I Weekblad van Dender -
Durme - en
Seheldestreek
STANDING
SUPER SHOW
STANDING
IAAM VAN "BESCHERMKOMITEE
OOR HET GEHANOIKAPIE KINDMISBRUIKT
FADICAM
iPOE FLES?
DRAAIEN, BOTSEN, SCHIETEN,
SMULLEN. SOKKEN
MODEHUIS
I
De Voorpost
EEN UITGAVE VAN
VRIJDAG 27 FEBRUARI 1976 29* JAARGANG NR. 9 - 18 F
ZONDAG 14 MAART
KEIZERSHALLEN AALST
JAARLIJKSE
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPER-
ROBBERECHT pvba
Verantwoordelijke uitgever:
A. DE CUYPER
PCR. 115692 (DeCuyper)
Bureau:
Pontstraat 64 - Aalst
I 053-70.41.19
Jaarabonnement 850 F
Halfjaar 425 F
Trimester 215 F
met WILL TURA
en vele andere Vlaamse vedetten
Dendermondsesteenweg 276
9300 Aalst - Tel. 053-21.79.73
nlntdek de ster-wedstrijd zonder winnaar
terdagavond had in een zaal op de Grote Markt een «Ontdek de
r»-wedstrijd plaats met medewerking \an Keizer Kamiel en de
ttflnillekes, het orkest «The Shellbacks» en de gastvedetten Da
hlia en Marcus Goosens, opkomende ster uit Herzele. Opbrengst
deze avond kwam integraal ten goede aan de gehandicapten.
eintg belangstelling voor deze
Idstrijd, vooreerst wat publiek
trof, en verder een magere twee
rdidaten, aantal dat achteraf
Ktr medewerking uit de zaal tot
Jfopklom. Het was immers voor
Qn goed doel, zo dachten wij
^gik, aanvankelijk,
ttj
isjn sterk orkest, veel kelners, een
jdjede Daniëlla, een beginnende
imkrcus Goossens, een jury die
lejh snel terugtrok en even snel
fug verscheen met de konklusie
t alle kandidaten moesten, her-
gisen omdat technische storin-
n in enkele optredens gelopen
pr begon het pas. Organisator
fcr RIBTO Paul De Ridder
oot er als een pijl vandoor om,
zei hij, ons de bloementuil te
n halen. Het was toen 23 uur.
orkest weigerde verder te spe-
supporters allerlei dropen
woedend af. Een lege zaal, een
verbolgen uitbaatster De organi
satoren niet meer te vinden. Het
ledige!
De naam van de heer Schorreel
werd vernoemd in verband met
deze wedstrijd. Daarover telefo
nisch ondervraagd, en als beves
tiging van ons onderhoud, stuurde
de heer Schorreel met mevr.
Anne-Marie Van 'Geert namens
het beschermkomitee ons vol
gende tekst.
Aalst, 24.2.1976
Reeds enkele maanden geleden
werden wij door een meneer D.R.
uil Nederbrakel telefonisch ge-
kont akteerd. Hij zou een Ontdek
de Ster "-wedstrijd organiseren te
Aalst, waarvan de winst integraal
ten goede zou komen aan de ge
handicapte kinderen van onze
school. Nu ja, dit initiatief konden
we alleen maar toejuichen, daar
we volop bezig zijn met een pro-
jekt tot het oprichten van een ge
zinsvervangend tehuis voor men
taal gehandicapten, en financiële
steun voor ons onontbeerlijk is om
te starten(subsidies komen im
mer achteraf
Ook hier kunnen we nog vermel
den dat we enkel goede ervarin
gen hebben met dergelijke initia
tieven! Mr. D.R. verzekerde ons
dat hij de organisatie volledig op
zich zou nemen, en dat reeds ver
schillende mensen hun medewer
king toegezegd hadden
Tot onze grote verwondering en
spijt stellen wij echter vast dat
deze weldoener ons wel onbe
taalde rekeningen nalaat, doch
niets meer van zich heeft laten ho
ren, sedert de bewuste avond om
22uJ0.
