FILM BIJ ONS
UTT-AGENDA
JULIEN VAN PUYMBROECK
STELT TENTOON IN BELFORTKELDER
MUZIEK IN WEER EN WIND
«WAT ZAL DE BEIAARD SPELEN?»
3
24 - 6-2-76 - De Voorpost
In de uit-agenda die wekelijks zal verschijnen beperken we ons
niet tot het mededelen van kulturele aktiviteiten. Wij zullen
pogen een zo breed mogelijke waaier van «uit» mogelijkheden te
publiceren.
VRIJDAG 6 FEBRUARI
Tentoonstelling van het werk van Julien Van Puymbroeck in de
Belfortkelder, alle dagen van 17 tot 20 uur. Zaterdag en zondag
van lOtot 12en van I4.30tot20uur.
Tot 16 februari Aksent, werkgroep voor konstruktieve kunst in de
Belfortzaal. Dagelijks open van 14 tot 18 uur. Zondag van 10 tot
13 en van 15 tot 20 uur.
Toneelgilde «Hoger Op» met een eenakterfestival in de feestzaal
op de Moorselbaan. Op het programma «De Brievenbus» en
«Herberg in de roos en de kroon» aanvang 20 uur.
In de St.-Annazaal Boudewijnlaan «Festival» met in het
voorprogramma Hot spirit en achteraf Magenta. Inkom 70 F.
aanvang 19.30 uur.
ZATERDAG 7 FEBRUARI
In jeugdatelier Klakson. kindertoneelstuk «Neus en Ko» gebracht
door Toneelboetiek Gent. Aanvang 14 uur in de grote zaal van het
CSV. Wellekensstraat45. Inkomprijs 25 F.
Het volksteater van Roger Piers brengt «Dracula» in de H.
Hartkring Dr. De Moorstraat, aanvang 20 uur.
KWB modelontspanningsavond in de bar-kelder van het Groen
Kruis. Aanvang 19.30 uur onder muzikale leiding van Ludwig
Van Wezenmael. Toegang 20 F.
ZONDAG 8 FEBRUARI
Open tentoonstelling R. Cheque (SCHILDERIJEN EN
TEKENINGEN( IN GALERIJ S65, Spaarzaamheidstraat 65.
Kunst Licht en Vrijheid brengt «Kom aan Kameraad»
geregiseerd door O. Vandenberghe. Stadsschouwburg Vrede
plein te 20 uur. Prijs 60F.
Toneelgilde Hoger Op met zijn eenakterfestival in de feestzaal,
Moorselbaan 20 uur.
Marcelinoklub te 14 uur. filmvertoning voor de jeugd «Melody»
Stedelijk poppenteater in de Kattestraat 33, aanvang 14.30 prijs
20 F. Op het programma «De tweehoofdige gevlekte
zwamberjanus» door Luc Meessens.
Inspekteur Van de Sijpe brengt een voordracht over «Fruitteelt»
«Kern en steenfruit in de amateurstuin». Lokaal «De Coninck van
Spagniën» start te 10 uur en ingericht door de koninklijke
hofbouwmaatschappij.
MAANDAG 9 FEBRUARI
Kunst. Lichten Vrijheid met Kom aan Kameraad onder leiding
van O. Vandenberghe. Stadsschouwburg 20 uur. Inkom 60 F.
Tweede auditie van het Stedelijk Akademie voor muziek, ballet
en toneel. Stadsfeestzaal Grote Markt te 19.30 uur. Toegang vrij.
VM BV bezoekt het stadhuis en zijn diverse diensten o.l.v. R. Van
de Wiele. Samenkomst 13.45
DINSDAG 10 FEBRUARI
Fotoklub Aalst in vergadering te 20 uur in lokaal Kattestraat 31.
Op het programma staat de fotomap van de OVU en
binnenbrengen van de foto's voor de Coupe Lemli.
