FILM BIJ ONS
lc
PRO ARTE HANDEL-KONCERT
HIER SPREEKT
MEN NEDERLANDS
GEORGES MAES
OVERLEDEN
YOUNG FRANKENSTEIN
THE ODESSA FILE
22 - 12-3-76 - De Voorpost
)eVc
DE UITVOERDERS: HET WESTVLAAMS ORKEST
Het ensemble is gegroeid uit het in 1951 opgerichte «Brugs
Kamerorkest», en bestaat voor het ogenblik uit een twintigtal
strijkers en ongeveer vijtien blazers. Het orkest heeft nog
steeds zijn zetel te Brugge. De meeste muzikanten zijn West
vlamingen.
Teneinde het orkest een ste
vige financiële en organisatori
sche basis te geven werd in
1960, onder impuls van het
Provinciaal Bestuur van
West-Vlaanderen de V.Z.W.
«Het Westvlaamse Orkest»
opgericht. Stichtende leden
waren gezaghebbende over
heidspersonen uit alle gewes
ten van de provincie en repre
sentatieve figuren uit de mu
ziekwereld.
In november 1962 gaf het or
kest zijnhonderste koncert en
sindsien worden ongeveer 35
uitvoeringen per seizoen ge
geven, in en buiten de provin
cie. Het orkest treedt onder
meer op in het Festival van
Vlaanderen, voor de Belgische
Radio en Televisie, in alle Be
lgische «Jeugd-en-muziek»-
afdelingen en verder nog in
opdracht van het Mi nisterie van
Nationale Opvoeding en Kui
tuur, dienst «Volksontwikke
ling» en van verschillende ge
meentebesturen.
Er werden merkwaardige uit
voeringen gegeven met de bij
zonderste Westvlaamse ko
ren: Cantores en Veremans-
koor uit Brugge, Singhet ende
weset vro uit Kortrijk, de Man-
delgalm uit Roeselare, Canta
bile uit Knokke-heist, de Ga-
vergalm uit Waregem enz...
Stichter en vast dirigent van het
orkest is Dirk Varendonck.
Hij genoot zijn muzikale oplei
ding voornamelijk aan het Ko
ninklijk Conservatorium te
Brussel, waar hij eerste prijzen
behaalde in harmonie, kontra-
punt, fuga, muziekgeschiede
nis. In 1962 werd hem het di
ploma voor orkestdirektie toe
gekend.
Dirk Varendonck is tevens on
dervoorzitter van de Nationale
Federatie van «Jeugd en
Mziek».
Het Westvlaams Orkest is uit
gegroeid tot een toonaange
vend gezelschap. Hiervan ge
tuigen verschillende pers
stemmen:
Willem Pelemans (Het Laatste
Nieuws van 23-6-1970):
Westvlaamse musici... tech
nisch keurig en met een opval
lend grote bezieling Dank zij
de speelvaardigheid en de mu
zikaliteit van deze musici werd
de avond een waar succes...»
Camille Swinnen (Het belang
van Limburg van 22-6-1970):
op schitterende wijze heeft
dit orkest dit zwaar maar dank
baar programma verdedigd...»
Hendrik Diels (De Standaard
van 6-11-73):
Het WVO heeft zich tot een en
semble van rang ontwikkeld
GEORG GRIEDRICH HANDEL
De vader, Georg Handel (1622
1697), barbier - chirurg van de
hertog van Saksen - Weissen-
fels, onderhield vriendschap
pelijke betrekkingen met kun
stenaars van het hof, ofschoon
hijzelf zich weinig aangetrok
ken voelde tot de kunst.
Zijn zoon, Georg Friedrich,
kreeg een grondige algemene
ontwikkeling aan het gymna
sium te Halle (1696- 1702) en,
ofschoon de vader tegen een
muzikale roeping ageerde,,
slaagde hij erin op zeer jonge
leeftijd dank zij het begrip
van zijn moeder het orgel en
klavecombel aan te leren.
