rycC De miljoenen-tombola
flBou fc.a.m. 5 januari 1976-7.500 prijzen voor maar don12.000.000 F BiIGq -
PRIVÉ WASSERIJEN BETOOGDEN TEGEN
CENTRALE WASSERIJ TE EREMBODEGEM
'tLAND VAN RIEM HET GOEDE SPOOR OP
PRIESTER-DICHTER GERY HELDERENBERG:
STAATSPRIJS BEKROONT LOOPBAAN vervolg van b.z. 1
TONEEL BUITEN DE
DENDERSTREEK
Café ROMAN
GELD NODIG?
WIJ BEZORGEN HET U
De Voorpost - 19-12-75 - 3
mr PRIVATE SPAARKAS PRIVATE SPAARKAS C
>ndcr gc
mca .1
Heden. A
een bont
i specific
atdeling
Hm
le nieu
een die
is op
rn gemeen
he
rstruktuo
bepaalt
3k wel hei
mime
opli
'orden
erden d«
Dil allci
dez<
"J" of
id op hc
ktuur
;en dat it
stedagec
zal zijn
:nken wij
Gratis tombola ingericht door LVCC tot bevordering van het spaarwezen Verg KB 8.31975. RLI/II/ 0 I 585.13 - 177
H DE
<K00RD
I. VAN DE
ti« - uitL.c
SSERIJEN hoort
klaarko-
len door
rotingen
lar; deze
iUt.i.ikI
nieuwe
dat de
meest
zouden
log voor
appelijk
toor de
globale
eds de
ieregle-
vormig
erschil-
)it kan
en bare
s vrije,
rd. het
van het
biblio-
biblio-
an de 8
Een tweehonderdtal wagens
hebben zaterdagnamiddag het
protest van de privé-wasserijen
tegen de vestiging van een
Centrale Wasserij te Erembo-
degem, kracht bijgezet. Naast de
aanwezigheid van de bedrijven
uit het Aalsterse noteerde men
ook delegaties uit Mechelen,
Waregem. Zelzate. Ville-sur-
Haine. Gent. enz.
Het was een vrij rustige betoging
die na circa zestien minuten aan
de kerk van Mijlbeek eindigde.
Even later belichtte voorzitter
Monchy de belangrijkste grieven
van de nationale konfederatie
van de Belgische Textielreini-
ging. De heer Monchy noemde
de wasserij een verkapte staats-
wasserij waarvan het VZW-
statuut een kamoeflage zou zijn.
Hij zag twee redenen tot
betogen: primo het onthouden
van werk (het ziekenhuislinnen
omvat 40.000 ton per jaar!) en
secundo, de deloyale konkur-
rentiepositie welke de C. W. zich
usurpeert. Immers, de Centrale
Wasserij is eigendom van de
Vereniging voor Openbare Ver
zorgingsinstellingen die op
gericht en beheerd wordt door
leden van de K.O.O's en
gefinancierd wordt door de
gemeenten van het provinciebe
stuur. Onder die omstandighe
den geniet de Centrale Wasserij
een aantal voordelen die de
Konfederatie als deloyaal er-
Zonder in superlatieven te kunnen vervallen moeten wij konstateren
dat de tijd van Dingen van vroeger e.a. bij het «Land van Riem» van
de baan is, en hopelijk zal blijven. De toneelvereniging bracht onder
het waakzaam en professioneel oog van regisseur Willy De Swaef een
bevredigende opvoering van «Haar laatste wil», komedie van J. Van
de Heiden en Henk Bakker
Het toneelstuk zelf kunnen we
vergelijken met een oud mu
seumstuk dat voor de gelegen
heid netjes opgepoetst weer eens
in de kijker mag staan. Derge
lijke verouderde stukken zijn
blijkbaar erg in trek, ze onder
gaan wellicht de invloed van de
terugkeerrage naar de dertiger
jaren. We kunnen wel eindeloos
lamenteren over de keuze van
stukken, zien het echter als
nutteloze papiervulling en ho
pen als steeds dat het oude
komediegenre toch eens de
plaats zal moeten ruimen voor
meer hedendaags toneel. De
overleden tante laat een vrij
eigenaardig testament na.
Notaris Pennings moet de zeven
mogelijke erfgenamen tien da
gen na haar dood gedurende vier
dagen samen laten logeren in
haar villa. Alles moer er precies
blijven zoals het vroeger was.
Kobus Snetselaar. slager, en zijn
vrouw, kruidenier Groen en zijn
vrouw de zeeman Vierkant,
Hans Alkema en Tilly De Veer,
daar zijn ze alle zeven.
