Vrije tribune
AALSTERSE PATER VLOOG ZELF
MET EEN CESSNA NAAR ZAIRE
P.V.V.
B.S.P.
OLYMPIC NEWS
DEELNEMINGSFORMULIER
XL'S
smi mT^eiusM
2 - 17-10-75 - De Voorpost
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
BESLISSEN BOVEN ALLE
DRUKKINGSGROEPEN
Na het drukke politieke
week-end komt het parle
ment voor de eerste maal
opnieuw samen. Een oppo
sitiepartij, de socialisten,
en een meerderheidspartij,
de Waalse C.V.P. hielden
congressen. Twee verschil
lende onderwerpen waren
aan de orde: de fusies en
het economisch herstel. Zij
zullen in de politieke debat
ten van de komende dagen
eveneens ter diskussie zijn
De Waalse C.V.P. heeft
onomwonden gekozen voor
het fusieplan Michel en de
Vlaamse C.V.P. heeft even
eens in dat verband een
zelfde houding aangeno
men. Trouwens voor de
regeringspartijen wordt het
duidelijk dat de tuchtstem-
mingen zullen worden opge
legd.
Niettemin blijft het een
krachtproef voor de rege
ring.
Anderzijds zou het doen
vallen van de regering op de
fusies een onvergeeflijke
fout zijn vooral met de
economische moeilijkheden
van het ogenblik.
Het socialistische kongres
heeft het economisch her
stel behandeld, doch zeker
heeft dit kongres niet gege
ven wat ervan verwacht
werd. De aandacht is vooral
gegaan naar de terugkeer
van Simonet naar de Bel
gische politiek. Men schijnt
trouwens deze man voor te
stellen als de messias
waarop de B.S.P. zit te
wachten om haar plan te
verwezenlijken. Ook de taal
van de socialisten is tijdens
het kongres veel gemilderd.
Is dat misschien een teken
vooreen eventuele wens van
de socialisten opnieuw tot
de regering toe te treden?
Een ander verrassend ele
ment van het kongres is
tevens dat in de toekomst er
ook een Vlaamse en Waalse
B.S.P. zal bestaan die
afzonderlijke kongressen
zal houden. En moeten wij
daarin dan zien dat de
socialisten zouden bereid
zijn om aan de communau
taire gesprekken deel te
nemen.
Inzake het economische
probleem heeft het socialis
tisch congres zeker geen
nieuwe elementen aan het
dossier toegevoegd
Volgend week-end dan het
P.V.V.-kongres waarop de
werking van de staat aan de
orde is. De P.V.V. wenst de
staat en de organen door te
lichten en daarbij te onder
zoeken welke opdrachten de
staat morgen hetzij wegens
dubbel gebruik, hetzij door
voordeliger uitvoering via de
privé-sector, gewoonweg
kan opgeven of overlaten
En op een ogenblik dat de
stijging van de staatsuitga
ven het maximum bereikt,
kanalleen een systematisch
doorlichten van de over
heidsdiensten deze uitga
ven afremmen. Men mag
niet vergeten dat ongeremde
staatsuitgaven meer infla
tie, meer aantasting van de
koopkracht, meer belastin
gen betekenen. En in de
P.V.V.-optiek betekent de
afremming van de staatsuit
gaven geen indijken van de
sociale vooruitgang. En tus
sen de kongressen door.
komt de regering met haar
relanceplan voor het parle
ment. Het wordt hier een
test voor de ploeg Tinde-
mans, die nog geduldig
zoekt naar een overeen
komst tussen de sociale
partners en hoopt dat het
begrip zal worden gevon
den. Indien deze overeen
komst echter niet te vinden
is moet de regering vol
doende gezag en macht aan
de dag leggen om haar
maatregelen op te dringen.
Ze moet daarbij het parle
ment voor zijn verantwoor
delijkheid plaatsen en laten
beslissen over haar plan.
