Vrije tribune
K.P.
V.U.
P.V.V.
B.S.P.
C.V.P.
'tl
PI
Sr
2 - 19-12-75 - De Voorpost
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
Amnestie
VU-senator Oswald Van Oo-
teghem heeft aan de Minis
tervan Justitie de juiste cij
fers gevraagd omtrent het
aantal mensen dat in de re-
pressie-tijd na 1944 in ons
land terechtgesteld werd.
Uit het antwoord blijkt dat er
in die jaren niet minder dan
242 tegen de eksetutie-paal
gestaan hebben. In 1944 wa
ren het er amper vier, in 1945
waren het er zevenenzestig,
1946 waren het er achten
veertig en in 1947 waren het
er nog zesenzestig. In 1948 -
vier jaar na het einde van de
oorlog! -werden er nog eens
vijfenveertig gefuzilleerd!
Het jaar daarop gingen er
opnieuw elf tegen de paal!
En zelfs in 1950 - zes jaar na
het einde van de oorlog! -
werd er nog één terechtge
steld.
Het wansmakelijke van die
gerechtelijke moordepartij-
en bl i jkt uit het feit dat er van
die 242 terechtgestelden
niet minder dan 38 waren die
25 jaar of jongeren waren!
Drie terechtgestelden waren
amper 21 jaar!
De onwettëlijkheid van de
uitzonderingsrechtbanken,
de onwettelijkheid van de
wetgeving met terugwerken
de kracht, het heeft de
krijgsauditeurs blijkbaar al
lemaal koud gelaten. De om
standigheden en de hatelij
ke partijdigheid van de zgn.
rechters zullen trouwens, al
tijd een schandvlek blijven
in de gerechtelijke geschie
denis van dit land!
Aan die repressie zit een
aspekt vastdat vandaag zo
goed als vergeten is en al
leszins door de jonge men
sen niet gekend is. Dat as-
pekt werd onlangs door Mr.
Frans Van de Eist in een
intervieuw met «De Specta
tor» (een uitgave van Het
Volk) onderstreept: «De fa-
briekswachter met zijn oud
geweer voor de fabriek werd
opgepakt en gefuzilleerd.
De baas van de fabriek werd
baron. De Oostfronters wer-
deterechtgesteld. De indus
trieel die staalnetten ver
vaardigde om de Duitse on
derzeeboten te beschermen
te Duinkerken, werd niet ge
volgd omdat hij zogenaam
verplicht was geweest te
werken.» Want dit is inder
daad een van de meest
wraakroepende aspekten va
de repressie: De kleintjes
werden zwaar gestraft, ge
broodroofd, tegen de paal
gezet. Maar de ekono-
mische kollaborateurs gin
gen meestal vrij-uit, alhoe
wel ze grof geld hadden ver
diend in hun samenwerking
met de bezetters.
Waarom ik dit allemaal nog
maar eens boven haal? Om
twee redenen. Ten eerste
omdat er vandaag weer flink
wat komedie wordt ge
speeld rond terechtstellin
gen in het buitenland door
rechtse of al rechts gedood
verfde regimes. Vooral in
ons eigen land zouden heel
wat protesten beter achter
wege blijvenWie dertig jaar
geleden om bloed en dood
vonnissen heeft geroepen,
zou vandaag inderdaad wel-
voegelijkshalve zijn mond
moeten houden! En de
tweede reden waarom ik dit
BUITENGEWONE
VERKOOP VAN
NAAI
MACHINES
I) Zlg-zagmachines. bekende
merken. Ptalff. Naumann.
Elna uit te kiezen: 3 500 fr.
2. Enkele splinternieuwe Zig-
Zagmachlnes in valies, en
Automatics, slechts 4.950 fr.
3) Snelstikkers voor thuiswerk
ster Singer. DUrkopp e a
vanaf 8.500 fr.
kompleet met zware motor
en tafel
Allen met garantie Leverenen
aanleren gratis gans België.
TOT 20 DECEMBER
NAAD SERVICE BELGIE
Watermolendreef 69
ST.-NIKLAAS Tel. 031/76.32.26
Open van 8u.30 tot 20 uur.
Wij doen ook alle herstellingen
van elk merk
Originele onderdelen van 35 be
kende merken in voorraad.
25 jaar ervaring.
122-56
alles nogmaals boven haal
Volgende week is het Kerst
mis. De eenendertigste
Kerstmis na de oorlog! Als
de politici die voor de re
pressie verantwoordelijk
waren één greintje eergevoel
hadden, zouden ze de men
sen die vandaag aan de
macht zijn de raad geven - in
alle stilte, het heeft geen
belang - om Amnestie uit te
vaardigen. Want alleen op
die manier kan bereikt wor
den wat de grote meerder
heid in dit land wil: dat
onder de repressie de defini
tieve eindstreep getrokken
wordt!
