L
IEUWE MOGELIJKHEDEN IN DE OPENBARE SEKTOR
ER BESTRIJDING VAN DE JEUGDWERKLOOSHEID
EFi
EURO SHOW EEN DESILLUSIE WAT
BELANGSTELLING BETREFT
OF EEN OVERVERZADIGING
VAN HETKARNAVALESKE
TONEELSCHRIJVEN EN -SPELEN
LEEDSEFLODDERS
EEN FEESTNAMIDDAG
VOOR 150 KINDEREN
VAN «LEVENSVREUGDE»
TE AALST
De Voorpost - 12-12-75 - 9
rvies
nieuw
lileerde!
nten i
ooi. dajAATSSEKRETARIS L. D'HAESELEER
es zouc^udt EEN EERSTE INFORMATIEVERGADERING
>orhet500 J0NGE WERKLOZEN
les aanfe" de heer D'Haeseleer in 1974 staatssekretaris van Open-
Ambt werd, kon niemand vermoeden wat voor een
ire taak hem te wachten stond. Toch heeft de huidige
jndiozeisis en als gevolg daarvan de stijgende vraag naar een
ilige staatsbetrekking de staatssekretaris en zijn mede-
rkers tot een aantal verstrekkende maatregelen gedwon-
De eerste tastbare resultaten daarvan werden vorige
ag in de hall van de Liberale Sociale Werken aan het
iibliek voorgelegd.
DE
n
n te:
'IJS
Dl,
zijn inleiding verwelkomde
heer D'Haeseleer een vrij
nvangrijke groep jongelui die
in zijn uitnodiging gevolg had
igeven. Hij stelde hen zijn
laste medewerkers de heren
an den Abeele en Guns voor.
ervolgens gaf hij een korte
ïhets van de huidige ekono-
ische toestand die hij ronduit
ilecht» noemde. Hij waas op
vele bedrijven die moeten
uiten en op de daling van
ïze uitvoer. In een land waar
op 3 arbeiders voor de uitvoer
erkt, heeft deze situatie na-
urlijk nefaste gevolgen voor
onmiddellijke tewerkstel-
ïg. Vooral de jeugd is hier het
achtoffer van. In deze om-
andigheden is een veilige
aatsbetrekking zeer aanlok-
ilijk. Vele jonge mensen we-
n nochtans niet hoe, waar of
anneer zij hun kandidatuur
oeten stellen. De heer
Haeseleer: De bedoeling
tn deze vergadering is
aarom jullie zo veel mogelijk
(formatie toe te spelen betref-
»nde de mogelijkheden van
werkstelling in de Openbare
ektor.
Ie staatssekretaris wees er in
verband op dat de gouden
d voorbij was. Vroeger im-
ers overtrof het aanbod ruim
e vraag en kwam men via het
tkende achterpoortje wel te-
scht. De wet van december
973 op het statuut van het
ijkspersoneel die in januari
976 van toepassing wordt,
elt daar definitief een einde
an. Voortaan kan men enkel
door de grote poort bij de
:a~at terecht. Met deze «grote
oort» bedoelde de staatsse-
etaris -de officiële kandida-
lurstelling en het vergelijkend
xamen.
ierop verleende hij het woord
an zijn medewerkers de he
in Van den Abeele (kabinet
attaché en adjunkt op het Vast
Vervingssekretariaat) en
uns (opdrachthouder bij het
linisterie van Openbaar
mbt).
EFINITIEVE TEWERK-
TELLING
e heer Van den Abeele han-
elde in zijn toespraak over de
logelijkheden en voorwaar-
en tot definitieve tewerkstel-
ng in de openbare diensten.
Vat de mogelijkheden betreft,
erwees hij naar de 750.000
lensen die reeds in de over-
eidssektor te werk gesteld
ijn. Op een aktieve bevolking
an 3,5 miljoen staat dit gelijk
iet een verhouding van 1 op 5.
is zeer veel. Bovendien
loeten we rekening houden
it de saneringspolitiek van
regering. Daartegenover
taat echter weer de stijgende
antrekkingskracht van een
[aatsbetrekking. De redenen
liervoor moeten volgens de
eer Van den Abeele niet ver
ezocht worden:
de vaste betrekking die een
tabiliteit in het leven waar-
orgt;
de bevorderingskansen
olgens objektieve kriteria (in
asu anciënniteit en het verge-
kend examen);
de jaarlijkse of tweejaar-
kse weddeverhoging;
de volledige gelijkschake-
ng van man en vrouw;
de voordelige pensioenre-
eling waarmee de staat toch
en stuk vooruit is op de privé-
ektor;
i) de brede waaier van be-
oepsuitwegen (de staat vangt
He soorten beroepen op; van
uisvrouw tot dokter),
'och mogen deze pessimisti-
'le beschouwingen geen re
ien zijn tot wanhoop. De Staat
in immers nog vele jonge
lensen gebruiken en moet
ovendien jaarlijks twee- tot
rieduizend personen nood-
edwongen vervangen (pensi-
en, ziekte of overlijden).
