P
I
KULTUURKALENDER
ZJEF VANUYTSEL EN DAVE PEABODY: TWEE REDENEN OM VERDER TE LEZEN.
A. VISTE IN
BELFORT
KELDER
«VOOR TAAL EN VRIJHEID» DOET ZUN NAAM EER AAN
«DOKTERS IN DE ZAAL» LUIMIGE KOMEDIE IN BOERTIGE STIJL
«DOOR EENDRACHT GROOT» VIERT
SINT-CECILIA
STAF BERGH:
IN DE BOEIEN
VAN DE MUZE
24 - 12-12-75 - De Voorpost
Het uitfreaken van onze scho
lieren zal na het dichtslaan van
de schoolpoorten niet ver te
zoeken zijn. Immers, het cen
trum van samenlevingsver
nieuwing (zegge CSV, Welle-
kensstraat, Aalst) en JK Kreja
(Driesleutelstraat, Aalst) bren
gen aardig wat haver in de mu-
ziekbak.
Vooreerst in het C.S.V. de
première van de popgroep Low
Level uit onze Denderkontre-
ien. Dit op zaterdag 20 decem
ber, inkom 25 of 30 F. Dezelfde
avond (20 uur) krijgt jeugdklub
Kreja Zjef Vanuytsel over de
vloer. Biezonder interessant
aan dit zoveelste optreden van
Vanuytsel te Aalst is het feit dat
binnenkort een derde L.P. op
de markt moet komen en dat hij
er waarschijnlijk (hopelijk,
liefst) nieuwe nummers zal uit
presenteren. U krijgt alleszins
een heleboel nummers uit zijn
eerste twee platen: «Zotte
Morgen» en «Er is geen weg
terug».
Een Vanuytsel met vlinder
ende en romantische poëzie,
voorzien van een sobere muzi
kale omlijsting, op het randje of
(soms) sentimenteel Maar aan
dit woord «sentimenteel» hoeft
men geen peoratieve beteke
nis toe te kennen.
Om Piet Pirijns (Mimo) te cite
ren: met een tematiek van ziel,
Liefde, Geluk, Dood, Lente. Als
ook humor een kenmerk is van
de romanticus dan laat Zjef
zich zo kennen in zijn bindtek-
sten en in zijn liedjes als «Om
streeks middernacht», «Waar
het klooster», enz.
Zjef Vanuytsel is ontegenspre
kelijk één der meest populaire
liedjeszangers van de tweede
kleinkunstgeneratie die de pio
nierstijden van Raspoet, Van
der Goten, Cools e.a. door
brak. Hij zorgt voor een stem
mige avond en daar zijn ook
anderen dan meisjes voor ge
voelig. Of niet misschien?
De dag daarop in het C.S.V.
(zondag 21 december - 15 u -
voorverkoop 40 F. de dag zelf
50 F): een Engels folkduo,
Dave Peabody en Hugh Mc.
Nulty, voor de gelegenheid
vergezeld van Dave Griffiths,
hun ouwe maat die de
Belgium-toernee meemaakt.
In 1970 vormde Dave de (in het
Londense zeer gekende)
groep «Tight Like That». Van
deze groep is trouwens een LP
(«Hokum») verschenen op het
Village Thing Label. In de lente
van 1973 was het gedaan met
«Tight Like That», vooral om
wille van financiële moeilijkhe
den. Peabody begon dan maar
een solo loopbaan met Mc
Nulty als vaste begeleider.
Hugh speelde reeds met Dave
in '66 (groep Honest John
Tree) en was tevens lid van
Tight Like That. Einde 1973
verschijnt reeds een LP.
«Peabody Hotel». Een beluis
tering van deze LP. of het
meemaken van hun optreden
zal U meteen duidelijk maken
dat Peabody zijn muziek kent
en zijn instrumenten beheerst.
Hij baant zich een weg door
verschillende stijlen als country
swing, de folk-blues der jaren
zestig en enkele klassieke ei
gentijdse good-time liedjes als
bvb. «Jug Band Superstars».
Als wij de organizatoren mo
gen geloven bezitten zij even
eens éên van de meest ener
gieke en amusantste acts.
Voer voor de folk- en andere
freaks.Allen daar natut
heen!
R. DE Wl
In de kelder van het Belfort te
Aalst exposeert de naar Aalst
uitgeweken Vilvoordenaar
Adelin Viste. De zowat vijftig
schilderijen en vijf houtskoolte
keningen kan U nog bekijken
en bewonderen tot 15 decem
ber aanstaande.
Viste werd geboren in 1939,
nam vrij jong de penselen ter
hand, volgde 8 jaar akademie
in Ukkel en vervolmaakte zich
achteraf nog een paar jaar met
privélessen. In '63 trok hij naar
Aalst.