Op zevenjarige leeftijd, mocht
hij in het bijzijn van de hertog
en diens kapelmeester, J. Ph.
Krieger, het orgel bespelen van
de hofkapel. De hertog, ver-
wnderd door het kunnen van
de jonge Handel, drong er op
aan om hem voor verdere ont
wikkeling lessen te laten vol
gen bij Zachau te Halle. Op drie
jaar tijd wist Handel alles over
het bespelen van klavierin
strumenten en de wetten der
composities die hem bijge
bracht werden aan de hand
van analyse van Duitse en Ita
liaanse sonates.
Weing later werd Handel assis
tent - organist benoemd 1697)
aan de kathedraal te Halle om
vijf jaar later titularis - organist
te worden.
Toen hij datzelfde jaar (1702)
zijn studies aan het gymna
sium beëindigd had schreef hij
zich in aan de Universiteit om,
naar de wil van zijn vader, rech
ten te studeren.
Uit die tijd dateert ook zijn
vriendschap met niemand
minder dan Telemann.
Een jaar later echter, gedreven
door de drang om wijdere hori
zonten te ontdekken, verliet hij
Halle, zijn orgel en zijn universi
teit, en begaf zich naar Ham
burg, een van de voornaamste
muzikale centra van het Eu
ropa van toen.
Hij bekwam er een plaats als
violist om nadien de belang
rijke post van klavecinist te be
kleden in het orkest van de
opera, (gedirigeerd door Kei
zer) Kort na zijn aankomst te
Hamburg werd hij bevriend met
Mattheson met wie hij een
tocht naar Lübeck ondernam
om het spel van Buxtehude te
aanhoren.
In 1706 besloot hij naar Italië te
trekken om aldaar met de ope
racompositie zijn roem te ves
tigen. Uit die tijd stamt een aan
tal Italiaanse kantates, onder
andere ook «Crudel Tranno
Amor!»
Onder invloed van de grote re
putatie die Handel in Italië be
komen had, word hij benoemd
tot hofkapel meester te Hanno
ver.
Kort nadien nam hij verlof om
Engeland te bezoeken, doch
vergat zijn functie te Hannover
en bleef in Londen!
De komponist, enigszins
voortvluchtig, kwam in een ne
telige situatie terecht toen in
1714 de keurvorst van Hanno
ver, zijn vroegere meester, de
Engelse troon besteeg! Deze
laatste was natuurlijk niet te
spreken over zijn ontrouwe ka
pelmeester. De legende wil dat
Handel de verzoening tot stand
vracht door de vorst te verras
sen met de uitvoering van een
neiuwe compositie, de «Wa-
termusic», bij een van de boot
tochten van de koning op de
Theems.
Nadat Handel' enkele tijd als
kapelmeester van de hertog
van Chandos gefungeerd had
nam hij in 1719 de leiding van
de Royal Academy of Music te
Haymacket op zich.
Handel componeerde in die
periode tal van Italiaanse ope-
FUNERAL ANTHEM
De treurhymne die Handel
schreef voor de begrafeni-
bplccniigneio van vjueei i <j-
line op 17 december 1737 gold
reeds in die tijd als één van zijn
beste werken.
De muziek laat duidelijk blijken
dat Handel deze opdracht niet
enkel plichtshalve uitvoerde,
doch met hart en ziel bij de
zaak betrokken was.
Handle gaf deze kompositie op
bijbelverzen (o.a. uit psalmen
15 en 61) de vorm van een
grote koorkantate met orkest
en solokwartet Van al zijn wer
ken komt deze hymne de grote
Bach - koorkantates het meest
nabij, zowel wat de schrijftrant
aangaat als de muzikale bena
dering. Dit ondanks de in we
zen zo grote verscheidenheid
bissen beide kunstenaars.
Een klein orkestraal voorspel in
volle, weke klanken door de
SUIJKÜfS lt££al hol CCIoic oui -
klein - koor in. Het biedt een
kunstvolle koraalbewerking
over de aanvang van «Herr
Jesu Christ du höchstes gut».