Maar de vrouwen zijn twee oude
tangen, belust op de erfenis en
met een speciale hobby: ruzie
maken. Ze vitten niet alleen
tegen hun achtgenote maar
raken elk moment slaags. Zee
man Viekant, die de karakters
van het echtpaar kent, een nare
geschiedenis achter de rug heeft,
laat zich ook gelden. Erfenis of
geen erfenis, dat laat hem ijzeig
koud. maar twisten daar wordt
hij warm bij. Enkel Hans
Alkema en Tilly De Veer, twee
jonge mensen die verliefd op
elkaar worden leven boven de
twisten. Gedurende dit verblijf
in de villa zijn ook twee
notarisklerken die alles nauw
keurig noteren en er niet voor
terugdeinzen zo nu en dan een
fooitje te aanvaarden. Na vier
dagen wordt het testament
geopend, daaruit blijkt dat
tante's grootste doel vrede en
geluk onder haar familie was.
Families Snetselaar en Groen
net als zeeman Vierkant zien de
miljoentjes in rook opgaan teiT
voordele van de jonge mensen
Tilly en ans. Zij erven de villa en
de poen, tot groot verdriet en
sterke nijd van Snetselaar en
Groen wiens hoop op een dure
sportwagen en sjieke toiletten
als sneeuw voor de zon smet.
Het spelpeil van de groep was
zeer bevredigend. Elk van de
personnages had een welbe
paald karakter uit te beelden
waar ze dan ook in slaagden,
vooral de hoofdpersonages. Ko
bus Snetselaar (Noël De Smedt)
is slager, hij profiteert van het
leven en zet zijn bazige vrouw
(Reina Keuleers) regelmatig op
haar plaats. Die vrouw kan het
met niemand houden, zij jut de
mensen tegen elkaar op. Krui
denier Groen (Leo Huylebroeck)
ligt onder de slof, zijn vrouw
(Lieve Boulonne) heeft het voor
het zeggen, regelt alles voor
twee. zegt alles voor twee,
ontzegt daarbij haar man de
vaart: de mogelijkheid tot ver
krijgen van openbare kredieten,
het als openbare instellingen
borgstaan van de K.O.O's voor
de opgenomen leningen, de
prijzen van de C. W. liggen hoger
dan in de privé-sektor, de C.W.
wordt op voorhand betaald, enz.
De twee reeds gevestigde staats-
wasserijen (te Jumet en Wijne-
gem) toonden dat ook wel eens
linnen van privé-ziekenhuizen
en eventueel zelfs beroepskledij
wordt aangepakt. Zich op deze
vaststelling steunend deed de
voorzitter van de Konferatiedan
öok een beroep op de regering
om. indien het nog tijd zou zijn,
de privé-sektor te helpen haar
zware moeilijkheden te over
winnen. (RDW)
genoegens van de drank.
Zeeman Vierkant, een goedwil
lige robuste man, kan inmen
ging van mevrouw Groen in de
geschiedenis met zijn verloofde
niet vergeten, bij is niet verbit
terd maar ook niet vergevings
gezind. Koen Luyckx presteerde
zeer bevredigend, had de allures
van de zeeman, maar stak spijtig
genoeg in de onaangepaste
kledij van de man van de stad.
Freddy Lespierre als Hans
Alkema en Winnie Roef als Tilly
De Veer, twee gelukkige jongen
mensen, brachten goed werk
evenals Luc Noël als de typische
huisknecht Johan en Leen
Reners als Anna het dienst
meisje. Notaris Pennings gety
peerd door Julien Bockstael
bracht een minder voldragen
vertoning, miste vooral een
wereldse noot. Gesmeerd liep
het optreden van de twee
prachtige klerken Jansen en
Drop (Noël Lievens en Hubert
De Laender) die door hun
humoristisch optreden de lach
in de zaal brachten. Speciaal
willen wij hier vermelden dat
Winnie Roef. Leen Reners, Noël
Lievens en Hubert De Laender
voor het eerst op de planken
stonden. Deze debutanten
INVLOEDEN
E.H. Buyle heeft zowat op alle
apostolaatsterreinen gestaan, zo
wel qua plaats als qua werk. Ge
durende de oorlog 14-18 was hij
brankardier achter het front. Hij
werd er in 1915, samen met zijn
goede vriend Alois De Maeyer,
priester gewijd in Boulogne, door
een bisschop afkomstig uit Frans
Vlaanderen. Nadien was hij
werkzaam in een militair hospi
taal, een oude fabriek te Calais.