Vistes werk kan men in een
drietal vakjes schuiven: het fi
guratieve, het realisme en het
surrealisme. De landschappen
en stillevens blijven binnen het
gewone terwijl de surrealisti
sche doeken niet alleen qua
techniek maar vooral qua
kompositie opvallen. De meest
treffende werken vonden we
wel «Kruisiging», «Drugs»,
«Weerkaatsing» en «Wervel
wind». Het symbolisme is mis-
schien niet altijd even makke
lijk te doorgronden, het maakt
er de werken boeiender mee.
Zo bievoorbeeld «Wervelwind»
dat een achttal koppen ver
enigt in eenzelfde draaikolk:
een meeslepen in een ge
meenschappelijke levensstrijd
van een aantal mesentypen
(het zotje, de bon-vivant, de
piekeraar, de getraumatizeer-
de, enz.)
Een tentoonstelling die zeker
meer brengt dan een ontsnap
pen aan de stadsdrukte!
(RDW)
Voor Taal en Vrijheid, klinken
de naam in het amateurstoneel,
heeft een bomvolle stads
schouwburg vergast op een
prestatie die uitmuntte in ge
brek aan beheersing! Zonder de
waarheid geweld aan te doen
moeten wij hier nogmaals gewa
gen van een weinig overtuigende
voorstelling. Natuurlijk was er,
en gelukkig maar, de bevre
digende lach van de jannen in de
zaal die reeds schaterden als de
pieten op scène over hun eigen
voeten of tong struikelen. Daar
valt niet aan te tornen. Wat wil je
als de supporters van «Voor Taal
en Vrijheid» nu eenmaal op dat
soort grapjasserij al jaren inge
steld zijn. Of onder het mom van
studentikoze luidruchtigheid
enige artistieke waarde schuil
de? Jazeker, maar dan enkel in
de Figuren van Valère en de
directrice... klassespelers bij
«Voor Taal en Vrijheid» die
spijtig genoeg zichzelf maar half
kunnen waar maken omdat ze te
doen hebben met een toneelve
reniging die van zichzelf denkt
de beste uit Aalst en omgeving te
zijn. omdat ze vervolgens een
pietluttige rol in een even
pietluttig verknoeid stuk be
deeld krijgen, verder zich dienen
te onderwerpen aan een regie
waarvan de R alleen maar
echt klinkt. Zonde van hun
talent.
We zouden «Dokters in de zaal»
van Ted Willis kunnen om
schrijven als een reeks gebeur
tenissen in het studentenleven
van drie dokters in spe, samen
op een kamer te Gent en wat
daar allemaal bij te pas komt,
pret, flirt, drank en weinig
studie. Een licht en vrolijk
geheel dus, zou het altans
moeten geweest zijn. Maar
precies in deze situatietekening
zijn de hoofdrolspelers te kort
geschoten. Een schrijnend ge
brek aan rolkennis, een door
lopend steunen op de tekstop
gever bevordert geenszins het
tempo zodat we hier te doen
kregen met een historie, waar
van de uiteindelijke pointe zo
kruipend langzaam komt dat er
geen verrassing meer bij te pas
komt. En nu nog even een
verduidelijking bij de titel,
mocht dit nodig zijn. Taal lag bij
de akteurs, die zich van een
algemeen beschaafd Oost-
Vlaams bedienden. Vrijheid bij
de regisseur die het zich
veroorloofde een stel mensen op
scène te brengen die allerminst
degelijk voorbereid kunnen ge
noemd worden. Om te besluiten
een bedenking. Éénzelfde to
neelstuk kan door elk individu
in de zaal anders waargenomen
worden, dat is de waarheid.
Onze waarheid is de volgende:
Voor Taal en Vrijheid slaagt er
niet meer in illuzies te scheppen,
al hadden we die bij hun
origineel begin nog wel. Willen
zij niet de oorzaak zijn van de
ontluistering van het Aalsters
amateurstoneel dan ware het
wenselijk dat zij in de toekomst
hun haatgevoelens jegens on
dergetekende vervingen door
een ander aspekt van hun
mogelijkheden, GOED toneel
brengen bijvoorbeeld.
ROEL VAN DE PLAS
De Koninklijke Symfoniekring «Door Eendracht Groot» gaf
ter gelegenheid van de jaarlijkse Sint-Cecilia-viering een
concert in de feestzaal aan het Stadhuis. Eens te meer bleek
deze ruimte te klein voor het talrijk opgekomen publiek!
Het programma omvatte werken van C.M. Von Weber, Tsjai-
kowsky, Mozart, Puccini en Gershwin. Naast de Symfoniek
ring berustte de uitvoering bij Rita Piron, sopraan en de
pianist Luc Liekens.