Zou het echt niet kunnen?
Dr. R. Van Leemputten,
volksvertegenwoordiger
KREATIVITEIT, onderne
MINGSZIN EN WERK
KRACHT, STEUNPILAREN
VOOR EKONOMISCHE
HEROPBLOEI.
Het voorbije weekend was er een
van belangrijke kongressen. Al
deze bijeenkomsten stonden in
bet teken van de regeringspoli-
fiek en raakten meer bepaald
het onderwerp van herstelplan
dat eerstdaags aan het parle
ment ter bespreking wordt
voorgelegd.
De huidige regering bestaat
ongeveer 20 maanden. Het was
een periode midden één van de
grootste en zwaarste krisissen
die we hebben gekend. Eko-
nomisten vergelijken de huidige
moeilijke tijden met de dertiger
jaren. Alleen de sociale verwor
venheden van de na oorlogse
periode hebben de wonden van
de krisis tot heden minder
voelbaar gemaakt.
Maar de toestand is voldoende
ernstig opdat iedereen zou
beseffen dat maatregelen nood
zakelijk zijn. En het besef van de
krisis vóór enkele maanden nog
niet was doorgedrongen wordt
vandaag, en de besprekingen op
de kongressen bewijzen het. doo
iedereen min of meer aange
voeld. de sociale moeilijkheden
en de verschillende standpunten
vinden hun oorsprong in het min
of meer aanvoelen van wat
sociaal of politiek haalbaar is
tegenover de huidige ekono-
mische krisis.
Zeker is dat doktrinaire stellin
gen geen oplossing bieden voor
de huidige moeilijkheden en dat
een ekonomische krisis van
dergelijke wereldgrootte mis
bruiken om binnen ons land een
kollektivistische maatschappij
te bouwen niet ten goede komt
aan het noodzakelijk herstel. De
prioriteiten en de inspanningen
moeten gerhht zijn op het
overwinnen van onze ekono
mische en sociale moeilijkheden
en op het bestrijden van de
inflatie en de werkloosheid
Misschien beseft men niet dat de
moeilijkheden bij ons een deel
zijn van een universele wereld-
wijjziging. De politiek die tot
heden gevoerd werd was afge
stemd op een ekonomische
machtspositie. De voorbije jaren
is deze bevoordeligde positie in
de wereld gewijzigd door het
groeiend besef van de bezitters
van de energie en de grondstof
fen. Dat landen als België die
meer dan 80% van hun energie
invoeren en geen grondstoffen
bezitten genoodzaakt zijn hun
houding en gedragspatroon te
wijzigen voor deze realiteit is
overduidelijk. Daaraan moeten
we in de nieuwe wereldorde onze
politieke opties voor de toe
komst aanpassen. We zijn
genoodzaakt binnen het nieuwe
wereldbestel te steunen op de
ondernemingszin, de kreativiteit
en de werkkracht van onze
bevolking. En de verantwoorde
lijken die vandaag de noodzaak
van de omschakeling van onze
politiek voor onze ekonomische
verdediging niet willen inzien
graven het land dieper in zijn
ongeluk. En benevens de moge
lijkheden die we nog hebben
moet zeker de nadruk gelegd
worden op de inzet, de kennis en
de arbeid. Zij moeten aan de
basis liggen van de maatregelen
die moeten worden getroffen en
moeten maatstaven zijn in de
verdeling van de welvaart. Op
een ogenblik dat een herople
ving in 't zich is dient men aan
die steunpilaren van onze wel
vaart meer en meer aandacht te
geven.
DIANE D'HAESELEER
HET PARLEMENT EN DAN?
De politiek heeft bij de bevol
king over het algemeen een
slechte ijaam. Wat echter de
brave man die aan de tapkast of
in gezelschap elk politiek ge
sprek verwerpt, niet belet om bij
de eerstkomende gelegenheid te
stemmen voor een van die
doortrapte «politiekers» die aan
de «politifek» een winstgevende
loopbaan hebben opgebouwd.
In feite i^ de wetenschap, om
vertrekkend van de ekono
mische toestand en de machts
verhoudingen, de menselijke
maatschappij op te bouwen en te
organiseren. Met daaraan ver
bonden de machtsstrijd voor
bepaalde belangen van degenen
die over geld en macht bezitten,
onderling, en anderzijds, de
klassenstrijd, de onvermijdelijke
strijd tussen de klasse die het op
het ogenblik voor het zeggen
heeft, en degene die wordt
uitgebuit.