Handel kende deze melodie uit
zijn organisten jaren te halle.
Ook de aanvang van Mozarts
Requiem is op dit motief ge
bouwd en stamt hoogstwaar
schijnlijk af van Handels voor
beeld. Nieuwe motieven wor
den aangewend, er treden
wonderbare kontrapuntische
kombinaties op.
Tweemaal, in het midden en op
het einde wordt deze muziek
onderbroken door enkele in
dringende homofone noten.
Daarop volgt een door scherpe
declamatie en krachtige ritmiek
sterk kontrasterende koorpe
riode die afgesloten wordt door
ocii vieisiemiiiiye uuuutjiiuyc».
Het daaropvolgend solokwar
tet roept met zachte lieflijke to
nen een beeld op van de afge
storvene. Dit deel wordt echter
plots onderbroken door de
do-klein koorpassage, waarna
de zielsschildering van de ont
slagene verder gaat in koraal
achtige brede melodieën.
Het «But their name liveth
evermore» is een hoopvolle
aankondiging der her opstan
ding. Men lette op het verwant
schap met het beroemde motet
«Ecce quomodo moritur justur»
van Jacobus Gallus. Het «et
erit in pace» daaruit is praktisch
identiek met Handels fase «nut
their name», citaat dat Handel
niet minder dan acht maal her-
CONCERTO B-DUR
Het concerto vat aan met een
lieflijk Adagio-thema dat door
de solist wordt overgenomen
en verwerkt. Dit deel is echter
kort zodat we het kunnen be
schouwen als intruduktie tot
bet daaropvolgende allegro.
v Opvallend is het karakteris
tieke ritme, eigen aan de jonge
Handle en ongetwijfeld niet
zonder Italiaanse invloed.
Het Siciliano (Largo) met zijn
schone ingehouden melodiek
lijkt nog sterker dan de voor
gaande beweging beinvloed te
zien door de Italiaanse schrijf
trant. In het aansluitende Vi
vace is aan de hobo geen so
lostem toegewezen.
Het concerto stamt uit Handels
eerste jaren in Hamburg. De
komponist was dan achttien
jaar oud. Ondanks de bedui
dende rol die de hobo speelt
wordt dit werk (en ook de ande
ren uit hetzelfde opus) vaak
bestempeld als concerto
grosso waarin de hobo de
hoofdrol als concertino opged
ragen is.
Als je In de gebouwen van het centrum voor Samenlevings
vernieuwing (CSV Wellekensstraat 45) even wil grasduinen,
loop je er onherroepelijk verloren. Talrijke jeugdgroepen en
verenigingen hebben er immers onderdeak gevondeen en
gelukkig vind je in het kafe-zaaltje «het utopieken» vaak
iemande die je wegwijs kan maken.
Donderdag 4 maart is de be
kende orkestleider Georges
Maes in de kliniek te Eeklo aan
een hartinfarkt overleden.
De muziekliefhebbers uit onze
stad hebben aan hem en zijn Be
lgisch Kamerorkest vele uren mu
zikale vreugde beleefd. Hij
werkte regelmatig mee aan de
Cantate Domino- Jubelkoncerten
en was de gast van Pro Arte.
Georges Maes werd geboren te
Oostende op 26 mei 1914. Op 16-
jarige leeftijd behaalde hij aan het
Konservatorium te Gent de vir-
tuositeitsprijs viool. Vijf jaar later
verwierf hij de Prijs van Rome als
dirigent.
Lange tijd was hij eerste viool in
het door hem gestichte Haydn-
kwartct, waarmede hij in binnen-
en buitenland hoge waardering
genoot.
Als dirigent van het Belgisch Ka
merorkest speelde hij een belang
rijke rol in het Vlaamse muziekle
ven. Dit door uitvoering van ge
kende en ongekende Vlaamse
komposities.
