Vrije tribune
v.u.
C.V.P.
K.P.
OOK EEN
KWESTIE
VAN CENTEN!
B.S.P.
P.V.V.
IN DIENST VAN DE MENSEN
900 AALST STEEDS PARAAT TE HELPEN
2 - 7-11-75 - De Voorpost
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
HULDE AAN
DE PIONIERS
Volgende zaterdag, 15 novem
ber, herdenkt de C.V.P. van het
arrondissement Aalst op plech
tige wijze de 30e verjaardag van
de oprichting van de partij. Vele
redenen zetten er ons toe aan
deze verjaardag niet onopge
merkt te laten voorbijgaan:
gedurende deze drie decennia
heeft de C.V.P. zowel op
gemeentelijk als op provinciaal
en nationaal vlak haar onmis
kenbare stempel gedrukt op het
gevoerd beleidvoor het grootste
deel heeft de generatie van
1945-46 de teugels overgegeven
aan jongeren die pas na de
oorlog hun eerste schreden in de
politiek hebben gezet.
Welnu, een terugblik op de
realisaties van de voorbije 30
jaar en een terugzien van de
pioniers van toen moeten van
deze 15 november een uitzon
derlijke dag maken voor een
partij die dagelijks nog blijk
geeft van een grote vitaliteit.
Dat is precies het bijzonderste
kenmerk geweest. Al die jaren,
in alle gemeenten van ons
arrondissement, hebben mensen
die uit de C.V.P. zijn ontsproten
en die in zich de bezieling
droegen om de fundamentele
ideologie van de partij in het
leven van elke dag uit te dragen,
het aanschijn van dit arrondis
sement grondig veranderd. De
politieke eerlijkheid gebiedt ons
evenwel te zeggen dat, in heel
wat gemeenten, ook andere
partijen daaraan hebben mee
geholpen. wat niet zo moeilijk is.
omdat de C.V.P. steeds een
programma van algemeen be
lang voor ogen heeft.
Wie een ronde maakt doorheen
ons arrondissement, staat be
wonderend op te kijken naar de
realisaties op gebied van wegen
infrastructuur, industrievesti
ging, sociale woningbouw. ruim
telijke ordening, bejaardenbe
leid. onderwijs, recreatie, enz.
Vaak is het gebeurd met
bescheiden middelen, maar
steeds met de totale inzet van de
gemeentelijke beleidsmensen.
Men staat nooit stil bij de talloze
uren van overleg, onderzoek van
de dossiers, voorbereiding van
de gemeenteraadszittingen, be
sprekingen op provinciaal en
nationaal niveau, met ontwer
pers. en ondernemers, e.d.m.
Makr in iedere gemeente werd
telkens opnieuw naar geen
inspanning gekeken: de moder
nisering en de verdere uitbouw
stonden steeds prioritair bij de
C.V.P.-gemeentepolitici.
De' pioniers .van 1945-1946
mogen met fierheid terugblik
ken op hun prestaties: vaak
hebben zij de eerste steen gelegd
voor het gebouw dat nog steeds
voor onze ogen wordt opgetrok
ken. Wij, generatie die slechts
veel later politiek mondig zijn
geworden, zijn dankbaar ge
stemd voor al wat onze C.V.P.-
mensen in dit arrondissement
hebben gedaan. Onze hulde aan
hen is dan ook zeer gemeend.
Wij hopen dan ook dat zeer
velen onder hen zullen kunnen
aanwezig zijn op deze herden
kingszitting die o.m. zal worden
bijgewoond door nationaal
voorzitter Wilfried Martens.
Voor de C.V.P. van het arron
dissement Aalst wordt 15 no
vember een nieuw vertrekpunt
voor de verdere uitbouw van de
partij en de verdere concretise
ringvan het C.V.P.-programma.
Hubert Van Wambeke
Arrond. Voorzitter CVP
STAKING BD
SCHOTTE
PATRONAAT WIL
EEN BRES SLAAN
Sedert 15 oktober zijn de
arbeiders van de leerlooierij
Schatte te Erembodegem in
staking, solidair met de werkers
van soortgelijke bedrijven te
Zaventem. Turnhout. Zulte,
Deiljjze. Lokeren. Gent, Doornik
en Malmedy. Het is een staking
die. al betreft ze dan slechts
ongeveer 1700 arbeiders, van
zeef groot belang is. omdat bij
dit kontlikt zo klaar de houding
naar voor komt van het patro-
naafóp dit ogenblik.