In dat geheel, dat we hier al te
beknopt moeten samenvatten,
zien wij, kommunisten, al de
problemen die zich op een
bepaald ogenblik stellen. En
niet wij alléén trouwens, ook
degenen die momenteel heersen
en( zich blijvend inspannen om
de «politiek» voor de gewone
man zo ingewikkeld mogelijk
voor te stellen. Als een «kunst»
die hij niet beheersen kan. Het
Parlement, de parlementaire
demokratie, het feit dat die
gewone man af en toe eens mag
kiezen, is tot nog toe voorgesteld
geworden als de top, de kroon,
van die parlementaire Burger
lijke demokratie. Precies of er
dan geen andere vormen waren.
Precies, of men zich dan geen
vragen meer te stellen heeft over
het ekonomisch beleid, of druk
kingsgroepen allerhande, over
mensen die zich op een ander
plan het zij hun beroep, hun
sociale toestand, hun familie
toestand verenigen.
Maar iedereen voelt het aan. Er
schort wat met die parlemen
taire demokratie. Zo bijv. ook
Diane D'Haeseleer. Wij ver
ontschuldigen ons bij onze lezers
deze achtbare dochter van
staatssekretaris L. D'Haeseleer,
en opvolger in de schijnwerper te
plaatsen, maarzij is het die daar
steeds weer aanleiding toe geeft.
In de «Vrije Tribune» van het
gewestelijk blad «De Voorpost,
is zij de grote verdediger
geworden van het Parlement en
nogmaals het Parlement. De
bevolking verwacht van het
Parlement alles en nog wat
meer. En daarmee houdt de
demokratie dan op.
We weten niet of Diane
D'Haeseleer «Het Volk» leest.
Maar op 11 december jl. kregen
we in dit blad een artikel van
ACV-voorzitter J. Houthuys, die
er zeker niet kan van verdacht
worden er kommunistische
sympatieën op na te houden. En
wat vinden we daar in verband
met het iACV-kongres? De
etterbuilen in de maatschappij
die men ipoet durven wegsnij
den. De zeer hoge inkomens in
dit land die voortspruiten uit het
bezit van onroerende en roeren
de goederen, en niet zozeer uit
arbeid. De kapitaalbezitters die
nog te veel macht uitoefenen,
zowel op ekonomisch als op
politiek en kultureel gebied. Het
streven naar winst als enig doel,
dat een plat materialisme op
dringt. En dan in positieve zin,
het recht op volledige ontwik
keling, op gelijkheid, op vrijheid
en verantwoordelijkheid, op ar
beid en bestaanszekerheid. Het
is blijkbaar dus wel zó, dat de
overtuigde kristen en demokraat
J. Houthuys, nog lang niet
overtuigd is dat het Parlement,
en het Parlement alléén, voor dit
alles heeft gezorgd en er zich ten
zeerste over bezorgd maakt.
Let wel. mevrouw Diane
D'Haeseleer, wij stellen die
parlementaire demokratie zeer
hoog. Wij zijn niet vergeen dat er
werkersbloed vergoten werd om
het algemeen stemrecht te
veroveren. Maar er is niet het
Parlement alléén. En vooral dan
niet. wanneer we met mensen te
doen hebben die van uit de
regering die zij samen vormen,
het Parlement tot een stem-
machine willen maken van hun
plannen. Wat op het huidig
moment het geval is. Dus, in de
komende weken de de PVV-
rubriek, die u zo trouw verzorgt,
graag wat méér omtrent wat ook
J. Houthuys belangrijk acht. En
we verzekeren u. wij zorgen voor
een degelijke repliek. Uit de
diskussie spruit immers het
opklarend licht.
RAY DE SMET
Voorzitter KP-Dender
De jongste gebeurtenissen rond
de programmawet hebben de re
gering Tindemans aan het wanke
len gebracht. Het wordt de rege
ring blijkbaar al te bar met de
anti-sociale politiek van de CVP
PVV - RW regering, die de rij
ken nog maar wat rijker wil ma
ken en de werknemers, zieken,
gepensionneerden en gehandi
capten nog wat meer wil plui
men.
Mocht het de CVP - PW - RW
ploeg Tindemans nu nog niet dui
delijk zijn wat de bevolking denkt,
dan kunnen wij dit nogmaals kort
samenvatten ter hunner behoefte.
