Vrije tribune
v.u.
K.P.
B.S.P.
C.V.P.
P.V.V.
2 - 21-11-75 - De Voorpost
De -eaaKtie heeft het recht deze teksten in te korten
STADSSEKRETARIS CHRIS WILLEMS
OVER «GEMEENTELIJKE AUTONOMIE»
deel 1
Recentelijk gaf stadssekretaris Chris Willems een belangwekkende spreekbeurt
te Aalst over -gemeentelijke autonomie'Hel hoeft geen betoog dat inzonder
heid nu het fusie-probleem aan de orde van de dag is, deze voordracht heel wat
interesse opwekte. We hebben dan ook gemeend deze causerie in een viertal
afleveringen voor onze lezers op deze pagina te moeten brengen.
VER
WOORDENSCHAT
NIEUWEN,
DIANE
Diane D'Haeseleer neemt me
het artikel ten kwade, dat ik en
kele weken geleden schreef
over een interview van haar
vader, L.D'Haeseleer, in het
«Nieuw Aalsters Magazine».
Dit is haar goed recht, maar
opvallend in haar antwoord in
de «Voorpost» van 7 november
is, dat zij ongeveer de helft van
haar twee volle kolommen no
dig heeft, om de lezer te verkla
ren wat haar vader, en zij zelf in
een vroeger artikel, eigenlijk
wel hebben bedoeld!
In feite zou ik doodeenvoudig
kunnen verwijzen naar wat ik in
mijn vorig artikel heb geschre
ven, want Diane brengt niets
nieuws. Althans niet in het eer
ste gedeelte van haar bijdrage,
waar zij tracht aan te tonen dat
de PW een sociale partij is en
haar vader een sociale voor
vechter. Omtrent dit laatste de
puntjes op de i's: ik loochen
niet dat L. D'Haeseleer^be
paalde wetsvoorstellen of
ontwerpen heeft opgesteld die
sociale scherpe hoeken kon
den afronden, MAAR ik on
derstreep STEEDS IN HET
RAAM VAN HET REGIME,
ZONDER DE MACHTHEB
BERS PIJN .TE DOEN, OF
HEN IN HUN MACHT AAN TE
TASTEN
En daarmee zit ik dan volop in
de tweede helft van haar be
toog. Volgens Diane wensen
wij, kommunisten, de socialis
ten en niet het minst Debunne,
de ineenstorting van het kapita
lisme, en DAAROM willen wij
het ontwrichten. Wij willen de
oprichting van wat zij «een kol-
lektivistisch stelsel» noemt,
terwijl de PW een maatschap
pij wenst waarin loon naar wer
ken wordt gegeven en die vrij is
van iedere klassentegenstel
ling. Trouwens, zij is er van
overtuigd, dat de meerderheid
van de man in de straat te vin
den is voor een loonmatiging
met werkzekerheid als waar
borg. De arbeiders zijn zich
bewust van de noodzaak van
het behoud van het konkurren-
tievermogen der ondernemin
gen Zoals ook Houthuys van
het ACV, zo voegt zij er aan
toe.
Ik geloof niet dat we Diane zul
len verwonderen zij weet
wel beter wanneer we zeg
gen dat we niets willen ont
wrichten of doen ineenstorten.
Wij willen WEL en daar
staan we op het kapitalis
tisch stelsel dat steeds nieuwe
krisissen kent waarvan de wer
kers de hardste klappen krij
gen, omvormen tot een stelsel
dat de werkers waarborgen
biedt. Kollektivistisch? Dat
woord haalt Diane uit de oude
doos van al wie en wat anti
socialistisch en anti-
kommunistisch was. Zij zal
haar woordenschat moeten
vernieuwen. Maar wij willen in
derdaad ekonomische en poli
tieke kontrole van de arbeider
sbeweging op wat de geldmuur
onderneemt, wij willen de gel
dmuur de laan uitsturen waar
hij tekort schiet, en wij willen
een einde stellen aan zijn prak
tijken waar hij de gemeen
schap bednegt. Denken we
maar eens aan de schandalen
met geldspekulatie (Bank van
Brussel), en frauduleuze kapi-
taalsuitvoer (Bank Lambert),
die het land tientallen miljarden
hebben gekost!
