llll
0
lil
MEERT ELECTRO MAGAZIJNEN aanbiedingen met 100% zekerheid en service
MEERT
TONEELPUBLIEK WAAR
BLIJFT DE WAARDIGHEII
RACKETEERS LIEPEN
TEGEN DELAMP
IN AALSTERSE BAR
CATHARINISTEN VOEREN «SLIPPERS»OP
kt het
macht
rgeme
kepenc
[bezoe
jrwerk
jg. hel
Itriete
Itriete
Ice. Ge
ni kon
llissini
I rijks
DE GROOTSTE SPECIAALZAAK - 3 BETALINGEN ZONDER INTREST OVERNAME VAN UW OUD TOEST K'
KLEUR T.V.
KLEUR f.V.
ZWART WIT T.V.
Hl Fl
Hl Fl 2 JAAR WAARBORG
Grundig 1510 37 cm 21.900 F
3.700 F en 24 x 970 F
Grundig 5022 - 66 cm 37.950 F
12 preselecties electronisch
5.750 F en 24 x 1.598 F
Grundig 2210 - 56 cm 32.900 F
Supercolor in line
5.400 F en 24 x 1.374 F
National TC 83 - 47 cm 24.950 F
2 jaar waarborg.
5.350 cm 24 x 991 F
ITT Schaub Lorenz
Vidomsysteem 66 cm 34.800 F
5.300 F en 24 x 1.474 F
Siera 565 66 cm 38.950 F
Beeldbuis in line
5.950 F en 24 x 1.648 F
Grundig 1715 44 cm 9.890 F
2.090 F en 24 x 398 F
Prisma 8556 61 cm 9.980 F
1.580 F en 24 x 428 F
Novak 552 61 cm 11.480 F
1.880 F en 24 x 495 F
Sanyo pert. 31 cm 5.950 F
1.550 F en 3 x 1.520 F
Bang Olufsen 901
Tuner versterker 15.980 F
2.580 F en 24 x 681 F
Sanyo D x C 4000
Tuner versterker 11.980 F
2 x 33 watt musick
2.380 F en 24 x 490 F
ITT dubbel kamer C.S. SD 2040
60 watt per stuk 2.500 F
DUAL draaitafel
moyen cel. CS 1225 4.780 F
Sanyo Dolby deck 1.950 F
Nieuwstraat 26 Aalst Brusselbaan 208 Erembodegem
ELECTRO MAGAZIJNEN Burchtdam 42 Ninove Oude Vest 104 Dendermonde -*28 n< le'
In «Slippers» maken we een
gewone brok uit het dage
lijks leven van vier personen
mee. Eigenlijk een vrij bana
le geschiedenis. Het sukses
van deze komedie zit niet
zozeer in de handeling maar
wel in de dialoogHet spel is
gebaseerd op een reeks mis
verstanden. De vier perso
nages pogen steeds iets
duidelijk te maken, maar
doen dat maar voor de helft.
Er wordt aardig rond de pot
gedraaid met als resultaat
een reeks dubbelzinnige
toestanden.
Een jong meisje Ginny en
een charmante jongeman
Gregory hebben een verhou
ding. Hij wil met haar trou
wen. Dat wil zij ook wel maar
moet eerste de relatie met
een oudere rijke heer afbre
ken. Zij begeeft zich met dit
doel naar zijn landhuis on
dervoorwendsel dat zij naar
haar ouders gaat om de
goedkeuring voor het huwe
lijkte vragen.
Maar Gregory loopt erin. Hij
ook trekt naar de ouders van
Ginny en komt er als eerste
aan. In de waan dat hij met
haar ouders spreekt stapelt
hij d.e misverstanden op el
kaar. Als Ginny arriveert
snappen de oudere heer Phi
lip en zijn schijnbaar goed
gelovige en argeloze echtge
note Sheila waar het om
gaat. Zij is echter de slimste
en speelt het spel mee. Alles
komt natuurlijk terecht. Phi
lip kan de ogen openen ter
wijl zijn echtgenote ze maar
weer eens kan sluiten.
«Slippers» is een moeilijk te
spelen stuk.Het vraagt vir
tuositeit en omdat men deze
eigenschap bij de spelers
van amateurs gezelschap
pen zelden vindt hebben de
Catharinisten dit prachtig
stuk niet boven een middel
matige uitvoering kunnen
doen uitstijgen. Daarwas de
regie van Kris Boni net niet
vinnig genoeg voor. Er was
geen kontakt met het pu
bliek. Er werd dan ook niet
zoveel gelachen.
En toch kunnen we zeggen
dat de vier akteurs een heel
behoorlijke beurt maakten.
