w
CINDERKAVALKADE ST.ANNA STEEDS GROTER EN BETER
FEESTKOMITEE BOOS
EN MET ROUWBAND
OM DE ARM
MALLE MANNENZUSTERS
CHARMEREN BIJ LEENTJE
EN ZIJ ZINGEN KA KA KA
DE KLOK HEIT TIEN
TIEN HEIT DE KLOK
ALLES IS VEILIG AL ZIT
'T VUUR AAN 'T LONT
GOUDEN AJUIN '76
NAAR DAKNAM
De Voorpost - 5-3-76 - 11
»t volle zon en muziek bood de St. Annaparochie een uniek
eld van een karnaval, die te Aalst enig is. Zes jaar geleder.,
Is jeugdbegeleiding, wou men de kinderen betrekken in
arnaval. Steeds met een stijgend sukses en de organisato-
5n zijn wat gelukkig, dat ze nu over de oude St. Annakerk
innen beschikken om het jonge volkje, dat massaal op
ram, te huisvesten na de stoet, die, terwijl we deze regels
og schrijven, opstapt langs De Oude Gentbaan, Welvaart-
traat, Naarstigheidstraat, Boudewijnlaan, Asserendries,
edebaan, Sint Annalaan, Volksplein en nog tal van andere
(nliggende straten.
Met muziek, toeters, balonne-
tjes, pruiken en maskers, ver
kleedpartijen en originele
vondsten. Beter dan onze
kommentaar geven de foto's
een beeld van het hele gebeu
ren, waar fiere ouders en een
talrijk opgekomen publiek deze
enige manifestatie in Aalst la
chend en blijgezind volgden.
(tok Prins Karnaval en bloe-
fienfee Annick was aanwezig,
[elfs Burgemeester De Bis-
jchop himself stapte mee op in
eze bonte stoet van een jong
jn uigelaten volkje, die met
rote vindingrijkheid en ener-
pe de grote en echte karnava-
Bten nadeden in een nog uit-
(elatenere stemming. Zij, de
leelnemers, de kinderen van
Ie St. Annaparochie doen het
liet voor de prijzen. Er zijn ook
een opgelegde tema's. leder-
jen is vrij. Het is gewoon een
ligen specifieke optocht en
nen wil de kinderen geen fana-
isme of favoritisme bijkweken
joor het toekennen van eerste
irijzen of wat dan ook.
/aar de organisatoren willen
iet niet alleen laten bij het op-
itappen van de kinderen. De
bijschool «De Hoefslag» uit
Erondegem. Een majoretten
jn trommelkorps uit Erembo-
jlegem. De Tierekatajes 4®
aargang, De karnavalwagens
«Vader aan de haard». De jan-
jende ajoinspellers, de foesje-
eers met hun hellepoort, ze
waren aanwezig en betoonden
?iun waardering door deel te
nemen.
ifooral ook waren aanwezig,
je mannen die er iets van ken
nen, «de jefkes». Prachtig om
gevormd tot clowns. Beslist
passend in het unieke dekor
pan jongens en meisjes, die
aan hun optocht een dol plezier
beleven en die van een namid
dag genieten zonder voor
gaande in een hartelijke sfeer.
In laatste instantie besliste het schepenkollege, zater
dagmorgen in spoedzitting bijeen, dat de toegangsprijs
van 20 fr, op de Grote Marktafgeschaft werd
Deze beslissing werd in ekstremis bekend gemaakt aan
de komiteeleden, die meteen twintigtal mensen moeten
afzeggen, die bereid gevonden warn op deze «kassa's» op
te houden en de kas te spijzen met een 200.000 fr. De
autoskoter uitbater Barrez zou het niet genomen hebben
dat er een toegangsprijs op de markt voorzien was en
vreesde klanten te verliezen
Uit protest tegen de beslissing van het schepenkollege,
droegen de leden van het stedelijk feestkomitee sinds
zaterdag een rouwband.
Mee gelukkig met de jonge
spruiten.
Het zijn honderden «snotters
en snotterinnekes», die na hun
optocht in de grote feestzaal
van St. Anna attracties, films
en nog eens attrakties aange
boden worden.
Wie het zelf wil meemaken, en
het is beslist de moeite waard,
moet volgend jaar naar de Sint
Annaparochie komen en zelf
meekijken en meegenieten.
Dan zien ze zelf de kinderen
(tot 14 jaar) als zottekes en
zttinnekes opstappen als één
vrolijke en zwierende bende, in
hun eigen vertrouwde omge
ving, op hun eigen terrein en
hun eigen karnaval.
Kinderen mogen ook wel eens
iets meer dan alleen maar kij
ken of verloren lopen tussen de
grote massa in de stad. Zeg
gen de inrichters tot de ouders:
«Help uw nakomelingen een
fijn kostuumke te maken en wij
zorgen dat U ze voor een paar
uur kwijt zijt en zij zelf een hele
boel pret beleven.