Bij deze gelegenheid werd tevens hulde gebracht aan be
stuurslid Frans Trogh, aan Alfons Vanden Bergh (reeds vijf
tig jaren spelend lid) en aan Willy Ruyssinck, veertig jaren
spelend lid.
We leerden «Door Eendracht
Groot» kennen als een ensem
ble dat geenszins de pretentie
heeft op hoger vlak te musice
ren en zich voor dergelijk kun
nen uitgeeft Het betreft een
orkest van louter amateur
musici die in de muziek een
gezonde en leerrijke ontspan
ning zoeken en dit door hun op
treden aan het luisteraarspu-
bliek overdragen.
Derhalve kunnen we hen niet
kwalijk nemen dat de sonoriteit
van dit orkest niet steeds aan
onze eisen beantwoordde, een
strijkersklank met meer homo
geniteit zou naast de behoorlijk
spelende blazers aan het or
kest meer klankrijkdom kunnen
geven.
«Door Eendracht Groot»
toonde zich langs zijn beste
zijde in de ballet-suite «Het
Zwanemeer» van P.l. Tsjai-
kowski in een bewerking van
Aubrey Winter. Vermelden we
hierbij de knappe solopartij van
Achilles Kieckens, violist, in het
derde deel.
Ter afwisseling bracht de sop
raan Rita Piron fragmenten uit
opera's van W A. Mozart, Puc
cini en Johann Strairfas. Ze
oogstte grote bijval met
«Summertime», het geliefde
stuk uit «Porgqy and Bess» van
George Gershwin. Begeleider
was pianist Luc liekens.
Bij een volgende gelegenheid
zullen we trachten het orkest
en zijn historiek, gaande vanaf
1886 uitvoeriger te beschrij
ven.
André De Groeve
Vrijdag 12 december
Aalst
20 u.: In de feestzaal Stadhuis, Ceöliakoncert door de Aals-
terse Postharmonie.
Nog tot 21 december in galery New Reform, Wellekensstraat
45, tentoonstelling Robin Crozier
Nog tot 16 december in Galery S-65, Spaarzaamheidsstraat
65, tentoonstelling Guy Leclerq
Nog tot 15 december in Belfortkelder, tentoonstelling A Viste -
Open iedere dag van 10 tot 20 uur.
Nieuwerkerken
Op 13 en 14 december tentoonstólling Herman De Schutter in
atelier, Maaldreef 17.
Zondag 14 december
Aalst
20 uur: in Stadsschouwburg, Vredeplein, opvoering door het
Land Van Riem van «Haar laatste wil».
Donderdag 18 december
20 u.: in filmzaal St.-Jozefskollege, Pontstraat 64, vertoning
door KFL van «Chinatown».
1930 u in feestzaal Volkshuis, Houtmarkt 1, filmvertoning
«Soldier Blue».
ené
Olmendreef 1, Lede. De belioze deur draait open en
Voorpost-hand verdwijnt in de stevige knuist van een bijna vijftige
Staf Bergh, alias Gustaaf Van Nieuwenbergh, romanschrijver
dichter: een brok ervaring in de boeien van de schrijfmikrobe gesl\ A
gen. Staf is een gezellige prater, hij anticipeert op al onze vragen
wat is gemakkelijker dan luisteren?
Staf Bergh werd geboren te Erpe op 1 maart 1926. Toen hij zovtj
tien jaar terug een autobiografie onder de titel «Bikkelharde Wad]
heid» op papier zette hebben verscheidene aanmoedigingen (o.B
van Gaston Dumez. Willy De Vliegher) hem de opgestapte w|
doen voortzetten. Volgden toen «Gewraakte Levenswandel»
publikatie) en vervolgens de roman «Gedreven door Liefde a
Haat». it .«j
De auteur richt zijn fantasie hier zeer sterk op de realiteit, zodat m& J
van een voortreffelijke, echte brok uit het menselijke leven k^olvf
gewagen. De stijl doet in het begin wat vreemd aan: zeer
zinnen, veel komma's. «Het is zoals mijn karakter» zegt Staf Bergf®™
«als ik mezelf wil (weer)geven, mezelf wil presenteren zal ik ngestc
ook zo bondig mogelijk uitdrukken. Ik ben niet voor hoogdravend
termen; wanneer ik diepte wil geven aan een verhaal zal ik dat
doen dat de leek me meteen begrijpt. Ik wens een zo grobt mogeli iade
publiek te kunnen bereiken
Een konstante die we tevens in zijn twee (nog niet uitgegevcr
dichtbundels («Levenservaring» en «Levensbeschouwing») weet
vinden is het zeer dicht bij mekaar liggen van liefde en haat. Zie
werk is met een sterke menselijkheid geladen en zeer indubitab<
Volgens Staf Bergh liggen liefde en haat zodanig dicht bij mekaJ
dat er geen tussenweg bestaat: «Er zijn mensen die de grens oveM'es.
