STANMNe ZWART op ANHICK DEPREZ BLOEMENFEE1075 Weekblad van Dender - Editie Dunne - en Mist Scheldestreek VIJFHONDERD JAAR ZWARTE ZUSTERS TE AALST 2 KOSTUUMS kopen voor ^v*DE PRIJS VAN 1 KOSTUUM UW MILJOEN BRENGT GEEN INTREST OP VAN HULP AAN PESTLIJDERS TOT GROOTS SOCIAAL DIENSTBETOON AALST KOOS AALSTERS: ENIG IN DE NEDERLANDEN DENDERMONDSESTEENWEG 276 AALST TEL. 053-217973 II De Voorpost EEN UITG AVE VAN vnuurtü o cscr i civiDtM «r JAARGANG NR. 35 - 16 F DRUKKERIJ-UITGEVERIJ A. DE CUYPER- ROBBERECHT pvba Verantwoordelijke uitgever: A. DE CUYPER PCR. 115692 (DeCuyper) Bureau: Pontstraat 64 - Aalst 053-70.41.19 Jaarabonnement 750 F Halfjaar 375 F Trimester 190 F In de stereotiepe klisjering van volkeren staan Walen en Vlamingen geklasseerd bij de «noeste werkers». Niet altijd ten onrechte ons inziens. Het overgrote deel van onze landgenoten zou bij een klassering naar de werkzucht en ijver, schitterend slagen voor deze proef. Doch wat te denken van onze kamerleden en senatoren? Recentelijk verscheen in de oerdegelijke en van revolutionaire troebelwaters zeker vrij te pleiten «La Libre Belgique» een portrettengalerij van onze honderdtweeëntachtig achtenswaardige senatoren en de tweehonderdentwaalf al even respektabele volksvertegenwoordigers. Alfabetisch, met een tiental lijntjes kommentaar achter hun naam werden de parlementariërs ten voete uit getekend. Men kan de Libre moeilijk betichten van anti-demokratische inslag, poujadisme of verdoken anarchisme, want de Libre is op zichzelf reeds een etiket van vaderlandsliefde. En toch, in plaats van de loftrompet over onze kamerleden te moeten opsteken, heeft de redakteur van La Libre Belgique, de volksvertegenwoor digers en de senatoren in hun blootje moeten zetten. Het overgrote deel der senatoren en volksvertegenwoordigers is gebuisd, zakt finaal door de mand, bij een klassering naar ijver en werkzucht. Van de 212 kamerleden zouden er 41 bij een puntenrangschikking op twintig zowaar nul op hun bulletijn krijgen. Vijfenzeventig zouden maksimum negen op twintig halen, of nog altijd geflest. Zestien halen net.de helft en eenenzestig hangen tussen de 11 a 13 punten, of de middelmaat. Naarmate de kwotering stijgt wordt 't aantal kamerleden kleiner en kleiner. Slechts drie halen 19 op 20 en de premier haalt maksimum. Een pover resultaat, niet alleen voor de betrokkenen, doch evenzeer voor de partijen die gedogen of bevorderen dat via partij-intriges en poli's figuren van de middelmaat omhoog kruipen op de maatschappelijke ladder. Eenmaal boven installeren zij zich konfortabei a rato van één miljoen per jaar als parlementaire gage. De onbenulligheid en het profitariaat zit ten troon. Verkozen door en voor het volk, heeft het grote deel der parlementariërs meer interesse voor kumul dan voor het grote parlementaire werk. Het parlement waarvoor ze dubbel en dik betaald worden, liefst driemaal zoveel als in Engeland, het dubbele van de Nederlandse parlementsgage en ruim meer dan in Duitsland, Frankrijk, Italië en de Skandinavische landen. Het absenteïsme is ontstellend groot bij de «verkozenen des volks». Het miljoen wordt echter opgestreken. De appartemen- tenbouw aan de Franse en Spaanse rivièra's en costa's kan er maar wel bij varen. Zonder onderscheid van partij pikten wij er voor u, lezer, de portretten uit van uw volksvertegenwoordigers en senatoren uit het Aalsterse kiesarrondissement. U vindt ze allen terug in de zure glimlach-rubriek «Kiadderadasj». Niet allen staan er met de vermelding «grand inconnu dans l'hémicycle». Gelukkig maar, zouden we zeggen, want wij, de kiezers, verdienen beter. JOHAN VELGHE sprak namens alle zusters van de kongregatieendeheerdirekteur Cauwe. Zij had enkel woorden van dank. Dank aan «Hem die de gever is van alle goed» voor het voortbestaan van een kleine groep religieuzen gedurende 500 jaar. Dank aan de stadsmagis- I tratuur voor de eeuwenlange I gastvrijheid. Dank aan stads- i archivaris Karei Baert, advokaat Jozef Dauwe. pater Antoine. pater Antoine. hun medewerkers, voor de interesse en het monnikenwerk waarmee ze de archiefinventaris, het prachtige boek en de tentoon stelling samenstelden. Dank aan prof. Dillemans