Vrije tribune
STADSSEKRETARIS CHRIS WILLEMS
OVER GEMEENTELIJKE AUTONOMIE
C.V.P.
P.V.V.
K.P.
B.S.P.
2 - 28-11-75 - De Voorpost
Wij hebben zojuist naar een bena
derende definitie gezocht van het
begrip «gemeentelijke autono
mie». Laat ons nu even de ratio
legis ervan nagaan, onderzoeken
m.a.w. hoe de gemeentelijke auto
nomie gerechtvaardigd kan wor
den, welke redenen voorhanden
zijn om de gemeentelijke autono
mie te vestigen en te behouden,
niet alleen in ons land, maar in de
meeste andere landen. Ik wil u hier
graag «Les Novelles» citeren, die
in een notedop de belangrijkste re
den opsomt, al klinken mij de
rechtvaardigende en zelfs verde
digende woorden wat vlammend in
de oren:
«De gemeentelijke autonomie
haalt haar bestaansredenen uit de
diepste factor die men tot op heden
kan aantreffen om de volkeren te
leiden: of deze factor gewetens
volle verantwoordelijkheidszin
noemt, ofwel begrepen eigenbe
lang of eigen bestuur, het komt er
niet op aan.
Onze plaatselijke besturen waren
voor de Belgen bovendien uitste
kende leerscholen van solidariteit,
sociaal gevoel en verdraagzaam
heid. Zij hebben ons geleerd on
szelf te besturen en tegelijk toch
ook de vrijheid van anderen te res-
pekteren.
En tijdens de sombere uren van de
vreemde bezetting van 1914 en
1918, wanneer de vijand het cen
traal gezag buiten het vaderland
hield en hoopte zich meester te
maken van alle gezag over het
grondgebied verzetten onze ge
meenten zich uit alle macht door
een lijdzaam verzet en door burger
lijke ongehoorzaamheid en vorm
den zij zo kleine burchten binnen
dewelke piëteitsvol de herinnering
aan het Vaderland werd bewaard.
Tot zover «Les Novelles» betref
fende de toestand in België. Meer
algemeen in Europa wordt i.v.m.
het algemeen verspreide ver
schijnsel van de gemeentelijke au
tonomie gewezen enerzijds op de
historische traditie van autonome
dorpen en steden, die reeds van in
de middeleeuwen hun vrijheden
vastgelegd zagen in keuren en
verordeningen, en anderzijds ver
klaart men er de sterke gemeente
lijke autonomie vanuit de nood
zaak om aldus de optimale funktio-
nering van de demokratische sta
ten mogelijk te maken. Men ver
trekt van de stelling dat de bijdrage
van de kleine lokaliteiten, in hoofd
zaak de gemeenten, onontbeerlijk
is voor de goede werking van een
demokratisch ingestelde staat.
Maar, zo zegt men, dit kan maar
zijn volle vruchten afwerpen als die
kleine lokaliteiten over een brede
autonomie beschikken, omdat,
meer dan in enig ander politiek re
gime in de demokratie het meest
nauwe kontakt veronder
steld wordt tussen bestuurders en
bestuurden. Als het waar is dat in
de demokratische staten principi
eel de grootste individuele vrijheid
voor de mensen weggelegd is, zou
dit moeten tot uiting komen in een
staatsorganisatie die op de eerste
plaats aan de gemeenten een rui
me, vrije en autonome beslis
singsbevoegdheid verschaft.
Dit zijn extreme voorbeelden.
Maar er zijn ook tussenvormen,
waarbij men de gemeentelijke au
tonomie ziet beknotten door het
centraal gezag of weer ziet aan
groeien, er kan aangetoond wor
den dat deze bewegingen in relatie
staan tot de mindere of grotere
demokratische ingesteldheid van
een staat.
