A
N
Vrije tribune
STADSSEKRETARIS CHRIS WILLEMS
OVER GEMEENTELIJKE AUTONOMIE
v.u.
P.V.V.
K.P.
C.V.P.
B.S.P.
2 - 12-12-75 - De Voorpost
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
(deel 4)
STRAATGEWELD OF DE
TOEKOMST VERZEKEREN
Sinds de socialisten door hun
eigen schuld en nu sedert bijna
20 maanden in de oppositie
zitten, hebben ze op alle
terreinen een politiek gevoerd
zonder tegenvoorstellen en ge
richt op een totaal negativisme.
Daarbij hebben ze zich bediend
van abstraktie zoals bij de
fusiebesprekingen of van af
braak zoals bij de besprekingen
van het herstelplan dat nu bij het
parlement aanhangig is.
Alle mogelijkheden nemen ze te
baat en zelfs die projekten
waarvan socialistische voor
mannen als Evalenko zeggen dat
ze nog te zwak zijn om onze
ekonomie te herstellen worden
door de B.S.P. afgebroken.
Daarbij en bij gebrek aan een
degelijke parlementaire oppo
sitie trachten de socialisten
verwarring te zaaien onder de
bevolking. Ze deinen niet terug
daarbij de waarheid geweld aan
te doen en allerlei verzinsels de
wereld in te sturen. Een voor
beeld daarvan is de herrie die
vandaag rond de universiteiten
wordt gevoerd. Zelfs wanneer
men verklaart dat geen nadelige
gevolgen aan de maatregelen
verbonden zijn, worden de
studenten in het harnas gejaagd.
Opnieuw worden de studenten
de straat opgehaald om die
socialistische politiek te dienen.
De B.S.P. droomt van een
herhaling van 1961. Maarzeker
is dat de arbeiders zich vandaag
niet zullen laten gebruiken te
meer dat ze zich meer bewust
zijn van de toestand zoals hij
zich werkelijk in het bedrijven
voordoet. De gewone man voelt
beter dan de socialistische
leiders waarover het gaat. Trou
wensdie leiders hebben zeker de
ies van de laatste sociale
verkiezingen, toen de socialisten
met bepaalde verklaringen de
arbeiders hebben verontrust,
niet begrepen. Ook de kiezers en
zeker ook de socialistische
kiezers vormen zich een oordeel
over de abstraktie en de af-
braakpolitiek. En veeleer dan
straatgeweld heeft ons land
vandaag opbouwende voorstel
len nodig. Dez kunnen ook van
de oppositie komen indien ze
daartoe bij machte is. De
socialisten kunnen goed praten
van alternatieve programma's,
maar dan moeten ze bewijzen
door een opbouwende politiek
dat deze verwezenlijkbaar zijn.
De houding die de socialisten
aannemen dient zeker niet het
belang van het land en nog
minder de welvaart en het
welzijn van de arbeider. Het is
zoals de minister van Financiën,
Willy De Clercq. verklaarde
onmogelijk de koe te slachten en
tegelijk te melken. Wanneer de
socialisten onze welvaart en het
welzijn willen opofferen aan hun
afbraakpolitiek, dat ze dit dan
duidelijk zeggen maar niet
bepaalde groepen misbruiken
om dwaze en damagogische
theoriën. Wanneer de B.S.P.
zegt dat het vijf voor twaalf is.
dan moeten ze beseffen dat het
hoog tijd is om het algemeen
belang te dienen en de toekomst
te verzekeren.
DIAN D'HAESELEER
DURE ZALFJES OP EEN
DOORKANKERD BEEN...
Wie vorige week in «De
Voorpost» de bijdragen van
PVV en CVP in de «vrije
tribune» heeft gelezen, is zo
verwachten Diane D'Haeseleer
en Roger Van Keymeulen het
althans met gerust gemoed
slapen gegaan. Volgens Diane
schenken de burgers van dit
land vertrouwen aan de rege
ring, en alles gaat óm ter best
met de demokratie. Volgens
Roger Van Keymeulen zal de
huidige regering binnen een jaar
tot de overwinnaars gerekend
worden van de zwaarste eko-
nomische krisis sedert jaren. Het
is bijna ontroerend
Maar de feiten zijn jammer
genoeg anders. Men moet de
mensen nemen voor sufferds van
'iet zevende knoopsgat, om te
geloven dat ze als koekenbrood
aannemen dat het met een
regering goed gaat. wanneer
deze het Parlement volmachts-
wetten en programmawetten
opdringt waarop geen amende
menten mogen worden inge-
'diend, en die in blok en
disiciplinair moeten gestemd
worden. Buiten elke politieke en
sociale inhoud bekeken, is dit
objektief voor om het even welke
bewindsploeg het doorslagge
vend bewijs, dat ze zich in
moeilijkheden bevindt en dat ze
vreest dat haar eigen manada-
tarissen en leden haar niet zullen
volgen.