Georges Maes was een uitzonder
lijk mens en musicus, met wie an
dere musici graag samenwerkten
Hij had grote belangstelling voor
de muziekminnende jeugd en
steunde met raad en daad jonge
mensen die nu belangrijke plaat
sen bekleden in het muziekleven.
Onder hen vernoemen we Paul
Dombrecht.
Laatst zagen we Georges Maes op
de schiftingsproeven van de Stcp-
hane De Jonghe-wedstrijd
Met hem verloren we een toege
wijd muzikant, een goed mens.
A.D.G.
Het bleek overigens deat we
voor ons bezoek ditmaal niet
verdeer moesten zoeken. Het
utopieken, deat als café veel
sukses kent bij dee jeugde, is
ook de plaats waar sinds de
cember vorig jaar een kursus
Nederlands voor gastarbei-
deers wordet gegeven. Kursus
is wel een groot woord voor dit
initiatief en de moedeige les
gever, Johan Van Herzele, is
de eerste om dit te bevestigen:
«Het komt er vooral op aan
deze mensen wat praktisch
Nederlands bij te brengen. Dit
gebeurt onder de vorm van
spreek- en schrijfoefeningen
want een handboek gebruiken
we niet».
MOEILIJKHEDEEN
Op het eerste gezicht lijkt dit
eenvoudig, maar het wordt al
heel wat vervelendeer als je
vaststelt deat sommige gas-
tarbeideers niet eens het Ro
meins alfabet kennen. Boven
dien,moet je voortdurend gis
sen naar dee moeilijkhedeen
die zij in onze taal ondeervin-
den. Die ontdekt Johan Van
Herzele trouwens pas als hij de
rudimentaire beginselen van
onze Nederlandse spraak-
dat... intens en boeiend kan
musiceren...»
CANTABILE
Het koor werd gesticht door
Jacques Maertens in 1957.
Onder leiding van zijn stichter
wist het zich in korte tijd te ont
wikkelen tot een ensemble van
hoge rang. Reeds in het begin
der jaren zestig muntten ze uit
in verschillende zangtornooien
en verzorgden ze optredens in
binne- en buitenland: Antwer
pen, Knokke, Sieburg (Duis-
land), Brighton (Engeland),
Brussel (BRT).
In 1966 ondernamen ze een
koncertreis naar Polen waar ze
optraden te Warschau en te
Gdansk. In die tijd hadden ze
grote werken als Bachs Weih-
nachtsoratorium en Heydns
Jahrezeiten op hun program
ma. In 1968 verzorgden ze te
Knokke een groots opgevatte
avond met de uitvoering van de
Psalmensymfonie van Igor
Stravinski en het Te Deum van
Anton Bruckner.
Met het Requiem van W.A.
Mozart verwierven ze grote
suksessen te Sieburg, Lede en
Waregem. Ter gelegenheid
van hun 15-jarig bestaan ga
ven ze te Knokke-Heist een
Galakoncert met «Die Jahre
zeiten» van J. Haydn. De
Funeral-Anthem die we deze
avond zullen horen voerden ze
reeds uit in de Mozart-saal tel"
Wenen in 1973. Vorig jaar nogl
stond een koncertreis naar Po
len en Tsjechoslowakije op het
programma.
Dit zijn slechts enkele hoogte-?"
punten uit een bijna twintig ja
ren durende werking.
Cantabile werkte samen meine^
verschillende grote orkesten x"
vermaarde solisten en dirigerv
ten, onder wie ook de be-A
treurde Georges Maes.
Het koor staat nog steeds on-j^j
der leiding van Jacques Maer- (l
tens die met niet aflatende ijva e
Cantabile naar nieuwe suk-fc
sessen voert.
ra's, aanvankelijk met groot
succes, maar door allerlei om
standigheden (o.a. ook finan
ciële) liep alles in het honderd.