En pret beleven ze. Dat heb
ben we zelf gezien en meege
maakt. Aan de inrichters mo
gen voor hun zesde prestatie
een hartelijk proficiat toewen
sen voor deze dag, waar de
kinderen dagenlang en maan
den zelfs, naar toe leven. Hun
eigen karnavaldag in de St.
Annaparochie.
En de Jefkes? Die hebben er
evenveel plezier aan. Net als
wij.
E.A.R.
(Deze dinsdagavond om halftwaalf
(afspraak met moeders mooiste,
tenminste die ken ik pas nadat een
furie van mannenzusters voorbij
de eerbiedwaardige Heren en
Dames van de jury hun inge
snoerde vrouwentorsen en trico-
llore lingerie geshowd hebben. De
Sdoorlopende voorstelling van
l'onze nichten wordt besloten met
de verkiezing van Miss Vuil Jean-
net 1976, die dan een pluchen
beer in de gespierde armen krijgt
gestopt bij wijze van apoteosc. De
lezer wil ik alvast verwittigen dat
hij/zij geen heel doordachte tekst
krijgt zoals U kan verwachten van
een reporter ter plaatse. Alles is
gepend al stampvoetend, hik
kend.
Terwijl de eerste kandidaat
zijn stuiptrekkingen laat in ogen
schouw nemen en zo te zien min
der recht in zijn schoenen staat
kom ik met veel ellebogenwerk
tot bij de eerste rij opzij. Waar
Jannckc Pietje bij de lenden pakt
en hopsafaldera van links naar
rechts balanceren, ook van rechts
naar links, en hoeperdepoep tegen
een driepotige tafel aanflikkeren
waarop ik mijn lauwe beduimelde
pint met na-smaak had gedepo
neerd. Het koppel lag voor me op
de grond voort te wriemelen in
een poging om recht te krabbelen.
Is hier een vorklift inde zaal? Wat
verbeelden zij zich wel. Die ko
nten hier de potten breken. En ik,
zoon van de ajuinenstad gun hen
niet vanavond. Binnen is de
spanning om te snijden, buiten
bestel ik straks een portie escar-
gots die ik er vakkundig zal naal
den, ik kan het ma! De massa kijkt
zich suf naar de ietwat te opval
len^ opwippende boezems, die
klaart elijk al door heel wat
vingers ren bezoedeld, beha-
aaglijk is een tussenbeideko-
ntertje Miji 'unsappel wipt op
en neer. Ik rcgi or de heksenke
tel die het hier aa net worden is.
doch zonder voile jeannetten
waarvan ik vroeger dacht, bij de
padvinders, dat zij een soort fami
lie waren van de engeltjes. Maar
als ik de gekorsetteerde kluchti-
gaards hun apestreken zie uitvoe
ren weet ik wel beter. De laatste
kandidaat met duidelijk hangende
proporties boven de gordel drukt
een poederroze zoen op mijn
voorhoofd. Ik kan bij de laatste
kandidaat alleen maar vaststellen
hoe ver zij allen hun doel voorbij
hebben geschoten. Ik ben de me
ning toegedaan dat met de kom-
mercie van Karnaval het Aalsterse
Voile Jeannettenverschijnsel in
geruild heeft voor luksueuzer
spullen van de specialiteitenzaak
in geinartikelen.
Ambiance was er ook nauwelijks
in de zuilenzaal van Madeion,
Madelijntje, Leentje (zo staat het
mooier, niet?). Wat niet belette
dat het publiek met elk dijenklet-
serrefrein gelijkgestemd met
handgeklap omlijstte.
Ik licht mijn hielen en laat de zaal
voor de feestneuzen die zich
«Voil Jeannet- noemen. Op het
moment dat ik schuin de straat
oversteek bots ik tegen een straat-
schuimer in berevel en een knots
in de aanslag, zodat ik niet zach
taardig naar het trottoir terugla-
veerde. Als ik mijn neus ophaal
wordt ik bedwelmd door een ver
enigd aroma van bier, gin, friet,
worst, poep, mosterd
Met een potige bereklauw geraak
ik terug overeind en ik kreeg nog
een eresaluut van zijn alaam d'r
bij. Ik ervaar weer eens wat lome
oogleden zijn.
Uitvoerige beschrijving van de
laureaat, ten voeten uit dan, ne
geer ik hier neer te tikken. De
lezersbrievcn die volgende weck
beweren hun eega gevonden te
hebben herkend kunnen haar dan
op kniehoogte nemen voor een
veeg op de pan.
Paul BALMAN
«Waaien de wimpels aan masten als blommen; klappen de vlaggen
bij krans en festoen; joelende scharen kampen om prijs wie er
drolligst zal doen; gilles, pierrots, en pieretten komen 't plezier op
hoogspanning zetten; hoep, met ons mede, gezongen, gesprongen!