Er is over de hele wereld geen
enkel deskundige van parlemen
tair recht die dit kan betwisten.
En wanneer Diane Daarte
genover als enig alternatief het
«straatgeweld» stelt, dan be
driegt ze haar lezers en rekent ze
op de makheid en het egoïsme
dat doorheen de lange geschie
denis van sociale en politieke
ontwikkeling steeds de macht
hebbers heeft gediend. Ook toen
het, honderdvijftig of twee
honderd jaar geleden, nog alleen
om de eisen van de burgerij
tegenover de historisch voor
bijgestreefde adel ging.
CVP-er Roger Van Keymeulen
doet aan struisvogelpolitiek, of
speelt gewild zandmannetje.
Wanneer de grootste zes landen
van de wereld te Rambouillet
bijeengekomen zijn zij tellen
samen 15 miljoen werklozen!
dan is het niet omdat de krisis
binnen één jaar achter de rug zal
zijn. En wanneer de Europese
bewindVoerders 'n paar weken
later te Rome weer vergaderen
en er over bepaalde zaken
zoals de petroleum zelfs tot
ruzie kwamen waarbij de
sociaal-demokraten Wilson en
Schimdt mekaar uitscholden,
ddn was dit niet om het
reuzebanket over de ekono-
mische heropbloei in algemene
vreugde voor te bereiden. Acht
bare dame, beste meneer, neem
van ons gerust aan dat het ons
spijt voor de werkende mensen,
want er staan hen nog harde
strijden te wachten indien ze
hun veroveringen willen veilig
stellen, maar het einde van deze
diepe krisis v.h. kapitalisme is
nog niet voor morgen, het is niet
voor toekomend jaar of zelfs
voor het jaar daarop. En daar
zijn tastbare oorzaken en re
denen voor. Eerst en vooral is
sedert vóór de tweede wereldoor
log, de krisis nu algemeen
Ten tweede is er een vijfde van de
wereld waar het kapitalisme
geen macht meer heeft. Ten
derde zijn de ontwikkelingslan
den minder dan ooit zinnens
zich verder te laten uitbuiten
omtrent grondstofprijzen en wat
zij te betalen krijgen voor
afgewerkte produkten, en ook
inzake leningen en investerin
gen. Ten vierde neemt de
konkurrentiestrijd tussen de
USA, Japan, en de Europese
Ekonomische Gemeenschap
nog toe, terwijl de innerlijke
tegenstellingen in laatstge
noemde nog lang niet langer
meer de onbetwiste heerser en
geraakt men maar niet tot een
muntstabilisatie.
Ten zesde... och kom, het is
genoeg. Voor ons mag men
Tindemans en De Clerck tot
aartsengelen promoveren, maar
wat zij momenteel doen, is
peperdure zalfjes smeren op een
doorkankerd been. Waarbij zij
natuurlijk de kosten door de
kleine werkende man willen
doen betalen. Eén zaak weten we
echter met zekerheid: een so
ciale en politieke weg terug komt
er vast niet. Ook al moesten de
werkers, daartoe door de geld-
muur en zijn dienaars gedwon
gen. op straat komen. Veel
verschil zou dit trouwens niet
uitmaken met wat in de strijd
van de arbeidsbeweging meer
maals is gebeurd.
En steeds maar tegen dezelfden.
RAY DESMET
DENDERMONDE
Vandaag komt te Dender-
monde het 27" Nationaal Con
gres van de C.V.P. samen. Het
is ditmaal geen statutair con
gres, m.a.w. er hebben geen
verkiezingen plaats, het is ook
geen doctrinecongres zoals
BUITENGEWONE
VERKOOP VAN
1) Zig-zagmachines, bekende
merken, Pfalff, Naumann.
Elna: uit te kiezen: 3.500 fr.
2. Enkele splinternieuwe Zig-
Zagmachines in valies, en
Automatics, slechts 4.»50 fr.
3) Snelstikkers voor thuiswerk
ster Singer, DUrkopp e.a.
vanaf 8.500 fr.
kompleet met zware motor
en tafel.
Allen met garantie Leveren en
aanleren gratis gans België.
