KEIZER PADOVA10 JAAR NAR
Till-TOCH!!
HET GEWESTPLAN
KOMT TIEN JAAR TE LAAT.
KINDEREN ILLUSTREREN BELANG VAN
SPEELRUIMTE IN DE STAD
STICHTING STEPHAN
DE JONGHE
3 jaarlijkse pianowedstrijd 1976
De Voorpost - 6-2-76 - 11
n d
Hij is niet, wat men noemt «een slanke verschijning». Hij is
reeds grootvader. Een kam is voor hem bijna overbodig
attribuut geworden. Reeds tien jaar staat hij in het middel
punt van de Leedse karnavalbeweging.
Velen hadden hem reeds afgeschreven.-^Pe opvolging
scheen toch verzekerd. «Overigens...hij werd toch al een
dagje ouder!».
Maar de «oude» leeuw had nog scherpe tanden. Hij klom met
de geestdrift van een 18 jarige opnieuw op het podium. Zijn
karnavaldroom, zijn geesteskind kwam tot leven.
«BOERKES»
Hij. die jaren geleden alle
Ledenaars plechtig her
doopte tot «hovaardige
boerkes». mocht het bele
ven dat er een «Orde van de
Leedse Hovaardige Boer»
werd gesticht. Het werd een
nieuwe start in de karnaval-
loopbaan van Petrus Nei-
rinckx, door klein en groot
gekend als «Keizer Padova».
Wanneer je met deze man
over karnaval praat, dan
merk je geen «Buikje» of
jfigl geen kale kop meer. Dan kun
je op die imponerende fi-
pS guur geen leeftijd meerplak-
ken. Wanneer hij over karna-
I val praat, lijkt hij als het
ware een «tijdloos wezen».
Hij straalt één en al geest
drift en enthousiasme uit.
Zijn optimisme is er één van
het gezonde, het blijvende
soort. Hij komt over als ie
mand die vast gelooft in de
dingen waarvoor hij werkt.
En die daar. dan uiteraard
hel ook hard voor vecht. Kortom
ssen nog eentje van het soort
dig^ waarvan er tegenwoordig
drijf steeds minder te vinden
df zijn.
iezj Tien jaar «karnavaldienst»
heeft hij er opzitten. Tien
jaar waarin, naast zijn «Ir-
eei ma» en zijn gezin, karnaval
centraal stond. Zoals alle
belangrijke dingen in het le-
i d( en. begon het nochtans heel
i dq onschuldig. «Tussen pot en
pint». Maar misschien laten
we hem dat liever zelf vertel-
975 len.
rooi Zoals elke vrijdagavond had-
var den we met het zangkoor
ieid «Hand in Hand» repetitie in
't Wit Paard, 's Anderen-
daags was het Prins Karna-
;lig. valverkiezing en Remi Troch
nee was nog steeds de enige
orif kandidaat Albert Smolders
f en Omer Lanckman kwamen
vAS rond 11 uur naar 't Wit Paard
om Alois De Rieck nog aan
tezetten. zich ookkandidaat
testellen. Alois weigerde en
atie Julien DeCremergaf mij een
5U9! duwtje. Louis Verschelden
J gaf enkele tips...en 's
d- nachts schreef ik reeds mijn
col eerste «verkiezingsspeech».
'lijk 's Zaterdags werd er druk
he geeoefend en met veel moei-
,ne( te geraakte ik nog aan een
'kre karnavalkostuum (want toen
ou» moesten de kandidaten nog
iree in pnnsenkledij aantreden.)
's Avonds was er niet teveel
).W volk in de «Lelie». Het mu-
ziek supporterde voor Remi
Troch. en ik had het zang-
j koor achter mij. Alles verliep
vlot en bij de afroeping der
punten nam ik vlug voor
sprong. Naar het einde toe
veranderde dit echter in een
achterstand en uiteindelijk
verloor ik met één punt. Re
mi zou dus prins worden.
Wat er tijdens en na deze
verkeizing allemaal gebeur
de, werd nooit duidelijk uit
de doeken gedaan. Overi
gens bestond de jury toen
nog niet uitsluitend uit men
sen van het feestkomitee.
De uitslag werd geannuleerd
wegens vastgestelde onre
gelmatigheden en de dei
ning was zo groot dat aan dit
geval zelfs een gemeente
raadszitting werd gewijd.