Dit zou trouwens een moge
lijkheid bieden om aan onze
instellingen om zich te
herwaarderen en aan te
tonen dat ze nog steeds het
bestuur van het land in
handen hebben en dat de
parlementsleden de ware
bestuurders zijn boven alle
drukkingsgroepen.
Diane D'haeseleer
GEVAARLIJK SPEL
MR. TINDEMANS!
De regering haar zoveelste
mededeling over het herstel
van onze economie is zonder
veel lawaai door het parlement
aanhoort.
Zelfs het naar beleefdheidsrie-
kende handgeklap der meer
derheid was het bewijs van
verdeeldheid ten overstaan
van een wankele regering.
De eerste minister, trou
wens zeer onzeker en opper
vlakkig heeft terug zijn ver
antwoordelijkheid ontlopen.
Ditmaal kaatst hij de bal in het
kamp van de sociale partners,
dus de vakbonden.
Na de verklaring van enkele li
berale grootmeesters, die de
mening zijn toegedaan dat de
regering niet ver genoeg gaat
in het pluimen van de kleine
man is de houding van Tinde-
mans enigszins verklaarbaar.
Maar ook daar begaat onze
eerste minister de zoveelste
blunder, de vakbonden zijn
niet bereid, noch vandaag
noch morgen toegevingen te
doen op het in het verleden
sindikale verworvenheden.
Dit betekent dat zowel op het
terrein van de index en zeker
en vooral op het vlak van de
C.A.O's van de vakbonden
geen helpende en reddende
hand moet worden verwacht.
Solidariteit verkondigen onder
alle lagen van de bevolking is
een mooie slogan zonder in
houd, over welke instrumenten
beschikt de regering om de lo
nen van de vrije beroepen te
blokkeren? Dr Wijnen heeft
trouwens nu reeds aangekon
digd dat hij de intenties van de
Regering totaal zal negeren.
Dat betekent meteen dat er van
het relance-plan niets over
blijft. Het openbaar industrieel
initiatief werd nog voor de ge
boorte door de liberale konser-
vatieve kliek ten dode opge
schreven. Immers zowel de
publieke holding als de GOM's
worden door zoveel procedu
res voorafgegaan dat zij ont
kracht worden in hun werking
en alleen een emballage ca-
aeau overblijft zonder werke
lijke inhoud.
Voeg daarbij dat de aanval op
het uitstellen van de CAO's -
die trouwens sedert meer dan
30 jaar de hoeksteen vormen
van sociaal overleg zoveel
kwaad bloed zetten dat iedere
overeenkomst met de vakbon
den uitgesloten is. Dat bete
kent ook dat binnen enkele da
gen de bal terug gaat naar het
Regeringskamp, en deze of zij
nu wil of niet een bepaalde
houding zal moeten aanne
men. Trouwens de ondertoon
bij de regeringsverklaring riekt
naar volmachten, volmachten
om allen die met werken hun
brood moeten verdienen te
verplichten het soberder te
doen.
Deze toestand vertoont trou
wens heel veel gelijkenis met
het jaar 1960, ook nu rpeds
breken sectoriele stakingen los
die wel eens grotere nationale
vormen zouden kunnen aan
nemen
Wellicht zullen wij dan ««een
andere Tindemans» moeten
beoordelen, want bij deze so
ciale acties zullen nog heel wat
andere betwistingen opduiken
die de bestaande machtstruk-
turen weieens zouden doen
kraken. De huidige crisis zit
immers dieper dan men wel
denkt, alleen socialistische
structuurwijzigingen kunnen
een passend antwoord zijn op
de huidige kapitalistische wan
orde.
W. Vernimmen
Senator
VERVOLG yye vlogen
langs Kameroen en Equatoriaal
Guinea. Boven Kameroen was het
archislechtweer. Meerdaneenuur
lang zijn we er juist langsheen ge
vlogen zonder er zelf noemelijk last
van te hebben. Wat een geluk voor
ons dat we in Douala zelf niet
moesten zijn, want zelfs de grote
jets die we in onze radio hoorden
schenen er ginder wel last van te
hebben. We konden het gemakke
lijk aannemen want links van ons
zag het zo zwart als pek. Om 11,37
kwamen we dan in Libreville aan.