In 1729 bezocht Handel zijn
geboortestad. Hij maakte er
kennis met Wilhelm Friede-
mann Bach, oudste zoon van
Johann Sebastian, die hij ech
ter nooit heeft ontmoet.
In hetzelfde jaar werd de ope-
raondernemigng opnieuw op
touw gezet, doch Handel ging
meer en meer aandacht beste
den aan het oratorium. Tot
1741 schreef hij verder Itali
aanse opera's en oratoria op
Engelse tekst, om nadien zich
enkel op laatstgenoemde ge
nre toe te leggen.
In 1750 tijdens een reis door
Nederland, en Duitsland werd
Handels gezondheid sterk
aangetast door een ongeval
met de reiswagen. Misschien is
hierin de oorzaak van de blind
heid die de meester langzaam
maar zeker over zich voelde
komen, te vinden.
De laatste zes jaren van zijn
leven was hij volkomen blind,
wat hem het componeren be
lette; toch ging hij verder met
de uitvoering van zijn werken.
Hij stierf in zijn woning aan de
Brook Street (Grosvenor Squa
re) op 14 april 1759.
CRUDEL TIRANNO AMOR
Toen Handel tegen het einde
der jaren 1706 in Italië aan
kwam kreeg hij de gelegenheid
op diepgaande wijze de itali-
aanse muziek te leren kennen.
Vooral de Kamerkantates van
Allessandro Scarlatti (1660 -
1725) leken hem zeer boeiend
te zijn. Naar dit voorbeeld
schreef hij in korte tijd een
groot aantal gelijkaardige
komposities in verschillende
bezettingen. Tegelijkertijd
leerde hij de virtuoze zangstijl
der Italianen kennen.
Aan de hoven van Firenze en
Rome kan hij met de grote
zangvirtuozen uit die tijd ken
nismaken. Zijn reputaite was
toen reeds zo goed dat hij hen
de uitvoering van zijn kantates
mocht toevertrouwen. De grote
kwaliteit der interpretaties
dreogen wezenlijk bij tot de
versteviging van Handels
roem.
In «Crudel Tiranno Amor»
wordt dodheid Amor als een
gruwelijk tiran voorgesteld.
Immers, een verliefde weet
zich ver van haar beminde en
bidt tevergeefs tot de liefdes
god hem terug te brengen. En
kel de hoop op de terugkomst
kan haar pijn verzachten.
De compositie bestaat uit vijf
delen:
Aria: (allegro) Crudel tiranno
Amor
Recitatief: Ma tu mandi al mio
core
Aria (larghetto): O dolce mia
kul
pnde
speranza jur.
Recitatief: Senzate, docebge
spene 956
Aria (allegro): O care speme eze
In de eerste aria ontwikkelt^
zich, na een kort voorspel, eenM1
levendige dialoog tusseni
zangstem en begeleiding
Van grote schoonheid is di
Larghetto - aria «O doce mi;
speranza», geschreven ii..
vorm van een Siciliano, een'lysl
pastorale sanswijze in wie-F'"
gende bewegin. Ook Johann'rus:
Sebastian Bach heeft dezePre'
vorm vaak aangewend. e'e
De allegro-aria «O cara spe-l
ikle
haalt. Dit archaisch aandoen
de, aangrijpende deel wordt
yevuiyu uuöf êen sierK cnro-
matisch gekleurde re-klein
passage (The people will tell)
De diepe ernst en de prachtige
motivische arbeid in de daar
opvolgende delen leidt tot een
aangrijpend, in stille overgave
berustend slot.
Deze bewonderenswaardige
compositie, meesterlijk van
opbouw, vol effektovlle afwis
seling in stemmingen, ritmes
en toonaarden houd zich
streng aan de bijbelse teksten
zonder niet eenmaal recht
streeks naar de overleden ko
ningin te verwijzen.
Hierdoor verheft Handels
compositie zich boven het ge
legenheidskarakter dat men er
zou kunnen aan toeschrijven.
A.D.G
kunst uitlegt (bijv. de vervoe
ging, het bezittelijk vnw. enz...).