SOCIALISTISCHE EN KRIS-
TELIJKE ZIEKENFONDSEN
TEGEN DE ACW-MINISTER
DE PAEPE (SOCIALE
VOORZORG) ACV - KON-
GRES IN DEN HAAN: SOCI
AAL LIJK PROGRAMMA
WET (DE PAEPE) TOTAAL
ONAANVAARDBAAR.
Zowel de kristelijke vakbond als
de kristelijke ziekenfondsen heb
ben zich radicaal tegen de poli
tiek van de ACW-CVP minister
DE PAEPE uitgesproken.
Het strekt tol nadenken dat het
ACW langs zijn twee machtigste
organisaties om één van zijn ei
gen ministers moet afkeuren!
Kan men dan werkelijk nog stellen
dat de kristelijke) arbeiders in de
regering nog hun zeg hebben of is
het niet eerder zo dat de conserva
tieve CVP-ers hun diktaten opleg
gen aan de kristelijke arbeiders,
die alleen nog goed worden ge
acht, om hun stem te geven aan
een CVP, waarin zowel werkne
mers als werkgevers zitten en
waarin het laatste woord, om niet
te zeggen alle belangrijke beslis
singen getroffen worden in het
belang van de kapitaalkrachti
gen, tegen de werknemers in?
Hoe kan men het anders rijmen
dat op één en dezelfde dag op
zaterdag 13 december, het ACV
kongres zich te Den Haan ener
zijds uitspreekt tegen het sociale
luik van de Programmawet en
anderzijds de ACW-CVP par
lementsleden in het parlement
vóór de programmawet stem
men?
Is dit geen ontrouw van de
ACW-CVP parlementairen
t.o.v. de werknemers, gepen
sioneerden en gehandicapten,
die aan deze ACW-CVP parle
mentairen hun vertrouwen schon
ken?
De kristelijke sociale organisaties
keuren blijkbaar de CVP-politiek
onvoorwaardelijk af!
In de Standaard van zaterdag 13
december heet het dan ook dat
(citaat)
HET BONDGENOOTSCHAP
DAT DE KRISTELIJKE EN
SOCIALISTISCHE ZIEKEN
FONDSEN ZOPAS HEBBEN
GESLOTEN TEGEN MINIS
TER DE PAEPE SIMMIGEN
DOET TWIJFELEN AAN DE
OVERLEVINGSKANSEN
VAN DE REGERING,
en verder
HET BETEKENT DAT DE
WERKELIJKE MACH
THEBBERS DE KOALITIE
HEBBEN VEROORDEELD!
Moet in deze context ook niet de
bijzonder patetische toon van
Tindemans op het CVP-kongres
van Dendermonde beoordeeld
worden, evenals het windmolen
gevecht en de wensdromen van
CVP-kronikeurs i.v.m. de rege
ring Tindemans die even vast of
misschien veel vaster dan in het
begin in het zadel zit'! Te oorde
len naar de uitslag van de jongste
opiniepeiling waaruit blijkt dat
nog
SLECHTS 32% VAN DE BE-
LIGSCHE BEVOLKING
ACHTER DE CVP-PVV-RW
FORMULE STAAT
moet dit wel een bijzonder loszit
tend zadel zijn. Of zouden deze
zwakke cijfers, die alle mogelijke
veranderingen laten veronderstel
len, misschien verband houden
met het mobilisme van de ploeg
Tindemans waarmede in CVP-
kringen nogal wordt geschermd?
Vallen is ook een vorm van Mo
bilisme!
LIBERAAL GEKLUNGEL
MET ONZE UNIVERSITEI
TEN.
Wanneer de ganse universitaire
wereld in beroering komt, wan
neer alle rektoren, met inbegrip
van de als liberaal bekend
staande rectoren, in protest ko
men tegen de liberale minister
De Croo, dan moet er blijkbaar
toch iets erger aan de hand zijn
dan een zg. -BSP manipulatie»
waarover bepaalde liberale
kommentatoren het hebben in
hun perskommentaren. Blijkbaar
is de ware grond van de universi
taire problematiek nog niet door-
gedringen tot de liberale kroni-
keurs De diepere oorzaak van
deze algemene malaise aan alle
universiteiten ontgaat hen blijk
baar volkomen.
Zij vergeten immers:
1) dat de manifestaties op de
straat er gekomen zijn omdat mi
nister De Croo ze gezocht heeft:
heeft hij immers niet maanden
lang ieder overleg dat door alle
rektoren, door de ganse universi
taire gemeenschap reeds maan
denlang gevraagd wordt, gewei
gerd? Pas nu, na maandenlange
akties van studenten, professoren
en rektoren (waaronder talrijke
liberalen) werd een overleg toe
gezegd voor 1976, maar eerst
moet de programmawet ge
stemd worden! Over liberale
diktaten en gebrek aan logika
gesproken! Eerst een wet doen
stemmen, om er dan achteraf,
eens het kwaad geschied is, te
gaan over onderhandelen!