Het eiland Fernando Po met een
paar mooie bergen was op die
lange zeetocht een goede afwisse
ling geweest.
Om 13,10 konden we daar terug
vertrekken voor onze laatste éta-
pe: Kinshasa. Nu was het gedaan
met o/er zee te vliegen. Onder ons
was er praktisch niets anders dan
bos. We stegen op meer dan drie
duizend meter om veilig boven de
wolken te zijn en om zover mogelijk
radiokontakt te kunnen houden,
want we wisten dat we zeker een
paar uur zonder kontakt zouden
moeten vliegen. Het was dus kwes
tie van goed het kompas in 't hoog
te houden en rigoureus de richting
te volgen. Een voordeel waarop we
niet gerekend hadden, was deze
keer de wind. We hadden hem van
achter, en vrij sterk, zodat dit de
tocht is geweest waarop we het
hoogste uurgemiddelde gehaald
hebben van de ganse reis; bijna
300 km. per uur. We vlogen een
stukje over Congo-Brazza Een
DC 10 van Alitaia was ons op
11.000 meter voorbijgevlogen en
had ondertussen Brazza en Kin al
verwittigd dat we op komst waren.
Toen we boven Brazzaville kwa
men en door de wolken zakten, za
gen we al dadelijk de pool van de
ZaTre-stroom. Aan de overkant lag
Kinshasa op ons te wachten. We
passeerden eerst voorbij het vlieg
veld van Ndolo. Daar moesten we
uit onze ogen kijken om niet tegen
andere vliegtuigen aan te botsen.
Een beetje verder lag Ndjili. Daar
moesten we zijn. Toen we al recht
voor de pist waren om te landen,
steeg voor ons een boeiing op. We
moesten ons haasten dat we uit de
weg waren. Achter ons moest een
DC 4 hetzelfde doen. Als die boe
iing dan yveg was mochten we be
neden komen. Het was 17,02 als
onze wielen de Zaïrese bodem
raakten. We waren thuis.
De rest van het drukke vliegver
keer op dat moment in Ndjili kon
ons niet veel meer schelen. Wij wa
ren er nu voorlopig van tussenuit.
We kregen een parkeerplaats
aangewezen rechtover de grote
ateliers van Air-Zaire. Daar stond
ons machientje veilig. We namen
een taxi, haalden enkel onze per
soonlijke bagage uit het vliegtuig,
en lieten ons naar de prokuur
brengen. Op aan «ah, daar zijn
ze!» werden we verwelkomd door
pater Verfaille en zuster logrid.
Dadelijk kregen we een kamer Pa
ter Verfaille bood ons een glaasje
bier aan, maar we gingen toch lie
ver eerst een goed stortbad ne
men, daar hadden we op dat mo
ment het meest behoefte aan Na
het avondeten zijn Bob en ik naar
de post gegaan om naar huis te
telefoneren en hun mondeing te
laten horen dat we goed en wel
aangekomen waren. Dat ze thuis
met dit nieuws in hun nopjes waren
kan men zich best voorstellen, wij
waren dat trouwens ook. Na het
telefoontje hebben we dan samen
ne frisse pot gepakt op de goede
afloop. We moesten vertellen over
onze exploten, maar verschillende
schenen een beetje ontgoocheld
als we zegden dat we niets speci
aals hadden meegemaakt en dat
alles vlot en prima verlopen was.