Aan Jos De Mol viel eigen
lijk het meest plezier te be
leven al klink zijn Neder
lands ons te Aalsters en
werden in de tekst aaneen-
Drie produkties is het seizoen rijk en het gaat al mis. Niet zo n
scène, daar doet men wel naar kannen, maar o wee laat ons zw
over de gedragingen van een heel stel van de toneelkijkers. D
zitten met stapels karamellen, anderen vragen niet heter als
stoelen één voorde mantels en één voor zichzelf de derde vim
heel natuurlijk om luidop zijn bemerkingen te maken en een
heel kinderachtige groep vindt er zijn plezier in de akteui
aktrices dusdanig te intimideren, dat kijkgenot voor de
toneelliefhebbers onmogelijk wordt.
Lieve mensen, als je maar naar toneel komt om de avond te dt j
kun je net zo goed bollen snoepen voor je T.V., het komt
goedkoper uit. Kom je naar toneel om te manifesteren, doe da
rustig achteraf tussen pot en pint. En al is een kritische kijke
wel geneigd om af en toe te ontploffen van ingehouden verbo
heid. weel je te beheersen. En bedenk dat het toneel te Aalst rijk
bloeit, steeds meer en beter poogt te presteren, voor kritiek
staat, en vóór alles amusement biedt aan heel wat mensen die
dagen voorbereiden op een gezellig avondje uit. Wie het gen
die verzuchtingen publiekelijk te verstoren, blijft maar beter i,
schouwburgen weg, opgeruimd staat netjes
Roel Van de
engir
al;
- ga
nbeste
Regisseur Kris Boni, Jos De Mol, Bibiane De Ljrkcn
Simonne Van Laethem en Gilbert Eelbode(jm)
Aan goede wil heeft het de
hersteller in opdracht van de
Schepen Van Kuituur niet
ontbroken, het resultaat
was echter erbarmelijk: een
veel te kort doek, een veel te
smal doek, een scheur van
bij het begin een defekte
kabelen een toneelsfeer die
doordit alles grondig bedor-
van werd
En dit defekt kon nochtans
op een zeer moderne wijze
opgevangen worden,
aorlijn
ussel-!
de
voorbeeld door black jrzien
6-191
NG
Het publiek zou zeker
aanstoot genomen he
aan een open dekor ver4oi
ring. Met «Slippers» heöaanlc
de Catharinisten bew ikswe
dat zij moeilijke stu
aandurven maar even
moeten ervaren dat dur oroP
niet genoeg blijkt om *voen'
roos te mikken.
Roel Van de
:nderr
nglaa
niog
»g rijl
iken.
ndezt
Wanneer je alleen maar de generiek van deze film bekijkt lijkt het
er sterk op dat dit de eerste popfilm van Peckinpah zou zijn. Dat
klopt uiteraard niet. Velen kennen Billy the Kid uit
tekenverhalen, waarin hij meestal wordt voorgesteld als een
broekventje dat aardig met geweer en pistool weet om te springen.
Hier zijn we al enigszins dichter bij de waarheid. Billy the Kid is
inderdaad een figuur uit het Wilde Westen. De feiten die
Peckinpah in zijn film weergeeft zijn dus geen verzinsels, het zijn
inderdaad de laatste maanden van de beruchte Billy the Kid. De
geschiedenis zit vrij ingewikkeld in elkaar (historisch dan), doch
het komt er allemaal op neer dat Billy werd vermoord. Dat is de
gewoonste zaak van de wereld zult U zeggen, doch in feite is het
dat helemaal niet. Er was wel een beloning uitgeloofd (vijfduizend
dollar, dood of levend), maar sheriff Pat Garrett had Billy
gemakkelijk levend kunnen inrekenen. Hij had dat echter al eens
een keer gedaan, maar de Kid was hem net te snel af geweest en
een tweede nederlaag wou hij beslist niet lopen. Hij schoot Billy
dus neer en vertelde de autoriteiten dat het wettige
zelfverdediging was geweest. Pat Garrett kreeg enkele maanden
later echter ook een lading lood in zijn buik en daar zorgden
dezelfde mensen voor die hem achter de Kid hadden
aangestuurd.
Peckinpah is uiteindelijk niet zo gelukkig met deze film. De
distributiemaatschappij besliste immers één en ander (alles
samen zo'n twintig minuten volgens sommige bronnen) uit de
film te verwijderen. Deze amputatie maakt het de kijker af en toe
een beetje moeilijk. Vooral de rol van Alias (Bob Dylan) wordt erg
mysterieus, al kan je wel vermoeden dat hij de Kid een handje
helpt bij zijn ontsnapping.