Binnen de raad van Europa, waar
men erg demokratisch wil zijn, zag
men derhalve op 29 4.1960 een
reeks princiepen dienaangaande
aangenomen worden in het charter
van de Europese Konferentie der
lokale besturen. De belangrijkste
zijn gencht op het recht van de ge
meenten om vnj bestuurd te wor
den door gekozen gezagsorganen,
de plicht van de staten om de orga
nisatie ervan bij wet vast te leggen
en ze te waarborgen door effek-
tieve verhaalmiddelen bij de natio
nale overheid en het recht van de
gemeenten om over voldoende fi
nanciën te beschikken
Een poging, om deze principes ook
afdwingbaar te maken door ze op
te nemen in de Europese Konven-
tie van de Rechten van de Mens
mislukte vooralsnog, omdat hier
geoordeeld werd dat in de konven-
tie enkel de rechten van de mens
mislukte vooralsnog omdat hier
geoordeeld werd dat in de conven
tie enkel de rechten van de mens
als individu moeten opgesomd
worden en niet deze van de men
sengemeenschappen.
Een kluifje voor de juristen op hoog
niveau.
Voor ons is het belangrijk te weten
dat. deze negatieve beslissing van
het ministercomité van de Raad
van Europa ten spijt, het principe
zelf van een Europese bescher
ming van de gemeentelijke auto
nomie bij dezelfde gelegenheid
sterk bevestigd werd, juist zoals
voorheen in het Charter van de Eu
ropese Konferentie der lokale be
sturen. maar dat enkel bezwaar
werd gemaakt tegen de voorge
stelde metode om deze principes
in i-j lassen in de Konventie van de
Rechten van de Mens.
Dit alles toont aan hoezeer de ge
meentelijke autonomie zowel his
torisch gegroeid als nuttig verant
woord en gewild is in Europa en bij
ons.
GEMEENTENET
Wij zagen dat de grondwet van de
wetgever verwacht dat hij zegt wat
met tot de sfeer van de gemeente
lijke belangen behoort
Maar in de gemeentewet van 1836
somt de wetgever alvast enkele
zaken op die wel tot de bevoegd
heid, van de gemeenteraad, het
schepenkollege en de Burgemees
ter behoren, en dus per definitie
van gemeentelijk belang zijn. Let
wel, het zou ongrondwettelijk zijn
te gaan beweren dat wij hier voor
een limitatieve opsomming staan.
Wij zagen immers dat in Frankrijk
wel een wet nodig is om het ge
meentelijk belang aan te tonen.
Maar in België kan in principe alles
van gemeentelijk belang zijn, tel
kens de wet niet het tegengestelde
zegt.
Als in België een wet, in casu de
gemeentewet, toch zaken van ge
meentelijk belang begint op te
sommen, gebeurt dit enkel ten
exemplatieven titel en weten wij
dat daarbuiten nog andere aange
legenheden denkbaar zijn die door
de gemeentebesturen best kunnen
beslecht worden.
Vanaf artikel 75 van de gemeente
wet maken wij kennis met de be
voegdheden van de gemeente
raad. Het is echt nuttig deze artike
len eens gehoord te hebben Ik
overloop ze daarom in diagonaal
en zeg er enkel het belangrijkste
over
Art. 75 zegt:
De raad regelt al wat van gemeen
telijk belang is;
dit is een herhaling van wat ook in
de grondwet staat.
Verder: hij beraadslaagt over elk
ander onderwerp, dat hem door de
hogere overheid wordt voorgelegd.
Hier worden niet meer de gemeen
telijke belangen bedoeld, maar wel
de nationale belangen, waarin het
centraal gezag het advies, de me
ning van de raden wil kennen. Hier
heeft de gemeente een taak als
deel van het Rijk. Bij wijze van
voorbeeld citeer ik het gemeente
raadsadvies inzake de fusie van
gemeenten. Idem de adviezen in
zake de gewestplannen enz
Na dit artikel 75 treffen we 2 be
langrijke artikelen aan, 76 en 77,
die met hun naam de materies
aanduiden die van gemeentelijk
belang zijn. En naargelang zij zeer
belangrijk zijn of wat minder be
langrijk voorziet de gemeentewet
enerzijds voor een eerste reeks
van gemeenteraadsbeslissingen
(opgesomd in art. 76) het ver
plichte advies vanwege de besten
dige deputatie van de provinciale
raad plus de goedkeuring van de
Koning om van kracht te kunnen
worden; voor een tweede reeks
gemeenteraadsbeslissingen (op
gesomd in art. 77) schrijft de ge
meentewet anderzijds enkel de
goedkeuring voor van de besten
dige deputatie van de provinciale
raad.