TOT 20 DECEMBER
NAAD SERVICE BELGIE
Watermolendreef 69
ST.-NIKLAAS Tel. 031/76.32.»
Open van 8uJ0 tot 20 uur.
Wij doen ook alle herstellingen
van elk merk.
Originele onderdelen van 35 be
kende merken in voorraad
25 jaar ervaring.
122-56
Om te eindigen kunnen wij ons best nog
wat vragen stellen.
Hoe evolueerde de gemeentelijke
autonomie in België tot op heden?
Schenkt dat bevrediging of is er
integendeel reden tot ongerustheid.
Wat zou i.v.m. de gemeentelijke
autonomie moeten voorzien worden voor
de toekomst. Welke faktoren zullen de
gemeentelijke autonomie kunnen ver
sterken? Welke ze uithollen?
en dan gebeurlijk een voorlopig,
algemeen besluit.
Onze eerste vraag: Hoe evolueerde de
gemeentelijke autonomie ln België tot op
heden.
Men is vertrokken in het midden van de
19de eeuw met een vrij uitgebreide
opvatting over de gemeentelijke autono
mie. Ik wil hier nochtans onmiddellijk
doen opmerken dat in de gemeentewet
van 30.3.1836 enkel de regelen werden
opgenomen over het beheer van een reeks
beperkte taken die in de negentiende
eeuwse visie aan de gemeenten konden
worden toevertrouwd, en die grosso modo
betrekking hadden op de burgerlijke stad,
de wegenaanleg en het onderhoud en de
ordehandhaving (met veldwachter als
hoofpioen).
Sindsdien werd tengevolge van de snelle
maatschappelijke evolutie de verzorgende
taak van de gemeenten duidelijker op een
aantal nieuwe gebieden. Meer bepaald
verwachten de inwoners van ht lokale
bestuur, nu dat het zich gaat bezighouden
met een degelijke ruimtelijke ordening,
met het verschaffen van goedkopen
bouwgrond, met woningbouw, met het
verstrekken van levensnoodzakelijke
diensten als drinkwatervoorziening, gas-
en elektriciteitsdistributie met de water
zuivering. met de bescherming van het
leefmilieu, met de huisvuilophaling en
-verwerking, met het openbaar vervoer en
de teledistributie. dat het zich intens
bezighoudt met de werkverschaffing en de
economische expantie op de gemeente,
dat het zorgt dat de inwoners zich
kultureel kunnen ontwikkelen, dat de
jeugd begeleid wordt, de vrije tijd zinvol
besteed of de sport beoefend kan worden,
dat het tenslotte aandacht heeft voor de
minder begunstigden en de bejaarden
door sociaal beleid.
In bepaalde gevallen komen daar nog
speciale opdrach ten bij als de bevordering
van het toerisme, het havenbeleid, de
monumentenzorg. En de opsomming is
nog onvolledig. Er is dus zeer duidelijk
een grote aanwas.van nieuwe taken voor
de lokale besturen. Wij laten voorlopig in
het midden of al deze taken nog
weggelegd zijn voorde gemeentebesturen.
Zo ja. onder welke voorwaarden; zo neen.
voor welk soort van lokale besturen dan
wel? Feit is dat die aanwas, gekoppeld aan
de omstandigheid dat in het verleden
alleszins een gedeelte van deze taken
werden waargenomen door de gemeente
besturen. onvermijdelijk een herdenking
nodig maakte met betrekking tot;
de wettelijke bevoegdheidsafbakening,
hier stellen wij enig verlies vast ten nadele
van de gemeentelijke autonomie, bijvoor
beeld de urbanisatie van het grondgebied
gebeurt straks door gewestplannen die
nationaal worden uitgewerkt enz...
met betrekking ook tot de voogdij
wij zitten nu in tegenstelling met vroeger
met een meer uitgesponnen en vooral met
een hinderlijke zgn. getrapte voorgdij.
en met betrekking tot de financiële
middelen. Wij leren dat midden de
industriële omwenteling en de daarop
volgende ekonomische expansie van het
midden van de 19de eeuw de gemeenten
geplaatst werden voor nieuwe verplichtin
gen en laster aan dewelke ze onmogelijk,
met de toen bestaande middelen, het
hoofd konden bieden. MEt dat doel werd
onder de nochtans liberale minister Frère
Orban. naar de ideeën van twee zeer
verschillende figuren Emile Jamme.
arrondissementscommissaris in Verviers
en Francois haeck. pubicist van socialis
tische strekking, een maatschappij in het
leven geroepen meteen kapitalistische en
commerciële vorm. maar die in feite een
collectivistische instelling is vermits haar
kapitaal uitsluitend mocht behoren aan
de openbare besturen die op haar
diensten een beroep konden doen. Ik
bedoel hier het Gemeentekrediet van
België dat in 1860 werd opgericht dat
sindsdien een zending van openbaar
belang vervult, daar het optreedt als een
kredietcooperatie waarvan de winst
uitsluitend toekomt aan de vennoten, de
provincies en de gemeenten. Op deze
wijze waarborgt de werking van deze
maatschappij effektief de financiële
autonomie van de lagere overheden, de
gemeenten en de provincies.