Langs deze weg willen wij dan ook
aan de mensen die deze zoge
naamde benefietavond bijwoon
den op zaterdag 21 februari, zaal
Bristol, (o.a. een speciaal inge
legde bus uit Herzeleklaar en
duidelijk stellen dat het ons op
recht spijt dat zoiets gebeurd is,
maar dat de schuld ons geenszins
treft!!!
Voor de intentie die deze mensen
hadden om onsprojekt te steunen,
blijven we hen vanzelfsprekend
zeer dankbaar. Het is een bewijs
dat ze meevpelen met het lot van
hun gehandicapte medemens.
De overige benadeelden, zoals
drukker en orkest, doen er goed
aan zich te wenden tot de ware
organisator.
Het is met een wrang gevoel in ons
hart dat we vaststellen dat ons
vertrouwen misbruikt werd, en dit
dan nog ten koste van onze ge
handicapten!
We hopen niettemin, dat verdere
initiatieven, tot het verlenen van
steun aan ons projekt, onvermin
derd en ongehinderd kunnen
doorgaan, ondanks deze trieste
les!
Klacht bij de politie werd niet
neergelegd, wellicht zal de man
wel opgespoord worden omdat hij
het orkest, de zaal en dergelijke
niet heeft betaald.
Roel VAN DE PLAS
Vijf kandidaten voor de Ontdek de Ster-wedstrijd in zaal Bristol.(jm)
27 februari e.k. zal op de Rechtbank van Koophandel, waar de
.B.A. Fadicam een konkordaat heeft aangevraagd, de beslissing
Hen over het al dan niet voortbestaan van dit bedrtyf. In de loop van
■74-75 gingen in het Aalsterse reeds 15 bedrijven op de fles. Wordt
het zestiende?
it grote punt waarop zowel werknemers als vakbonden zich
ipitsen is het in standhouden van een 220-tal arbeidsplaatsen.
;t, de rustbank van Brussel, zou indien de Rechtbank van
handel een negatieve beslissing neemt nog eens 220 pendelaars
ir het Gentse of het Brusselse kunnen btykrijgen.
een in der haast belegde
Conferentie die doorging
isdagmorgen 24 februari 11.
trd de situatie van de pvba.
■Hdicam uit de doeken gedaan,
bedienden, aangesloten bij
bediendenbakbonden L.B.C.
ngesloten bij A.C.V.- en
LVB? HEBBEN DE PVBA
dicam-Aalst op 23 dezer
antwoordelijk gesteld voor
itraktbreuk.
zt aanloop van de moeilijk-
as len dateert reeds van in de
and december 1975. Na
)a< anking van 3 bedienden en
rheveling van een aantal
K leiders en bedienden naar een
n i :hteronderneming. werden de
)UI dden van november met grote
in traging uitbetaald. Men ken-
het zelfde scenario met de
dde van december, terwijl de
Ie maand helemaal niet werd
betaald. Voor januari '76
a' iben de bedienden tot op
el len nog geen wedde ontvan-
nd' i. Tijdens een bijeenkomst op
nin febr. '76 werd door de
ze lienden beslist de uitbetaling
ien i hun achterstallige wedde te
u I :n ten laatste tegen 20
ig 1 ruari. Iedereen persoonlijk
wittigde de firma in een
e igetekend schrijven dat niet-
9nt lahng zou aanzien worden als
Ba itraktbreuk. Op 20 februari
;os d hen een belachelijk «voor-
laf ot* aangeboden. De bedien-
W/ i bleven aandrachtig bij hun
ug irheen genomen beslissing en
J A den de kontrakbreuk vast.
w. leiten zich inschrijven als
AN kzockende, waardoor ze nu
cijki minste voor hun gezin op
zijnrkloosheidsuitkering kunnen
lenen en ondertussen naar
3er ier werk uitzien.
De arbeiders van Fadicam
stempelden reeds geruime tijd.
dit gezien de moeilijke ekono-
mische situatie waarin ook dit
bedrijf ondergedompeld was.
Gevreesd wordt nu echter dat
het «ontslag» van de 16 bedien
den een definitieve wending in
de zaak zou kunnen brengen. De
beslissing valt echter op''27
februari op de rechtbank van
Koophandel, waar inmiddels
door de firma een konkordaat
werd aangevraagd.