Art. 76 zegt: (het gaat hier over
zeer belangrijke beslissingen)
Aan het advies van de bestendige
deputatie van de provinciale raad
en aan de goedkeuring van de Ko
ning moeten onderworpen worden
de besluiten van de raad over vol
gende zaken:
1De vervreemdingen, dadingen,
ruilingen van onroerende goede
ren of rechten van de gemeente;
de erfpachten, de leningen en ves
tiging van hypotheken, de verde
ling van onverdeelde onroerende
goederen, tenzij deze verdeling
door de rechter bevolen wordt.
2. De in de gemeente te heffen tol
en doorgangsrechten.
3. De akten van schenking en le
gaten aan de gemeente of aan de
gemeentelijke instelling, wanneer
de waarde 100.000 F overschrijdt.
4. De aanvragen tot machtiging
voor het aankopen van onroerende
goederen of rechten.
5. De invoering, de wijziging of de
afschaffing van de gemeentebe
lastingen en van de desbetref
fende reglementen.
6 De verkoop alsook de verande
ring in het genot van onbebouwd
land en van de onder het bosbe
heer bestaande bossen.
7. De algemene rooiplannen voor
de steden en voor de aaneenge-
bouwde gedeelten in de platte
landsgemeenten, de aanleg van
nieuwe straten en de verbreding
van de bestaande straten, als
mede de afschaffing ervan.
Art. 77 zegt:
'Aan de goedkeuring van de be
stendige deputatie van de provin
ciale raad moeten onderworpen
worden de besluiten van de ge
meenteraden over de volgende
zaken:
1. De verandering in het genot van
al de gemeentegoederen of van
een gedeelte ervan.
2. De verdeling van het genot van
het weiland, de houthak en de
vruchten der gemeente, alsook de
voorwaarden op te leggen aan de
gebruikers, wanneer bezwaren zijn
ingebracht tegen de besluiten van
de gemeenteoverheid.
3. De verkopingen, ruilingen en
dadingen betreffende schuldvor
deringen, obligaties en aandelen
die aan de gemeente toebehoren
met uitzondering van de dadingen
betreffende de gemeentetaksen,
de beleggingen on wederbeleg-
gingen van haar gelden.
4. Opgeheven.
5. De reglementen of tarieven be
treffende de heffing van het plaats
geld in de hallen, op de jaarmark
ten, op de markten en in de slach
thuizen, en van het standgeld op
de openbare weg, alsook van de
waag-, meet- en peilgelden.
6. De erkenning en de aanleg van
de buurt- en voetwegen, overeen
komstig de wetten en provinciale
reglementen en zonder afwijking
van de wetten op de onteigening
ten algemenen nutte.
7. De ontwerpen van bouw, van
grote herstellingen en van afbraak
van gemeentegebouwen.
8. De begrotingen van de
gemeente-uitgaven en van de
middelen om ze te bestrijden.
9. De jaarlijkse rekening van ont
vangsten en de uitgaven van de
gemeente.
Art. 78 somt een speciale soort ma
teries van gemeentelijk belang op,
namelijk deze die handelen over
reglementeringsbevoegdheid van
de gemeenteraden.
Art. 78De raad maakt de gemeen
tereglementen van huishoudelijk
bestuur en de verordeningen van
gemeentepolitie.
Die reglementen en verordeningen
mogen niet in strijd zijn met de wet
ten of met de reglementen van al
gemeen of provinciaal bestuur. De
gemeenteraden kunnen straffen
stellen op de overtredingen van
hun verordeningen, tenzij een wet
daarin heeft voorzien Die straffen
mogen de politiestraffen niet over
schrijden.