2) De liberale kronikeurs verge
ten ook dat deze programmawet,
evenals het statuut dat de CVP-er
Geens in petto houdt voor het we
tenschappelijk personeel de
doodsteek betekenen voor het
wetenschappelijk onderzoek
aan onze universiteiten. Omdat
te beseffen moet men eerst zelf een
tiental jaar in het wetenschappe
lijk onderzoek gestaan hebben:
iemand die dit niet gedaan heeft,
kan daarover best discreet zijn
mond houden om geen dwaashe
den te gaan vertellen! Dat is.de
waarheid en de verzinsels komen
van elders!
MARTIN HUTSEBAUT
Pol. Secr. BSP
Afd. Aalst
NATIONAAL KONGRES
Zaterdag jl. hield de CVP
haar 27ste Nationaal Kon
gres in het H.Maagdcollege
te Dendermonde. Een poli
tiek actualiteitskongres dat
door zowat 1300 partijafge
vaardigden uit alle delen van
het Vlaamse land werd bij
gewoond en dat beheerst
werd door de toespraken van
eerste-minister Leo Tinde
mans en partijvoorzitter Wil-
fried Martens.
In aanwezigheid van alle
Vlaamse CVP-ministers en
staatssecretarissen en een
sterke PSC-afvaardiging
hield Leo Tindemans, met
de overtuigingskracht diewij
van hem kennen, zijn con
grestoespraak.
Hierin maakte hij de balans
op van 20 maanden rege
ringsbeleid. De eerste-mi
nister gaf geen opsomming
van verwezenlijkingen, maar
hing eenvoudig een realis
tisch beeld op van de hui
dige ernstige economische'
toestand. Hij bezwoer de
politieke en syndicale lei
ders zich daarvan bewust te
worden. Men moet nu een
maal aanvaarden dat. in de
gegeven omstandigheden -
economische nulgroei en
zelfs negatieve groei - geen
nieuwe eisen kunnen wor
den gesteld, leder van ons
zaj integendeeld matiger
moeten gaan leven.
Het beleid van de regering is
erop gericht de crisis te o-
verwinnen. Eénsgezindheid
zal daartoe een belangrijke
factor zijn.
Op de vraag of het «anders»
werd, aarzelde de premier
niet om positief te antwoor
den: de basis werd gelegd
om het communautaire pro
bleem definitief te regelen,
een nieuwe richting werd
gegeven aan het econo
misch en sociaal beleid, de
noodzakelijke hervorming
van de gemeenten werd met
succes aangepakt...
De meeste gemandateerde
sprekers wezen op de ernst
van de werkloosheid en
vroegen de regering een in
spanning te doen voor de
bevordering van de tewerk
stelling, de zorg van de ge
handicapten, een beter ge
meenschappelijk vervoer. In
zijn antwoord pikte de eer
ste - ministers rechtstreeks
in op het amendement dat
door de heer Van Wambeke
in naam van het arrondisse
ment Aalst werd verdedigd.
In de toekomst zal een
nieuw gezinsbeleid moeten
worden uitgewerkt. Het ge
zin blijft één van de vaste
waarden van de kristelijke
maatschappijvisie, aldus de
premier.
In zijn fel opgemerkte slot
toespraak zette voorzitter
Wilfried Martens zich
scherp of tegen de B.S.P.,
die hij verweet oppositie te
voeren met een dubbel ge-
zciht. In een aantal markan
te voorbeelden kloeg hij die
dubbelzinnigheid aan. Daar
uit besloot voorzitter Mar-
fens dat de door de B.S.P.
gevoerde oppositie onge
loofwaardig is. Hij stelde
zich de vraag of de B.S.P.
Viog wel bekwaam is om te
PROBLEMATIEK
BD DE
FUSIES VAN
GEMEENTEN
Eigen visie
en standpunt
Chr. Willems
Stadssekretaris Aalst
Aalst is een stad met 46.744 inwoners.
Dat wil zeggen dat zij niet valt onder de
toepassing van de uitspraak van het
Studiecentrum voor de Staatshervorming
van het jaar 1937. luidend als volgt:
a) verplichte samenvoeging van één of
meer naburige gemeenten die minder dan
500 inwoners tellen
b) fakultatieve samenvoeging voor de
gemeenten van 500 tot 1000 inwoners.