De patroons der leerlooierijen
weigeren de vernieuwing van de
Kollektieve Arbeidsovereen
komst. Zij eisen niets minder
dan één jaar sociale pauze. De
ganse verzoeningsprocedure
werd uitgeput. En zoals men
verder zien zal. zijn de eisen van
de vakbonden van deze sektor
nochtans geenszins overdreven.
Er is in geen geval kwestie van
een voorbeeld van doorbraak te
stellen. Altans niet vanwege de
vakbonden.
Dit is blijkbaar wel het geval bij
de patroons. Er werden in deze
sektor nooit zeer hoge lonen
betaald. Wij hebben met arbei
ders van Schotte gesproken,
welnu, men kan zeggen dat hun
lonen eerder tot de laagste
behoren. En dit dan in vele
gevallen voor werk dat zwaar en
vuil en ongezond is. De hoogste
konventionele lonen liggen op
dit ogenblik tussen 126 en 130fr
per uur voor de mannen,
produktiviteitspremie inbegre
pen. Hier en daar zijn er hogere
lonen, maar dit zijn uitzonde
ringen.
De vakbonden vragen een alge
mene loonsverhoging van 7 fr,
om de afstand tussen de lonen
niet nog te vergroten, en verder
verbetering inzake bestaans
zekerheid. rustvergoeding enz.
Overdreven zijn deze eisen zeker
niet. vermits het patronaat
toegeeft dat er heel wat werk is,
dat de bedrijven allen flinke
winsten afwerpen, dat de pro-
duktiviteit is gestegen, en... dat
ze aan de twee weken staking
reeds meer hebben verloren dan
wat de vakbondseisen geduren
de een jaar hen zouden kosten!
Einde vorige week werd gezegd,
dat de patroons na de jongste
mislukte verzoeningsvergade
ring wel weer zouden bereid zijn
te onderhandelen, maar dat het
werk zou moeten hervat worden.
Maar het is klaar, dat de
vakbondsleiders ongelijk zou
den hebben inzake de eisen ook
maar de minste toegeving te
doen.
Het is inderdaad duidelijk, na
voornoemde verklaring van de
patroons, dat het hen om méér te
doen was dan de eisen op zich
zelf. Hier werd een poging
gewaagd om inzake de sober-
heidspolitiek door het verbond
van de belgische ondernemingen
vooropgesteld en door de CVP-
PVV-regering verdedigd, een
voorbeeld te stellen, een bres te
slaan. De sektor leerlooierijen is
een beperkt gevechtsterrein, het
risico is- niet te groot, de
provocatie en poging tot chan
tage kon slagen.
Wij kunnen natuurlijk niet
voorspellen wat er tussen het
ogenblik van schrijven van dit
artikel en het verschijnen ervan
zal gebeuren, en het is ook niet
onze rol de betrokken vak
bondsleidingen de les te spellen,
maar er staat heel wat op het
spel. Méér dan de eisen van 1?00
arbeiders, méér dan het prestige
van één centrale.
Het lijkt ons nogal duidelijk, dat
de arbeiders der leerlooierijen
deze staking moeten winnen, en
dat met deze overwinning aan
het geheel van de eisende
arbeidersklasse in ons land een
zeer grote dienst zal bewezen
worden, daar waar het patro
naat over het algemeen, bij een
voor de patroons der leerlooi
erijen positieve afloop, niet zou
aarzelen dit sukses op elke
onderhandelingstafel te gooien.
Houden de patroons het been
verder stijf, dan lijken uitge
breide solidariteitsbetuigingen
zowel in openbare diensten als in
andere privé-bedrijven aller
hande ons dan ook absoluut
nodig. Het moet tot daarboven
bij het Verbond der Belgische
Ondernemingen doorklinken,
dat het niet zal pakken, en dat
chantage met werkloosheid wel
eens als een boomerang zou
kunnen werken.
Ray De Smet
N.B. Maandag gaven de pa
troons van twee belangrijke
bedrijven toe. maar elders ging
de stri jd dinsdag verder.