Dylan schreef ook nog de bijzonder knappe muziek die elke
rechtgeaarde Dylan-fan al lang in de kast staan heeft. Het is
eerder beschrijvende, sfeerbrengende muziek die niet direkt een
eigen inbreng heeft. Vooral het meeslepende «Knockin' on
Heaven's Door» is bekend. De plaat verdient in haar totaliteit
eveneens aandacht. In zijn teksten benadrukt Dylan de thematek
van de film: konflikt tussen opstandeling die zijn plaats in de
maatschappij anders ziet dan de gevestigde orde en de
vertegenwoordigers van die orde.
24 - 28-11-75 - De Voorpost
De gerechtelijke politie van
Aalst kon na urenlange
nachtelijke bewaking (over
uren aan 3, 35 frank per uur)
een knappe vangst doen op
de Gentse steenweg waar
een trio racketiers op een
gemakkelijke manier geld
wou verdienen. Voor een
viertal weken kwamen zij op
bezoek in de bar en vroegen
het ronde geldsommetje van
25.000 fr. anders zou er het
een en het andere geburen.
Om hun woorden kracht bij
te zetten sloegen ze meteen
maar een groot gedeelte van
de inboedel in de prak om
alvorens te vertrekken de
uitbaters te bedenken met
een paar flinke meppen.
Woensdag was het de beurt
aan de drie afpersers om
even in paniek te geraken.
Toen zfj de bar binnenkwa
men liepen ze recht in de
handen, niet van frivole
meisjes, maar in deze van de
sterke arm der wet, inspek-
teursincasu.
Inspekteurs van de gerech-
EM
terlijke politie van Aalsj
ondanks het zuur verdi
en nog geen aalmoes
dig overurengeld, me
glimlach het uit Grei
(Frankrijk), René Berd
Brussel die bestuurder
en ten slotte de man c ljde™
een bar te Brussel kon
den aan'gehouden Jear
Caistagne, een barman
De 25.000 zoete frankje
gen de heren met gekn
de handen zo in een dfheP'
aan zich voorbij vliegen,
(hdw)
incip
adati
erdcr
raat n
ïgroti
mdt.
nd w
WEGENS PLAATSCfrhoo
BREK UITGESTELD! na
ARTIKELEN DO na
lijft 0
Verslagen gemeenterat ordt
MeldertenNieuwerkerke in IC
Reportage over «Mis rhoo
Vlaanderen». Body-buildi aads
Poëzierubriek met P an F
Balman aaroi
Meerdere Lezersbrieven. ebot
ordt.
hger
oorte
Eigenlijk was het de bedoeling deze avond wat vroeger dan anders
te beginnen, maar een onverwachte gebeurtenis heeft er maar
weer eens anders over beschikt. Dat betekent in de eerste plaats
echter dat er straks geen tijd meer over zal zijn om mijn - nog
steeds niet afgewerkte - keuken bewoonbaar te maken. Dit is
uiteraard een vervelende situatie want ik begin mij stilaan af te
vragen wanneer ik hier eindelijk eens zal kunnen ontbijten zoals
vroeger. Alhoewel, indien iedereen die mij al hulp beloofd heeft,
effektief ook zou komen opdagen...
Dat doet echter allemaal niets aan het feit dat ik U weer wat
filminformatie moet gaan verschaffen. Die is eens te meer
uiteenlopend, zoals U dadelijk wel zal gaan merken.
FUNNYLADY
van Herbert Ross
met Barbara Streisand, James Caan, Omar Sharif, Roddy Mc
Dowell, Ben Vereen en Carole Wells.
De «Funny Girl» (gerealiseerd door William Wyler) van enkele
jaren terug is ondertussen een «Funny Lady» geworden. Ja, met de
jaren verandert er veel. «Funny Girl» was het relaas van een
opkomende ster, gebaseerd op het leven van Fanny Brice, een
Amerikaanse ster die het tussen de twee wereldoorlogen helemaal
maakte in Broadway. De film van Wyler hield echter op bij
Fanny's echtscheiding (haar eerste film-echtgenoot was Omar
Shariff. die hier dus ook nog een eindje mee kan). Herbert Ross
pikt hier de draad weer op en laat Fanny huwen met een jong
produkteur, Billy Rose (prachtig gespeeld door James Caan). Na
enkele jaren blijkt echter dat zij onmogelijk samen kunnen
blijven. Tot zover de story van «Funny Lady».
U merkt al dadelijk dat er óp dit gebied niet veel te beleven valt.
Wat het musical-karakter van de film betreft blijf je als kijker ook
in de kou zitten. Met prachtige dekors en dure vedetten maak je
-vooral nu- geen musical meer. Spektakel valt er niet meer te
beleven. Natuurlijk kan U nog altijd het unieke profiel van
Barbara Streisand gaan bewonderen.