>e ekonomische krisis heeft
chter niet alleen de mogelijk-
eden tot tewerkstelling dras-
sch beperkt. Ook de voor
vaarden zijn verscherpt. De
vet op het statuut van het
ijkspersoneel eist dat elke
andidaat voor een staatsbe-
ekking zich door een aange
kend schrijven officieel kan-
lidaat stelt bij het Vast Wer-
ingssekretanaat. Dit systeem
'iedt echter één groot voor
leek bij het vacant verklaren
van een betrekking, wordt de
kandidaat automatisch verwit
tigd. De heer Van den Abeele
weesin dit verband op het nut
van de permanente oproep.
Vroeger gebeurde het vacant
verklaren immers via een spe
ciale oproep in het staatsblad,
de krant of langs de radio. De
kandidaat moest dan telkens
opnieuw zijn kandidatuur stel
len. Het nieuwe systeem werkt
dus heel wat eenvoudiger.
DE NIET-DEFINIT1EVE
TEWERKSTELLING
Tijdens het tweede gedeelte
van de vergadering belichtte
de heer Guns twee vormen van
niet-definitieve tewerkstelling:
de voorlopige tewerkstelling en
de stage.
1) De voorlopige tewerkstel
ling
Per definitie is dit een tijdelijke
tewerkstelling met behoud van
het statuut van werkloze. Er
zijn dus twee voorwaarden aan
verbonden:
a) men moet bij de R.V.A. in
geschreven zijn;
b) men moet werkloosheids
steun genieten.
De heer Guns stipte nog aan
dat deze vorm van tewerkstel
ling slechts in de Openbare
Diensten en de v.z.w.'s moge
lijk is. De Staat heeft op deze
manier in 1975 12.000 mensen
tewerkgesteld. Dit aantal zal in
1976 opgedreven worden.
Hoewel velen weinig of niet in
een tijdelijke betrekking geïnte
resseerd zijn, biedt deze toch
een reeks voordelen die niet te
verwaarlozen zijn. De heer
Guns citeerde er een paar:
a) Na de periode van tijdelijke
tewerkstelling kan men een
aanpassing van de werkloos
heidsvergoeding vragen op
basis van de uitbetaalde wed
de.
b) Men heeft steeds een ze
kerheid omtrent de duur van de
tewerkstelling.
c) Wanneer de gelegenheid
tot een vaste betrekking zich
voordoet, mag men altijd zijn
tijdelijke betrekking opzeggen.
d) In geval van ziekte kan men
rekenen op een tegemoetko
ming.
e) De praktijk geeft een uitste
kende voorbereiding op een
eventueel examen voor een
vaste betrekking.
2) De stage
In tegenstelling tot de voorlo
pige tewerkstelling, blijft de
duur van een stage wettelijk
beperkt tot 6 maand (26 we
ken). Een verlenging met nog
eens 6 maand is echter moge
lijk. Deze vorm van werkver
schaffing gebeurt enkel in de
administratieve diensten of in
een privé-onderneming met
ten minste 100 werknemers
1%).
Ook de voorwaarden verschil
len: men mag geen 30 jaar zijn
en nog niet gewerkt hebben.
De keuze van stage kan men
bij het R.V.A. zelf bepalen. Bij
de toewijzing gaat het R.V.A.
chronologisch te werk d.w.z.
wie het eerst zijn aanvraag
doet, heeft de grootste kans.
Stage doen, betekent echter
niet a priori dat men op het
einde van de periode benoemd
wordt Wel bestaat de moge
lijkheid dat een privé-
onderneming de stagiair in
dienst houdt.
HET BRUGPENSIOEN
Een laatste mogelijkheid tot het
stimuleren van de tewerkstel
ling is de toepassing van het
brugpensioen. De heer Guns
wees op de verwarring die om
trent dit begrip bestaat. De be
doeling is oudere werkkrach
ten naar de pensioentoestand
over te hevelen teneinde aan
de jongeren meer werkgele
genheid te bieden.