Onze tweede vraag: schenkt de evolutie
van de gemeentelijke autonomie tot op
heden bevrediging of h er in tegendeel
reden tot ongerustheid.
Eveneens als vroeger! misschien nog meer
zelfs, bestaat de gemeentelijke autonomie
en komt zij tot uifing in alle handelingen
welke de gemeenteraad gemachtigd is te
stellen; maar zoals reeds gezegd is de
voogdij van de toeziende overheid in een
nog grotere mate toegenomen en werd
deze voogdij bovendien complexer. Dat
iedereen hiermee niet gelukkig is kunnen
wij o.a. vaststellen wanneer wij in «Les
Pandectes Beiges» V Commune lezen:
«De gemeentelijke autonomie in ons is
positief recht niets anders meer dan een
ijdel woord. De geest van- de moderne
ccntralisatiedrang heeft alles opgeslorpt
van wat nog overbleef van de oude
plaatselijke vrijheden in het bestuur van
de gemeenten Persoonlijk meen ik
echter dat de kerngedachte van de
gemeentelijke autonomie nog steeds
ongeschonden bewaard is gebleven. Want
volgens mij gaat de essentie van de
gemeentelijke autonomie uit naar de
bevoegdheid van de gemeenteraden om
'daden van uitsluitend gemeentelijk
belang' te regelen. Worden deze beslis
singen achteraf geschorst of vernietigd, of
ontbreken de financiën ter uitvoering
ervan, dan beknot de voogdij weliswaar.
en soms op een geniepige manier die
gemeentelijke autonomie. Maar het
princiepe zelf blijft recht overeind. Ik zou
dus zeggen
dus zeggen: niets is reddeloos verloren,
maar waakzaamheid is meer dan ooit
geboden
En zo komen wfj aan onze derde vraag:
Wat zou i.vjn. de gemeentelijke auto
nomie moeten voorzien worden voor de
toekomst? Welke faktoren zullen de
gemeentelijke autonomie kunnen ver
sterken? Welke ze althollen?
Ik maak weer mijn onderverdeling in drie:
1. Inzake de wettelijke bevoegdheids
afbakening
Normaal verwacht ik dat een aantal in
hoofdzaak technische zaken aan de
gemeenten zullen onttrokken worden om
ze over te dragen aan supra-gemecntelijke
organen, o.a. urbanisatie en ruimtelijke
ordening, uitrusting van brandweer,
diensten van openbaar nut zo deze door
de openbare besturen worden geëxploi
teerd (voorziening van water, gas en
elektriciteit), ophalen en vernietigen van
huisvuil, het verschaffen van goedkopen
bouwgrond, de bescherming van het
leefmilieu, enz...
Misschien ook het middelbaar, technisch
en kunstonderwijs of zelfs de inrichting
van sportcomplexen, speelpleinen, par
keerplaatsen en andere sociale voorzie
ningen.
Weinig invloed op, omdat het zoals gij
ziet over werkelijk supra-communale
zaken gaat. die per definitie onmogelijk
een oplossing kunnen krijgen in elk van de
6 of 700 overblijvende fusiegemeenten van
ons land. De vraag blijft dus welke
instantie zich voor die supra-communale
zaken wel zal aanbieden. Omdat ze van
boven-gemeentelijk belang zijn is het niet
wenselijk dat ze door de staat worden
geregeld. In geen geval kunnen zij door de
intercommunales behartigd worden.
Deze instellingen met een onvoldoende
demokratische inslag de leden worden
o.m. niet rechtstreek verkozen hebben
bij gebreke aan een adequate wetgeving
na de tweede wereldoorlog aanvankelijk
de moeilijkheden opgevangen die ge
schapen werden n.a.v. grootscheepse
supra-communale aktiviteiten als eko
nomische ekspansie enz... door gebruik te
m aken van een wet van 1922, d ie in wezen
echter niet gemaakt wasvoor dit soort van
bestendige tussengemeentelijke aktivi
teiten. Thans vormt op korte termijn hun
bestaan volgens mij één van de grootste
bedreigingen voor de gemeentelijke
autonomie. Eenerzijds zijn het levende
werkelijkheden, anderzijds voelt men aan
dat een ondcmokratisch bestuur te
midden van de demokratisch onhoudbaar
is. Vroeg of laat moeten zij verdwijnen.