Ze hadden ons misschien liever
horen praten over schrikwekkende
momenten, over noodlandingen of
andere extravagante dingen, maar
aan zulke euvelen waren we ge
lukkig altijd ontsnapt
De nachtrust had ons deugd ge-,
daan, en mijn eerste H. Mis in'
Kinshasa was er een van grote
dankbaarheid. Ik heb toen aan
niemand een intentie moeten vra
gen. We hadden al vernomen dat
Mgr. Bakole, onze aartsbisschop,
in Kinshasa was voor een vergade
rt ng van de bisschoppen. Wij ont
moetten hem rond 9 uur. Samen
begonnen we dan seffens om kon
takten te nemen met de autoritei
ten van douane en ministerie van
financiën. Het scheen zich alle
maal vrij gunstig aan te melden. De
zondag konden we daar niet veel
meer aan doen. Mgr. Bakole zou
met Ait-ZaTre naar Kananga terug
keren, maar de vlucht werd afge
last. Hij ging vragen of hij toelating
kon krijgen om hem met zijn eigen
vliegtuig naar huis te brengen. Het
probleem was dat het nog niet ge-
dédouaneerd was en dat er ook
nog geen papieren waren van de
Regie der luchtwegen. De hoofd-
doeanier, die er voor konsultatie
was bijgeroepen, had de vraag van
onze bisschop verkeerd verstaan.
Als een vlieg op nen.honingpot
vloog hij op het vliegtuig af (ja, van
het werkwoord afvliegen). Alles
moest eruit, enz enz. Een echt ge
harrewar. Mgr. Bakole stond er
meewarig op te kijken. Als dat spel
dan lang genoeg had geduurd
kwam de konklusie dat het vlieg
tuig niet weg mocht. De vraag van
monseigneur hadden ze nooit ver
staan, Zo belandde de vracht die
we meehadden in de opslagplaats
van de douane. Eigenlijk niet
slecht, want daarmee stond het
vliegtuig zelf niet zo zwaar meer op
zijn poten, en we moesten die mar-
chandise toch aangeven. Voor Bob
was het toch wel een hele ervaring
die mannen daar zo aan 't werk te
zien en dat dan nog op een zon
dagnamiddag.
De maandag daarop, 30 juni, had
den we «vrijaf», want het land
vierde de 15e verjaardag van zijn
«theoretische onafhankeijkheid»
zoals ze het in de radio noemden.
We begonnen dan opnieuw met
ons geloop de dinsdag. Na die dag
tot 3 uur op trot geweest te zijn
waren we al zover dat we de vol
gende morgen een waarborg zou
den krijgen van de bank. En inder
daad, woensdagmorgen om 8u.
hadden we die al vast. Toen naar
het douanekantoor in Ndjili. Papie
ren invullen en wachten Na an
derhalf uur nog wachten, maar dan
op een andere stoel in een ander
plaatsje. Toen het halftwaalf werd
vroeg ik aan die dikke meneer of
we diezelfde dag nog konden klaar
komen. Hij zegde: ja. Dan vroeg ik
tot welk uur ze daar dan wel werk
ten. Tot 14 uur. Ik probeerde dan
aan die meneer te eksplikeren dat
er dan toch wel iets zou moeten
gebeuren want dat we anders
overuren zouden moeten doen. Hij
scheen precies wakker te worden
en zich er rekenschap van te geven
dat wij daar zaten. We moesten
nog een ander papier invullen. Met
die waarborg van de bank in de
hand vroeg hij toch nog eens naar
de centen; en dan legde hij nog een
paar zaken uit waarvan hij ons van
meetafaan zegde dat we dat toch
niet zouden verstaan, vermits dat
speciale technische snufje van de
douane waren. Het deed hem ple
zier dat we het inderdaad niet ver
stonden. Zo kwamen we dan ein
delijk in het magazijn terecht. De
pakken werden nog eens nageteld.
Een beetje later op een karreke
gezet en met de hulp van twee
werkers naar het vliegtuig terug
gebracht Er was mets verforen
gegaan en ook niets beschadigd.
Het kapittel van de douane was
voor ons afgesloten. Toen trokken
we naar de Regie der Luchtwegen.