Door velen wordt de Vlaamse
Beweging nog te veel beschouwd
als een kwestie van wapperende
leeuwenvlaggen, felle toespra
ken op een 11 juli-viering en
soortgelijke dingen meer. Door
velen wordt nog altijd gedacht
dat de Vlaamse Beweging niets
anders is dan een romantische,
ver van de werkelijkheid staande
gevoels-aangelegenheid. Een
flamingant is voor die mensen
iemand die Vlaamse strijdliede
ren zingt, naar Vlaamse beto
gingen gaat en op 11 juli zijn
leeuwenvlag door het venster
steekt.
Alhoewel alles wat hier opge
somd werd ook tot het domein
van de Vlaamse Beweging hoort,
is de zgn. «Vlaamse kwestie»
toch nog heel wat anders en
heel wat meer. En vooral: het is
ook een kwestie van centen!
Centen die nooit in Vlaamse
handen komen of. wat ook het
geval is. Vlaamse centen die in
Brusselse en Waalse richting
verdwijnen!
Dat alles is nogmaals duidelijk
aangetoond in het zgn. «Dossier
Vlaanderen» dat door de Volks
unie tijdens een perskonferentie
op woensdag 15 oktober aan het
publiek werd voorgesteld. Wie
de tekst van dit «Dossier
Vlaanderen» leest, komt onder
de indruk van het financieel
onrecht dat de Vlamingen in
deze unitaire staat nog dagelijks
aangedaan wordt.
Een greep uit de vele voorbeel
den die men in dit «Dossier» kan
vinden: Bij de ASLK zijn
57,75% van de spaarboekjes
onderschreven door Vlamingen
en 42,25% door franstaligen.
Wat betreft de spaargelden is dit
resp. 58.80% en 41,20%. Maar
dat belet de ASLK niet bijna 13
miljoen Fr uit te trekken (van
januari tot oktober 1973) voor
publiciteit in de franstalige pers,
tegen slechts 8.6 miljoen in de
Vlaamse pers!
Vlaanderen ontving in de perio
de van 1969 tot 1973 van de
machtigingen in het kader van
de ekonomische ekspansie
slechts 49.3% van de kredieten,
alhoewel Vlaanderen 56.38%
van de bevolking telt. De
kredieten per sektor werden
50/50 verdeeld! Wat de zgn.
geregionalizeerde kredieten be
treft. is het al niet veel beter:
daarvan ontving Vlaanderen
slechts 51.82%!
Wat de investeringen in wegen
bouw betreft, daar werd met de
grote hamer geslagen, evenwel
niet in Vlaamse richting: hier
gingen slechts 39,74% naar
Vlaanderen, voorde periode van
19"! tot 1974.
De Vlamingen staan in voor
ongeveer 60% van de radio- en
TV-taksen. De BRT en de RTB
krijgen evenwel beide 50% van
de centen!
In hel kader van de sociale
zekerheid gaan jaarlijks onge
veer a 8 miljard voor de
Vlaamse mens verloren, terwijl
Wallonië hier vele miljarden
w inst opstrijkt! Enz., enz...
Dat alles toont overduidelijk aan
dat de Vlaamse zaak niet alleen
een kwestie is van Vlaamse
leeuwenvlaggen, maar op de
allereerste plaats een kwestie
van centen, veel centen die voor
de Vlamingen verloren gaan!
Dr R. Van Leemputten
Volksvertegenwoordiger
CVP-LIBERALE-
R.W.-PLOEG
TINDEMANS
ONBEKWAAM EN
ANTI-SOCIAAL
De zowat 300.000 werkloze
arbeiders, bedienden, mannen
en vrouwen, huisvaders en
huismoeders, jonge afgestu
deerden. die alle hoop hadden
gesteld op hun diploma om aan
de slag te kunnen, evenals de
vele andere tienduizenden wiens
werk en gezinsinkomen op dit
ogenblik bedreigd worden, zul
len het de CVP en de liberalen
die op dit ogenblik in de regering
zetelen, niet vlug vergeven dat ze
hun tot «den dop» veroordeeld
hebben en aldus hun gezin van
zijn normaal inkomen hebben
beroofd.