De kandidaat -germanist moet
immers nog een deerdee
vijand bekampen: het dialekt.
Het is inderdeaad jammer deat
deze mensen op straat of in de
fabriek zo weinig A.B.N. horen
en ongewild heel wat deialekt-
woordeen en uitdrukkingen
assimileren.
MOTIVERING
Het is een kwestie van psycho
logische motivering. Johan
Van Herzele: «We moeten ei
genlijk dee inspanningen van
deeze mensen bewonderen
vooral omdat de meesten
Frans praten en derommels
goed weten deat ze daarmee
heel wat kunnen bereiken. De
meesten verrichten bovendien
nog ploegwerk en ik deurf bij
gevolg van hen geen zware in
spanningen vragen».
Rekening houdend met al
deeze nadelige faktoren is het
te begrijpen dat dee gastarbei
ders slechts heel langzaam
vorderen. Hun gezin en werk
laten hen immers niet altijd toe
het andeerhalf uur les per week
te volgen.
Op materieel vlak maakt Johan
Werkgroep
«AKSENT» maakt
bilan op
«AKSENT», de werkgroep voor
konstruktieve kunst, hield don
derdag II. zijn eerste vergadering
na de tentoonstelling in de Aals-
icise bèifortlaai.
Op deze bijeenkomst werden de
resultaten besproken van deze
manifestatie die ondanks het gure
vriesweer 1557 bezoekers mocht
ontvangen wat zeker een sukses
mag genoemd worden. Dit als ge
volg van een even suksesrijke
vernissage waarop de heren Van
den Eede, Schepen van Kuituur
en A. Hutsebaut, architekt, het
woord voerden.
De direktie van een Nederlandse
galerij bracht speciaal een bezoek
aan de tentoonstelling met het oog
op de inrichting van een manifes
tatie volgend jaar.
Ook werd de groep uitgebreid met
een nieuwe medewerker. Mare
Poleijn uit Aalst die mee zal ten
toonstellen vanaf de tentoonstel
ling te Zottegem in galerij An
ders.
Als nevenmanifestatie zal door
groep «Aksent» op het Zotte-
gemse marktplein een objekt
worden opgericht naar gezamen
lijke plannen van meer dan 2,50
meter hoog. Op de vernissage van
deze tentoonstelling aldaar zal een
diamontage vertoond worden
over de werking van deze bewe
ging-
Van Herzele zich geen zorgen.
De lessen zijn volledig gratis en
met een borde en een stuk krijt
kan hij het wel klaren. De grote
moeilijkheide is deat hij het al
leen moet opknappen «Moch
ten we met twee of drie men
sen zijn dan zouden we de ta
ken kunnen verdelen en onze
ervaringen uitwisselen, leder
een is welkom hoewel dit werk
een ideaal oefenterrein is voor
onderwijzers. Het taalniveau
van deze gastarbeiders ligt
immers niet hoger dan dat van
kinderen uit het Lager Onder
wijs». aldus de lesgever.
Wil de kontinuiteit van deze
lessen Nederlands gewaar
borgde blijven, dan zijn meer
lesgevers dus noodezakelijk.
Belangstellenden kunnen zich
steeds wenden tot dee vol
gende adressen: Johan Van
Herzele, Boudewijnlaan 158
Aalst en Paul Bauwens of Jan
Van de Moortel. CSV, Welle
kenstraat 45. Wij, Vlamingen,
hebben al vaak geklaagd over
de gemiste kansen van het
Nederlands. Een reden te
meer om de kansen deie nu
geboden worden, kordaat te
grijpen!
JA.
me» is gebouwd op een themaede
dat in zijn pregnante verfP0
schijning een mooie afsluiting?30
van het geheel vormt. )on'
adg's e'
erv
|i p
Blai
van Mel Brooks
met Gene Wilder, Peter Boyle, Marty Feldman (foto), Cloris
Lechman, Teri Garr, Kenneth Mars en Madeline Kahn.