Al wie nog leeft viert Aalst-Karnaval!»
Om Albert Baeyens wijsheid uit de mont te plukken. Zomaar, bij
wijze van karnavalgeschenk voor de lezer, dit passievol drinklied,
en als het dat niet is, dan toch iets van soortgelijke strekking. Een
evergreen der Aalsterse karnavalliederen toen de stoet nog een
andere kant opkeek, de kant van 't water dan.
Het is nu dinsdagavond, tien over
tien, en we trekken met z'n allen
naar de Grote Markt met de kar-
navalpop als een relikwie voor
aan. Maar haar is geen lang leven
gegund. Wij leggen ze straks op
de rooster a la Jeanne d'Arc, als
een speenvarken a.h.w. Dit zou
dan de domper zetten op Karnaval
1976 die we dus ook gehad heb
ben.
Op de Grote Markt staan de toe
schouwers in rijen van negen te
reikhalzen. Een nepagent met een
reusachtige snor voert met De
Gaulle enkele geïmproviseerde
danspasjes uit op de muziek van
de voorbijtrekkende fanfares. En
hier en daar komen uit de plaatse
lijke cafés dikbuikige orkestleden
gestormd die fanatiek beginnen
mee te trommelen of te blazen,
wat hen niet belet van toeten nog
blazen te weten. Het luidruchtig
geschal heeft intussen een spon
tane volksopkomst uitgelokt die
het ritueel assisteren. Uit het
ruimvolle café Egmont, die het
niet van Dirk moet hebben, ko
men drommen uitgelaten vierders
gebeend. Wanneer men de Kar-
navalpop, gedragen door leden
van de Prinsencaemere, het Vuur
tocbicnt neemt Prins Johny het
woord en maant ons aan van: «Wc
doemen voesjü». Een kreet die
Annick feeëriek en Kamicl galant
kunnen beamen, en Kamiel no
digt de 'mensen van Oiljst' me-
Reeds een half uur lang grabbelt een immense massa naar de
uien die vanuit de vensterramen op de Grote Markt de me
nigte worden toegegooid. Het zonnetje brand lekker in mijn
hals, en geeft een prettige weerschijn op heen en weerwie-
gende, soms omhoogspringende of doorbuigende karnaval-
vierders.
Nog steeds is nummer 1, de tenaars hem blijkbaar kwalijk,
gouden ui, niet gevallen. De Een toesnellende moeder wijst
prijzentafel van het feestkomi- echter op zijn Aalsterse af-
tee lag voor deze 17® massa-
ajuinworp gevuld met 38 leuke
verrassingen. Nog slechts een
tiental prijzen blijven over. Een
knaap uit Ruisbroek, Luc Pa
termaker, schiet de eerste
hoofdvolge, hij neemt de tinnen
schotel geschonken door mi
nister Chabert mee naar huis.
Uit een kort gesprekje begre
pen we dat ie op familiebezoek
naar Aalst kwam, elk jaar mee
doet aan deze grabbelpartij en
's avonds met vrienden een rol
ling organiseert. Een goed
woordje voor onze stoet zat er
ook in, het is allemaal eigen
werk en dat vindt ie wel tof.
Intussen worden om de haver
klap verloren gelopen peuters
naar het podium gebracht, va
der Doorns ontfermt er zich
over en vind voor elke kleine de
familie wel terug, knap. Ook
even loos alarm, niet nummer 9
maar nummer 1 wint de gou
den ui, dus naar huis met een
aankoopbon. Er worden bijna
geen uien meer naar beneden
gegooid, Singelijn trekt een
bedenkelijk gezicht? Men
vraagt overal eens goed te kij
ken, misschien ligt het uitje met
de nummer I hier of daar ver-
trappeld. Uiteindelijk is het dan
toch zover.
De twaalfjarige Bart Vermoe-
sen komt met een glunderrood
gezichtje het podium opges
tapt. Even een minder spor
tieve reaktie van het publiek als
Bart zijn woonplaats noemt, hij
komt uit het Lokerse en dat
nemen chauvinistische Aals-
trapt. Dat het de winnende ui
zou zijn ontdekte zijn paps. De
familie had nog een vijftal an
dere uien gegrabbeld, daar
tussen lag de vertrapte ui van
Bart.
Daardoor duurde het wel een
heel tijdje vooraleer de winnaar
op de proppen kwam.
Bart nipt van zijn limonade, nog
steeds even stilzwijgend. Er
moet heel wat doorzijn hoofdje
gaan. Wat ze op school zullen
zeggen? En zijn bomma en zijn
omms en tantes als hij met zijn
komst. Zijn wiegje stond er
gens inde Zoutstraat, mooi zo.