die als gast- j spreker zo vriendelijk was prof. Prims te vervangen die verstek moest laten gaan om gezond- heidsredenen. Prof. Dillemans. voorzitter van i de kristelijke konfederatie van instellingen voor sociale en gezondheidszorg, had het in i klare en rake taal over een stuk I geschiedenis waarvan de bete- kenis ons overstijgt. Hij stelde de uitzonderlijke soepelheid waar mee de Zwartzusters op alle j situaties antwoordden in het licht. Door hen zijn bruggen I geslagen, van vitaal belang voor de gezondheidszorg. Hij vatte dit samen in volgende vier punten: Vooreerst waren ze de promo tors van een samenwerking tussen openbare en privéinstel- lingen voor gezondheidszorg. De korrupte toestand waarin de openbare klinieken zich bij de eeuwwisseling bevonden hielpen 1 de zusters daardoor uit de wereld Vervolgens beoefenen zij reeds I eeuwen het heilzame thuisver- plegen. naast de verzorging binnen de muren van het ziekenhuis. I ertio vervullen zij een stimu lerende taak bij de teamwerking en de goede geest binnen het I medisch personeel. I Tenslotte en niet het minst belangrijk: zijn zij het die de mens benaderen, de zieke cen- j traal stellen in een medische I wereld waar technisch alles mogelijk is, maar waar het persoonlijk kontakt met de patiënt zo vaak verloren gaat. I De professor dankte hen oprecht j dat zij in hun levenswijze en ideaal een gelukkige uitzon- I dering vormen. Een gelukkige uitzondering op de hypokrisie van onze maatschappij, op haar radikalisme tegenover alles. Een maatschappij die geen oog heeft I voor zieken, voor bejaarden en Als slot bracht ze dan een tekst met enkele geestige zinsspe lingen waarin niet bepaald met bloemen maar met potjes naar stadsfiguren en mandatarissen werd gegooid. Een goeie tekst, die echter verder ook niets met bloemen of Aalst bloemenstad te maken had. De hele verkiezing ging door onder het waakzame oog van een deurwaarder, aangesteld doror het inrichtend komitee. In zijn aanwezigheid, en met ge- Lees door blz. 4 Deze bijzondere en belangrijke verjaardag, zowel voor de stad als voor de kloostergemeenschap wordt gevierd met een tentoonstelling van het rijk kunstpatrimonium der zusters. Het feestgebeuren van zaterdag 30 oogst jongstleden begon met een dank- en jubelmis gecelebreerd door Mgr. De Bisschop van Gent. Feestelijk klonken de stemmen van het Cantate Dominokoor en het orgelspel van K. Van Ingelghem. Tijdens de akademische zitting die daarop volgde werd het menslievende werk van de zwartzusters belicht, waarmee zij sinds eeuwen met de geschiedenis van de stad zijn verbondenDe opening van de tentoonstelling doorschepen van kuituur Van Den Eede was het orgelpunt van een uitzonderlijke feestdag. Burgemeester De Bisschop schetste in zijn huldebetoog de belangrijke rol die de Zwart zusters vervulden op gebied van ziekenzorg. Hij eindigt met de belangrijke vraag: «Zal in deze materialistische tijd met zijn overdreven utilarisme. gepaard niet zozeer met ontkerstening, maar veeleer met een onverschil ligheid tegenover de hoge waar den van de kristelijke ethiek, ook deze orde teloor gaan door gebrek aan jonge krachten?» Hij besluit met overtuiging: «Wij die geluk hebben nog te kunnen geloven, wij vertrouwen op God de almachtige, die beloofd heeft dat de poorten der hel zijn kerk niet zullen overweldigen.» Zuster-Overste Clementine Kwam dan Hilde Baes, een meisje uit Gent. Ze werkt voor een Duitse firma en stelt ge woonlijk badpakken en onder- kledij in mode-shows voor. Nu kwam het er echter op aan, zichzelf voor te stellen en voor deze gelegenheid droeg Hilde geen badpak maar een ivoor kleurige lange jurk. Over de vragen die de konfe- renöer stelde kunnen we weinig zeggen, Hilde stond heel nerveus op het podium en is blijkbaar meer gewend om Duits of Frans te spreken. Zelfs iet feit dat, mocht ze bloemen- fee worden, ze een speciaal boontje zou hebben voor de derde leeftijd, was ze bijna ver geten. Enfin, na het laatste vraagje van Pol van Camp, verdween Hilde onmidellijk van het po dium zonder een toespraakje of iets dergelijk. Jan vond het bijna niet meer de moeite om nog langer te blijven maar bij het zien van Silvia Lauwers sloeg dit helemaal