r
L
ONTMOETING MET JO BOON
KOMT VRIENDEN INDE RONDE!
s>
oisrüP
PIET I, KARNAVALPRINS DER
LEUVENSE STUDENTEN!!!
HERFSTIMPRESSIES VAN
EEN KARNAVALZONDAG
he Voorpost - 12-3-76 - 23
het!
|lk ben een vreselijke luierik»,
j ik heb niet de ambitie om iemand groots te worden. Waar iedereen dan over spreekt. Dat
jiteresseert me niet. Ze moeten mij alles op de schoot brengen. Ik laat me wel gemakkelijk
.jieesleuren als ze me iets vragen. En dan nog. Gelukkig dat mijn vrouw Lucienneaf en toe het
ten*# eens 'n handen neemt. Of ik bleef in mijn zetel zitten».
Jo Boon. Een ietwat op een verhaal van Louis-Paul
ide persoonlijkheid, die Boon. Ook verzorgde hij het
toch weer zo gewoon illustratie- en dokumentatie
on"ierkomt, dat het magische materiaal voor talrijke literaire
ierur van klokslag middernacht
ïve,feeds ver voorbij was, toen wij
'Ukjjt portier van onze wagen
itklapten en ons te ruste
laven. Een vriendelijke Jo
en ega achter ons latend,
jjivend in de deuropening.
e man zag het levenslicht
'l Aalst op 12 maart 1939. Tot
ijn dertiende jaar bleef hij een
fclstenaartje waarna hij met
Jjn ouders verhuisde naar
'embodegem.
ijdens zijn kinderjaren bleek
een erge kapoen te zijn. In
zin dat er geen enkel ding in
handen mocht komen of
moest kapot. Steeds wou
oke weten wat er in zat. Wat
louwens nu nog blijkt te zijn.
jijn jeugdherinneringen ver-
jpen tamelijk normaal.
Is zoon van schrijver Louis-
aul Boon kreeg hij een bij-
bndere aandacht voor litera-
lur. Zo ook bloeide zijn ver-
>ce[ngen uit naar fotografie. Van
956 tot 1959 studeerde hij
e eze tak aan het Nationaal
celtjadio- en Filmtechnisch Insti-
,eniut te Vorst-Brussel.
;enfmwille van verdere interesse
Dor het fotografisch vak,
dereeg hij het klaargespeeld om
njajomenteel «assistent foto-
jnlbo» te zijn aan het Hoger
,enijksinstituut voor Toneel- en
ie.liltuurspreiding (RITCS) te
innirussel.
!Z eerecht mag men Jo Boon ook
et etiket van «kunstfotograaf»
1p_pkleven.
lert 1958 stelde hij in tal rijke
losities vooral naakten, ab-
acten en reportages ten-
waarbij hij zich opwierp
)qIs een hartstochtelijk verdedi-
er van de fotografie als kunst,
lij publiceerde het fotoalbum
Blauwbaardje in de Ruimte»
en essayistische uitgaven. Te
vens schreef hij verschillende
bijdragen en recensies in dag
en weekbladen over kunstfo
tografie.
In zijn werk tracht hij een
nieuwe esthetische dimensie
te verlenen aan de fotografie.
Aldus maakt hij collages van
fotoknipsels op fijnzinnig ge
kleurd viltpapier, of plaatst hij
onscherpe fotofragmenten in
kleurrijke kastjes, wat een sur
reële atmosfeer schept.
Waarom hij officieel nooit een
fotohandel begonnen is, vertelt
Jo ons: «Ik was toendertijd wel
van start ermee gegaan, maar
daar ik vanaf 1962 aan de
Staat verbonden, ben, mocht
dat niet. Nu, sedert een 5-tal
maanden heb ik vernomen dat
dat wel mag. Omdat wij nog al
tijd tijdelijk zijn. (n.v.d.r. zijn be
roepsbezigheid aan het
RITCS).
Dus, 12 jaar eigenlijk hebben
wij daar goddomme mee inge
zeten dat men dat niet mag
doen. En nu blijkt dat het toch
mag. Als niet vast aangestelde
mag men dat gedomme wel al
lemaal doen. En dat is nu het
smerige van gans die historie
geweest. Dat ze zoiets nooit
zeggen, hé. Dat statuut van
U mag niet werken telt niet
voor de tijdelijke. En financieel
gezien is dat een enorme gel
delijke verliespost geweest.