WOENSDAG 11 FEBRUARI
Het centrum voor Internationale kulturele betrekkingen brengt
in zaal H. Hartkring Dr. De Moorstraat te 20 uur een Weense
avond.
KUNST MET KLEINE K
Bomen, hoeves, velden, mensen,
wegenZiedaar wat Van
Puymbroeck poogt weer te geven
Kompleksloos, trachtend naar een
zo reëel mogelijke afbeelding en
sterk gekonditioneerd door een
zekere nostalgie Dat is de in
druk die zijn werk op ons naliet.
Van Puymbroeck schildert zonder
enige pretentie; enkel om het ge
noegen van het schilderen zelf.
Geen diepere innerlijke waarde,
geen uitdistilleren van de gege
vens. een onbekommerde wereld.
Vernissage Van Puymbroeck (jm)
kunst met kleine k Van Puym
broeck zoekt ook niet verder en
wil evenmin de toeschouwer een
diepere beschouwing opdringen.
Dit in tegenstelling tot zijn bo
venburen, de konstruktivisten,
die in de grond hetzelfde ontberen
als hij maar deze tekorten kost wat
kost willen verdoezelen!
Technisch zijn Van Puymbroeckx
werken even traditioneel als zijn
tematiek. Dit is ergens aanvaard
baar omdat deze kloeke veertiger
pas schildert sinds vier jaar (en
Akademie loopt!)
Ondanks de eerder flauwe indruk
die zijn werk (en dat van vele an
deren) op ons nalaat blijkt het wel
een kommercieel sukses. Mooi
voor in de gang of boven een
kastOok niet overdreven in
prijs. Goed zo!
Hét probleem echter, waarheen
met de grote k??? Brood en spelen
in het belfort. Wanneer zullen de
spelers hun brood krijgen?
André DE GROEVE
Aalst, Ninove, Zottegem, Mespelaere, Geraardsbergen, Den-
dermonde....
Ziedaar enkele dorpen en steden die zich kunnen roemen
op het bezit van een klokkenspel. Enkele, schreven we, lang
niet de enigen. Welk Vlaming is er zich van bewust dat er zich
dergelijke schat aan muzikaal en historisch bezit boven het
hoofd hangt? Welke leemte bestaat niet in de muzieklitera
tuur over dit bij uitstek volkse instrument? Volks, maar
daarom niet minder waardevol. Oude geschriften leren ons
de grote bedrevenheid van ons volk kennen in de kunst van
het klokkengieten en de klank van onze instrumenten gold
als de mooiste in de Nederlanden. Ook in ons eigen belfort
(dat vaak zoveel te verduren heeft) hangt een der mooiste
realisaties in het genre.
ONTWIKKELING
De oorsprong van de beiaard is
ongetwijfeld te zoeken in de
uurklok van het torenuurwerk.
Om de burgers van het nader
ende sein te verwittigen werd
een waarschuwingsteken ge
geven dat men «wekkering»
noemde. De hiervoor gebruikte
klokjes noemde men «appeel-
kens» (Cfr. appeler). Dit gebe
urde reeds in de tweede helft
van de veertiende eeuw. Einde
vijftiende eeuw namen deze
«appeelkens» uitbreiding. Het
vroegst gekende ervan situeert
zich in Leuven waar men in
1480 een geestelijk lied kon
horen vanuit de toren van een
of andere abdij.
De grote faam van de Neder
landse polyfonisten en de naij
ver tussen verschillende ste
den waren een aanleiding tot
uitbreiding der klokkenspelen.
Tegen het einde van de 16e
eeuw zou men reeds tot twintig
klokjes zijn gekomen.
Het spel op deze instrumenten
werd volledig mechanisch
voortgebracht Langzamer
hand ontwikkelde zich echter
POEZIE:
ALS BERT GEDAAN HEEFT, KAN VAN LIERDE BEGINNEN....