Bijna waren ze vervangen door de
federaties. Maar nu ook deze vorm. die
wel demokratisch is. blijkbaar verlaten
zal worden, is te vrezen dat het centraal
gezag zo maar een reeks van de
hogergenoemde technische taken voor
zijn rekening zal nemen: misschien
urbanisatie. huisvuilverwijdering,
brandweer, gezondheidszorg.
En dan mag men werkelijk spreken van
een beknotting van de gemeentelijke of
supra-communale autonomie. Het ware
dan nog veel verkieselijker dat deze zaken
overgedragen zouden worden aan de
provinciale instanties, die ze zou be
hartigen krachtens een provinciale auto
nomie. Best van al ware dat iets in de aard
van de federaties kon terugkomen.
(tweede onderverdeling: wat moet voor
zien worden, welke zijn de versterkende
en welke de uitbollende faktoren.)
2Inzake de voogdij
lk merk een kentering ten goede op dank
zij de afbouw van de reeds geciteerde
trapsgewijze voogdij, die vaak zo traag en
hinderlijk werkt.
Na een vrij lange periode, tijdens dewelke
zekere voogdij-instantie vreesden dat de
gemeenten zware misbruiken of vergis
singen zouden kunnen maken, hetgeen
een uitbouw van het voogdijmecanisme
voor gevolg had. beleefde men in 1948 de
oprichting van de Raad van State, die
onder de vorm van vernietigingsarresten
de geschikte korrekties konden aanbren-
VOO
metc
gert r
bij gebeurlijke misbruiken
vergissingen. En in de mate dat sindsdii
het vertrouwen in de degelijke werki:
de gemeenten kon herwonn
worden, zag men de bevoegde instant
i meer dokteren aan eenvoudif 5
mekanismen van de voogdij of. zoals
het nu liever en ook mooier betitelt, -
administratief toezicht. Thans sprei kkellj
men in de meest bevoegde kring rwijs:
dienaangaande over de 1-trapsvoogc ,jpoliti
s werkelijk hopen dat die er kor
Want dat wordt dan een fame crlingi
winstpunt voor de gemeentelijke auton taat Zi
tnd m
(derde onderverdeling: wat moet voorzi .(^jg
euwin
atie v
enaar
3.Inzake de financiële middelen
In 1960 sprong het Gemeentekrediet
België ter hulp. Na de tweede wereldoo 6°
log geraakten de 4 grote steden van Belg e'
(Brussel. Antwerpen. Luik en Gent)
grote financiële moeilijkheden.
gemeentelijk autonoom te kunnen blijvt I8nast
werden zij door de wetgever bedacht m
een A-Fonds dat nationale inkomsti
naar gelang een van de behoeften ond
de 4 genoemde gemeenten verdeeld
Toen een paar jaar geleden de
centrumgemeenten op hun beurt c
in geldmoeilijkheden geraakten wei [EN
hen nog geen maand geleden e
soortgelijk fonds, met name het C-Font
in het leven geroepen. Hieruit moge. m
ik. de wil van de wetgever en van
regering blijken om op dat punt
gemeentelijke autonomie intakt
houden.
kort, voorloper d
is ove
iten ei
:n tus:
mete
ZAI
!d|raad
PP'jk
enscf
1 :loos
allem
Tot slot: een
algemeen besluit
De gemeentelijke
bestaan, waarschijnlijk, en
gevoel ook best. gesplitst in gewot
gemeentelijke en boven-gemeentelijl
autonomie.
Voor dit laatste acht ik de federaties
iets dergelijks nodig. Geen interkoi
munales. Desnoods provincies. Als d
niet lukt dreigt een overdreven centra
satic. Dan z<
it de bevoegd hedt 13 m
kunnen trekken. Dat moet voorkoi
worden, onder meer omdat wij
van zijn dat de burgers voor zaken
gemeentelijk of boven-gemeentelijk
lang het best worden gediend door hu
lokale demokratisch gekozen besture issler
welke vaak meer initiatief aan de dender
leggen dan het centraal gezag.
SLO
dat van Kortrijk in 1970, het is
evenmin geaxeerd op een be
paald thema, zoals in het ver
leden vaak het geval was,
maar gewoon aan actualiteits
congres, waar de balans van
20 maanden regering Tinde
mans door de eerste-mi nister
zelf zal worden voorgelegd.