Dat is nu niet zodanig wreed,
maar 't is wel erg als U dat ach
teraf verneemt».
Wat is volgens U een foto
graaf?
«Wel, zeer breed gezien is dat
iedereen die met fotografie zijn
brood verdient. Ik pak dat wel
een beetje nauwer. Voor mij is
een fotograaf, eerder iemand
die op een serieuze manier fo
tografie naar voor brengt. Ie
mand die werkelijk er zijn leven
van maakt.
En daar reken ik dan niet on
der, o.a. de verkopers. Die ech
ter wel fotograaf kunnen zijn.
Er zijn hier in de buurt genoeg
mensen die afgestudeerd zijn
en officieel fotograaf zijn, maar
die in hun winkel staan. En dat
is voor mij geen fotograaf meer
op dat moment».
Is er een vergelijking moge
lijk tussen fotografie en
schilderkunst als uitdruk
kingsvorm?
«Dat is identiek hetzelfde.
Vanals de fotografie geboren is
(1822) hebben fotografen en
schilders regelmatig van elkaar
gepikt.
Het «hyperrealisme» is louter
fotografie, maar het portret, dat
hebben wij overgenomen van
de schilderkunst. Er is, laat me
zeggen dikwijls een loutere
wisselwerking tussen beiden.
De Spaanse schilder Salvador
Dali heeft ooit toegegeven dat
zïjn wereldberoemd schilderij
Kristus aan het Kruis ge
maakt is naar een dia die vanuit
een bepaalde hoek was geno
men. Een schilder die zich wou
wagen op het pad van het hy
perrealisme heeft me zelfs
eens opgebeld, met de vraag
of ik hem geen foto kon bezor
gen dewelke geschikt zou zijn
om een schilderij naar te ma
ken. Ik heb die foto natuurlijk
nooit bezorgd aan die man.
Niet uit kwade wil, hoor! Maar
gewoon weer vergeten, zoals
ik zoveel vergeet.»
Bestaat er ook'n reëel ver
schil tussen kunstfotografie
en reportage?
«Reportage kan zeer artistiek
zijn. U moet er waarschijnlijk
we! wat meer moeite voor
doen.
Een oorlogsreportage bvb. kan
men heeft het feit natuurlijk
dat het om een speciaal even
ement gaat zeer artistiek
zijn. Of bijna. Dus laat me zeg
gen, goede beelden tonen.»
Welk genre fotografie beoe
fent U?
«Er zijn er eigenlijk drie. Voor
eerst de gewone amateursfo
tografie. U gaat op reis en
schiet een aantal beeldjes.
Niks artistiek eraan, maar
schoon. Alhoewel niet noodza
kelijk. Dan is er een lijn van re
portagewerk. En ten slotte, het
min of meer experimentele.
Dus spelen met materiaal».
Wat is in dat laatste treffend
voor Jo Boon?
«Ik denk, iets laten zien op een
andere manier».
Zo liet Jo ons een aantal wer
ken zien, dewelke binnenkort
als expositie materiaal zullen
worden gebruikt.
Een landschapsfoto met daar-
rond een raam zodanig dat het
lijkt alsof wij iets bekijken vanuit
een venster. Wel waren de fo
to's genomen vanuit het ge
zichtspunt van een venster.
Dus «geen» schijn die zou be
driegen.
Ook denkt hij er sterk aan om
eens de gewone amateursfo
tografie in het licht te stellen
tijdens een expositie.
«De meeste mensen zijn be
schaamd om die foto's te to
nen. Dat gaat in een album en
dat is gedaan. Soms halen ze
dat nog eens boven om te to
nen hoe hun slaapkamer eruit
zag in het hotel. Waarom zo'n
foto eens niet vergroten. U kunt
even goed zoiets tentoonstel
len als wat anders.»
Wilt U door uw foto's een in
druk meegeven aan de kij
ker?