Ik doe opmerken dat een in dit arti
kel 78 bedoeld reglement van
huishoudelijk bestuur niet mag
verward worden met een regle
ment van orde en huishoudelijke
dienst, dat betrekking heeft op de
werking van de gemeenteraad zelf
en dat door een ander artikel van
de gemeentewet nl. art. 73 gere
geld wordt.
vervolgt
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
DE EKONOMISCHE KRISIS
De huidige economische
krisis wordt algemeen be
schouwd als de meest ern
stige na de Tweede Wereld
oorlog. Het ziet er naar uit
dat de meest pessimis
tische prognoses van dit
'jaar nog worden voorbij ge
streefd door de feiten. De
publieke opinie beseft zeer
goed dat de krisis interna
tionaal is, waar zij als klein
land weinig in de pap te
brokken hebben.
Naast pessimistische gelui
den i.v.m. de werkloosheid
cijfers, inflatiegraden terug
lopen van de vraag enz..zijn
er de hoopvolle geruchten
over de economische herop
bloei in de Verenigde Sta
ten, Japan en Duitsland.
Ook in België begint het er
hoe langer hoe meer op te
gelijken dat de Belgische
economie het dieptepunt
van de recessie heeft be
reikt. Een eerste aanduiding
in die richting geeft de toe
nemende verkoop van au
to's.
Dat deze regering binnen
een aantal maanden de re
cessie zal overwinnen ver
oorzaakt een wrevelig ge
voel bij de oppositie. De
bevolking is zich zeer goed
bewust van de toestand. Zij
weet dat niemand een won-
derremedie voor de krisis op
zak heeft; de socialisten e-
venmin als gelijk wie. Er zijn
verschillende socialistische
regeringen aan het bewind
in West-Europa, nl. in En
geland, Nederland, Wesi-
Duitsland en de Scandina
vische landen. Zij ook doen
hun best, zij trachten zoals
de Belgische regering de
schade te beperken. Maar,
wat de definitieve oplossing
van de krisis betreft, weten
zij ook geen raad.
Het vertrouwen dat de meer
derheid van de Belgische
bevolking steeds behoudt in
Tindemans en zijn rege
ringsploeg, is gebleken uti
de opiniepeiling van Uniop
(Universitair Instituut voor
Opiniepeiling). Het aantal
gunstige antwoorden t.o.v.
het algemeen beleid is be
duidende groter dan het
aantal ongunstige, vooral in
Vlaanderen.
SOCIAALBELEID
De kritiek van de oppositie
als zou deze regering anti
sociaal zijn. is belachelijk
en demagogisch. Minister
De Paepe (Sociale Zaken)
heeft onlangs cijfers (dus
geen gehuil en getier zoals
bij V.U. en B.S.P.) bekend
gemaakt, waaruit blijkt dat
ondanks de economische
krisis in 1976 toch nog 10
miljard nieuwe sociale voor
delen en vooral dan aan de
minstbedeelden, zullen wo-
den toegekend. Minister De
Paepe heeft ook gewezen op
de belangrijke wijziging die
inzake de koppeling aan de
welvaart werd ingevoerd.
Gelet op de nulgroei van het
bruto nationaal produkt
heeft de regering beslist dat
voor 1976 een vaste vergoe
ding zou worden toegekend
aan de gerechtigden op so
ciale uitkeringen. Die ver
goeding wordt dus niet pro
centueel berekend. Hier
door wordt aan de minstbe
deelden een grote aandeel
toegekend en dit is bij uit
stek een sociale maatregel
BESLUIT
De oppositie is misnoegd
over het feit dat deze rege
ring binnen een jaar tot de
overwinnaars zullen gere
kend worden van de zwaar
ste economische krisis se
dert jaren. De verdeeldheid
en de zwakte in de opposi
tiepartijen, is des te scher
per gesteld t.o.v. de een
dracht en sterkte van de
meerderheid.