Het bizarre verhaal van Mary W. Shelley is stilaan een klassieker
geworden in de filmgeschiedenis: talloze kineasten waagden zich
aan de verfilming ervan. Meestal zijn de resultaten eerder bedenke
lijk: ze sluiten sterk aan bij het oorspronkelijke verhaal en moeten
het voornamelijk hebben van sensationele en griezelige beelden van
«het monster». Gene Wilder en Mel Brooks hebben het verhaal eens
grondig onder handen genomen en komen met een heel andere
«Frankenstein» voor de pinnen. Zij konstrueerden een verhaal dat
zich een generatie na de echte Frankenstein afspeelt: Gene Wilder
wordt dan een nakomeling van de beruchte geleerde. Hij gaat op
zoek naar de geheimen van zijn vóórvader: hij wil te weten komen
hoe die man er in slaagde nieuw leven te laten ontstaan. Martv
Feldman is zijn trouwe dienaar die hem zal helpen een nieuwe mens
te kreëren. Peter Boyle geeft gestalte aan het monster,
monster.
«Young Frankenstein» is een buitengewoon geestige film die qua
opvatting helemaal niets te maken heeft met de vroegere «Franken-
steins».
Brooks is een meester in het bedenken en uitwerken van spirituele en
ongehoord-spitsvondige situaties. Je weet op de duur niet meer wat
je ziet: overal zitten kleine wendingen ingebouwd die resulteren in
een ontspannend gelach in de zaal. Een paar voorbeelden: het
monster draagt een armband met zijn naam erin gegraveerd: 'mon
ster'. Marty Feldman die Gene Wilder komt afhalen aan het station
en vraagt of hij de bagage zal dragen? Jawel, antwoordt Wilder,
waarop Feldman het kleinste en lichtste koffertje neemt, de grote
valies aan Wilder overlatend. De jokes volgen elkaar op met een
zorgvuldig uitgekiend tempo en zelfs de grootste zuurpruim kan op
de duur zijn lach niet meer houden.
Een klein woordje over de vormgeving nog: het is een zwart-wit
film, en dat is in deze tijd eerder ongewoon. Maar voor deze film
bestond er geen andere keuze: je kan zo'n film gewoon niet in
kleuren draaien, het is vanzelfsprekend dat Brooks bewust voor
zwart-wit heeft gekozen, tegen de wil van zijn geldschieters waar
schijnlijk. Het ontbreken van de kleuren is dus geen tekort, integen
deel, het brengt ons volledig in de sfeer.
Indien er één film is die U niet mag missen dit jaar, dan is het vast en
zeker wel deze «Young Frankenstein».
(in cinema Palace)
van Ronald Neame
met Jon Voight, Mary Tamm en Maximilian Schell
Frederick Forsyth mag zich wel gelukkig prijzen; dit is de tweede
keer dat een boek van hem verfilmd wordt. Hij is trouwens een
bijzonder boeiend schrijver, dat weten we al van «De dag van de
jakhals».
Zijn tweede suksesrijke boek «The Odessa File» handelt over een
man die op zekere dag het dagboek van een kampgevangene in
handen krijgt. De overleden man beschrijft in dat dagboek zijn
ervaringen in een koncentratiekamp, waar hij een beestachtig be
staan leidde omdat de kampoverste een genadeloos kreatuur was.
Het verhaal zit knap in elkaar en kent een onverwacht slot doordat de
journalist die het dagboek vond uiteindelijk sterk betrokken wordt
bij de ervaringen van de overledene.
Ronald Neame maakte er een vrij vlotte film van, niet denderend,
maar gewoon aardig om zien (alhoewel, aardig?).
(in cinema Alfa)
GUY DELE
30tl
nd(
tn.
list
ad<
eize
Bist
en
ek,
5 Ni
raa
aar
indf
ip d
Itus
ract
xle
in e
ete:
en
erv<
b
fin i
imp
let v