«Ik denk dat dat niet mogelijk
is. leder individu ervaart «een
zicht» anders. Ik heb eens een
reeks gemaakt over de Wes-
terschelde. Wel, die zeelucht
en het gekrijs van de meeu-
■aandag 1 maart te 20.30 u. op de Grote Markt, RONDEDANS,
^jotheose van het optreden van de Aalsterse Gilles. Gedu
nde een gans uur worden duizenden appelsienen gewor-
m. Met deze tekst blokletterde de karnavalsaffiche van de
lilsterse Gilles een kleurrijk, fascinerend spektakel,
de prijstuireiking in ons aller Wie vangt er het meest? (we
eizershallen begaven
alsterse Gilles zich op de to
en van hun bloedeigen mu-
ek, via het Keizerlijk Plein en
Nieuwstraat, naar de Katte-
jraat. Daar maakten ze zich
lar voor een 60 minuten du-
ide show op de Grote Markt,
lp de Grote Markt werd alles
Kussen in gereedheid ge-
racht. De blauw-geel-groen-
»de spots werden aangeslo-
in en voor een laatste maal
etest. De 50 kratten appelsie-
en werden geopend, de re-
0rvekorfjes werden gevuld en
e begeleidende kameraman
en de Gilles teste z'n toorts-
mp.
et werd 20.40 u. en de talrijke
eschouwers stonden wat on-
iduldig op hun plaatsen te
ippelen. Meerdere malen
oesten een paar Gilles in
irgerpakje het ongeduldig
ordende volk doen achteruit-
aan.
ndelijk het was zo ver De
ag van de Gilles draaide de
larkt op. De tonen van hun
lelodietje ging verloren tus-
en de hutsekluts van her en
erbulderendegeluidsinstalla-
es
e kring rond 't ronde punt op
e
irote Markt week open en de
luzikanten gevolgd door de
latige met struisveren be-
Jste Gilles, knikknieden hol-
erdeblokkend de kring bin-
en. De muzikanten, waartus-
en we een schuiftrompet
inde Harry Pinky opmerkten,
amen plaats in het midden
an de kring en bliezen en
oegen er maar op los. De
ingsten van de Gilles namen
laats bij de kratten en zorgden
oor de bevoorrading. Het
lektakel kon beginnen,
et volk keek toe, geïnteres-
eerd, bewonderend, ver-
eeld, verwachtend De eerste
naasappe! vliegt door de
icht en belandt in 'n gretig
ingende hand. De tweede, de
srde, de vierde,... volgt. Am-
ance, sfeer!
e gekleurde spots, gericht op
i wuivende hoeden van de
il'es, missen hun effect onder
b helle kwartsverlichting van
5 Grote Markt.
et volk wacht, kijkt begerig
aar de in alle richting vlie-
Bnde sinaasappelen, en
acht af. Groepjes hebben
ich bij elkaar geschaard en
Bken er een wedstrijd van:
bedoelen hier: appelsienen!).
Opgevouwen plastiektassen
worden bovengehaald en een
voor een stapelen de kilootjes
gevangen sinaasappels zich
op. «Ruwgeschat zo'n negen
kilo», horen we iemand door
het lawaai heen roepen. De
mensen op de eerste rijen
staan 't slechtst, daar worden
het minst appelsienen gewor-
pent. De kinderen, die staan er
goed. Een kinderhand is snel
gevuld.
stenen suizen omhoog als ge
nsters uit een vulkaan, scheren
over de hoofden, belanden in
een grijpende hand, slaan te
pletter tegen de straatbedek
king of rollen tussen de benen
door. «'k Heb ze!» horen we
een achter sinaasappelen
aanduikende karnavalist roe
pen. En daarna verontschuldi
gend, zacht: «Sorry, juffrouw
ken, 't waren uw benen die ik
vasthad.»
Een paar agenten staan op vei
lige afstand het schouwspel
glimlachend gade te slaan.
Voor eenmaal zijn zij het eens
niet die bekogeld worden.
Wanneer de reuk van de open-
getrapte of opengespatte si-
De zwaar hijgende Gilles, die
druipen van het zweet, doen
een laatste inspanning. De
laatste oranje-rode bolletjes
suizen door de lucht. Een
kleurrijk, tingelend, klopperde-
klopspektakel is gedaan.