Trouwens, de geldmuur is lang
zo vies niet van de kollektiviteit
(de gemeenschap) vermits hij
langsom meer op de gelden
ervan (kredieten, subsidies,
vrijstelling van belastingen en
sociale vergoedingen) beroep
doet. Maar dan ZONDER
KONTROLE natuurlijk!
De vrijheid? Waarom met een
of ander land kortten aansleu-
ren? Ten eerste, zouden we
over de voor- en nadelen een
flink debat kunnen houden,
maar daar gaat het in onze po
lemiek niet om, maar OM ONS
LAND; ten tweede, willen wij,
kommunisten, vertrekkend van
ons land, zijn tradities en de wil
van zijn bevolking, tot hervor
mingen komen; en ten derde,
krijgt die vrijheid wel harde no
ten te kraken, op het ogenblik
dat de CVP-PW-regering
geen parlementaire debatten
meer duldt, de kollektieve
(weer dat woord) arbeidsover
eenkomsten doodeenvoudig
voor negen maanden wil be
vriezen, en patroons en arbei
ders met speciale belastingen
wil straffen die tot een andere
en betere arbeidsovereen
komst zouden komen!
De klassen, Diane D'Haese
leer, dat is niet iets dat wij heb
ben uitgevonden. DAT IS EEN
OBJEKTIEVE REALITEIT. En
die klassen botsen, wanneer
de uitgebuitenen zijn eisen
stelt aan de uitbuiter die steeds
meer wil. Blijkbaar aanvaardt
de bewuste man in de straat de
loonmatiging niet, en indien het
vandaag nog niet de meerder
heid zou zijn, dan zal het mor
gen zo zijn. Die meerderheid
zich zien vormen jaagt de
CVP-PW-regering angst aan.
Vandaar de pogingen zoals
Diane dit doet door Houthuys
tegenover Debunne te stellen
om het vakbondsfront te
verdelen.
De PW wenst dit en de PW
wenst dat? Och kom, feiten zijn
sterker dan woorden, zelfs
woorden van een staatssekre-
taris en zijn dochter
kandidaat-opvolgster bij de
genade van haar geboorte. De
PW is op dit ogenblik de harde
havikken-kern in een regering
die de politiek tracht door te
voeren van het kapitalisme in
algemene krisis. Het is de his
torische rol van de arbeider
sbeweging haar dit vandaag
zoals gisteren te beletten. En
wij geven Diane ons woord, dat
wij daaromtrent ons best zullen
doen.
RAY DE SMET
FUZIES EN DEMOKRATIE
Er is tijdens het oeverloos
fuzie-debat in het Parlement
veel gesproken over demo-
kratie. Ook de kranten
hebben hun duit in het zakje
gedaan. Volgens de opposi
tie wordt de demokratie de
nek omgewrongen door een
zo omvangrijk ontwerp als
dit i.v.m. de fuzies niet te
laten amenderen en van de
parlementairen te eisen dat
ze het in zijn geheel zouden
aanvaarden of verwerpen.
Volgens de regeringspartij
en en de hen goedgezinde
kranten wordt de demokra
tie vooral geweld aangedaan
door de parlementaire ob-
struktie van de oppositie
partijen in het Parlement.
Laten we ernstig zijn. Ob-
struktie-technieken in het
Parlement zijn vanzelfspre
kend niet sympatiek. Ook de
oppositie-partijen weten
dat. Maar laat diegenen die
daarover nu moord en brand
schreeuwen mij eens uit
leggen wat de oppositie
anders te doen staat? Wat
kan de oppositie aanvangen
tegen het weigeren van hun
amendementen? Wat moet
de oppositie doen? Zich als
kalveren lateren afslachten?
Wie doet de demokratie
geweld aan? De oppositie
die het reglement uitput en
het de regering op alle
mogelijke manieren - maar
steeds binnen de grenzen
van het reglement - moeilijk
maakt? Of een regering die
haar eigen meerderheid de
mond snoert en haar parle
mentairen een tuchtstem-
ming oplegt? Want laat ons
eerlijk zijn: ook in de
regeringspartijen zitten heel
wat mensen die het fusie-
ontwerp van minisier Michel
met veel plezier zouden
kelderen. Hun mening mag
echter niet aan bod komen.