Roger Van Keymeulen
Lid Arrond. Partijbestuur
HERSTEL OF
STRAATGEWELD
Het meer dan zeventig urendu-
rende debat over de fusies van
gemeenten is in de nacht van
vrijdag op zaterdag besloten na
een stemming waarbij het plan
door de Kamer werd goedge
keurd. Zoals alle grote hervor
mingen is ook de samenvoeging
van gemeenten op onbegrip en
tegenkanting gestuit. Het was
lang. hard en moeilijk. De
meerderheid heeft de moed
opgebracht om geduldig te
luisteren naar een oppositie die
het er om te doen was de werking
van het parlement te vertragen.
De televisiekijkers hebben met
hun eigen ogen kunnen zien hoe
de socialisten met Van Eynde als
dirigent zich gedroegen als
dorpspolitikus die in een kroe
genruzie betrokken waren. Her
haaldelijk werden de argumen
ten hernomen zonder dat dieper
op het probleem werd ingegaan.
En toch is de samenvoeging van
de gemeenten een programma
punt dat door alle partijen werd
ingeschreven, en door de rege
ringen de jongste jaren in hun
verklaringen werd opgenomen.
Tot hiertoe bleef het bij goede
bedoelingen. Nu is er werk van
gemaakt. Ongetwijfeld zullen
ingrijpende aanpassingen op het
plaatselijk vlak nodig zijn o.m.
bij de samenstelling van verkie
zingslijsten. gemeenteraden en
schepencolleges. Er zullen ster
kere gemeenten tot stand komen
die meer en betere diensten
zullen bewijzen aan de inwoners.
Maar de dorpen, de gehuchten
zullen door de administratieve
hervorming niet voor hun be
woners veranderen.
De socialisten zijn mislukt in
hun opzet om bij het fusiedebat
de regering een harde slag toe te
brengen. Toen ze voelden dat
hun obstruktiepolitiek geen re
sultaat zou opbrengen, dreigden
ze met straatgeweld. Het is een
socialistisch manoeuver om de
bevolking op te hitsen.
Het triestig parlementair
schouwspel door de socialisten
opgevoerd heeft gemaakt dat de
zware economische en sociale
problemen op de achtergrond
zijn geraakt en pas de komende
dagen in het parlement kunnen
besproken worden. Een nieuw
en belangrijk debat wacht. De
recessie moet bestreden worden.
Het relanceplan is dringend aan
een uitvoering toe willen we niet
in de afgrond tuimelen. Wij
kunnen onze toekomst niet meer
aan het toeval overlaten. Mis
schien zullen de socialisten
verder gaan met hun negatieve
taktiek. Zij willen elke oplossing
verhinderen. Hun doel is met
alle middelen de regering ten val
brengen. Ze voelen dat dit in het
parlement onmogelijk is en dat
de regering sterker staat dan
ooit en dat de B.S.P. geen kans
heeft om in een regering toe te
treden. Daarom zullen de socia
listen trachten de methode van
1961, het straatgeweld, te be
proeven. Nu rekenen de socialis
ten op de studenten die ze tegen
de herstelwet willen opjagen.
Het V.S.P-succes is twijfelachtig
vooral in Vlaanderen. Maar de
socialisten rekenen ook op de
arbeiders tegen het relanceplan.
Maar bijna zeker is het feit dat
de arbeider van 1975 zich niet
zal laten misleiden voor een
politieke staking.
De burgers met de crisis voor
ogen reageren vandaag anders.
Ze schenken vertrouwen aan
dezen die verantwoordelijkheid
nemen, en de recente opiniepei
lingen hebben dat bewezen.
Meer dan ooit staat de regering
sterk. Ze mag voor de bedreiging
niet terugdeinzen. De regering
moet de democratische beslis
singen van het parlement uit
voeren en daardoor de waarde
van onze democratische parle
mentaire instellingen herwaar
deren. De regering moet tevens
snel en hard de crisis aanpak
ken. Ze kan alleen met derge
lijke houding nog meer vertrou
wen winnen.