Zwaarbeladen appelsienen
vangers druipen af. Smullende
genieters, met van sap drui
pende handen, resten. Kratten
en lichtbakken worden verwij
derd. De Grote Markt wordt te
rug één grote door elkaar vrie-
melende vlakte.
Niet voor lang. De Gentle
mens Dom- en Zwansko
zakken maakten van onze Kei
zerlijke Grote Markt een klein
Rood Plein, waar onze Marcel,
moest hij aanwezig geweest
zijn, zich waarschijnlijk opper
best zou thuisgevoeld hebben.
Ons Rood Pleintje, ook nog
gekend als Place Nols, werd
alvlug één grote, voor brand
veilige, dancing. Op de tonen
van populaire hits dansten voil
jeanetten naast in deftig bur
gerpak gestoken burokraten,
domino's naast Smurfen, Ko
zakken naast Chinezen.
Een suggestie misschien.
Waarom volgend jaar, wan
neer al die inwoners van
Groot-Aalst naar ons centrum
afzakken van de Grote Markt
geen reuze-dancing maken.
Veel plaats, midden in de leute,
geen brandgevaar, maar hope
lijk wel bier. Veel bier, veel ple
zier en veel vertier!
S.J.
Ik heb niet de ambitie om iemand groots te worden
wen, dan kan ik gewoon niet
overbrengen. Er spelen teveel
zaken mee als U een beeld fo
tografisch vastlegt. Elke indruk
die U dan opneemt, kunt U
eenvoudigweg niet overbren
gen bij de kijker. Het kan na
tuurlijk wel gebeuren, dat U bij
een beeld een schok krijgt en
zegt: «Tju, dat is het!» Maar dat
is één op duizend, hé. U kunt
een heleboel teorieën opbou
wen van, il wil dat brengen,
enz. Maar ik wil dat niet. Enfin,
ik geloof zelfs niet dat dat ge
beurt, dat het zou mogelijk
zijn.»
Wordt de markt van de vakfo
tografie niet teniet gedaan
door het veelvuldig geknoei
van amateurs?
«Als ze goed of zelfs beter zijn,
dan heb ik geen enkel bezwaar
tegen een amateur. Maar er
zijn er veel, die gewoon slecht
werk afleveren en dermate ook
onder de prijs blijven, dat ze het
als een lol aanzien. Dan maken
ze een markt kapot. En de
meeste mensen, laat het ons
nu scherp stellen, zien het toch
niet of iets goed of slecht is. Als
U velen een fout toont op een
foto, dan antwoorden ze haast
altijd: Dat is waar. Maar wij
hebben daar toch geen ver
stand van. Voor ons is het
goed.» dat is heel spijtig, hé.
Artistiek, godver, de meeste
mensen staan artistiek gezien
nergens. Het is allemaal geen
kwestie van verstand van iets
te hebben of niet. Alleen kijken,
meer niet! Maar voor hun is het
al goed genoeg... Tussen
haakjes, er zijn ook beroeps
mensen die rotdingen bren
gen, hoor.
Kan men in België terecht als
artistieke beroepsfotograaf?
«Om werkelijk uw brood mee te
verdienen, neen.
Er zijn trouwen geen tijdschrif
ten die uw werk degelijk kun
nen presenteren. Enkel met
kiekesinstallaties en de kinde
ren van uw buren te fotografe
ren kunt U hier bij ons terecht.
Als natuurlijk uw ambitie
slechts ligt in reportages te
maken voor Rosita, e.a. Oke
dan.»
Bent U tevreden over uw
werk als fotograaf?
«(Jo maakt een giller van een
lach). Dat is wat anders hé. Ik
denk niet dat het erop aankomt
tevreden te zijn over uw werk.
Dat is af, en daarmee gedaan.
Maar ik denk dat het grootste
plezier ligt in het werk dat U
doet. Ik heb zelfs dingen liggen
die nog nooit iemand gezien
heeft, maar waar ik toch deugd
aan gehad heb.»
Heeft Jo Boon nog toe
komstplannen?
«Och, ik heb een 10-tal projec
ten op een papiertje staan.
Waarvan ik er aan drie bezig
ben, o.a. een reeks over de
dood. Dus over het sterven van
mensen, dieren en planten.
Verder ook een serie over de
zon, maar die zie ik nog steeds
liever zo, dan te fotograferen.