De voorwaarden hiertoe zijn
echter zeer strikt:
a) Mannen moeten minimum
62 jaar zijn; vrouwen 58 jaar.
b) In privé-ondernemingen
kan slechts één brugpensioen
per 50 werknemers worden
toegekend.
c) De werknemer moet zelf de
aanvraag doen bij de werkge
ver.
d) De oudere werknemer
moet door een jonge kracht
vervangen worden.
Het bedrag dat de werknemer
met brugpensioen toegekend
wordt, is nagenoeg gelijk aan
zijn loon of wedde. Bovendien
heeft het aantal jaren brugpen
sioen geen invloed op de bere
kening van het latere pensioen.
Teoretisch ziet dit stelsel er vrij
eenvoudig uit. Het opent alvast
nieuwe perspektieven voor de
jeugdige werklozen. Of de
praktische toepassing ervan
even eenvoudig zal zijn, is vol
gens de heer Guns een ander
paar mouwen.
LOGGE ADMINISTRATIE
Na deze uiteenzettingen
D'Haeseleer zijn medewer
kers. Hij gaf de geïnteresseer
den de raad zo vlug mogelijk
hun schriftelijke kandidatuur te
stellen bij het Vast Wervings-
sekretariaat. Hij zei dat jonge
werklozen of pas afgestudeer
den verdere inlichtingen kon
den bekomen in de L.S.W.-
kantoren of in het
Rijksadministratief-Centrum te
Brussel zelf (Esplanadege
bouw Nr. 1, 1010 Brussel; tel.
(02)564.29.31).
staatssekretaris Hierna nodigde hij het publiek
uit tot het stellen van vragen.
Dit bleek gezien de grondige
informatie niet meer nodig te
zijn. Toch merkte iemand op
dat met de aanvraag, het exa
men en het wachten op wer-
kaanbieding vaak een heel jaar
gemoeid is.
In zijn antwoord
ontkende de heer D'Haeseleer
dit feit niet. Hij zei bij zijn ambt
saanvaarding zelf verbaasd te
zijn geweest door de logheid
van de administratie. Toch
vroeg hij om begrip. De massa
kandidaten (vorig jaar 6000 in
één keer) veroorzaakt heel wat
praktische moeilijkheden.
Vooral het verbeteren van de
examens verloopt zeer traag.
In dit verband kondigde hij een
reeks maatregelen aan die de
administratieve vertraging
moeten wegwerken. De
staatssekretaris dacht hierbij
aan de vergelijkende examens
die voortaan in schijven zullen
plaatshebben. Toch meende
hij dat het nog een tijdje kan
duren vooraleer de administra
tieve machine o.i.v. deze
nieuwe maatregelen sneller zal
gaan lopen.
INFORMATIEPAKKET
ging. Het publiek kreeg immers
naast een degelijke monde
linge voorlichting, een om
vangrijk informatiepakket toe
gestopt. De inhoud hiervan
was indrukwekkend. Interes
sant waren vooral de onthaal-
brochure van Openbaar Ambt,
de brief tot het indienen van
een aanvraag bij het Vast Wer-
vingssekretariaat en een hele
reeks modelvragen die bij ver
gelijkende examens reeds ge
steld werden.
Voor jongelui die
aan een examen wensen deel
Tot slot nog dit: dergelijke initia- te nemen is dit pakket zeer in-
tieven verdienen beslist navol- teressant.
HALF
MILJOEN
OP
STRAAT
Toen de neus van zijn vrachtwagen omhoog ging, terwijl hij met een snelheid van zowat zestig per uur over
de autoweg reed, wist Valerius Van Aerde dat er iets niet in orde was. Sekonden later was hij zeker: de
voorwielen van zijn auto raakten opnieuw de grond en terzelfdertijd knalde echter hem ook een
reuzenportiek (waarde: bijna een half miljoen) tegen de vlakte. En toen wist Valerius wat er gebeurd was.
Om twee uur donderdagmiddag, reed Valerius, uit Zwevezele, in Aalst de autoweg op, richting Brussel.
De wagen waarmee hij reed, eigendom van een firma uit Zwevezele, was uitgerust met een hydraulische
arm om onderhoudswerken uit te voeren aan de autowegverlichting. Ineens ging die arm omhoog, beukte
tegen het portiek, en Valerius voelde hoe zijn auto omhoogvloog. Van het twee maanden oude protiek
bleef niets heel, de auto werd degelijk gebarrikadeerd, en Valerius klaagde over ernstige pijnen in de rug.