DIANE D'HAESELEER
HET VERTROUWEN IN ONS
Uit het antwoord van de mi
nistervan Arbeid en Tewerk
stelling op de vraag van een
volksvertegenwoordiger
blijkt, dat tijdens de eerste
zes maanden van 1975 in
Oost-Vlaanderen elf bedrij
ven hun deuren sloten.
Interessant is ook het over
zicht dat dezelfde minister
geeft over de sluitingen tij
dens de jongste drie jaar.
Aldus vernemen we dat er in
Oosb-Vlaanderen in 1973
niét minder dan 19 bedrijven
gesloten werden en in 1974
weer 18. In 1973 gingen
daarbij 1340 arbeidsplaat
sen verloren en in 1974 dan
1123, terwijl dit voor de eer
ste zes maanden van 1975
reeds 811 verloren arbeids
plaatsen betekent.
De arrondissementen Aalst
en Dendermonde nemen
daarvan een flink deel voor
zich. Voor Aalst betekent dit
aan gesloten ondernemin
gen: 1973: 5, 1974: 1 en
1975: reeds;4 in de eerste
zes maanden. Voor Dender
monde: 3,2 en 2. Wat de
verloren arbeidsplaatsen be
treft luiden de cijfers voor
Aalst: 195, 124 en 173. En
voor Dendermonde: 437, 54
en 224.
Wij hebben hier reeds vroe
ger cijfers gegeven over de
Oost-Vlaamse bedrijven die
volgens staatssekretaris
Dhoore in moeilijkheden
verkeren. Het ging om een
tachtigtal ondernemingen
met plusminus 11.000 werk
nemers. Welnu, volgens de
jongste gegevens blijkt dat
er over het ganse land 310
ondernemingen met zware
moeilijkheden af te rekenen
hebben, en dat dit meer dan
30.000 werkers betreft. Voor
Oost-Vlaanderen zouden al
dus 29 dossiers samenge
steld zijn betreffende 2.150
werknemers.
We zijn dus nog lang niet
aan het einde van de miserie
toe. Een rechts blad als «De
Standaard» schreef vorige
week nog, dat maatregelen
van de CVP-PVV-regering of
niet, men in de komende
jaren toch mag rekenen op
een gemiddeld aantal volle
dig werklozen van 120.000
tot 200.000. En daar dan in
andere artikels maar aan
toevoegen, dat het met de
huidige sociale voorzienin
gen nog zo erg niet is, en dat
jongeren er zich moeten in
stellen djobs te aanvaarden
waarvoor zij onderbetaald
worden!
Het is een weldoordachte
taktiek van rechts vandaag
heet en morgen koud te bla
zen. Vandaag houdt men de
werkers voor dat zij offers
zullen moeten aanvaarden.
Morgen vertelt men hen dat
zij in feite niet te klagen
hebben. Maar door het gan
se betoog loopt voor wie het
zien wil, de rode draad van
de onbekwaamheid van het
kapitalisme deze plaag van
de werkloosheid in te dijken
of uit de wereld te helpen.
Het is dan ook met de dag
onbegrijpelijker, dat organi
saties die zich van de wer
kende klasse noemen de
heersende klasse met haar
intoxicatiekampagne laten
begaan. Er wordt weliswaar
op het hoogste niveau ge
protesteerd en aange
klaagd, maar van een kon-
kreet verzet waarbij de wer
kers worden betrokken komt
niets in huis. In het beste
geval houdt men konferen-
ties en «volksbijeenkom
sten» in de beste elektorale
stijl, wanneer men niet zijn
toevlucht neemt tot beperk
te aktiviteitjes samen met de
gauchnistische jongetjes
van dienst.
Het is onbetwistbaar dat in
de kristendemokratische
rangen de ontevredenheid
toeneemt. Zie de KWB.