Hun partijbestuur heeft be
slist en daarmee basta! En
alhoewel er voor de plannen
van minister Michel in feite
geen parlementaire meer
derheid bestaat, zullen de
schapen toch allemaal
braafjes in de partij-schaap
stal blijven en het plan
Michel bij meerderheid
goedkeuren. Als we ons
vergissen - het is dinsdag
avond 18 november - zullen
we het hier nederig komen
bekennen...
Op de hierboven beschreven
wijze zal de minderheid een
meederheid worden. Vele
honderden gemeenten ver
dwijnen volgend jaar van de
administratieve kaart van
België. Behalve hier en daar
een uitzondering, zoals Ede-
gem bv., waar premier
Tindemans woont; of Hove
bv., waar CVP-parlementair
Swaelen woontof Essen
De eerste vraag van elk gemeentebe
leid is deze van de afbakening van het
eigen werkterrein volgens de begrip
pen en de regels van de zogenaamde
gemeentelijke autonomie.
Men kan doorgaans wel vermoeden
wat de gemeentelijke autonomie zou
kunnen betekenen, men voelt wellicht
ook aan wat de autonomie zoal kan
vergroten, of bedreigen of doen in
krimpen.
Maar boven vermoedens en gevoelens
is zeker voor hen die politiek op
gemeentelijk vlak willen bedrijven of
begrijpen een akkurate kennis van
de zaken te verkiezen. Deze kennis zal
hen doen inzien of de gemeenten in het
algemeen en de eigen gemeente in het
bijzonder nu werkelijk over vol
doende autonomie beschikken; of zij
met te veel atonoom te regelen mate
ries toegespeeld krijgen vanwege het
centraal bestuur (ook dit is denkbaar)
zodat zij deze taken niet meer aankun
nen; of zij op het vlak van de (financië
le) middelen wel voldoende uitgerust
zijn om de gewenste autonomie in
toepassing te brengen, enz
Want de gemeentelijke autonomie is
een zeer «levende», zich steeds wijzi
gende aangelegenheid. Wat vandaag
begrepen wordt binnen het aktieter-
rein van de gemeentelijke autonomie,
wordt er morgen uit genomen. Op het
eerste gezicht zou men zich kunnen
afvragen hoe het mogelijk is. Welnu
dat komt omdat gemeentelijke auto
nomie in rechtstreekse korrelatie staat
met de begrippen «centraal gezag» en
«algemeen belang». M.a.w naarge
lang het centraal gezag minder taken
voor eigen rekening neemt of naarge
lang men een aantal zaken minder gaat
verheffen tot aangelegenheden van al
gemeen belang, zullen de gemeente
besturen de autonome beslissingsbe-
voegheid hebben om de materies zelf
vrij te regelen. En omgekeerd
Daaruit volgt dat maatschappijwijzi
gingen, die men enerzijds volgens de
regels van de gemeentelijke autono
mie, volgens de inwerking van het
centraal gezag en naar de princiepes
van het algemeen belang telkens tracht
te kanaliseren en te koördineren
(daaruit volgt dat deze maatschappij
wijzigingen) anderzijds steeds op
nieuw de vraag kunnen doen oprijzen
naar een herdenking van deze begrip
pen en van hun toepassingsveld.
Daarom spreekt men ook naargelang
van het tijdstip en van de plaats over
een «breed uitgesponnen» gemeente
lijke autonomie in België rond het
midden in de I9de eeuw. Terwijl men
terecht zegt dat sindsdien gestadig een
steeds grotere tendens waar te nemen
is naar meer centralisatie, ten koste
dus van de gemeentelijke autonomie.
Precies ook omdat zoals wij zagen
de gemeentelijke autonomie met
elk maatschappijwijziging meeloopt,
zal men nergens een afgelijnde defini
tie vinden van dit begrip, met een limi
tatieve opsomming erbij van de afge
bakende terreinen van de gemeente
lijke autonomie.
Is dat slecht? Is dat goed?
DEFINITIE:
(benaderende omschrijving in de
grondwet)
Laat ons om te beginnen nagaan waar
wij bij gebreke aan een duidelijke de
finitie in de wet, niettemin een bena
derende omschrijving kunnen vinden
van de «gemeentelijke autonomie».
Voor wat België op dit ogenblik be
treft zijn alle auteurs het erover eens
dat een aanwijzing te vinden is van het
begrip gemeentelijke autonomie in de
artiekelen 31 en 108 van de grondwet.