HDW
De Prinsencaemre tracht
voortdurend denderende ak-
tiviteiten te organiseren, elk
jaar op Prinsendag zorgen
zij voor een prachtig vuur
werk op het Aalsterse sta
tionsplein; het wordt even
eens een traditie dat deze
mensen een paar circus
voorstellingen geven, op
brengst wordt ter beschik
king gesteld van de gehandi
capten.
Om dit jaar iets meer te
kunnen geven aan deze min
derbedeelden dacht men
aan een Euro show, maar
deze keer is men van een
kale reis thuis terug geko
men.
Vrijdag had in de Madelon-
2aal deze varieteavond
plaats. Stonden op het pro
gramma: Borah en Sandy
zakkenroller, Rita Ray char
mezangeres, Reacock buik
sprekeren Jac in the box als
slangenmens. Pol Van
Camp zorgd voor de presen
tatie terwijl de muzikale be
geleiding werd verzorgd
hetTivoli Combo.
Alles bij elkaar waren zo'n
honderdtal aanwezigen ko
men opdagen wat gelijk
staat met een verlies van om
en rond de 18.000 fr.
Alle propaganda en dure uit
nodigingskaarten zijn dus
voor niks geweest.
Eigenlijk triest, Aalst telt 40
karnavalgroepen of zijn er'
meer? Als elke karnalgroep
solidair is met de andere,
zich de initiatieven van de
Prinsencaemere ter harte
neemt (per slot van rekening
hebben zij aan deze mensen
toch ook wel wat te danken
of niet?) dan waren
minsten 80 personen uit kar
naval middens aawezig maar
neen. Enkel de dekenij van
de Koolstraat dacht aan de
minderbedeelden, die zijn
overal van de partij.
Kunnen we het misschien zo
stellen, lijdt het Aalsterse
uitgangsleven aan karnava-
litis?
Roel Van de Plas
«TONEELBEWUSTER WORDEN»
EEN GESPREK MET JEAN-
PAUL VAN DER POORTEN,
AUTEUR VAN «ENGELKENS
BLAZEN»
«Er zijn mensen die kunnen
liegen dat ze 't zelf geloven.
Overdrijven, noemen ze dat.
Ze hebben ergens iets opge
vist, of ze moeten het nog van-
gen'en dan, dan maken ze van
hun haring ne snoek. En, 't
schoonste van al, je zou hen
warempel geloven alsof je er
zelf bij was geweest. Niet dat
alle vissers met een sjeiks-pier
aan hun dobber liggen, maar je
ziet al direkt waar 't em zit.
Het gevoel, waarmee.
De geestdrift, waarmee.
Zo is 't ook met een mop, met
een gezin. Je laat twee men
sen identiek dezelfde mop ver
tellen, en zie maar wat eruit
komt. Nietegeloven.
Hoe zouk'et nu zeggen. Het zit
in je eigen persoon, in je ge
aardheid, in je temperament.
Een toneelschrijver moet in de
eerste plaats «iets té zeggen
hebben». Hij moet die behoefte
hebben, die prikkel voelen, om
zijn publiek wat te komen zeg
gen. Niet zomaar iets. Iets dat
hen boeit. Tot en met. Het stuk
moet een vertrekpunt en een
Niemand had het ver
wacht. Niemand had het
nog voor mogelijk gehou
den. Maar zaterdag is het
dan zover. Hoe ze het
over hun hart kunnen krij
gen weet ik niet. Hoe ze
nog kunnen ophouden
begrijp ik nog minder. En
hoe ze het zolang volge
houden hebben begrijp ik
heiemaar niet meer. Ah
ja, ik heb nog niet gezegd
waarover ik het had ze
ker? Wel, ga zitten, zwijg
en luister: want zaterdag
13 december wordt een
historische datum. De
koninklijke harmonie St
Cecilia gaat dan de vie
ringen van haar 100 jarig
bestaan definitief stop
zetten. Echt waar!
Hoe die allemaal al niet
lang buiten liggen bij hun
vrouw, verstaat geen
mens. Want als ge
spreekt van vieren...awel
dedie hebben gevierd!
Een jaar lang. Op alle
mogelijk dagen; op alle
mogelijk manieren, en
voor alle mogelijke men
sen. Spijtig genoeg was
de publieke belangstel
ling soms omgekeerd e-
venredig aan de gelever
de inspanningen en aan
het peil van de festivitei
ten. Maar dat hebben de
mannen van de harmonie
schijnbaar aan hun hart
niet laten komen.