DEEL I
Waarin meneer Winter, de koupuil ten spijl, uit een lange hcrfstslaap
ontwaakt en ochtend -humeurig zijn hoofdkussen openscheurt De den-
nebomen lachen groentjes onder hun verse lakens want Winter trekt zijn
witte sokken aan en waagt zich op het gladde ijs Alwaar de eendjes van
geluk spreken dat ze hun kolen in de zomer hebben ingekocht. Ik haal
m'n helm van de knaap en duw de slede naar stad De kristallen voetspo
ren verraden de aanwezigheid van Roel in de achterkamer van 't kantoor
Waar is de eau-de-cologne. Roef' De waaaatDe odeklonje' Dat versta
ik beter in de thermos van je weet wel!
DEEL II
Waarin meneer Winter met zijn solsleutelbos toegang vindt tot de bad
kamer al-waarde poëzie een vingertopje koffie achter de oren wrijft. De
Muze grijpt verschrikt naar haar harp om de tere borsten te verbergen en
snauwt Winter toe dat badschuim en ijsblokjes weerde frigo in moeten.
Een woord druppelt uit de kraan en de muze kruipt de kuip in
Beneden scheurt meneer het sjaaltje van de Voorpost en legt het papier te
saunabaden tussen het smeulend peukje en de koffiewasem. Een korte
slurp en dan met gulzige ogen lezen dubbel punt Als Bert gedaan heeft,
kan Van Lierde beginnen
DEEL UI
Waarin Aalstenaar Bert Van Lierde een oplossing lijkt te zijn vooreen uit
de hand lopende tekst. Eerst twijfelachtig, dan als een echte musketier.
TWIJFELS
Twijfelende tweedrachtzaaiers
Tuilen tussen grijze hersencellen
In de bloemensmaak op je tong
Zeilen Groene, bittere nevelslierten
Sluierdekens van zacht wollentapijt
Beschermen steeds minder
Tegen de ijzige kilte van drommende dezilluzies
Jaloers sluipt de hatende zenuwslang
Tussen kronkels van ongenoegens
Het zure mierenbloed
Drengt in een bad van twijfels en denkhormonen.
Verdwijn, paard van de nacht
Men noemt je de nacht merrie
Maar vooraleer jij me onder je hoeven
Zou kunnen vertrappelen
Zal je in mijn leven
Ook overdag moeten rijden
DE VIER MUSKETIERS
De gouden rivierkreeft met een papieren hoedje op haar kop
Vist zonder haak aan de lijn
In de kosmos naar de maan
De grote schorpioen graaft zich in het mulle zand
Een weg naar eindeloze einders.
De leeuw brult en klopt zich rot
Op de trommels van plezier
De weegschaal in haar onbalans zoekt de wereld hogerop
En laat zich soms bedotten
Door een ambiteuze winkelier
En op een dag kwamen drie wezens bij mekaar
En stichtten zich een horizon
Waar de zon nooit ondergaat
De weegschaal bezoekt de harlekijn
Die knippend met zijn scharen
De vierde musketier verzoekt
De driebandbiljarttafel groter te maken
De schorpioen zet samen met de kreeft
Met harde scharenwrongen de vijzen van de weegschaal vast
Om haar juister te laten wegen
De leeuw brult van 't lachen jn de vierhoekige zonnecirkel
En eindelijk kan het biljartspel beginnen
En hogerop willen ze alle vier
De ene voor één voor allen, allen voor één
De tweede doet het om ergens te komen
De derde voor ontvluchting en samenzijn en ook nog ietsje meer
En de vierde doet het voor zijn plezier.
En problemen rijzen als taarten van bordpapier
En orgeltjes van marsepijn
En snaren van suikerspinnedraad
En trommels van amandelen
En beperkende folkgezangen van rozijnen solsleutel nootjes
Om de taart te versieren
Maar soms vergeten alle vier
Dat de taart slechts zijn smaak kan laten gelden
Als de deeg goed gerezen is
En de kruimels oog nog heerlijk zijn
En de lichtheid en vertccrbaarheid
De onversierde taart versieren.