Daar gedurende één van die lange
avonden van wacht, maakte hij
zijn eerste en enige frontgedicht
«Fides Flandriae» of «Trouw aan
Vlaanderen». Toen de wapenstil
stand kwam moest hij nog weken
achterblijven wegens de fameuze
Spaanse griep. Toen hij eindelijk
kon afzwaaien had hij nog twee a
drie maanden seminarie-
recyclage (spottend de «ontsmet-
tingskursus» genoemd), tot mgr.
Segers hem heel diplomatisch be
noemde in Zarlardinge. Hij had
het er niet gemakkelijk en ook de
ziekte was er nog niet volledig uit
Na drie jaar werd hij benoemd in
Herdersem, waar hij wat dichter
bij huis, drie rustige jaren mocht
blijven. Toen de patronage, die er
onder zijn impuls gebouwd was,
werd ingezegend, waren ook daar
zijn dagen geteld. Zo werd hij in
1925 benoemd te Lede, waar hij
als onderpastoor twaalf gelukkige
jaren beleefde.
Het was de tijd van de spreekko
ren. Hij kende o,a, een geweldig
sukses met «Mysterium Crucis»,
waarvan vijf opvoeringen te Lede
en twee te Sint-Niklaas werden
gegeven. Heel wat Ledenaarsdie
hierbij betrokken waren, zijn dit
nog niet vergeten. Zij kregen een
niet te onderschatten hulp van
wege Karei Albert, die zorgde
voor de muziek, de muzikanten
van de Barbaristen van Aalst, de
kleurregie van Jozef Clippeleer
van Sint-Niklaas, terwijl niemand
minder dan Jan Stalmans regis
seur van het geheel was. Men had
reeds de principiële toezegging
voor het Brusselse Paleis van
Schone Kunsten, maar dat kon
dan uiteindelijk niet doorgaan.
Er volgden nog andere spreekko
ren vooral voor de jeugdbewegin
gen en ter gelegenheid van de
vlaggewijding van de bond van
het H. Hart, namelijk «Koning
der Eeuwen». Dit was echte ko-
reografie avant-la-lettre.
Voor wat zijn Leedse periode be
treft, denkt Gery Helderenberg
vooral aan de bouw van de
Volkskring, die ingezegend werd
met Dreefkermis van 1929 maar
vooral aan het boeiend avontuur
bij de ontdekking van de gotische
binnenarchitektuur van de paro
chiekerk.
De kerk, op het einde van de 18*"
eeuw door pastoor Grenier in stijl
Louis XVI onder de plaaster ge
stoken, diende nog gekuist te
worden. Hiertoe was kunstschil
der Isabie gekontrakteerd door
pastoor De Munck. Geobsedeerd
dooreen duidelijk zichtbare, later
aangeplakte ronde boog, stond
pastoor De Munck toe dat de
schilder aan de eerste linkerkolom
even mocht gaan zoeken naar het
kapiteeldat geheel gaaf te voor
schijn kwam. Dit gaf hen moed,
en het werd van dag tot dag een
nieuw aandringen, dan voor de
voet, en later voor gans de kolom,
waarop nog in oud Vlaams te le
zen stond «doet hier uw caritate
voor den aermen». Toen dienden
natuurlijk de andere zuilen ook te
volgen en uiteindelijk mocht gans
het prachtig stenen gewelf bloot
gekapt worden. Iedere zaterdag
haalden de jongens van de jeugd
beweging een laag stof van de
stoelen. Kannunik Van Der
Gheyn en architekt Vaerenwijck
van de provincie, wiens toestem
ming niet gevraagd was, hadden
toch lont geroken en kwamen kij
ken. Ze konden natuurlijk moei
lijk zeggen dat het goed was, ge
zien het hier een sluikrestauratie
betrof, maar afkeuren konden ze
nog moeilijker, en enkele tijd na
dien zou mgr. Coppieters zelf ge
tuigen dat het een katedraal waar
dig was.
Veel tijd voor dichten had Gery
Helderenberg in al die jaren niet
gehad. Wel verscheen in die tijd
naast de hogervermelde spreekko
ren, ook rond 1930 nog «De God
delijke Harpenaar» (uitgeverij De
Sikkel) en «Polyptiek».
Dat veranderde weer toen hij in
1937-38 tijdelijk benoemd werd
tot direkteur-pastoor van het gas
thuis te GeraardsbergenHier was
er ook een duidelijke invloed van
het nieuwe arbeidsveld in de
dichtbundels die in die jaren tot
stand kwamen, namelijk «Gas
thuis» en «Dodendans».