In artikel 31 wordt bepaald: «de uit
sluitende gemeentelijke belangen
worden geregeld door de gemeentera
den volgens de beginselen vastgelegd
in de grondwet».
In verband met dit artikel 31 zegt een
zekere rechtsgeleerde, met name
Buttgenbach, dat bijgevolg alle on
derwerpen tot de gemeentelijke be
voegdheid behoren, die de gemeente
lijke overiieid zich meent te moeten
toeeigenen voor zover deze macht
door de grondwet of andere wet aan
geen andere autoriteit is toegekend.
Waauit hij dan afleidt:
1 dat de wetgever alle vrijheid heeft
om de uitgestrektheid van de gemeen
telijke bevoegdheden te beknotten.
2. dat. buiten voornoemd voorbe
houd, de gemeente op om het even
welk terrein mag optreden.
Ik moet er hier onmiddellijk aan toe
voegen dat men toen, bij het stemmen
van de grondwet en van de gemeente
wet, zeer erg gesteld was op de ge
meentelijke autonomie. Men zag pas
het menselijke individu gewaarborgd
in zijn rechten en vrijheden, wanneer
deze kon leven in de mensengemeen
schap bij uitstek, de gemeente, die op
haar beurt voldoende vrij en autonoom
diende te kunnen optreden. Zonder
moeite en zonder discussie werd der
halve het artikel 31 van de grondwet
aangenomen.
Meer nog, uit het rapport van de ver
slaggever, dhr Raikem. uitbracht in
de zitting van 23.12.1830, over de
werkzaamheden van de kommissie,
blijkt duidelijk dat oorspronkelijk,
naast de drie traditionele machten
(wetgevende, uitvoerende en gerech
telijke macht) de gemeentelijke en
provinciale bevoegdheden als een
vierde macht werden beschouwd.
De heer Raikem zei onder meer het
volgende:
«Het ontwerp, dat U wordt voorge
steld, heeft de dne machten ingesteld
en de ontwerpers hebben daarenboven
gemeend dat het nuttig was het be
staan te erkennen van een vierde
macht, namelijk de provinciale en
gemeentelijke macht.
Men heeft immers gemeend dat de
wetgevende macht niet mocht tussen
komen in de zaken van provinciaal of
gemeentelijk belang; en men heeft van
de andere kant ook gemeend dat het
gevaarlijk zou zijn deze aangelegen
heden over te laten aan het staatshoofd
en bijgevolg aan de ondergeschikte
agenten van de uitvoerende macht.
Men heeft gemeend ze te moeten toe
vertrouwen aan raden die, dank zij
hun nauw contact met de belangheb
bende bevolking, best zelf uitmaken
wat van lokaal belang is.
Maar door het feit dat dergelijke in
stellingen zeer vatbaar zijn voor wij
zigingen. heeft men gemeend de reg
lementering tussen wat van provin
ciale of gemeentelijke belang en wat
van akgemeen belang is aan de wetge
ver te moeten toevertrouwen.
De wetgever zal de schikkingen moe
ten nemen die het zullen verhinderen
dat het algemeen belang wordt op
geofferd aan het lokaal belang» aldus
de verslaggever Raikem.
Tot zover artikel 31 van de grondwet.
Ik zei reeds dat er nog een tweede
grondwetsartikel handelt over de ge
meentelijke autonomie namelijk arti
kel 108.
Blijkens dit artikel heeft de grondwet
gever willen bewerken dat de gemeen
ten aan eventuele willekeur van de
uitvoerende macht werden onttrok
ken, en droeg hij daarom de regeling
van de gemeentelijke instellingen op
aan de wetgever. Deze laatste diende
nog steeds krachtens de grondwet
gever bij deze taak de volgende
princiepen te eerbiedigen; en dan
volgt een opsomming van 6 princie
pen waarvan ons hier voornamelijk
het 2de interesseert: namelijk het prin
ciep dat de uitsluitend gemeentelijke
belangen door de gemeenteraad wor
den geregeld, behoudens goedkeurin
gen van de beslissingen van de ge
meenteraad in de gevallen en op de
wijze bepaald door de wet.