(cinema Feestpaleis)
PAT GARRETT AND BILLY THE KID
van Sam Peckinpah
met James Coburn (Garrett), Kris Kristofferson (the Kid), Rita
Coolidge, Bob Dylan, Richard Jaeckel, Katy Jurado, Slim
Pickens, Jason Robards e.v.a.
Muziek: Bob Dylan.
Zondag 29 november om 20u3Q in jeugdklub Tuf-Tuf.
Er volkomen van overtuigd dat de naam van Terence Hill borg
staat voor een trouw publiek mocht Baldi ook eens een western
proberen.
(cinema Alfa)
guy dele
lopend woorden verdraaid
en vergeten.
Bibiane De Leeuw als Ginny
bracht een uitstekende ver
tolking terwijl Bert Eelbode
als Gregory, toch wel te oud
voor die rol, aanvankelijk
moeilijk los kwam, doch
naarmate het spel vorderde
aan de zijde van de frisse
Ginny goede resultaten be
haalde.
Simone Van Laethem was
niet, slecht, op bepaalde o-
genblikken zelfs zeer goed,
algemeen echter ontbrak in
haar vertolking een grote do
sis natuurlijkheid, vooral
wat het bewegen betreft.
Niettegenstaande de bunga
low in het dekor mooi en net
afgewerkt was viel dit dekor
toch tegen. Het gebruik van
onverzorgde hel blauwe
doeken gaf zeker niet het
effekt dat men beoogde.
Verder nog wat schoon-
heidsfouten in de vorm van
water als koffie en een ge-
stikulerende opgever die tot
eind van de zaal te zien was.
Drama van de avond of moe
ten we zeggen kluchtspel,
was het gordijn.
Onze boze woorden over de
stadsschouwburg zijn nog
niet koel of daar zagen we
zowaar weer een staaltje van
Aalsters geknoei.
HAROLD AND MAUD
van Hal Ashby
met Ruth Gordon (Maud) en Bud Cort (Harold)
Donderdag 4 december, Katholieke Filmliga.
Een eigenaardige film is dit: humoristisch en bizar tegelijkertijd.
Het humoristische komt ongewild tot stand, het bizarre -
makabere is misschien een beter woord - element wordt bewust
gehanteerd.
Wie is Harold en wie is Maud? Harold is een jong kereltje met de
eigenaardige gewoonte zelfmoorden te simuleren. Dat brengt zijn
moeder uiteraard flink aan het schrikken. Normaal gesproken
zouden wij hem karakteriseren als een vervelend, verwend jochie,
doch eigenaardig genoeg weet Ashby te bereiken dat hij
-niettegenstaande zijn ongewoon gedrag- sympathiek overkomt.
Maud is een oudere vrouw die in velerlei opzichten de tegenpool
van de jonge Harold vormt. Niettegenstaande haar leeftijd en het
feit dat zij alleen staat in het leven is zij vrij in een samenleving die
het haar niet gemakkelijk maakt. Beide (Maud én Harold) zijn
een produkt van de konsumptiemaatschappij en elk hebben zij er
hun visie op. De relatie die tussen hen ontstaat valt grotendeels in
het voordeel van Harold uit. Maud slaagt erin haar vitalisme over
te brengen op Harold, zodat deze zich weer zal kunnen integreren
in een harde wereld.
de enige die zich louter als doel stelde de mensen aan het
lachen te brengen. Hij wordt algemeen erkend als één van de
meest begaafde komedieschrijvers sinds Feydeau.
De titel verwijst onwillekeurig naar die andere opvallende film
«The Exorcist». Er blijken ook elementen in deze Antichrist te
zitten die ondubbelzinnig verwijzen naar Polanski's «Rosemary's
Baby». De Martino en zijn scenarist (de naam ontbreekt mij
helaas) waren blijkbaar niet in een kreatieve bui toen zij met de
Antichrist gebonnen. Wie «The Exorcist» heeft gezien zou op den
duur kunnen gaan denken dat hij een anders gemonteerde versie
te zien krijgt, ware het niet dat de akteurs verschillend zijn.
(cinema Palace)
MAAK JE GRAF KLAAR TRINITY
van Ferdinando Baldi
met Terence Hill
De Engelse suksesschrijver Alan Ayckbourn is de auteur van
deze briljante komedie. Hij begon zijn karriere bij het teater
als akteur en had alzo ruimschoots de gelegenheid een
analyse van de lach te maken. Hij is in gans het Britse teater
van Alberto dc Martino
met Arthur Kennedy, Georges Colouris, Carla Gravina, Anita
Strindbergen Mel Ferrer.
ANTICHRISTO