Volgde dan de benoeming tot di-
rekteur van de O.L.V.Kliniek te
Mijlbeek-Aalst, van 1939 tot
1966, de tweede ldnge vruchtbare
periode in zijn leven. Het werd
ook een aktieve poëtische perio
de. Dit nieuwe apostolaatsterrein
bracht inspiratie en liet tijd. Uit
die jaren zijn er ondermeer «To
bias» (gedurende de oorlog), ver
der ook «Emblemata Biblica»,
«Omdat ik U bemin», «Triomf
van de dood» (bekroond met de
provinciale prijs), «Zegeningen»
en «Legende der Heiligen». Het
gezamenlijk werk van deze laatste
jaren werd reeds in 1962 een eer
ste maal gehonoreerd met de
Guido Gezelleprijs.
Tenslotte de avond van het leven,
sinds 1966 op Ronkenburg, een
rustoord van dezelfde Zwarte Zus
ters van Aalst. Men zou het, naar
analogie met Gezelles tweede
Brugse periode, zijn tweede
Leedse periode kunnen noemen,
ook zijn meest vruchtbare.
Daar kwamen tot stand: «Neerhof
op Ronkenburg». «Bomen op
Ronkenburg», «De Vijvers»,
«Doxologia pro Christo meo» en
dan het laatste bekroonde en reeds
vermelde «Pentaphonium».
GEEN EINDE
Maar de pen is nog niet opgebor
gen. Er is nog «Nacht der Symbo
len» «Contrapuntische varia
ties», «Fragmenten uit Isaia», op
gevat als transposities in eigen
tijd.
Daartussenin dwarrelen nog een
heleboel andere gedichten, die
niet gebundeld werden maar links
en rechts gepubliceerd, o.m. «De
Nieuwe Liturgist», «Het Skelet»,
«Rouwklacht over de uittocht»,
een cantate, inleiding bij orgel
bundel, nieuwe kerkliederen, die
hijzelf maar dichtproeven noemt,
o.a. «Looft de Heer», «Pinkster
lied» en enkele misteksten.
Thans liggen er nog een drietal
werken van Helderenberg in
handschrift klaar. Vooreerst een
omvangrijk gedicht «Itinera-
rium», dat hij drie jaar geleden
voltooide en waarin hij een over
zicht van zijn leven wil geven. Er
is verder een kleine bundel reli
gieuze verzen «Dit uur tussen U
en mij», en tenslotte weer een
lang gedicht «De gotische
vrouw», waarin hij een beeld op
de hoek van de katedraal de tijd
laat overschouwen: een visie op
de Kerk sinds de middeleeuwen,
met op het einde «de Paus die
blootsvoets in Jerusalem loopt».
Als men het zo allemaal bekijkt,
begrijpt men best dat er reeds een
provinciale prijs, de Justus de
Harduynprijs, tweemaal de Guido
Gezelleprijs en nu de staatsprijs
voor een schrijverscarrière, de
bekroning van zijn talent, aan
verdiend is.
Naar stijl en inhoud vindt de dich
ter dat er niet zo heel veel evolutie
steekt in zijn werk. Natuurlijk is
de stijl met de jaren rijker gewor
den, maar de tenia's zijn eigenlijk
altijd dezelfde gebleven. Of
schoon met de jaren ook meer be
zonken Het zijn namelijk de te-
ma's die zijn priesterleven en zijn
apostolaat vulden, en die van
Wilderode eens herleidde tot deze
vier: de liturgie, de heiligen,
ziekte en dood, en Maria.
Op de vraag in hoeverre zijn
priester- en zijn Vlaming-zijn,
een inspiratiebron waren voor zijn
dichten, zegt Gery Helderenberg:
«Ofschoon ik als jong student
vlug meeleefde met de Vlaamse
beweging, o.a. langs de studen-
tenbond (waar ik mijn eerste ge
dichten voordroeg), en ik in die
tijd ook meewerkte aan «Jong-
Dietsland» van Lode wijk Dosfel,
ben ik later, behalve voor het
reeds vermelde «Fides Flandriae»
geen expliciete tema's gaan put
ten in de Vlaamse beweging.
(Nochtans loopt door het meren
deel van zijn gedichten die gou
den draad van volkse verbonden
heid met dat rijke verleden van
zijn volk.)