Daar werden Padova uitein
delijk aangesteld tot prins
karnaval'1967. In de stoet
ging Remi Troch en zijn
vrienden in rouwkledij.
«Leê-karnaval werd begra
ven».
En dat feit heeft in mij voor
goed de karnavalist wakker
geroepen. Toen ik deze «be
grafenis» aanschouwde,
nam ik bij mezelf het rots
vast besluit: «Leê-karnaval
zal niet sterven. Hij zal le
ven. En meer en feller dan
ooit».
Vanaf dat ogenblik heeft Pa
dova kosten noch moeite
gespaard om karnaval in Le
de een betere plaats te ge
ven. De plaats die het ver
diende.
VOORUITGANG
Een jaar later was er heel wat
gewijzigd. De jury bestond
uitsluitend uit leden van het
Feestkomitee en de verkie
zing had voor het eèrst
plaats in het Kultureel Cen
trum. Norbert Van Cauter en
Mare Présiaux- waren de
twee tegenstanders van Pa
dova. Hij rijfde zijn tweede
prinsenlint binnen en vierde
met zijn twee opponenten
karnaval zoals het voorheen
nooit was gebeurd. 1968 is
in zijn ogen nog altijd het
prachtigste karnavaljaar uit
zijn tien edities. 1969 was
om diverse redenen een ui
terst belangrijk jaar. Niet al
leen stond een keizerskroon
op het spel, maar toen kwam
ook voor het eerst de be
roemd geworden kruik (de
spaanse porron) boven. Het
was ook in dat jaar dat hij in
het Kultureel Centrum, met
massa's confetti, alle Lede
naars plechtig herdoopte tot
«Hovaardige Leedse Boer
kes». Vijf jaar later zou de
Orde met dezelfde naam op
gericht worden.
Eric De Vos was zijn enige
tegenstander. Padova won
onbedreigd en ter gelegen
heid van zijn laatste verkei
zing gaf hij nog het startsein
voor een nieuwe traditie:
vanaf dat jaar bezocht elke
prins het psychiatrisch ge
sticht, de oudste inwoner
van de gemeente en de be
woners van het rusthuis
voorouden van dagen.
Wanneer Padova nu even te
rugblikt óp die eerste drie
jaar, dan heeft hij alle lof en
waardering over voor zijn
vrouwtje Irma die hem door.
dik en dun heeft gesteund.
De prinsen- en nadien de
keizerstitel brachten hem
wel mooie geschenken op,
maar hadden hem enorm
veel geld gekost. Bovendien
had hij nooit de steun geno
ten van een karnavalgroep,
zoals dit de laatste jaren wel
het geval is met prinsenkan
didaten.
En terwijl .Padova, steeds
even enthousiast, zeer gea
nimeerd verder vertelde, had
Irma met ons reeds een e-
norme stapel foto-albums
doorgemaakteen ware kar-
navalgeschiedenis van de
laatste tien jaar.
We weten niet of het te wij
ten was aan de uitstekende
wijn, die tot dan toe door de
keelgaten was verdwenen,
maar vooraleer we afscheid
namen, kregen we nog enke
le filosofische ontboeze
mingen van een vergrijsde
(maar geen «grijze») keizer
die na tien jaar allicht weet
waarover hij spreekt. Karna
val heeft voor deze man geen
geheimen meer.
Alhoewel de verschijning
van de karnaval-fonoplaten
hem eerder droevig stemde
(«het is meteen een financië
le onderneming geworden,
de liefhebberij is eraf»)
sprak hij toch zijn voldoe
ning uit over de huidige evo
lutie. Er komen steeds maar
nieuwe karnavalgroepen bij.
En wanneer die Leedse
groepen maar voldoende
medewerking en steun on
dervinden, is het volgens
hem geen utopie dat Lede
ooit nog eens tot een «zuiver
Leedse karnavalstoet» kan
komen. De jeugd heeft als
maar meer interesse voor
karnaval en dat stemt toch
hoopvol.
Of hij nog wensen had?
De «lege» karnavaldagen
zouden moeten opgevuld
worden met enkele organi
saties...al was het met een
prijskamp van ketelmuziek,
dat doet er niet toe. Als
er maar iets gebeurde. Bo
vendien zouden de organi
sators van feestelijkheden
er eens mogen aan denken
om de prins uit te nodigen.
Het brengt altijd een zekere
luister bij voor de organisa-
Vervolg van blz. 1
Het is eens te meer betreu
renswaardig dat het weerom
een privé-organisatie moet zijn
die de bevolking hierover in
formeert
Wat is nu zo'n gewestplan?
