lijf te lopen en deze dan nog mee te tronen om de bloemenfee of beter haar
verkiezing te verslaan.
Overigens zal de lezer meteen opmerken dat in het verloop van dit eerste deel enkel feiten
worden aangehaald; we tijdens de pauze intervieuws de kandidaten hun zegje geven en we
pas in het laatste deel samen met de opinie van jury en publiek, onze eigen mening zullen
weergeven.
VOORSHOW
Pol Van Camp, de Antwerpse
konferencier met achter zich
de steeds even goede Actif-
Club brachten ook vóór de ei
genlijke verkiezingssfeer reeds
animo in de zaal. Bepaald
grote vedetten dienden er niet
aangekondigd. De voorshow
was dan wel gevuld met men
sen die bij het Aalsters publiek
geen onbekenden meer zijn:
het Stemmingstrio en Jean
Paul. Na lezing van het regle
ment kreeg het publiek de kans
om kennis te maken met de
drie kandidaten die in alfabeti
sche volgorde op het podium
werden geroepen.
VOORSTELLING
Annick Deprez, de enige Aals-
AnnicU opvolgster van Myriam (Ib)
terse kandidate met uiteraard
een massa fans in de zaal
mocht de spits afbijten
Voor de gelegenheid had ze
een mooie zwarte soiréejurk
aangetrokken, een prachtig
kleedje waarin Annick zich toch
wel onwennig gedroeg Bo
vendien zal ze wel een beetje
van haar stuk zijn gebracht
door een zestiental Aalsterse
lolbroeken die zich evenzo in
bloemenfee kandidaten had
den verkleed en sowieso met
haar op het zijpodium opstap
ten.
Hopenlijk neemt niemand het
ons al te kwalijk, maar toen An
nick de vraagjes van de konfe
rencier diende te beantwoor
den hadden we liever Roel van
de Plas bij de hand gehad voor
verdere kommentaar. Inder
daad alles leek ons nogal op
het debuut van een toneel
speelster; bovendien hield ze
haar mikro zelf in de hand. bi)
ons weten is dit het werk van de
konferencier.
Uit de vraagjes bleek dan dat
Annick een schoonheidsspe
cialiste is, haar werk als een
hobby beschouwt, liefst zou ze
dag en nacht werken. Haar
slot, waarin ze op eigen initia
tief het aspekt bloemen en
Aalst-bloemenstad op een ge
voelige wijze uitwerkte sloeg
werkelijk in, van voetbalkijken,
wat ze als hobby opgaf, heeft
ze bepaald geen kaas gege
ten Op de vraagwat is buiten
spel? antwoordde ze prompt:
«Als de bal buiten is».