Een dikke zoen van de bloe-
menfee, smak. Karnavalprins
Johny overhandigt de benij
denswaardige hoofdprijs. De
gouden ui 1976.
Met beide handjes houdt hij zijn
prijs boven het hoofd, Bart kan
het precies nog niet goed gelo
ven. De belangstelling van ee
nieder trekt hij, de lensen van
de persfotografen op hem ge
richt, Bart krimpt er een beetje
van ineen.
Met de familie van Bart banen
we ons een weg naar 't pavil
joen, 't cafeetje vanwaar num
mer één naar buiten werd ge
gooid.
Het blijkt dat ie de ui, ergens
tussen de benen door, op de
grond zag liffen, half kapotfe-
foto in alle kranten staat, de ui
zal kunnen tonen.
We nemen ook even de gou
den ui in de handen. Het is
mooi, een kunststukje, zeker
750 gram zwaar, bevestigt op
een houten voetstukje. Enkel
een inderhaast opgeplakt pa
piertje verwijst naar de 17®
ajuinenworp. Jammer dat men
dat er niet heeft ingegrift, We
verlaten de gelukkige Bart. Bui
ten passeren de Gilles, karna
val is nog lang niet ten einde,
voor vastelavond in een knet-
tervuur verbrandt liggen er nog
vele zotte uurtjes. Mijn voeten
zijn doortrapt, en reeds ligt de
plunje klaar voor een nieuwe
dansnacht. De sambamuziek
zit besloten in elke spier, da' s
karnaval.
Lieven Matthieu.
teen uit de Rondedans te begin
nen. Maar de vonk is er nog niet.
de pop staat er nog heel kil bij.
Wat gebeurt er.Avaar blijft de ont
branding? Waarheen met onze vu
rigste wens want wij spelen hier in
onze Keizerlijke Stede toch zo
graag met vuur. Vuur en spelen.
Nee spe, nee metu is al lang aan
kanker toe. Is de ontsteking nat?
Waar is de vlag die de lading
dekt? Maar ja, de vlag is volgela
den met ajuin en vermits het ons
aan de nodige karren ont
breekt maar ongelooflijk en
toch waar zie ginds daar komt
een heel klein vlammetje zijn licht
opsteken gevolgd door zijn broers
en zusters zodat zij vlug een
knappend vuurtje zetten in de ge
lederen van onze pop en wij allen
juichen kunnen. Een wat smoeze
lige Grote Markt wiegt mee op de
rookslierten die het vuur vrijgeeft
De pop kan rekenen op een pu
bliek van het meest verscheiden
allooi: het gewone volk in loden
en regenmantelzij bijtend op een
hot-dog. van de warme bakker
(Polfliet) waarbij een hond zich
meesmuilend de natte snoet likt,
twee heerschappen die zo uit de
bedstee komen gestapt getooid in
een wit bovenlaken waar de kon-
fetti aan vreet (de Arabieren heb
ben al lang vaste grond aan hun
mocassins), wat verderop een
bleke lummel in matrozenpak met
bierschuim op de lippen en een
rode knolneus bovenop (lijkt een
beetje op de ene helft van hewei
van die Spanjool, Christoph. Die
Sp-utters hebben hier te lande en
kele eeuwen geleden duchtig de
aardappeltjes buiten gezet. Kon
de goede Sint nu maar komen,
maar dan niet met marsepeinen
fritten. Onze gebaarde Christoph
kon je trouwens één dezer nachten
zien rondzwalpen en zit geloof ik
nu bij Mien op schoot zich vragen
te stellen Twee verdiepingen
hoog kijken drie mevrouwen en
een schare juniors op de troep
neer.
De laatste gensters ontsnappen
aan onze karnaval, het beeld ver
vaagt maar de herinnering blijft.
Morgen zal ik op deze plek mij
meren naar de voorbije hoogvlie
gers van kamavaldagen.
De fanfares zijn aan het afmarche
ren en het gebeuren heeft een
goeie sier gemaakt op het publiek.
Bij velen stond het wenen nader
dan het lachen. Het devies «Er
mag al eens gelachen wórden-
klinkt hier als een vloek in de
oren. Een moment van kamava-
leske ingetogenheid. Zo mag het
wezen.
Die frele meisjes die al een ganse
dag achter me aanzitten, komen
huppelend aangewalst. maar door
me achter een kleerkast van een
superstar Eddy te werpen ontsnap
ik aan hun al te uitbundig slam
pampen. Ik laat me geen twee
keer een boeremeidenzakdoek
rond de nek snoeren door zes dui
veltjes van poederroze wangen
die mij hun ware identiteit verho
len houden. Onbekend wordt door
mij onbemind. Al is René het
daarmee klaarblijkelijk niet eens
Dit was dan de Grote Markt, tijd
bij het derde sein: halfclf.
Paul BALMAN