«Wij zullen doorgaan»
was hun leuze! En nu,
zaterdag, zetten ze er een
punt achter. Wie dus dit
jaar nog niet meegevierd
heeft moet zich haasten.
Maar dat zullen er weinig
•zijn< Wie er zeker moet
zijn; iedereen die op één
of andere manier meeju-
bileerde met de harmo
nie. Het wordt een gran
dioze Tiroleravond met
een tirolerdekor, met een
echte Tirolerblaaskapelle
en in echte Tirolerkledij.
Dus gaan we zeker. Want
dat is dat lang geleden
dat we Miel Vinck nog in
zijn blote billen gezien
hebben! En Jules en
Staaf en al die anderen.
Het wordt wellicht de
triomfavond van het «wit-
vlees». Dus: allen daar
heen!
Verder staan er niet te
veel denderende dingen
op het programma. Blijf
dus voor de rest maar
thuis en spaar uw centen
voor de volgende week.
zodat Lede een aanneme
lijk cijfer kan voorleggen
voor de vignettenverkoop
van «Beter Leven Geven».
Marco Ie
ondergrond hebben, een ba
sis. De auteur gaat steeds uit
van iets. Een probleemstelling
of zo.
En dan sta je daarvoor één van
die grote moeilijkheden bij to
neelschrijven: het doen over
komen van je stuk. Dat het be
grepen wordt. Je zult me zeg
gen: daar kan een regie toch
veel in roeren. Dat wel. Maar
een slecht stuk maak je niet
goed; het omgekeerde is
steeds een risiko.
En dan heb je dat veelomspro
ken publiek. De massa. De
menigte, die je wil, die je moet
hebben. Of die je inkadert. Een
deksel op je kop. Het publiek.
De mensen. Moeten die dan
enkel maar komen kijken?
Nee. Belange niet. Da's ouwe-
kluts. Het publiek moet mee-
akteren, als je me begrijpt. Het
moet zich in-spannen. Rijp,
moet het zijn! Rijp, in de zin dat
het gaat nadenken. Dat het
zich vragen gaat stellen. Daar
hebben ze hier nog te veel tijd
voor nodig. Ze hebben die to
neelopvoeding, die onontbeer
lijke toneelopvoeding niet ge
had. Maar ze doen het al. Er zal
nog veel moeten gespeeld
worden, maar het komt. Ze
worden kritischer, begrijp je,
daar merk je het aan. Wat we
moeten beogen is, dat er niet
meer zozeer voor jan of pol
wordt gespeeld. Dat mag,
maar het beperkt je, het bindt je
aan een 'zeker' publiek.
Je betrachting moet verder lig
gen. Hier ligt voor onze
Vlaamse schrijvers nog een
schoon stuk terrein braak.
Teater voor liefhebbersgroe
pen moet éénvoudig zijn. Niet
kompleks. Met een minimurp
aan middelen véél bereiken,
daar komt het zo ongeveer op
neer.
Geen te grote bezetting.
Weinig of geen dekor.
En dan nog deze bedenking.
Een stuk moet daarom niet
«af» zijn. Het moet oorzaak ge
ven tot diskussie, Er moet over
gepraat worden. Over gespro
ken.
De toeschouwer heeft zijn ei
gen, specifieke rol in het tea-
tergebeuren.
Hij moet nadenken over wat er
gebeurt op de scène.
Hij moet de aktie beleven.
Het spel in zich opnemen.
Kortom, hij moet toneelbewus-
ter worden.»
De 150 gehandicapten van het
Instituut hebben een nimmer te
vergeten feest gehad dat werd
aangeboden door de
CROWNPIN CLUB van België.
Een feest met muziek en
clowns dat door alle kinderen
met vreugde werd gevolgd en
meegeleefd.
Na deze feestnamiddag heeft
de CROWNPIN CLUB nog aan
alle kinderen, als een blijvende
herinnering, nog wat snoep
goed en een stuk speelgoed
meegegeven.
In één woord, een feest dat
deze kinderen en diegenen die
daarbij aanwezig waren zich
nog lang zullen herinneren.
De CROWNPIN CLUB is een
afdeling van een wereldomvat
tende vereniging van verte
genwoordigers van een firma,
die ondermeer, tot doel heeft
een glimlach te brengen aan
minderbedeelden.