Maar het was al meer dan halfdrie,
en die werken ook maar in theorie
tot drie uur Ze hadden daar dus
ook al hun handen gewassen en
we moesten de volgende dag te
rugkeren Zogezegd, zogedaan.
Donderdagmorgen waren we er.
De verantwoordelijke had ik onder
tussen al leren kennen. Hij pro
beerde me bang te maken met te
zeggen dat de grote baas dat niet
aanstonds zou tekenen. Maar on
dertussen had ik die man ook al
ontmoet en- wist ik dat hij het wel
zou doen. Tegen de middag had
den we ons papierke en was het
getekend. Dan moesten we nog
een ander papier hebben van het
technisch kontrolebureau. Die man
was er niet. Ik liet de nodige gege
vens achter. Vrijdagmorgen tele
foneerde ik naar hem vanuit de
prokuur. Hij was er maar moest te
rug weg. Hij beloofde alles klaar te
leggen. Wij dan naar dat bureau in
Ndjili. En inderdaad, het navigatie-
bewijs lag klaar. Nu stond het licht
op groen om naar Kananga door te
vliegen, We hadden reeds onze va
liezen meegenomen. Ze werden in
het vliegtuig gestopt. Bob ging zijn
vliegplan indienen Ondertussen
ging ik vragen om een DC 8 die in
onze weg stond te verzetten, en
om 10,18 uur verlieten we Kins
hasa met bestemming Kananga.
We kwamen er aan om 14,22 uur,
een half uur vertraging wegens een
sterke wind op kop, maar we waren
er toch. Pater Mullie en p. Sander-
mans van de prokuur waren er met
een kamionette om alles over te
laden en ons naar huis te brengen.
Ook een paar zusters waren daar
«toevallig» Op de prokuur kwam
iedereen ons een handje geven en
eens kijken hoe we er uitzagen.
Om half vijf kwam ik dan eindelijk
op mijn parochie. Het was eerste
vrijdag en ze hadden niemand om
de avondmis te doen. Juist gepast
dus, en om half zes stond ik reeds
aan het altaar; tot grote verbazing
van de mensen die nog niet wisten
dat ik terug was. 't Liep als een
vuurke rond en tegen het einde van
de mis zat de kerW bijna gans vol.
Een beter gelegenheid om de Heer
nog eens te danken voor zijn tast
bare bescherming kon ik eigenlijk
niet gevonden hebben. Alles ver
liep in de beste voorwaarden, ik
had een enige ervaring opgedaan
en was daar heel blij mee. Maar ik
was toch ook zeer blij en gelukkig
eindelijk weer helemaal thuis te
zijn. 't Was goed geweest en ik zal
zo een reis zeker nooit vergeten.
Voor hen die nu nog enkele meer
technische dingen willen weten
voeg ik er hier nog een aanhangsel
bij. In het verhaal heb ik telkens het
uur van opstijgenen landen ver
meld. Als ge dat allemaal bij elkaar
rekent dan komen we tot een
sommetje van 50 uur en 50 minu
ten vlucht van Antwerpen tot Ka
nanga. Het werd een afstand van
een 12.000 kilometer, in rechte lijn
gezien dus verder van Antwerpen-
Indië, of een heel eind in zee voor
bij het uiterste zuidelijke puntje van
Zuid Afrika. Op dat trajekt deden
we 14 landingen. Tot Kinshasa de
den we dit in 7 dagen. Zonder Be
lgië en Zaïre mee te rekenen over
vlogen we 19 landen, waarvan 17
afrikaanse. We verbruikten 2.725
liter essence en 9 liter olie. We vlo
gen steeds op een hoogte die,
naargelang de weg die we volg
den, varieerde tussen 2.500 en
3.000 meter Aan landingstaksen
en andere onkosten op de vliegv
elden betaalden we 186 dollar. Aan
taxi, logement en eten voor onszelf
betaalden we 117 dollar In feite
liggen deze sommen lager, maar
de pasmunt, waar we achteraf
mets meer konden mee doen, is
hier ook ingerekend. Elke dag een
andere munt komt op den duur wel
wat kostelijk uit aan «afval». Daar
was nu eenmaal niets aan te doen.