Prof Mast beoordeelt deze tekst als
volgt:
Binnen de sfeer der gemeentelijke
belangen is de gemeenteraad be
voegd, telkens de wet niet het tegen
deel zegt. Ter voldoening aan het
princiep van de gemeentelijke auto
nomie, handelt de raad uit eigen be
weging zonder dat een andere macht
in zijn plaats mag treden
Het Hof van Kassatie heeft in vol
gende bewoordingen de gemeente
lijke autonomie omschreven: «Het
Centraal gezag dient zich van alle
inmenging te onthouden zolang het
gemeentebestuur niet buiten zijn
bevoegdheid treedt en niet in strijd
komt met het algemeen belang».
In Les Pandectes Beiges Tome II
V° Autonomies vinden we de vol
gende omschrijving:
«Als men afgaat op de etymologische
samenstelling van het woord «auto
nomie» betekent deze term de boven
enige twijfel staande onafhankelijk
heid van een lichaam dat zijn eigen
wenen maaktIn de taal echter van ons
nationaal recht komt dit woord niet
voor als de uitdrukking van een onom
stootbare werkelijkheid. Immers, als
men bij ons bijvoorbeeld,, over ge
meentelijke autonomie spreekt heeft
men het in wezen enkel over een on
gedefinieerde onafhankelijkheid van
de gemeente tegenover de staat; geen
enkele wettekst bepaalt op een exacte
wijze de bewuste gemeentelijke auto
nomie; enkel vanuit allerhande wet
teksten kan men bij benadering de idee
die schuil gaat achter dit begrip «ge
meentelijke autonomie» gaan afleiden
bv., waar CVP-kamerlid
Suyckerbuyck burgemees
ter isof Vosselaar bv.waar
PVV-Kamerlid De Clerca P.
burgemeester is; of Polen
bv., waar PVV-senator
Poortmans burgemeester
is enz....
De Faluintjes-gemeenten
worden volgend jaar dus
afgeschaft ten voordele van
een gróóóót-Aalst en tot
meerdere ere en profijt van
de toekomstige burgemees
ter ervan! Het amendement
Van Hoorick (BSP) ertoe
strekkende Moorsel-Mel-
dert-Baardegem als zelf
standige en leefbare ge-
strekkende Moorsel-Mel-
dert-Baardegem als zelf
standige en leefbare ge
meente samen te voegen,
gaat de parlementaire
scheurmand in. En het
amendement van dr. Van
Leemputten (VU) ertoe
strekkende de vier Faluin-
tjesgemeenten (de drie voor
noemde en Herdersem) tot
een levenskrachtige en lan
delijke gemeente samen te
voegen, gaat diezelfde
Scheurmand in. Alhoewel
de absolute meerderheid
van Moorsel, Meldert, Baar-
degem en Herdersem tegen
de aanhechting van Aalst
gekant is! Maar welke CVP-
of PVV-parlementair trekt
zich daar iets van aan?
Willy Cobbaut
PARTIJDIGE FUSIES
VAN GEMEENTEN
AFBRAAK VAN
DE UNIVERSITEITEN
AFWENTELING
VAN DE CRISIS
OP DE WERKNEMERS
De politiek van de regering en
vandeC.V.P. -P.V.V. is in bot
sing gekomen met drie belang
rijke delen van de bevolking:
met de gemeentenaren op
het stuk van de opgedrongen
fusies van gemeenten,
met de universiteiten in
zake het verminderen van hun
werkingsmogelijkheden;
met de arbeiders, bedien
den en kaders van de onder
nemingen en van de openbare
diensten aangaande de loon
stop.
Het resultaat is dan ook dat op
verschillende plaatsen door
gemeentelijke mandatarissen
en hun bevolking wordt gema
nifesteerd tegen de fusieont-
werpwet van de regering, dat
professoren, wetenschappelijk
personeel en studenten van de
universiteiten in betogingen op
straat komen en dat tenslotte
felle reakties van de wereld van
de arbeid zijn te verwachten.