De bedoeling van een gewest
plan is tot een goede ruimte
lijke ordening te komen op ge-
rde westelijke schaal. De ruimte
die nodig is voor de verschil
lende bestemmingen van de
bodem wordt in het gewestplan
op een planologische verant-
woorde wijze vastgelegd. Der-
gelijke bestemmingen zijn:
■t woongebied, industriegebied.
HF rekreatiegebied, natuurgebied,
I agrarisch gebied, gebieden
voor openbare nutsvoorzie
ningen enz.
Voor de natuurliefhebbers be
tekent dit konkreet dat talrijke
open ruimten worden be
schermd tegen de verdere
aanvreting door woningen, in
dustrieën of autosnelwegen.
De waarde die aan deze be
scherming kan gehecht wor
den is echter relatief. Het zal
inderdaad zo zijn dat kleine
landeigenaars niet meer in het
wilde weg zullen kunnen bou
wen maar aan de grondspeku-
latie op grote schaal komt ze
ker nog geen einde.
In het plan zelf hebben vernuf
tige heren reeds spekulatieve
elementen ingebouwd. Som-
Informatieavond in Kreja ingericht door Raldes (el)
mige stroken langsheen ge
meentelijke verbindingswegen
worden tot woonuitbreidings-
gebied gepromoveerd en dit
ondanks het feit dat er geen
bestaande bebouwing te be
speuren valt Raldes zoekt
dergelijke fouten in het plan op.
De overheid heeft immers zelf
als principe gesteld dat nieuwe
bouwgronden gegroepeerd
moeten worden rond reeds be
staande woonkernen en niet
langer verspreid langs de ver
keerswegen. Men wil dus de
lintbebouwing met haar talrijke
nadelen tegengaan.
Juist wat dit punt betreft, komt
het plan zeker tien jaar te laat.
De voorontwerpen uit die pe
riode konden inderdaad nog
échte gemeentelijke kernen
afbakenen, nu is deze situatie
op vele plaatsen verbrod.
Anderzijds zal het plan op
lange termijn talrijke hinderlijke
bedrijven uit onze woonkernen
bannen. De stelregel is hier dat
dergelijke bedrijven nog mak
simaal tot het einde van hun
vergunning hun aktiviteiten
mogen voortzetten en nadien
nog een korte periode krijgen
om hun installatie teverhuizen.
Wat Aalst betreft worden tal
rijke woonuitbreidingsgebie-
den voorzien. De meeste zijn
tamelijk goed gelegen Wat het
centrum van de stad betreft
vertoont het plan talrijke fou
ten. De meeste scholen heeft
men gewoon vergeten aan te
duiden, evenals de voorziene
tie en de prins krijgt de eer
die hem toekomt. Een prins,
evenals miss Bette, zouden
bij alles moeten betrokken
worden. Zij zijn toch de eer
ste «feestburgers» van de
gemeente!
En wanneer je me vraagt of
ik er iets voor voel, het pu
bliek te laten meestemmen
bij de prinsenverkiezing,
dan kan ik u daar op ant
woorden dat ik tijdens die
tien jaar op heel wat verkie
zingen ben geweest. En tel
kens als er een publieke
stemming bij te pas kwam,
heb ik niets dan moeilijkhe
den en soms zelfs zware
ruzies gezien. Laat die ver
kiezing dus voorlopig maar
over aan het feestkomitee,
hoogstens aangevuld door
vertegenwoordigers van de
Leedse karnavalgroepen.
Maar ik ben wel voorstander
van een stemming met bord
jes. Een jurylid moet er pu
bliek durven voor uitkomen
hoeveel punten hij aan wie
geeft.
Inmiddels wat het «uur der
spoken» reeds lang voorbij.
We namen afscheid van de
ze man die reeds ettelijke
jaren in Lede en ook in
Wichelen van karnavalfees-
ten met de mikro in de hand
weet op te luisteren. Vorig
jaar presenteerde hij zelfs de
prins karnavalverkiezing
Oost-Vlaanderen te Aalst.
Het was ook vorig jaar dat
hij, de in zijn ogen mooiste
vereremerking ontving: de
zilveren nar van Europa, van
wege de Federatie Europese
Narren.