Ik denk zelfs dat die reeks nooit
gaat afgeraken...»
En zo kan men met Jo Boon
uren praten. En als dat zou
vervelen, waar we echter sterk
aan zouden twijfelen, kan men
nog steeds terecht bij de aller
lei caféspelen die zijn woning
sieren. Zelfs een rasechte
juke-box met de originele
«Let's twist again» misstaat
niet.
Aan sfeer ontbreekt het niet ten
huize van Jo Boon en vrouwtje
Luöenne. «En dat we toffe jon
gens zijn, dat willen we...»
Hugo Heyndrickx
Dat Aalst dé karnavalstad bij uitstek is hoef je niemand meer
te vertellen, zelfs de pasgeboren zuigelingen zullen je het
volmondig beamen: Dat onze Aalsterse karnaval bij iedereen
in België bekend is kon je deze dagen in elke Belgische krant
uitvoerig belicht zien!
Dat Aalstenaars ook in andere steden hun faam eer aandoen
werd deze dagen zelfs in de universiteitsstad leuven bewe
zen: onze Aalsterse Hoogstudentenklub Den Domper
speelde het eerst klaar haar kandidaat, Piet I door de Oost-
vlaamse klubs als gemeenschappelijke kandidaat te doen
kiezen en als klap op de vuurpijl werd ons Domper-lid na een
denderende finale door de vijfentwintig - SK-klubs als Prins
Karnaval 1976 ingehuldigd en met de nodige «honneurs»
behangen.
HISTORIEK
De Leuvense studentenkarna-
valstoet wordt dir jaar voor de
twintigste maar georganiseerd:
deze stoet, die enig in Europa
is staat dit jaar in het teken van
«550 jaar universiteit» De
deelnemende wagens zijn al
len afkomstig van een regio
nale studentenklub, wiens le
den allen in Leuven hun uni
versitaire studies beeindigen.
De inzet van deze karnavaleu-
forie vindt steeds plaats enkele
weken voor de feesten ter ge
legenheid van de verkiezing
van de onderscheidene gilde-
kandidaten: in de Oostvlaamse
gilde zijn vooral de Wase
(Sint-Niklaas), Ros Beyaert
(Dendermonde) en Den Dom
per (Aalst) bij de aktiefste klubs
te rekenen: na een spannende
strijd behaalde Piet De Brau-
wer, Domper-lid en praeses
van thgisklub Egmonts vooral
dankzij een machtig karnavals-
lied en prachtspeech de zege
zodat alle Oostvlaamse stu
denten zich achter hem gingen
scharen: promotietoernees
door de voornaamste Oude-
Marktinstellingen en een affi-
chenkampanje lieten de an
dere kandidaten reeds duide
lijk verstaan dat de onze een
Een stralend voorjaarszonnetje deed zondagvoormiddag het
hart van alle Aalsterse karnavalisten openbloeien. Veel volk
werd verwacht, hopelijk tien rijen inplaats van vijf.
De profesie werd waarheid. Met drommen stroomden de
mensen onze stadskern binnen. Je hoorde er Nederlands,
een hutsekluts van dialekten (meestal toebehorend aan onze
toekomstige fusiegenoten), Frans, Duits, Engels, Spaans,
Italiaans en Japannees. een beetje, er kan nog altijd
De belangstelling was groot, eentje bij!
de kavalkade was denderend, Onze uitvalswegen raakten
de sfeer was enorm. Een over- overbelast. Druipende een-
verhit Aalst deed de lucht örcu-
«Het publiek wordt vriendelijk
verzocht geen sinaasappelen
terug te gooien om de fortuin-
kostende hoeden van de Gilles
niet te beschadigen», bromt
een stem door de luidsprekers.
Wat een prachtig sinaasappel
vuurwerk voor onze zo prachtig
versierde (sic) stadhuisruïne
(sic).
Wuivende struisvogelpluimen
hobbelen op en neer boven de
hoofden van de massa. Appel-
naasappeien er zowaar in ge
slaagd is de reuk van frit, olie
bollen en bier te verdrijven zou
je je echt in sinaasappelland
wanen, waar het volk leeft van
appelsienen en spelen.