Met de BSP aan het regerings
roer bleef de werkloosheid
beperkt, evenals de inflatie (7%):
België stond er toendertijd het
best voor van gans de Europese
Gemeenschap. Echter, sinds de
CVP en de liberalen de socialis
ten op schandelijke wijze uit de
regering hebben gewipt, hangt
België aan de staart van het
Europees peleton: zowel de
prijsstijgingen als de werkloos
heid halen trieste rekords.
De CVP en de liberalen hebben
nog niets uitgespookt dat deugt:
alles wat ze wel gedaan hebben,
was gericht tegen de porte
monnee van de arbeiders, de
bedienden, de huisvrouw, de
gehandikapte. de kleine zelf
standige en middenstander:
STRAKS KOMT ZELFS DE
PORTEMONNEE VAN DE
werkloze aan de beurt!
De heren van de CVP en de PVV
gaan zelfs zover met hun
anti-sociale politiek dat ze nu
een wet in de maak hebben die
het aan de kleine man zal
verbieden links of rechts nog een
karweitje te gaan opknappen!
Dat er ondertussen aan honderd
per uur door de grote heren
gecumuleerd wordt kan hun
geen snars schelen. Het grote
misbruik mag wel; het kruimel
werk van de kleine man mag
niet! Mocht deze wet bovendien
nog de verklikking aanmoedi
gen dan brengt hij ons meteen in
een zeer gevaarlijk klimaat!
CVP EN LIBERALEN TEGEN
DE KLEINE MAN
Het is zo klaar als pompwater:
de liberalen en de CVP zijn van
oordeel dat de kleine man het te
goed heeft en dat hij nu maar
eens «terug op zijn plaats» moet
gezet worden. Vandaar de
reactionaire aanval van de heer
Grootjans, hierin achter de
schermen gesteund door Mr.
Martens van de CVP, tegen de
syndicaten en tegen de staat, die
moet «ontvet» worden.
Let echter op: het doel van de
conservatieve Liberalen en CVP-
ers komt erop neer de arbeider
en bediende, of hij nu in
staatsdienst of in dienst van een
privé-onderneming werkt, te
«ontvetten» en dit met als enig
doel. nl. diegenen die al «vet»
zijn nog wat vetter te kunnen
mesten.
Het werkende volk van dit land
mag deze poejadistische aanval
van de conservatieve krachten
niet onderschatten: het is klaar
blijkelijk de bedoeling van deze
conservatieve CVP-PVV-RW
regering de bereikte welvaart
van de werkende mensen stilaan
maar zeker weer af te breken, en
dit door zgn. rechtstreekse
aanval op het inkomen van de
werknemers, van de gehandi-
kapten. van de werklozen enz...
Om deze sociale afbraakpolitiek
te doen slikken door de massa,
permitteren Grootjans en
Martens zich middelen die ieder
rechtgeaard burger van dit land
zouden doen blozen tot achter
verkiest. Nog meer werklo
zen en zulks terwijl degenen
die blijven werken meer
verdienen of zoveel mogelijk
mensen aan het werk hou
den door een tijdelijke
matiging van de inkomens.
Ik ben ervan overtuigd dat
het merendeel van de man in
de straat te vinden is voor
een loonmatiging met werk
zekerheid als waarborg. De
arbeiders zijn zich wel
bewust van de noodzake
lijkheid van het behoud van
het concurrentievermogen
van de ondernemingen. En
vooraanstaande vakbonds
verantwoordelijken o.m.
Houthuys legden hier ook
de nadruk op.
De interpretatie van de
verklaringen van mijn vader
over de jeugdwerkloosheid
gaat toch te ver. Mijn vader
sluit niet de ogen voor het
probleem van de werkloos
heid bij de jongeren. Hij
heeft alleen willen aantonen
dat de cijfers in vergelijking
met vroeger nu hoger liggen
omdat er meer gerechtigden
zijn die kunnen genieten.
Mijn vader is, in tegenstel
ling met wat Ray De Smet
wil doen uitschijnen, be
gonnen met te zeggen dat de
jeugdwerkloosheid een pijn
lijke aangelegenheid is. Ze
ker is, ook in normale
omstandigheden met be
perkte werkloosheid, de
zijn oren.