om. Zwart openvallend haar, een rode anjer langs het bruin ge zichtje, kortom een echt «ha- waiaans bloemenmeisje». Jan's ogen volgden de bewe gingvan de zoekspot als Sylvia zich in echte mannequinstijl over het zijpodium voortbe woog. Die eerste indruk was wel bijzonder knap Toch vonden we het fout om als Antwerpse die zich in Aalst kandidaat stelt met de (Ant werpse) konferencier zolang over deze stad uit te weiden. Ovberigens maakte ze een be etje veel vergelijkingen. Wie gelooft dat de verzoete lucht van Aalst, beter is dan die van Antwerpen heeft het misschien over een fusiegemeente maar niet over de stad zelf. Maar evenzo als de voetbal historie was dit een voorbeeld dat aan toont hoe deze kandidaten alle drie hebben getracht de jury en het publiek te beïnvloeden en niet zichzelf voor te stellen. er niet voor terugdeinst gehan- dikapten of mentaalgestoorden aan de kant te schuiven. (Ik kon evengoed schrijven «van kant te maken»). Daarom niets dan lof en dank voor de zusters. Zij benaderen elk mens als kind van God. Hun werk is niet het werk van één generatie. Niet hun kledij maar de geest maakt het. Wij zien samen met hen uit naar statuten voor bejaarden, ge- handikapten. mentaalgestoor den enz... Ongelooflijk maar waar: pas dit jaar werd daaraan begonnen. Met deze scherpte uitval besloot prof. Dillemans zijn spreekbeurt en de akademische zitting. Advokaat Jcf Dauwe en stadsarchivaris Karei Baert: de samenstellers van het prachtiiie boek over de aanwezigheid van de Zwarte Zusters te Aalst (jm) TENTOONSTELLING schepen Van Den Eede. Het van hun kapel, wordt er ten- Bij valavond werd in het Belfort rijke kunstpatrimonium, tot nog toongesteld en beschreven: de tentoonstelling geopend door toe verborgen in de intimiteit schilderijen. beeldhouwwerk. Lees door blz. 2 Je weet niet welke opluchting het voor me was op weg naar de Kapiteintjes mijn borertje Jan tegen het lijf te lopen en deze dan nog mee te tronen om de bloemenfee of beter haar verkiezing te verslaan. Overigens zal de lezer meteen opmerken dat in het verloop van dit eerste deel enkel feiten worden aangehaald; we tijdens de pauze intervieuws de kandidaten hun zegje geven en we pas in het laatste deel samen met de opinie van jury en publiek, onze eigen mening zullen weergeven. VOORSHOW Pol Van Camp, de Antwerpse konferencier met achter zich de steeds even goede Actif- Club brachten ook vóór de ei genlijke verkiezingssfeer reeds animo in de zaal. Bepaald grote vedetten dienden er niet aangekondigd. De voorshow was dan wel gevuld met men sen die bij het Aalsters publiek geen onbekenden meer zijn: het Stemmingstrio en Jean Paul. Na lezing van het regle ment kreeg het publiek de kans om kennis te maken met de drie kandidaten die in alfabeti sche volgorde op het podium werden geroepen. VOORSTELLING Annick Deprez, de enige Aals- AnnicU opvolgster van Myriam (Ib) terse kandidate met uiteraard een massa fans in de zaal mocht de spits afbijten Voor de gelegenheid had ze een mooie zwarte soiréejurk aangetrokken, een prachtig kleedje waarin Annick zich toch wel onwennig gedroeg Bo vendien zal ze wel een beetje van haar stuk zijn gebracht door een zestiental Aalsterse lolbroeken die zich evenzo in bloemenfee kandidaten had den verkleed en sowieso met haar op het zijpodium opstap ten. Hopenlijk neemt niemand het ons al te kwalijk, maar toen An nick de vraagjes van de konfe rencier diende te beantwoor den hadden we liever Roel van de Plas bij de hand gehad voor verdere kommentaar. Inder daad alles leek ons nogal op het debuut van een toneel speelster; bovendien hield ze haar mikro zelf in de hand. bi) ons weten is dit het werk van de konferencier. Uit de vraagjes bleek dan dat Annick een schoonheidsspe cialiste is, haar werk als een hobby beschouwt, liefst zou ze dag en nacht werken. Haar slot, waarin ze op eigen initia tief het aspekt bloemen en Aalst-bloemenstad op een ge voelige wijze uitwerkte sloeg werkelijk in, van voetbalkijken, wat ze als hobby opgaf, heeft ze bepaald geen kaas gege ten Op de vraagwat is buiten spel? antwoordde ze prompt: «Als de bal buiten is».

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1975 | | pagina 1