TERUGBLIK
In de jaren 64-65, toen het
bedrijf in het Aalsterse beter
bekend was onder de naam
Friac en gevestigd was op het
Vredeplein, had de heer
Simkens, die een zeer bekwaam
techniecker was maar geen
verkopersgaven bezat, de be
doeling een soort onverslijtbare
diepvriezers op de markt te
brengen. Hij slaagde daar zeer
goed in. met als gevolg dat de
diepvriezers die van uitstekende
kwaliteit waren, niet konden
konkureren met andere merken.
Het beheer dat uitgeoefend werd
in familieverband en waarin de
familie Sap de septer zwaaide,
was niet altijd vlekloos. Er was
geen eenheid in het beheer,
iedereen rekende wat op ieder
een en alles verwaterde. Het
verdwijnen, laat het ons diefstal
noemen, van een hoeveelheid
produkten, waarbij de hogere
leiding betrokken was, werkte
zeker en vast ook niet stimule
rend. eerder psychologisch te-
neerdrukkend voor de arbei
ders.
In 72-73 kwam De Smaele in de
beheerraad, hij kreeg een zeer
zware schuldenlast als erfenis
mee. Onder het motto: «Ik
produceer en verkoop zonder
geld», trachtte hij de scheve
situatie van het bedrijf terug
recht te trekken. Tevergeefs
echter. Een beleid dat steunt op
een dergelijk motto is een slecht
beleid, men moet geld investeren
om winsten te maken. De
situatie verbeterde niet en de
konfederaties (ACV - ACLVB en
ABVV) werden van de toestand
op de hoogte gesteld. Meerdere
malen werd door hen kontakt
opgenomen met o.a. Vlaamse
streekekonomie, het Ministerie
van Financieën, de nationale
investeringsmaatschappij en de
Nationale maatschappij voor
krediet aan de Nijverheid; met
als doel: overheidshulp ont
vangen om de moeilijkheden te
overbruggen.
Lees door blz. 5
Het is eindelijk zover. Sinds vorige zaterdag is het luchtruim
boven Aatst weer een paar duizend decibel rijker geworden.
De foormotor, voorbode en trouwe sparringspartner van ons
aller karnaval zwijgt niet langer meer. En de Aalstenaar, ge
prikkeld door een warm zonnetje (dank je Gilles!) en de kar-
navalvirus, kon aan zijn lokroep niet weerstaan. Groot en
klein keken geboeid toe naar de flikkerende lampjes, bot
sende autootjes, gierende rupswagens en dartel draaiende
paardemolens. Ouders, vergezeld van ongeduldig trappe
lende kinderen kochten de eerste rittenkaartjes en smulpa
pen hapten gretig toe in met poedersuiker bestrooide oliebol
len. Muziek en beweging!
Twee geneesmiddelen tegen
de kankerbotten van verdriet
en kommer. Ook wij ontsnap
ten niet aan de heilzame wer
king ervan. Maar wij, meer ver
guisden dan verheerlijkten,
ontsnapten evenmin aan de
konditionering van onze jour
nalistieke nieuwsgierigheid die
ons eens te meer achter de
schermen van de feestvreugde
dreef. Zo belandden we in het
wereldje van de foorkramers,
mensen zoals jij en ik met dit
verschil dat zij moeten werken
als wij willen feesten.
Het loont inderdaad de moeite
deze mensen te horen praten
over het wel en wee van hun
beroep tijdens de Aalsterse
karnaval. Sommigen komen
hier reeds 'n generatie lang en
kunnen bijgevolg wel een boek
schrijven over al hun ervarin
gen. Maar jong of oud, allen
hebben ze een gemeenschap
pelijke vriend-vijand: het weer.
Een welbekende foorreiziger
herinnert zich nog heel duidelijk
het jaar 1955 toen sneeuw en
ijs de intenties tot feestvieren
bevroren. Het zoenoffer van
onze Gilles aan de zonnegod
heeft echter vruchten afgewor
pen. Koning «Winter» deed
voor de jongste drie uitgaven
de ogen dicht en daarmee is de
foorreiziger meer dan wie ook
Opening kermis op vrijdag 20.2.1976.(el)
gediend. Zenuwachtig kijkt hij
uit naar de drie karnavaldagen
want het is immers niet de eer
ste keer dat hij na Karnaval met
een flink pak verlies het zomer
seizoen tegemoetrijdt. Des te
meer dringt de vraag zich op:
«Waarom komt hij steeds
weer?»