In de verkiezingsborchure van
de C.V.P., vorig jaar, werd erop
gewezen dat de veelvuldige
regeringswisselingen en voort
ijdige parlementsverkiezingen
onze democratische instellin
gen ontwrichten. Het is dan ook
al een prestatie vanwege de
regering Tindemans, die een
toch heterogene samenstelling
kent, in een zeer moeilijke eco
nomische toestand tot stand is
gekomen, met de tweede
grootste partij in de oppositie
fout zelf van de B.S.P.
nog even vast of misschien
veel vaster dan in het begin in
het zadel te zitten.
Maar er is nog een andere re
den tot tevredenheid. Deze re
gering heeft niet altijd elke ver
wezenlijking luidruchtig aan
gekondigd, maar men is werke
lijk verrast in de lijvige con
gresbrochure de tientallen en
tientallen maatregelen te lezen
die door deze regering werden
getroffen op de diverse ter
reinenvan het maatschappelijk
leven.
Die lijvige balans weerlegt de
vaak goedkope kritiek van de
oppositie dat premier Tinde
mans en zijn ploeg een politiek
van immobilisme zouden heb
ben gevoerd. De economische
crisis, waaronder de ganse
westerse wereld en derhalve
ook ons land gebukt gaan,
heeft de regering niet belet een
sociale politiek te voeren die
werkelijk vooruitstrevend is, en
nog bestaande ongelijkheden
voor een ruim deel af te vlak
ken. De economische toestand
is ongetwijfeld niet bijzonder
rooskleurig, evenmin als de
vooruitzichten: heel wat eco
nomisten zijn ervan overtuigd
dat wij nooit emeer dezelfde
hoge welvaartspieken als in
het verleden zullen bereiken.
Zulks houdt in dat er naar
rechtvaardige herverdeling
van het algemeen welvaart
speil moet gestreefd worden
en dat er anderzijds in de toe
komst soberder zal moeten ge
leefd worden.
De regering spant zich in om te
komen tot een verbetering van
onze concurrentiepositie, een
bevordering van de tewerkstel
ling, een herstructurering van
het produktie-apparaat en tot
een fiskaal beleid dat de indivi
duen ertoe aanzet de con
sumptie af te remmen en het
sparen te bevorderen. Hiertoe
werden reeds een hele reeks
maatregelen getroffen en
staan andere op het getouw.
Het zijn natuurlijk geen won
dermiddelen: geen enkele re
gering heeft die, ook niet in de
ons omringende landen met
socialistische meerderheid.
In afwachting dat een econo
mische heropleving optreedt,
neemt de regering het zich tot
plicht vooral te denken aan de
genen die het hardst te lijden
hebben onder de huidige situa
tie: heelwat maatregelen op
sociaal vlak moeten ervoor
zorgen dat het gezinsinkomen
beveiligd blijft, zo bv. door een
aangepaste fiscaliteit en de
welvaartsvastheid van een
reeks sociale vergoedingen,
een nieuwigheid die de rege
ring Tindemans helemaal voor
haar rekening mag nemen. In
dit verband moet ook gewezen
worden op een bepaald aspect
van de legertiervorming, met
name de vermindering van de
diensttijd voor miliciens (voor
1976 9 resp. 11 maanden,
naargelang men in Duitsland of
België is gekazerneerd), in af
wachting dat in 1978 het eind
doel wordt bereikt, zes maan
den legerdienst en één dienst
per gezin.
Op het terrein van de hervor
mingen der instellingen is de
regering Tindemans bezig
baanbrekend werk te verrich
ten. De voorlopige gewestvor
ming, ongeacht de boycot van
B.S.P. en Volksunie, betekent
een ernstige stap vooruit in de
richting van een geregionali
seerd Belgié en de nu reeds
bereikte resultaten zullen moei
lijk ongedaan kunnen gemaakt
worden. De grondigste her
vorming die door deze regering
werd aangepakt is ongetwijfeld
deze van de lokale besturen.
Dat hiertegen vanuit bepaalde
middens heftig verzet is gere
zen, is niet abnormaal, precies
omdat net een ingrijpende wij
ziging is. Maar dat laattijdig
verzet is niet altijd zeer geloof
waardig: had men in alle arron
dissementen dezelfde over
legprocedure gevolgd als in
Aalst, dan mocht men ervan
overtuigd zijn dat het aantal
gevallen, waarin men tot geen
vergelijk kon komen, langs de
minimale kant zou zijn ge
weest. De fusies van gemeen
ten zullen evenwel slechts een
geslaagde operatie zijn, wan
neer de gemeentelijke auto
nomie, waarvan zo vaak en
dan in negatieve zin sprake
is, echt zal hersteld worden.