Hij liet ons niet vertrekken
zonder ons op het hart te
drukken dat we geenszins
mochten vergeten van «ie
dereen gemeend te danken,
die-voor Leê-karnaval ooit
iets had gepresteerd». En
geloof ons, hij meende het!
Marcole
In Aalst is het alle dagen van het jaar karnaval. Dit is dan ook
de enige reden waarom geen datum vermeld staat op de
officiële karnavalaffiche.
Het bestuur van de stedelijke kinderkribbe «Een instelling voor
liggertjes, kruipertjes en lopertjes» vergallopeerde zich bij de
uitgave van een info brosjure door deze bij de inleiding enkel
ondertekend was, door de direktrice van de instelling en de
schepen van sociale voorzorg, dus niet konform met de
dienstnota's der stad. Burgemeester De Bisschop schoot uit
zijn kramme en wat deed onze Aalsterse stadsdrukker Odi-
lon?... Hij herbegon. O-
Op hun zwerftocht door Aalst hebben de Drackenieren een
voorlopig onderkomen gevonden in de spelonk van hun zus
termaatschappij «De ware Draken» bij Remi Buys. Een te
waarderen gebaar of bloed trekt.
Kerverse arbeidsrechter in Chicagostijl
Toen dhr Stefaan Van Lierde arbeidsrechter te Aalst om 5 uur
's morgens na een etentje huiswaarts keerde zag hij op de
Grote Markt toevallig een auto die na enkele aanrijdingen
veroorzaakt te hebben vluchtmisdrijf pleegde. In de haast nam
dhr. Van Lierde een toevallig aanwezig politieagent in zijn
wagen en aan 140 km. p. uur werd een dolle achtervolging
ingezet die uiteindelijk bekroond werd met het klem rijden der
betrokkenen. Uit waardering voor zijn daadsverachting
maakte de agent geen bekeuring aan dhr. Van Lierde. Niette
genstaande hij tot tweemaal toe aan overdreven snelheid door
het rood gereden was, en om de moed van de agent te belo
nen beloofde dhr. Van Lierde, de broek van de agent gratis in
het nieuw te kuisen.
Vervolg van blz. 1
STARTPUNT
Voor de aanwezigen werd
eveneens een diamontage ge-
projekteerd. Deze illustreerde
de kaduke toestand van som
mige pleinen alsook de kon-
ceptie van de niet- konventio-
nele terreinen. De korte dis-
kussie die hierop volgde stelde
nogmaals duidelijk dat het
wijkkomitee zal moeten bepa
len welke spullen als speeltui
gen kunnen of mogen worden
gebruikt. Telkens met het oog
op hygiëne en op het tegemoet
komen aan de vrees voor een
vuilnisbelt. Het belanvaadit in
itiatief werd onderstreept, maar
dan vooral als eerste stap tot
het leefbaarder maken van de
stad. In dit opzicht moeten de
ijver van de Jins, de steun van
Rotary en de adviezen van de
C.A.R.J. een uitstraling bete
kenen voor projekten die el
ders kunnen uitgewerkt wor
den. Het ravotterrein aan de
Boudewijnlaan en de Biekorf-
straat moet een startpunt zijn!
PRIJZEN
De tentoonstelling van de in
gezonden tekeningen toonde
dat het uitkiezen van winnaars
geen sinekuurzal geweestzijo.
Niet alle kinderen waren aan
wezig op de prijsuitreiking zo
dat we graag vermelden waar
ze prijs of diploma kunnen af
halen: Hilde Van De Velde, C.
Haeltermanstraat. 77, Aalst
(tel.:053-70.04 65). Volgende
kinderen werden vermeld:
Derde Kleuterklas:
Frank Van den Eeckhout (eer
ste prijs), Leen Renneboog
(tweede prijs), Ann De Schrij
ver (derde). Werden eervol
vermeld: llmse Bosman, Pa
scal Van der Meersche, Leen
Willems, Hilde Eeckhout, Na
thalie di Martinelli.
Eerste leerjaar:
Laureaten tekenwedstrijd (el)
Peter Van Nuffel (eerste). Ann
De Breucker (tweede), Ingrid
Ontwerp ravotterrein
Lorri (derde) en verder: Heidi
Van den Bossche, Anne-Marie
Borms, Ilse Vernaillen, Anny
De Vos, Lutgard Renneboog.
Tweede leerjaar:
Christy Roelandt (eerste),
Sophie De Nil (tweede), Ann
Claus (derde) en verder: Syn-
thia Matthijs, Veerle Vernaillen,
Annemie De Noor, Els Uytten-
sprot, Hilde De Backer.