Evenmin zijn op haar de bewoordingen
van het verslag van volksvertegenwoor
diger Verroken bij het wetsontwerp nr 991
betreffende de samenvoeging van ge
meenten en de wijziging van hun grenzen
(Pari. Bcsch. K. 991. (1970-1971), nr. 3.
blz, 18) toepasselijk. Het verslag zegt:
«Tien jaar geleden werd het aksent vooral
gelegd op het afschaffen van uiterst kleine
gemeenten en zogeheten niet leefbare
gemeenten. Als dan was er vooral sprake
van een minimumbevolking van 2.500
inwoners. Thans (Verroken zei dit in
1970) klinkt de doelstelling meer positief
en wordt het aksent gelegd op de
totstandkoming van bestuurskrachtige
gemeenten. Wat het bevolkingsminimum
aangaat stelt men veeleer dat de nieuwe
gemeenten stuk voor stuk ontvoogde
gemeenten (5.000 inwoners) zouden
moeten zijn.»
Wij weten dat de fusieoperetic sindsdien
in een nog andete stroomversnelling
terecht gekomen is. waardoor elke
gemeente in België voor samenvoeging in
aanmerking komt. Waarom?
1) als eerste en soms enige reden werd in
het verleden te vaak het argument
aangevoerd van de gelijke spreiding van
de financiële lasten, vooruitspruitende
uit een infrastruktuur. die zich meestal
bevindt op het grondgebied van de
kemstad doch dienstig is voor geheel het
hinterland.
Al is dit argument valabel, toch is het niet
doorslaggevend om een fusie te maken
van een kernstad met grote, leefbare
randgemeenten. Men kan immers deze
laatsten op een andere manier dan door
fusie doen. tussenkomen in de financiële
lasten, gemaakt voor de diensten waarvan
zij genieten, zodanig dat die lasten gelijk
zijn voor alle genietcis.
2) In feite moet nog vastgesteld worden
dat de stedelijke concentraties sociaal en
economisch tot een eenheid zijr. ver
groeid. Deze sociale en ekonomische
eenheid vindt men zoniet op het vlak van
de mentaliteit dan toch op gebieden als
tewerkstelling, volksgezondheid, ekono
mische ekspansie. vrijetijdsbesteding,
kulturcle voorzieningen enz., waar voor
de betrokken stedelijke concentratie
éénzelfde versnippering kan hier nadelig
zijn doordat elk bestuur afzonderlijk over
infrastruktuurwerken blijft beslissen,
daar waar deze nochtans bestemd zijn
voor het geheel van alle onderhorigen van
meerdere besturen, en doordat dit nu eens
overlappingen kan geven, dan slechte
spreiding. Het wachten van het ene
bestuur naar het andere kan ook voor
gevolg hebben dat een bepaald infra-
struktuurwerk gewoon achterwege blijft.
In die omstandigheden fusioneert dus
Aalst, ondermeer ook met vrij grote en
alleszins leefbare en bestuurskrachtige
gemeenten, tot een nieuwe stad met
83.000 inwoners, als grootste van de in
1977 nieuw te vormen gemeenten met
meer dan 50.000 inwoners en dus in
volgorde van hun grootte groter dan
Leuven. Mechelen. Kortrijk, Sint-
Niklaas. Hasselt en Rocsclarc.
Dc randgemeenten bekijken Aalst met
boze ogen. omdat men er vermoedt dat de
stad op een zo groot mogelijke fusie heeft
aangestuurd. De randgemeenten zeggen
en. helaas, terecht dat het hen niet
ontgaat dat enkele, zij het weinige,
prominenten van dc stad niet eens
voldoende kunnen verbergen dat zij kost
wat kost hun relatief grote stad nog veel
groter wilden zien; want deze prominen
ten zien zich daar ergens in het nieuwe
bestuur al zitten. Tot hun verweer zeggen
deze laatste tot de randgemeenten dat
men in de grote politiek nationaal moet
kunnen denken en niet plaatselijk. Maar
de randgemeenten zeggen dat het precies
dèt is wat hen stoort in het huidige
fusievoorstcl. Het goede nationale opzet
van de fusieoperatie, zeggen zij. werd
verknoeid door kleine plaatselijke bere
keningen van de bedoelde prominenten.