1. PARTIJDIGE FUSIES VAN
GEMEENTEN
Vorige en ook nog deze week
hebben de Socialisten in de
Kamer een uitputtend gevecht
geleverd tegen de partijdige
wijze waarop de regering en
haar meerderheid de samen
voeging van gemeenten door
drukt. De regering deed dit
soms tegen de grondwet in. Zij
heeft het amenderingsrecht
van de volksvertegenwoordi
ging verkracht. Zij heeft in de
meeste gevallen geen reke
ning gehouden met de uit
spraak van de gemeenten zelf,
wel met de politieke wensen
van ministers, staatssecreta
rissen en arrondissementele
secretariaten van de partijen
die haar steunen Om maar
een paar voorbeelden te ge
ven. Edegem en Hove zijn
twee aanpalende gemeenten
met elk minder dan 10,000 in
woners. Deze ontsnappen aan
de fusie. De eerste is de ge
meente van de Eerste Minister,
de tweede deze van een
C.V.P.
volksvertegenwoordiger - bur
gemeester Andere C.V.P. -
volksvertegenwoordigers wer
den van de Kamertribune weg-
gejouwd toen zij over de fusies
kwamen spreken terwijl hun
gemeente, waarvan zij burge
meesterzijn, niet gefusioneerd
wordt. Moorsel, Meldert en
Baardegem daarentegen om
maar een voorbeeld uit hon
derden te nemen, konden geen
eigen fusie bekomen, zoals
honderden andere gemeenten
willekeurig worden behandeld
in de fusiewet. Het is thans
voor iedereen duidelijk hoe er
door de regering werd tewerk
gegaan met twee maten en
twee gewichten.
AFBRAAK VAN ONZE UNI
VERSITEITEN
Even grof gaat de regering te
werk met de kredieten voor de
werking van de universiteiten,
die zodanig worden besnoeid
dat hun toekomst mede met
het lot van vele wetenschappe
lijke vorsers en met de demo
cratisering van het hoger on
derwijs op het spel worden ge
zet. Vooral aan de jonge
Vlaamse universiteit te Brus
sel. de V U B., worden slagen
onder de gordel toegebracht.
Ook hier, zoals met de fusies,
treedt een gemacaniseerde
meerderheid in de Kamer als
een stemmachine op die alle
goedbedoelde amendementen
van de oppositie wegstemt en
naar geen rede wil luisteren.
AFWENTELING VAN DE
CRISIS OP DE WERKNE
MERS
Eerstdaags moet de regering
voor het parlement komen met
haar politiek van loonmatiging
in het kader van wat zij «de of
fers door iedereen te brengen»
noemt. Men heeft reeds moe
ten toegeven dat deze offes
onbestaandeeian voor de divi
denden van de kapitaalhou
ders van de ondernemingen en
dat zij oncontroleerbaar zijn
voor wat de wijze beroepen be
treft vooral ingevolge de fiskale
fraude. Men kan evenmin vol
houden dat de lonen de be
langrijkste faktor zijn in het
probleem van de competitiviteit
van de Belgische ondernemin
gen op de buitenlandse markt
in de E.E.G., vermits zij het
loonniveau van Duitsland en
Nederland, onze belangrijkste
concurrenten, niet overschrij
den en vermits de aflossing
van de investeringen in bedrijf-
suitrusting in vele gevallen een
belangrijker faktor in de prijs
vorming uitmaken dan de lo
nen.
DE BS.P. AAN DE WIN
NENDE HAND
Een instituut voor opiniepeiling
heeft zojuist de resultaten van
haar enquête bekend ge
maakt. Deze wijzen op een
achteruitgang, van de rege
ringspartijen, van de C.V.P. -
P.S.C., deP V V - P.LP het
R.W. en het hieraan verwante
F.D.F.. De Socialisten daaren
tegen versterken hun posities
met, volgens deze peiling, een
stemmenwinst van 0,8 t.h.
Dit is maar een begin, want
waar ook, in de gemeenten,
aan de universiteiten en in de
bedrijven gaan de ogen open.
Bert Van Hoorick
CVP 30 JAAR
JONG
Elders in dit blad hebt U wel
licht het verslag gelezen van de
herdenking van de dertigste
verjaardag van de Christelijke
Volkspartij in het Arrondisse
ment Aalst. Herdenking die in
het teken stond van een ont
moeting tussen de pioniers van
1945-46 en de nieuwe, de
jonge generatie.
Een overzicht van wat de
Christelijke Volkspartij in die 30
jaar gepresteerd heeft stemt
ons enigszins tot nadenken.
Als jonge mensen kunnen wij
inderdaad niets dan bewonde
ring hebben voor wat onze par
tij op gemeentelijk, provinciaal
en natioaal vlak tot stand heeft
gebracht. Maar dat is ook heel
normaal als wij bedenken dat
de Christelijke Volkspartij een
partij is die, gesteund op kriste-
lijke principes, steeds een posi
tief sociaal programma voor
stond, dat alle klassen van de
samenleving ten goede zou
komen.