Derde leerjaar:
Christine Renneboog (eerste),
P Jansegers (tweede), Sandra
Van Handenhove (derde) en
Ann Verbrackel, Freya Van
Droogenbroeck, Maartje Van
Hesse, Bernadette Wittock,
Annick De Lange.
Vierde leerjaar:
Pascale Roelandt (eerste), Ca-
rine Sterck (tweede), Inge Van
de Borre (derde), Kristien Roe
landt, Patricia Van Nuffel, Mar-
tine Petit. Ann Van Tichelen,
Brigitte Segant.
Vijfde en zesde leerjaar:
Carine Callant (eerste), Koen
De Groote (tweede), Carine
Van der Steen (derde) en Els
Borms, Shirley Mostaert, Hilde
De Raeve, Greta Dessein, Gi-
sele Verleijsen.
Afzonderlijke kategorie:
Witnest St-Joris, Choin Daniël,
Peter Lagrou, Johan Perre-
man. Peter De Waele (rood
nest), Veerle Van den Steen,
Geert Blommaert, Wouter Ver-
leiren. Geel nest, Zwart nest,
Steven Verbeiren.
René De Witte
uitbreiding van het Astndpark
(klein parkske) en het domein
Schelfhout.
Ook heeft men er niets beter op
gevonden dan de laatste scha
kel van de ring om Aalst, nl. de
verbinding tussen de Albrecht-
laan met de invalswegen aan
de andere oever van de Den
der, doorheen het Osbroeck-
terrein te trekken. Indien men
de weg 50 meter zuidwaarts
legt zou dit natuurgebied on
geschonden blijven.
Een andere flater is de
ekspresweg naar Vilvoorde
Deze zal indien men het plan
volgt de ganse wijk Mijlbeek in
twee stukken snijden. Oor
spronkelijk was deze weg die
aan dé Albrechtlaan begint en
de vroegere spoorwegberm
volgt richting Moorsel, bedoeld
als oprit voor een autosnelweg
die Nederland met de Borri-
nage zou verbinden.
Intussen heeft men dit plan la
ten varen maar vergat men de
invalsweg voor Aalst te
schrappen.
Als alternatief stelt Raldes vpor
de huidige Moorselbaan te be
houden en voor Moorsel de
ekspresweg naar Vilvoorde te
laten afbuigen, zodat men het
centrum van Moorsel ontwijkt.
Voor wie heeft het plan ver
strekkende gevolgen?
In elk geval voor de kleine
landeigenaars, mensen die 'n
stukje bouwgrond hebben ge
kocht dat nu in een agrarisch
gebied.is gelegen doen er best
aan na te gaan of er op hun
grond nog gebouwd mag wor
den.
Anderzijds moeten bewoners
van woongebieden nagaan of
de geplande uitbreiding van in-
dustrievelden niet schadelijk
kan zijn. Wat dit betreft heeft
men met het Wijngaardveld
bijvoorbeeld een fout gemaakt
daar een bestaande huizenrij
binnen de uitbreiding valt.
Lieven
In de feestzaal van het stadhuis heeftop 14 februari aanstaande te
15 uur de schiftingsproeven plaats van de driejaarlijkse
pianowedstrijd «Stichting Stephan De Jonge». De finale heeft
plaats op zondag 28 maart te 15 uur. Beide wedstrijden zijn
openbaar.
De kandidaten mogen op 28 maart 1976 de leeftijd van 21 jaar
niet overschreden hebben, tevens mogen ze geen laureaat zijn van
de eerste prijs Stephan De Jonghe. Tenslotte moeten ze het
Vlaamse landsgedeelte bewonen of daar geboren zijn. Dit zijn de
voorwaarden waaraan de kandidaten moeten voldoen. Op het
programma voorde schiftingsproef staat één preludium en fuga
uit het Wohltemperierte klavier van J.S. Bach, uit het hoofd te
spelen. Een verplicht werk dat naderhand aan de kandidaten zal
worden meegedeeld. Voor de finale moet men een sonate van J.
HaydenofW. A. Mozart in extenso spelen. Een werk naar keuze
van een komponist uit de 19de of de 20ste eeuw wordt er ook
gevraagd. De minimumduur van ongeveer zeven minuten is
eeeïst. De som van 150.000F. wordt onderde finalisten verdeeld.
R.V.D.P.