En het is het verknoeide produkt dat nu
op de tafel ligt. Nog verweren zich de
prominenten en meer bepaald bestrijden
zij hun tegenstrevers met het toch wel
denigrerend verwijt dat dezen het om de
sjerp doen Maar de randgemeenten
zeggen dat het integendeel diezelfde
prominenten zijn die zich in hun dromen
al zien lopen met een veel grotere sjerp,
die figuurlijk gans hun buik dekt met alle
verlangens die erin steken. Op het
psychologische vlak zal in Aalst dus heel
wat te doen zijn als er gefusioneerd wordt.
Tweede bedenking: Aalst, die omwille van
zijn bevolkingsaantal verondersteld wordt
bestuurskrachtig te zijn, is ook in een
zekere zin georganiseerd zoal het moet.
Het is best mogelijk dat geen enkele
nieuwe dienst zal moeten bijgemaakt
worden. Maar U begrijpt dat de aangroei
van Aalst met 8 nieuwe gemeenten heel
w at problemen zal meebrengen inzake de
dienstvcrlenging aan de bijne 40.000
inwoners, waarmee Aalst vergroot, inzake
de eenmaking van alle diensten, inzake de
organisatie van de cengcmaakte diensten
Om aan deze problemen een zo goed
mogelijke oplossing te geven wij
dromen zelfs van een modelaanpak
gingen de 18 belangrijkste kaderleden van
Aalst, samen met hun burgemeester en
met prof. Van Hooland. op 30 juni van 4
jaar al eens kijken in Brugge, waar f
door de volledige staf van het kcurpe
sonecl van deze stad bijzonder goj
werden ontvangen en geïnformeerd ovj
de fusie aldaar van 4.5 jaar geleden.
deelnemers werden verzocht een bor
verslag over hun bevindingen te makel
Alle verslagen werden gebundeld en gevfl
op heden, doorheen soms algcmen
bedenkingen, vergelijkingen en specifica
problemen van wel bepaalde afdelingi I
die de eerste goede basis vormen om t
een totaalbeeld te komen van
fusieproblcmatiek die zich voor Aalst zi
kunnen stellen.
Welke problemen z(jn te verwachten I
de uitwerking van de fusies? Hoe
oplossen? Waaraan moet t(jdig word
gedacht?
Een eerste punt in deze problematit
betreft mijns inziens dc manier ei
vlugheid waarop het nieuwe bestuur
akkoord kan stellen over de nit
organisatiestruktuur; zij moet een diei
end model zijn dat bedacht
efficiëntie van de centrale administrati
en op de verantwoorde dienstverlenii
aan de bevolking van de randgemeentei
die ik voortaan liever deelgemeenten
willen noemen (tegenover de kerngemeen
te waar dc centrale administratie
stadhuis gevestigd zijn),
Weliswaar zal die organisatiestruktua
pas definitief kunnen worden bepaalt
door hei politiek beleid van het mei
bestuur. En wat wij daaromtrent
Brugge hoorden geeft ons al een eersl
nuttige vingerwijzing. Daar is
gebleken en dat zal elders ook wel he
geval zijn dat het probleem v
organisatiestruktuur en. daarmee
samenhangend, het daarop af te stemmet
probleem van het personeel misschiet
voor de nieuwe bestuurders n'
primordiaal belang bleek te zijn;
ook tal van andere politieke optil
dienden dringend genomen te worden
door nog andere interesses werden dt
bestuurders beziggehouden. Dit alles
heeft mij gcinspireerd om hiernaast deze
tekening te maken die wel eens
toepassing zou kunnen blijken te zijn oj
de fusie van Aalst. Terugkomend op hei
probleem var. dc organisatiestruktuur
van het personeel mogen wij zeggen dat
meerdan één gemeente in de eerste daget
van de fusie moeilijk te bepalen zal zijn
zckcrcdicnsten in eigen regie dan wel ai
derden worden toevertrouwd; denken w
bv.:
aan het onderhoud van de wegen.
aan het onderhoud van parken
plantsoenen.
aan hel ophalen van huisvuil.
aan het opmaken van ontwerpen vi
aan centralisatie of decentralisatie voi
het bepalen van de aard en het aantal van
dc personeelsbetrekkingcn.
Uit de soms omstandige teksten
verslagen over het ons reeds aangehaald
bezoek te Brugge laat ik hierna wat losse
gedachten volgen.
De begroting moet theoretisch klaarko
men tegen 1 I 77. In Brugge werden door
de deelgemeenten nog aparte begrotingen
opgemaakt voor het eerste fusiejaar; deze
werden samengevoegd. Dit is uiteraard
niet de beste oplossing, vemits ze geen
enkele waarborg biedt voor een evenwich
tig financieel beleid in de nieuwe
gemeente. Daarom is gewenst dat de
deelgemeenten onderling hun meest
recente begroting en rekeningen zouden
uitwisselen, ter studie. Nadien, nog voor
de fusie, zou een gemeenschappelijk
overleg moeten plaatshebben voor de
gezamenlijke opmaak van een globale
begroting, In dat overleg zal moeten
gezocht worden naar normen en criteria
om een financieel evenwicht te scheppen.