En hopelijk zullen vier pullen bier
Zuivere noten klinken
En hopelijk zal de sobere taart in vier kunnen gedeeld worden
En laat het.de vier musketiers maar smaken
Porthis. Athis, Aramos en 'd Artagnan
Laat het feestmaal jullie smaken
En vier er maar op los
In de herberg van genegenheid
Markus, Johannes. Lukas en Jacobus
Schreven met een pluim een boek
Dat door iedereen nog steeds gelezen wordt
En als je je dan eindelijk eens afvraagt
Of het moeilijk is samen te leven
Is hel antwoord ja en neen en ook nog misschien
Maar als je ook maar even om mekaars leven geeft
Is het niet moeilijk om van mekaar te houden
En grootse plannen als een droom te blijven behouden
Porthis. Athis. Aramos en 'd Artagnan
Laat het feestmaal jullie smaken
En sier er maar op los
In de herberg van genegenheid
DEEL IV
Waarin meneer Winter een stnjdhed fluit en kabouters en filantropen
oproept een chocoladcleger te vormen dat ten strijde trekt tegen een
slecht einde van deze rubriek, (gevecht!
Iedereen walgt van bloeddorstige oorlogsdaden
ledereen walgt van gapende afvalputten
O MIJN GOD. GEEF ME DE KANS EN REIK ME DE HAND
Nachtkwaalgezang en zonnebrood zullen je deel zijn
Baden in de regenboog zal mogelijk zijn
Elfen en feeën zullen je bezingen
En laat dit niet over aan smartlapzangers.
(Vorige tekst is een fragment uil -All you need is love!» van Bert Van
Lierde).
RENE DE WITTE
een handklavier. Een klavier
kon men het oorspronkelijk niet
noemen want er wordt veron
dersteld dat men de klepel van
de klok in beweging bracht
door middel van een handvat
bevestigd aan het bewegings
mechanisme.
De groei van het handklavier
kan men situeren in de 16de
eeuw en later werden pedalen
toegebracht ter bespeling der
grote klokken.
Tijdens de 18de eeuw waren in
ons land reeds een honderdtal
klokkenspelen. Een mer
kwaardig verschijnsel in de op
bouw van de beiaard is de af
wezigheid van de twee laagste
chromatische halve tonen. Dit
deed men om werk en materi
aal te sparen; beide klokken
wegen samen om en bij de acht
ton. Tevens zijn ze niet strikt
noodzakelijk voor het beiaard
spel. Te Kortrijk en te Luik ech
ter zijn de spelen volledig
chromatisch. Ze zijn naast en
kele kleinere instrumenten dan
ook de enige uitzondering op
deze bezuinigingsmaatregel.
HET GIETEN
VAN EEN KLOK
Alles vat aan met het opbou
wen van een stenen kern die
de vorm van de te bekomen
klok heeft. Deze kern staat op
een soort oven. De gemetselde
kern wordt ingestreken met
leemlagen die zacht moeten
drogen. Daarom de verwar
ming in de oven. Wat nu bui
tenkant is wordt binnenkant
van de uiteindelijke vorm.
Voor de profilering gebruikt
men houten vormen.
Op deze eerste vorm wordt nu
een tweede aangebracht die
de dikte moet hebben van de te
bekomen klok. De vorm van de
binnenkant is reeds bepaald
door de profilering van de bui
tenkant (leemlaag) van de eer
ste vorm, en nu bepaalt men
het buitenprofieel. met de
eventuele tekens en letters die
in was worden aangebracht.
Over dit alles, een derde vorm,
de mantel. In deze mantel ont
staat een negatieve vorm van
de buitenwand. Wanneer deze
derde vorm opgedroogd is
wordt hij met een kraan naar
omhoog getrokken zodat de
tweede vórm opnieuw vrijkomt.
Deze tweede vorm vernietigd
men en de derde vorm (mantel)
wordt over de eerste gescho
ven Aldus is er plaats voor het
ingieten van de legering (78
koper en 22 tin).