Achter de tribune op de Grote
Markt staan enkele bengels te
wachten op de op het dekzeil
belande sinaasappelen. Je
moet ze maar opvangen als ze
benedenrollen, en het dekzeil
is groot! Klein maar slim!
leren, zuid- oost-west. In de
verkeerde richting begot. Er
kwam iets aandrijven!
De regen pletste neer. Op hun
zomers geklede toeschouwers
en karnavalisten doken de ka-
fees binnen of spoedden zich
naar hun wagen.
De kafees en dancings leken
wel sardienendoosjes. Duw
dagskarnavalisten en karnava-
listinnen stonden in de gie
tende regen te duimen. En de
auto's zoefden voorbij.
De Voorpostmedewerkers za
ten achter hun schrijfmachines
te zwoegen. Tot in de vroege
uurtjes. Om 4 u. waren alle ko
pijen en foto's binnen en om 17
u. reden zij met hun wagens
mee in optocht van de Aals-
terse karnavalgroepen om de
gretig uitgestoken handen te
vullen met een Extra Karnaval
Editie.
De Nachten van Parijs zijn be
rucht. Deze van Aalst be
roemd. Aalst viert karnaval,
drie dagen lang.
De confetti en serpantins wa
ren door de overvloed aan wa
ter opgelost en vormden een
papierbrij die wanneer een ple
zante er even middeninsprong
aan je kouwe kleren bleef kle
ven.
Een in verwachting zijnd moe
dertje tracht op de Hopmarkt
tevergeefs haar feestvierende
man naar huis te krijgen. Te
vergeefs. Er hangt weer iets in
de lucht: ruzie. In de Krocht
stoort men zich niet aan de
bordjes «verboden te dansen»
en men huppelt mee op de to
nen van Willempie.
Mensen wat een leute. Gebro
ken pinten stapelen zich op, de
vloeren van de dancings liggen
onder een laag modder, maar
de dag is goed geweest. Ein
dafrekening van een dancing
om 3.45 u 144 591 F. In Aalst
zijn er kafees die met karnaval
meer verdienen dan anders op
een gans jaar. 5 j
«ijzersterke» kandidaat mocht
genoemd worden.
STUNTWERK
De eigenlijke karnavalverkie-
zing wordt steeds ingeleid door
de onderscheidene stunten
van de verschillende gildes: de
Oostvlaamse filde ontvoerde
volgens alle Vlaamse kranten
woensdagnamiddag fernand
Roelands. Europees boks
kampioen bij de lichtgewich
ten: deze valse bericthgeving
werd enkel door «De Krant»
niet overgenomen: dit Vlaams
dagblad verbaasde zich iro
nisch over het feit dat deze
valse feitenweergave klakke
loos door de andere kranten
was overgenomen, zonder dat
ze het bericht naar haar waar
heid checkten: kortom: deze
stunt bereikte het ganse dag-
bladlezende volk zodat we de
verkiezing reeds met puntjes
voorsprong kinden aanvatten:
de voorstelling van de prinses
viel zo mee dat de helft van de
zaal onze zijde koos: enkel de
Westvlamingen met Obelisk
(pr
chtige entourage) en de Ant
werpenaren (meeste suppor
ters) bleven in de run voor de
overwinningen: de praktische
proeven zoals het rekordfiet-
sen, bierproeven, historiekwis-
sen brachten weinig afschei
ding, zodat de uitstraling van
onze stunt en de subtiele
speech onze Piet naar de
overwinning loodsten: deze
uitverkiezing werd met vele
gevoelsuitlatingen tot laat in de
morgen gevierd.
TOEKOMST
Piet I wacht dit jaar een zware
taak: als karnavalprins dient hij
de studentenstoet te leiden en
te begeleiden, dot op de praal
wagen die door «Den Domper»
ter dezer gelegenheid in me-
kaar wordt gestoken: als am
bassadeur der Vlaamse Leu
vense studenten dient hij het
ganse jaar de studentenuitstra
ling te verzorgen. Kortom, den
Domper verwacht veel van zijn
karnavalprins: hij kan onze
Aalsterse klub bij de mensen
bekend maken en tevens een
propagandist zijn van het stu
dentenleven, wij menen dat hij
deze taak schitterend zla vol
brengen!
A JOIN