Dit is dan in 't kort het verhaal van
onze tocht: Antwerpen - Kananga.
OORSPRONG
Olimpisch komt van het Griekse OLYMPOS en is het i ergmassief van Griekenland, op de
grens van Macedonië en Thessalië. De top is 2911 meter is een groot deel van het jaar met
sneeuw bedekt. De Olympos was voor de oude Grieken de ,unplaats van Zeus en de voornaamste
goden. In 1970 werden op de Olympos resten gevonden van een Zeus-heiligdom.
HET ONTSTAAN
De antieke Olympische Spelen waren de beroemdste van de groots opgezette feestspelen der
Grieken, genaamd naar «Olympia», waar zij om de vier jaar ter ere van Zeus gevierd werden.
Hun stichting werd reeds vroeg verbonden met de mythen van Zeus, Pelops, Oenomaus en Heracles,
hun historische stichting of hervorming werd toegekend aan Iphitos uit Elis.
Sedert 776 v.C. werden de namen der overwinnaars opgetekend; dit jaartal gold als begin der
Olympiaden, het tijdvak van vier jaar tussen 2 Olympische Spelen.
Het feest had meestal plaats in augustus en duurde eerst één dag, in de bloeiperiode vijf tot zeven
dagen. Tot de plechtigheden behoorden processies en offeranden, door vertegenwoordigers van
staten en door overwinnaars gebracht, en een groot dankoffer door de bewoners van Elis aan Zeus.
Het programma bestond aanvankelijk slechts uit wedlopen. Later werden daar aan toegevoegd de
vijfkamp (verspringen, hardlopen, diskuswerpen, speerwerpen en worstelen), de pancration (een
kruising van worstelen en boksen, waarbij opgeven of de dood van een van beide vechters de
beslissing bracht), wagenrennen, wapen-, estafette- en fakkelloop. De atleten waren geheel naakt.
Tot de strijd werden alleen vrije Hellenen toegelaten (later ook Romeinen), die een zeer strenge
selektie op geoefendheid en karakter hadden doorstaan. Vrouwen mochten noch deelnemen aan de
Spelen (uitgezonderd de wagenrennen), noch daarbij tegenwoordig zijn. De prijs was een krans,
gevlochten van de takken van de heilige wilde olijfboom.
Bij de bekroning werden de naam van de overwinnaar, die van zijn vader en van zijn geboorteplaats
door een heraut verkondigd. De overwinnaars hadden het recht hun standbeeld te plaatsen in de Altis,
het gewijde bos nabij Olympia (plaats in Griekenland op de Peloponesos aan de samenvloeiing van
de Alfios en de Kladeios. Op de linkeroever van de Kladeios bevinden zich nog de resten van het
oude Olympia waar toen een belangrijk Grieks heiligdom was gewijd aan Zeus.)
In hun geboorteplaats werden zij in triomf ingehaald: veelal werden zij vrijgesteld van belastingen.
Soms werd in de stadsmuren een symbolisch gat gemaakt, ten teken dat een stad die een Olympisch
kampioen herbergde, geen muren van node had. Uit geheel Griekenland stroomden toeschouwers
naar de Spelen: bij de Spelen ontstonden drukke markten. Kunstenaars stelden hun werken ten toon
en dichters en redenaars lazen uit hun werken voor. In 394 n.C. hief Theodosius de Grote de Spelen
op; hiermede kwam een einde aan een reeks van 293 Olympiaden.