Martin Hutsebaut
GEEN DUBBELZINNIGHEID
De heer Ray De Smet heeft
in de «Vrije Tribune» van de
«de Voorpost», dd. 31.10.
75, gemeend te moeten
terugkomen op verklaringen
van mijn vader Staatssekre-
taris L.D'Haeseleer, afge
legd tijdens een intervieuw
met het maandblad «Nieuw
Aalsters Magazine». Vast
gesteld wordt dat de spreek
buis van de K.P. daarbij
bepaalde bedenkingen of
uitspraken uit hun verband
rukt. Het echter anders
voorstellen dan het de
bedoeling is geweest, lijkt
mij opzettelijke misleiding
van de lezer.
Ik ga akkoord met de steller
van K.P.-bijdrage dat mijn
vader de verouderde Libera
le Partij heeft aangepakt en
er een sociale richting heeft
aangegeven in dit arrondis
sement. Maar dat het suc
ces van de politiek van de
liberale sociale beweging
alleen te danken is aan
verdeeldheid, veroudering
en zwakte van de B.S.P. lijkt
mij zeer goedkoop. Trou
wens de achtereenvolgende
overwinningen van de Libe
rale Partij en later van de
P.V.V. is veeleer te danken
aan vertrouwen van de
kiezers in de werking van de
partij en in mijn vader als
sociaal voorman van het
P.V.V. in het arrondisse
ment. Evenmin heb ik nooit
gezegd dat ten top gedreven
kapitalisme een waarborg is
van sociale vooruitgang.
Wel heb ik verklaard dat
economische vooruitgang
de mogelijkheid inhoudt va
sociale vooruitgang. En
wanneer mijn vader Staats
secretaris D'Haeseleer ver
klaarde: «'t is niet te
geloven», dan bedoelde hij
dat de levensstandaard van
de gemiddelde werkman in
Amerika laag is. Mijn vader
voegde daar trouwens aan
toe: «In tegenstelling met
de U.S.A. heeft Belgiè in de
naoorlogse jaren toch een
belangrijke evolutie gekend
op het stuk van de sociale
voorzieningen».
En aan de verbetering van de
sociale voorzieningen heb
ben verneem ik, alle partijen
die in het parlement zetelen
meegewerkt. Niemand zal
trouwens durven ontkennen
dat mijn vader, die als
sociale werker aan de basis
ligt van vele wetsontwerpen
interpellaties en parlemen
taire vragen, niet zijn deel
heeft bijgebracht en deelge
nomen heeft aan de arbei
dersbeweging en dit trou
wens vandaag nog doet.
Maar moet men op een
bepaald ogenblik, en is dat
nu niet aangebroken, de
moed opbrengen en realist
zijn.
Men moet weten wat men
richting of het gebrek aan
richting in het onderwijs
niet vreemd aan werkloos
heid voor bepaalde gediplo
meerden.
En ten slotte eindigt de
kommunistische bijdrage
met de klassieke aanval op
ons sociaal-economisch
systeem en op het zoge
naamde kapitalisme en de
winst.
Daarbij laat de steller door
schemeren dat hij zich
lichtjes verheugt over de
huidige moeilijkheden die -
naar hij verhoopt - naar de
ineenstorting van ons stel
sel zullen leiden. De socia
listen en de kommunisten
hopen het huidig stelsel te
kunnen ontwrichten om
daarna te kunnen zeggen dat
het onbruikbaar is.
Ray De Smet moet onze
aandacht niet vestigen op
een wijziging in onze maat
schappij. Wij zijn ons ervan
bewust dat onze maat
schappij voortdurend zich
wijzigt. Wij wensen de
verandering niet in de rich
ting van een socialistisch
model. De socialisten en de
kommunisten en niet het
minst De Bunne - die -
terloops gezegd de enige
verliezer is van de onlangs
gehouden sociale verkiezing
-willen de ineenstorting van
ons huidig sociaal-econo
misch stelsel om op de
punten een collectivistisch
stelsel op te bouwen.