Alles wordt dan in de gietkuil.
geplaatst. Het gieten vergt niet
langer dan twee minuten tijd!
De klokvorm zit in de gietkuil
volledig in het zand en via een
goot wordt de gloeiende lege
ring in de vorm gebracht.
Het afkoelen duurt ongeveer
één week. De mantel wordt
dan verwijderd, en de klok is
klaar... voor een eerste stem
ming
Wat hierbij komt kijken is van al
te technische aard en dat willen
we onze lezers besparen!
Volgende week hopen we iets
meer te kunnen vertellen over
de constructie van de beiaard
zelf en belichten we eveneens
het instrument waar de Aalste-
naars fier mogen op zijn.
André De Groeve
nti
Is
Kunstschilder Van Puymbroek in Belfortkelder (jm)
Gelukkig beeft de aarde lustig door in cinema Pal
want voor het overige valt er niet zo veel te beleven di
week. Tenzij U natuurlijk een Charlot-fan of een Shal
speare-fanatikus bent. En dan nog, want loont
eigénlijk wel de moeite om voor dergelijk spektakel
deur uit te komen, de warme haard te verlaten om eni
tijd naar het magische witte doek te gaan zitten start
Eigenlijk is het toch wel vreemd dat film zo een enor
aantrekkingskracht op de mensen blijft uitoefenen, vo
al dan -weliswaar- wanneer het grot spektakel betrt
Reeds jaren (vanaf het ontstaan van de kinematogrg
eigenlijk) zoeken allerlei mensen naar de oorzaken da
van, maar nog steeds tasten zij in het duister. Wis
waarachtig ontwaken zij in de verte een lichtgevend pukf
dat echter -wanneer puntje bij paaltje komt- het wi
scherm is. Daarmee zijn zij dan weer bij hun vertrekpi ,j|
gekomen, daar waar wij deze week ook beginnen.
EARTHQUAKE
van Mark Robson (USA 1974)
naar een scenario van George Fox en Mario Puzo
met Charlton Heston. Ava Gardner, Lome Greene
George Kennedy.
Wat kan ik U eigenlijk nog vertellen over een film w«
iedereen storm voor loopt, waar de zaal steevast nokArc
voor zit, waar ellenlange rijen mensen staan aan ;e
schuiven? U heeft er misschien al een en ander vj
gehoord, uw buurman heeft hem waarschijnlijk al gezif w
Toch maar een paar tippen van de sluier oplichten.
Op een mooie dag krijgen we een beeld van een doorsn ts
Amerikaanse stad, Los Angeles. Daar gebeuren natu jp
lijk (nog) geen wereldschokkende dingen, maar ja, je k&i.
toch moeilijk een film maken waar helemaal geen intr^ni
inzit. De illustrere scenaristen (Mario Puzo is niemaer
minder dan de auteur van «The Godfather») wilden wc
waarschijnlijk wel op hun geweten hebben en dus zit L in
ook meer opgescheept. Bijgevolgd dissen zij een p;,|u
aardige verhaaltjes op. Het interessantste van al ;s
verhaaltjes is wel dat van een jongeman die bij ln
Seismologisch Instituut werkzaam is en een ongehot S{
sterke aardschok aankondigtDe brave burgervader (b Ja
gervaders zijn altijd braaf) van Los Angeles (U mag oia
elee zeggen) besluit het bericht voorlopig stil te houda,e
zolang hij geen zekerheid heeft weigert hij maatregelen
treffen. Dat is dan weer een bijzonder eigenaari g,
staaltje van koelbloedigheid, dat kan een kind merken. n
kan immers pas zeker zijn van iets dat zal gebeuren op I
ogenblik dat het inderdaad plaats heeft. Het optreden v jj,
de burgemeester heeft dus wel een enigszins morbi
accent, maar wie zich daaraan stoort is blijkbaar ePi
kniesoor. Wanneer uiteindelijk het moment van de wa
heid aanbreekt en de burgemeesterzijn zekgrheid krijg 'n
het natuurlijk te laat de put gevuld en de bisschop z'iQ
zegen afgesmeekt. Wat begint als een vriendelijk gero la
mei in moeder aarde's buikje groeit alras uit tot e-
bijzonder kwaadaardige aardbeving De gevolgen
zulk een gebeuren hoef ik U niet te beschrijven. U kan
uitgebreid gaan bewonderen. Het blijft echter niet bij
ene aardbeving, enige tijd later volgt een al even sin is
gedoe dat uiteindelijk nog falikanter afloopt voor de st
Los Angeles. Niet alleen voor Los Angeles echter, o
onze vrienden de hoofdakteurs krijgen het hard
verduren en schieten er ijverig het leven bij in.