Als wij de resultaten bekijken
van wat de Christelijke Volk
spartij tijdens die dertig jaar op
de diverse terreinen van het
maatschappelijke leven heeft
verwezenlijkt (denken wij aan
de realisaties op het vlak van
de wegeninfrastruktuur, indus
trievestiging, sociale woning
bouw, ruimtelijke ordening, be
jaardenbeleid, onderwijs, re-
kreatie, enz enz -dan
moeten wij toegeven dat zij
trouw gebleven is aan de uni
versele dimensie van haar
grondfilosofie.
De stempel die de Christelijke
Volkspartij, gedurende die 30
jaar ook steeds de sterkste par
tij, op het politieke leven heeft
gedrukt is een duidelijk bewijs
van de eeuwige vitaliteit die
haar kenmerkt.
Voor de jongsten uit de nieuwe
partijgeneratie waren er dan
ook redenen te over om geluk
kig te zijn al de pioniers, en ze
waren talrijk aanwezig, te kun
nen ontmoeten. Voor de ra
sechte CVP-jongeren zal 15
november 1975 een hoogdag
uit de arrondissementele par-
tijgèschiedenis blijven.
Aan al deze mensen, die in zich
de bezieling droegen om de
fundamentele principes van de
Christelijke Volkspartij in het
leven van elke dag te verwerke
lijken en die op die wijze enorm
veel in dit arrondissement wis
ten te realiseren, is de jonge
CVP-generatie zeer veel
dankbaarheid verschuldigd.
Langs deze weg willen wij dan
ook, in naam van alle CVP-
jongeren van het Arrondisse
ment Aalst, welgemeend onze
dank zeggen. Voor ons zijn zij
allemaal, zonder onderscheid,
«bouwmeesters» die, op en
kele gelukkige uitzonderingen
na, hun taak hebben volbracht.
Zij rekenen op de nieuwe ge
neratie om de partij verder uit te
bouwen en om het CVP-
programma verder te verwe
zenlijken.
Zij hebben ons de weg ge
toond. Wij danken hen oprecht
daan/oor. Zij kunnen op ons
rekenen!
THEO VAN SANTEN
Lid Arrond. Partijbestuur
en geval per geval nagaan wat i AF
wat wel behoort tot de gemeen
autonomie hic et nunc». 'pp
Dit waren dus 2 grondwetsartiki
een paar beschouwingen m.b.t.
naderende omschrijving van tj
grip» gemeentelijke autonomie irvolg
de hand daarvan kan men kort ire| g
ten dat de gemeenten lokaal de v
van bevoegdheid Inzitten bn
voorde materies die door de w« AalS
in de loop der jaren aan een >uw V<
gezagsorgaan werden toevertro ee
die door de uitvoerende mach
het kader van haar voogdijbe
heid over de gemeenten o j 9 3
bestuurlijke of gerechtelijke i jddel
kolleges worden gelnterpretce ^ten;
niet meer behorend tot de be\
heid van gemeenten volgens
rende wetteksten of reglemente C
Zo te horen kan men bijna va erder
negatieve definitie gewagen v rwljl
gemeentelijke autonomie als rht<
«Gij gemeenten, kunt niet o
even wat doen. Wij, wetgever )er^
gering, wij beslissen wat voo !UW e
weggelegd en wat aan U onttn Qat
wordt om het toe te vertrouwe
andere gezagsorganen.-
Men vindt deze chagrijnige opr ermC
bij vele auteurs en praktijkmem »end€
feldhe
Maar, naar mijn gevoel is d; s|e(jj(
Igisch systeem, dat op het eers
zicht weinig rationeel is, mis: n ®n
toch wel goed te noemen Men de.