Mijn priesterschap heeft wel een
niet weg te denken stempel ge
drukt op gans mijn werk. Ik ge
loof in wat ik schrijf en ik schrijf
over wat ik geloof. Denk maar aan
mijn «Doxologia pro Christo
meo», dat ik beschouw als een
getuigenis, hoe ik persoonlijk
mijn priesterschap bekijk en be
leef.
Wat hijzelf het beste vindt?
Moeilijk te zeggen, maar zijn per
soonlijke voorkeur gaat naar
«Doxologia». Van Wilderode
vindt «De Vijvers» het best. Een
ander criterium vinden wij wel
licht in de bekroning van som
mige gedichten met de voor
noemde prijzen, of nog een an
dere aanduiding ligt misschien
hierin dat men sommige gedich
ten heeft opgenomen in een paar
bloemlezingen, zo o.m. de reeds
vermelde Vlaamse pocket «Poë
tisch Erfdeel der Nederlanden» of
de bloemlezing door Piet Thomas
uitgegeven bij Collibrandt.
Maar de dictator is nog niet uitge
schreven. Huize Ronkenburg is
de uitgelezen plaats om steeds
meer te schrijven over mensen en
dingen van alledag, en meneer de
direkteur (zoals iedereen hem
noemt) is «amper» 84 jaar.
MARCOLE
GENTS VOORSTADTEATER VERTIKAAL
Een sterke akteursploeg geleid door de even sterke hand van
Roger De Wilde voert momenteel in teater Vertikaal «Poen» op.
een zwarte komedie van Joe Orton.
Door sommigen zal dit eerder cynische stuk dat op een fijne wijze
de draak steekt met de dood en de gangbare traditie daar
rondom, als een schokkende gebeurtenis ervaren worden. Dat
willen wij vooraf stellen. Wij hebben het waargenomen als een
realistisch en handig opgezet toneelstuk dat het midden houdt
tussen een klucht en een thriller, een kluchtige triller zouden we
zo zeggen.
Een moord en een bankoverval liggen aan de basis van de story.
Op de dag dat moeder begraven wordt, wordt haar lijk in een kast
gestopt want de kist moet dienen als bergplaats voor ettelijke
bankbiljetten afkomstig van een bankoverval. En waar je overval
zegt. komt de politie bij te pas. Een verwarring ontstaat, wie is
wie, wie moordde, wie stal?
1 n het stuk zitten benevens een sterke parodie op de figuur van de
politieinspekteur ook humoristische aanvallen op de maat
schappij. Knettergekke situaties met soms een tragische
ondertoon, vormen een boeiend geheel waarbij het harmonisch
samenspel van de dialoog en de vertolking een meer dan
behoorlijke totaalindruk nalaat. Met Nolle Versyp. Rita Lomme,
Oswald Versyp, Daan Hugaert, Karei Smets, Valeer Ysewijn.
Voorstellingen 19,20,26 en 27 december. Ook nog 2,3,9 en 10
januari 1976 telkens om 20.15 uur.
brachten het er goed van af.
Willy De Swaef heeft door een
steenharde regie er dan ook alles
uigehaald. Deze vier jonge
mensen worden beslist goede
krachten voorde toneelgroep. In
het dekor, eenvoudig en goed
afgewerkt stak het behangpa
pier ons voortdurend in het oog.
Zeker te nieuw voor een oude
villa. Ook al had Land van Riem
ploeg ontzettend weinig tijd, er
kon iets aan gedaan worden. In
het geheel genomen een goede
produktie. Een Land van Riem
van zijn beste zijde.
rvdp
TE HUUR
te Wichelen
- goed gelegen volkscafé
- mooie inrichting
- goede woonstgelegenheid
- parking
- matige huur
BEVRAGEN:
R. JOSSON
Koppenberg 1A
9680 ETIKHOVE
Tel. 055-31.25.40
PERSOONLIJKE LENINGEN
snel, discreet, vanaf 10.000 F - Lage intresten
FINANCIERINGEN
(auto - meubelen - reizen enz.)
HYPOTHEEKLENINGEN
Aankoop eigendom (huis of grond)
Bouwen
Tot 100 van geschatte waarde
1" of 2' rang
Verminderde interestvoeten aan trouwe
spaarders.
HUIS VAN VERTROUWEN
Officieel agentschap Spaarkas IPPA
GRATIS ONTWERP
ZONDER VERPLICHTINGEN
NU KANTOOR RAVYTS
Molenstraat 75 - 9300 Aalst
Tel. 053-21.63.64.
WIJ KOMEN AAN HUIS
VERZEKERINGEN SPAARKAS
GELDBELEGGINGEN IMMOBILIËN