Maar het blijft daarbij, voor
al dan op lokaal plan. Voor
de BSP komt meer en meer
naar voor dat de lijn voor de
komende maanden getrok
ken is traditioneel de ont
wikkeling van de strijd af
remmen ermee dreigen en
van de ontevredenheid over
de regeringspolitiek richten
naar de komende verkiezin
gen, gemeentelijke en wel
licht parlementaire. Dit laat
alle mogelijkheden open...
Dat de werkers - vooral de
genen die nu reeds door de
werkloosheid getroffen zijn
- met een dergelijke politiek
bedrogen., uitkomen, moet
niet meer aangetoond wor
den. Maar ook de socialis
tische arbeider die verder
ziet, die in de toekomstmo
gelijkheden van de arbei
dersbeweging blijft geloven
en hopen, zou er zich van
bewust moeten worden dat
hij met deze taktiek levens
lang in dezelfde tredmolen
zaj blijven lopen.
ABVV-Algemeen Sekretaris
Debunne verweet vorige
week in «Vooruit» aan rege
ring en patroons tot de wer
kers alleen maar te zeggen
«Heb vertrouwen in ons».
Doen sommige verantwoor
delijken van de arbeidersor
ganisaties het anders?
Ray De Smet
«VIJF VOOR TWAALF.»
Behoudens enkele kleine inzin
kingen rondde vijftiger jaren ging
vanaf de tweede wereldoorlog het
welvaartspeil in Belgie steeds ho
gere toppen scheren. De bevol
king werd als het ware in slaap
gewiegd en de waarschuwingen
van de Socialisten werden in de
-wind geslagen.
Vandaag echter worden wij ge
confronteerd met de harde reali
teit van een ongewone crisiseen
economische recessie gepaard
met inflatie.
Veel te laat heeft de regering
eraan gedacht iets te ondernemen
om de toenemende crisis en werk
loosheid te weren. Toen de
300.000 werklozen werden bena
derd werd de regering stilaan uit
een diepe slaap geschud. Type
rend voor deze rechts gerichte re
gering was het feit dat zij de me
ning van hei patronaat bijtrad die
het beginsel van de indexering
van de lonen in het gedrang
bracht. De loonkosten waren im
mers de schuld van alles.
GEVAARLIJK EXPERIMENT
Thans gaat de regering een ge- j
waagd experiment wagen. Zij
gaat ingrijpen op het terrein van
de sociale partners. Wel loonma
tiging maar liet principe van de
indexering blijft behouden en liet
brugpensioen kan ingaan vanaf
62 in plaats van 60 jaar. Maar wel
beschouwd beperkt alles zich tot
tijdelijke lapmiddelen. Het ver
vangen van andere werknemers
door jongeren kan voor sommige
gezinnen wel een goede oplossing
betekenen, maar economisch ge
zien wordt hiermede geen enkele,
nieuwe arbeidsplaats bij gecre
ëerd.
Het gelul van de vrije markteco
nomie werd volledig vervalst dooi
de multinationalskapitaalstrans-
ferten deden de rest om het sys
teem te ontwrichten om dan nog
maar te zwijgen van de sociale en
economische gevolgen van de
overheveling van bedrijven zelfs
na - zonder scrupules van fi
scale vrijstelling te hebben geno
ten.
Ons ganse systeem is zodanig
ontwricht dal men zich de vraag
kan stellen of, nu men geen raad
meer weet met het gecombineerd
verschijnsel recessie-inflatie, niet
meteen het begin van het einde
van het kapitalistisch systeem in
geluid werd.
WAT WIJ WILLEN
De socialisten willen dat de ge
meenschap een gezonde kans zou
krijgen om te bewijzen dat zij los
van de privé-sektor bij machte is
ingrijpend op te tredenniet al
leen om sociale overwegingen
maar op basis van economische
motieven en de hoognodige
structuurhervormingen te verwe
zenlijken
Een openbare holding is daar
voor een eerste noodzaak.
Het hoeft hierbij zeker geen be
toog dat belangrijke sectoren
zoals de energie en de financiële
sector als eersten in aanmerking
komen om uit de handen van de
privé-secto'r te worden gehaald.