schrijden. Het wordt dan een onstuitbare passie die niet zomaar m£am'e'
worden herleid tot wellust of perversiteit.Staf Bergh wil duidelir331,
taboes doorbreken en in die zin is zijn werk geen kuise oogverbli?'550*11
der noch een speelse hypotese doch een onverbloemde drang naf e"con
waarheid. Vandaar de menige beschrijvingen van ongebreldell^0"au,'
innerlijke explosies in de menselijke ziel.
lien
ag»
Jael
/autei
In afwachting van het ter perse komen van zijn laatste rom|f^a'
»arna>
«Ontgroend door zijn moeder» pikken we twee gedichten uit d
bundel «Levensbeschouwing».
Zij werpen hopelijk een licht op de inhoud van Stafs werk en zi
misschien de aanloop tot het lezen van «Gedreven door Liefde
Haat», uitgegeven bij A. Geers en Zoon te Oostakker.
Ter verduidelijking, telkens de citaten die naast elk gedicht werde
bijgevoegd door Staf Bergh.
-ODE AAN MIJN MOEDER
De door U met veel zorg gedragen miskende vrucht heeft dan tot
op haar beurt vruchten afgeworpen. Deze weten dan ook hi
oprechte dank te betuigen aan het oorspronkelijke. Hun leven het
zin. Het is geen mythe met allerhande nutteloze verzinsels.
Gezegend uw lichaam
Waarin het mijne wortel schoot
heen, U treft geen blaam
Doch uw faam nog meer vergroot
mij te baren vergde zorgen
En een onbegrensde moed
Onkennelijk leed hield je verborgen
Die dan toch alles vergoedt
Liefdevol gekoesterd aan uw borsten
Wijl ik teder werd gestreeld
Dacht niet aan -zullen ver korsten-
Wel - Welk lot wordt hem bedeeld
Steeds beangstigd aan mijn bedje
Waar ik vastgekluisterd lag
Je prevelend las een schietgebedje
Voor mijn behoud, zielige hoop dat piet begaf
Immer volgde je mijn schreden
In een chaos van lief en leed
Was jij nimmer moe gestreden
Ondanks een ander U misdeed
Ook al heb jij nu grijze haren
Die je met de jaren kreeg
Zal ik me aan uw zijde scharen
En verdedigen wat jij verzweeg
Ongekunsteld een echte moeder
Ben je steeds voor mij geweest
Je was een toonbeeld, immer vroeder
Telkens zo lief, zo vroom bedeesd
Nu mag jij zeer fier bevroeden
Dat je innig wordt bemind
Ik je verder zal behoeden
Als je zoon, volwaardig kind.
-EENVOUD-
Eenvoud getuigt van de ontwikkeling. Aanstellerij is een doorn ii
het oog van ieder weldenkend mens. Het humaan zijn verstevigt d
banden met de innerlijke verbondenheid. Razen als een leeuw in ee
kudde schapen brengt het welvoeglijke in 't gedrang. Wie z/eAj
vernedert zal verheven worden, blijft nog altijd het symbool v
grote waarde. Arrogantie werkt als een corrosie in.
Jij dartele speelse eenvoud
Dat zo vaak werd verknecht
Door het soort dat men lomp noemt
En zeker terecht
Deze zich op een podium wanend
Met opgeheven fiere nek
Niet beseffend hoe hun zon zich tanend
Achter een wolkendek onttrekt
Met de angst voor 't illustere
Verstoord, verbeten voor 't aards bestaan
Zich slechts bindt met 't ontnuchterde
Heb ik wel bestaan
Nog even en dan ook tot slot een tekstje dat we rechts van hdjj
gedicht: «De Oude Grijsaard» opvisten. Wel ja, we vonden som
mige citaten soms mooier dan de poëzie. Alleen maar soms
De ondertoon van een huichelende maatschappij draagt nog steed. I
de stempel van een verfoeilijke kruideniersmentaliteitHet heeft no,
niets van zijn trieste waarheid ingeboet.
Waarom dan ook zou men zich verjpgen tot het opvissen van eet
zwalpend stuk wrakhout dat uiteindelijk door de brutale brandtn,
der zee als een nietig iets in het niet wordt gespuid? Gedenk echte
dat ook uw boot, al is hij nog zo degelijk geflankeerd, wel een.
schipbreuk kan lijden en vergaan in een onmetelijke diepte.
RENE DE WITH
Terwijl we met bolle zeilen verdervaren naar het begin van cei
ander poëzierubriekje kondigen wij U volgend eiland ofte afleverinj
aan: «Uit de ziel van rocker Chris (Latour)» (zie volgende editie) I
Een boom met even voedzame kokosnoten als deze van Staf Bergh