Op voorhand kan men ook de diverse
politie- en huishoudelijke reglementen
bestuderen en zoeken naar een synthese
die kan gelden voor de nieuwe gemeente.
Zo hebben wij in Aalst reeds de
coördinatie gemaakt van de politieregle-
menten (vorige coördinatie dateerde van
1901),
In verband met de veiligheidskorpsen
van politie en brandweer kan men ook
bcsi onmiddellijk reeds statistieken over
dc aktiviteiten van de laatste jaren
uitwisselen; niet belet dat de inventaris
van het personeel en de uitrusting
onmiddellijk wordt opgemaakt om zo
doende ook hier een ontwerp van
organisatie te kunnen opmaken
gewerkt kan worden op 1.1.1977.
In de dienst bevolking moet men
komen tot een efficiënt eenvormig
systeem. Dit veronderstelt dat de verschil
lende systemen beken worden. Dit kan
eveneens onmiddellijk gebeuren.
In Aalst hebben de openbare
bibliotheken, zowel stedelijke als vrije,
met ingang van 1,170 gefusioneerd, het
zal wellicht in de bedoeling liggen van het
nieuwe bestuur hetzelfde te betrachten
met de gemeentelijke openbare biblio
theken. de aangenomen openbare biblio
theken en de vrije openbare van 5 van de 8
gemeenten waai mee Aalst zal fusioneren;
hiervoor kunnen kontakten op heden het
terrein reeds effenen. Daarna zal het nog
nodig zijn de uitleensystemen te unifor-
miscrcn.
Ook in verband met het Kultureel leven
moet geïnventariseerd worden. Men kan
vooraf nagaan welke jeugd-, sport- en
kulturele verenigingen bestaan en bekij
ken van welke subsidieregeling elk van
hen genoot. Want uiteindelijk zal men
moeten zoeken naar een eenvormige
regeling en de raming hiervan dient
trouwens ingeschreven te worden in de
begroting. Ook moet dc inventaris gekend
zijn van zalen, lokalen en infrastruktuur.
Wat gebeurt er met de niet gebruikte
gemeentehuizen?
In verband met het onderwfja moet
men de structuren bekijken, zoeken
evenwichtige spreiding, uniformiseten
van pedagogie, methodiek, didaktisch
materiaal enz.
In de dienst openbare werken stellen
zich tal van problemen waaraan onmid<
dellijk kan gewerkt worden:
eenvormig klassement van dossiers
uitwisselen van bouw- en verkavelings-
verordeningen ter studie en bespreking,
rationalisatie van net openbSar vervoer.,
't vervolgt
besturen. In ieder geval
heeft de partij van Claes op
dit ogenblik geen alternatief
te bieden.
EENSGEZINDHEID
Het Kongres van Dender
monde, dat wij zonder meer
schitterend durven noemen,
heeft ons geleerd dat de
Christelijke Volkspartij in ai
haar geledingen (leiders,
mandatarissen en militan
ten) als één man achter
eerste-minister Leo Tinde
mans staat.
De betekenis van het Kon
gres ligt niet alleen in de
overtuigende manier waarop
de deelnemers hun vertrou
wen in de premier hebben
hernieuwd, maar vooral in
de wijze waarop het benij
denswaardige duo Tinde
mans - Martens de kern van
de huidige economische en
politieke moeilijkheden be
naderde.
Het CVP-kongres van Den
dermonde was een kongres
van de werkelijkheid en ze
ker geen van de zelfgenoeg
zaamheid zoals Van Eynde
beweerde. Als er inderdaad
in dit land één partij is en
één man die geen zelfge
noegzaamheid dienen na te
streven, zullen het wel de
Christelijke Volkspartij ei
«haar» Leo Tindemans zijn.
Theo Van Santen
Lid Arrond.Partijbestuur
Zond
dat d
de bi
het w
bevrt
de H
Het
vergt
seun
heid
in dt
lijke
blijk
gaan
teruj
jarei
lamt
stuk
nutt
pen
kom
plaa
mee
INV
E.H
apoi
wel
durt
brar
wer
goei
prie
een
Vla
wer
taal
Dai
avo
zijn
«Fi
Vla
star
ach
Spa
kon
drie
ree;
ting
Seg