GEVAARLIJKE SITUAITE
Algemeen wordt aanvaard dat een
hoog inflatieprocent een gevaar
inhoudt voor de democratie.
Daarbij stellen wij een bepaalde
gelatenheid vast van diegenen die
door de werkloosheid worden ge
troffen. Misschien zit het hoog 1
vervangingsinkomen verwor
ven dank zij de strijd van de socia
listen hier wel voor iets tussen.
Maar anderzijds stellen wij een
verbittering vast onder de jonge
werklozen die eens afgestudeerd,
zich afvragen wuartoe al hun stu
dies hebben gediend.
Economische crisis - onverschil
lige gelatenheid verbittering
van de jongeren verloedering
en verzwikking van het parlemen
tair systeem, het zijn allemaal in
grediënten die in hei verleden nog
toegelaten hebben aan een of an
dere sterke man ergens zijn fascis
tische hutsepot te koken.
De toestand is net van gevaar ont
bloot. Niet alleen op economsich
maar ook op politiek vluk is het
VIJF VOOR TWAALF
Het is dan ook onder dat motto dat
de BSP in de eerstkomende dagen
een nationaal georganiseerde
voorlichtingscampagne zal hou
den. Wij rekenen erop dat al onze
militanten paraat zullen zijn en
zich mee zullen inzetten voor deze
campagne. Het zou achteraf wel
eens kunnen blijken dat dit het be
gin van een historisch keerpunt is
geweest. Met zoals na de oorlog
van 1914-IR het algemeen stem
recht de politieke democratie in
luidde, zou de crisis van 1975 wel
eens de eerste reëele stap naar de
economische democratie in zich
kunnen houden
Georges SPITAELS
MOTIE VAN HET ZIEKENFONDS
«DE EENHEID» IN VERBAND MET DE
AANGEKONDIGDE
MAATREGELEN VAN DE REGERING
INZAKE ZIEKTEVERZEKERING
Het Sekretariaat van het Ziekenfonds «De Eenheid», in vergadering bij
een te Geraardsbergen op 1811.75. besprak de nieuwe aanvallen van de
CVP-PVV-regering op de ziekteverzekering
Het Sekretariaat stelt vast. dat de regering die de kollektieve arbeidsover
eenkomsten voor 9 maanden wil bevriezen en aan de werkers elk nieuw
voordeel inzake werk- en loonvoorwaarden wil ontzeggen, juist de eerste
is om hen tot verhoogde uitgaven te dwingen door hun tussenkomst voor
dokter en apotheker te verhogen
Het remgeld verhogen, regeringsuitgaven schrappen inzake ziekenhuis-
verpleging. en aldus de ziekteverzorging afremmen, is een frontale aanval
op de gezondheidszorg van de werkende bevolking en haar gezinnen in
hun geheel.
De verscherping van de kontrole op de inkomsten van weduwen, invali
den, gepensioneerden en wezen die van kostëloze zorgen moeten kun
nen genieten, zal niet degenen onder hen treffen met een hoog inkomen,
zoals in de verklaring van de minister wordt gezegd, maar duizenden
randgevallen van kleine mensen die hulp en begeleiding inzake gezond
heidszorg het meest nodig hebben
Het voornemen van de regering haar tussenkomst inzake de werklozen te
verminderen, is in strijd met de wet van 1963 en tast de mogelijkheden van
de RMZ aan, terwijl de geplande vermindering van de administratiekosten
der mutualiteiten de kleinere ziekenfondsen zal treffen. 1
Het Sekretariaat van het Ziekenfonds «De Eenheid» protesteerd met
kracht tegen deze nieuwe poging tot afbraak van wat inzake ziekteverze
kering door de arbeidersbeweging werd veroverd. Al deze maatregelen
wijzen er op dat de regering ook op dit gebied haar slagen richt tegen de
kleine man, terwijl zij ook in dit verband zoals over het algemeen de groten
spaart. Inzake een gezonde regeling der dokterstarieven laat de regering
inderdaad verder op zich wachten...