Bij dit alles moet ook gewezen
worden op de eminente rol die
premier Tindemans zelf speelt
op het Europese vlak. De opd
racht die hij van zijn acht colle
ga's had ontvangen om de
diagnose van het politiek Eu
ropa te stellen, was zeker ver
erend, maar ook buitengewoon
vermoeiend. Het verwijt van de
B.S.P. dat de premier meer in
het buitenland was dan in Be
lgië was kinderachtig, omdat
de premier telkens zijn wee
kends heeft benuttigd om zijn
opdracht uit te voeren. Dat zijn
gezag op Europees vlak groot
is, kan worden afgeleid uit het
feit dat hij de Europese top te
Rome, verleden week, uit de
impasse heeft kunnen halen
met een compromisvoorstel,
nadat de Britse socialisten zich
in een even kortzichtige als op
portunistische stelling hadden
ingegraven.
Vast staat dat het Congres van
Dendermonde zeer levendig
zal zijn en voor de C.V.P. een
aanleiding temeer om ten
overstaan van het land haar vi
taliteit te tonen.
Hubert VAN WAMBEKE
Arrond. Voorz.
C.V.P.
AMNESTIE
De jongste dagen heeft de
Spaanse politie betogingen
uiteengeknuppeld van mensen
die kwamen betogen voor
meer amnestie. Er kwam veel
machtsvertoon aan te pas, wa
terkanonnen, paarden, ma
trakken en soortgelijke dingen.
Omdat het een betoging was
tegen het regiem in Spanje,
werd alles van zeer nabij ge
volgd door de journalisten van
de grote internationale persa
gentschappen en ook door de
journalisten van nationale bla
den en radio- en TV-stations.
Het optreden van de politie was
dus wereldnieuws en alle
kommunikatie-media be
steedden er de nodige plaats
en tijd aan.
Dat de amnestie en de politie
zozeer in de belangstelling
staan bij de nationale en inter
nationale persagentschappen,
is misschien wel enigszins
normaal. Niet in elk land van
ons kontinent kan er betoogd
worden en nog veel minder in
aanwezigheid van buiten
landse journalisten. Spanje is
geen demokratie, maar heeft
van bepaalde regimes in elk
geval op dat stuk geen lessen
te ontvangen.
De journalistieke belangstel
ling voor de gebeurtenissen
rond de gedeeltelijke amnes
tie, door de Spaanse koning
voor politieke tegenstanders
van het regiem afgekondigd,
heeft misschien nog een an
dere grond. Het is inderdaad zo
dat Spanje een koning heeft
die amnestie afkondigt. Niet elk
land heeft een koning. En nog
minder talrijk zijn de landen die
een koning hebben die amnes
tie afkondigt.
Wel zijn er landen in Europa die
een koning hebben en waar
amnestie dringend noodzake
lijk wordt. We hoeven daarvoor
niet ver te reizen. We hoeven
daarvoor niet eens het land te
verlaten. België is een konink
rijk en het heeft dus een ko
ning. En al heeft België geen
politieke gevangenen meer,
het heeft er veel gehad, ver
schrikkelijk veel, te veel zelfs,
tienduizenden te veel! En wat
het aantal mensen betreft die
hier in dit onzalig land vandaag
nog met de gevolgen van een
politieke veroordeling rondlo
pen, het zijn er nog vele dui
zenden.
En wat het politie-optreden bij
amnestie-betogingen betreft,
onze gezagsdragers hebben
op dit stuk aan niemand lessen
in moraal te geven. Ook hier
werden betogers bewerkt met
de kolf van een geweer, louter
en alleen omdat ze de euvele
moed hadden publiek en op
straat te komen betogen voor
amnestie! Ook hier werden
mensen door de rijkswacht af
geslagen en gebrutalizeerd,
louter en alleen omdat ze de
euvele moed hadden publiek
en op straat te komen betogen
voor amnestie!
Over de mensonterende
schanddaden uit de jaren on
middellijk na het einde van de
tweede wereldoorlog kunnen
we het hier welvoeglijkheids-
halve niet hebben.
We wensen daar trouwens niet
over te spreken. Het enige dat
we wensen is dit: Dat de koning
met Kerstmis 1975 dertig
jaar na het einde van de oorlog!
op het TV-scherm zou ver
schijnen en algemene amnes
tie voor repressie
veroordelingen zou afkondi
gen. Dat, niets minder en ook
niet meer, is onze Kerstwens
voor dit jaar. We zullen er trou
wens nog op terugkomen.