Want bijna 60 jaar zien wi
socialistische landen bezig
en nog steeds is de winkel in
de Sovjets de toonbank van.
het tekort, is het regimi
synomiem van beperkte po>
litieke rechten, van wille
keur,, van arbeidsdwang. Di
P.V.V. wenst onze maat
schappij, waarbinnen een|
grote persoonlijke vrijheii
en welstand heerst, voort
durend te verbeteren en bij
te sturen.
En zonder aarzelen verde
digen we een stelsel dat di
grootst mogelijke ruimte
laat voor persoonlijk talent,
voor ondernemingsdurf,
voor bekwaamheid en voor
spaarzin.
We sturen aan op een
maatschappij waarin loon
naar werken wordt gegeven
waarin de overheid de
scheppende krachten steunt
in plaats van ze te ontmoe
digen en waarin de zwakke
ren recht hebben op de
solidariteit van de sterkeren
Wij willen een maatschappij
vrij van iedere klassente
genstelling, open voor een
ieder-van de arbeider tot de
ondernemer - die in het
leven vooruit wil en daar oo
iets wil voordoen.
Diane D'Haeseleer
Als iemand in nood het magische nummer 900 draait, ver
wacht hij kleine mirakeltjes. Die gebeuren ook. Dat hebben
we zelf kunnen vaststellen in de brandweerkazerne te Aalst
waar alle oproepen met bekwame spoed worden beantwoord
en een massa problemen in ijltempo worden opgelost. Een
voorbeeld? Te elf uur wordt uit Steenhuffel om hulp ge
vraagd. Enkele sekonden later weet men in Londerzeel al dat
een ambulancewagen moet vertrekken en vijf munuutjes la
ter loopt de melding binnen dat die julpauto ter plaatse is.
Geen verhaaltje: echt gebeurd, wa waren er getuigen van.
Er gaat geen dag voorbij of de 900 wordt met een ongeval of
brand gekonfronteerd. Dat seintje volstaat om een ingewik
keld raderwerk in een mum van tijd op gang te brengen...
Hoe ontstond die hulpdienst
eigenlijk? De idee een ambu-
lancewagennet uit te bouwen
ontstond in de jaren voor de
wereldexpovan 1958 omdat al
leen grote steden over derge
lijke dienst beschikten. Uit de
dotaties van de'mobiele kolon-
ners en de civiele bescherming
werden verscheidene wagens
overgeheveld naar een aantal
brandweerkorpsen. Het skelet
van de latere 900 was er. De
beste en vlugste oplossing
voor het leggen van kontakten
is telefoneren. Maar hoe moes
ten de hulpbehoevenden wijs
geraken uit de massa abon
neenummers Na ruggespraak
met de Regie van Telegrafie en
Telefoon werd het nummer 900
ter beschikking gesteld. In
Antwerpen werd al in 1958 een
proefcentrale opgericht. Na
dien begon de uitbouw over
gans België en met de wet van
8 juli 1964 werd alles officiéél
bekrachtigd.
Er zijn in België 16 centrales,
allemaal in brandweerkazer
nes gevestigd. Het gebied van
een centrale komt overeen met
één of meerdere telefoonzo
nes. De 900 Aalst bievoor-
beeld, bestrijkt de zones 052
(Dendermonde), 065 (Aalst) en
054( Ninove). Tijdverlies? He
lemaal niet. Doorseinen naar
de dichtbijzijnde ambulance
diensten neemt nauwelijks en
kele sekondjes in beslag
Daarenboven biedt het oproe
pen van die centrale 900 een
paar grote voordelen: als een
hulpauto vertrekt, wordt die
dus voorlopig onbeschikbaar
Indien nu voor hetzelfde ge
bied een nieuwe oproep bin
nenloopt, een ander voertuig
naar de plaats van het tweede
ongeval sturen.