Alles bji elkaar een nogal lullig verhaaltje eigenlijk, mi
dat hebben we al meer geweten. Wat deze «Earthqual
zo bijzonder aantrekkelijk maakt is ongetwijfeld tPr
«sensurround»-procédé. Dit is alweer een vernuftig
vindsel van de heren knutselaars die in Hollywood we
tieren. Sensurround is eenvoudigweg het weergeven
bijzonder lage geluidsfrekwenties, via een sterke
luidsinstallatie. Deze lage frekwenties hebben de eig
aardige eigenschap dat je ze niet kan horen maar
voelen (het aloude spreekwoord 'wie niet horen wil m<
voelen' wordt hier dus eens te meer gedemonstreerd),
aardbevings-ervaring wordt dus meer realistisch weerj
geven en eerlijk gezegd, het geeft een raar gevoel.
grotere betrokkenheid Gelukkig gebeuren er geen ec
ongelukken in de zaal. het plafond komt gegarandei
niet naar beneden en het balkon al evenmin. Toch
even spannend zeg!
BONS BAISERS DE HONG KONG
van ik ben zijne naam vergeten (Frankrijk 1975)
met Dat weet ik wel nog) de Chariots.
Allesbehalve geïnspireerd geklungel rond de vier zoA»
naamde Franse wonderknapen.
Misschien komen deze Franse jongelingen bij een
deelte van het publiek als sympathiek over, mij bezorg
ze iedere keer weer koude rillingen. Dus ook in de
James Bond parodie (dat zie je op de affiche al). I
gegeven is niet bijster origineel, de uitwerking al ev<
min. Bovendien is het verwisselings-principe zo dar
afgezaagd en stereotiep dat het weinig boeitEven in
kort vertellen waarover het gaatnet vóór zij aan een r(
naar Hong Kong begint wordt de koninging van Engel;
ontvoerd. Dank zij een tussenkomst van de Frai
minister van buitenlandse zaken wordt er een dubl
gangster gevonden, die het overigens uitstekend d>
Ook de vier Franse super-geheimagenten (de Charl*
dus) worden ingezet om de ontvoerde koninging teruj
vinden. Zij brengen het er echter al niet beter vanaf
Charles Briggs. of hoe noemt die kerel van de tévé ooi
weer? Aan het einde is alles natuurlijk in kannen
kruiken en zo blijven we allemaal gezond, of niet soms
HAMLET
van Gregori Kozintsev (en niet Zozintsev zoals op
jeugdbladzijde vermeld stond)(USSR 1964).
Kozintsev is een bijzonder talentrijk Russisch kineast
al jaren in het vak zit. Zijn «Hamlet» is internatiort
genoegzaam bekend. Een paar andere klassieker van 2
hand zijn: «Don Quichotte» en «Kin Lear!». Of I
verfilmen van klassiekers uit de toneel- en literatuurv
reld een garantie is voor het maken van een grote filrï
natuurlijk nog de vraagVooral dan wanneer het gaat i
grote namen de als Shakespeare en Cervantes. Aanh;
gers vind je natuurlijk altijd wel.
(zondag 8 februari a.s. om 20.30 uur in jeugdklub Tuf
te Aalst).
of:
Guy