IETS ENIGS
Ongetwijfeld zijn daar kom-
merciële belangen mee ge
moeid. Een geslaagd karnaval-
feest kan immers de bankre
kening fors aandikken. Maar er
is meer, zoals een foorkok me
van achter een stapel
geurende oliebollen toeriep.
Mijnheer, ik doe alle grote
kermissen, maar nergens
kun je zoiets beleven. De men
sen zijn hier ook heel anders. In
Brussel of Antwerpen verdrin
gen ze elkaar om toch maar het
eerst bediend te worden. De
Aalstenaar wacht echter keurig
zijn beurt af en mort nooit. Als
hij dan iets bestelt, kan het nog
tellen ook. Het pak frieten of de
wafels kunnen nooit groot ge
noeg zijn. Dat is een groot ver
schil met Wallonië. In Charleroi
bijvoorbeeld ondervonden we
vorig jaar heel goed de weers
lag van de sociaal- ekonomi-
sche toestand op de bevolking.
Maar goede of slechte tijden,
de Ajuin blijft maar verder smul
len en drinken. Als ik dat op
andere plaatsen in het land ver
tel, geloven ze me niet.
Een bijna identieke verklaring
konden we ook bij de sekretaris
van de Belgische Foornijver-
aars, Willy Calemin, horen. Als
geboren Kortrijkzaan die reeds
15 jaar in Aalst woont, is hij be
ter dan wie ook geplaatst om
de Aalsterse karnavalkapriolen
naar waarde te schatten.
Ik ken geen enkele foor met
een sfeer als in Aalst. Per defi
nitie is de Ajuin volgens mij ie
mand die 't leven langs de
goede kant opneemt en graag
laat leven. Zijn mentaliteit is
ook zo open. Ga op de Grote
Markt in om het even welk ka-
fé. en je wordt er door de baas
of bazin bediend. Dat vind je
bijna nergens meer, maar het
geeft steevast een gevoel van
menselijkheid en vertrouwen.
Eerlijk gezegd, de Ajuin kan
geen volle of lege pint zien
staan. Vóór een paar jaar was
er hier op de hoek een klein
kafeetje. De lege vaten bier die
ik daar 's woensdags heb zien
buiten halen deden me duize
len.
De sympatieke sekretaris vindt
daar maar één verklaring voor:
in Aalst wordt het klokje rond
gefeest. Het publiek wisselt
trouwens af: eerst krijg je die
genen die niet naar de stoet
gaan, later daagt het stoetpu-
bliek op. 's Avonds zijn het
vooral volwassenen die leven
in de brouwerij brengen maar
de ferventste en luidruchtigste
karnaval isten zijn de nachtui
len. Wij, Aalstenaars, schijnen
dus een benijdenswaardige
reputatie van gulheid en gast
vrijheid te hebben opgebouwd
Dat horen, kan alleen maar
onze karnavaleske ijdelheid
strelen.
MEER PRAAL,
MINDER
«VOIL JANET»»
Toch geven trouwe foorreizigers
graag toe dat het karnavaleske
karakter van Aalst drastisch
veranderd is. Het dominopak
je, eens zo populair o.m. bij
kinderen, is vervangen door de
grime en pruik. De stoet zelf
eerbiedigt niet langer meer de
wet van het komische alleen;
de groeiende zin voor het este-
tische en het mooie heeft an
dere eisen gesteld. Vroeger
zag je niet zoveel praalwagens
erf de meeste karnavalisten
waren al tevreden als ze te voet
mee konden opstappen.
Meer praal dus en daarvan zijn
vooral onze traditierijke «voile
janetten» het slachtoffer. Die
zien de foormensen jaar na
jaar minder en minder. De mo
derne karnavalist schijnt meer
te willen dan een oud korset,
een versleten paar dames
schoenen of de restanten van
een volumineuze b.h.-gordel.
Lees door blz. 5