STEEKKAARTEN
Op het hulpcentrum 900 is er
voor alle gemeenten een
steekkaart met alle nuttige ge
gevens In een oogopslag be
schikt de centralist dus over
alle nodige informatie De op
roep zelf? Het telefoonnummer
van de oproeper, en dat gebe
urt alleen in België, verschijnt
tijdens het gesprek op een
scherm van de bedieningspa
nelen. Dit systeem heeft reeds
onschatbare diensten bewe
zen, vooral wanneer hij be
paalde mensen zodanige pa
niek heerste dat ze gewoon
weg hun adres vergaten op te
geven. Het is ook mogelijk dat
iemand plots ziek wordt, nog
net de tijd heeft om drie cijfer
tjes te draaien en niet meer in
staat is om één woord te uiten
Geen nood: langs een recht
streekse lijn met de RTT weet
de centralist binnen de 30 se
konden vanwaar de oproep
kwam, zelfs al is dat een open
bare cel. Elk gesprek wordt
daarenboven op magneetband
opgenomen en nadien vertelt
de sprekende klok hoe laat het
is: geen betwisting dus over het
uur van de oproep Praatpalen
langs de autowegen geven si-
multaan verbinding met het
hulpcentrum 900 en de rijks
wacht, zodat bij een ongeval
beide diensten aanstonds uit
rukken.
AMBULANCEDIENSTEN
De meeste ambulancewagens
van het 900-net worden door
brandweermannen bediend
die een kursus EHBO hebben
gevolgd. Wagens van hospita
len, klinieken en privé-
ambulances werken mee met
de 900. Deze diensten moeten
voldoen aan door het ministe
rie gestelde normen. De
brandweermannen zijn mees
tal vrijwilligers: het is geen uit
zondering dat die vrijwilligers
reeds binnen de twee minuten
na de binnengelopen oproep
met de hulpauto vertrekken.
Naast de klassiek VW, staan
op bepaalde punten reanima-
tiewagens en medische ambu
lancewagens ter beschikking.
Kleine «rijdende klinieken met
zuurstofapparatuur, een uiterst
- sekuur apparaat om bij hartstil
stand te gebruiken en noem
maar op De medische wa
gens, en Aalst heeft er zo een,
laten toe kleine heelkundige
ingrepen ter plaatse te verrich
ten. De laatste «aanwinst» is
de helikopter Alouette III van
de civiele bescherming die
eveneens als een «reanimatie-
voertuig» is uitgerust.
Zich een 900-net zonder radio
voorstellen is gewoon ondenk
baar. Niet alleen voor het door
geven van berichten, maar ook
om hospitalen en klinieken te
verwittigen. Een verdere ont
wikkeling van deze radiover
bindingen zal het mogelijk ma
ken nog vlugger alle betrokken
diensten over alles en nog wat
in te lichten. Inderdaad over af
zienbare tijd worden de radio
zenders met een zogenoemd
«selektief oproepsysteem» uit
gerust.
Na het ontvangen van een op
roep vormt de centralist een cij-
ferkode en zendt een signaal
uit. De brandweerlieden met
dienst, waar ze zich ook bevin
den, worden gealarmeerd:
zonder tussenkomst van wie
dan ook, weten ze dus dat ze
zich naar hun «post» moeten
begeven. Door dit systeem
wordt een maximum aan tijd
winst geboekt.
HOE DE 900
VERWITTIGEN?
Op het eerste gezicht een
overbodige vraag. En toch. Zo
handelt men best: bij ongeval,
brand of ramp, zoek de eerste
de beste telefoon. In een cel
moet u wel vijf frank bij de hand
hebben, maar die krijgt u terug.
Draai het nummer 900 en blijf
op aansluiting wachten, bij een
ongeval lopen bij de centralist
soms meerdere oproepen bin
nen, dus kunnen alle alarmlij-
nen op dat ogenblik bezet zijn.
Na het tot stand brengen van
de verbinding, zegt u duidelijk
wat er gebeurd is, de gemeen
te, de straat, de plaats en als
dat kan, het huisnummer,
eventueel een kenmerkend
punt: bievoorbeeld: aan de wa
tertoen, de kerk, de dancing.
Luister goed naar wat de cen
tralist u zegt en geef zoveel
mogelijk inlichtingen: hoeveel
gewonden zijn er, zitten ze in
een wagen geklemd? Omdat
een 900-centralist geen expert
in dialekten is, zou het erg nut
tig zijn ABN te spreken
Als iedereen desgevallend die
raadgevingen wil volgen, zal
een eventuele 900-oproep
prompt beantwoord worden In
Aalst, evenals in de andere 15
centra van het 'and vraagt men
slechts één ding: zo vlug en zo
doeltreffend te kunnen bij
springen als hulp nodig is.
MVH
Het centrum 900 van Aalst (vs)