De herleving van de Olympische Spelen in 18% ook de «moderne Olympische Spelen» genoemd, is
grotendeels het resultaat van het bezielend streven van Pierre baron de Coubertin. Hem stonden in
hoofdzaak twee doeleinden voor ogen, t.w. de bevordering van een harmonieuze lichamelijke en
geestelijke opvoeding van de jeugd en de versterking van de vriendschapsbanden tussen de volkeren,
zulks in de overtuiging dat de sportieve krachtmeting om deszelfs wil edelmoedigheid en ridderlijk
heid bij de atleet zou aankweken, alsmede respekt voor de prestatie van de tegenstander, de zgn.
Olympische Gedachte. De Coubertins streven leidde in 1894 tot de oprichting van het Internationaal
Olympisch Comité (I.O.C.). Hierdoor werd het organisatorisch kader geschapen dat niet slechts de
Olympische Spelen in moderne vorm zelf tot grote bloei heeft gebracht, maar tevens de ontwikkeling
van het sportleven en het internationale wedstrijdwezen krachtig heeft gestimuleerd.
Op het nationale vlak is in dit verband belangrijk werk verricht door het Belgisch Olympisch Comité
dat opgericht werd in 1906.
De eerste moderne Olympische Spelen vonden plaats in 1896 te Athene, als eeibetoon aan het land
waar de antieke spelen hun bakermat vonden.
De internationale grondslag werd geacht versterkt te worden door zo mogelijk steeds een ander land
als strijdtoneel te laten fungeren.
In de loop der jaren zijn de Spelen steeds grootser van opzet geworden; prestige-overwegingen van
het organiserende land spelen daarbij een enorme rolSteeds wil het ene land het andere de loef
afsteken wat organisatie en niet minder de infrastruktuur betreft.
Het Olympisch programma heeft sinds 18% veel wijzigingen ondergaan en is aanzienlijk uitgebreid.
De kern vormen de verplichte takken van sport: atletiek, gymnastiek, kracht- en verdedigingssporten
(boksen, worstelen, gewichtheffen, schermen en schieten), watersporten (zwemmen, roeien en
zeilen), paardesport, wielrennen en moderne vijfkamp, meestal samengesteld uit paardrijden,
schermen, schieten, zwemmen en veldloop. De onverzoenlijke houding van het I.O.C. heeft
tegenover de met te keren professionalisering van de sport heeft er toe geleid dat bij sommige takken
van de sport bij de Olympische Spelen niet langer sprake is van een krachtmeting op het hoogste
niveau. Dit vasthouden aan verouderde amateurbepalingen, hoezeer ook in overeenstemming met de
Olympische gedachte, dreigt de betekenis van de spelen uit te hollen.
A. ABBELOOS
INSTELLINGEN DIE ONZE AKTIE STEUNEN
Weekblad De Voorpost, groep
DC, Dendermonde.
Kinderkonfektie Cleemput, In
dustrieterrein Hoogveld, Den
dermonde. «Baby en Junior»-
kleding, rechtstreekse verkoop
elke woensdagnamiddag en za
terdag.
p.v.b.a. Van Pollaert Gebr.,
Keur, Baasrode.
V.D.B. Sporttassen, Stations
straat 100, Lebbeke.
Garage Peugeot, Dender-
Motors, Burg. Portmanslaan 24,
Dendermonde.
Robuco, Wegenbouw, Aalst.
A.S.L.K.
Naam
Voornamenleeftijd...
Adres
GemeentePostnummer
Arrondissement
Geboortedatum
Wenst deel te nemen aan de kwis
handtekening
DE BELEVENISSEN VAN CYRIEL EN KLINKE
\VAA(t 'TSCHwr\M VuiF j>UÏF 1<* MW VAT ALLES, MNK
\enMu tfuji Nt»
Ióumbo ik KneeC] vit
Puurts hak een
[Vonktl Mn Mfiacx.)
~TyT.
- t-MTyjAMÜHQeu. PLUS
Tv,em 8}iJej
ouve y
PAKT
mt aue
JAMAAf
pfltCT W
miZ\e!!G£ JU54
m OOK. - £N ZONVt&.Lfa
piL-LóUS TB PAKK&t/!,