Dr. R. Van Leemputten
Volksvertegenwoordiger
lifi indien de socialisten thans
in de regering zaten en veranf
woordelijk zouden zijn voor de
huidige toestand van het land,
dan zouden zij door gans de
pers en door alle mogelijke
bevolkings- en drukkingsgroe
pen worden uitgejouwd en
weggefloten en zou hen bij de
volgende verkiezingen een
elektorale aframmeling te
wachten staan. Maar wij heb
ben te doen met een C.V.P -
P.V.V.-R.W.-regering die tot
stand kwam omdat de C.V.P.
wilde aantonen dat het land de
socialisten kon missen, een
regering die zich derhalve
anti-socialistisch opstelde en
meteen anti-sociaal is gewor
den.
2. Met deze regering
Tindemans-De Clercq zit ons
land diep in het moeras. Zij
blijkt zich tot hiertoe echter veel
te hebben mogen veroorloven.
Het wordt toch allemaal goed
gepraat. Het wordt vergoelijkt
door pseudo-vergelijkingen
met de toestand in andere lan
den waardoor men er gedeelte
lijk in slaagt het volk zoet te
houden, onverschillig of lijd
zaam te maken. Tot de dag dat
de beker overloopt
3. En deze beker geraakt zo
langzamerhand boordevol. Of
is dit alles nog niet genoeg:
OP ECONOMISCH GEBIED:
één van de hoogste infla
tiecijfers van de Euromarkt en
nieuwe prijsstijgingen:
zal blijvi ;r Zljr
mi ui en
ngen
het
bij
rd a;
vuur
laglij
vai.maa
kp aar
malig
:raar
st C
een enorme werkloosheii
die nog wekelijks blijft aan
groeien;
OP FINANCIEEL GEBIED:
een steeds groter wot
dende put in de staatskas: 3
miljard tekort op de begrotin
van dit jaar en van 48 miljard o| lt
deze van volgend jaar;
een openbare schuld vafy,",
de Belgische Staat die onde
deze regering op twinti a,
maanden tijds met een vierd
steeg, nl. tot meer dan duizerx
miljard fr.;
OP SOCIAAL GEBIED:
een jeugd zonder vooruit
zicht tenzij gaan doppen,
een inkomensbeleid dat d<
rijkep gerust laat, een be
paalde vorm van loondwanc
invoert en de gevolgen van d<
crisis afwentelt op de kleine
man;
een halfslachtig brugpen
sioen dat de werknemers in
ondernemingen met mindei
dan 50 personeelsleden er var
uitsluit en dat over onvol
doende middelen zal beschik
ken;
een verbod om de lonen er
wedden boven de 40.250 fr
bruto per maand nog te indexe
ren, wat de toestand van de
kleine loontrekkenden
verbetert maar uitsluitend ter
goede komt aan de patroons;
het gedeeltelijk ontfutselen
aan de gepensioneerden en
aan andere gerechtigden op
sociale vergoedingen van de
koppeling van hun uitkerinc
aan het welvaartspeil door hel
toekennen van een forfaitair
bedrag dan slechts iets meer is
dan de helft van wat hen op
januari 1976 volgens de wel
zou moeten toekomen
(4.800 fr. in plaats van 8.40Q
fr.);
het invoeren van de belas
ting op de ziekte- en werkloos
heidsvergoedingen;
het verhogen van het rem
geld bij raadpleging van eer
geneesheer en van de tussen
komst van de verzekerde in de
prijs van de medicamenten en
van de hospitalisatie;
het ontnemen van 12 mil
jard aan instellingen van de so
ciale sector zoals kinderbijsla
gen en ziekte- en invaliditeits
verzekering door de verminde
ring van de staatstoelagen;
het invoeren van een moe
der - aan - de - haard - premie
die de regering laat betalen
met het onrechtstreeks loor
(sociale bijdragen) van de wer
kende vrouwen;
OP WETENSCHAPPELIJK
GEBIED:
de financiële aantasting
van de werking van de universi
teiten waardoor honderden we
tenschappelijke vorsers en an
der umversiteitspersoneel in
hun toekomst worden be-
dreiad;
BERT VAN HOORICK
Volksvertegenwoordiger
spre
(a
en r
Ion ee
et eer
dreui
een p
'loedi
h
ets
it. r
moe!
ir is
hel
louw
:1e ge
keur
égeli