vooreerst bedenken dat elke nau\ quj(
rige opsomming van de materie v_
tot de bevoegdheid van de geme
zouden dienen te behoren autorn leste
voor effect zou hebben dat zij li )lg
tief is. Terwijl volgens de Beljygrhe
grondwet het toepassingsveld v
gemeentelijke autonomie in be
geen grenzen kent. In tegenst aertS
met wat de Franse grondwet, p te
deze van 1946 als de laatste 0ste
4.10.1958, voorschrijft:.... '4
meenten) worden vrij door gel
gemeenteraadsleden bestuurd ïfSCr"
voorwaarden die door de wet zi )0ndi
paald». Zonder wet mag hier dus aaj
gemeentelijk belang gepresui
worden Bij ons daarentegen k
princiepe alles van gemeentelij veral
lang zijn. telkens de wet niet h }l er
gengestelde zegt. Dit is veel soe| oakt
En het moet voor Belgie gezegd ruj^
den dat de gemeentelijke auton
tot op heden gerespecteerd wei in9®'
tekent er zich een tendenz af in t leid S
van een inkrimping van de sfe< arna
uitsluitend gemeentelijk geacht 0|^s
langen J elacl
eit v«
9e o|
Eyskens-Merlot. De soci euzei
ten die in 1971 deze procet n de
hebben uitgedacht, mi g<je
zich vandaag belachelijk 0||<S|
de regering Tindemans
antwoordelijk te stellen
een verplicht opgelegde w
wijze.
Meer nog de socialisten
den vandaag door hun
volmachtenwet in het ong
gesteld. En dan klagen de ,alka'
cialisten over aanslagen ofe o
parlementaire demokratie
machtmisbruik wanneer ze
deze werkwijze enkele j<:omi
terng aan het parlement h L
ben opgelegd. Maar de so |e|an
listen willen voortgezette a
en achten het klimaat gun
voor politieke agitatie zoal
<erd
odig
'jet ké
het
os C
ver i
red
ijke
de zestiger jaren. Ze heb |erm
een vuur aangestoken bij >1"^'
meteenjerpvanburgemee 'omi
of schepen omgorde mandi ien k
rissen.
Men heeft de indruk dat sa
listische leiders hun zelfh»r
heersing verloren hebben.jV t
TV bracht ons een uittrel rs
van het spektakel, dat Uv
diepste punt is van de pa
mentaire geschiedenis. P
lementaire woordvoerders
zich niet kunnen losmaken1
de kleinzielige mentaliteit
van de politieke frustraties
En dat alles op een ogen
dat we staan voor één van
meest grondige hervormini
van ons land, namelijk de fi
van de gemeenten tot grol
en sterkere leefbare eer
den. Een debat over een
grootse hervorming zou
veel hoogstaander moe
zijn. Het gaat om de eisen
de diensten die morgen de
woners van een gemeente'
1975 kunnen stellen. Hetg
om de diensten als kultil dida
sport en ontspanning. Hetg
om de leefbaarheid, de au
In Ai
door
geer
and(
dan
een
Doo
num
som
fees
richt
We
vast
hun
dev
nav;
Vee
ajuii
met
Wel
FUSIERUZIE
Waarschijnlijk beëindigt de
Kamer deze week de fusiebe
spreking met een stemming.
Bespreking is veel gezegd. Het
ganse debat heeft nooit de
grond van de zaak geraakt. In
het ganse debat kwam de mis
noegdheid door van parle
mentsleden die burgemees
ters of schepenen zijn met dan
overal een kritiek op de proce
dure, bedoeld als vertragings
manoeuvre.
En het onlogische in het socia
listische opzet is, dat de wet
van 1971 waarop de regering
steunt en die een ongewone
procedure vooropstelt, het
werk is van de gewezen socia
listische minister Harmegnies
ten tijde van de regering
nomie van onze gemeenten Asst
vooral om een belangrijke
in het geheel van de hen
ming van onze instellingen
En misrekenen de sodalis
en de VU zich niet wanneer
het er op aanleggen het del
beneden alles te voeren
daarbij het parlement in <J
krediet brengen? Het ver
tegen de regering
kleiner dan de oppositie v
meent en recente opiniepei
gen bewijzen dit. De duidelj
houding van de regering wo
door tweemaal zoveel al
hangers als tegenstandersI
getreden. De openbare opii
is overtuigd dat de regerii
doet wat ze kan en zich fi
leent tot chantage. Daarc
keurt dezelfde openbare
ning dezen af die denken
straatrumoer en buiten pari'
mentaire politieke aktifl
Daarom steunt de openbai
opinie deze regering en ve
wacht van haar spoedige b
slissingen.
Weti
den
de z
navc
kigv
kree
liers
Ster
Prin
zich
dit/
regc
raar
beq
bijvl
Keij
kon
lanc
bijw
Aal;
sen
Kei:
van
takt
prir
kroi
ma
DIANE D'HAESELEEI
